1.Metodyka wychowania przedszkolnego jako dyscyplina pedagogiczna

Pedagogika przedszkolna jest dziedzina pedagogiki zajmująca się procesem kierowania rozwojem dzieci w instytucjach przedszkolnych.

Jest to uporządkowana i syntetycznie ujęta wiedza o wychowaniu w przedszkolu..

Pedagogika przedszkolna będąc szczegółowa dziedzina pedagogiki ma w dużym stopniu charakter praktyczny a także integracyjny. Łączy, bowiem wiedze czerpana z pedagogiki i rożnych nauk pomocniczych z metodyka wychowania przedszkolnego, z technika działania pedagogicznego w przedszkolu jako instytucji zbiorowego wychowania dzieci.

Podstawowa funkcja pedagogiki przedszkolnej jest wszechstronny rozwój dzieci, który im umożliwia osiągniecie dojrzałości szkolnej i ułatwia rozpoczęcie nauki w szkole. Przedszkole może wywierać wielostronny wpływ na rowom dzieci, organizując całość ich trybu życia w czasie pobytu w tej placówce. Efekty pracy przedszkoli zależne jednak będą zawsze od uwzględnienia właściwości rozwojowych dziecka jako aktywnie działającego podmiotu wychowania.

Proces kierowania rozwojem dziecka jest przedmiotem badań pedagogiki przedszkolnej, z czym się łącza jej zadania jako dyscypliny naukowej.

Pedagogika przedszkolna bierze przede wszystkim na siebie główne zadanie spełniane przez pedagogikę, zadanie to polega na dostarczaniu praktyce wiedzy, służącej jej doskonaleniu i wyjaśnianiu skuteczności podejmowanych działań pedagogicznych.

Dalsze zadania pedagogiki przedszkolnej obejmują:

• Gromadzenie wiedzy o wychowaniu w instytucjach przedszkolnych przez rzetelne opisywanie dostrzeganych zjawisk.

• Uogólnianie stwierdzonych faktów, wykrywanie związków miedzi nimi, przedstawianie prawidłowości procesów wychowawczych polegających na kierowaniu rozwojem dzieci;

• Wyciąganie wniosków, jak należy organizować działalność pedagogiczna w środowisku przedszkolnym, ukazywanie jej celów, funkcji, treści, zasad, sposobów planowania a także skutecznych metod i form pracy z dziećmi, określanie umiejętności pedagogicznych i cech osobowych nauczyciela przedszkola.

Zadania pedagogiki przedszkolnej ukazują związek teorii z praktyka wychowania. Spełniając, jak każda dyscyplina naukowa, funkcje poznawcza, pedagogika przedszkolna śluzy przede wszystkim potrzebom praktyki, która ma ulepszać i z której się wywodzi.

2. Podstawowe kierunki pracy pedagogicznej przedszkola

Przedszkole - placówka opiekunczy-wychowawcza, zajmuje się stymulowaniem, rozwoju dziecka , wyrównuje szanse w dojrzalosci szkolnej niektórych dzieci.

• Zaspakaja potrzeby rozwojowe dziecka - zdrowotne, psychiczne, emocjonalne

• Dba o zdrowie i bezpieczenstwo dzieci- zapewnia rozwoj ruchowy

• Wspiera rozwoj aktywnosci dziecka nastawiony na poznawae samego siebie i otaczajacej rzeczywistosci - spolecznej, kulturowej i przyrodniczej

• Przedszkole inicjuje poczucie tozsamosci dziecka z wzorami postepowania oraz uczy odpowiedzialnosci za wlasne postewpowanie - w przedszkolu dziecko mam mozliwosc robienia rzeczy, których w domu nie ma okazji zrobic gdyz rodzice uwazaja je za zbyt trudne, niebezpieczne itd.

• Respoektuje idywidualny rozwoj dziecka wspiera go i stymuluje

• Zapewnia warunki do pelnego rozwoju dziecka i przygotopwyje do szkoly

• Otacza opieka dzieci niepelnosprawne wymagajace zajec stymulacyjnych i kompensacyjnych

• Rozwija zainteresowania i uzdolnienia

• Pelni swoje zadania w scislym zwiazku z rodzina

Funkcje przedszkola:

• Opiekuncza- sprawuje opieke, pomaga w samoobsludze, uczy samodzielnosci.

• Wychowawcza- uczy zachowan prospolecznych, zintegrowana z procesem nauczania.

• Wyrownawcza- poznaie dziecka w sytuacjach zabawowoych, w kontaktach z innymi dziecmi.

3. Analiza podstawy programowej wychowania przedszkolnego

>>PROGRAM- to opis dzialan nauczyciela umozliwiajacy realizacje zadan zawartych w podstawie programowej dla danego etapu ksztalcenia

Oprocz organizacji tresci musi zawierac podstawe programowa.<<

program nauczania- stanowi zrodlo tworczej inspiracji,wielokierunkowej aktywnosci pozanwczo spolecznej, dzialaniowej nauczycieli i dzieci. Zawiera szczegolowe cele edukacyjne, teamtyke materialu edukacyjnego oraz wskazówki metodyczne. Jest to plan zamierzonej dzialalnosci nauczyciela i dziecka. Uklad tresci koncentryczny o charakterze liniowym. Powinien być ramowa propozycja rowijania wielokierunkowej aktywnosci dziecka. Waznym zadaniem nauczyciela edukacji przedszkolnej jest wlasciwy dobor tresci nauczania i sposobow przekazywania. Program powinien być nastawiony na dziecko. Brak programu prowadzi do improwizacji. Program okresla nastepujace obszary edukacyjne w których dziala dziecko i nauczyciel:

• Poznanie i zrozumienie siebie i swiata

• Nabywanie umiejtnosci poprzez dzialanie

• Odnajdywnie swojego miejsca w grupie rowiesniczej, wspolnocie

• Budowanie systemy wartosci

Podstawa programowa nma charakter otwarty, oparta jest na wartosciach pedagogiki humanistycznej, stwoarza mozliwosci do tworczego dzialania nauczyciela.

>> podstawowe umiejetnosci ksztaltowane w edukacji przedszkolnej:

• umiejetnosc komunikowania się( umiejetnosc budowania i poslugiwania się w formie bezposredniej i posredniej kodami: werbalnym, relacyjnym, ekspresyjnym)

• umiejetnosc budowania obrazu samego siebie w relacji z: ludzmi, technika, kultura, przyroda, ze soba, z drugim czlowiekiem , z grupa

Program należy zawsze dostosowywac do dziecka- orientacja na dziecko<<

4. Metody i zasady pracy wychowawcznej w przedszkolu.

Zasady pracy w przedszkolu:

Oparte sa na dydaktyce ogolnej

• Zaspakajanie potrzeb - psychicznych, emocjonalnych, fizjologicznych - tworzy warunki zblizone do domowych ( im mniejsze przedszkole, tym lepiej czuje się w nim dziecko)

• Zasakajania aktywnosci - ekspansja ( a może ekspresja?..nie umiem się doczytac:P:D)ruchowa, slowna , plastyczna - by zapewnic aktywnosc dzieciom aktywny musi być nauczyciel ( należy dac dzieciom szanse na rozwoj pomyslow, towrcze myslenie, wazna jest baza materialna)

• Indywidualizacji - w procesie nauczania- program należy zawsze dostosowywac do dziecka

• Organizowania zycia spolecznego- wspolpraca z rodzicami, srodowiskiem

• Integracji tresci, doboru metod i zasad ksztalcenia jak także integracja dzieci niepelnosprawnych z dziecmi w normie.

