socjologia miasta skrot moje, socjologia 3 rok, socjologia miasta


SOCJOLOGIA MIASTA OPRACOWANIE

Humanizacja przestrzeni - działania mające na celu zapewnienie mieszkańcom warunków odpowiednich do pełnego rozwoju oraz takie ukształtowanie środowiska i otoczenia, aby sprzyjało i umożliwiało ono realizację wszystkich potrzeb, np. przystosowanie budynków i środków komunikacji miejskiej do potrzeb osób niepełnosprawnych. W ramach tych działań tworzy się także miejsca wypoczynku dla mieszkańców i ich dzieci np. place zabaw.

Gettyzacja - zjawisko dzielenia przestrzeni miejskiej na różne ENKLAWY życia społecznego - względnie izolowane społeczne światy.

Getta biedy są zaludnione niejako pod przymusem. Społeczności getta biedy towarzyszy piętno przypisania. „Dramatyzowanie zła” powoduje izolację ludzi napiętnowanych, co z kolei sprzyja ich „zrzeszaniu się” w grupy przestępcze. Nagromadzenie negatywnych zjawisk w obrębie danego obszaru w przestrzeni staje się źródłem wszelkich patologii.

Skutki gettyzacji dla miasta:

Szkoła chicagowska

Przedstawiciele szkoły chicagowskiej zajmowali się przestrzenną organizacją życia w mieście, rozmieszczeniem dzielnic nędzy i bogactwa, przestrzennym występowaniem przestępczości, patologii czy też chorób psychicznych. Doszukiwali się wpływów, jaki na organizm miejski miała natura ludzka, której, jak wskazywali, cechą konstytutywną jest instynkt miejski. Badacze ci traktowali mieszkańca miasta jako zbór cech, takich jak status społeczny, rodzinny i etniczny. Na podstawie wygenerowanych wskaźników opisywali przestrzeń miasta

stwierdzając występowanie takich zjawisk jak: nędza, bogactwo, choroby psychiczne, przestępczości. „W wyniku zastosowania podejścia ekologicznego - zauważa Bohdan Jałowiecki - otrzymujemy dwuwymiarowy obraz przestrzeni miejskiej, który polega na nałożeniu dających się ująć statystycznych cech mieszkańców i cech przestrzeni”

Jerzy Szacki prezentując dorobek szkoły chicagowskiej wymienia następujące

hipotezy stawiane przez reprezentantów tego nurtu:

1. Rozmieszczenie ludności w przestrzeni miasta następuje według określonego i powtarzalnego wzorca;

2. Poszczególne strefy miejskie tworzą jego obszary naturalne;

3. Czynniki selekcjonujące ludności danego obszaru naturalnego są pochodną lokalizacji tego obszaru na terenie miasta oraz tradycji kultywowanej przez członków tego obszaru;

4. Naturalnym stanem ludności miejskiej jest dążenie do zmiany przestrzennej i społecznej;

5. Główne procesy zachodzące w miejskiej przestrzeni to:

koncentracja - to naturalna tendencja do skupiania się (ludności) instytucji o podobnym charakterze na określonym obszarze,

centralizacja - proces wytwarzający się w zbiorowościach na terytorium centrum skupiającego podstawowe instytucje publiczne i rozrywkowe,

segregacja - inaczej selekcja; aspekt koncentracji, jej wynikiem jest jednorodność poszczególnych obszarów pod względem typu ludności, specjalnej zawartości, kryteriów etnicznych, wykształcenia, itp,

inwazja - przemieszczanie ludności z jednego obszaru na inny, np. proces przenoszenia się ludności wiejskiej do miast na masową skalę lub przenikanie ludności murzyńskiej do dzielnic zamieszkałych przez ludność białą,

sukcesja - jeśli proces inwazji doprowadzi do całkowitego wyparcia ludności pierwotnej przez napływową.

