ACIDUM ACETYLSALICYLICUM (Kwas acetylosalicylowy)- tabletki od 0,3 do 0,5g

1.Działanie

Kwas acetylosalicylowy działa głównie przez hamowanie uwalniania i biosyntezy prostaglandyn z nienasyconych kwasów tłuszczowych. Zmniejsza agregacją płytek krwi przez blokowanie uwalniania z płytek kwasu adenozynodifosforowego i tromboksanu A2, działa przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie. Działanie przeciwgorączkowe i napotne jest już silnie zaznaczone w dawkach 1,0 - 1,5 g na dobę, działanie przeciwzapalne pojawia się dopiero po kilku dniach. W dawkach powyżej 1g/dobę kwas acetylosalicylowy zmniejsza krzepliwość krwi i wykazuje działanie fibrynolityczne. Wchłania się szybko i prawie całkowicie z przewodu pokarmowego, głównie z żołądka, w mniejszym stopniu z jelit.

2.Wskazania

-Stany gorączkowe, przeziębienia

-bóle różnego pochodzenia

-nerwobóle

-bolesne miesiączkowanie

-choroba reumatyczna i gośćcowa

-zapobieganie zakrzepicy naczyń krwionośnych

-zapobiegawczo przed zawałem serca

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na salicylany

-czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy

-stany zapalne przewodu pokarmowego

-skazy krwotoczne i zaburzenia krzepnięcia krwi

-chorzy z polipem nosa

-dzieci poniżej 13 r.ż. -> zwłaszcza w grypie i w ospie wietrznej, ponieważ może wystąpić zespół Reye'a

-ostrożnie w astmie, NN, NK

-NIE STOSOWAĆ U LECZONYCH DOUSTNYM PREPARATAMI PRZECIWCUKRZYCOWYMI

-w czasie ciąży - konsultacja z lekarzem

4.Działania niepożądane

Zaburzenia przewodu pokarmowego, kwaśne odbicia, uczucie pieczenia w przełyku (zgaga), mdłości. Uszkodzenie wątroby, zwłaszcza u pacjentów będących na długotrwałej kuracji Polopiryną.

5.Dawki

Dorośli i dzieci powyżej 12 r.ż. doraźnie 1-3 tabletek, przeciwbólowo i przeciwgorączkowo, co 8 h.

6.Drogi podania/z czym rozcieńczać

Doustnie/najlepiej w szklance wody (zapobiega podrażnieniom przewodu pokarmowego)

7.Interakcje z innymi lekami

-działa synergistycznie z innymi lekami przeciw zapalnymi/bólowym/gorączkowymi

-może zmniejszać działanie niektórych NLPZ

-potęguje działanie hipoglikemizujące doustnych leków przeciwcukrzycowych

-potęguje działanie leków przeciwgruźliczych, penicylin

-zwiększa stężenia digoksyny we krwi

-barbiturany i propranolol zmniejszają działanie kwasu acetylosalicylowego

AMIODARONI HYDROCHLORIDUM (CORDARONE, Amiodaron)

Jedna ampułka 3ml zawiera 150mg chlorowodorku amiodaronu

1.Działanie

Przedłuża czas trwania potencjału czynnościowego i okres refrakcji w komórkach mięśnia serca. Działa alfa i beta adrenolitycznie, zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia serca na tlen i zwiększa pojemność minutową serca. Maksymalne działanie po 15 minutach. Metabolizowany w wątrobie, wydalany z kałem, w niewielkiej ilości z moczem. Przechodzi przez barierę krew-łożysko i do mleka matki.

2.Wskazania

-zaburzenia rytmu serca w przebiegu zespołu WPW

-migotanie i trzepotanie przedsionków

-częstoskurcz nadkomorowy i węzłowy

-częstoskurcz komorowy, migotanie komór

-gdy inne leki przeciwarytmiczne są nieskuteczne

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu lub jod

-bradykardia zatokowa

-blok zatokowo-przedsionkowy

-zespół chorego węzła zatokowego ( z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym stymulatorem)

-blok przedsionkowo-komorowy, blok dwu- i trójpęczkowy (z wyjątkiem stymulatora)

-choroby tarczycy, zapaść naczyniowa, ciężkie niedociśnienie, ONO, NK

4.Działania niepożądane

Bradykardia, reakcje w miejscu podania (ból, obrzęk, rumień, naciek, stan zapalny), stwardnienie, zapalenie żył, obniżenie ciśnienia tętniczego.

5.Dawki

5mg/kg mc. w 250 ml 5% glukozy we wlewie trwającym od 20 min do 2 h. Wlew można powtarzać 2-3 razy na dobę.

