Pielęgniarstwo to:

1. 1.      Zawód ( o charakterze specyficznym)

2. 2.      Dyscyplina naukowa (wykładana na poziomie akademickim)

3. 3.      Podsystem ochrony zdrowia

4. 4.      Przedmiot nauczania

 

Ad.1 (Zawód)

Pielęgnowanie- domena pracy pielęgniarki jest praktyczna, oparta na prawdach teoretyczno- filozoficznych.

• Zawód ma długa i bogata tradycję oraz dobre podstawy teoretyczne

• Pomaganie profesjonalne w zdrowiu i chorobie oraz niepełnosprawności

Wybór zawodu oznacza decyzję:

* o sposobie zdobywania środków do życia

* o sposobie przeżywania dużej części swojego życia

* o znajdowaniu znaczących okazji do zadowolenia i satysfakcji, a także własnego rozwoju

 

Wyboru zawodu należy dokonywać:

* świadomie

* rozważyć to, co ze sobą niesie

*rozważyć własne predyspozycje i zainteresowania

 

Wybór zawodu pielęgniarki to wybór o wielkim znaczeniu dla innych ludzi. Zawód ten to służba dla zdrowia człowieka. Czyli jednej z najwyższych wartości. Jest to zawód realizowany w najbliższym ciągłym kontakcie z ludźmi.

* dokonując świadomego wyboru w służbie zdrowiu człowieka należy pamiętać, że jest to służba ogromnie odpowiedzialna

* służyć trzeba tak jak byśmy chcieli, aby służono nam czy naszym bliskim

 

Pielęgniarka musi, zatem być:

*fachowcem, który korzysta z najnowszych osiągnięć wiedzy

*osobą budzącą zaufanie

*osobą pracującą sprawnie i troskliwie

 

Aby chronić zdrowie jak najlepiej należy zdobywać konieczną wiedzę i rozwijać umiejętności.

Jest to zobowiązanie na całe życie zawodowe. Niewiedza może spowodować szkody nawet nieodwracalne.

Fachowość pielęgniarki jest bardzo specyficzna a w swoim zakresie bardzo szeroka i złożona. Istota tej fachowości stanowi troszczenie się i dbanie i przejawianie tego we właściwy sposób.

Całość swego posterowania opiekuńczego pielęgniarka prowadzi świadomie i celowo.

Musi znać dobrze człowieka, któremu pomaga, jego potrzeby i właściwie na nie odpowiadać.

Zawód pielęgniarki nie prowadzi do łatwego życiowego sukces.

Jest jednak właściwy dla tych, którzy są świadomi własnego wyboru, czekających ich zadań i odpowiedzialności.

Jest to okazja dla tych, którzy są wrażliwi na ludzkie sprawy i gotowi do pomagania. Współcześnie ogram one znaczenie ma także gotowość do zmian na rzecz, jakości pielęgnowania.

Ad. 2 (Dyscyplina naukowa)

W przeszłości pielęgniarstwo ogólne, dziś wprowadzenie do pielęgniarstwa lub podstawy pielęgniarstwa stanowi treść przygotowania przyszłych pielęgniarek do wyk. zawodu. Stanowi podstawę do przejścia na poziom poszczególnych pielęgniarstw specjalistycznych.

 

Ad.3 (Podsystem ochrony zdrowia)

Składowa systemu ochrony zdrowia, która jednocześnie współtworzymy. Pielęgniarstwo realizuje własne specyficzne cel, ma jednoznacznie określone funkcje i zadania, jakie pełni wobec systemu i podmiotu opieki.

 

Ad. 4 (Przedmiot nauczania)

Obszerna dziedzina wiedzy o pielęgniarstwie znacznie młodsza od pielęgniarstwa, jako zawodu. Swym zasięgiem obejmuje wszystkie zagadnienia dotyczące pracy pielęgniarki. Zajmuje się formułowaniem istotnych dla pielęgniarstwa pytań i poszukiwaniem odpowiedzi.

 

Filozofia:

* to pogląd na świat, mądrość

*dziedzina rozważań ogólnych na temat istoty bytu, źródła poznania rzeczywistości, sensu życia i innych zagadnień dotyczących poglądu na świat i na człowieka

* Najistotniejsza dziedzina refleksji nad rzeczywistością (Jedynak 1996)

*Przedmiotem zainteresowań filozofii jest dochodzenia przyczyn i praw stanowiących podstawę badanej przez człowieka rzeczywistości, która to rzeczywistość dotyczy świata, życia itd. Ten szczególny wgląd w istotę rzeczy oparty jest bardziej na logicznym rozumowaniu niż na metodach empirycznych.