6. Procesy w przestrzeni miejskiej można obrazować w postaci map i diagramów

Chicagowska szkoła ekologii społecznej 
- wspólna metoda badawcza, obszar zainteresowań, pewna dość luźna perspektywa teoretyczna, 
- zbliżone zaobserwowane różnice w rozkładzie przestępczości i innych zjawisk patologii społecznej, 
- rozpatrywanie dewiacji przez procesy zachodzące w wielkich metropoliach. 
1. PARK- darwinizm społeczny. Wychodził z założenia, że ludzie rządzą sięty6mi samymi prawami co zwierzęta. Główne cechy społeczne to organizacja terytorialna, powiązanie z zajmowanym obszarem, trwałe więzy między jednostkami, walka o pozycję ekonomiczną opiera się na inwazji, dominacji (słabsi, mniej zaradni, uzdolnieni spychani do najgorszych dzielnic), sukcesji (przenoszenie do lepszych dzielnic). Prace Park'a dotyczą zagadnienia terytorialnego rozkładu przestępczości, innych form dewiacji (alkoholizm, narkomania, prostytucja). 
2. BURGESS- wyróżnił 5 stref- obszarów różniących się składem mieszkańców, charakterem zabudowy, pełnionymi funkcjami: 
a) wewnętrzna- centrum przemysłowo-handlowe, 
b) przejściowa- obszar zmieniający się z dzielnicy mieszkaniowej na przemysłowo-handlową z uwagi na rozrost centrum, 
c) obszar mieszkań robotniczych- zamieszkiwany przez ludzi opuszczających strefę „d”, 
d) obszar zamieszkiwany przez warstwy średnie, 
e) prywatne rezydencje o wysokim standardzie (dzielnica willowa). 
Ważna rolę odgrywa strefa przejściowa, miała ona fazy: własności domów jednorodzinnych o ścisłych więzach łączących społeczeństwo; najmu- osłabienie wspólnoty sąsiedzkiej; inwazji biznesu; pokoi do wynajęcia; napływu grup rasowych i narodowościowych o niskim statusie kulturowym; wkraczanie przestępczości i występku; chaosu społecznego;, biznes i przemysł obejmują dzielnice w całkowite posiadanie. 
Przestępczość jest wynikiem naturalnego procesu rozwoju miasta, a strefa przejściowa jest ostają dla tych, którzy przegrali walkę o byt. 
3. SHAW- stwierdził, że wysoki wskaźnik przestępczości w sferze przejściowej był bez zmian przez kilkadziesiąt lat. W strefie tej osiedlały się tzw. niebieskie ptaki, miała miejsce selektywna emigracja. Miało na ten wzrost także wpływ środowisko, w którym osiedlali się ludzie. Przyczyną przestępczości w strefie przejściowej jest osłabienie kontroli społecznej, wynikające z inwazji biznesu i przemysłu na te tereny. Shaw wyróżnił transmisję kulturową- tradycje przestępcze mogą być i są przekazywane kolejnym generacjom w sposób podobny do sposobu przekazywania języka czy innych wytworów społecznych. 
Krytyka: 
- nie skupiano się na problematyce środowiska fizycznego (gęstość zabudowy, przeludnienie), 
- nie zajmowano się wpływem środowiska fizycznego na dewiację na konkretnym obszarze mi8asta, dzielnicy, 
- nie sprecyzowano zależności pomiędzy przestępczością a warunkami ekologicznymi, 
- nie zdecydowano jasno czy określone czynniki środowiska fizycznego powodują przestępczość, czy dane warunki ekologiczne przyciągają i skupiają przestępców, 
- wykazano w jaki sposób struktura przestrzenna miasta wpływa na nasilenie dewiacji, 
- zasługą było ustalenie, iż raz wykształcone dzielnice przestępczości pozostają siedliskiem występku przez długi okres czasu bez względu na zmiany mieszkańców. 

Ścieżki zależności Douglasa C. Northa

Uważał, że sukces jednych regionów, a klęskę innych można wyjaśnić wpływem działania lub brakiem działania odpowiednich instytucji. Jedne z nich sprzyjają wzrostowi gospodarczemu, a inne stają się jego barierą.

Pokazanie ścieżek zależności rozwoju gospodarczego od uformowania się praw własnościowych, do praw wolnościowych, czyli ram, w których prawa własności przybrały nowoczesną postać. Widział ścisły i pozytywny związek między ustanowieniem tych praw a wzrostem gospodarczym. Wybory ekonomiczne zależą więc od struktury praw i kosztów ich ochrony.