W celu przedłużenia działania: 10-20 mg/kg mc/ dobę. w 250 ml 5% glukozy przez kilka dni

*W sytuacjach nagłych: 150-300 mg amiodaronu w 10-20 ml 5% glukozy w powolnym trwającym 3 min wstrzyknięciu

6.Interakcje z innymi lekami

-nie stosować z innymi lekami przeciwarytmicznymi (chinidyna, prokainamid, sotalol, bretyrium)

-nie stosować z trójpierścieniowymi lekami antydepresyjnymi

-nie stosować z haloperidolem, chloropromazyną, flufenazyną, lekami przeciwmalarycznymi

-nie zaleca się stosowania łącznie z werapamilem, diltiazemem, lekami B-adrenolitycznymi, lekami przeczyszczającymi

-zwiększa stężenie digoksyny we krwi

ATROPINI SULFAS (Atropina)

roztwór do wstrzykiwań, 0,5 mg/ml lub 1 mg/ml

1.Działanie

Konkurencyjny antagonista receptorów muskarynowych w obrębie układu przywspółczulnego. Działa na receptory występujące w gruczołach zewnątrzwydzielniczych, mięśniach gładkich, mięśniu sercowym i O.U.N. Atropina przyspiesza rytm zatokowy oraz zwiększa szybkość przewodnictwa między przedsionkami i komorami. Po podaniu dożylnym maksymalne działanie w po 2-4 minutach. Przenika barierę krew-mózg, metabolizowana jest w wątrobie, wydalana z moczem.

2.Wskazania

-bradykardia zatokowa

-arytmia

-premedykacja

-zatrucie insektycydami fosfoorganicznymi

-zatrucie lekami cholinomimetycznymi

-zatrucie grzybami zawierającymi muskarynę

-odwracanie blokady nerwowo-mięśniowej

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-jaskra z wąskim kątem

-choroby powodujące zaburzenia drożności dróg moczowych lub przewodu pokarmowego

4.Działania niepożądane

Zmniejszenie wydzielania śliny, potu, wydzieliny oskrzelowej. Rozszerzenie źrenic, zaburzenie akomodacji oka, zahamowanie nadmiernej stymulacji nerwu błędnego, przyśpieszenie akcji serca z trzepotaniem lub migotaniem przedsionków, zatrzymanie moczu, stolca, dodatkowe skurcze komorowe, wymioty, pobudzenie, dezorientacja.

5.Dawki

-Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: bradykardia i arytmie - 0,3-0,6 mg co 4-6 h do dawki 2 g. domięśniowo, dożylnie

-premedykacja - 0,3-0,6 mg pól do godziny przed zabiegiem - domięśniowo, podskórnie

-zatrucia - 1-2 mg dawkę można powtarzać co 5-60 min. do czasu ustąpienia objawów zatrucia (nie przekraczać 100 mg w ciągu pierwszych 24h) - domięśniowo, dożylnie

-odwracanie blokady nerwowo - mięśniowej - 0,6 - 1,2 mg, lub jednocześnie z neostygminą 0,5-2 mg w oddzielnych strzykawkach - dożylnie

-dzieci poniżej 12 lat - 0,01 mg/kg mc. domięśniowo, podskórnie lub dożylnie

-w zatruciach można do 0,05mg/kg mc - do zaniku objawów

6.Interakcje z innymi lekami

-leki o działaniu cholinolitycznym np. TPA, leki stosowane w chorobie Parkinsona, pochodne fenotiazyny, niektóre leki przeciwhistaminowe, - nasilają działanie atropiny

-atropina poprzez opóźnianie opróżniania żołądka może powodować zwolnienie lub przyśpieszenie wchłaniania niektórych leków przyjętych doustnie

CAPTOPRILUM (Kaptopril)

Tabletki 12,5 mg, 25 mg, 50mg.

1.Działanie

Kaptopril jest inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę. Blokuje przemianę angiotensyny I do angiotensyny II, hamując układ renina-angiotensyna-aldosteron.
Lek rozszerza naczynia obwodowe, zmniejsza opór obwodowy i zwiększa nerkowy przepływ krwi. Po podaniu doustnym wchłania się około 70% podanej dawki kaptoprilu. Pokarm znajdujący się w przewodzie pokarmowym zmniejsza wchłanianie preparatu, dlatego lek należy przyjmować na 1 h przed posiłkiem. Lek obniża ciśnienie tętnicze krwi, efekt hipotensyjny zależy przede wszystkim od spadku stężenia angiotensyny II, obniżenia stężenia aldosteronu. Efekt kliniczny występuje po około 15 minutach od podania.

