Bieszczadzki Park Narodowy

[edytuj]

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj

Tarnica - najwyższy szczyt Bieszczadów Zachodnich

Bieszczadzki Park Narodowy
rezerwat biosfery UNESCO


Logo parku

Położenie

woj. podkarpackie, pow. bieszczadzki

Data utworzenia

1973

Powierzchnia
- leśna
- uprawna
- wodna

292,02 km²
247,24 km²
21,12 km²
0,76 km²

Pow. ochrony
- ścisłej
- częściowej


184,25 km²
107,77 km²

Długość szlaków turystycznych

206 km

Odwiedzających rocznie

1 000 000.

Siedziba

Ustrzyki Górne

Strona internetowa parku

Tarnica

Połonina Caryńska

Krzemień

Bieszczadzki Park Narodowy, utworzony w 1973 r., jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski w Euroregionie Karpackim.

Spis treści

[pokaż]

0x01 graphic
Historia [edytuj]

BPN jest trzecim co do wielkości parkiem narodowym na terenie Polski. W chwili utworzenia w 1973 obejmował masyw Tarnicy, Krzemienia i Halicza, oraz podszczytowe partie Połoniny Caryńskiej o powierzchni zaledwie 59,55 km². Obszar parku był powiększany czterokrotnie w latach 1989, 1991, 1996 oraz 1999. Jednakże pojęcie "park narodowy" znane jest w polskich Bieszczadach znacznie wcześniej niż 1973 rok. Otóż od lat 50. XX-wieku połoniny znajdowały się w zarządzie dyrektora Tatrzańskiego Parku Narodowego. Było to związane z poszukiwaniem nowych pastwisk dla podhalańskich owiec, którym ochrona ścisła łąk w TPN zabroniła wstępu na hale tatrzańskie. Obecnie w granicach BPN znajduje się ogromna część tzw. polskich Bieszczadów Wysokich, a także kilka enklaw, z największą w dolinie górnego Sanu, gdzie Park przejął po kombinacie Igloopol łąki i nieużytki.

W 1992 stał się częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery "Karpaty Wschodnie".

Budowa geologiczna [edytuj]

Bieszczadzki Park Narodowy jest położony w Karpatach Zewnętrznych zbudowanych z utworów fliszowych należących do dwóch jednostek strukturalnych - płaszczowiny dukielskiej i płaszczowiny śląskiej (Ślączka 1970, Żytko i in. 1973, Tokarski 1975). Jednostki te są zbudowane z naprzemianległych ławic skał osadowych o dużym zróżnicowaniu frakcjonalnym.

Płaszczowina dukielska zbudowana z łusek: Wielkiej Rawki, Paprotnej, Borsuka i synkliny Moczarnego. W jej skład wchodzą:

Płaszczowina śląska tektonicznie dzieli się na mniejsze jednostki -przeddukielską oraz centralną depresję karpacką, którą tworzy antyklina Bukowego Berda, synklina Magurki - Stołów, antyklina Suchych Rzek i synklina brzeżna.

Płaszczowinę śląską tworzą:

Flora Bieszczadzkiego Parku Narodowego [edytuj]

Roślinność stanowi ok. 780 gatunków roślin naczyniowych, 250 gatunków mchów, 500 gatunków porostów i 1000 gatunków grzybów. Około 30 to endemiczne gatunki wschodniokarpackie, np. tojad wschodniokarpacki i tauryjski, goździk kartuzek, goździk skalny, lepnica karpacka, pszeniec biały.

Fauna Bieszczadzkiego Parku Narodowego [edytuj]

Spośród 230 gatunków kręgowców, w parku można spotkać takie zwierzęta jak:

Poza kręgowcami jest też dużo wyjątkowych pierścienic, owadów i pajęczaków.

Klimat [edytuj]

BdPN lezy na granicy dwóch pięter klimatycznych:

Średnia temperatura roczna wynosi od 2°C do 4°C, a w okolicy szczytów nawet poniżej 20C (miesiąc najcieplejszy - lipiec, miesiąc najchłodniejszy - luty).

Ilość opadów atmosferycznych mieści się w granicach od 1100 - 1200mm (największe w lipcu, najmniejsze w styczniu).

Najczęstszymi wiatrami występującymi na terenie BdPN (36,5%) są wiatry z kierunków S, SE, SW.[1]

Dane teleadresowe [edytuj]

38-714 Ustrzyki Górne 19

Zobacz też [edytuj]

Przypisy

  1. http://www.bdpn.pl/

Linki zewnętrzne [edytuj]