Metody czyli siwadomy , zaplanowany tok czynnosci nauczyciela oraz zwiazane z nimi czynnosci dziecka , które pozytywnie wplywaja na rozwoj mogą przyniesc porzadane rezultaty. Metody sluza wlaczeniu w zycie dzieci okreslonych bodzcow i tersci ksztaltujacych ich rozwoj.

Wyroznia się metody oparte na dzialaniu, obserwacji , slowne.

W przedszkolu przewazaja metody oparte na dzialniu dziecka , które towarzysza metody percepcyjne i slowne.

• Metoda samodzielnych doswiadczen- polega na wzmacniau warunkow dla spontanicznej zabawy i innych form dzialalnosci dziecka, na ulatiwnaiu mu nawiazywania inicjatywy w kontaktach z otoczeniem, przyroda i sztuka - sowbodne dzialanie

• Metoda kierowania dzialanościa wlasna dziecka- inspirowanie spontanicznej dzialalnosci przez zachete, sugestie, podsuniecie pomyslu, czynne wlaczanie się w jego dzialalnosc, rade , pomoc w rozwiazywaniu problemow.

• Metoda zadan sterowanych

>> WYROZNIAM METODY:

Metoda zabawowa- dziecko uczy się po przez zabawe

Metoda Montessori

Metoda wg Kupisziewicza:

1. m czynna:

3. m samodzielnych doswiadczen(np. wiazanie butow)

4. m zadan stawianych

5. m cwiczen

2. m ogladowa:

• m obserwacji

• m pokazu

• m przykladu- nauczyciel wzorem

• m uprzystepnienia sztuki

3. m slowna

• rozmowa

• opowiadanie

• zagadki

• objasnienia

• piekne zywe slowo

metody wg Okonia :

• podajace- towarzyszy im przyswajanie

• poszukujace- odkrywanie

• eksponujace- przezywanie

• praktyczne- dzialanie

Należy dawac dziecku poczucie, ze jest inicjatorem pomyslow, podpowiadac. Nie należy mieszac podzialu metod( albo Okon albo Kupisiewicz). W doborze metod musi być zachowana rownowaga, proporcja- nie można tylko stawiac zadan, należy dac dzieciom swobode dzialania. <<

5. Podstawowe formy pracy wychowawczo-dydaktycznej

>>Podstawowe formy pracy w przedszkolu:

• zabawa

• zaj. Edukacyjne

• dyzur

• spacery i wycieczki

• uroczystosci

• prace spoleczno- uzyteczne

3 podstawowe formy dzialalnosci czlowieka:

• zabawa

• nauka

• praca <<

( ja uwazam ze to co w jest w pkt 6 powinno być także do tego pkt. A reszta oprocz zabawy jest na xerze)

6. stymulowanie rozwoju dziecka poprzez zabawe.

Zabawa jest to podstawowa forma dzialnosci dziecka , wykonywana dla przyjemnosci, która sama wywaluje.

Ze względu na stopien zaangazowania, samodzielnosci i inicjatywy zachodzi potrzeba rozrosnienia zabaw. Uwzgeldniajac inicjatywe i samodzielnosc dziecka zabawy w przedszkolu można podzielic na :

• spontaniczne - dziecko obiera przedmiot zabawy, w realizacji zmierzen posluguje się przez siebie wymyslonymi srodkami ( zazwyczaj jest to metoda prob i bledow). Zmaierzenia dziecka bywaja tak osobiste ze osoba dorosla nie zawesze je czai. W zabawie spontanicznej dziecko najpelniej przezywa terazniejszosc gdyz samodzielnie obserwuje, bada, nasladuje, ciwczy umiejetnosci, które posiada na danym etapie rozwoju. Do zabawy spontanicznej musza być spelnione odpowiednie warunki,tak aby dzieci mialy się czym abwic, umialu się dzilic zbawkami z innymi, wspoldzialac. Dorosly nie powinien się wlaczac, tylko starac się zrozumiec.

• Zabawy spontaniczne z udzialem nauczycielki- czasami dziecko swoimi zamierzeniami wybiega poza swoje mozliwosci. Tu przyda się pomoc nauczycielki która w okreslonych sytuacjach pokieruje jego aktywnoscia, doprowadzi do osiagniecia zamierzenych przez dziecko rezultatow. Nauczysielka może dostarczyc dzieciom srodkow do realizacji ich pomyslow. Zabawa dzieci z nauczycielka musi pozostac zabawa. Jej rola jest wspieranie i stymulowanie inicjatywy dzieci, urealnianie ich pomyslow.

• Zabawy konstrukcyjne- kieruja aktywnoscia dziecka ku wytworzeniu czegos. Poprzedzone sa manipulowaniem przedmiotami w okresie niemowlecym i poniemowlecym np. chwytanie przedmiotow - ciwczenia koordynacji ruchow. Zabawy konstrukcyje rozwijaja techniczna mysl dziecka, wyobraznie przestrzenna, zapoznaja z wlasciwoscia tworzyw.

• Zabawy ruchowe - dzieci potrzebuja ruchu, z wlasnej inicjatywy i dla wlasnej przyjemnosci opanowuja podstawowe formy ruchu: bieg, skoki, pelzanie, wspinanie, rzucanie, cwicza swoja szbkosc, zwinnosc, wytrzymalosc. Dzieci nie powinnu zbyt dlugo bawic się przy stolikach, lepiej ejst gdy robia to na dywanie. Zabawy ruchowe często lacza się z zabwami np. tematycznymi ( skacz jak zaba,)

• Zabawy badawcze- zaspakajaja potrzebe badawcza dzieci poprzez dzialanie i manipulowanie przedmiotami., zabawy te poprzedzone sa zabawami manipulacyjnymi w okresie niemowlecym i poniemowlecym. Dzieci w wieku przedszkolnym nieustannie eksperymentuja.

• Zabawy tematyczne- wystepuja dosc wczesnie bo już na poczatku 2 roku zycia. Dziecko nasladuje np. „ czyta gazete” udaje psa itp. Zabawy tematyczne zblizaja dzieci do siebie, musza ze soba wspoldzialc itp.

Zabawy wg okreslonych regul podejmowane sa dobrowolnie przez dzieci.

Cechy zabawy:

• Motywacja, bezinterosownosc

• Aktywnosc, spontanicznosc, radosc

• Lad i porządek - przydzial pewnych rol, dzieci projektuja zycie, zachowania doroslych

• Jest nieograniczona czasowo lub przestrzennie

Funkcje zabawy:

• Kształcąca ( nowe wiadomosci)

• Wychowawcza- uczy wspolzycia ( zabawy w grupie)

• Terapeutyczna- dziecko wyraza swoje leki

• Projekcyjna - wyladowanie agresji (odzwierciedlanie zachowan)

Warunki dobrej zabawy:

• Rekwizyty (zmiana rekwizytow), zabawki, przedmioty naturalne

• Kaciki tematyczne

• Przedmioty , zabawki dostosowane do wieku dziecka.

• Zmiana rekwizytow

• Odpowienie miejsce

Podzial zabaw wg Psychologii:

• Ruchowe

• Tematyczne

• Manipulacyjne

• Tworcze i odtworcze

• Konstrukcyjne

• dydaktyczne

• badawcze

Podzial zabaw ze wzgeldu na udzial nauczyciela

• Zabawy swobodne- dzieci bawia się swobodnie, tym czym chca, nauczyciel obserwuje

• Zabawy inspirowane- nauczyciel inspiruje zabawe wycieczka filmem, opowiadaniem

• Zabawy kierowane - maja sens i cel ( np.,. cwicza matme, albo gadanie:P )

Podzial zabaw ze względu na stopien uspolecznieia dziecka:

• Zabawa samotna ( 3 latka)

• Zabawa rownolegla - dzieci bawia się obok siebie nie razem ( 4 latka)

• Zabawa wspolna - nie ma podzialu ról ale razem

• Zabawa zespolowa - podzial rol, okreslone czynnnosci, ktos dominuje ( 4, 5 lat)

Przyklady zabaw:

• Na wyobraznie : zabawa w doroslych, dokonczenie hostoryjki, farby+ muzyczka, ( a reszte sobie wymyslicie w koncu macie wyobrazie )

• Na spostrzegawczosc: czego lub kogo brakuje w pomieszczeniu, znalezc roznice miedzy obrazkami, co się zmienilo....itp.

