ALGORYTM OBLICZEŃ PRZEKŁADNI REDUKCYJNEJ |
Wyliczenie prędkości obrotowych na poszczególnych wałkach.
gdzie:
i1 - przełożenie pierwszej pary kół zębatych,
n1 - prędkość na wejściu przekładni,
- n2 - prędkość na drugim wałku,
i2 - przełożenie drugiej pary kół zębatych,
n3 - prędkość na wyjściu z przekładni.
Wyznaczenie momentów obrotowych na poszczególnych wałkach.
gdzie:
M1, M2, M3 - momenty obrotowe na poszczególnych wałkach,
n1, n2, n3 - prędkości obrotowe na poszczególnych wałkach,
- N - moc urządzenia napędzającego przekładnię redukcyjną.
3. Wyznaczam ilość zębów na poszczególnych kołach zębatych .
gdzie:
i1 - przełożenie pierwszej pary kół zębatych,
i2 - przełożenie drugiej pary kół zębatych,
z1, z2, z3, z4 - liczba zębów na poszczególnych kołach.
Obliczenie modułu.
gdzie:
m - moduł ,
N - moc urządzenia napędzającego przekładnię redukcyjną,
β - kąt pochylenia linii zęba,
ψ - współczynnik szerokości wieńca zębatego,
λzast - współczynnik wytrzymałości zęba dobierany na podstawie zzast;
z1 - liczba zębów pierwszego koła,
n1 - prędkość obrotowa na pierwszym wałku,
Cβ - współczynnik uwzględniający wpływ stopnia pokrycia,
kg - dopuszczalne naprężenia zginające.
Zg - wytrzymałość zmęczeniowa na zginanie jednokierunkowe,
Xzj = 1,9 - współczynnik bezpieczeństwa,
Cc = 1 - współczynnik trwałości zęba.
Przyjęcie na podstawie PN - 78/M - 88502 modułu.
Obliczenie parametrów geometrycznych pierwszej pary kół zębatych.
Szerokość wieńca zębatego: |
|
Średnicy podziałowej: |
|
Średnicy wierzchołków zębów: |
|
Średnicy podstaw zębów: |
|
Odległość osi: |
|
gdzie:
b - szerokość wieńca zębatego,
ψ - współczynnik szerokości wieńca zębatego,
m - moduł,
z1 - liczba zębów na pierwszym kole zębatym,
z2 - liczba zębów na drugim kole zębatym,
β - kąt pochylenia linii zęba,
dp - średnica podziałowa,
dg - średnica wierzchołków zębów,
ds - średnica podstaw zębów,
- a - odległość osi pierwszego i drugiego wałka.
Obliczenia wytrzymałościowe.
Sprawdzam wytrzymałość zębów u podstawy.
Obliczam obciążenie zastępcze ze wzoru:
gdzie:
Pzast - obciążenie zastępcze,
Pstat - obciążenie statyczne,
Cp - współczynnik przeciążenia,
Cv - współczynnik nadwyżek dynamicznych,
v - prędkość obwodowa,
dp1 - średnica podziałowa pierwszego koła,
n1 - prędkość obrotowa pierwszego wałka.
Obliczam obciążenie statyczne ze wzoru:
M1 - moment obrotowy na pierwszym wałku.
Obliczam siłę obliczeniową ze wzoru:
Pobl - siła obliczeniowa,
Cβ - współczynnik uwzględniający wpływ stopnia pokrycia.
Obliczam zastępcze naprężenie zginające ze wzoru:
b - szerokość wieńca zębatego
m - moduł ,
λzast - współczynnik wytrzymałości zęba,
kg - dopuszczalne naprężenia zginające.