Miasto postindustrialne

Społeczeństwo postindustrialne (inaczej społeczeństwo poprzemysłowe inna nazwa to także społeczeństwo usługowe) - społeczeństwo, którego głównym źródłem utrzymania nie jest produkcja przemysłowa, polegająca na wytwarzaniu przedmiotów, lecz wytwarzanie i przetwarzanie informacji.

W odróżnieniu od społeczeństwa przemysłowego charakteryzującego się tym, że największe zatrudnienie jest w sektorze przemysłowym, w społeczeństwie postindustrialnym najwięcej osób jest zatrudnionych w sektorze usług. Drugim wyróżnikiem jest to, że w społeczeństwie postindustrialnym następuje przejście od masowej produkcji dla anonimowego klienta do produkcji dla klienta indywidualnego.

Koncepcja społeczeństwa poprzemysłowego narodziła się na przełomie lat 60. i 70. Jej twórcami są Francuz Alain Touraine i Amerykanin Daniel Bell. Stwierdzili oni, że w pewnym momencie społeczeństwo doszło do poziomu wysokiej automatyzacji (duży wpływ miało na to wprowadzenie pierwszej automatycznej taśmy produkcyjnej przez zakład Forda w USA), co przyspieszało produkcję i wyręczało od niej człowieka, w konsekwencji prowadząc do przechodzenia ludzi do działu usług. Kolejną cechą takiego społeczeństwa jest skupianie się w wielkich aglomeracjach miejskich, co powoduje rozwój kultury masowej (muzyka, film, internet). Ludzie zaczęli także tworzyć ponadnarodowe korporacje.

Powstanie takiego typu społeczeństwa przewidywał w XIX wieku Herbert Spencer.

Miasto postindustrialne to miasto charakteryzujące się dominacją sektora usług w zakresie pełnionych funkcji (postindustrialna faza) oraz szybkim rozszerzaniem się procesów urbanizacji, zwłaszcza poza granicami miasta (dezurbanizacja, metropolizacja). W aglomeracjach następuje szybszy rozwój strefy zewnętrznej niż miasta centralnego, co wynika z łatwego przemieszczania się osób na duże odległości dzięki rozwojowi indywidualnej motoryzacji i systemom transportu masowego (np. metro). Powoduje to rozdzielenie miejsc zamieszkania od miejsc pracy, w rezultacie czego funkcje mieszkaniowe przesuwają się coraz bardziej na zewnątrz miasta, a nawet daleko poza jego granice. Przemysł nie odgrywa już znaczącej roli w koncentrowaniu ludności, gdyż potrzebuje raczej wysokich kwalifikacji pracowników aniżeli dużej ich liczby; przenoszony jest on na obrzeża miasta, a jeszcze częściej do wyspecjalizowanych mniejszych osiedli w tworzącym się obszarze metropolitalnym. W przestrzeni zaciera się granica między miastem głównym a otaczającą go, silnie zurbanizowaną strefą, która wykazuje większą dynamikę ludnościową niż samo miasto (stadia rozwoju miast). Miasto główne wyludnia się, gdyż po przekroczeniu pewnej krytycznej wartości gęstości zaludnienia więcej jest niekorzyści niż korzyści mieszkania w mieście (przeciążenie infrastruktury miejskiej, tłok, smog, nasilenie patologii społecznych, a także częściowa dekapitalizacja zabudowy miejskiej, wypieranie budownictwa mieszkaniowego przez zabudowę gospodarczą i biurowce). W mieście pozostają mieszkańcy zamieszkujący dzielnice o niskim i średnim standardzie, których nie stać na przeniesienie się do luksusowych osiedli położonych przeważnie poza miastem. Natomiast w centrum miasta (city) pozostają jedynie siedziby zarządów firm, wyspecjalizowane usługi dla biznesu, centra badawczo -rozwojowe kreujące nowe technologie, usługi bankowe, telekomunikacyjne, kulturalne itd. A zatem miasto główne pełni głównie funkcję miejsca pracy oraz funkcję zarządzającą całym obszarem metropolitalnym, jaki wykształcił się pod jego wpływem. Ponowny wzrost zaludnienia centrów obszarów metropolitalnych następuje w fazie reurbanizacji i wiąże się z ich rewitalizacją.