• Zabawy z kolorami : dzeici eksperymentują z kolorami- mieszają farbki proboja nazwac powztale kolory, ...itd.

7. Stwarzanie warunkow sprzyjajacych spontanicznej i zorganizowanej aktywnosci ruchowej dziecka.

........Ja myślę ze tutaj chodzi o organizowanie zabaw dla dzieci planowanie czasu, ale dotyczącego aktywności ruchowej, wiec jak poczytacie o różnych zabawach to już macie odpowiedz na to zagadnienie............

8. Kształtowanie nawyków higienicznych i zachowań pro zdrowotnych i proekologicznych.

>>...Okres przedszkolny sprzyja wyrabianiu nawyków higieniczno- kulturalnych niezbędnych do samodzielności, zamiłowania do czystości i dbałości o estetyczny wygląd, kulturę zachowania się, a tego wszystkiego uczą się dzięki zdolności naśladownictwa oraz chęci zwrócenia na siebie uwagi. Świadomość zdobywanych przyzwyczajeń decyduje o tym czy staną się one w przyszłości głęboko zakorzenionymi potrzebami kulturalnymi.

1. Higiena osobista- polega na wyrabianiu przyzwyczajeń sprzyjających zdrowiu, należą tu:

28. Stała troska o czystość ciała

29. Mycie rak w ciągu dnia

30. Mycie zębów

31. Czesanie włosów

32. Czysty, estetyczny wygląd ubrania

33. Prawidłowe korzystanie z ubikacji i umywalki

Wszystkie te czynności powinny stać się dla dziecka nawykami. Wraz z wiekiem doskonała się i wzbogacają metody pracy dzieci, przy czym coraz większa role pełni motywacja rzeczowa. Nabywanie czynności samoobsługowych ma znaczenie w osiąganiu samodzielności.

2. Kultura spożywania potraw- o zdrowiu dziecka i prawidłowym rozwoju decyduje sposób odżywiania. W tym zakresie zadaniem przedszkola jest racjonalne i regularne żywienie oraz wdrażanie dziecka do kulturalnego spożywania posiłków. Ważny jest stopień opanowania techniki jedzenia, łaknienie oraz praca wychowawcza

• Nawyki należy przyswajać od najmłodszych lat

• W razie niechęci dziecka do potrawy należy porozmawiać z rodzicami

• Nie należy zmuszać dziecka do jedzenia

• Itp.

Ważne jest utrzymanie higieny najbliższego otoczenia- dzieci powinny dbać o utrzymanie porządku, czystości we wszystkich pomieszczeniach, w których przebywają w ciągu dnia. Praca wychowawcza powinna wyrabiać w dzieciach poczucie odpowiedzialności i dbałości za wszystko, co się znajduje w salach. Dzieci powinny odczuwać potrzebę estetyki. W związku z wyrobieniem tych cech ważna jest rola dyżurnego. Po skończonych zajęciach każde dziecko sprząta swoje stanowisko pracy. Nauczyciel musi pamiętać ze jest dla dzieci wzorem. W szatni dzieci powinny układać swoje ubrania w miarę możliwości same.

Ogród przedszkolny- umożliwia dzieciom długi pobyt na świeżym powietrzu, prace w ogródku

.............No a poza tym przy tym temacie można posciemniac np., co do zachowań proekologicznych- nie rzucamy papierków jak jesteśmy na dworze.....Itp., do pro zdrowotnych nie jemu za dużo słodyczy... <<

9. Tworzenie okazji do poznania rzeczywistosci przyrodniczej, spoleczno- kulturowej i technicznej.

>> Sposoby zblizania przedszkolakow do przyrody, naleza do nich:

• rozmowa nauczyciela z przedszkolakami, która wprowadza ich i zbliza do rozwijania zainteresowan przyroda, dbanie o nia, wlasciwe korzystanie z niej

• duza atrakcja sa spacery i wycieczki do: lasu, parku, ogrodu,

• na terenie przedszkola ogrodek- w nim dzieci ucza się dbac o rosliny, sadza je , pilegnuja, podlewaja, musza wiedziec ze oni sa odpowiedzialni za ten ogrod

• w sali „kaciki przyrodnicze”, tam może być akwarium z jakims zwierzatkiem, tak mogą przugotowywac jedzenie dla zwierzat zima

• gdy nie ma mozliwosci zobaczenia na zywo jakis roslin lub zwierzat to należy przyblizyc je dzieciom za pomoca obrazkow, ilustracji, nagran z odglosami zwierzat itd.

• Filmy i programy edukacyjne

• Programy komputerowe

Wartosc srodowiska jest wieloaspektowa

• otoczenie przydomowe z ogrodkiem jest zrodlem poznawania swiata

• praca w ogrodzie uczy poslugiwania się narzedziami, wyrabia zrecznosc, cwiczy dokladnosc i starannosc

• otoczenie w postaci podworza, placu zabaw itp. Ksztaltuje osobowosc charakter, stosunki miedzyludzkie

• park- cele poznawcze, należy park odwiedzac o roznych porach roku

• gospodarstwo wiejskie- nie powinno się poprzestac na jednej wizycie

• pole uprawne- 4-latki moga poznac niektóre rosliny polne, zaplanowac należy 3 wycieczki w pole :jesienia, wiosna, latem

• laka

• staw

• las

Umiejetnosci: obserwacja obiektow i zjawisk przyrod, analizowania ich i opisywania, dostrzeganie w przyrodzie naturalnego lancucha zaleznosci przyczynowo- skutkowych, rozpoznawania najczesciej wystepujacych gat roslin, wyroznianie roslin podlegajacych ochronie

Srodowisko spoleczne:

osiaga umiejetnosci dotyczace

• rodziny: czlonkowie rodziny(budowanie obrazu siebie w relacji z czlonkami wlasnej rodziny, wyrazania szacunku dla dziadkow, rodzicow, rodzenstwa, respektowanie umow, zasad , norm i zwyczajow przyjetych w rodzinie

• ojczyzny: ( zachowanie się z szacunkiem wobec flagi i godla, rozponawanie godla i flagi polskiej), (nazywanie stolicy,rozroznianie i nazywanie wybranych zabytkow, nazywanie i okreslanie wybranych urzedow)

Na rozwoj spoleczny dziecka wplywa:

• zycie uczuciowe

• wrazenia emocjonalne

• rodzina

• przedszkole

• wychowanie instytucjonalne

1. samodzielnosc wykonywania prostych czynnosci higienicznych- jedzenie , ubieranie, mycie, zalatwianie potrzeb fizjologicznych

2. odwiedzanie szkoly w celu latwego przejscia przez prog szkolny

3. umiejetnosc stosowania się do polecen osob doroslych

4. rozumie tresci latwych polecen porzadkowych i stosuje się do nich

5. przebywa w grupie rowiesnikow bez opieki rodzicow

6. umiejetnosc nawiazywania kontaktow z rowiesnikami poprzez zabawe

7. przestrzeganie umow, które pomagaja w przyswajaniu norm moralnych

Srodowisko kulturowe:

Osiaga umiejetnosci dotyczace:

• kultury zycia(stosowanie uznanych form zachowania, rozwijanie wlasnych zainteresowan

• kultury narodu (odczuwanie przynaleznosci do narodu, podziwiania i propagowania wielkich pisarzy, malarzy, aktorow, naukowcow)

• teatru(zachowania się w teatrze zgodnie z przyjetymi normami, udzialu w spektaklu ze zrozumieniem, rozponawaniu sceny i okreslaniu jej funkcji, okreslaniu funkcji widowni

Srodowisko techniczne

Osiaga umiejetnosci dotyczace

• majsterkowania( planowanie i dobra organizacja pracy wlasnej i grupowej, korzystania z prostej informacji technicznej, rozpoznawania i wlasciwego doboru narzedzi

• urzadzen gospodarstwa domowego (obsluga i stosowanie wybranych przyborow, narzedzi i maszyn gospodarstwa domowego, stosowania się sciosle do instrukcji, dbanie o czystosc i dzialanie maszyn

10.Sposoby doskonalenia sprawnosci jezykowej pod względem gramatycznym i artykulacyjnym.

