Odpowiedzi

1. Geologia inżynierska - jeden z działów geologii, wydzielona jako samodzielna nauka, która zajmuje się badaniem środowiska geologicznego, jego zmienności i ewolucji dla potrzeb planowania przestrzennego i regionalnego, oraz projektowania, wykonawstwa i eksploatacji obiektów budowlanych. Geologia inżynierska określa warunki wodno-gruntowe dla potrzeb posadowienia obiektów budowlanych.
   
   Geotechnika - jest ściśle związana z inżynierią lądową. Jest to nauka o pracy i badaniach ośrodka gruntowego dla celów projektowania i wykonawstwa budowli ziemnych i podziemnych oraz fundamentów budynków i nawierzchni drogowych. Jest to nauka wykorzystująca gruntoznawstwo, mechanikę gruntów, fundamentowanie, geologię - w szczególności inżynierską, chemię, fizykę, mechanikę budowli, reologię etc.

2. Minerał -pierwiastki, związki chemiczne, mieszaniny lub substancje organiczne powstałe w wyniku procesów geologicznych (bez ingerencji człowieka). Każdy odkryty i opisany minerał ma swoja nazwę np. wywodząca się od słów greckich, określająca jakąś cechę fizyczna lub chemiczną, od nazwy regionu, nazwiska odkrywcy etc.
   
   Kryształ - (ciało krystaliczne) charakteryzuje się uporządkowaną budową wewnętrzną tj. ściśle określoną regularnością rozmieszczenia atomów lub jonów sieci przestrzennej. Taka budowa narzuca właściwości:
   - anizotropowość - cechuje zmiana wartości niektórych właściwości fizycznych w zależności od kierunku badania np. twardość, łupliwość
   - jednorodność fiz. lub chem. - w każdym punkcie kryształ wykazuje jednakowe właściwości skalarne np. ciężar właściwy, ciepło topnienia, jednakowy skład chemiczny
   - prawidłową postać zewnętrzna - utworzenie geometrycznej postaci zewnętrznej tj. formy ograniczonej ścianami płaskimi, która jest możliwa tylko w razie swobodnego wzrostu kryształu. Pozwala ona niekiedy na rozpoznanie typu sieci przestrzennej.
   
   Skała - (w sensie fizycznym jest to ciało stałe). W sensie geologicznym:
   1.zespół minerałów powstałych w naturalny sposób na powierzchni Ziemi lub w jej wnętrzu
   2. nagromadzenie okruchów skał starszych pozostałych w naturalny sposób
   3. Nagromadzenie obumarłych szczątków zwierząt i roślin ( bez ingerencji człowieka)

3. Do makroskopowych cech rozpoznawania minerałów zaliczamy:
   - twardość - wartość oporu, jaki stawia minerał przy próbach zarysowania lub ścierania jego powierzchni. W celu ułatwienia twardości posługujemy się w geologii skalą twardości minerałów wzorcowych tzw. Skalą Mohsa, która obejmuje 10 minerałów od 1 (najmniej twarda) do 10 (najbardziej twarda)

- łupliwość - zdolność minerału do pękania pod wpływem przyłożonej siły na części ograniczone powierzchniami płaskimi - powierzchniami łupliwości. Jest to właściwość wektorowa, lecz nie wszystkie minerały ja wykazują. Minerały mające równomiernie i gęsto obsadzoną sieć przestrzenną nie wykazują łupliwości np. diament. Minerały mające tę właściwość mogą wykazywać płaszczyzny łupliwości w jednym lub w kilku kierunkach. Właściwość ta jest istotna dla parametrów wytrzymałościowych skały. Ma ona szczególne znaczenie przy kierunkowym ułożeniu minerałów łupliwych w skale. Minerały łupliwe decydują o kierunkach powierzchni ścinania w skale.