2.Wskazania

-nadciśnienie tętnicze samoistne

-nadciśnienie tętnicze pierwotne skojarzone z niewydolnością nerek

-nadciśnienie wtórne pochodzenia nerkowego

-zastoinowa niewydolność krążenia

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-obustronne zwężenie tętnic nerkowych, lub jednej tętnicy (przy jednej nerce)

-stan po przeszczepieniu nerki

-pierwotny hiperaldosteronizm

-ciąża, karmienie piersią

-ostrożnie w NN, NK, pochp, leczonymi immunosupresantami

4.Działania niepożądane

Suchy kaszel, obrzęki naczynioruchowe, nagły spadek RR, wysypki skórne, nudności, suchość w jamie ustnej, świąd uczulenie na światło.

5.Dawki

-leczenie nadciśnienia - początkowo 12,5 mg 2 razy dziennie, po 10 dniach dawka podtrzymująca - 25 mg 2 razy dziennie

-niewydolność serca - 6,25 - 12,5 mg 2 razy dziennie, po 2 tygodniach 25 mg 3 razy dziennie

-dzieci - 1,3 - 3 mg/kg mc/dobę w 3 dawkach

6.Interakcje z innymi lekami

-leki immunosupresyjne - zmiany obrazu krwi

-NLZP - zmniejszają efekt hipotensyjny

-antagoniści wapnia, B-blokery, glikozydy nasercowe, azotany - zwiększają efekt hipotensyjny

CLEMASTINUM (Klemastin)

1 ampułka (2ml) zawiera 2 mg klemastyny w postaci fumaranu

1.Działanie

Lek przeciwhistaminowy, konkurencyjny antagonista receptorów H1. hamuje prohistaminowe rozszerzenie i zwiększenie przepuszczalności naczyń włosowatych oraz skurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych, przewodu pokarmowego i oddechowego. Działa przeciwświądowo, zmniejsza obrzęki. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany z moczem.

2.Wskazania

-leczenie wspomagające we wstrząsie anafilaktycznym i obrzęku naczynioruchowym

-zapobiegawczo przed zabiegiem mogącym wywołać uwolnienie histaminy

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na klemastynę i inne leki o podobnej budowie chemicznej

-nie stosować w trakcie leczenia inhibitorami MAO

4.Działania niepożądane

Uspokojenie, senność, zaburzenia koordynacji, zawroty głowy, zgagę, nudności, wymioty, zwiększenie gęstości wydzieliny w drogach oddechowych, suchość w jamie ustnej.

5.Dawki

-we wstrząsie anafilaktycznym i obrzęku naczynioruchowym - dożylnie lub domięśniowo 2 mg 2 razy na dobę

-zapobiegawczo - 2 mg przed zabiegiem

6.Rozcieńczanie

Przed podaniem dożylnym należy rozcieńczyć zawartość ampułki w 0,9% NaCl lub 5% roztworze glukozy, w stosunku 1:5 i wstrzykiwać powoli w ciągu 2-3 minut.

7.Interakcje z innymi lekami

-inhibitory MAO nasilają i przedłużają działanie klemastyny

-barbiturany, TPA - nasilają działanie hamujące klemastyny na O.U.N

CLONAZEPAMUM

1 ampułka zawiera 1 mg klonazepamu

1.Działanie

Działa na struktury O.U.N. w szczególności na układ limbiczny i podwzgórze. Posiada silne i długotrwałe działanie przeciwdrgawkowe. Posiada działanie przeciwlękowe i uspokajające. Działa umiarkowanie nassenie i rozluźnia napięcie mięśniowe. Metabolizowany w wątrobie, wydalany z moczem, w większej ilości przez przewód pokarmowy. Działa natychmiast po podaniu dożylnym.

2.Wskazania

-leczenie doraźne

-wszelkie postaci padaczki u dorosłych i u dzieci

-ostre napady lęku

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na pochodne benzodiazepiny

-ONO, NN

-jaskra, porfiria, miastenia

-ostrożnie w ciąży, u pacjentów z upośledzeniem umysłowym

4.Działania niepożądane

Przemijające uczucie senności i zmęczenia. Lek upośledza sprawność psychofizyczną i funkcje poznawcze. Zawroty głowy, obniżenie napięcia mięśniowego, zaburzenia widzenia i niezborność ruchów.

5.Dawki

-w celu przerwania stanu padaczkowego - dożylnie (wstrzykując powoli) dorosłym 1 mg, u dzieci 0,3-0,5 mg. Całkowita dawka wynosić może 2-8 mg.

-dożylnie w powolnym wlewie kroplowym 3 mg w ciągu 8 h

6.Interkacje z innymi lekami

-inne leki przeciwdrgawkowe, TPA, inhibitory MAO, neuroleptyki, środki nasenne i uspokajające - wzmagają działanie klonazepamu na O.U.N.