1. Rozmowa- z cala grupa, zbiorowa, indywidualna, na dany temat(np. po wycieczce), wprowadzajaca do lekcji. Rozmowa wzbogaca slownik= jezyk dziecka. Jest cwiczeniem: artykulacyjnym, oddechowym, sluchowym

2. Obrazek- klasyfikacja obrazkow wg: przeznaczenia , zbiorow; wyodrebnienie charakt cech z 1 obrazka, porownywanie obrazkow, interpretacja obrazka; uczy spostrzegania

3. Zagadka

4. Wiersz- rozmowa na temat wiersza, cwiczenie artykulacji, powiekszanie wiedzy, rozwijanie wyobrazni, nauka czytania, mowienia, prawidlowego oddechu, form grzecznosciowych

5. Opowiadanie- dobrane do mozliwosci dziecka, rozwijanie wyobrazni, slownictwa <<

11. przygotowanie dzieci w przedszkolu do nauki czytania i pisania.

Przygotowanie do czytania.

>> CZYTANIE- polega na roapoznawaniu, identyfikowaniu i odroznianiu wzrokiem znakow i obrazow graficznych, wiazanie ich wyobrazeniem sluchowym oraz ze znaczeniem i trescia ktorej sa nosnikiem

Dzialania edukacyjne w zakresie czytania:

• wzbogacenie wiadomosci dziecka

• rozwoj slownictwa

• uczenie prawidlowej wymowy

• mabywanie umiejetnosci komunikatywnego wypowiadania się

• rozwijanie procesow analizy wzrokowej i wrazliwosci sluchowej

• rozwijanie orientacji przestrzennej, sprawnosci manualnej i koncentracji uwagi

• czytanie globalne

• zainteresowanie ksiazka

• podejscie indywidualne w procesie czytania( podzial dzieci na grupy zaawansowane w czytaniu) <<

Wyróżnia się 3 sfery gotowosci dziecka do czytania:

1. psychomotoryczna- ksztaltowanie u dziecka wszystkich umiejetnosci i sprawnosci które decyduja o opanowaniu techniki pisania i czytania

• rozpoznawanie i klasyfikowanie znakow

• roznicowanie wg istotnych cech

• kojarzenie znakow z obiektami ( piktogramy)

• odwzorowywanie znakow pojedynczych i ciaglych ( szlaczki, figury geometryczne)

• znajomosc nazw liter drukowanych i pisanych, malych i wielkich liter

• umiejtnosc czytania

2. gotowosc slownikowo-pojeciowa- odpowiada rozumieniu i znaczeniu symboli graficznych i dzwiekowych

1. dziecko rozumie, zna i posiada pewien zasob wiedzo o rzeczywistosci

2. rozumie przenosnie, przyslowia

3. ma wyksztalcony sluch fonematyczny- umiejetnosc wybrzmiewania glosek w naglosie krotkich wyrazach wybrzmiewanych fonetycznie.

4. Potrafi wyjasniac pojecia

5. Interpretowac tresc

Zasada stopniowania trudnosci

c) gotowosc emocjonalno-motywacyjna- zachecamy dziecko poprzez zabawe

• dziecko musi być zmotywowane do nauki procecow czytania

• musi mieć pozytywne nastawienie

• mobilizacja i pokonywanie trudnosci

• dziecko czyta teksty

W przedszkolu w nauce czytania stosowana jest metoda zabawowa czyli czytania globalnego ( podpisywanie przedmiotow) , w szkole metoda analityczno- syntetyczna

• przedstawianie litery w oparciu o wyraz podstawowy poparty ilustracja, eksponatem

• praca przy stolikach

• w ciagu tygodnia wprowadzamy tylko jedna literke

• utrwalanie literki w ciagu tygodnia

Etapy nauki czytania w przedszkolu:

1. rozwoj poprawnosci wymowy ( cwiczenia artykulacyjne, logopedyczne) i myslenia.

- Wprowadzamy czytanie globalne

- Cwiczymy sluch fonetyczny

- Etap ten trwa zazwyczaj około 2 miechy

2. wprowadzanie liter

- jedna lietra tygodniowo

- okres trwa do maja

3.czytanie prostych tekstow

Tok metodyczny wprowadzania litery:

1. zainspirowanie zagadka, bajka itp.

2. Doskonalenie analizy sluchowej wyrazy podstawowego

3. Doskonalenie analizy wzrokowej

4. Wprowadzenie litery, pokazanie jej

5. Wykazanie roznic i podobienstw miedzy literkami

6. Ciwczenia ortofoniczne

7. Praca zroznicowana przy stolikach

8. W ciagu tyg utrwalamy literke

Przygotowanie do pisania.

>> System przygotowujacy dzieci do pisania jest procesem dlugotrwalym. Na dojrzalosc do pisania skladaja się właściwości:

1. intelektualno- motoryczne:

0. spostrzeganie analityczno- produkcyjne

1. umiejetnosc przetwarzania obrazu graficznego na obraz ruchu dynamicznego( pamiec ruchowa, koordynacyjna, wzrokowo- ruchowa)

2. odpowiedni stopien orientacji przestrzennej

2. właściwości dojrzalosci fizycznej, a zwlaszcza motorycznej

• koordynacja ruchow ramienia, przedramienia, nadgarstka i palcow w procesie odtwarzania znakow graficznych

• szybkosc odtwarzania

3. emocjonalnosci spolecznej

• wytrwalosc w pokonywaniu zadania

• wrazliwosc na polecenia

• zdolnosc samokontroli

Przygotowanie dzieci do nauki pisania to proces długotrwały i złożony a powodzenie w tej dziedzinie zależy od wielu czynników.

1. sposób trzymania ołówka, kredki umiejętność posługiwania się nimi. Ponieważ ma to bardzo istotne znaczenie dla opanowania procesu pisania, każdy nauczyciel musi dość szybko zorientować się, jak poszczególne dzieci trzymają ołówek w czasie rysowania, jaka jest siła nacisku na kartkę papieru by potem w drodze indywidualnych oddziaływań wyrobić możliwie najszybciej prawidłowe nawyki.

2. Kierunek pisania liter, wyrazów, zdań przebiega w języku polskim od strony lewej do prawej. W związku z tym pożądane jest aby stawiać przed 6 - latkami pewne zadania szczególnie z zakresu rysowania, malowania, wycinania drobnych elementów i układania różnych elementów, które będą wdrażały je do zachowania w działaniu prawidłowego kierunku - od strony lewej do prawej. Dobrym sposobem jest rysowanie na wąskich kartkach papieru elementów dekoracyjnych lub ramek wokół kartki papieru, dzieci mogą zaprojektować materiał na sukienkę dla lalek np. w kratkę, kropki, paski lub kwadraciki, a także ozdobić parasolkę, fartuszek lub czapkę.