Filozofia bauhausowska

Do prekursorów Bauhausu należeli: berliński architekt Peter Behrens i Henry van de Velde. W płaszczyźnie filozoficznej istotną rolę odgrywały zapatrywania i idee polityczne twórców Bauhausu, głównie socjalistyczne.

Społeczeństwo przemysłowe (industrialne)

- ukształtowało się w Europie w XIX wieku i rozwinęło się na początku XXw.

- związane z rewolucją przemysłową

- technika produkcji dóbr i usług oparta na pracy uprzedmiotowionej (maszyny i urządzenia) oraz źródłach energii (ropa, węgiel itd.)

- powstanie milionowych aglomeracji miejskich

- zmiana struktury zawodowej społeczeństwa, utrata dominacji przez chłopów na rzecz robotników

- duża mobilność horyzontalna (ze wsi do miast)

- społeczeństwo jest miejskie w sensie demograficznym i społeczno - kulturowym

- w kulturze standaryzacja wyrobów, sformalizowanie wzorów zachowań, racjonalizacja ludzkich działań, umasowienie kultury (rola mediów), uniformizacja postępowania

Społeczeństwo przemysłowe to specyficzny rodzaj społeczeństwa, który wykształcił się w okresie nowoczesności - po rewolucji przemysłowej(wcześniejsze społeczeństwa są określane jako społeczeństwa tradycyjne). Społeczeństwa przemysłowe charakteryzuje malejąca liczba osób zatrudnionych w rolnictwie, dominująca rola przemysłu i inne zjawiska społeczne wynikające z procesu industrializacji (rosnąca produktywność, poprawa warunków życia, zmniejszanie się znaczenia instytucji rodziny, sekularyzacjaurbanizacja). Cecha istotną jest też wzrost heterogeniczności społeczeństwa, ze względu na podział pracy wymagany w przypadku produkcji masowej, charakterystycznego sposobu wytwarzania w tego typu społeczeństwach.

W latach 70. Daniel Bell lansował pogląd, że mamy już do czynienia ze społeczeństwem poprzemysłowym, gdyż najbardziej rozwinięte gospodarczo kraje świata uzyskały już jakościowo odrębne cechy. Niektórzy współcześni teoretycy, jak np. Ulrich BeckAnthony Giddens (koncepcja "późnej nowoczesności"), Zygmunt Bauman czy Manuel Castells stwierdzą, że jesteśmy obecnie świadkami przejścia od społeczeństwa przemysłowego, nowoczesnego do społeczeństwa ponowoczesnego, określanego też jako społeczeństwo informacyjne.

Miasto, w którym dominuje działalność przemysłowa (przemysł przetwórczy), przy czym może występować wiele zakładów przemysłowych, reprezentujących różnorodne gałęzie przemysłu, bądź tylko jedna gałąź, a nawet jeden zakład przemysłowy (tzw. monofunkcyjność lub monokultura przemysłowa). M.p. zaczęły powstawać w okresie rewolucji przemysłowej, w końcu XVIII w. w Anglii (Manchester, Nottingham, Leicester), a w poł. XIX w. także w innych krajach europejskich (Lille, Essen, Bochum, Duisburg, Łódź). Pierwszy etap rozwoju m.p. polegał na koncentracji licznych zakładów przemysłowych w mieście, wynikającej z konieczności obniżania kosztów transportu i czerpania korzyści z bliskiego położenia zakładów kooperujących ze sobą, przez co „przemysł przyciągał przemysł” (teoria lokalizacji gospodarki, korzyści aglomeracji). W rezultacie następowało różnicowanie się struktury gałęziowej przemysłu. Lokalizacja licznych zakładów przemysłowych w miastach tworzyła miejsca pracy, co powodowało silny napływ migracyjny ludności wiejskiej, przyczyniając się do dynamicznego wzrostu zaludnienia miast. Industrializacja zintensyfikowała procesy urbanizacji (urbanizacja właściwa), przyspieszając wzrost liczby ludności miejskiej (pojawiły się miasta milionowe) i intensywność zabudowy. Silnemu wzrostowi zaludnienia m.p. początkowo nie towarzyszył istotny rozwój przestrzenny, przez co znacznie wzrastała ich gęstość zaludnienia. Koncentracja dużej liczby ludności w mieście, wymagała rozwoju sektora usług. Nastąpił zatem drugi etap rozwoju m.p., który polegał na wzroście różnorodności pełnionych przez miasto funkcji i komplikowaniu się społecznego podziału pracy. Jednocześnie, wraz z rozwojem technologii transportu, rozpoczął się proces rozwoju przestrzennego miast. Najpierw następowała rozbudowa przedmieść i osiedli podmiejskich wzdłuż linii kolejowej, a później ich wchłanianie w obręb miasta. W kolejnym etapie nadmierna koncentracja ludności i działalności gospodarczej w samym mieście mogła być stopniowo rozładowana poprzez przenoszenie części funkcji mieszkalnych i przemysłowych na obrzeża miasta, a nawet poza jego granice (suburbanizacja, strefa podmiejska). W ten sposób miasto przestało być zamkniętym, izolowanym przestrzennie osiedlem ostro odgraniczonym od obszarów wiejskich. W rezultacie pod wpływem m.p. zaczęły formować się złożone zespoły osadnicze: aglomeracje i konurbacje.