Filozofia (pogląd na świat) àfilozofia pielęgniarstwa (pogląd na pielęgniarstwo) à filozofia pielęgnowania (pogląd na pielęgnowanie)

 

Filozofia pielęgniarstwa:

Ogólne refleksje obrazujące, jak rozumiane jest pielęgniarstwo oraz jakie czynniki cechują utrzymanie zdrowia człowieka lub powstrzymują od niego. Refleksja ta korzeniami sięga praktycznego pielęgniarstwa, czyli pielęgnowania.

Filozofia pielęgniarstwa podobnie jak innych dyscyplin, to pojęcia odnoszące się do nauki. Zawierają systemy twierdzeń dot. zagadnień kluczowych dla danej dyscypliny. Dopiero wówczas, kiedy zostaną przyjęte przez jej członków, mogą kandydować do miana filozofii dyscypliny.

Filozofia pielęgniarstwa to system sądów i przekonań, co do istoty samego pielęgniarstwa w tym jego celów, wartości oraz prawd, jakimi się kierują.

Wartości te zakładane są w wizji pielęgniarstwa, czyli jakościowym obrazie przyszłości pielęgniarstwa. Łączą one w sobie to, co było z tym, czego należy się spodziewać.

Celem filozofii: 

*jest danie ogólnego, ale czytelnego obrazu pielęgniarstwa wraz z wniesieniem zasadniczych idei leżących u jego podstaw. Daje to możliwość racjonalnego programowania kształcenia i doskonalenia zawodowego pielęgniarek.

* wpływa, na jakość pielęgnowania

*pozwala przyjąć filozofię zgodną z ogólnie akceptowalnymi normami w szeroko rozumianym aspekcie.

*filozofia pielęgniarstwa nie jest czymś stałym, ma charakter dynamiczny tak jak dynamiczne są zmiany w opiece w tym pielęgniarstwie, pielęgnowaniu i nauczaniu pielęgniarek.

Pielęgniarstwo to praktyka i teoria, to młoda rozwijająca się nauka czerpiąca z własnych pokładów, ale i istotnych dla pielęgniarstwa dorobku innych nauk.

Dysponowanie przyjętą przez społeczność pielęgniarską filozofia powoduje, że profesjonalne pielęgnowanie zostaje oparte na określonych ideach.

 

Filozofia pielęgniarstwa a filozofia pielęgnowania:

Korzenia współczesnego pielęgniarstwa tkwią mocno w praktyce zawodowej, w pielęgnowaniu. Przejście od opieki świadczonej przez osoby niemające do tego przygotowania, do rozważań nad pielęgniarstwie, jako samodzielnej dyscyplinie i do filozofii pielęgniarstwa wiązało się z dokonaniem w nich zmian o charakterze rozwojowym, także w świadomości samych pielęgniarek.

* Filozofia pielęgnowania jest tym, co powstaje w wyniku uogólnienia subiektywnych ocen i opinii, poglądów poszczególnych pielęgniarek, dotyczących, postrzegania przez nie pielęgnowania, jako określonej formy realizacji celów zawodowych.

* Filozofia pielęgnowania nie rozwija się w izolacji, w oderwaniu od realiów otaczającej rzeczywistości. Wraz z członkami innych zawodów opiekuńczych tworzą grupę charakteryzującą się określona świadomością zawodową kształtowaną przez różne czynniki zewnętrzne.

 

 

 

 

 Filozofia pielęgniarstwa a jego istota:

Dla dużej grupy pielęgniarek to, co określane jest, jako filozofia pielęgniarstwa jest twardym rodzajem uogólnienia, które wykracza poza rzeczywistość znaną. Jest to jednak określenie funkcjonujące w światowym pielęgniarstwie, ma jednoznacznie określoną wartość. Jest wyodrębnionym w stosunku do pojęcia ,,istota pielęgniarstwa” i wywiera na niego wpływ.

