Ewangelia wg św. Mateusza

II wersja

 

1

Czego nie dostrzegli faryzeusze?

WSTĘP

W Ewangelii św. Marka autor postawił pytanie: Kim jest Jezus? Daje na to odpowiedź ze strony wielu różnych ludzi (rodzina uważa, że odszedł od zmysłów, przywódcy religijni uważają Go za satanistę - opętanego, inni uznają Go za proroka albo Eliasza, uczniowie reagują na Niego z lękiem i zdumieniem, jedynie złe duchy wyznają Jezusa Tym, kim jest... Jezus jest Synem Bożym i Zbawicielem.

Ewangelista Mateusz w swojej Ewangelii również stawia to pytanie i również stara się na nie odpowiedzieć, ale już trochę z innej strony. Pisze do Żydów, którzy oczekiwali zapowiedzianego s ST Mesjasza, Zbawiciela...

Mateusz stara się wykazać, że właśnie Jezus jest owym zapowiedzianym Mesjaszem.

AKTYWIZACJA

Uczniowie pracują w grupach, każda dostaje arkusz papieru z przyklejonymi tekstami z Izajasza i Mateusza. Uczniowie mają przeczytać teksty i na kolorowo zaznaczyć skojarzenia między nimi.

Prezentacja metodą karuzeli.

PUENTA

Ewangelia została napisana w języku aramejskim, języku codziennym Żydów i adresowana przede wszystkim do nich. Stąd też pierwszym celem dzieła było wyraźne stwierdzenie, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem, którego zapowiadali starotestamentalni prorocy. Dowodzi, że wiele spraw z życia Chrystusa było zapowiedzianych w Piśmie św. Dlatego czasem powtarzają się zwroty: “aby się wypełniło Pismo” oraz “jak było powiedziane”.

Stąd wniosek - Żydzi źle odczytali Pismo, nie dostrzegając, że ono wypełniło się w Chrystusie. Dlatego odrzucili Go i zostali odrzuceni przez Boga.

2

Królestwo i Kościół

Chrystus postanawia zatem założyć nową wspólnotę - Kościół - nowy lud Boży - królestwo niebieskie. Chrystus pokazuje królestwo jako zapowiedziane przez proroków, a przez Niego samego zasiane na ziemi. Ono tu zapuszcza korzenie i wydaje swoje owoce.

Realizacja królestwa dokonuje się w trzech etapach:

• głoszenie nadejścia - Jezus czyni to przez cuda i wypędzanie złych duchów; cud jest znakiem dobra z ręki Boga i dowodem obecności królestwa Boga na ziemi, znakiem opanowywania terenu i przejmowanie go pod władzę Boga,

• działanie Kościoła - jest on przyczółkiem królestwa, szczególnie ważny jest tu prymat Piotrowy (Mt 16,18-19), do królestwa należą dobrzy i źli, pszenica i kąkol, tu na ziemi nie będzie idealnie...

• społeczność królestwa będzie idealna po zmartwychwstaniu, w przyszłym życiu, w szczęściu z Bogiem.

O królestwie Chrystus mówił przez przypowieści. Zobaczmy zatem, co tam mówił?

 

AKTYWIZACJA

Uczniowie otrzymują teksty z fragmentami Biblii i odpowiadają na pytania.

PUENTA

1. pszenica i kąkol - problem wzrastania dobra i zła; tolerancja dla zła, pytanie o sens jego istnienia... posianie chwastu było w tamtych czasach przestępstwem agrarnym karanym sądem, kąkol tamtejszy oznacza rzadką roślinę o trujących ziarnach, a podobną przed wykłoszeniem do pszenicy; nie wolno wyrywać chwastu od razu, bo jego korzenie są poplątane z pszenicą i można tylko narobić szkody, żeńcy będą chwytać wyżej rosnącą pszenicę i ją zwiozą do spichrza, a chwast na spalenie,

1. perła - poświęcenie wszystkiego dla zdobycia jednego, w Palestynie często zdarzały się przemarsze wojsk, które rekwirowały wszelkie dobro, dlatego ludzi chowali je w garnkach glinianych w ziemi, lub chowali w skrzyniach w pieczarach; do dziś znajduje się skarby ukryte w ziemi...

Istotą przypowieści jest decyzja o poświęceniu wszystkiego dla tej jednej sprawy - każdy sprzedaje wszystko, co ma i akurat wystarcza mu na tyle, ile kosztuje perła czy ziemia; dwaj ludzie są w obecności jednej szansy życiowej, czy potrafią wyzyskać okazję???

2. gorczyca i zakwas - mizerne początki wielkiego dzieła; ziarnko gorczycy nie jest najmniejsze, mniejsze od niego jest ziarnko maku! Wyrasta natomiast wiele metrów nad ziemię i rzeczywiście mieszkają tam ptaki; istotą przypowieści jest kontrast między początkiem a końcem.*

Ewangelia wg św. Mateusza 27,1 A gdy nastał ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciw Jezusowi, żeby Go zgładzić.

27,2 Związawszy Go zaprowadzili i wydali w ręce namiestnika <Poncjusza> Piłata.

27,11 Jezusa zaś stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie: Czy Ty jesteś królem żydowskim? Jezus odpowiedział: Tak, Ja nim jestem.