M. Castells

Fenomen miejski - Jest to pojęcie użyte w kwestii miejskiej mające zastąpić pojęcie miasta jako bytu rzeczywistego. W ujęciu Castellsa miasto jako rzeczywisty twór społeczny istniało we wcześniejszych epokach historycznych przeciwstawnie wobec wsi i innych jednostek osiedleńczych, jednakże wraz z rozwojem industrializacji urbanizacja dotknęła także obszary wiejskie, przez co zaczęły one upodabniać się do miast. W tym względzie, proces umiastowiania jest specyficznym fenomenem przeciwstawnym pojęciu miasta jako tworu opozycyjnego wobec innych jednostek osiedleńczych.

Główne nurty i orientacje teoretyczno-metodologiczne w socjologii miasta

Nazwa szkoły

Okres działalności

Główni przedstawiciele

Główne założenia, koncepcje i idee

Szkoła Chicagowska

(ekologia społeczna, ekologia ludzka, ekologia klasyczna)

od 1915 do ok. 1939

Robert Ezra Park

Roderick MacKenzie

Ernest W. Burgess

holizm ontologiczny i epistemologiczny

naturalizm metodologiczny

miasto jako sieć życia (web of life)

miasto jako zbiór stref koncentrycznych

miasto jako zbiór obszarów podspołecznych (biotic, subsocial), obszarów naturalnych (natural area), obszarów ekonomicznych i obszarów kulturowych

przestrzeń miejska jako dobro cenne i rzadkie podlegające regule gry o sumie zerowej , zasada rywalizującej współpracy

miasto jako wynik prosesów: koncentracja, centralizacja, segregacja, inwazja i sukcesja.

Szkoła kulturalistyczna

1938 -

Florian Znaniecki

Stefan Czarnowski

Janusz Ziółkowski

Paweł Rybicki

Aleksander Wallis

Paul H. Chombart de Lauwe

indywidualizm metodologiczny i ontologiczny

badanie ze współczynnikiem humanistycznym

miasto w świadomości jego mieszkańców

miasto doświadczane przez mieszkańców

wartościowanie przestrzeni miejskiej

archetypy kulturowe miasta

symbolika miasta

Szkoły neoekologiczne

Ekologia kulturowa

1938 -

Louis Wirth

James Quinn

Walter Firey

Zygmunt Pióro

Wacław Piotrowski

holizm metodologiczny

wielkość, gęstość, heterogeniczność

społeczności miejskiej

miejski styl życia (urbanism as a way of life)

struktury i formy organizacyjne zbiorowości terytorialnych

(więzi symbiotyczne i grupy korporacyjne: usługowe, produkcyjne oparte na społecznym podziale pracy oraz więzi komensalistyczne i grupy zbiorowej protekcji: kluby, związki zawodowe, kliki)