- przełamanie - minerały nie wykazujące łupliwości (m.in. skałotwórcze) pod wpływem uderzenia lub nacisku rozpadają się na fragmenty mniejsze, ograniczone nierównymi powierzchniami. W zależności od wyglądu określamy je jako: muszlowy, ziemisty, zadziorowaty, haczykowaty

- połysk - zależy od intensywności odbijania światła przez płaszczyzny lub powierzchnie występujące w kryształach. Im bardziej gładkie powierzchnie odbicia, tym intensywniejszy połysk. Nie jest właściwością stałą dla danych minerałów - zależny od wielkości i kształtu kryształów, od warunków powstawania domieszek
(*najintensywniejszy - połysk diamentowy - występuje rzadko i można zauważyć w kryształach diamentu, skalerytu, cyrkonu, cynobru
* połysk metaliczny - odblask wypolerowanej płyty metalicznej - galena, piryt
* połysk szklisty - skalenie, kalcyt, halit
*połysk tłusty - kwarc, kalcyt, skalenie
*połysk jedwabisty - minerały włókniste)

- barwa - minerały maja stałą, charakterystyczna dla siebie barwę, niezależnie czy SA w bryle czy sproszkowane. Kryształy tego samego minerału mogą mieć różne barwy, przy opisach zaznacza się zwykle, jakie barwy dany minerał może przybierać np. skalenie - różowe, białe, żółtawe, zielone

- przeźroczystość - minerały barwne są najczęściej nieprzeźroczyste, bezbarwne - przeźroczyste

- pokrój i wykształcenie kryształów - zewnętrzny wygląd kryształów, który jest uzależniony od charakteru sieci przestrzennych oraz fizykochemicznych warunków, w jakich kryształy powstały

Do makroskopowych cech rozpoznawania skał oprócz wyżej wymienionych zaliczamy:

- skład mineralny - podstawowa cecha określająca skały

- struktura - określa sposób wykształcenia składników w skale, a więc wielkość i kształt ziaren oraz różnice wielkościowe między nimi

- tekstura - określa sposób rozmieszczenia składników w skale, czyli sposób wypełnienia przestrzeni skalnej przez te składniki i ich uporządkowanie

- barwa - wypadkowa barw minerałów oraz barwiących domieszek. Skała z większą domieszka wilgoci jest zwykle ciemniejsza. Niekiedy na podstawie barwy skały można określić zasięg wahania zwierciadła wód gruntowych

4. Podział skał:
   

1. Skały magmowe - powstałe w wyniku krzepnięcia i krystalizacji magmy (jest to gorący i płynny stop krzemianów i glinokrzemianów znajdujący się we wnętrzu skorupy ziemskiej). W wyniku działania procesów geodynamicznych, magma wydostaje się na powierzchnię ziemi (lawa) a proces wydostania się nazywamy wulkanizmem. Skały magmowe dzielimy w zależności od miejsca krzepnięcia na

1. Głębinowe(plutoniczne) - struktura jawno krystaliczna

2. Wylewne (wulkaniczne)

3. Żyłowe - powstają z resztek pomagmowych w postaci ciał ciemnych o obniżonej temperaturze do kilkuset stopni zarówno w obrębie skał magmowych, głębinowych i wylewnych, głownie jawno krystaliczne

Ze względu na zawartość kwarcu:
a) kwaśne - kwarc obecny i widoczny „gołym okiem” i towarzysza mu kwarcolubne: skalenie potasowe, plagioklazy sodowe(gł. albit), łyszczyk jasny/mika jasna
b) obojętne - nie maja kwarcu widocznego gołym okiem
c) zasadowe - bezkwarcowe z dominacja minerałów ciemnych

Kwarc - krystaliczna postać krzemionki
magma kwaśna - obecność kwarcu świadczy o charakterze

2. Skały osadowe - powstałe przez osadzanie się materiału mineralnego na powierzchni ziemi lub organicznego w zbiornikach morskich, jeziorach, rzekach i obniżenia na lądzie. W zależności od rodzaju osadzającego się materiału, skały dzielimy na:

