Pytania -kinezyterapia
1. Siłę mm. scalenus anterior, medius et posterior testujemy na stopień 3 w pozycji:
a. leżenia przodem
b. leżenia tyłem
c. siedzącej
d. leżenia bokiem
2. Siłę m. trapezius pars descendens testujemy na stopień 2 w pozycji:
a. leżenia bokiem
b. leżenia tyłem
c. w obu powyższych przypadkach
d. prostopadle do podłoża
3. Napięcie mm. infraspinatus et teres minor (stopień 1) palpacyjnie wyczuwa się podczas próby ruchu:
a. rotacji zewn. w stawie ramiennym
b. rotacji wewn. w stawie ramiennym
c. przywiedzenia w stawie ramiennym
d. supinacji w stawie promieniowo-łokciowym
4. Podczas testowania ruchu rotacji zewnętrznej kd na stopień 4 terapeuta przykłada opór:
a. po zewn. części podudzia
b. po wewn. części podudzia
c. nad stawem kolanowym
d. na grzbietowej powierzchni stopy
5. Napięcie mm. tensor fasciae latae et gluteus minimus (stopień 1) palpacyjnie wyczuwa się podczas próby ruchu:
a. rotacji zewn. w stawie biodrowym
b. rotacji wewn. w stawie biodrowym
c. przywiedzenia w stawie biodrowym
d. wyprostu stawu kolanowego
6. Podczas testowania ruchu rotacji wewnętrznej kg na stopień 4 terapeuta przykłada opór:
a. po zewn. części przedramienia
b. po wewn. części przedramienia
c. nad stawem łokciowym
d. nad stawem nadgarstkowym
7. Prawidłowy zakres ruchu (czynny, I przedział wiekowy) w stawie promieniowo-nadgarstkowym w płaszczyźnie strzałkowej wg metody SFTR to:
a. 70 - 0 - (75-80)
b. 20 - 0 - 40
c. 50 - 0 - 65
d. 60 - 0 - 60
8. Prawidłowy zakres ruchu (czynny, I przedział wiekowy) w stawie skokowo-goleniowym w płaszczyźnie strzałkowej wg metody SFTR to:
a. (40-45) - 0 - (15-20)
b. 30 - 0 - 30
c. 15 - 0 - 25
d. (15-20) - 0 - (40-45)
9. Wynikiem wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego bądź ograniczenia głównie ruchu odwiedzenia i przywiedzenia w tymże stawie jest:
a. różnica długości bezwzględnych
b. różnica długości anatomicznych
c. w/w dysfunkcja nie ma wpływu na powyższe pomiary
d. różnica długości odcinkowych
10. Znaczna różnica między zakresem czynnym i biernym ruchu w badanym stawie świadczy o:
a. odczynie zapalnym lub braku odpowiedniej siły mięśniowej w obrębie badanego stawu
b. normie zgodnie z III przedziałem wiekowym badanego
c. normie zgodnie z I przedziałem wiekowym badanego
d. sile mięśniowej badanego na stopień 5
11. W celu wykrycia utajonego przykurczu zgięciowego w stawie biodrowym pacjent będzie ułożony w pozycji:
a. leżenia tyłem
b. leżenia przodem z kd poza kozetką
c. stojącej ze stabilizacją kończyny nie testowanej
d. siedzącej
12. Test Jandy pozwala na zróżnicowanie „udziału” w przykurczu mięśni:
a. rectus femoris, tensor fasciae latae
b. gluteus medius, sartorius
c. semitendinosus, semimembranosus, biceps femoris
d. żaden z powyższych
13. O prawidłowej wytrzymałości mięśni posturalnych świadczy:
a. dodatni test Matthiassa
b. ujemny test Matthiassa
c. ujemny test Bertranda
d. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa
14. Dodatni test ścienny świadczy o:
a. ograniczeniu ruchomości w obrębie obu stawów ramienno-barkowych
b. prawidłowym zakresie ruchomości w obrębie obu stawów ramienno-barkowych
c. problemach w odcinku szyjnym kręgosłupa
d. ograniczeniu ruchomości w obrębie stawu biodrowego