3. Niektóre dzieci bardzo interesują się pisaniem i próbują to robić. Takim zainteresowaniom należy wychodzić naprzeciw i pozwolić dzieciom pisać, pamiętając o sprawach zasadniczych: zapis powinien być prawidłowy pod względem graficznym i ortograficznym a dziecko powinno pisać tylko wtedy gdy ma na to ochotę. Dobrze jest, jeżeli dzieci, które mają ochotę pisać, robią to w sposób celowy. Mogą więc prace plastyczne podpisywać swoim imieniem, opisywać ich treść jednym wyrazem lub krótkim zdaniem (np. las, dom, park, samolot, itp.).Nie wolno dopuszczać do posługiwania się podczas tych prób pisania literami drukowanymi, gdyż to ogromnie utrudni dziecku późniejszą naukę pisania.

Inne czynnosci przygotowujace dzieci do pisania:

• wydzieranki z kolorowego papieru

• lepienie z plasteliny (ciastoliny, modeliny, masy solnej, gliny),

• wykonywanie swobodnych ciągłych ruchów ręki z wprowadzeniem zmiany kierunku np. prowadzenie linii łączących poszczególne punkty,

• rysowanie liter w powietrzu, palcem po dywanie, stole,

• odtwarzanie i odwzorowywanie różnych form, kształtów i elementów mozaiki geometrycznej czy konturowania,

• wykonywanie elementów literopodobnych tzw. szlaczków na kartce oraz w zeszycie z wąskimi liniami.

Podstawą przygotowania do nauki pisania w przedszkolu jest systematyczność stosowania poszczególnych sposobów, rytmiczna częstotliwość zabaw, zajęć i ćwiczeń organizowanych w tym celu. Działalność wychowawcza nauczycielki jest dwojakiego rodzaju:

- pośrednia - poprzez stwarzanie warunków i ukazywanie dzieciom znaczenia i roli jaką pismo odgrywa w życiu każdego człowieka i w kontaktach między ludźmi,

- bezpośrednia - poprzez prowadzenie różnorodnych zabaw, zajęć, gier, prac użytecznych i ćwiczeń z różnych dziedzin wychowania.

>>Jeszcze jest to na xerze ( do czytania i pisania)obojetnie którym w kazdym razie jest tam jako pkt 9<<

12. stwarzanie okazji do porzadkowania, klasyfikowania i liczenia ( stosowanie symboli i znakow)

zadania przedszkolnej propedeutyki - matematyki:

1. kszatlowanie w toku dzialania prostych operacji umyslowych:

• porownywania

• klasyfikowania

• uogolniania

• odnadywania zwiazkow przyczynowo - skutkowych

2. ksztaltowanie pojec dotyczacych orientacji w przestrzeni, wielkosci, kszatltu i czasu

3. przyswojenie umiejetnosci tworzenia zbioru i rozumienie pojecia liczby, element zbioru ( liczenie)

4. wdrazanie do wykonywania operacji dodawania i odejmowania w zakresie liczb naturalnych 1-10 ( poslugiwanie się cyframi, znakami matematycznymi + , -, >, < , =

Cwiczenia wstepne z zakresu poslugiwania się liczbami

1. Odtwarzanie zbiorow zlozonych z konkretnych elementow przez narysowanie np., narysowac tyle jablek ile jest na talerzu, tyle misiow ile wsiadlo do samochodu

2. cwiczenia w których miedzy elementem a zbiorem zachodzi zwiazek tematyczny lub funkcjonalny, np. narysowac tyle pilek ile dzieci, tyle filizanek ile spodkow

3. zastapienie konkretnych przedmiotow umownymi znakami bez powiazania tematycznego np. tyle kropek ile domow, tyle kolek ile drzew

4. okreslenie liczebnosci zbiorow cyfra : stempel, kartonik, po sladzie

Tok metodyczny wprowadzania cyferki:

1. zaciekawienie ksiazka, zagadka itp.

2. liczenie w zakresie ostatnio poznanej liczby

3. dodanie i dosuniecie jednosci do liczby ( na polski : dodawanie lub odejmowanie ...chyba..jest pozno:P )

4. wyszukiwanie w sali zbioru

5. zabawa ruchowa, orientacyjno-porzadkowa, sluchowa ( kasztany...)

6. omowienie budowy i wygladu nowej cyfry

7. praca przy stolikach: malowanie

8. utrwalenie cyferki w ciagu tygodnia.

Środki: klocki logicznego myslenia, liczmany- naturalne produkty, duze, np. kasztany

13. zaplanowac projekt sytuacji edukacyjnej z zakresu ksztaltowania wybranego pojecia i umiejetnosci dziecka.

>> To z 12 tez tu można , bo to ksztaltowanie pojec matematycznych.

Kasztaltowanie pojec.

Wg Piageta i Szumana wynika, ze dziecko w wieku przedszkolnym uczy się spontanicznie i okazjonalnie. Odkrywa swiat poprzez komunikowanie się z doroslymi oraz poprzez doswiadczenia wlasne. Dzieckko pragnie dowuiedziec się tego czego nie wie, nie rozumie np. dociekliwe pytania 5-latkow.

Pojecia dzielimy na elementarne i naukowe

W wieku przedszkolnym ksztaltujemy pojecia elementarne najlepiej w bezposrednim kontakcie:

• pojecia rzeczy: stól, kon

• pojecia jakosci zmyslowych: kolorow, zapachow itp.

• Pojecia stosunkow przestrzennych, czasowych: daleko, blisko, pozno

• Pojecia prostych czynnosci: bieganie, czesanie, mycie.

Operacje, które towarzysza ksztaltowaniu pojec:

• Analiza

• Synteza

• Porownanie

• Abstrahowanie

• Uogolnianie

Etapy ksztaltowania pojec wg Okonia:

• Kojarzenie nazwy z przedmiotami

• Ksztaltowanie elementarnych pojec na podstawie zewnetrznych cech przedmiotow

• Ksztaltowanie pojec naukowych.

Pojecia dzieci w wieku przedszkolnym maja charakter elementarnych. Nowe pojecia i nazwy można wprowadzic w nastepujacy sposób:

• Bezposrednio w kontakcie z sytuacja

• Za pomoca rysunku, obrazka

• Przez wyjasnienie dzieciom slownie sytuacji, pojecia

Typy i rodzaje pojec:

• Przyrodnicze

• Mateamtyczne

• Techniczne

• Moralne, ect..

Sprojekt sytuacji edukacyjnej z zakresu ksztaltowania pojec.

. ksztaltowanie pojec z zakresu warzyw

cel dydaktyczny: utrwalenie znajomosci wybranych warzyw i ich nazw, cwiczenie spostrzegawczosci

pomoce: po 5 sztuk nastepujacych warzyw: ziemniaka, marchwi, pietruszki, cebuli, buraka, selera, worek sciagany sznurkiem

liczba uczestnikow i miejcse zabawy: 18 dzieci, przy stoliku, na sali lub w otwartym terenie.

Wprowadzenie wstepne: warzywa lezan na stole podzielone na zestawy ( po jednej sztce kazdego gatunku). Dzieci ogladaja je a nauczycielka zwraca uwage na ich ksztalt i cowchodzi w ksztakt zestawu. Zamyka oczy i bierze do reki jedno z warzyw i mowi po czym poznala ze to burak a nie ziemniak. Podobne spostrzezenia dotyczace innych warzyw czyni również kilkoro dzieci.

Przebieg zabawy: w worku umieszcza się po 2 sztuki kazdego z warzyw. Dzieci siadaja polkolem przed stolikiem na którym znajduje się worek. Nauczycielka dzieli grupe na trzy gromadki po 6 osob. Pieciorro otrzymuje po jednym warzywie odmiennego gatunku. Szoste nie dostaje zadnego. Dzieci zastanawiaja się czego im brakuje. Po ustaleniu polecaja „ pokrzywdzonemu” koledze by wyszukal w worku brakujace warzywo i uzupelnil nim wspolny zestaw. Po powtarzaniu zabawy w kazdej z gromadek pomija się inne warzywo.