1. Okruchowe - powstałe z nagromadzenia okruchów wcześniej utworzonych skał i minerałów

• Sypkie (niespoiste) powstają w wyniku przyrodniczego rozdrobnienia wszelkich skał starszych; pod wpływem wody, wiatru, mrozu, oddziaływań chemicznych i biologicznych . Podstawowym kryterium w obrębie tych skał jest to, że są luźne/sypkie/niespoiste np. żwir piasek

• Zwięzłe

2. Skały ilaste - zbliżone geneza do skal okruchowych. Zawierają w sobie składniki wyselekcjonowane, pochodzące z mechanicznego rozkruszenia skał lecz w ich składzie przeważają minerały ilaste i tlenki glinu - produkty wietrzenia chemicznego.

3. Chemiczne - powstałe przez wytrącenie się substancji chemicznych z wodnych roztworów

4. Organogeniczne - powstałe z nagromadzenia szczątków obumarłych organizmów zwierzęcych i roślinnych.
   

3. Skały metamorficzne - skały, które powstają w wyniku przeobrażeń starszych skał pod wpływem wysokiej temperatury (od kilkuset do ponad tysiąca stopni Kelvina) i wysokiego ciśnienia (do kilku tysięcy atmosfer). Metamorfozę mogą wywoływać obydwa te czynniki lub tylko jeden z nich.

6. Do cech mechanicznych zaliczamy:
   - wilgotność
   - wskaźnik różnoziarnistości
   - zagęszczenie
   - wytrzymałość na ściskanie
   - wytrzymałość na ścinanie
   Wytrzymałości są charakteryzowane wielkościami:
   φ - kąt tarcia wewnętrznego [ ^o] cecha charakterystyczna dla wszystkich grup
   c- kohezja czyli spójność [kN/m2, KPa, MPa] charakterystyczna tylko dla gruntów spoistych jak pył, glina, piasek
   Oprócz tego do parametrów wytrzymałościowych należy enometryczny moduł ściśliwości E0 i współczynnik Poison'a ν te dwie wartości są niezbędne przy ocenie wielkości osiadania gruntu pod fundamentem.

7. grunt nośny: grunt, na którym można posadowić bezpośrednio określoną budowlę bez obawy o powstanie w jej elementach niebezpiecznych dla jej konstrukcji naprężeń.
   
   grunt nienośny: grunt o obniżonych parametrach nośności, który może nie wytrzymać obciążeń od określonej budowli. Można jednak wzmocnić podłoże przez wzmocnienie chemiczne:
   - wprowadzenie wapna i mieszanie go z gruntem
   - wprowadzenie cementu i mieszanie go z gruntem
   - wprowadzenie iniekcji z zaczynem cementowym
   - wprowadzenie substancji chemicznych na bazie szkła wodnego
   - wprowadzenie żywic syntetycznych

8. Wietrzenie - rozpad mechaniczny i rozkład chemiczny skał wskutek działania energii słonecznej, powietrza, wody i organizmów. Zachodzi na powierzchni Ziemi i w jej powierzchniowej strefie zwanej strefą wietrzenia (głębokość od kilku do kilkudziesięciu metrów). Produktem wietrzenia są między innymi zwietrzelina, rumowisko, glina zboczowa, arkoza. Wietrzenie można podzielić na:

fizyczne (mechaniczne) - rozpad skały bez zmiany jej składu chemicznego,

PRZYCZYNA: częste zmiany temperatury i wilgotności, zamarzająca woda w szczelinach, krystalizacja w szczelinach skalnych soli, skały ilaste mają właściwości higroskopijne, pod wpływem wody znacznie pęcznieją
SKUTEK: kurczenie powodujące znaczne naprężenia pomiędzy wystawioną na bezpośrednie oddziaływanie temperatury, zewnętrzną częścią, a resztą skały; rozsadzanie skały pod wpływem zwiększenia objętości zmarzniętej wody bądź soli; przy skałach ilasty po odparowaniu skały kruszą się i powstają szczeliny

chemiczne - rozkład skały przy zmianie jej składu chemicznego, niezbędnym warunkiem do jego zaistnienia jest obecność wody. Rodzajem wietrzenia chemicznego jest zjawisko krasowe - rozpuszczanie skał, które zachodzi przede wszystkim w skała węglanowych takich jak: wapienie, dolomity, margle, marmury, gipsach.

