Rok akademicki 1997/98 |
LABORATORIUM FIZYCZNE |
|||
Ćwiczenie nr 73 |
POMIAR PODATNOŚCI MAGNETYCZNEJ METODĄ WAGI GOUY'A
|
|||
Wydział Mechaniczny IZK grupa K05 B |
Wykonali: Robert Cincio, Marcin Majka |
|||
Data wykonania |
OCENA |
DATA |
PODPIS |
|
7.05.98 |
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
1. Zasada pomiaru
W metodzie Gouy'a próbka w kształcie jednorodnego walca umieszczona jest w układzie pomiarowym w taki sposób, że jeden z jej końców znajduje się w środku szczeliny elektromagnesu. W szczelinie tej pole Hyo jest silnie jednorodne. Natomiast drugi koniec próbki znajduje się w obszarze gdzie pole Hyo jest względnie słabe. Gradient pola magnetycznego powoduje więc działanie na próbkę siły, która jeśli próbka ma dodatnią podatność magnetyczną wciąga ją w obszar silnego pola. Wartość tej siły mierzona jest przy pomocy wagi.
Następnie stosując wzór:
możemy obliczyć podatność magnetyczną
gdzie:
Fx - siła działająca na próbkę,
μ0 - przenikalność magnetyczna próżni,
A - przekrój próbki,
Hy, Hy0 - wartość pola działającego na próbkę.
Dla Hy >> Hy0 wzór ten przyjmuje postać
2. Schemat układu pomiarowego
3. Przebieg ćwiczenia
Do badań użyliśmy trzech próbek:
Siarczanu miedziowego CuSO4
Chlorku kobaltowego CoCl2⋅⋅ 6H2o
3. Grafitu.
Charakterystyka elektromagnesu:
Lp. |
I [A] |
B [mT] |
1 |
1 |
109 |
2 |
1,5 |
159 |
3 |
2 |
206 |
4 |
2,5 |
260 |
5 |
3 |
308 |
6 |
3,5 |
360 |
7 |
4 |
412 |
8 |
4,5 |
464 |
9 |
5 |
518 |
10 |
5,5 |
560 |
11 |
6 |
605 |
W dalszej części ćwiczenia potrzebna będzie również wartość przekroju, w tym celu zmierzyliśmy wielkość średnicy próbki, które wynosiły odpowiednio:
- dla siarczanu miedziowego13,4 ⋅ 10-3 m,
- dla chlorku kobaltowego 9,5 ⋅ 10-3 m.
- dla grafitu 8,1⋅ 10-3 m.
Lp. |
I [A] |
M [mg] |
Fx [mN] |
I [A] |
m [mg] |
Fx [mN] |
I [A] |
m [mg] |
Fx [mN] |
1 |
5 |
130 |
1,275 |
1,5 |
20 |
0,196 |
2,5 |
15 |
0,147 |
2 |
4 |
95 |
0,931 |
2 |
40 |
0,392 |
5 |
75 |
0,735 |
3 |
3 |
50 |
0,490 |
2,2 |
45 |
0,441 |
6 |
110 |
1,079 |
CuSO4 |
CoCl2⋅6H2O |
Grafit |
Przytoczony wcześniej wzór:
dodatkowo możemy przekształcić na:
Średnica próbek:
Dla siarczanu wartość ta wynosi A = 141,02 ⋅ 10-6 m, dla chlorku A = 70,88 ⋅ 10-6 m, a dla grafitu A = 51,52 ⋅ 10-6 m.
4. Obliczenia podatności magnetycznej
Lp. |
CuSO4 |
CoCl2⋅6H2O |
Grafit |
|||
|
B[mT] |
X |
B[mT] |
X |
B[mT] |
X |
1 |
518 |
8,4⋅10-3 |
159 |
19,3⋅10-3 |
260 |
10,6⋅10-4 |
2 |
412 |
9,8⋅10-3 |
206 |
3,2⋅10-4 |
605 |
1,4⋅10-4 |
3 |
308 |
9,2⋅10-3 |
233 |
2,8⋅10-4 |
518 |
1,3⋅10-4 |
5. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów
- Suwmiarka - d = 0.05 mm
- B=7.5 mT
- Waga laboratoryjna m=10 mg
6. Rachunek błędów
Błędy zostały obliczone metodą różniczki logarytmicznej:
7. Uwagi i wnioski
Wykonanie pomiarów było trudne ze względu na dokładność pomiaru próbek oraz dokładne zrównoważenie wagi w celu otrzymania w miarę dokładnej wartości Fx. Badane próbki wykazały się różnymi właściwościami magnetycznymi. Siarczan miedziowy i chlorek kobaltowy były wciągane w pole magnetyczne, a grafit wypychany co świadczy o różnych biegunowościach próbek.