„gra o przestrzeń” i procesy segregacji

koncepcja miejskich obszarów podstawowych

Szkoły konwencjonalne -

idealnotypologi-

czne ujmowanie miasta

1940-

Robert Redfield

Milton Singer

Gideon Sjoberg

Bert F. Hoselitz

Daniel Bell

metodologiczne reguła typu idealnego

miasta pasożyty rozwoju

miasta generatory rozwoju

miasta preidustrialne

miasta industrialne

miasta postindustrialne-informatyczne

Szkoły makrostruktural- ne i strukturalno-funkcjonalne;

„nowa socjologia miasta”; Szkoła Regulacyjna; Szkoła Kalifornijska;

szkoła globalizacyjna (miasto informatyczne, miasto globalne)

1972 -

Manuel Castels

Robert Pahl

Jean Lojkine

Jan Turowski

David Harvey,

David Gordon,

David Walker,

Michael Storper,

Allen Scott,

Saskia Sassen,

holizm metodologiczny i ontologiczny

miasto jako system produkcji, konsumpcji, wymiany

renta gruntowa jako główny czynnik organizujący wykorzystanie przestrzeni

miejskiej

miejskie strefy funcjonalne

segregacja klasowa i rasowa w przestrzeni miasta

fundamenty funkcjonowania miasta:

kapitał (wymóg akumulacji), praca (sposób regulacji, fordyzm i postfordyzm), władza polityczna (państwo),

system światowy jako podmiot i przedmiot badawczy, miasto globalne i informatyczne jako przestrzeń nowej rewolucji postindustrialnej

Szkoły humanistyczne w socjologii miasta

(semiotyka miasta, socjologia życia codziennego)

1960 -

Kevin Lynch

Amos Rapport

Raymond Ledrut

Jean Remy

Algirdas J. Greimas

Erving Goffman

Umberto Eco

indywidualizm metodologiczny i ontologiczny

paradygmat aktora

zachowania symboliczne

mapy mentalne

miasto jako system znaków

scena, proscenium i kulisy miasta

ORIENTACJE TEORETYCZNE I METODOLOGICZNE W SOCJOLOGII MIASTA

Ad.1 SZKOŁA CHOCAGOWSKA (Park, Burgess, McKenzie)

- badają oni zachowania przestrzenne ludzi oraz zbiorowości uznawane w pewnym systemie aksjo-normatywnym za normalne (np. migracje, przyswajanie przestrzeni)

- z drugiej strony- zachowania o charakterze dewiacyjnym; przejawy patologii: biologicznej (np. występowanie pewnych chorób), psychicznej (np. przestrzenna lokalizacja chorób psychicznych) oraz społecznej (np. przestrzenne zróżnicowanie kradzieży)

  1. Pojęcie sieci życia, w której organizmy przystosowały się do innych osobników z własnego i innych gatunków

  2. Traktowanie procesu przystosowania jako nieustannej walki o byt

  3. Definiowanie środowiska jako złożonego kompleksu warunków przystosowania

Mimo ciągłej walki o przestrzeń i adaptacji rośnie sfera współdziałania pomiędzy rywalizującymi grupami, zbiorowościami- ma charakter więzów symbiotycznych, nieuświadamianych. Rywalizująca współpraca jest określona jako biotyczna, podspołeczna podstawa funkcjonowania społeczeństwa

Ekologowie społeczni odnosili rywalizująca współpracę do określonego terytorium, zwanego obszarem naturalnym, czyli dzielnice i kwartały ograniczone charakterystycznymi dla miasta budowlami, często o monumentalnym charakterze, parkami, trasami komunikacyjnymi itd.

Porządek ekonomiczny/konkurencyjny- opiera się na wymianie dóbr i usług na konkurencyjnym rynku i określa centrum oraz granice społeczeństwa ekonomicznego.