PRZYCZYNY: woda opadowa, dwutlenek węgla, tlen oraz azot
SKUTEK: proces wymywania i rozpuszczania minerałów, przemiana minerałów bezwodnych w słabo uwodnione, nie niszczy minerałów ale zmienia ich właściwości fizyczne np. suche iły - zwięzłe, uwilgotnione - wzrasta objętość, spada spoistość. Zjawisko krasowe obniża wytrzymałość gruntu na posadowienie, przede wszystkim budowli hydrotechnicznych.

WNIOSEK: Produktem wietrzenia (zarówno fizycznego jak i chemicznego) jest zwietrzelina. W wyniku wietrzenia fizycznego tworzą się skały okruchowe, wskutek wietrzenia chemicznego niektóre skały chemiczne jak na przykład boksyty, lateryty, terra rossa. procesy wietrzenia ułatwiają erozję. Powodują powstanie gleby i tworzenie swoistych form skalnych. Przyczynia się do osłabienia gruntów pod posadowieniem

Erozja - proces niszczenia powierzchni terenu przez wodę, wiatr, siłę grawitacji i działalność człowieka.

SKUTEK:

• zmiana rzeźby terenu, a czasami także zmiana struktury podłoża,

• w przypadku erozji skał, efektem jest rozpoczęcie procesów glebotwórczych,

• w przypadku erozji gleby, efektem jest obniżenie jej wartości, a czasem wręcz jej usunięcie i odsłonięcie skalistego podłoża.

9. Deformacja ciągła - rodzaj odkształceń lub zaburzeń pierwotnej formy występowania skał, przy których zachowana jest jej ciągłość geometryczna. W wyniku deformacji ciągłych powstają:
   
   - monokliny - forma przestrzennego zalegania skał, w której warstwy na dużej przestrzeni nachylone są w jednym kierunku pod tym samym katem
   - fałdy - forma powstała przez faliste powyginanie warstw skalnych. Część wypukła (wyniesiona) fałdu nazywa się antykliną (siodła), a część wklęsła (obniżona) - synklina lub łęk, (fałdy: normalne, izoklinalne, wachlarzowe). W obrębie diapiry (fałdowanie dysharmonijne) zachodzi potrzeba budowania różnorodnych obiektów budowlanych, zwracając szczególna uwagę przy projektowaniu na sposób przestrzennego zalegania skal budujących diapir oraz na zaburzenia, które wokół niego występują.

- fleksury - forma o kształcie dwóch przeciwnie skierowanych kolan. Taka forma powstaje wówczas, gdy seria warstw leży na dwóch przemieszczających się względem siebie tektonicznych blokach
- płaszczowiny - rodzaj fałdu leżącego o długości skrzydła dochodzącej do kilkunastu a nawet kilkudziesięciu km. Oprócz tego występują dodatkowe zafałdowania dygitacje

Deformacje nieciągłe - deformacje, które powodują przerwanie ciągłości warstw. Mogą powstać, gdy naprężenia działające na skałę przekroczy jej wytrzymałość na dany rodzaj naprężeń lub gdy zmieni się temperatura układu lub gdy naprężenia zostaną wywołane w skale nagle. W wyniku deformacji powstają:

- spękania - powierzchnie powstałe w miejscu przerwania ciągłości skał bez przemieszczenia powstałych bloków względem siebie. Spękania i ich orientacja powodują osłabienie górotworów w określonym kierunku i że wzdłuż nich rozwijają się szczeliny

- uskok - przerwanie ciągłości skał i przesunięcie względem siebie powstałych bloków skalnych wzdłuż powierzchni nieciągłych. Lokalizacja poważniejszych obiektów budowlanych w obrębie powierzchni uskokowych może okazać się bardzo niekorzystna i dlatego zwraca się uwagę na ich obecność oraz orientację przestrzenną. Uwzględnia się także żywotność uskoków.