Prwidla- kazda grupka musi wnioskowac samodzielnie jakiego warzywa w zestwie brakuje. Przy szukaniu warzywa w worku wolno poslugiwac się wylacznuie dotykiem.

Podstawowe umiejetnosci ksztalttowane w edukacji przedszkolenej

Umiejetnosci:

1. kominikowania się - umiejetnosc budowania i poslugiwnaia się w formie bezposredniej i posredniej kodam

• ekspresyjnym

• relacyjnym

• werbalnym

2. budowania obrazu siebie w relacji

• z ludzmi: ze soba, z drugim, z grupa

• z technika

• z przyroda

• kultura

WYMYSLEC SYTUACJE EDUK O UMIEJETNOSCIACH

15. Sposoby wykorzystania w edukacji przedszkolnej literatury dla dzieci

wydaje mi się ze można do tego wykorzystac takie 2 kartki z tego ostatniego xera pisane nie jak w ksiazce tytul „ Rozbudzanie zainteresowan czytelniczych dzieci w wieku przedszkolnym- scenariusz zajec otwartych dla rodzicow” -

16. SYSTEM M. MONTESSORI

Sylwetka Marii Montessori

Maria Montessori (1870-1952), włoska lekarka i pedagog. Jedna z największych reformatorek wychowania przedszkolnego. Twórczyni "metody Montessorii", która kładzie nacisk na umożliwienie dziecku swobodnej aktywności oraz kształcenie jego zmysłów. M. Montessori krytykowała współczesną sobie szkołę, której symbolem była dla niej "szkolna ławka" - wyrażająca bezruch i tłumienie aktywności dzieci. >>> dalej

Cele i zadania pedagogiki Montessori

Głównym zadaniem pedagogiki Montessori jest wspieranie spontanicznej i twórczej aktywności dzieci oraz danie im szansy na wszechstronny rozwój fizyczny, duchowy, kulturowy i społeczny. Cele te są realizowane między innymi poprzez rozwijanie w dziecku samodzielności i wiary we własne siły, pracę nad osiąganiem długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem, wypracowanie postaw posłuszeństwa opartego nie na zewnętrznym przymusie, a na samokontroli. >>> dalej

Metoda Montessori, a edukacja dzieci niepełnosprawnych

Maria Montessori jest zaliczana do grupy wielkich reformatorów szkoły tradycyjnej, którzy mają również swój bezpośredni udział w tworzeniu podstaw pedagogiki dzieci upośledzonych. Teoria Montessori, stosowana w pracy z dziećmi o prawidłowym rozwoju intelektualnym, równie dobrze sprawdza się w pracy z dziećmi opóźnionymi w rozwoju. Zaletami metody w tym wypadku jest troskliwość, z jaką montessoriański nauczyciel odnosi się do dziecka, proponując mu zajęcie się pomocami dydaktycznymi. >>> dalej

Edukacja muzyczna Montessori

Mimo tego, iż wokół nas nieustannie rozbrzmiewa muzyka - nie ma ona dla naszego życia praktycznie żadnego znaczenia. Dlaczego dzieci nie umieją i nie chcą śpiewać? Edukacja Muzyczna Montessori pozwala wprowadzić dziecko w świat muzyki i pomaga mu rozwinąć muzyczny słuch. >>> dalej

Wychowanie religijne w pedagogice Montessori

Według zasad pedagogiki Montessori, ważne miejsce w procesie kształtowania się człowieka zajmuje wychowanie religijne. Swoje przemyślenia na ten temat M. Montessori przedstawiła w książce "Dziecko w Kościele". Religijność jest według niej uniwersalnym sposobem odczuwania, towarzyszącym człowiekowi od początków istnienia świata. >>> dalej

Wychowanie religijne w pedagogice Montessori



Według zasad pedagogiki Montessori ważne miejsce w procesie kształtowania się człowieka zajmuje wychowanie religijne. Swoje przemyślenia na ten temat M. Montessori przedstawiła w książce "Dziecko w Kościele". Religijność jest według niej jest uniwersalnym sposobem odczuwania, towarzyszącym człowiekowi od początków istnienia świata.

Religijność nie jest czymś co MUSIMY dziecku dać. Tak jak każdemu człowiekowi jest dana zdolność mówienia, tak samo dana jest mu zdolność przeżycia religijnego. Tak jak w przypadku nauki języka, tak samo w przypadku religii istnieje pewna potencjalność, otwartość na religię. Ta zdolność do przeżyć religijnych - pojawiająca się w momencie narodzin - jest tęsknotą za całościowym zrozumieniem, dążeniem do transcendencji, a tym samym do wszechstronnego poznania świata i stworzenia.

Montessori wyróżniała w nauczaniu religijności, fazę odczuć i fazę nauczania. W fazie odczuć, charakterystycznej dla okresu wczesnego dzieciństwa, dziecko może przyjmować religię szybko, kompleksowo i nieświadomie. Decydujące jest przy tym środowisko rodzinne i najbliższe otoczenie, jako obszar przeżyć i doświadczeń religijnych. Małe dziecko myśli w sposób poglądowo-symboliczny i potrzebuje symboli religijnych w najbliższym otoczeniu, dlatego w przedszkolach Montessori jest kącik religijny.

Dziecko jest wrażliwe na oznaki miłości; obraz Boga rozwija poprzez relacje z drugim człowiekiem. Religii uczy się nie tylko poprzez słowa, ale również w sposób pośredni - poprzez wspólne działanie, naukę form grzecznościowych, sposób rozwiązywania sytuacji konfliktowych.

Wśród potrzeb uczuciowych małego dziecka ważne miejsce zajmuje potrzeba bezpieczeństwa. Odkrycie istnienia Bożej opieki jest dla niego radością i wzbudza w nim potrzebę modlitwy. Dzieci chcą się czuć bezpiecznie nie tylko w sferze fizycznej, chcą być ochraniane również prawem do indywidualności, chcą mieć prawo do sekretów, samodzielnych przemyśleń i spontanicznej aktywności.

M. Montessori uważała, że dorosłym jest potrzebny swoisty trening duchowy oczyszczający ich serca, podczas którego nabraliby głębokiej wiary w potrzebę poszanowania godności dziecka. Jest to trudne dla nas - dorosłych z powodu naszych defektów, które skłaniają do poszukiwania złych tendencji, także u dzieci. Skutkiem tego jest ciągłe ich poprawianie i upominanie. Informując dzieci o istnieniu dobra i zła, winniśmy koncentrować się na dobru i harmonii. Nie należy żądać i oczekiwać od dziecka zbyt wiele, lecz pamiętajmy, że dzieci w wieku od 3. do 6. lat odznaczają się nie tylko wielką wrażliwością, ale też zdolnością rozumienia rzeczy o wiele głębszą niż sądzimy.




Wszystkie informacje o wychowanie religijnym w pedagogice Montessori pochodzą ze stron Stowarzyszenia Oświatowego Montessori: www.montessori.pl.

17. stymulowanie indywidualnego rozwoju dziecka z wykorzystaniem jego wlasnego rozwoju

Dziecko przychodzac na swiat jest już ukształtowanym całościowo organizmem, jakkolwiek wszystkie jego funkcje nie działają od razu od pierwszych chwil jego zycia. Wymagaja dłuższego czasu, dojrzewania. Najważniejszy dla rozwoju psychicznego ziecka jest układ nerwowy. Od właściwości tego ukl zalezy w dużej mierze temperament dziecka - zespol cech odnoszących się do aktywności psychoruchowej, szybkości i sily reakcji oraz maja wpływ na dziedzine emocjonalna i na forme jego społecznego zachowania się. Powszechnie znane typy temperamenty

- sangwinik

- choleryk

- flegmatyk

- melancholik

Jest to podzial bardzo schematyczny i osobowość dziecka niekoniecznie musi odpowiadac jednemu z czterech typow - sa tzw typy mieszane.