Obszar kulturowy- terytorium zamieszkane przez społeczność o zbliżonych cechach kulturowych i ich określonej konfiguracji

Czyli miasto to suma obszarów podspołecznych (biotycznych), obszarów naturalnych, obszarów ekonomicznych i obszarów kulturowych. Przestrzeń miesjka jest dobrem, o które się rywalizuje w grze o sumie zerowej

- I strefa -posiada centrum, które jest najważniejsze- główny ośrodek administracyjno- handlowy

- II strefa- przejściowa,

- III strefa- zamieszkania głównie przez wypartą z centrum ludność robotniczą,

- IV strefa- luksusowe rezydencje elit miejskich

- V strefa- zamieszkiwana przez migrantów

- ekologowie społ. zainteresowali się dynamiką społeczno- przestrzenną w mieście i analizowali 5 podstawowych procesów aglomeracyjnych:

Ad.2 SZKOŁY KULTURALISTYCZNE (Znaniecki, Czarnowski, Ziółkowski, Rybicki, Wallis)

Ad. 3 SZKOŁE NEOEKOLOGICZNE (Wirth, Quinn, Firey, Pióro, Piotrowski)

  1. Liczbą ludności

  2. Gęstością zaludnienia

  3. Zróżnicowaniami społecznymi

Miasto wg niego to duża, zwarta, gęsta i ciągła grupa osiedleńcza złożona ze zróżnicowanych jednostek

Ad. 1. 4 podstawowe twierdzenia:

  1. Im większa jest liczebność, tym większa i bardziej prawdopodobna jest liczba zindywidualizowanych zachowań

  2. Indywidualizacja zachowań stanowi podstawę segregacji przestrzenno-społecznej jednostek wg różnorakich cech: przynależności etnicznej, statusu ekonomicznego etc.

  3. Wzrastająca liczba mieszkańców uniemożliwia osobiste kontakty, eliminując w dużym stopniu związki bezpośrednie na rzecz relacji bezosobowych

  4. Im większa jest liczba ludzi biorących udział w interakcjach, tym łatwiej dostrzec utylitarny charakter stosunków społecznych i zmniejszającą się spontaniczność zachowań i działań

Ad.2 tezy dotyczące gęstości zaludnienia i jej powiązania z segregacją:

  1. Im większa gęstość, tym większy poziom zróżnicowania funkcji i aktywności, tym bardziej złożona staje się struktura

  2. Im większa gęstość, tym wyraźniejsze stają się kontrasty miedzy zamożnością i nędzą, porządkiem i chaosem, świetnością i upadkiem

  3. Zaostrza się walka o przestrzeń oraz występuje wyraźne oddzielenie miejsca zamieszkania od miejsc pracy

  4. Wzrost zagęszczenia przyspiesza ekspansję miast na zewnątrz

  5. Rosnąca gęstość sprzyja segregacji przestrzennej w mieście i w powstaniu gett zamieszkiwanych przez ludzi o podobnym statusie społecznym, ekonomicznym, zbliżonym stylu i standardzie życia

  6. Wzmaga się poczucie samotności i frustracji oraz lęku

Ad. 3 rośnie heterogeniczność członków w wyznawanym przez nich stylu życia i funkcjonowania społeczności, osłabiając procesy segregacji społeczno- przestrzennej. Sprzyja także ruchliwości fizycznej mieszkańców oraz zmianie układów odniesienia, z którymi się utożsamiają

- konieczność badania kultury miejskiej i jej rozmaitych przejawów- chodzi o opis arsenału technik przystosowania, dzięki którym ludność utrzymuje i zajmuje określone środowisko mieszkalne

-2 typy związków odnoszących się do przystosowania społeczności do warunków środowiskowych: 1. Symbiotyczne- współzależności jednostek o zróżnicowanych funkcjach; 2. Komensali styczne- współpraca jednostek o funkcjach podobnych. Te dwa typy związków można znaleźć we wszystkich zorganizowanych populacjach. Stanowią one podstawę spójności zbiorowości terytorialnej

- na tej podstawie wyróżnił zbiorowości:

Ad.4. SZKOŁY KONWENCJONALNE- idealne typy miast (Redfield, Singer, Sjoberg, Hoselitz, Bell)

  1. Miasta przedprzemysłowego

  2. Miasta podlegającego procesom uprzemysłowienia

  3. Miasta przemysłowego

Ważne jest pojęcie rozwoju społecznego. Elementem procesów rozwojowych jest urbanizacja. Rozwój jest definiowany jako ewolucyjny, jednoliniowy (podobnie we wszystkich społeczeństwach), stadialny i upodabniający proces zmian społecznych. Niektóre kraje pokonują konieczne etapy szybciej inne wolniej, mniej lub bardziej burzliwie, ale konsekwencja jest taka sama.

