POZIOMA OSNOWA GEODEZYJNA

-przynależności punktu do podstawowej lub szczegółowej osnowy poziomej

1. Punkt osnowy podstawowej

- błąd położenia punktu po wyrównaniu m_p ≤ 0,05 m

- 1 punkt osnowy na 50- 60 km²

2.Punkt osnowy szczegółowej

Klasa II:

- błąd położenia punktu po wyrównaniu względem osnowy wyższej klasy m_p ≤ 0,03 m

- 1 punkt osnowy na 0,8 km² - 12km ²

Klasa III:

- błąd położenia punktu po wyrównaniu względem osnowy wyższej klasy m_p ≤ 0,07m

- 1 punkt osnowy na 10-120 ha

3. Punkt osnowy pomiarowej

- błąd średni położenia punktu względem punktów nawiązania m_p≤ 0,10m

OSNOWA PODSTAWOWA

Osnowa podstawowa[ pozioma] jest przeznaczona do badania kształtu Ziemi i ruchów jej skorupy, realizacji zadań z zakresu obronności kraju oraz nawiązywania osnowy szczegółowej, Osnowa podstawowa jest osnową geodezyjną rozwiązywaną na obszarze całego państwa. Charakteryzuje się najwyższą dokładnością oraz najmniejszym zagęszczeniem i składa się z rzadko ale równomiernie rozmieszczonych punktów (1punkt/ 50km² + 60 km² ), tworząc możliwie najdłuższe boki, Aktualną miarą dokładności osnowy podstawowej jest błąd położenia punktu po wyrównaniu m_p ≤ 0,05m

Osnowa szczegółowa

Osnowa szczegółowa [pozioma] o znacznie krótszych bokach wynoszących w zależności od klasy osnowy od kilku kilometrów do kilkuset metrów, jest nawiązywana do osnowy podstawowej i stanowi jej zagęszczenie, wypełniając przestrzenie wewnątrz oczek sieci osnowy podstawowej. Osnowa ta jest głównie przeznaczona do oparcia pomiarów sytuacyjno- wysokościowych dla wykonania map wielkoskalowych, nawiązywania i wyrównania osnowy pomiarowej, wykorzystanie osnowy szczegółowej do nawiązania pomiarów sytuacyjnych; nowych, uzupełniających i realizacyjnych, związanych z przenoszeniem na grunt projektów realizacyjnych. Oprócz wymagań dokładnościowych osnowa II klasy musi spełniać wymóg związany z konstrukcją geometryczną sieci, zgodnie z którym położenie każdego z punktów sieci musi być określone przez co najmniej dwa niezależne wyznaczenia.

Wymagany standard zagęszczenia osnowy szczegółowej II klasy wynosi 1 punkt na:

- 0,8km² dla terenów intensywnie zainwestowanych

- 1-2km² [średnio 1,5 km²] dla terenów rolnych

-12,0 km² - dla zwartych kompleksów leśnych.

Osnowę szczegółową III klasy stanowi zbiór punktów będących dalszym rozwinięciem osnowy poziomej II klasy. Służy do nawiązania osnowy pomiarowej i wykonywania szczegółowych pomiarów geodezyjnych. Dla osnowy III klasy zagęszczenie punktów łącznie z punktami wyższych klas powinno wynosić:

- 1 punkt na 10-20 ha na terenach intensywnie zainwestowanych

- 1 punkt na 20-50 ha na terenach rolnych

- 1 punkt na 50-120 ha na terenach zwartych kompleksów leśnych.

OSNOWA POMIAROWA

Osnowa pomiarowa [pozioma], nie podlega podziałowi na klasy i stanowi rozwinięcie osnowy szczegółowej, zaś dokładność, stopień zagęszczenia i sposób rozmieszczenia punktów osnowy pomiarowej dostosowuje się do konkretnych zadań geodezyjno- kartograficznych i przyjętej technologii ich realizacji.

Spełnia ona zadania doraźne, toteż ma charakter osnowy nietrwałej [tymczasowej], jednak w uzasadnionych przypadkach punktu osnowy pomiarowej mogą być stabilizowane trwale.

Pomiarowa osnowa sytuacyjna jest osnową jednorzędową wyrównywaną ściśle, z obliczaniem błędów położenia punktów.

Dokładność osnowy pomiarowej wyraża się średnim błędem położenia punktu mp względem punktów nawiązania nie większym niż 0,10m [dla najmniej dokładnego punktu pomiarowej osnowy sytuacyjnej]. Zalecanymi sposobami zakładania osnowy pomiarowej są:

- ciągi kątowo- liniowe

- wcięcia

- punkty określone techniką GPS

- obserwacje mieszane, np. GPS i wcięcia

- punkty wyznaczone fotogrametrycznie metodą aerotriangulacji.

OSNOWA WYSOKOŚCIOWA

Osnowa wysokościowa- zbiór punktów, których wysokości zostały określone względem przyjętego poziomu określenia, zaś wysokościom tym przypisano średni błąd ich wyznaczenia.

Osnowa podstawowa - służy do nawiązania osnowy szczegółowej i do celów badawczych. Składa się z punktów niwelacji precyzyjnej I i II klasy.

Klasa I - średni błąd niwelacji po wyrównaniu ≤ +/- 1mm/km

Klasa II- średni błąd niwelacji po wyrównaniu ≤ +/- 2mm/km

Osnowa szczegółowa- służy do obsługi geodezyjnej inwestycji przemysłowych i komunalnych, pomiaru elementów naziemnych i podziemnych sieci uzbrojenia terenu, pomiaru budowli i urządzeń technicznych itp.

Klasa III - średni błąd niwelacji po wyrównaniu ≤ +/- 4mm/km

Klasa IV- średni błąd niwelacji po wyrównaniu ≤ +/- 10mm/km

Osnowa pomiarowa- zakładana doraźnie w celu wykonania konkretnych zadań niwelacyjnych. Charakteryzują ją średni błąd niwelacji po wyrównaniu ≤ +/- 20mm/ km

---