Istota pielęgniarstwa zakodowana jest w przyjętej filozofii. Jest w niej uzasadnienie dla zakresu i charakteru zadań i działań zawodowych podejmowanych przez pielęgniarkę na rzecz pojedynczych osób i całych grup ludzi.

Teoretycy zajmują się filozofia pielęgnowania odwołująca się do podstawowych nurtów filozoficzno kulturowych w szczególności do ascetyzmu, romantyzmu,  pragmatyzmu, humanizmu. Rzutowały ona na i nadal rzutują na filozofię i życie ludzi, na szeroko rozumianą opiekę, pielęgnowanie- szerzej- pielęgniarstwo.

 ASCETYZM: W nurcie zdominowanym ascezą pielęgnowanie innych jest rozumiane jest w kategoriach możliwości spełnienia powinności wobec Boga. Usługiwanie chorym, biednym, potrzebującym pomocy to działanie, w którym istotę wpisane jest umartwianie się.

ROMANTYZM- W romantyzmie pielęgnowanie innych postrzegane było, jako jedno z ciekawszych form spełniania się człowieka.

PRAGMATYZM-  nurt filoz. powstały w USA na przełomie XIX i XX wieku, spowodował zainteresowanie pielęgnowaniem, jako działalnością użyteczną niosącą w sobie wartości poznania podmiotu opieki i działanie na jego osobę w sposób praktyczny.

HUMANIZM- innych krajach przyjęto, jako filozoficzna podstawę pielęgnowania. Dla współczesnej dominującej w opiece orientacji humanistycznej człowiek jest wartością najwyższą, najważniejsza wartość ta wynikająca z istoty człowieczeństwa. Osoby pielęgnujące muszą dążyć do tego, aby sprostać wyzwaniom, jakie stoją przed nimi.

 

Współcześnie dużo miejsca w pielęgniarstwie zajmują filozofia ekolog izmu i filozofia troski.

Filozofia ekologizmu opowiadające się za jednością wszechrzeczy, ma swoje korzenie w kulturze starożytnej Grecji, opartej na ,,uniwersalnym rozumie” prawda, dobro, piękno.

Filozofia troski rozumiana jest jako autentyczny ludzki stan bycia, wartość do której dochodzi się w naturalnych kontaktach międzyludzkich ze szczególnym zwróceniem uwagi na stan i sytuacje w których troszczenie się ma wartość terapeutyczną.

 

Istota pielęgniarstwa:

To jego treść, wszystko to, co określa jego elementy składowe. Pielęgniarstwo opisuję się z założenia pielęgniarstwem naukowym opartym na faktach. To teoria stymulująca praktykę, to praktyka szukająca odpowiedzi w teorii. Podstawowe idee wyznaczające charakter opieki zmieniającej się na przestrzeni wieku wpływającą bezpośrednio na pielęgniarstwo.

Świadomość oraz możliwość badania tych faktów ma dla społeczności pielęgniarskiej dużą wartość teoretyczna i praktyczną.  Oznacza to możliwość odwoływania się do filozoficznej przeszłości- badanie jej i rzutowanie na przyszłość.

 

Filozofia a misja pielęgniarstwa:

Filozofię się wyznaje, ma się w świadomości- misję w pełni

Określenie misji:

-myśl przewodnia

-obietnica dana otoczeniu

- szczególny powód

- racja bytu i sens istnienia i organizacji- wyróżniający je spośród innych

Pielęgnowanie innych- jest jako szczególny rodzaj posłannictwa, ważna zadanie, jakie pielęgniarstwo ma do spełnienia wobec społeczeństwa.

Z misją wiąże się rozumienie istoty i sensu zawodu pielęgniarki i rozumienie pielęgniarskiego credo.

Pielęgniarstwo postrzegane jest jako wyjątkowa profesja ze względu na związek pomiędzy pielęgnującym a pielęgnowanym. Jest to związek humanistycznej transakcji

Pielęgnowanie wymaga wejścia w bardzo bliską relację z podmiotem opieki, co wynika z samej natury pielęgnowania a jednak jest jego wartością. Charakter tej relacji zależy od pielęgniarki, została ona, bowiem wyposażona w niezbędną do pielęgnowania wiedzę i umiejętności- wykorzystuje terapeutyczną komunikację z podmiotem opieki.

