ŚRODKI PRZYMUSU

• czynności organów procesowych zmierzające do wymuszenia spełnienia obowiązków procesowych luz zapewnienie prawidłowego toku procesu

1. Istota i kategorie

• łączy je element przymusu (często fizyczny) lub jego zagrożenie

• zawsze ograniczają prawa obywatelskie

• w mniejszym lub większym stopniu dolegliwe

• wg podziału doktrynalnego wyróżniamy:

• zatrzymanie

• środki zapobiegawcze

• środki wymuszające spełnienie obowiązków procesowych (kary porządkowe, przymusowe doprowadzenie)

• środki wymuszające zachowanie porządku w czasie rozprawy - policja sesyjna

• zabezpieczenie majątkowe

• wg podziału kodeksowego wyróżniamy:

1. zatrzymanie

2. środki zapobiegawcze

3. poszukiwanie oskarżonego i list gończy

4. list żelazny

5. kary porządkowe

6. zabezpieczenie majątkowe

→ warunki zastosowania:

1. tylko w warunkach i formach przewidzianych przez przepisy prawa - zakaz analogii

2. niezbędność zastosowania

3. zastosowanie, aby ograniczyć do minimum uboczne skutki zdrowotne, majątkowe, dot. sytuacji życiowej oskarżonego i jego bliskich

Ad.1. Zatrzymanie art. 243-248 KPK

• krótkotrwałe pozbawienie wolności celem zastosowanie środka zapobiegawczego sensu stricte lub przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej albo oskarżonego do organu procesowego

• zatrzymanie porządkowe - prewencyjne, w stosunku do osób stwarzających zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego, a także dla mienia - zapobieżenie tym zagrożeniom

• zatrzymanie penitencjarne - policja ma prawo zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie nie wróciły do niego - dot. także służby więziennej

• zatrzymanie administracyjne - stosowane przez policję, na okres 24h, osób, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w sytuacji zagrażającej ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób

• zatrzymanie celem przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej - zarządza sąd, a prokurator w postępowaniu przygotowawczym art.247§1 KPK - taką osobę zatrzymuje policja bezpośrednio np. w mieszkaniu, zakładzie pracy i doprowadza ją do sądu lub prokuratora - możliwe przeszukanie pomieszczeń

• legitymowanie - bardzo krótkotrwałe zatrzymanie w celu stwierdzenia tożsamości osoby (uzasadnione wypadki)

• prawo ujęcia - przy oczywistości popełnienia przestępstwa, przysługuje każdemu (nie ma znaczenia: obywatelstwo, funkcja, stosunek do sprawcy):

• na gorącym uczynku przestępstwa In flagranti

• w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, gdy zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości

→ niezwłoczne oddanie w ręce Policji

• zatrzymanie bezpośrednie - Policja, może zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła przestępstwo, a zachodzi obawa, że się ukryje lub zatrze ślady przestępstwa lub nie można ustalić tożsamości

• zatrzymanie procesowe - z chwila oddania osoby podejrzanej w ręce Policji, gdy nie zwalnia jej się natychmiast na wolność, lub z chwilą bezpośredniego zatrzymania - czas zatrzymania ściśle określony w Konstytucji i KPK

→ „zatrzymany powinien być w ciągu 48h od chwili zatrzymania przekazany do dyspozycji sądu. Zatrzymanego należy zwolnić w ciągu 24h, jeżeli od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczone postanowienie o tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami” - czas biegnie nie od ujęcia, ale od zatrzymania bezpośredniego; liczy się czas faktycznego zatrzymania - później obligatoryjnie zaliczany na poczet kary

→ koniec 24 godzinnego terminu, gdy:

1. ustanie przyczyna zatrzymania

2. zatrzymany zostanie przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania

3. zatrzymany zostanie zwolniony, ponieważ prokurator nie postawiło wniosku o tymczasowe aresztowanie