Dobrze jest zdawac sobie sprawe ze dziecko rodzi się już z pewnym zadatkiem tkiego nie innego temperamentu i w związku z tym ma prawp zachowac się spontanicznie czy tez być spokojne. Z nawiązaniem do tego trudno mowic o aktywnosci wlasnej dziecka gdyz np. melancholik jest typem slabym i ciezko mowic tu o aktywności.

Jednak ukl nerwowy jest plastyczny i podatny na wpływy otoczenia a zatem zadatki organiczne nie przesądzają jeszcze o tym jak dalej może się kształtować i rozwijac dziecko. Wazne SA wpływy środowiska rodzinnego - swiadoma i zaplanowana praca wychowawcza nad jego rozwojem. Musimy zadbac o rozwoj procesow poznawczych dziecka - spostrzeżenia, uwaga, pamiec wyobraznia myslenie mowa. Tak dopbierac zabawy dziecku tak organizowac czas aby mogl maksymalnie się rozwijac. Musimy pamiętać o rozwoju emocjonalnym który w wieku przedszkolnym bywa chwiejny i zmienny. Z wiekiem poszerza się skala uczuc, rodza się wiezi społeczne. Wraz z uczuciami rozwija się wola dziecka - stawianie sobie pierwszych celow, zdyscyplinowanie wobec obowiązków zakazow i nakazow. U dzieci w wieku przedszkolnym często wystepuje postawa egoistyczna co jest rzecza naturalna - nastawione na wlasna korzysc. Nie można jednak tego bagatelizowac a trzeba umiejestnie z tym walczyc co nastepnie przejawi się w postewe uspoleczniona, zyczliwa i wspolczujaca. Ksztaltuje się także charakter czyli samodzielność, zdolność radzenia sobie w roznych sytuacjach odwaga prawdomówność udzielanie pomocy innym. Opanowanie tych postaw uksztaltuje zdrowy silny charakter co pozwoli osiągnąć właściwy poziom moralny. Aby stymulowac rozoj dziecka czy to psych czy fizyczny musimy pamiec ze kazde z nich jest wielka indywidualnością kazde ma inne tempo i rytm rozwoju. Wiadomo ze jedyna aktywność jaka dziecko przejawia w tym wieku i która sprzyja jego rowojowi to aktywność zabawowa. Musi mieć ona tworczy charakter aby mogla rozwijac. Musimy dac dziecku swobode w jego działalności zabawowej - dajemy mu pole do rozwoju aktywności, pomysłowości, fantazji, zaradności, sprawności organizacyjnej odpowiedzialność za przestrzeganie zasad gry. Daje mu to bogatsze i radośniejsze przezywanie zabawy, bo wlasnie te zabawy wymyslone przez same dziecko daja mu najwecej satysfakcji - wklada w nie wysiłek emocjonalny i intelektualny.

Aby zabawa była twórcza musi spełniać określone warunki:

- odpowiednie miejsce (swoboda ruchow i pomysłowości dziecka np. kierowanie ruchem ulicznym musi się odbywac np. na duzy dywanie a nie pod Stolem czy na tapczanie)

- sprzet do zabaw (zabawki właściwie dobrane do wieku dziecka)

- właściwy czas (odpowiednio dlugi czas, aby dziecko mialo możność bogatszego rozwijania [pomysły rodza się podczas zabawy nie przed nia dlatego odpowiednio dlugi czas]) dziecko musi czuc i wiedziec ze będzie mialo czas na zabawe gdyz ograniczenie z gory - rodzica; hamuje pomyslowowsc i zaangażowanie.

Można tu tez wspomniec o rodzajach zabaw i ich konkretnym wpływie na rozwoj dziecka

18. diagnozowanie mozliwosci rozwojowych dziecka i podjecia wczesnej interwencji u specjalisty

Zaburzenia i dysharmonie dziecka przedszkolnego:

1. dzieci z zaburzeniami rozwoju ruchowego

• niezrecznosc manualna

• otylosc

• zaburzenia lateralizacji

2. dzieci z fragmentarycznymi zaburzeniami funkcji poznawczej

• wzrokowej

• sluchowej

• mowy i myslenia

3. zaburzenia emocjonalno - spoleczne

• dzieci infantylne

• dzieci zahamowane

4. zaburzenia dynamiki procesow nerwowych

• dzieci nadpobudliwe psychoruchowo

• dzieci o obnizonej pobudliwosci

Metody poznania dziecka:

1. wywiad srodowiskowy

• dane o rodzinie

• warunki bytowe

• dane o zdrowiu

• dane o rozwoju

rozmowa o obrazku z dzieckiem

ukladanie obrazkow z czesci

rysunek: moja rodzina, chlopiec i dziewczynka lepia balwana, zbieraja kasztany

Rysunek powinien być wykonany podwojnymu liniami, roznice miedzy chlopcem i dziewczynka ( 6 lat)

5. odwzorowywanie

6. zagadka- znajdz roznice

7. sprownosc ruchowa

Bez wzgeldu na przyczyny wystepowania trudnosci- konieczne jest przyjscie tym dzieciom z pomoca, gdyz wystepowanie dysharmonii rozwojowych utrudniac im będzie w nacznym stopniu sprostanie obowiazkom zwiazanym z nuaka w klasie piewrszej i ich dlasza kariere szkolna. Podstawowym obowiazkiem wychowawcy, dostrzegajacego wystepowanie u dziecka jakichs trudnosci jest maksymalna ostroznosc w formuownaiu wnioskow dotyczasych natury i przyczyn trudnosci oraz kierunkow oddzialywan wyrownawczych.

19.gotowosc szkolna a uczenie się dzieci w przedszkolu

dojrzalosc szkolna ( gotowosc szkolna) to taki stopien rozowju fizycznego i psychicznego, który umozliwia rozpoczecie nauki i czyni dziecko podatne na oddzialywania wychowawcze. Dotyczy wszystkich dzieci bez względu na stan zdrowia w okreslonym wieku.

Dzieci dojrzale do nauki szkolnej sa rozwiniete fizycznie na tyle ze ruchy reki i palcow pozwlaja na wykonywanie cwiczen manualnych pozwalajacych na pisanie. Posiadaja odpowiednia wiedze o siecie i srodowisku. Porozumiewiaja się mowa zrozumiala, zaczynaja być odpowiedzialni za slowo, podejmuje czynnosci, dzialnia i doprowadza je do konca, posiada pewien stopien uspolecznienia który pozwla na utrzymanie przyjkaznych kontaktow z rowiesnikami oraz wykonywanie polecan nauczyciela. Wystepuje także umiejetnosc opanowania emocji, zdolnosc do tzw. Reakcji odroczonych ( powsciaganie zlosci, leku, nieokazwyanie uczyc w sposób gwaltowny)

Przedszkole oddzialujac na uksztaltownie spoleczno-moralnej sylwetki wychowanka rozwija okreslone cech osobowosci dziecka. W tej dziedzinie przed nuaczycielem pracujacym z dziecmi staja zadania szczególnie wazne ze względu na przyszle obowiazki szkolne jak:

• wyrobienie samodzielnosci - odbywa się w toku roznorodnych prac samoobslugowych i uzytecznych, podczas opelninienia dyzurow itp.