27,12 A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał.

27,13 Wtedy zapytał Go Piłat: Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciw Tobie?

27,14 On jednak nie odpowiedział mu na żadne pytanie, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

27,27 Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę.

27,28 Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny.

27,29 Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: Witaj, królu żydowski!

27,30 Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie.

27,31 A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

27,32 Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jego.

27,33 Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejscem Czaszki,

27,34 dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić.

27,35 Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy.

27,36 I siedząc, tam Go pilnowali.

27,37 A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, Król żydowski.

27,38 Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie.

27,39 Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami,

27,40 mówiąc: Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, wybaw sam siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża.

27,41 Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali:

27,42 Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela: niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego.

27,43 Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym.

27,44 Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

27,45 Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej.

27,46 Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachthani? to znaczy Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?

27,47 Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili: On Eliasza woła.

27,48 Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić.

27,49 Lecz inni mówili: Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić.

27,50 A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

27,51 A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać.

Księga proroka Izajasza 42,1 Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo.

42,2 Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze.

42,3 Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo.

42,4 Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy.

42,5 Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą.

42,6 Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów,

42,7 abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.

42,8 Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom.

42,9 Pierwsze wydarzenia oto już nadeszły, nowe zaś Ja zapowiadam, zanim się rozwiną, już wam je ogłaszam.

42,10 Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwałę Jego od krańców ziemi! Niech Go sławi morze i co je napełnia, wyspy wraz z ich mieszkańcami!

42,11 Niech głos podniesie pustynia z miastami, osiedla, które zamieszkuje Kedar. Mieszkańcy Sela niech wznoszą okrzyki, ze szczytów gór niech nawołują radośnie!

42,12 Niech oddają chwałę Panu i niechaj głoszą cześć Jego na wyspach!

42,15 Wypalę góry i wzgórza, sprawię, że wyschnie wszystka ich zieleń, przemienię rzeki na stawy, a jeziora osuszę.

42,16 Sprawię, że niewidomi pójdą po nieznanej drodze, powiodę ich ścieżkami, których nie znają, ciemności zmienię przed nimi w światło, a wyboiste miejsca w równinę. Oto są rzeczy, których dokonam i nie zaniecham.

42,17 Wstecz się odwrócą z wielkim zawstydzeniem ci, którzy w bożkach pokładają ufność, którzy mówią ulanym posągom: Jesteście bogami naszymi.

42,18 Głusi, słuchajcie! Niewidomi, natężcie wzrok, by widzieć!

Księga proroka Izajasza 53,1 Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? na kimże się ramię Pańskie objawiło?

53,2 On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał.

53,3 Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic.

53,4 Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego.

53,5 Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie.

53,6 Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich.

53,7 Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich.

53,8 Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem? Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć.

53,9 Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem, chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie postało.

53,10 Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego.

53,11 Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie.

53,12 Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami.

Przeczytajcie przypowieść Mt13, 24-30

Po przeczytaniu napiszcie poniżej dialog między bohaterami tej przypowieści, czyli ziarenkami zboża. Jak się będą między sobą naradzać, aby wspólnie wystąpić przeciw chwastom? Co zrobią, aby przetrwać?

Jaki jest sens tej przypowieści?

Jak można ją zastosować w życiu?

 

*

Przeczytajcie przypowieść Mt 13,44-46

Po przeczytaniu napiszcie, co podobnego jest w postawie dwóch ludzi?

Wyobraźcie sobie, co każdy z nich zrobił

po zdobyciu już upragnionej perły?

Jaki jest sens tej przypowieści?

Jak można ją zastosować w życiu?

*

Przeczytajcie przypowieść Mt 13,31-33

Skąd ziarenko bierze siłę do wzrostu?

Dlaczego zaczyn zakwasza ciasto?

Jaki jest sens tych przypowieści?

Jak można je zastosować w życiu?

 

 

 

*

 

Ewangelia wg św. Mateusza została napisana w języku aramejskim, języku codziennym Żydów i adresowana przede wszystkim do nich. Stąd też pierwszym celem dzieła było wyraźne stwierdzenie, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem, którego zapowiadali starotestamentalni prorocy. Dowodzi, że wiele spraw z życia Chrystusa było zapowiedzianych w Piśmie św. Dlatego czasem powtarzają się zwroty: “aby się wypełniło Pismo” oraz “jak było powiedziane”.

Stąd wniosek - Żydzi źle odczytali Pismo, nie dostrzegając, że ono wypełniło się w Chrystusie. Dlatego odrzucili Go i zostali odrzuceni przez Boga.*

Ewangelia wg św. Mateusza została napisana w języku aramejskim, języku codziennym Żydów i adresowana przede wszystkim do nich. Stąd też pierwszym celem dzieła było wyraźne stwierdzenie, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem, którego zapowiadali starotestamentalni prorocy. Dowodzi, że wiele spraw z życia Chrystusa było zapowiedzianych w Piśmie św. Dlatego czasem powtarzają się zwroty: “aby się wypełniło Pismo” oraz “jak było powiedziane”.

Stąd wniosek - Żydzi źle odczytali Pismo, nie dostrzegając, że ono wypełniło się w Chrystusie. Dlatego odrzucili Go i zostali odrzuceni przez Boga.

 

---