Sprawdzam wytrzymałość zębów z warunku na naciski powierzchniowe.
gdzie:
δc max - naciski powierzchniowe,
Cmα - współczynnik danej grupy materiałowej,
N - moc urządzenia napędzającego przekładnię redukcyjną,
β - kąt pochylenia linii zęba,
εα - współczynnik czołowego stopnia pokrycia,
n1 - prędkość obrotowa pierwszego wałka,
i1 - przełożenie pierwszej pary kół zębatych,
kc - dopuszczalne naprężenia na ściskanie,
εα - współczynnik czołowego stopnia pokrycia,
C1, C2, C3 - współczynniki,
dp1 - średnica podziałowa pierwszego koła,
dp2 - średnica podziałowa drugiego koła,
hg1 - wysokość głowy zęba pierwszego koła,
hg2 - wysokość głowy zęba drugiego koła,
m - moduł,
a - odległość osi pierwszego i drugiego wałka,
α = 20° - kąt przyporu,
Zcj - wytrzymałość trwała na zmęczenie ściskaniem,
Co - współczynnik uwzględniający lepkość oleju,
CcH - współczynnik uzależniony od żądanej ilości wahnięć,
Xzc - współczynnik bezpieczeństwa przy zmęczeniowym nacisku,
Xzc - współczynnik stanu powierzchni.
Obliczenie modułu drugiej pary kół zębatych.
gdzie:
m - moduł ,
N - moc urządzenia napędzającego przekładnię redukcyjną,
β - kąt pochylenia linii zęba,
ψ - współczynnik szerokości wieńca zębatego,
λzast - współczynnik wytrzymałości zęba dobierany na podstawie zzast;
z3 - liczba zębów pierwszego koła,
n2 - prędkość obrotowa na pierwszym wałku,
Cβ - współczynnik uwzględniający wpływ stopnia pokrycia,
kg - dopuszczalne naprężenia zginające.
Zg - wytrzymałość zmęczeniowa na zginanie jednokierunkowe,
Xzj = 1,9 - współczynnik bezpieczeństwa,
Cc = 1 - współczynnik trwałości zęba.
Przyjęcie na podstawie PN - 78/M - 88502 modułu.
Obliczenie parametrów geometrycznych drugiej pary kół zębatych.
Szerokość wieńca zębatego: |
|
Średnicy podziałowej: |
|
Średnicy wierzchołków zębów: |
|
Średnicy podstaw zębów: |
|
Odległość osi: |
|
gdzie:
b - szerokość wieńca zębatego,
ψ - współczynnik szerokości wieńca zębatego,
m - moduł,
z3 - liczba zębów trzeciego koła zębatego,
z4 - liczba zębów czwartego koła zębatego,
β - kąt pochylenia linii zęba,
dp - średnica podziałowa,
dg - średnica wierzchołków zębów,
ds - średnica podstaw zębów,
a - odległość osi drugiego i trzeciego wałka.
Obliczenia wytrzymałościowe.
Sprawdzam wytrzymałość zębów u podstawy.
Obliczam obciążenie zastępcze ze wzoru:
gdzie:
Pzast - obciążenie zastępcze,
Pstat - obciążenie statyczne,
Cp - współczynnik przeciążenia,
Cv - współczynnik nadwyżek dynamicznych,
v - prędkość obwodowa,
dp3 - średnica podziałowa trzeciego koła,
n2 - prędkość obrotowa drugiego wałka.
Obliczam obciążenie statyczne ze wzoru:
M2 - moment obrotowy na drugim wałku.
Obliczam siłę obliczeniową ze wzoru:
Pobl - siła obliczeniowa,
Cβ - współczynnik uwzględniający wpływ stopnia pokrycia.
Obliczam zastępcze naprężenie zginające ze wzoru:
b - szerokość wieńca zębatego
m - moduł ,
λzast - współczynnik wytrzymałości zęba,
kg - dopuszczalne naprężenia zginające.
Sprawdzam wytrzymałość zębów z warunku na naciski powierzchniowe.
gdzie:
δc max - naciski powierzchniowe,
Cmα - współczynnik danej grupy materiałowej,
N - moc urządzenia napędzającego przekładnię redukcyjną,
β - kąt pochylenia linii zęba,
εα - współczynnik czołowego stopnia pokrycia,
n2 - prędkość obrotowa drugiego wałka,
i2 - przełożenie drugiego pary kół zębatych,
kc - dopuszczalne naprężenia na ściskanie.