Współcześnie pielęgniarki licznie pełnią odpowiedzialność za wyniki opieki świadczonej pojedynczym osobą jak i całemu społeczeństwu. Wszystkie zadania stojące przed współczesnym pielęgniarstwem, zakodowane w misji sprowadza się do kilku obszarów działania:

1. Współuczestniczenie w tworzeniu i realizowaniu narodowego planu i programu ochrony zdrowia

2. Programowanie wysokiego poziomu pielęgnowania przez świadczenie takiej opieki ludziom zdrowym narażonym na zachorowanie, chorym i niepełnosprawnym- przygotowanie społeczeństwa do brania coraz większej odpowiedzialności za swoje zdrowie i życie swoje oraz swoich najbliższych.

3. Wnoszenie własnego, autonomicznego wkładu we współpracę z przedstawicielami innych zakładów o charakterze opiekuńczym

4. Inwestowanie w rozwój praktyki pielęgniarskiej, głównie poprzez wprowadzanie nowych form opieki

5. Rozpoznawanie nowych, istotnych dla pielęgnowania obszarów działańà badań oraz udział w nich realizacji oraz właściwym wykorzystaniu uzyskanych wyników

Dla pielęgniarstwa praktycznego istotne jest to, iż ogólne zadania wykształcone w misji przekładają się na zadania szczegółowe. Te z kolei wyznaczają dość precyzyjne kierunki, zakres i charakter dalszych zainteresowań i działań praktyczno- teoretycznych.

 

Rola zawodowa i funkcje pielęgniarstwa współczesnego:

Tytuł pielęgniarka dla osoby przygotowanej zawodowo do pielęgnowania człowieka chorego został wprowadzony wraz z nowoczesnym pielęgniarstwem. Wcześniej używano zazwyczaj określeń: siostra, brat. Chorymi opiekowały się także służące i posługacze oraz różni wolontariusze. Wśród tej grupy, sistra i brat stali w hierarchii najwyżej. Poziom przygotowani pielęgniarek i  ich kompetencje zawodowe były różne, nie tylko pomiędzy poszczególnymi krajami ale także w obrębie jednego kraju. W Polsce tytuł ten można było uzyskać przez:

- ukończenie szkoły pielęgniarskiej

- ukończenie krótkich kursów

- zdanie egzaminu państwowego

Ten sam tytuł ,,pielęgniarki” był używany w stosunku do osób o bardzo zróżnicowanym przygotowaniu zawodowym. Opracowanie różnych wytycznych dla koniecznego zredukowania tej sprawy było podejmowane zarówno przez Międzynarodową Radę Pielęgniarek i WHO. Wytyczne te dotyczyły:

 

 

1.  Ochrony prawnej tytułu pielęgniarka

* zapewnienie możliwości kształtowania właściwego statusu społ-zaw pielęgniarek

*podnoszenie ich prestiżu zawodowego

* konieczność właściwego określenia zakresu uprawnień i odpowiedzialności zawodowej

* tworzenie koniecznych warunków dla dalszego rozwoju pielęgniarstwa

* ustopniowanie tytułu pielęgniarki:

-dwustopniowy (ICN)

-trzystopniowy (WHO)

 

 

Współczesnie toczy się proces upowszechniania podnoszenia poziomu kształcenia pielęgniarek do wyższego jego ujednolicenie ze zróżnicowaniem na lic. i mgr.  Absolwenci studiów licencjackich uzyskuja podstawy przygotowania zawodowego oraz naukowy tytuł licencjata. Umożliwia podjęcie studiów mgr. i dalszych stopni.

Rola pielęgniarki w opiece nad zdrowiem człowieka współcześnie podlega wielkim przemianom rozwojowym. Przed pielęgniarkami stawia się coraz to nowe i coraz to odpowiedzialniejsze zadanie. Społeczeństwo pod ich adresem kieruje coraz większe wymagania pod względem kompetencji. Dzieję się tak, dlatego że zmienia się w sposób znaczący rola człowieka, jako pacjenta korzystającego z usług medycznych.