• Rozwiniecie poczucia obowiazku- ksztaltowaniu obowiazkowosci sprzyja sumienne wykonywanie dyzurow i innych prac podejmowanych z inicjatywy dzieci lub nauczyciela. Bardzo wazna jest sumiennosc wykonywania zadan, konczenie rozpoczetej pracy, jak także jej powtorne ywkonywanie jeśli za pierwszym razem się nie udalo.

• Nuaczyciel przedszkola powinien byc w scislej wspolpracy ze szkola. Jest to nawet zawarte w programie.

• Wspolpraca z rodzicami- tworzenie sprzyajajcej i przepojonej zrozumieniem atmosfery domu rodzinego ( bla..bla..bla...wymyslicie )

20. formy wspolpracy przedszkola z rodzicami i srodowiskiem.

Wspolpraca

Co do srodowiska to można wziąć z 9 zagadnienia i cos po sciemniac.

A jeśli chodzi o rodzine to sa na xerze „Rola rodziny w przedszkolu w procesie uspoleczniania dziecka

„ i taki jakby pod temat to „formy wspolpracy z rodzicami”

Formy wspolpracy z rodzicami:

1. wywiad srodowiskowy

2. rozmowy indywidulane

3. zajecia dla rodzicow

4. kacik dla rodzicow

5. uroczystosci z udzialem rodzicow

6. wystawka artukulowo-ksiazkowa

7. skrzynka pytan

20. Współpraca przedszkola z rodzicami i środowiskiem.

Współpraca przedszkola z rodzicami jest bardzo istotna. Przecież wychowanie dziecka, jego nauka nie odbywa się tylko w przedszkolu albo tylko w domu.

Rodzina jest podstawowym terenem wychowania obywatelskiego. W związku z tym już pierwszy kontakt nauczyciela z rodzicami pozwala nam się zorientować o atmosferze wychowawczej w jakiej wzrasta dziecko.

Do pierwszego kontaktu z rodzicami dochodzi już w momencie zapisywania dziecka do przedszkola. Bardzo często atmosfera tego pierwszego spotkania rzutuje na dalszą współpracę z rodzicami. Dlatego powinno ono przebiegać bez pośpiechu i zdenerwowania.

Kolejny kontakt przedszkola z rodzicami następuje w momencie przyprowadzania lub odbierania dzieci z przedszkola. Rodzice przynajmniej w pierwszych tygodniach są zaniepokojeni, w związku z tym wskazane jest (głównie w większych przedszkolach) aby była nauczycielka dyżurująca która w każdej chwili może porozmawiać z rodzicami. Często w takich wypadkach stosowany jest zeszyt w którym nauczyciel zapisuje wszystkie uwagi rodziców a następnie przekazuje go nauczycielowi prowadzącemu dziecko.

Jednym ze sposobów kontaktowania się nauczyciela z rodzicami jest zeszyt korespondencyjny. Jest to zeszyt w którym nauczyciel zapisuje wszystkie uwagi na temat dziecka, zawsze jednak zaczynając od tych pozytywnych a dopiero później przechodząc do tych negatywnych.

W przedszkolach zazwyczaj organizowane są rozmowy w określone dni (2-4 razy w miesiącu). Częstotliwość tych spotkań zależy od potrzeb. Jedno ze spotkań jest dla rodziców specjalnie przez nauczyciela zaproszonych (w momencie kiedy dziecko ma jakieś problemy, kłopoty albo nauczyciel ma kłopoty z nim:P .. ale oczywiście najpierw zaczynamy od pozytywnych cech!). Drugie ze spotkań jest organizowane dla tych rodziców którzy sami chcą porozmawiać. Często odbywają się również spotkania grupowe na których podawane i omawiane są cele bardziej ogólne.

W momencie w którym nauczycielka zauważa, że dziecko ma jakieś problemy z którymi sobie nie radzi (np. alkoholizm któregoś z rodziców) wzywa właśnie tego rodzica, pomaga dobrać odpowiednią literaturę itp. Jednak zanim to nastąpi przeprowadza się rozmowę na temat dziecka, pokazuje się jego prace i generalnie ukazuje się jego pozytywne strony (ma to na celu rozkleić osobnika niebezpiecznego:P )

W przedszkolu jest (a przynajmniej powinno być) również specjalne miejsce specjalne dla rodziców, tzw. kącik dla rodziców. Jest to miejsce w którym rodzice mogą znaleźć specjalne materiały dotyczące dzieci, poradniki itp. Generalnie kącik powinien zawierać pożyteczne i aktualne informacje które mogą się rodzicom przydać (odnośnie wychowania dzieci of kors:P).

W takim kąciku powinien znajdować się również regulamin, który mówi o organizacji przedszkola, obowiązkach rodziców oraz o życiu wewnętrznym przedszkola (to ma na celu uspokojenie niektórych przewrażliwionych rodzicieli (: P) wszystko co dzieci w przedszkolu robią zostało zaplanowane a nie jest [przypadkową działalnością).

Obok regulaminu powinna znajdować się również gazetka i różne ogłoszenia (rozkład dnia w przedszkolu itp.). Podaje się tu zamierzenia wychowawcze, tytuły książeczek, wierszy które można kupić dziecku. W gazetce powinny być poruszone tematy aktualne, bieżące.

W takim kąciku można również wywieszać prace dzieci w związku z czym rodzice mają okazję je pooglądać, porównać z innymi dziećmi co pozwala później np. w domu zachęcać do rozwijania siebie (w sensie dziecka : P ) .

Bardzo często organizowane są również zajęcia otwarte, które mają na celu zbliżenie rodziców do problemów wychowania w przedszkolu (chodzi generalnie o to, żeby rodzice mieli okazję przynajmniej 2 razy w roku widzieć swoje dziecko w „akcji”, widzieć je na tle grupy rówieśniczej, zorientować się o jego postępach czy ewentualnych brakach).

Organizowane są również zebrania dla rodziców (sory ale qrde nie wyczaiłam czym się to różni od spotkań grupowych ale tak było to napisane z książki więc liczę na Waszą wyobraźnię :D ). Na tychże zebraniach poruszane są drażliwe tematy (np. alkoholizm, higiena), no oczywiście bez podawania imion itp. Zebrania nie mogą być nudne żeby rodzice nie wychodzili stamtąd z przekonaniem, że stracili czas ( jaaaasne : P).

Uroczystości w przedszkolu - to okazja do rozmów z rodzicami. Przygotowanie takiej uroczystości wiąże się również z wcześniejszymi przygotowaniami, co wymaga równocześnie spotkań w mniejszych grupach. Imprezy typu Dzień Ojca, Matki, Babci, Dziadka :)

Sztuka ludowa w przedszkolu - szczególne zastosowanie ma na wsiach gdzie obraz sztuki ludowej jest trwalszy - wiąże się to przecież z pomocą rodziców, dziadków. Później jest przedstawienie, występ które bardzo często prowadzi do wzruszenia osób które przypominają sobie czasy dzieciństwa - to trwale wiążę przedszkole z rodzicami, dziadkami i środowiskiem, a pobudza dzieci do zainteresowania się sztuką ludową.

Obcowanie dzieci z dziełami sztuki - jest właściwie konieczne, dlatego, że to uwrażliwia dzieci na sztukę. (w sensie, że to do obcowania ze środowiskiem :) ).

Rodzicom można również zaprezentować filmy o tematyce która dotyczy wychowania małego dziecka - celem tego jest wywołanie dyskusji w wyniku której nastąpi poprawa w sytuacji (szkoda tylko, że nie napisano co robić w momencie jak qrde dyskusja się nie wywiążę :P )

Rodzice powinni mieć również dostęp do literatury pedagogiczno-psychologicznej - ale to wspomniano już przy okazji mówienia o kąciku dla rodziców.

 

---