Candida Albicans

Grzybica układu pokarmowego

 

Ostatnimi czasy drastycznie wzrosła liczba osób zapadających na tą przewlekłą chorobę, która wyjątkowo łatwo się rozwija w wyniku wystąpienia odpowiednich czynników (zostaną omówione w dalszej części). Najczęściej dotyka tych, którzy żyją: w biegu i ciągłym stresie wśród społeczeństw wysoko uprzemysłowionych. Obecnie na grzybice różnego typu choruje 80% populacji całego świata. Najpowszechniej występującą i nastręczającą najwięcej problemów jest Drożdżyca układu pokarmowego. W artykule skoncentruję się właśnie na niej.

Czemu zamiennie używa się nazw Drożdżyca i Grzybica? Dlatego, że jest to wynik patologicznej metamorfozy!

Występująca naturalnie w jelitach flora bakteryjna, składa się z licznych mikroorganizmów, głównie bakterii, ale także wirusów i drożdży. Mikroby te wspomagają przemianę metaboliczną (głównie ma to charakter procesów fermentacyjnych np. w przypadku beztlenowych bakterii) na zasadzie pożytecznej symbiozy lub komensalizmu, zachowując homeostazę - równowagę w ilości poszczególnych drobnoustrojów zamieszkujących jelito grube.

Komensalem określa się współbiesiadnika, który zjada to, co akurat nie zostało w pełni przetrawione. I taką właśnie rolę spełniają drożdżaki... jednak tylko do czasu.

Wyobraźmy sobie sytuację, w której często zażywamy antybiotyki w celu zwalczania bakterii i wirusów chorobowych. Nikt jednak nie udziela nam bezpośredniej informacji, że w wyniku ich stosowania wyniszczamy również te bakterie i wirusy, które wspomagają procesy trawienne w jelicie grubym (tutaj znajduje się najwięcej pożytecznych mikrobów w całym układzie pokarmowym!). Efektem zażywania antybiotyków jest zaburzenie proporcji pomiędzy liczbą bakterii, wirusów i drożdży, na korzyść tych ostatnich (w normalnych warunkach stanowią około 1% z pośród flory jelitowej).

Jeśli nie przyjmujesz antybiotyków, to nie znaczy, że ciebie problem Drożdżycy nie dotyczy, bądź nie może dotknąć, ponieważ podobna sytuacja ma miejsce u osób odżywiających się produktami zawierającymi skrobię: bułki, chleb, płatki zbożowe, kluski, makaron, ziemniaki, ryż, czy kasza. Jest to niewłaściwy sposób odżywiania, gdyż w jego następstwie spore ilości cukrów docierają do jelita grubego, stanowiąc właśnie pożywkę dla Candida albicans.

Drożdżaki to zarodniki, potrafiące w sprzyjających okolicznościach rozrosnąć się do postaci grzybów!

Te zarodniki w odróżnieniu do innych sporów nie są wyłącznie formą przetrwalnikową, ponieważ potrafią odżywiać się samodzielnie, niczym drożdże. Nie mają przewodów pokarmowych ani nie wydzielają żadnych enzymów trawiennych. Odpowiada im niestabilne, półpłynne podłoże, z którego wchłaniają przez ściany komórkowe rozpuszczone w wodzie cukry proste (odżywianie bierne). Idealnym podłożem zatem będzie masa kałowa.

Wydzielany przez Candidę Albicans w trakcie procesów fermentacyjnych alkohol, sprowadza zagładę na symbiotyczne bakterie, które produkują coraz mniej witamin. W następstwie tego, słabnie całościowa kondycja organizmu, a więc też i pojedyncze komórki, również nabłonka jelitowego. Powstają w jelicie nadżerki, którymi drożdżaki przenikają do krwioobiegu.

Krew jest półpłynna i bogata w cukier, zatem stanowi wymarzone podłoże dla Drożdżaka. Na zainfekowanie krwi nie pozwala system odpornościowy, chyba że dochodzi do skrajnego osłabienia odporności i system przestaje być w pełni aktywny. Wtedy te drożdże, którym uda się przetrwać rozprzestrzeniają się po całym organizmie i w niedługim czasie dochodzi do metamorfozy.

Candida Albicans trafiając na osłabione tkanki wrasta w podłoże (tkankę żywiciela). Wytwarzając enzymy trawienne, rozkładają komórki na substancje łatwe do wchłonięcia, przyswajając je przez ścianę komórkową, ponieważ nie posiadają przewodu pokarmowego. Zaczyna się wytwarzanie segmentów nitkowatej plechy, która wrasta, aż do momentu natknięcia się na zdrową tkankę, pokrywając kolejne martwe komórki z niedoborem witamin (odżywiają się fragmentami obumarłych komórek).