-lek wzmaga działanie środków zwiotczających mięśnie

-cymetydyna, doustne środki antykoncepcyjne - hamują metabolizm kolnazepamu

DIAZEPAMUM (RELANIUM do wstrzykiwań 5mg/ml)

Roztwór do wstrzykiwań lub wlewka doodbytnicza. 10mg/2,5ml

1.Działanie

Pochodna benzodiazepiny. Diazepam działa przeciwlękowe, przeciwdrgawkowo, miorelaksacyjnie, uspokajająco i nasennie. Mechanizm ośrodkowego działania leku polega na interakcji receptorów błonowych z receptorami GABA, co powoduje otwarcie kanałów chlorkowych i zwiększone przechodzenie jonów chlorkowych do wnętrza neuronu. Efektem tego działania jest nasilenie hamującego działania kwasu gamma aminomasłowego. Po podaniu domięśniowym wchłania się całkowicie, przenika barierę krew-mózg oraz przez łożysko i do mleka matki. Jest wydalany głównie z moczem.

2.Wskazania

-ostre stany lękowe lub pobudzenia

-delirium tremenes

-ostre stany spastyczne mięśni, tężec

-ostre stany drgawkowe, stan padaczkowy, stany drgawkowe w zatruciach, w gorączce

-premedykacja (dla uspokojenia)

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-miastenia

-ciężka przewlekła niewydolność oddechowa, depresja oddechowa

-zespół bezdechu sennego

-fobie, natręctwa, psychozy, noworodki i wcześniaki

4.Działania niepożądane

Po podaniu dożylnym mogą wystąpić reakcje miejscowe oraz zakrzepowe zapalenie żył i zakrzepica żylna. Po szybkim podaniu - bezdech, niedociśnienie tętnicze. Po podaniu domięśniowym - ból, rumień w miejscu wstrzyknięcia. Zmęczenie, senność, osłabienie mięśni - na początku leczenia. Zmiany częstości tętna, depresja krążeniowa, depresja oddechowa.

5.Dawki

*Dorośli:

-stany lękowe lub pobudzenie, delirium tremenes, stany spastyczne mięśni, premedykacja (do 20mg) - 10 mg domięśniowo lub dożylnie (powtórne wstrzyknięcie nie wcześniej niż po 4 godzinach)

-stan padaczkowy, zatrucia - do 20 mg, można powtórzyć po 30-60 minut

-tężec - 0,1-0,3 mg/kg mc co 1-4 h

*Dzieci - 0,2-0,3 mg/kg mc

6.Interakcje z innymi lekami

-leki działające na O.U.N. - może powodować nasilenie działania uspokajającego

-stosowanie z opioidami może nasilać działanie euforyzujące

-przy podawaniu pozajelitowym leków przeciwdepresyjnych działających na O.U.N. w skojarzeniu z dożylnie podawanym diazepamem może wystąpić ciężka depresja oddechowa i krążeniowa

-diazepam należy podawać po leku przeciwbólowym

DROTAVERINI HYDROCHLORIDUM (NO-SPA)

Roztwór do wstrzykiwań - 20mg/ml

1.Dzialanie

Działa spazmolitycznie na mięśnie gładkie. W wyniku zahamowania fosfodiesterazy IV dochodzi do zwiększenia stężenia cAMP, inaktywacji kinazy łańcucha lekkiego miozyny i rozkurczu mięśni gładkich. Działa na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, układu moczowo-płciowego, układu krążenia. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany z moczem.

2.Wskazania

-stany skurczowe mięśni gładkich (kamica dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamica nerkowa, zapalenie miedniczek nerkowych, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zespół jelita drażliwego, bolesne miesiączkowanie, silne bóle porodowe)

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-ciężka niewydolność wątroby, nerek

-ciężka niewydolność serca, zespół małego rzutu

4.Działania niepożądane

Nudności, zaparcia, ból i zawroty głowy, bezsenność, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, reakcje alergiczne.

5.Dawki

-podskórnie lub domięśniowo 40-240 mg na dobę w 1-3 dawkach

-w ostrym ataku kamicy żółciowej lub nerkowej 40-80 mg powoli dożylnie

-inne bóle brzucha 40-80 mg domięśniowo lub podskórnie

-dawki można powtarzać maksymalnie do 3 razy na dobę

6.Interakcje z innymi lekami

-zachować ostrożność przy podawaniu z lewodopą ze względu na zmniejszenie jej działania przeciwparkinsonowskiego

EPINEPHRINUM (ADRENALINA)

Roztwór do wstrzykiwań - 1mg/ml

1.Działanie

Preparat o działaniu sympatykomimetycznym. Adrenalina pobudza receptory A-adrenergiczne, przez co przeciwdziała rozszerzaniu naczyń i ich zwiększonej przepuszczalności. Adrenalina pobudza oskrzelowe receptory B-adrenergiczne, co prowadzi do rozszerzenia oskrzeli, złagodzenia świszczącego oddechu i duszności. Jest szybko inaktywowana przez wątrobę i wydalana z moczem.