W PRZESZŁOŚCI	WSPÓŁCZEŚNIE
Wiedza na temat zdrowia, choroby, opieki nad zdrowiem
-ograniczona -niedostępna	-Szybko rozwijająca się -dostępna
Prawo do podejmowania autonomii i innych decyzji dot. własnego zdrowia
-brak ustaleń -brak świadomości	-pełna świadomość - wyraźne ustalenia
Postępowanie w stosunku do pacjenta w sprawach związanych ze świadczeniem pomocy leczniczej
-decyzje oraz wydawanie poleceń należało do lekarza	- podejmowanie decyzji należy do pacjenta. - lekarza a także innych obowiązuje informacja w tym wyjaśnienie
Stosunek pacjenta do postępowania lekarza
-posłuszne wykonywanie poleceń -bierność	- podejmowanie decyzji własnych - aktywność
Odpowiedzialność pacjenta za własne zdrowie
-brak takiego poczucia	-rozwijanie tego poczucia
Zmiany zachodzące w roli pielęgniarki
- pielęgnowanie chorego (w szpitalu)	- pielęgnowanie w zdrowiu i chorobie (poza szpitalem)
- pomoc w zaspokajaniu potrzeb biolog- fiz człowieka	- pomoc w zaspokajaniu złożonych potrzeb zdrowotnych człowieka, jako jedności bio-psycho-kulturowo-duchowo-spolecznej
- wykonywanie różnych czynności ,,dla” i ,,za” pacjenta	- współdziałanie z człowiekiem w zdrowiu i chorobie
- wykonywanie różnych prac i zleceń lekarskich	- samodzielne świadczenie złożonej opieki pielęgnacyjnej -wspólna praca zespołowa -wykonywanie zleceń lekarskich
- odpowiedzialność  w stosunku do zleceniodawcy jako pacjenta	- odpowiedzialność w stosunku do odbiorów pomocy pielęgniarskiej

 

 

Współcześnie pielęgniarka podejmuje również prace w różnych zespołach kształtujących politykę zdrowotną, uczestniczy w programach zdrowotnych, realizuje ważne zadania w opiece nad zdrowiem. Od pielęgniarki wymaga się zaangażowania do udziału we wszystkich formach opieki zdrowotnej i nie tylko uczenie, przekazywanie informacji, ale także budzące zaufanie oraz zdolności człowieka do podejmowania decyzji w sprawach własnego zdrowia. Pielęgniarka w swoim działaniu jest praktykiem niezależnym i przyjmuje pełną odpowiedzialność za własne świadczenie zdrowotne.

Przyjmuje także odpowiedzialność za własne doskonalenie się w zakresie:

-zarządzanie

- nauczanie

- praktyki lecznicze

- badania naukowe

 

Funkcje pielęgniarki są pochodnymi jej misji:

- świadczenie opieki zdrowotnej oraz zarządzanie nią

-uczenie tych, którym pielęgniarka świadczy opiekę, a także personelu opieki zdrowotnej

- skuteczne działa łanie w zespołach opieki zdrowotnej

- działanie na rzecz rozwoju praktyk pielęgniarskich

 

 

Wykład IV

I. Pielęgniarstwo- praktyka

*świadczenie bezpośrednio wykonywane na rzecz podmiotu opieki

* zarządzanie pielęgniarstwem

* kształcenie i doskonalenie pielęgniarstwa

* praca naukowo badawcza w dziedzinie pielęgniarstwa

 

 

II. Pielęgniarstwo- nauka

* nauka jest pojęciem wieloznacznym

* pojęcie, które nas interesuje to ogół społecznie wypracowany, należycie uzasadniony a także sprawdzony i uporządkowany, przybliżający człowieka do poznania rodzimych dziedzin rzeczywistości

 

W nauce występują:

- twierdzenia o faktach

- porządkowanie i klasyfikacja faktów

- prawa naukowe

- teorie naukowe

 

Rozwój nauki jest procesem, który wymaga:

-stosowania metod naukowych

-języka naukowego

- twierdzeń uzasadnionych

- krytycyzmu wyrażonego sprawdzaniem tych twierdzeń

-twórczości badawczej

 

W zapewnieniu pielęgniarsko- opiekuńczego pomaganie człowiekowi przez wieki ideą przewodnią była macierzyńska miłość oraz idea religijnego miłosierdzia i poświęcania się. Wraz z rozwojem nauki a głównie nauk medycznych możliwe stało się wprowadzenie wielkich zmian nie tylko w leczeniu chorych. Nauki te zaczęły zajmować się coraz więcej miejsca w kształceniu zawodowym pielęgniarek. Wyjaśnienie i uzasadnienie potrzeby rozwoju pielęgniarstwa, jako samodzielnej dyscypliny naukowej dały:

- rozwój różnych nauk

- zapotrzebowanie społeczne

- zainteresowanie rozwojem pielęgniarstwa naukowego ze strony pielęgniarek

- podejmowaniem przez nie działań na rzecz tego rozwoju

Dzięki temu rozpoczął się rozwój pielęgniarstwa jako nauki o charakterze empirycznym wzbogacony dzięki badaniom podejmowanym w pielęgniarstwie przez pielęgniarki a także przez ich współdziałanie z przedstawicielami innych dyscyplin. Pierwsze naukowe czasopismo pielęgniarskie ,,Nursing Research” (,,Pielęgniarskie Badanie Naukowe”) ukazało się w 1952 r. u USA. Rozpoczęto także organizowanie konferencji naukowych. Z upływem czasu na całym świecie wzrosło zainteresowanie pielęgniarskimi badaniami naukowymi. W 1987 powołano Europejską Grupę Pielęgniarek Naukowych w celu spierania i rozpowszechnienia pielęgniarskich badan naukowych w Europie. Pielęgniarstwo, jako nauka jest wciąż we własnym okresie rozwoju.

Pielęgniarstwo- teoria

-teoria wynika z działalności naukowej

- usystematyzowane wiadomości jakiejś nauki, ogólna koncepcja oparta na poznaniu i zrozumieniu istotnych czynników kształtujących sferę rzeczywistości na konstrukcję myślową tworzoną z elementów swoistej całości.

- teorie to logiczny wspólny i uporządkowany zbiór twierdzeń spełniający metodologiczne kryterium naukowości danej dyscypliny

- teorie naukowe stanowią podbudowę dla praktyki

- teorie pielęgniarstwa określają podstawy naukowe pielęgniarstwa poprzez wskazywanie na relację między takimi pojęciami jak:

Podmiot opieki, środowisko, zdrowie, pielęgnowanie

* Pielęgniarstwoà wiedza

- ogół wiadomości z jakiejś dziedziny zdobyte dzięki uczeniu się

- podstawowe wartości w strefie intelektualnego rozwoju człowieka

- niezbędne do wypracowania zawodu

- wiedza to wszystko to co trzeba wiedzieć i umieć , żeby realizować działania zawodowe

àŹródła wiedzyß

- Osobiste doświadczenie życiowe- wiedza potocznie

- działalność naukowa- wiedza naukowa

- o wartości wiedzy świadczy przydatność poznawcza i praktyczna. W pielęgniarstwie powinna być wykorzystywana wiedza naukowa konfrontowana z wiedzą praktyczną

- teoretycznie podstawy działalności praktyczna muszą być ustawicznie wzbogacane o nowe obszary wiedzy.

Podstawy pracy pielęgniarki:

Sytuacje bytowe to:

- zdrowie

- choroba

- cierpienie

- śmierć

Wyodrębniono 5 grup teoretycznych modeli opieki:

1) model uwzględniający zaspokojenie potrzeb bytowych

2) -II- rozwój osobowościowy podopiecznych

3) -II- stosunki międzyludzkie

4) respektującą opiekę pielęgniarska w aspekcie systemowym

5) -II- oddziaływanie pól energetycznych

 

Ad 1 (potrzeby bytowe)

W tym modelu opieki autorki rozpatrują pacjenta, jako całościową strukturę osobową. Kierują zainteresowanie pielęgnacyjne na działanie dotyczące nie tylko podstawowych potrzeb Biologiczno-fizyczno, ale również potrzeby psycho społ kulturowo religijne. Ważne stwierdzenie: Zdobywanie wiedzy i umiejętności, aby opieka była pełna. Twierdzenie to ma swoje podstawy w koncepcjach filozoficznych.

Osoba, jako całość fiz psych- duchowa zawiera 3 wymiary bytu.  Osoba ludzka jest częścią świata organicznego oraz wykracza poza ten świat poprzez świadomość i wolność.

 

Ad 2 (rozwój osobowościowy podopiecznych)

 Przykładem tych modeli jest koncepcja określona jako, filozofia teorii humanistycznej opieki pielęgniarskiej autorstwa J. Watson sformułowała system twierdzeń stanowiących treść jej teorii.