Bardzo ważne jest to, że nie atakuje komórek zdrowych, a pożywia się tymi słabymi i upośledzonymi. Zapobiega to rozprzestrzenianiu się np. Gronkowca Złocistego (łac. Staphylococcus aureus), który już bezwzględnie infekuje zarówno zdrowe jak i chore komórki, upośledzając trwale cały organizm.

Jak powstrzymać niepohamowany apetyt Candida Albicans?

Szybkość wzrostu grzyba zależy głównie od ilości dostępnego pożywienia, czyli uszkodzonych tkanek. W celu powstrzymania jego ekspansji należy przywrócić prawidłowe funkcjonowanie systemu odpornościowego, co uniemożliwi przemieszczanie się zarodników wraz z kriwą, a także odtworzyć florę bakteryjną w układzie pokarmowym, co zahamuje jego dalszy wzrost, z powodu braku podłoża, na którym można by zakładać grzybnie, a także wzmożonej rywalizacji o pokarm, z innymi mikrobami. Zagrzybienie stopniowo się cofnie.

Zatem raz jeszcze, skąd się bierze?

Powodów jest wiele, jednak wymienię te najczęstsze. Pojedynczo występujące lub w kombinacji, poniższe wymienione czynniki sprzyjają przerostowi drożdży w naszych jelitach. A oto i one:

>>> częste przyjmowanie antybiotyków
>>> osłabiony system immunologiczny
>>> nagminne picie przegotowanej wody
>>> dieta bogata w proste węglowodany (ziemniaki, pieczywo)
>>> zażywanie pigułek antykoncepcyjnych i sterydowych
>>> długotrwały stres i wyczerpanie organizmu
>>> brak snu i wypoczynku
>>> nadużywanie cukru (nadmierna ilość spożywanych słodyczy)
>>> dieta bogata w mięso i mleko (zawierają antybiotyki, hormony i sterydy)
>>> częste spożywanie fast foods (hamburgery, hot dogi, pizza, gotowe posiłki)
>>> niskie spożycie warzyw
>>> nadużywanie kawy, alkoholu, nikotyny, narkotyków
>>> spożywanie słodzonych i gazowanych napojów, również soku w kartonach
>>> spożywanie w dużych ilościach keczupu, musztardy, octu, produktów wędzonych, sfermentowanych
>>> przebywanie w pomieszczeniach wilgotnych, zakurzonych, klimatyzowanych
>>> częste badanie rentgenowskie

Jakie objawy towarzyszą Kandydozie?

Do najczęściej występujących symptomów należą:

>>> alergie na pokarm
>>> zaniki pamięci (krótka pamięć)
>>> alkoholizm
>>> krytykanctwo
>>> sucha cera
>>> astma
>>> lupus (toczeń)
>>> swędzenie odbytu i skóry
>>> ataki paniki i płaczu
>>> zwiększone łaknienie na słodycze
>>> trądzik młodzieńczy (acne)
>>> biały nalot na języku, którego ciężko się pozbyć
>>> mrowienie w kończynach
>>> ubytek tkanki kostnej, utrata wagi
>>> bezsenność
>>> mroczki przed oczami
>>> ucisk w klatce piersiowej
>>> bóle brzucha
>>> utrata włosów
>>> bóle głowy
>>> nadmierna pobudliwość lub apatia
>>> brak koordynacji ruchowej
>>> nadmierne pocenie się
>>> brak koncentracji
>>> depresja
>>> wrzody
>>> ciągłe odchrząkiwanie
>>> nerwowość, wybuchowość
>>> wykwity skórne i łuszczyca
>>> ciągłe zmęczenie, w tym wyczerpanie po przebudzeniu
>>> niecierpliwość, ospałość, leniwość
>>> ciężkie miesiączki
>>> niestrawność
>>> zaburzenia wzrokowe
>>> częste infekcje
>>> niska temperatura ciała
>>> częste oddawanie moczu (w tym pieczenie cewki)
>>> zapalenia dróg moczowych
>>> gazy, wzdęcia, odbijanie się, czkawki
>>> hemoroidy
>>> zapalenia paznokci
>>> impotencja
>>> zapalenia uszu u dzieci,
>>> zapalenia zatok (przeziębienia)
>>> kłopoty w nauce
>>> pogorszenie objawów w wilgoci
>>> zimne dłonie i stopy
>>> kłopoty decyzyjne
>>> złe samopoczucie i niska samoocena
>>> przedwczesne starzenie się
>>> zły zapach ciała i z ust
>>> spuchnięta twarz

szalony jamajczyk

---