2.Wskazania

-NZK - RKO

-wstrząs anafilaktyczny i inne reakcje alergiczne

-napady astmy oskrzelowej w celu przerwania skurczu oskrzeli

-wstrząs kardiogenny

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

4.Działania niepożądane

Kołatanie serca, tachykardia, pocenie, nudności, wymioty, bladość, zawroty głowy, drżenia mięśniowe, rozszerzenie źrenic, zimne kończyny.

5.Dawki - podskórnie, domięśniowo, dożylnie

-NZK - 1mg, dzieci 10ug/kg mc, podawać dożylnie po 10-krotnym rozcieńczeniu lub bez rozcieńczenia podając bolus 10 ml 0,9% NaCl, podawać co 3-5 minut

-wstrząs anafilaktyczny i inne ostre reakcje alergiczne - 0,3-0,5 mg, maksymalna dawka jednorazowa to 1 mg, u dzieci 10ug/kg mc, max 0,5 mg, podawać domięśniowo lub podskórnie

-napad astmy oskrzelowej - dorośli 0,3 mg, dzieci 10ug/kg mc

-wstrząs kardiogenny - dorośli 0,05-0,5 ug/kg mc/min, dzieci 0,05-0,1 ug/kg mc/min

-stany zagrożenia życia (przy braku możliwości podania dożylnie) - dorośli doszpikowo lub dotchawiczo 3 mg po rozcieńczeniu w 10 ml wody do wstrzyknięć lub NaCl. Dzieci 100 ug/kg mc

6.Interakcje z innymi lekami

-TPA, inhibitory MAO, inhibitory COMT, hormony tarczycy, oksytocyna, sympatykomimetyki - mogą nasilać działanie adrenaliny

-leki nieselektywnie blokujące receptory B - ciężkie nadciśnienie tętnicze i bradykardia

-adrenalina hamuje wydzielanie insuliny

FLUMAZENILUM (ANEXATE)

Roztwór do wstrzykiwań - 0,5mg/5ml

1.Działanie

Wybiórczy i kompetycyjny antagonista receptorów benzodiazepinowych. Szybko znosi działanie nasenne i uspokajające agonistów tych receptorów. Jest metabolizowany w wątrobie i wydala się drogą pozanerkową. Przenika przez barierę łożyska i do mleka matki.

2.Wskazania

-całkowite lub częściowe znoszenie sedatywnego działania benzodiazepiny

-wybudzanie pacjenta po zabiegu, w celu przywrócenia świadomości i czynności oddechowej

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-nie podawać u pacjentów, u których benzodiazepiny podano w związku z leczeniem stanu zagrażającego życiu

-leczenie drgawek (jeżeli pacjent był leczony benzodiazepinami)

-w przypadku zatrucia benzodiazepinami i TPA objawy zatrucia benzodiazepinami mogą być maskowane

4.Działania niepożądane

Sporadyczne nudności i wymioty. Nagłe zaczerwienienie twarzy. Stany pobudzenia, niepokoju lub leku.

5.Dawki

Dożylnie 200 ug w ciągu 15 sekund, jeżeli w ciągu 60 sekund nie zostanie osiągnięty pożądany stan świadomości pacjenta, można podać druga dawkę 100 ug, można powtarzać co 60 sekund, aż do dawki 1 mg.

6.Interakcje z innymi lekami

-ostrożnie w zatruciach samobójczych, ponieważ toksyczne działanie innych leków psychotropowych może nasilać się wraz z osłabieniem działania benzodiazepin.

-stosowanie z opioidami może nasilać działania niepożądane.

FUROSEMIDUM

Roztwór do wstrzykiwań 20mg/2ml

1.Działanie

Lek moczopędny z grupy diuretyków pętlowych. Hamuje resorpcję zwrotną jonu chlorkowego w ramieniu wstępującym pętli nefronu, nasilając wydalanie sodu. Zwiększa wydalanie potasu, wapnia, magnezu oraz fosforanów. Zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. Obniża ciśnienie krwi oraz zmniejsza napięcie ścian naczyń krwionośnych. Działa po około 5 minutach. Przenika przez barierę łożyska i do mleka matki.