- elityzm klasyczny i współczesny:

- występowanie grup społ hierarchicznie uporządkowanych, przekonanie o względnej trwałości tych grup, identyfikacja z innymi członkami swojej warstwy

Ad.5 SZKOLY MAKROSTURKTURALNE I STRUKTURALNO-FUNKCJONALNE: MAISTO GLOBALNE

  1. Produkcji- zespoły czynności wytwórczych dóbr i usług

  2. Konsumpcji- przywłaszczenie produktów społecznych

  3. Wymiany- dotyczącej produktów, usług, informacji miedzy sferami konsumpcji i produkcji

Miejska przestrzeń stanowi strukturalną całość systemową, której podstawowe elementy pozostają w ścisłych relacjach: lokalizacji wytwórczej, reprodukcji siły roboczej, organizacji instytucjonalnej i symboliki kulturowej centrum-peryferie

Ad. 6 SZKOŁY HUMANISTYCZNE

OSIĄGNIĘCIA SZKÓŁ EKOLOGICZNYCH- klasycznej oraz nieoekologicznej:

- odczytywanie relacji między organizmami żywymi a przestrzenią

- interpretowanie gry o przestrzeń w kategoriach gry o sumie zerowej( nie każdy ma równy dostęp do przestrzeni o dużych wartościach ekologicznych- mało przestrzeni dużo chętnych)

- wskazanie na kluczowe procesy w mieście

Odczytanie pzrsetzreni maista jako stref koncentrycznych

SŁABOŚCI SZKÓŁ EKOLOGICZNYCH:

- brak odwołań do wewnętrznych stanów pojedynczych mieszkańców- postrzegania i waloryzowania przestrzeni

- brak zamkniętej i zwartej teorii miasta i procesów urbanizacji

To, co jest słabością szkół ekologicznych staje się wartością ujęć kulturalistycznego i humanistycznego. W pierwszej kolejności zostaje odtworzony świat badanego, ważna rola kultury w przeobrażeniach miasta, współczynnik humanistyczny, koncentracja na odczytaniu miejskich znaków oraz ról odgrywanych przez mieszkańców miasta traktowanego w konwencji teatru. Podstawową słabością jest niedostrzeganie całości społecznych grup korzystających z przestrzeni miasta. Te za to dobrze odwzorowanie są przez podejście makrostrukturalne- analizujące konflikty rasowe, statusowe, zajmują się aglomeracjami i systemem globalnym. Konwencjonalne analizują wpływ rewolucji informatycznej (miasto informatyczne).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
referat cultura, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, Рефераты
Ist Kult Metodichka Referat, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, 05. История Укр. к
środki ochrony roślin skrót, Studia Rolnictwo, 2 rok
patomorfa wrzesień 2014 moje, IV rok, IV rok CM UMK, Patomorfologia, rozwiązane
budownictwo moje, studia, rok II, ZB
fizjologia skrót, Studia Rolnictwo, 2 rok
EIE zagadnienia egzamin-moje, EKONOMIA, Rok 2, Ekonomia Integracji europejskiej
pediatria - moje odpowiedzi, 3 rok, testy, pediatria
notatki moje[1], Dokumenty - I ROK, Przedmioty z grupy B, Prawo karne wykonawcze
Module control 1, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, 10. Мед и био физика, Материалы кафедры. Шрифты
RFK moje, archiwistyka I rok, rozwój form kancelaryjnych, Rozwój form kancelaryjnych
Module Control # 1, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, 10. Мед и био физика, Материалы кафедры. Шриф
Sayty po gistologii, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, 14. Гистология
voprosy k difzachetu, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, 02. Латынь
kolo z msg- 2006 moje, EKONOMIA, Rok 2, Międzynarodowe stosunki gospodarcze
psychologia skrót mgr II ROK
referat cultura, Medycyna, Moje podreczniki, 1 rok, Рефераты
KONCEPCJA MISTA WEBERA, socjologia miasta

więcej podobnych podstron