Świadomość siebie jako istoty duchowej stwarza przed człowiekiem nieograniczone możliwości jakie może urzeczywistnić w sowim życiu

Człowiek egzystuje jako żyjący twór w trzech sferach swej istoty: umysłu, ciała, duszy tworzących jego ,,ja”- dzięki tym całością może podporządkować sobie świat fizyczny, zmieniać go, będzie żyć w nim we wzajemnej harmonii

Choroba to dysharmonia jaźni człowieka stanowiąca przyczynę w różnym stopniu dolegliwość psychiczną, fizyczną, duchową. Usuwanie tych dolegliwości, przywracanie utraconych przejściowo sprawności- to zakres działalności wszystkich uczestników zespołu terapeutycznego pielęgnacyjnego, ale największe są siły psychiczno- duchowego podopiecznych, które wspomagają to działanie. Transpersonalna opieka jest sposobem rozwoju, w którym jednostka zmierza do pełnego zrozumienia siebie i do pełnego zapewnienia harmonii umysłu i ciała i duszy w odniesieniu do siebie i innych osób, do siebie i do natury.

 

Ad 3 (stosunki międzyludzkie)

Te teorie opieki były tworzone najwcześniej. Podstawowe myśli to:

- opieka pielęgniarska to między osobowy proces ze pomocą, którego pielęgniarka wspiera osobę, rodzinę i społeczeństwo w zapobieganiu chorobom i cierpieniom bądź pomaga w radzeniu sobie z nimi oraz jeżeli to konieczne w wyjaśnieniu sensu tych doświadczeń.  W wyniku tego procesu nawiązuje się określone więzi ,,osoba- dla osoby” która dojrzewa do porozumienia i współkształtuje jako kocowa faza międzyosobowych relacji pielęgniarka- pacjent. Nadbudowę tej myśli stanowią filozoficzną koncepcję człowieka, która mówi, że:

- istotą człowieka jest współistnienie, tzn. jesteśmy dla siebie, ufamy sobie, pomagamy sobie wzajemnie

- drugi człowiek nie powinien być anonimowym ,,on” lecz osobowym ,,ty”

- podstawą międzyludzkiej komunikacji są wartości pozytywne gł. prawda i miłość bez prawdy i miłości nie ma komunikacji.

Ad 4 (respektującą opiekę pielęgniarska w aspekcie systemowym)

Budowa tych modeli oparta jest na definicji systemu, jako zorganizowanego układu, w którym wszystkie elementy znajdują się we wzajemnym współdziałaniu.  Człowiek to otwarty system we wzajemnym oddziaływaniu i całkowitym powiązaniem ze środowiskiem. Człowiek w zdrowiu bądź chorobie jest dynamicznym układem wzajemnego oddziaływania zmiennych czynników psych, społ- kulturowych i duchowych w warunkach idealnie funkcjonujących harmonijnie w odniesieniu do oddziaływań stresorów wew i zew. Środowiska. Zdrowie inaczej dobrostan warunkujący sprawne realizowane funkcje i zadania człowieka to stan bądź stopień równowagi i systemu to znaczy stan , w którym wszystkie składowe są w harmonii systemu człowieka.

 

Ad 5. (oddziaływanie pól energetycznych)

Do naukowców należy M. Rogers. Jej koncepcja oparta jest na założeniach. Całościowa istota ludzka stanowi niewymiarowe pole energetyczne, dające się zidentyfikować przez określone przejawy i cechy specyficzne dla całości. Całościowy człowiek ma swoją własną tożsamość energetyczną. Przejawy pola wyrażają się określonymi zachowaniami, odczuciami, właściwościami. Dla wrażliwej i odpowiednio wykształconej pielęgniarki pole energii jakie stanowi pacjent może być dostrzeżone i przeżyte. Między człowiekiem a środowiskiem istnieje rytmiczny przepływ fal energii. Terapeutyczny dotyk pielęgniarski jest przejawem przepływu i odbioru pól energetycznych, które stanowią pielęgniarka i pacjent. Pielęgniarka w tej koncepcji przyjmuje jako swój cel zapewnienie maxymalnego potencjału zdrowotnego społeczeństwa przez stwarzanie harmonijnego związku między środowiskiem a człowiekiem- istoty ludzkiej umacnia spoistość i całości człowieka, kształtowane i przekształcanie form wspierania człowieka i środowiska.

---