2.Wskazania

-obrzęki związane z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek

-przełom nadciśnieniowy ze współistniejącym obrzękiem płuc lub niewydolnością nerek

-hiperkalcemia

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-bezmocz

-zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej

-stany przedśpiączkowe spowodowane marskością wątroby

-noworodki

4.Działana niepożądane

Nudności, wymioty, zaparcia, biegunka, ból brzucha, brak łaknienia, szumy uszne, ból i zawroty głowy, niewyraźne widzenie, anemia, trombocytopenia, leukopenia.

5.Dawki

Domięśniowo lub dożylnie

-w obrzękach - 20-40 mg, w razie potrzeby dawkę powtarzać co 2h

-w obrzęku płuc - początkowo 40 mg, po pól godzinie następne 40-80 mg

-w przełomie nadciśnieniowym - 40-80mg, nawet do 200 mg

-w hiperkalcemi - 80-100 mg co 2-12 h

6.Interakcje z innymi lekami

-leki moczopędne oszczędzające potas i inhibitory ACE nasilają działanie furosemidu

-kortykosteroidy zwiększają ryzyko wystąpienia hipokaliemii

-nasila działanie salicylanów, leków przeciwnadciśnieniowych

GLUCAGON HYDROCHLORIDE (GLUCAGEN)

Roztwór do wstrzykiwań 1mg/fiol. + rozpuszczalnik

1.Działanie

Glukagon jest preparatem o działaniu hiperglikemizującym, który uwalnia zmagazynowany w wątrobie glikogen w postaci glukozy do krwi. Preparat pobudza uwalnianie amin katecholowych oraz zmniejsza napięcie i ruchomość mięśni gładkich w przewodzie pokarmowym.

2.Wskazania

-ciężka hipoglikemia, która może wystąpić u pacjentów z cukrzycą stosujących insulinę

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-guz chromochłonny nadnerczy

4.Działania niepożądane

Bardzo rzadko: ból brzucha, nudności wymioty, reakcje nadwrażliwości.

5.Dawki

Podaje się podskórnie lub domięśniowo

-dorośli - 1 mg

-dzieci - 10-20 ug/kg mc.

Jeżeli w ciągu 10 minut stan pacjenta się nie poprawi, należy podać dożylnie glukozę

6.Interakcje z innymi lekami

-insulina działa antagonistycznie do glukagonu

-glukagon może zwiększać działanie antykoagulacyjne warfaryny

GLUCOSUM 5% (roztwór do wlewu dożylnego 50mg/ml)

1.Działanie

Izoosmotyczny w stosunku do krwi roztwór glukozy do podawania parenteralnego. Stosowana również jako rozpuszczalnik do leków podawanych parenteralnie.

2.Wskazania

-pozajelitowe uzupełnianie niedoborów płynów i wodorowęglanów

-rozcieńczanie i rozpuszczanie koncentratów elektrolitów i leków nie wykazujących niezgodności

3.Przeciwwskazania

-hiperglikemia, hipokaliemia

-kwasica, przewodnienie, odwodnienie hipotoniczne

-nie należy podawać z krwią przez ten sam zestaw do przetaczania

4.Działania niepożądane

Zapalenie lub zakrzepica żył w miejscu podania. Hiperglikemia i glukozuria. Zaburzenia równowagi płynów, równowagi kwasowo-zasadowej

5.Dawki

Dożylnie.

Dawkowanie indywidualnie, maksymalna szybkość do 3ml/kg mc/h, maksymalna dawka dobowa 30-40 ml/kg mc. Maksymalna dawka glukozy do 6ml/kg mc/h

6.Interakcje z innymi lekami

-niezgodność z aminofiliną, rozpuszczalnymi barbituranami, erytromycyną, hydrokortyzonem, warfaryną, sulfonamidami.

GLUCOSUM 20% (roztwór do wstrzykiwań 200mg/ml)

1.Działanie

Hipertoniczny w stosunku do krwi roztwór glukozy do podawania parenteralnego. W roztworach powyżej 15% wymaga podawania do dużych naczyń, gdyż w wysokich stężeniach ma działanie drażniące na żyły obwodowe spowodowane wysoką hiperosmicznością roztworu.

2.Wskazania

-hipoglikemia

-źródło węglowodanów w żywieniu pozajelitowym całkowitym i częściowym

-krótkotrwałe podwyższenie wartości energetycznej podawanych płynów

3.Przeciwwskazania

-hiperglikemia, hiperosmia, odwodnienie hipotoniczne, przewodnienie, hipokaliemia

4.Działania niepożądane

Preparat podawany jako jedyny płyn prowadzi do hipoosmolarności, dyselektrolitemii. Podawany w stężeniach powyżej 15% do naczyń obwodowych wywołuje miejscowe zmiany zakrzepowo-zapalne. Może powodować diurezę osmotyczną, hiperglikemię, glukozurie.