εα - współczynnik czołowego stopnia pokrycia,
C1, C2, C3 - współczynniki,
dp3 - średnica podziałowa pierwszego koła,
dp4 - średnica podziałowa drugiego koła,
hg3 - wysokość głowy zęba pierwszego koła,
hg4 - wysokość głowy zęba drugiego koła,
m - moduł,
a - odległość osi pierwszego i drugiego wałka,
α = 20° - kąt przyporu,
Zcj - wytrzymałość trwała na zmęczenie ściskaniem,
Co - współczynnik uwzględniający lepkość oleju,
CcH - współczynnik uzależniony od żądanej ilości wahnięć,
Xzc - współczynnik bezpieczeństwa przy zmęczeniowym nacisku,
Xzc - współczynnik stanu powierzchni.
Obliczenia wytrzymałościowe wałków.
Schemat rozkładu sił w przekładni.
Obliczenia wałka pierwszego.
Wyliczam siły: promieniową Pr1 i poosiową Po1 na podstawie wzorów:
gdzie:
M1 - moment obrotowy na pierwszym wałku,
dp1 - średnica podziałowa pierwszego koła,
Pr1 - siła promieniowa,
Po1 - siła poosiowa,
α - kąt linii przyporu,
β - kąt pochylenia linii zęba.
Rozpatruję wałek w płaszczyźnie poziomej Π.
Momenty gnące:
Rozpatruję wałek w płaszczyźnie poziomej Φ.
Momenty gnące:
Obliczam reakcje występujące w łożyskach:
Obliczam wypadkowy moment gnący:
Obliczam moment zastępczy:
Wyliczam średnice wałka:
gdzie:
Ms - moment skręcający,
kgj - dopuszczalne naprężenia na zginanie materiału wałka
Obliczenia wałka drugiego.
Wyliczam siły:
Rozpatruję wałek w płaszczyźnie poziomej Π.
Momenty gnące:
Rozpatruję wałek w płaszczyźnie poziomej Φ.
Momenty gnące:
Obliczam reakcje występujące w łożyskach:
Obliczam wypadkowy moment gnący:
Obliczam moment zastępczy:
Wyliczam średnice wałka:
Obliczenia wałka trzeciego.
Wyliczam siły:
Rozpatruję wałek w płaszczyźnie poziomej Π.
Momenty gnące:
Rozpatruję wałek w płaszczyźnie poziomej Φ.
Momenty gnące:
Obliczam reakcje występujące w łożyskach:
Obliczam wypadkowy moment gnący:
Obliczam moment zastępczy:
Wyliczam średnice wałka:
Obliczenia łożysk.
Obliczam obciążenie zastępcze:
gdzie:
P - obciążenie zastępcze,
X, Y - współczynniki obciążenia poprzecznego i wzdłużnego,
R - reakcja w łożysku,
Fo - siła poosiowa,
Obliczam nośność ruchową:
gdzie:
C - nośność ruchowa,
Lh - trwałość łożyska w godzinach pracy,
n - prędkość obrotowa łożyska,
P - obciążenie zastępcze.
Dobór łożysk na podstawie PN - 86/M - 86220.
15. Obliczenia wpustów pod koła zębate.
Obliczam siłę działającą na wpust:
gdzie:
F - siła działająca na wpust,
M - moment obrotowy,
d - średnica wałka.
Na podstawie PN - 70/M - 85005 dla danej średnicy dobieram wpust b×h.
Obliczam długość wpustu:
gdzie:
l - długość wpustu,
b - szerokość wpustu,
lo - czynna długość wpustu,
F - siła działająca na wpust,
t - wysokość rowka na wpust,
ko - naciski dopuszczalne,
z - współczynnik zależny od warunków pracy,
kc - dopuszczalne naprężenia na ścinanie.
Obliczenia na zagrzanie przekładni.
Obliczam moc tarcia.
gdzie:
Nt - moc tarcia,
Nt1, Nt2 - moc tarcia pierwszej i drugiej pary kół zębatych,
N - moc przenoszona przez przekładnię,
i1, i2 - przełożenie pierwszej i drugiej pary kół zębatych,
z1, z3 - liczba zębów koła pierwszego i trzeciego.
Sprawdzam czy warunek przed nadmiernym zagrzaniem jest spełniony:
gdzie:
xt - współczynnik pewności,
m - moduł koła zębatego,
b - szerokość wieńca zębatego.