15. W czasie diagnozowania łąkotek przyśrodkowej i bocznej stopień zaawansowania zmian zaobserwujemy stosując test:
a. Payra (siadu tureckiego)
b. Steinmanna
c. Appleya (kompresyjno-dystrakcyjny)
d. szufladkowy
16. W celu określenia przeciążenia, a w związku z tym nadreaktywności stawów wyrostkowych zastosujemy test:
a. De Kleyna
b. „Lewady”
c. Menella
d. Jandy
17. Objaw Piedellu wykonywany w pozycji siedzącej pozwala:
a. ograniczyć wpływ zaburzeń funkcjonalnych i/lub strukturalnych kkd na czynność stawów krzyżowo-biodrowych
b. ograniczyć dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa
c. ograniczyć ruchomość miednicy
d. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa
18. Objaw wyprzedzania towarzyszy zaburzeniom ruchomości stawów:
a. biodrowych
b. krzyżowo-biodrowych
c. biodrowych i krzyżowo-biodrowych
d. kręgosłupa
19. Test wykorzystywany do określenia lokalizacji oraz kierunku bocznego skrzywienia kręgosłupa to:
a. test Bragarda
b. test Schobertha-Berqueta
c. test Bertranda
d. test Matthiassa
20. Hiperkifoza piersiowa jest to wada w płaszczyźnie:
a. strzałkowej
b. czołowej
c. poprzecznej
d. złożonej
21. Kolana szpotawe i koślawe jest to wada w płaszczyźnie:
a. strzałkowej
b. czołowej
c. poprzecznej
d. czołowej i strzałkowej
22. Łopatka po stronie wypukłej skrzywienia bocznego kręgosłupa jest:
a. uniesiona, oddalona od linii wyrostków kolczastych i zrotowana na zewnątrz
b. obniżona, oddalona od linii wyrostków kolczastych i zrotowana do wewnątrz
c. uniesiona, oddalona od linii wyrostków kolczastych i zrotowana do wewnątrz
d. obniżona, oddalona od linii wyrostków kolczastych i zrotowana na zewnątrz
23. Objawy skoliotyczne II rzędu charakteryzuje:
a. asymetria trójkątów talii
b. garb żebrowy tylny, występujący po stronie wklęsłej skrzywienia a wgłębienie żebrowe po stronie wypukłej
c. rotację i boczne przesunięcie kręgów, a także zmiany ich kształtu
d. garb żebrowy tylny, występujący po stronie wypukłej skrzywienia a wgłębienie żebrowe po stronie wklęsłej
24. W III° skoliozy wg Cobba stosuję się m.in.:
a. wyciąg wg H.D. Saundersa
b. wyciąg Perlscha
c. wyciąg Cotrela
d. pętlę Glissona
25. W skoliozie dwułukowej I° prawostronnej w odcinku piersiowym (skrzywienie pierwotne) i lewostronnej w odcinku lędźwiowym zgodnie ze schematem Klappa korygujemy:
a. lewa ręka, lewa noga, prawa noga, prawa ręka
b. prawa ręka, prawa noga, lewa noga, lewa ręka
c. prawa noga, prawa ręka, lewa ręka, lewa noga
d. lewa ręka, prawa ręka, lewa noga, prawa noga
26. W skoliozie dwułukowej I° prawostronnej w odcinku piersiowym i lewostronnej w odcinku lędźwiowym (skrzywienie pierwotne) zgodnie ze schematem Klappa korygujemy:
a. lewa ręka, lewa noga, prawa noga, prawa ręka
b. lewa noga, lewa ręka, prawa ręka, prawa noga
c. prawa ręka, prawa noga, lewa noga, lewa ręka
d. lewa noga, prawa noga, lewa ręka, prawa ręka
27. Postępowanie korekcyjne wg Schroth zaczynamy od:
a. korekcji zewnętrznej pasa biodrowego i barkowego
b. napięcia izometrycznego mięśni posturalnych
c. oddechu kątowo-obrotowego
d. napięcia izotonicznego mięśni posturalnych
28. Włączenie oddechu kątowo-obrotowego do ćwiczeń wg Schroth powoduje korekcję w płaszczyźnie:
a. strzałkowej
b. czołowej
c. poprzecznej
d. żadnej z powyższych