10. W geologii czas traktowany jest jako:
    
    a) wykładnik historii zjawisk i procesów geologicznych
    b) czynnik warunkujący określone skutki działania zasadniczych przyczyn rozwoju procesów geologicznych (procesy górotwórcze, wietrzenia, diageneza, kształtowanie się właściwości skał)

W datowaniu geologicznym stosowane są dwa sposoby określania czasu:

a) bezwzględny - czyli przypisywanie każdej chwili konkretnej liczby rzeczywistej w sposób, że każdemu zjawisku, które nastąpiło wcześniej odpowiada większa liczba. Mianem tej liczby są lata ( w geologii mln lat). Metody: 1. rozpad pierwiastków promieniotwórczych, 2. określanie czasu narastania niektórych typów osadów

b) względny - podawanie kolejności chronologicznej zjawisk bez uwzględniania dat w latach. Mówi się tylko o tym, które zjawiska lub skały są starsze względem siebie. Stosuje się metody: 1. zasada następstwa warstw - warstwy młodsze odkładały się kolejno na starsze, 2. metoda świata organicznego - skamieniałości przewodnia.

Praktyczne znaczenie:

W budowlanej praktyce inżynierskiej w Polsce mamy do czynienia przeważnie z utworami najmłodszych okresów geologicznych. Wiek skał i procesów geologicznych z inżynierskiego punktu widzenia ma niejednokrotnie istotne znaczenie, mimo ze tych informacji nie daje się w pełni wykorzystać do bezpośrednich obliczeń. Na ich podstawie można jednak przypuszczać jakie jest wykształcenie skał, jaki jest sposób zalegania lub jakie są ich ogólne właściwości fizykochemiczne, duże znaczenie pod tym względem ma np. dokładniejsze określenie wieku czwartorzędowych skał osadowych. Jest bowiem regułą, że im skała osadowa jest młodsza, tym jest mniej skonsolidowana i ma mniejsza wytrzymałość od identycznie wykształconych skał starszych. Określenie wieku skal może mieć zatem istotne znaczenie dla prognozowania osiadań lub innych procesów związanych z działalnością inżynierską.

11. Warstwa wodonośna - taki rodzaj gruntu, który ma w sobie pory połączone ze sobą, w których woda może się gromadzić lub przepływać grawitacyjnie; woda ta może być odpompowywana zwykłymi pompami. Wszystkie typy skał w określonych warunkach mogą przepuszczać i gromadzić w sobie pewną ilość wody zdolnej do grawitacyjnego przemieszczania się. Ten rodzaj wody jest ogólnie nazywany woda wolną, a skały które taka wodę potrafią gromadzić - skałami wodonośnymi lub zbiornikami wód gruntowych. O możliwości gromadzenia wody w skale decydują:
    a) porowatość skały
    b) spękania
    c) położenie skały wodonośnej względem skal niewodonośnych

Do najpospolitszych skal wodonośnych należą skały okruchowe sypkie. Glina, ił (wodoprzepuszczalność 10^-8m/s)(?), skały krystaliczne nie są warstwą wodonośną bo nie przepuszcza wody. Przepuszczają tylko w strefie spękań tektonicznych. Skały wodonośne: żwir (wodoprzepuszczalność 10^-2/-3m/s), pospółka, piasek(10^-4m/2), pył mogą być także zlepieńce i piaskowce o nie w pełni wypełnionych porach przez spoiwo skalne. Od warunków hydrologicznych zależy uwzględnienie wyporu na fundamenty oraz podziemne części obiektu. Warunki wodne decydują o sposobie prowadzenia robót budowlanych w związku z tym rozpatrujemy nie tylko warstwy wodonośną, także rozpatrujemy ze względu na kierunek przepływu wody prędkość przepływu wody, ciśnienie i grubość warstwy. Inżynier musi wiedzieć do jakiej głębokości będzie robiony wykop ile będzie kondygnacji podziemnych itd. W warstwach wodonośnych woda może być pod ciśnieniem oraz zalegać swobodnie. Ciśnienie piezometryczne to poziom do którego woda by się podniosła np. w wykopie budowlanym