4. sąd lub prokurator wydał polecenie zwolnienia art.248p.1 KPK

• termin bezwzględnie nieprzekraczalny

→ termin 24 godzinny - biegnie od przekazania do dyspozycji sądu zatrzymanego wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania

• gwarancje praw zatrzymanego:

1. natychmiastowe poinformowanie o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach - należy go także wysłuchać art.,244§2 KPK

2. pouczenie o prawie:

1. do kontaktu z adwokatem i zawiadomieniu osoby najbliższej art.245§2 KPK

2. do zażalenia do sądu art.246§1 KPK

3. o uprawnieniach z art.300 KPK

1. protokół zatrzymania - bezzwłoczne spisanie, przed pierwszym formalnym przesłuchaniem; zamieszczenie w nim oświadczeń oskarżonego; podejrzany go podpisuje i dostaje odpis - podstawa zasadności i legalności zatrzymania

2. na jego żądanie należy mu umożliwić kontakt z adwokatem i bezpośrednią z nim rozmowę - zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny

3. zażalenie do sądu rejonowego miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania - w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości zatrzymania

4. prawo do zażalenia do prokuratora właściwego miejscowo na sposób przeprowadzenia zatrzymania oraz warunki pobytu w areszcie policyjnym

Ad.2. Środki zapobiegawcze

• środki przymusu stosowane wobec oskarżonego celem zabezpieczenia prawidłowego toku procesu

• tylko do oskarżonego (podejrzanego)

• zabezpieczenie przed faktami prawdopodobnymi, do których jeszcze nie doszło

• znacznie bardziej dolegliwe niż pozostałe środki przymusu

• nie obalają domniemania niewinności, - ale obalenie jest wysoko prawdopodobne

1. Funkcje

1. prewencyjna art.. 249§1 KPK - zasadnicza

• „zabezpiecza” się oskarżonego dla procesu - np. uniemożliwienie ucieczki

• utrudnienie naruszania prawidłowego toku procesu np. wpływania na zeznania świadków

• ochronna - akcesoryjna

• zapobieganie popełnieniu nowego przestępstwa - utrata możliwości działania

• tymczasowe aresztowanie względnie predeliktualne - sprawca popełnił jedno przestępstwo i zachodzi podejrzenie, że popełni następne; art.249 §1 KPK

• tymczasowe aresztowanie bezwzględnie predeliktualne - nie zarzuca się oskarżonemu przestępstwa, lecz tylko zachodzi obawa, że jeżeli dłużej pozostanie na wolności to takie przestępstwo popełni

• represyjna - akcesoryjna

• skutek uboczny kar zapobiegawczych

• wykazuje się np. w zaliczalności środków zapobiegawczych na poczet kary i środków karnych

2. Stosowanie

• podstawa ogólna: zespół okoliczności, - który musi istnieć w każdej sprawie, by dopuszczalne było zastosowanie środków zapobiegawczych - wskazujący na wysokie prawdopodobieństwo winy oskarżonego

• prawdopodobieństwo tworzą istniejące w chwili podejmowania decyzji dowody

• prawdopodobieństwo musi być duże

• podstawy szczególne: okoliczności określone w ustawie, z których przynajmniej jedna musi zachodzić, niezależnie od ogólnej podstawy, warunkujące zastosowanie środka zapobiegawczego; art. 258§ 1-3 KPK - szczególne podstawy tymczasowego aresztowania - stosowanie odpowiednio do innych środków zapobiegawczych

• dyrektywy adaptacji do sytuacji procesowej:

1. środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowanym lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie lub zmianę - wspólny dla wszytki ś.z. - art.253§1 KPK

2. zastosowany ś.z. może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora art.253§2 KPK

3. zasada minimalizacji środków zapobiegawczych - niestosowanie ostrzejszego, jeżeli wystarcza łagodniejszy - art. 257§1 KPK