29. Wyznaczniki chodu dotyczące miednicy to:
a. I, II, V
b. I, III, V
c. II, III, V
d. I, II, VI
30. Wyznaczniki chodu dotyczące kolana to:
a. II, VI
b. III, V
c. II, III
d. I, III, V
31. W przypadku rozstrzenia oskrzeli w segmencie tylnym górnego płata płuca prawego pacjent leży:
a. na prawym boku z rotacją T do przodu pod kątem 45°
b. na wznak, nogi łóżka od strony stóp chorego są uniesione ok. 30 cm nad podłogą
c. na lewym boku z rotacją T do przodu pod kątem 45°
d. w leżeniu przodem, nogi łóżka od strony stóp chorego są uniesione ok. 30 cm nad podłogą
32. W przypadku rozstrzenia oskrzeli w segmentach podstawowych przednich dolnych płatów płuc pacjent leży:
a. na brzuchu z poduszką umieszczoną pod miednicą i brzuchem
b. na wznak, nogi łóżka od strony stóp chorego są uniesione ok. 30-40 cm nad podłogą
c. na brzuchu z poduszką umieszczoną pod miednicą i brzuchem, nogi łóżka od strony stóp chorego są uniesione ok. 30-40 cm nad podłogą
d. na prawym boku z rotacją T do przodu pod kątem 45°
33. Ćwiczenia wg Bürgera stosuje się w:
a. przypadku obniżonej siły mięśniowej
b. chorobach pulmonologicznych
c. chorobach naczyń obwodowych
d. dysplazji stawu biodrowego
34. U pacjentów pulmonologicznych pozycja wg Bruce'a polega na ułożeniu:
a. na boku chorym
b. na boku zdrowym podkładając kilkunastocentymetrowy wałek pod kl. piersiową
c. na wznak w pozycji Trendelenburga
d. na boku chorym podkładając kilkunastocentymetrowy wałek pod kl. piersiową
35. W przypadku przykurczonych mięśni: biceps brachii, brachialis et brachioradialis stosujemy:
a. pozycje antalgiczne
b. ćwiczenia bierne redresyjne
c. poizometryczną relaksację
d. ćwiczenia bierne właściwe
36. Stosując poizometryczną relaksację w przypadku przykurczonego mięśnia rectus femoris terapeuta przykłada opór:
a. po przedniej stronie podudzia nad stawem skokowo-goleniowym
b. po tylnej stronie podudzia nad stawem skokowo-goleniowym
c. po przedniej stronie uda nad stawem kolanowym
d. po przedniej stronie podudzia poniżej stawu kolanowego
37. Stosując poizometryczną relaksację w przypadku stopy końskiej terapeuta przykłada opór:
a. nad stawem skokowym
b. na grzbietowej stronie stopy
c. po tylnej stronie podudzia
d. na podeszwowej stronie stopy
38. Zastosowanie wyciągu Degi powoduje:
a. zwiększenie zakresu wyprostu w stawie biodrowym
b. zwiększenie zakresu zgięcia w stawie biodrowym
c. rozciągnięcie mięśni kulszowo-goleniowych
d. wzmocnienie mięśni kulszowo-goleniowych
39. W pętli Glissona głowa pacjenta ustawiona jest:
a. w zgięciu pod kątem 20-30 stopni
b. w wyproście pod kątem 20-30 stopni
c. w zgięciu pod kątem powyżej 34 stopni
d. w pozycji pośredniej
40. Wyciąg ponad głowę (over head extension) stosowany jest w leczeniu:
a. skolioz
b. kręczu szyi
c. wrodzonych zwichnięć stawu biodrowego
d. przykurczu w stawach biodrowych
41. Celem pierwszego etapu wyciągu stosowanego w przypadku ponad 20° przykurczu stawu biodrowego jest:
a. redresja kątowa
b. oddalenie powierzchni stawowych
c. redresja dzięki „szufladkowemu” wyciąganiu ku przodowi zgiętego w kolanie podudzia
d. kompresja powierzchni stawowych
42. Długie ćwiczenia izometryczne wykonywane są:
a. 1 x w tygodniu przez 30s
b. 5 x w tygodniu przez 30s