12. Projekt odwodnienia podłoża gruntowego polega na określeniu warunków hydrogeologicznych, ustaleniu i zdefiniowaniu schematu hydrodynamicznego, obraniu metody obliczeniowej, podaniu projektu wykonania robót oraz prognozy oddziaływania odwodnienia na środowisko przyrodnicze i obiekty budowlane wraz z programem monitoringu przyrodniczego i obiektowego (badanie możliwego zagrożenia zaniku życia biologicznego i przemieszczeń pionowych budynku).

13. Przy dokonywaniu oceny warunków wodnych jakiegoś terenu należy uwzględnić:
    - obecność lub nieobecność wód gruntowych
    - głębokość występowania i charakter zwierciadła wód gruntowych ( zwierciadło napięte - woda jest pod ciśnieniem, zwierciadło swobodne - woda nie jest pod ciśnieniem)
    - kierunek i prędkość ruchu wód gruntowych
    - zasoby
    - mineralizacja
    warunki hydrogeologiczne muszą być uwzględniane dla obszaru lokalizacji przedsięwzięcia budowlanego zarówno na etapie projektowania, jak i realizacji. Informacje z tego zakresu są niezbędne przy określaniu możliwości:
    - zaopatrzenia przyszłych obiektów w wodę przemysłowa i pitną
    - zaopatrzenie budowy w wodę
    - przewidywania współpracy obiektów budowlanych z podłożem
    - wykonania odwodnienia lub nawodnienia terenu
    - zabezpieczenia podziemnych części konstrukcji przed agresywną działalnością wód
    -zabezpieczenie budowli przez zalewaniem ich podziemnych części etc.
    Warunki wodne decydują o sposobie prowadzenia robót budowlanych w związku z tym rozpatrujemy nie tylko warstwy wodonośną, także rozpatrujemy ze względu na kierunek przepływu wody prędkość przepływu wody, ciśnienie i grubość warstwy. Inżynier musi wiedzieć do jakiej głębokości będzie robiony wykop ile będzie kondygnacji podziemnych itd. W warstwach wodonośnych woda może być pod ciśnieniem oraz zalegać swobodnie. Ciśnienie piezometryczne to poziom do którego woda by się podniosła np. w wykopie budowlanym

14. Rozpoznanie warunków geologiczno - inżynierskich:
    I) rekonesans
    * terenowy
    * literaturowy

II) wykonanie dokumentacji geologiczno - inżynierskiej - zespół dokumentów zawierających wyniki badań terenowych i laboratoryjnych gruntów i wody oraz wyniki przeglądu materiałów z literatury opatrzonej interpretacja tekstową
III) badania geologiczno - inżynierskie
- literatura materiałów archiwalnych
- prace terenowe ( roboty geologiczne)
* wiercenia geol - inż. do głębokości zleconych przez inż. projektanta, który oczekuje odp. na temat:

- rodz. gruntów
- zawartości gruntów pod względem jakości i rozprzestrzenienia ( zasięg pionowy i poziomy)
- parametrów fizykochemicznych
- informacje z terenu na temat wód gruntowych, głębokości występowania warstw wodonośnych i reżimu wód gruntowych (stan ze wzg. na występowanie ciśnienia wody o zwierciadle spokojnym i napiętym)

- sondowanie za pomocą sondy dynamicznej wbijanej lub wciskanej, wkręcanej (statyczne) mierzenie oporu gruntu na różnych głębokościach wzg. oddziaływań przez siły zewnętrzne określa się parametry wytrzymałościowe gruntów
- badania za pomocą penetrometru i presjometru Meharda
- badania geofizyczne - pośrednio bada się jakoś gruntów w podłożu i ich agresywność w stosunku do stali i betonu