1. Kompetencja do stosowania środków zapobiegawczych

• zastrzeżona na zasadach wyłączności sądowi i prokuratorowi, jednak uprawnienia sądu są nieporównanie szersze niż prokuratora

1. sąd ma pełną kompetencje we wszystkich stadiach procesu, łącznie z postępowaniem kasacyjnym i o wznowienie postępowania

2. prokurator może stosować środki zapobiegawcze jedynie w postępowaniu przygotowawczym z wyłączeniem tymczasowego aresztowania, którego stosowanie należy tylko do właściwości sądu

• zażalenie w przedmiocie środka zapobiegawczego

• jest uregulowane w ten sposób że stosuje się do niego przepisy o zażaleniu

• prawo do zażalenia ma ją tylko:

1. oskarżony,

2. jego obrońca

3. prokurator

4. pokrzywdzony (jeżeli zachodzi po jego stronie gravamen)

• wyjątki od zasad ogólnych:

• na postanowienie sądu w przedmiocie środka zapobiegawczego (w tym tymczasowego aresztowania) przysługuje zażalenie do sądu odwoławczego (sądu wyższej instancji), chyba że sam sąd odwoławczy zastosował tymczasowe aresztowanie wówczas zażalenie przysługuje do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego

• na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie

• sąd ma obowiązek rozpoznać zażalenie niezwłocznie

• niezależnie od zażalenia oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego

• w przedmiocie wniosku rozstrzyga najpóźniej w ciągu 3 dni prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu- sąd

• w wypadku zażalenia na postanowienie prokuratora rozpoznaje je sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie

• w razie wniesienia zażalenia na postanowienie sądu rozpoznaje je ten sam sąd w składzie trzech sędziów

• na postanowienie w przedmiocie wniosku zażalenie przysługuje oskarżonemu tylko wtedy gdy wniosek został złożony po upływie 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia o przedmiocie tymczasowego aresztowania dotyczącego tego samego oskarżonego

• nadzór nad wykonaniem środków zapobiegawczych

• sąd jest podstawowym i we wszystkich stadiach postępowania organem nadzorującym wykonanie wszelkich środków zapobiegawczych i zatrzymania

• prokuratorowi pozostaje tylko nadzór w postępowaniu przygotowawczym obok sądu i to tylko wykonywanie nieizolacyjnych środków zapobiegawczych

1. Rodzaje środków zapobiegawczych

1. środki izolacyjne - polegające na pozbawieniu wolności → tymczasowe aresztowanie

2. środki nieizoloacyjne - których istota jest ograniczenie lub pozbawienie pewnych swobód obywatelskich lub pozostawieniem oskarżonego na wolności → poręczenie (majątkowe, społeczne, indywidualne), dozór Policji, nakaz lub zakaz określonego zachowania, zakaz opuszczania kraju przez oskarżonego

• środki zapobiegawcze sensu stricte- powyższe

• środki zapobiegawcze sensu largo- zatrzymanie i list żelazny

• tymczasowe aresztowanie

• prowizoryczne pozbawienie oskarżonego wolności celem zabezpieczenia warunków prawidłowego postępowania - jest wyłącznie fakultatywne

• może nastąpić:

• uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu, jest to tzw. obawa ucieczki; nie można tej obawy uzasadniać tylko grożącym wymiarem kary, chyba że:

• oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub umyślnego występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi 8 lat

• albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższa niż 3 lata

• zarzut popełnienia takiego przestępstwa lub skazanie przez sąd pierwszej instancji nie są samodzielnymi podstawami tymczasowego aresztowania

• uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne, jest to tzw. obawa matactwa

• uzasadniona obawa, że oskarżony któremu zarzucano popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, powszechnemu, powszechnemu zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził

• zakazy stosowania tymczasowego aresztowania:

1. pierwszy zakaz względny- jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności

• powodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo

• pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższych

2. drugi zakaz względny- tymczasowego aresztowania nie stosuje się gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę łagodniejszą albo ze okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia

3. trzeci zakaz względny- tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku

• względność zakazów drugiego i trzeciego wynika z art. 259, który przewiduje ze oba te zakazy nie maja zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia na wezwania lub w inny bezprawny sposób utrudnia postępowanie albo nie można ustalić jego tożsamości

• gwarancje humanitarnego traktowania aresztowanego

• w zakresie ochrony zdrowia

• jeśli stan zdrowia tego wymaga tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym,

• jeżeli stan zdrowia będzie nadal się pogarszał trzeba będzie uchylić tymczasowe aresztowanie

2. w zakresie ochrony sfery osobistej i życia rodzinnego

• Policja ma obowiązek zawiadomienia osoby najbliższej

• sąd również ma obowiązek bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla oskarżonego; może być to osoba wskazana przez oskarżonego na jego wniosek

• tymczasowo aresztowany, bezzwłocznie po osadzeniu w areszcie śledczym, ma prawo zawiadomić o miejscu swojego pobytu osobę najbliższą albo inna osobę , stowarzyszenie, organizacje lub instytucje a także swojego obrońcę

• tymczasowo aresztowany cudzoziemiec ma ponadto prawo powiadomić właściwy urząd konsularny lub właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne

• uzyskanei przed tymczasowo aresztowanego widzenia wymaga uprzedniej zgody organu, do którego dyspozycji pozostaje, a korespondencja podlega zatrzymaniu, cenzurze lub nadzorowi tego organu

• sąd jest obowiązany także zawiadomić o zastosowaniu tymczasowego aresztowania pracodawcę, szkole, uczelnie, a w stosunku do żołnierza- jego dowódcę

3. w zakresie ochrony osób pozostających pod opieką oskarżonego, jego mienia i mieszkania; sąd stosując tymczasowe aresztowanie ma obowiązek

• zawiadomienia o tym sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba ustanowienia opieki nad dziećmi aresztowanego

• zawiadomienia organu opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba roztoczenia opieki nad osobą niedołężną lub chorą, która aresztowany się opiekował

• przedsięwzięcia czynności niezbędnych do ochrony mienia i mieszkania aresztowanego

• procedura stosowania tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym:

1. policja zatrzymuje osobę podejrzana i w okresie do 48 godzin ma obowiązek zebrania danych umożliwiających podjecie decyzji co do dalszego zatrzymania i ewentualnie postawienie wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania; przesłuchiwanie osoby z reguły w charakterze podejrzanego

2. w tym samym okresie 48 godzin prokurator, po doręczeniu przez Policje wniosku o wystąpienie do sądu z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie, powinien przesłuchać podejrzanego osobiście, a następnie wystąpić do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania lub zarządzić jego zwolnienie; prokurator zarządza doprowadzenie podejrzanego przed sąd

3. doprowadzenie podejrzanego do sądu i oddanie go do jego dyspozycji otwiera kolejny 24-godzinny termin; sąd zapoznaje się z wnioskiem, przesłuchuje zatrzymanego i stosuje tymczasowe aresztowanie lub inny środek zapobiegawczy albo zarządza zwolnienie; do udziału w przesłuchaniu należy dopuścić obrońcę, jeżeli się stawi; o terminie przesłuchań sąd obowiązkowo zawiadamia prokuratora

4. w postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania lub innego środka zapobiegawczego należy wymienić

1. osobę

2. zarzucany jej czyn

3. jego kwalifikacje prawna

4. podstawę szczególna i ogólna

5. czas trwania tymczasowego aresztowania

6. termin do którego aresztowanie ma trwać

5. kodeks przywiązuje bardzo dużą wagę do uzasadnienia postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego, powinno ono zawierać:

1. przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przestępstwa przez oskarżonego

2. przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy prawnej i konieczności zastosowania środka zapobiegawczego