c. 1-3 setów po 10s 5 x w tygodniu
d. 3 x w tygodniu przez 30s
43. Trening wg Mc Queena wykonywany jest:
a. 4 x w tygodniu 3 sety po 10 skurczów z progresywnie rosnącym oporem
b. 3 x w tygodniu 4 sety po 10 skurczów ze stałym oporem
c. 3 x w tygodniu 4 sety po 10 skurczów z progresywnie rosnącym oporem
d. 5 x w tygodniu 3 sety po 10 skurczów z progresywnie rosnącym oporem
44. W pozycji leżąc na wznak trzewia jamy brzusznej przemieszczają się w kierunku przepony uciskając ją, w ułożeniu tym:
a. ułatwiony jest wydech a utrudniony wdech
b. ułatwiony jest wdech a utrudniony wydech
c. wdech i wydech wykonuje się równie łatwo
d. powyższa pozycja nie wpływa na jakość oddychania
45. Metoda PNF oparta jest na:
a. fizjologicznym rozwoju czynności człowieka
b. kolejności sekwencji rozwojowej
c. kolejności pojawiania się patologicznych synergizmów
d. ruchach naturalnych
46. Przeciwskazaniem do stosowania metody PNF jest:
a. spastyczność
b. afazja
c. obniżenie napięcia mięśniowego
d. niewydolność krążeniowa
47. W trakcie wykonywania ćwiczeń metodą PNF należy przestrzegać następujących zasad (wskaż błąd):
a. wydłużenie - maksymalne rozciągnięcie mięśnia w pozycji wyjściowej
b. stosowanie silnego oporu
c. przestrzeganie chwytu
d. prowadzenie ruchu w płaszczyźnie przekątnej
48. We wzorcach ruchowych PNF dla kończyny górnej występują stałe układy:
a. zgięcie i rotacja zewnętrzna
b. wyprost i rotacja zewnętrzna
c. supinacja przedramienia i łokciowe odwiedzenie nadgarstka
d. wyprost i supinacja przedramienia
49. Technika rytmicznej stabilizacji to:
a. stosowanie rytmicznego zatrzymywania kończyny w trakcie przebiegu ruchu
b. naprzemienne napinanie agonistów i antagonistów bez możliwości ruchu
c. unieruchomienie kończyn dużym oporem
d. stabilizacja tułowia podczas ćwiczenia kończyną
50. Która z wymienionych technik metody PNF poprawia koordynację ruchową ćwiczącego:
a. powtarzane skurcze
b. skurcz- rozluźnienie
c. dynamiczne odwrócenie ruchu
d. statyczne odwrócenie ruchu
51. Wg McKenzie z adaptacyjnym skróceniem tkanek miękkich, okołokręgosłupowych mamy do czynienia w:
a. zespole zaburzeń posturalnych
b. zespole zaburzeń funkcjonalnych
c. zespole zaburzeń strukturalnych
d. żadnym z powyższych
52. Fenomen centralizacji bólu to / wskaż błąd/:
a. przesuwanie się bólu dośrodkowo
b. przesuwanie się bólu obwodowo
c. występuje tylko w zespole zaburzeń strukturalnych
d. jego występowanie wskazuje na terapeutyczną użyteczność ruchu, który go wywołuje.
53. Przykład objawów obecnych przy przodoprzesunięciu jądra miażdżystego stanowi:
a. zespół 1
b. zespół 2
c. zespół 5
d. zespół 7
54. Zasady ćwiczeń Frenkla:
a. coraz bardziej skomplikowane ćwiczenia koordynacyjne
b. coraz szybsze ćwiczenia symetryczne
c. ćwiczenia z wzrastającym oporem
d. ćwiczenia z wykorzystaniem biofeedbacku.
55. Charakterystyczne dla metody Bobath jest / wskaż błędną odpowiedź/:
a. zmiana patologicznych wzorców ruchowych
b. wykorzystanie reakcji odruchowych
c. rozwijanie ruchu w sekwencji rozwojowej
d. wykorzystanie patologicznych synergii zgięciowej i wyprostnej
56. Patologiczne napięcie mięśniowe wykorzystane jest wg Bobath do:
a. stabilizacji pacjenta
b. szybszej pionizacji
c. hamowane w miarę możliwości
d. rozwoju siły pacjenta.