15. Metody rozpoznawania i określania warunków geologiczno inżynierskich na potrzeby posadowienia obiektów budowlanych.
    1. Ocena terenu: - funkcja planowanego obiektu - przewidywane obciążenia (w szczególności obciążenia dynamiczne) - ergonomia - koszty
    2. Projektowanie posadowienia polega na dobraniu odpowiednich fundamentów ( fundament jest to powierzchnia styku obiektu z podłożem). Gdy zachodzi taka potrzeba wzmacnia się podłoże lub wymienia grunty słabonośne na nośne.
    3. Dobór fundamentów. Wytrzymałość określa się z punktu wielkości osiadania pod obciążeniem i wytrzymałości na ściskanie. Osiadanie zależy od -porowatości gruntu, -tekstury (zagęszczenia) gruntu, -od ilości substancji organicznych zawartych w gruncie które mogą ulegać przeobrażeniom fizycznym i chemicznym - zmiany konsystencji w podłożu np. uplastycznienie gruntu i wyciskanie go z pod fundamentu
    4. Elementem oceny gruntu jest jego równomierne osiadanie. Jeżeli grunt w podłożu zostanie dobrze scharakteryzowany przez inżyniera to może on zawczasu polepszyć jego właściwości nośne. Dobór fundamentów Fundamenty bezpośrednie(posadowienie bezpośrednie). Obiekt wspiera się bezpośrednio na nośnym podłożu.
    - Najpopularniejsze bezpośrednie posadowienie to ława fundamentowa podpierająca okalająco ściany nośne obiektu
    - stopy fundamentowe
    - skrzynie fundamentowe
    - płyty fundamentowe ( na słabych gruntach)
    5. Projektowanie ze względu na parametry nośne polega na doborze powierzchni styku z fundamentem, w szczególności na doborze naprężeń jednostkowych przypadających na podłoże pod fundamentem ze względu na obciążenie fundamentów. Bilansuje się masę obiektu, ludzi, wyposażenia, obciążenia wiatrem, śniegiem, energie sejsmiczną oraz dodaje się pewien współczynnik bezpieczeństwa. Po bilansie nie może to przekroczyć 0,3 MPa=3kg/m^2. Jeżeli przekracza to należy powiększyć wymiar fundamentu a gdy i to będzie za mało to robimy skrzynię. Fundament płytowy stosuje się gdy mamy do czynienia z nierównomiernym osiadaniem gruntu.
    6. Wrażliwe na osiadanie są meida: - kanalizacja - gazociąg - podłączenia wody
    7. Gdy obciążenia są większe niż nośność gruntu należy wymienić grunty nienośne lub wzmocnić podłoże. Wymiana gruntów nie nośnych np. namuły, torfy pod fundamentem w obrębie tzw. strefy aktywnej ( strefa aktywna to przestrzeń w której znajduje się obszar istotnego oddziaływania obiektu na podłoże, zwykle jest to 80% wartości obciążenia, zależy od obciążeń fundamentu i podłoża.) Jeżeli w obszarze strefy aktywnej znajdują się grunty słabo nośne na stosunkowo niedużych głębokościach można grunty słabo nośne wybrać(usunąć) i w to miejsce z zewnątrz nawieść dobre grunty nośne. Dobre grunty nośne to: piaski, pospółka, żwiry. Grunty dowożone muszą być warstwami zagęszczane. Każda z zagęszczanych warstw powinna mieć około 40 cm. W ten sposób nowo uzyskany nośny grunt nazywamy nasypem budowlanym. Nasyp budowlany - grunt nawożony, z góry projektowany pod względem jakości i planowane pod względem zagęszczenia. Do nasypów budowlanych zalicza się nasypy drogowe, kolejowe, wały przeciwpowodziowe, zapory ziemne. Noszą one także nazwę nasypów kontrolowanych według starego nazewnictwa. Nasypy nie projektowane nie są nasypami budowlanymi. Innym rodzaje wzmacniania podłoża: - chemiczne polegające na wprowadzeniu wapna budowlanego i mieszania go z gruntem, wprowadzeni cementu i mieszanie go z gruntem, wprowadzenie zastrzyków przeważnie z zaczynu cementowego, zastrzyków z substancją chemiczną na bazie szkła wodnego lub w rzadkich przypadkach żywicy syntetycznej. Grunty słabo nośne sypkie niespoiste do których zalicza się słabo zagęszczone piaski, pyły, grunty mikroporowate (grunty okruchowe niespoiste takie gdzie ziarna mają mniejszą średnice niż średnica pory, przykładem jest less który jest odmianą pyłu) można zagęści mechanicznie przez wibracje powierzchniową, pod powierzchniową lub szokową. Zagęszczanie podpowierzchniowe polega na wprowadzaniu głowicy wibrującej do wnętrza gruntu a skokowe na spuszczaniu (uderzaniu) dużego ciężaru z określonej wysokości np. z żurawia. Jeżeli te metody z jakiś przyczyn nie mogą być spełnione przystępujemy do posadowienia pośredniego.
    8. Posadowienie pośrednie. Polega to na przenoszeniu obciążeń na warstwy nośne znajdujące się nie bezpośrednio pod powierzchnią terenu. Fundamenty palowe.
    Pale:
    - wbijane (gotowe elementy żelbetowe wbijane do głębokości warstwy nośnej) - wiercone iniekowane ( zbrojenie ze stali
    - pale w postaci studni inaczej pale wielko dymensyjne
    - pale wykonane przez iniekcje wysokociśnieniowe pod ciśnieniem kilkudziesięciu MPa wprowadza się zaczyn mikrocementów (jet-grountning)
    9. Warunki hydrogeologiczne- całokształt zjawisk i procesów związanych z wodą podziemna. Istotną rolę w budownictwie odgrywa warstwa wodonośna. Jest to taki rodzaj gruntu, który ma w sobie pory połączone ze sobą, w których woda może przepływać grawitacyjnie (90% wód w podłożu to wody przepływające) i może być odpompowywana