5.Dawki

-uzależnione od zapotrzebowania i aktualnego stanu pacjenta

6.Interakcje z innymi lekami

-nie podawać w połączeniu z aminofiliną, barbituranami, erytromycyną, hydrokortyzonem, warfaryną, sulfonamidami, witaminą B12.

GLICEROLI TRINITRAS (tabletki 0,5mg, aerozol do stosowania podjęzykowego)

1.Działanie

Lek o silnym, krótkotrwałym działaniu na mięśnie gładki, głównie naczyń krwionośnych. Mechanizm działania związany jest z bezpośrednim wpływem jonów NO2 oraz wpływem na kanały wapniowe. Powoduje rozszerzenie żylnego łożyska naczyniowego, spada obciążenie wstępne i ciśnienie późnorozkurczowe lewej komory oraz ciśnienie w tętnicy płucnej, zmniejszenie oporu obwodowego i obciążenia następczego przez co spada praca i wydatek energetyczny mięśnia sercowego. Podnosi ciśnienie śródczaszkowe i śródgałkowe.

2.Wskazania

-przewlekła choroba wieńcowa (ból dławicowy, leczenie zawału mięśnia sercowego)

-kolka nerkowa

-kolka pęcherzyka żółciowego

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-wstrząs z niskim ciśnieniem skurczowym

-jaskra

-stan po urazie czaszkowo-mózgowym, krwawienie śródczaszkowe

4.Działania niepożądane

Obniżenie ciśnienia tętniczego, hipotonia ortostatyczna, odczyny alergiczne, osłabienie, poty, zawroty i bóle głowy, zaczerwienienie skóry

5.Dawki

-w napadzie bólu wieńcowego - ½ - 1-2 tabletek, jeżeli ból nie ustępuje dawkę powtórzyć po kilkunastu minutach

-w zawale mięśnia sercowego - 1-2 tatbletek co 15-30 minut

6.Interakcje z innymi lekami

-alkohol nasila działanie hipotensyjne, tendencje do hipotonii ortostatycznej i zapaści

-wykazuje synergizm z B-adrenolitykami i antagonistami wapnia

HYDROCORTISONUM (roztwór do wstrzykiwań 100mg/ml, 250mg/2ml)

1.Działanie

Syntetyczny glikokortykosteroid, pochodna hydrokortyzonu rozpuszczalna w wodzie. Wywiera działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, przeciwreumatyczne, przeciwwstrząsowe, immunosupresyjne , hamując działanie hialuronidazy, hamuje przepuszczalność naczyń włosowatych i zmniejsza obrzęk.

2.Wskazania

-leczenie pacjentów w ciężkim stanie, wymagających szybkiego podania glikokortykosterodiu:

-wtórna niedomoga kory nadnerczy

-stany wstrząsowe (pourazowy, kardiogenny, anafilaktyczny, poprzetoczeniowy, pooparzeniowy)

-ciężkie stany spastyczne oskrzeli

-ostre stany alergiczne

-ciężka postać rumienia wielopostaciowego (zespół Stevens-Johnson)

3.Przeciwwskazania

-w ostrych, zagrażających życiu stanach nie ma żadnych przeciwwskazań

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-Corhydronu 100 nie można podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym

4.Działania niepożądane

Zaburzenia wodno-elektrolitowe, zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, zaburzenia żołądkowo-jelitowe

5.Dawki

-Corhydron 25 - dożylnie, infuzja dożylna, domięśniowo

-Corhydron 100 - infuzja dożylna, domięśniowo

*dorośli - 100-250 mg, w ciągu doby do 1,5 g. w ciężkich stanach 100-500 mg. C 25 - w ciągu 10 minut, C 100 - we wlewie

*dzieci - 4-8 mg/kg m.c. na dobę, nie więcej niż 25 mg na dobę

6.Interakcje z innymi lekami

KETOPROFENUM (roztwór do wstrzykiwań 100mg/2ml)

1.Działanie

NLPZ o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Hamuje syntezę prostaglandyn. Hamuje agregacje płytek krwi. Szybko wchłania się po podaniu domięśniowym. W 99% wiąże się z białkami osocza, przenika do płynów, tkanek oraz barierę łożyskową. Wydalany przez nerki.