57. W celu ograniczenia rozwoju patologicznego wzorca ruchowego wg Bobath naley:
a. wzmocnić prawidłowy, fizjologicznie wcześniejszy wzorzec
b. kompensować ruch zdrową kończyną
c. efektywniej wykorzystać opór w ćwiczeniu
d. unieruchomoć kończynę
58. Manipulacja punktami kluczowymi wykorzystana jest w metodzie:
a. Vojty
b. Bobath
c. E-technik
d. PNF
59. W metodzie Bobath hamowane są:
a. bloki funkcjonalne
b. wzorce funkcjonalne
c. reakcje równowazne
d. reakcje obronne
60. Zablokowanie ruchów głowy w metodzie Vojty ma na celu;/ wskaż błąd/
a. zróżnicowanie kierunku pracy mięśni
b. centrowanie głów kości ramiennych i udowych w stawach
c. torowanie kompleksu ruchowego
d. wzmocnienie mięśni
61. Z metodą Vojty kojarzy mi się:
a. strefa twarzowa i potyliczna
b. manipulacja punktami kluczowymi
c. »konduktor »
d. instytut osiągnięć ludzkich możliwości
62. Wykonywanie wzorców ruchowych w sposób bierny stosuje się w:
a. metodzie Bobath
b. metodzie Domanna
c. metodzie Peto
d. metodzie Vojty
63. Przeciwwskazaniami do ćwiczeń biernych są:
a. niedowłady i porażenia mięśni
b. zła trofika tkanek miękkich
c. niepełny zrost
d. zaniki mięśniowe
64. Pozytywne działanie ćwiczeń biernych to:
a. zmiany kostne
b. zmniejszenie elastyczności mięśni
c. usztywnienie więzadłowo-torebkowe
d. możliwość ćwiczenia mięśni o sile 0 i 1 (wg Loweta)
65. Ćwiczenia czynno-bierne to:
a. ruch prowadzony przez terapeutę bez udziału pacjenta
b. siła mięśni jest na poziomie 0 i 1 (wg Lawet a)
c. celem jest przerwanie łuku odruchowego łańcucha bólowego
d. pacjent w czasie ruchu czynnie rozluźnia mięśnie
66. Technika ćwiczeń czynno-biernych wymaga by:
a. były wykonywane szybko
b. były wykonywane wolno
b. były wykonywane do końca zakresu ruchu
c. wykonuje się je w stabilizacji
67. Wskazania do ćwiczeń czynnych w odciążeniu to:
a. prowadzenie ćwiczeń czynnych w warunkach determinanty bólowej
b. poprawa siły mięśniowej
c. stany bezpośrednio po urazach
d. ostre stany zapalne stawów
68. Zasady ćwiczeń czynnych w odciążeniu:
a. punkt zawieszenia kończyny znajduje się w linii równoległej do kończyny
b. przesunięcie dogłowowo punktu zawieszenia utrudnia ruch
c. ruch należy prowadzić w pełnym zakresie i z dużą ilością powtórzeń
d. kończyna wykonuje ruch w płaszczyźnie prostopadłej do podłoża
69. Długość bezwzględna kończyny górnej to odległość od:
a. guzka większego kości ramiennej do wyrostka rylcowatego kości łokciowej
b. guzka większego kości ramiennej do wyrostka rylcowatego kości promieniowej
c. guzka większego kości ramiennej do opuszka III palca
d. wyrostka łokciowego kości łokciowej do wyrostka rylcowatego kości promieniowej
70. Długość względna kończyny dolnej to odległość od:
a. kolca biodrowego przedniego górnego do kostki przyśrodkowej goleni
b. kolca biodrowego przedniego górnego do zewnętrznej krawędzi stopy na wysokości kostki bocznej
c. krętarza większego do kostki przyśrodkowej goleni
d. krętarza większego do kostki bocznej goleni
71. Długość ramienia mierzymy od:
a. guzka większego kości ramiennej do wyrostka rylcowatego kości łokciowej
b. guzka większego kości ramiennej do wyrostka łokciowego kości łokciowej
c. wyrostka łokciowego kości łokciowej do wyrostka rylcowatego kości łokciowej