3. należy wyjaśnić dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego (dyrektywa minimalizacji środków zapobiegawczych

• czas tymczasowego aresztowania - trzy reguły:

1. każe postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania musi wskazywać czas jego trwania i jego termin końcowy; termin końcowy musi być określony w każdorazowym postanowieniu o przedłużenie tymczasowego aresztowania

2. po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu , a przed upływem uprzednio oznaczonego okresu tymczasowego aresztowania, sąd ma obowiązek rozważenia potrzeby dalszego stosowania tymczasowego aresztowania i wydania stosownej decyzji

3. niedopuszczalne jest stosowanie tymczasowego aresztowania poza granicami maksymalnych terminów zakreślonych przez kodeks

• terminy maksymalne tymczasowego aresztowania w toku postępowania sądowego

1. w postępowaniu przygotowawczym

1. na okres nie dłuższy niż 3 miesiące

• oznaczenie należy do właściwego sądu rejonowego

1. na okres 12 miesięcy (wliczając 3 miesiące)

• tymczasowe aresztowanie na ten okres można przedłużyć jeżeli zachodzi tego potrzeba a w szczególności okoliczności sprawy spowodowały że nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w okresie 3 miesięcy;

• na wniosek prokuratora może przedłużyć sąd właściwy do rozpoznania sprawy (może to być także sąd okręgowy)

1. na dalszy oznaczony okres przekraczający 12 miesięcy

• może dokonać tego sąd apelacyjny na wniosek właściwego prokuratora apelacyjnego

• jeżeli konieczność taka powstaje w związku:

• z zawieszeniem postępowania karnego,

• przedłużającą się obserwacją psychiatryczną podejrzanego,

• przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego,

• wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie szczególnie zawiłej lub poza granicami kraju,

• celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego

• z powodu istotnych przeszkód, których usuniecie było niemożliwe

2. w postępowaniu sądowym

1. łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania do wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat

2. maksymalny okres tymczasowego aresztowania w postępowaniu głównym może zostać wyjątkowo przedłużony na czas oznaczony

• przez sąd apelacyjny, w którego okręgu toczy się postępowanie na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy,

• z tych samych powodów co w razie wyjątkowego przedłużenia tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym na okres powyżej roku

1. każdorazowe przedłużenie po wydaniu pierwszego wyroku przed sądem pierwszej instancji w dalszych etapach procesu może nastąpić na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy

• wolno kilkakrotnie przedłużać tymczasowe aresztowanie ale zawsze na okres 6 miesięcy

• ograniczając częstotliwość zaskarżania postanowień o przedłużeniu

• prawo przyznane sądowi do utrzymania tymczasowego aresztowania z powodu niepoczytalności oskarżonego

• sposób zaskarżania postanowień o przedłużeniu

• wszystkie postanowienia o przedłużenia tymczasowego aresztowania są zaskarżalne

• zażalenie przysługuje oskarżonemu (podejrzanemu) tylko ran na jedno postanowienie

• powinno być wniesione w terminie 7-dniowym, zawitym, liczonym od dnia doręczenia mu odpisu postanowienia

2. na każde postanowienie sądu uprawnionego do przedłużenia tymczasowego aresztowania na okres powyżej 3 miesięcy przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo sądu odwoławczego

• również i to zażalenie należy wnieść w terminie 7-dniowym zawitym

3. na postanowienie sądu apelacyjnego o przedłużeniu tymczasowego aresztowania z powodu jednej z wyjątkowych okoliczności przysługuje zażaleniem do tego samego sądu apelacyjnego orzekającego w składzie trzech sędziów; sędziowie którzy wydali zaskarżone postanowienie, są wyłączeni z rozpoznawania zażalenia

• prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia jednak ich niestawiennictwo nie tamuje rozpoznania sprawy