Dokumentowanie wyników:

Pełna dokumentacja geologiczno - inżynierska jest zbiorem dokumentów zawierających wyniki badań i robót geologicznych, zinterpretowanych pod kątem założonego celu - przez to należy rozumień końcowe graficzne i opisowe przedstawienie wyników badań geol i związanych z nimi robót wraz z ich interpretacją i oceną uwzględniając cel przeprowadzonych robót i badań. Prawo geologiczne i górnicze określa treść i formę dokumentacji geologiczno inżynierskiej. Są dwa etapy

• 1. Etap to projekt prac geologiczno inżynierskich., który przedstawia Siudo przyjęcia w państwowej administracji geologicznej przy urzędzie miasta, powiatowym lub marszałkowskim. Niektóre roboty związane z autostradami itd. zajmuje się ministerstwo.

• 2. Prace dokumentacyjne:
  Wiercenia geologiczno - inżynierskie - sondowanie, badanie presjometryczne, badania geofizyczne itp. Z badań laboratoryjnych i terenowych wyniki przedstawia się w formie tabel, obliczeń rysunków. Badane są w celu określenia właściwości fizycznych i mechanicznych a próbki wody ze względu na jej agresywność względem betonu i stali. Całość stanowi dokumentację geologiczno inżynieryjną. Wszystko opatruje się komentarzem tekstowym.
  

Na niektóre pytania napisaliśmy więcej, żeby mieć szersze pojęcie o tych zagadnieniach. Jeśli zauważycie błędne odpowiedzi na zadane pytania - poprawiać :D pkt 5dojdzie wieczorem, ponieważ opracuje go Ania.

Marek i Natalia

---