d. guzka większego kości ramiennej do opuszka III palca
72. Długość przedramienia mierzymy od:
a. wyrostka łokciowego kości łokciowej do wyrostka rylcowatego kości promieniowej
b. guzka większego kości ramiennej do wyrostka rylcowatego kości łokciowej
c. wyrostka łokciowego kości łokciowej do opuszka III palca
d. wyrostka łokciowego kości łokciowej do wyrostka rylcowatego kości łokciowej
73. Zmiany w stawie będziesz kontrolował pomiarem:
a. długości względnej
b. długości bezwzględnej
c. długości absolutnej
d. powyższe pomiary nie informują o zmianach w stawie
74. Pomiaru zgięcia kończyny dolnej w stawie biodrowym dokonujemy:
a. w płaszczyźnie strzałkowej
b. w płaszczyźnie czołowej
c. w płaszczyźnie poprzecznej
d. w płaszczyźnie złożonej
75. Wyprost horyzontalny w stawie barkowym mierzymy w pozycji:
a. leżenia przodem
b. leżenia tyłem
c. siedzącej
d. leżenia bokiem
76. Rotacja zewnętrzna w stawie biodrowym wg skali SFTR mierzona jest w płaszczyźnie:
a. strzałkowej
b. poprzecznej
c. rotacyjnej
d. równoległej do podłoża
77. W płaszczyźnie czołowej mierzymy:
a. odwodzenie
b. zgięcie
c. supinację
d. przywiedzenie horyzontalne
78. Supinacja przedramienia to:
a. nawracanie przedramienia
b. odwracanie przedramienia
c. odwodzenie dołokciowe
d. odwodzenie dopromieniowe
79. Obwód P krótki w kończynie dolnej mierzymy od:
a. spojenia łonowego do szpary pośladkowej
b. krętarza większego do szpary pośladkowej
c. krętarza mniejszego do szpary pośladkowej
d. kolca biodrowego przedniego górnego do szpary pośladkowej
80. Obwód R1 długi w kończynie górnej mierzymy od:
a. przedniej krawędzi dołu pachowego do brzegu przyśrodkowego łopatki
b. przedniej krawędzi dołu pachowego do brzegu bocznego łopatki
c. wcięcia szyjnego rękojeści mostka do brzegu przyśrodkowego łopatki
d. wcięcia szyjnego rękojeści mostka do przedniej krawędzi dołu pachowego
81. Ćwiczenia wykorzystujące fizjologiczne zjawisko współdziałania mięśni na bazie „promieniowania pobudzenia” do sąsiednich ośrodków na różnych poziomach OUN to:
a. ćwiczenia izokinetyczne
b. statyczne ćwiczenia oddechowe
c. ćwiczenia synergistyczne
d. ćwiczenia oddechowe
82. Podczas wykonania określonego ruchu przeciw maksymalnemu oporowi uzyskując zawsze jednakową odpowiedz wykonujemy ćwiczenie oparte o:
a. synergizmy nabyte
b. synergizmy względne
c. synergizmy wrodzone
d. odruchy
83. Podczas wykonania ruchu wyprostu stopy przeciw maksymalnemu oporowi uzyskujemy zawsze:
a. współnapięcie m. tibialis anterior
b. współnapięcie m. peroneus longus
c. współnapięcie m. extensor digitorum longus
d. współnapięcie m. quadriceps femoris
84. Podczas wykonania ruchu wyprostu nadgarstka w pozycji pronacyjnej przeciw maksymalnemu oporowi uzyskujemy zawsze:
a. współnapięcie m. extensor digitorum
b. współnapięcie m. extensor pollicis longus
c. współnapięcie m. triceps brachii
d. współnapięcie m. biceps brachii
85. Synergizmy dotyczące tej samej kończyny lub połowy ciała to:
a. synergizmy kontralateralne
b. synergizmy ipsilateralne
c. synergizmy kontralateralne oraz ipsilateralne
d. synergizmy bezwzględne
86. Podczas wykonania ruchu zginania nadgarstka ćwiczonego w supinacyjnej pozycji przedramienia przeciw maksymalnemu oporowi uzyskujemy (po tej samej stronie):