• ważna gwarancja dla pokrzywdzonego jest spoczywający na sądzie lub prokuraturze obowiązek niezwłocznego zawiadomienia go, jego przedstawiciela ustawowego lub osoby, pod której stałą piecza on pozostaje, o uchyleniu, nieprzedlużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy ze z takiego prawa rezygnuje

5. Ogólna charakterystyka nieizolacyjnych środków zapobiegawczych

→ środki te polegają na pozostawieniu oskarżonego na wolności, a w zamian za to nakładają na niego rygory ograniczające tylko wolność, celem zapewnienia warunków prawidłowego toku postępowania

1. poręczenie:

• umowa między organem procesowym a oskarżonym lub inną osobą, że w zamian za daną temu organowi gwarancję stosownego zachowania się oskarżony pozostanie na wolności

1. majątkowe

2. niemajątkowe (społeczne i indywidualne)

ad. a. majątkowe

• polega na tym, że oskarżony lub inna osoba fizyczna może złożyć gwarancję w postaci pieniędzy w walucie krajowej lub obcej, papierów wartościowych, zastawu, hipoteki

• klasyczna kaucja i poręczenie różnią się tym, że kaucja jest środkiem zastępczym tymczasowego aresztowania a poręczenie jest środkiem zapobiegawczym niezależnym

• poręczenie majątkowe musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do:

• sytuacji materialnej oskarżonego i składającego poręczenie majątkowe

• wysokość wyrządzonej szkody

• charakteru popełnionego czynu

• obligatoryjny przepadek lub ściągnięcie następuje w razie ucieczki lub ukrycia się oskarżonego

• fakultatywny przepadek lub ściągnięcie orzeka się, gdy oskarżony utrudnia w inny sposób postępowanie

• przedmioty poręczenia przekazuje się lub przelewa na rzecz skarbu państwa

• skuteczne cofnięcie poręczenia następuje z chwilą:

• przyjęcia nowego poręczenia majątkowego

• zastosowanie innego środka zapobiegawczego

• odstąpienie od stosowania tego środka

• sąd jest jedynym organem uprawnionym do orzeczenia przepadku lub ściągnięcia sumy poręczenia

• postanowienie o przepadku sumy poręczenia jest zaskarżalne w drodze zażalenia

ad. b. społeczne:

• przyjąć je można od kierownictwa zakładu pracy, szkoły lub uczelni, których oskarżony jest pracownikiem, uczniem lub studentem, od zespołu, w którym oskarżony pracuje lub uczy się albo od organizacji społecznej, której jest członkiem

• ma być zapewnieniem, że oskarżony stawi się na wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania

• w procedurze decydowania o poręczeniu istotne są przede wszystkim:

• jednostka udzielająca poręczenie, czyli poręczający

• osoba wykonująca obowiązki poręczającego, czyli opiekun

• przy odbieraniu poręczenia zawiadamia się poręczającego lub opiekuna o treści zarzutu stawianego oskarżonemu oraz w obowiązkach wynikających z poręczenia i skutkach ich nie dotrzymania

• obowiązki:

• stałe czuwanie nad tym, by oskarżony nie utrudniał postępowania i stawił się na każde wezwanie i nie utrudniał w sposób bezprawny postępowania

• niezwłoczne powiadomienie sądu lub prokuratora o wiadomych mu poczynaniach oskarżonego zmierzających do uchylenia się obowiązku

• konsekwencje niedotrzymania obowiązków:

• jeśli oskarżony nie stawi się na wezwanie lub w inny sposób utrudni postępowanie sąd lub prokurator powinien zawiadomić o tym udzielającego poręczenia

• może zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która złożyła poręczenie, organizację społeczną

• na osobę poręczyciela można nałożyć karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej najniższego miesięcznego wynagrodzenia

c. poręczenie indywidualne

• poręcznie niemajątkowe przyjmuje się od osoby godnej zaufania

2. dozór

• policja lub w stosunku do oskarżonego żołnierza przełożony wojskowy

• polega na tym, że oskarżony pozostając na wolności zobowiązany jest do stosowania się do szczególnych wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora

• może polegać na:

1. zakaz wydalania się z określonego miejsca pobytu

2. zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu

3. zawiadamianiu tego organu o zamierzonym wyjeździe i terminie powrotu

4. inne ograniczenia swobody niezbędne do wykonania dozoru

• obowiązki można nakładać kumulatywnie

3. zakazy i nakazy zachowania

• jego rola polega głównie na ochronie przed nowym przestępstwem

• tytułem środka zapobiegawczego można:

• zawiesić oskarżonego w czynnościach służbowych

• nakazywać powstrzymanie się od określonej działalności

• powstrzymanie się od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów

• wolno stosować tylko jeden z tych nakazów, alternatywa rozłączna

• środek orzeka się zawsze na czas oznaczony z ewentualnym przedłużeniem

4. zakaz opuszczania kraju

• postanowienie wydaje prokurator lub sąd

• warunkiem wydania jest uzasadniona obawa ucieczki

1. zakaz prosty

2. zakaz złożony (połączony z zatrzymaniem dokumentu uprawniającego do przekraczania granicy albo połączony z zakazem wydania takiego dokumentu)

• do czasu wydania postanowienia organ prowadzący postępowanie może zatrzymać taki dokument na czas nie dłuższy niż 7 dni, zwraca się go gdy nie wydano postanowienia

Ad.4. List żelazny

• jest to swoista umowa między właściwym miejscowo sądem okręgowym a oskarżonym przebywającym za granicą, stosowanie do której oskarżony stawi się do sądu lub prokuratury w oznaczonym terminie i będzie przestrzegał określonych w ustawie warunków w zamian za co będzie odpowiadał z wolnej stopy

• jego istnienie wynika z dwóch oświadczeń:

1. oświadczenia pisemnego złożonego przez oskarżonego o gotowości stawienia się do sądu

2. oświadczenie procesowe sądu okręgowego w postaci listu żelaznego, którego treścią jest zapewnienie oskarżonemu przebywania na wolności az do prawomocnego ukończenia postępowania

• warunki:

• oskarżony będzie się stawiał na wezwanie w oznaczonym terminie przez sąd a w postępowaniu przygotowawczym przez prokuratora

• nie będzie się wydalał bez pozwolenia sądu z obranego miejsca pobytu w kraju

• nie będzie nakłaniał świadków do fałszywych zeznań albo w inny sposób utrudniał postępowanie

• wydanie listu żelaznego można uzależnić od złożenia poręczenia majątkowego, w przypadku odwołania listu żelaznego w skutek nie wywiązania się z obowiązków wartości majątkowe ulegają przepadkowi lub ściągnięciu

• orzeka o tym właściwy miejscowo sąd okręgowy

Ad.5. Środki wymuszające spełnienie obowiązków procesowych

1. kary porządkowe

2. przymusowe doprowadzenie do organu procesowego

3. obciążenie dodatkowymi kosztami postępowania

• należą one do wyłącznej kompetencji sądu lub prokuratora z wyjątkiem aresztowania, które w postępowaniu przygotowawczym stosuje się na wniosek sądu rejonowego

• na postanowienia a zarządzenia w sprawie tych środków przysługuje zażalenie, w zależności kto je wydał do sądu odwoławczego lub prokuratora nadrzędnego

• stosuje się je do świadków, biegłych, tłumaczy lub specjalistów wykonujących obowiązki poręczycieli i innych osób, na których spoczywa określony obowiązek procesowy

• wyjątkowo tylko do oskarżonego, doprowadzenie go na rozprawę, gdy jego obecność była obowiązkowa a nie usprawiedliwił on swojej obecności

• nie dotyczy stron procesowych i ich reprezentantów z wyjątkiem pokrzywdzonego, który jako świadek nie stawił się na wezwanie można ukarać go kara pieniężną

ad. a. kary porządkowe

1. kara pieniężna, którą wymierza się w wysokości nieprzekraczającej najniższego miesięcznego wynagrodzenia

2. aresztowanie, czyli pozbawienie wolności do 30 dni

• można wymierzyć karę porządkową za:

1. nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie organu, karą za ten czyn może być kara pieniężna

2. bezpodstawne uchylenie się osoby od złożenia zeznań wykonania czynności biegłego, tłumacza, specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu i innego ciążącego obowiązku

3. uporczywe uchylanie się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty oraz wydania przedmiotu, można wówczas wymierzyć karę pieniężną i aresztowanie na czas do 30 dni

• nie są to kary we właściwym penalnym znaczeniu, osoba nie popełnia ani przestępstwa ani wykroczenia

• mają one na celu wymuszenie obowiązku, karę pieniężną należy uchylić jeżeli ukarany usprawiedliwi niespełnienie obowiązku i ma na to tydzień od doręczenia postanowienia wymierzającego karę pieniężną

• są to środki jednorazowe

ad. b. przymusowe doprowadzenie do organu procesowego

• zarządzany obok kary porządkowej

• można zarządzić przymusowe doprowadzenie świadka, który bez usprawiedliwienia nie zgłosił się na wezwanie

• wyjątkowo wolno doprowadzić biegłego tłumacza i specjalistę

• jeśli osoba jest żołnierzem doprowadza żandarmeria wojskowa

ad. c. obciążenie dodatkowymi kosztami postępowania

• jest to środek jaki dotknąć może osobę, która skutkiem niestawiennictwa lub nie spełnienia obowiązku spowodowała takie koszty

• wolno obciążyć kosztami solidarnie kilka osób

• ma charakter wymuszający, uchylenie kary porządkowej pociąga za sobą uchylenie tego obciążenia

• żołnierze są wyjęci spod oddziaływania tych środków, w razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej dowódca jednostki wojskowej pociąga go do odpowiedzialności dyscyplinarnej

Ad.6. Zabezpieczenie majątkowe

• ma ono na celu zagwarantowanie realizacji przyszłego orzeczenia sądu z zakresu kar majątkowych lub orzeczenia sądu stwierdzającego ciążący na oskarżonym cywilno prawny obowiązek naprawienia szkody

1. zabezpieczenie wykonania kar i środków karnych majątkowych na mieniu oskarżonego, w razie popełnienia przestępstwa, za które można orzec grzywnę, przepadek przedmiotów lub nałożyć obowiązek naprawienia szkody albo orzec nawiązkę; takie zabezpieczenie może nastąpić z urzędu; zabezpieczenie to upada, gdy zostanie prawomocnie orzeczona grzywna, przepadek przedmiotów itd.

2. zabezpieczenie roszczeń o naprawienie szkody, na mieniu oskarżonego w razie popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu lub wyrządzenia przestępstwem szkody w mieniu; może nastąpić z urzędu; zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną zasądzone roszczenia o naprawieniu szkody, a powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia

• wydaje sąd albo prokurator - określenie zakresu i sposobu zabezpieczenia

• przysługuje zażalenie - zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznanie sąd rejonowy, w którym okręgu prowadzi się postępowanie

• zabezpieczenie roszczenia powoda cywilnego na jego wniosek; warunkiem jest zgłoszenie powództwa cywilnego; można je zgłosić razem z powództwem cywilnym w toku postępowania przygotowawczego wtedy o wniosku orzeka prokurator, a zażalenie na to postanowienie przysługuję do sądu

• dodatkowym środkiem jest tymczasowe zajęcie mienia ruchomego osoby podejrzanej jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia; dokonuje go policja lub organ kontroli finansowej, jeżeli te organy ujawniły przestępstwo; tymczasowe zajęcie upada jeżeli prokurator nie wyda postanowienia o jego zatwierdzeniu lub jeżeli w ciągu 14 dni od daty jego dokonania nie zastanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym




1