a. ruch zginania przedramienia
b. ruch prostowania przedramienia
c. ruch prostowania ramienia
d. ruch odwodzenia ramienia
87. Podczas wykonania ruchu wyprostu kd w stawie biodrowym przeciw maksymalnemu oporowi uzyskujemy (po tej samej stronie):
a. ruch zginania stopy
b. ruch prostowania stopy
c. ruch odwiedzenia kg w stawie ramiennym
d. ruch zginania kg w stawie łokciowym
88. Jedną z głównych stref wyzwolenia w odruchowym pełzaniu jest:
a. wyrostek rylcowaty kości promieniowej
b. kłykieć przyśrodkowy kości udowej
c. nadkłykieć przyśrodkowy kości ramieniowej
d. wszystkie powyższe
89. Dodatkowe strefy wyzwolenia w odruchowym pełzaniu po stronie twarzowej to:
a. przyśrodkowy brzeg łopatki, kolec biodrowy przedni górny
b. wyrostek barkowy, mięsień pośladkowy średni
c. przyśrodkowy brzeg łopatki, mięsień pośladkowy średni
d. kłykieć przyśrodkowy kości udowej, nadkłykieć przyśrodkowy kości ramieniowej
90. Działając na dolno-boczną stronę potylicznej kości piętowej uciskamy w stronę:
a. biodra po stronie twarzowej
b. barku po przeciwnej stronie
c. kolana twarzowego
d. kolana potylicznego
91. Do pozycji antalgicznych zaliczamy:
a. pozycję Bruce'a
b. pozycję Perlscha
c. pozycję Trendelenburga
d. drenaż złożeniowy
92. Ćwiczenia Bürgera polegają na:
a. trzykrotnej kilkuminutowej zmianie ułożenia kkd
b. naprzemiennym poruszaniu kkd i kkg
c. krążenie stóp w różnych pozycjach wyjściowych kkd
d. trzykrotnej kilkusekundowej zmianie ułożenia kkd
93. Szybki rękoczyn, polegający na pchnięciu jednego odcinka ciała, podczas gdy drugi jest ustabilizowany to:
a. mobilizacja
b. kompresja
c. trakcja
d. manipulacja
94. „Ślizgowe” przesunięcie powierzchni stawowych bez przekraczania fizjologicznego zakresu ruchu to:
a. mobilizacja
b. kompresja
c. trakcja
d. manipulacja
95. W II stopniu trakcji:
a. następuje zmniejszenie ciśnienia wewnątrztkankowego
b. następuje obniżenie napięcia powierzchniowego
c. ulegają rozciągnięciu tkanki miękkie okołostawowe
d. uzyskujemy napięcie struktur okołostawowych
96. W metodzie terapii określanej skrótem SET do ćwiczeń wykorzystujemy urządzenie:
a. Sling Therapy
b. UGUL
c. Exercise therapy
d. Therapy Master
97. Charakterystyczną cechą ćwiczeń w łańcuchach zamkniętych jest:
a. ustabilizowanie w przestrzeni części dystalnej kończyny
b. brak ustabilizowania w przestrzeni części dystalnej kończyny
c. brak napięć synergistycznych w trakcie ćwiczenia
c. wykonanie ćwiczenia w formie obwodowej
98. Ćwiczenia w łańcuchach zamkniętych charakteryzują się:
a. dużymi napięciami synergistycznymi
b. ustabilizowanie w przestrzeni części dystalnej kończyny wykonującej ruch
c. dużą pracą koncentryczną i ekscentryczną mięśni
d. wszystkie z powyższych
99. W metodzie ćwiczeń Sling Exercise Therapy wykorzystującej urządzenie therapy Master wykonuje się :
a. ćwiczenia w odciążeniu
b. ćwiczenia w odciążeniu z oporem
c. ćwiczenia w łańcuchach zamkniętych
d. wszystkie z powyższych
100. Synergizmy względne:
a. są nietrwałe i utrzymują się około 14 dni
b. określamy je na podstawie testu Lovetta
c. są wrodzone
d. mają skłonność do promieniowania
|
kinezyterapia 11 |
|
|
|
|