2.Wskazania

-dożylnie w bólach pooperacyjnych

-domięśniowo w reumatoidalnym zapaleniu stawów, osteoporozach, bólach o umiarkowanym nasileniu, bolesnym miesiączkowaniu

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliowść na ketoprofen, kwas acetylosalicylowy i jego pochodne

-czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy

-ciężka niewydolność wątroby lub nerek

-ciąża i okres karmienia piersią

4.Działania niepożądane

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, bóle głowy, skórne reakcje alergiczne

5.Dawki

Domięśniowo lub dożylnie:

a.)domięśniowo

100 mg 1-2 razy na dobę

b.)dożylnie

100-200 mg we wlewie krótkotrwałym podawanym przez 0,5-1 h, po rozpuszczeniu w 100ml 0,9% NaCl lub we wlewie ciągłym podawanym przez 8 h po rozpuszczeniu w 500 ml płynu infuzyjnego (NaCl, 5% glukoza, mleczan Singera)

6.Interakcje z innymi lekami

-nasila działanie leków przeciwzakrzepowych i heparyny, zwiększa stężenie litu we krwi

-jednoczesne stosowanie z innymi NLPZ-tami zwiększa ryzyko wystąpienia owrzodzeń i krwawień z przewodu pokarmowego

LIDOCAINI HYDROCHLORIDUM (roztwór do wstrzykiwań 100mg/2ml)

1.Działanie

Lidokaina jest środkiem miejscowo znieczulającym i przeciwarytmicznymi. Hamuje ona powstawanie i przewodzenie bodźców we włóknach nerwowych i układzie bodźco-przewodzącym serca. Lidokaina blokuje kanały sodowe błon komórek nerwowych. W pierwszej kolejności blokowane są włókna cienkie tzw. bólowe, następnie grubsze - czuciowe. Przenika przez barierę krew - mózg i przez łożysko.

2.Wskazania

-znieczulenia regionalne-nasiękowe, blokady nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe

-komorowe zaburzenia rytmu serca (przedwczesne skurcze komorowe, częstoskurcz komorowy, po przedawkowaniu glikozydów naparstnicy

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-ogólne przeciwwskazania do wykonywania znieczulenia podpajęczynówkowego i zewnątrzoponowego

-ostre choroby o.u.n - zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, guzy, zapalenie istoty szarej rdzenia, krwawienie śródczaszkowe

-wstrząs kardiogenny lub hipowolemiczny

4.Działania niepożądane

Metaliczny smak w ustach, uczucie oszołomienia, pobudzenie, niepokój, euforia, drżenia mięśniowe, szumy uszne, zaburzenia widzenia

5.Dawki

-jako analgetyk miejscowy stosuje się w roztworach 0,5-2%

-nie przekraczać dawki 4,5 mg/kg mc. przy znieczuleniach bez dodatku środka obkurczającego naczynia i 7 mg/kg mc jeżeli stosuje się środek obkurczający naczynia

-leczenia zaburzeń rytmu serca - jednorazowa dawka - 50-100 mg/min, nie przekraczając dawki 200-300 mg-h

6.Interakcje z innymi lekami

-leki przeciwdrgawkowe mogą nasilać kardiopresyjne działanie lidokainy

-leki B-adrenolityczne mogą spowalniać metabolizm lidokainy w wątrobie i nasilać jej toksyczność

MAGNESII SULFAS (roztwór do wstrzykiwań 200mg/ml)

1.Działanie

Siarczan magnezowy jest antagonistą ustrojowych jonów wapniowych i powoduje naruszenie równowagi kationowej, hamując czynność ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Poraża płytkę ruchową w mięśniach i działa narkotyzująco na o.u.n. Zmniejsza napięcie mięśniowe i działa przeciwdrgawkowo.

2.Wskazania

-tężec

-rzucawka porodowa

-zatrucia strychniną i naparstnicą

3.Przeciwwskazania

-upośledzenie czynności nerek

-miastenia

4.Działania niepożądane

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Dawka śmiertelna wynosi około 30mg/kg mc. PRZY PRZEDAWKOWANIU PODAWAĆ SOLE WAPNIA (GLUKONIAN, CHLORAN) ORAZ DUŻE ILOŚCI PŁYNÓW

5.Dawki

Dożylnie - w rzucawce porodowej wstrzykuje się 20ml 20% roztworu co 1h aż do ustąpienia drgawek. W zatruciu naparstnicą 10-15 ml 20% roztworu. Iniekcje wykonuje się powoli tylko przy zachowanej diurezie. Podczas wstrzyknięć kontroluje się oddech.

5.Interakcje z innymi lekami

-działa antagonistycznie w stosunku do wapnia

METOCLOPRAMIDUM (roztwór do wstrzykiwań 10mg/2ml)

1.Działanie

Działa pobudzająco na perystaltykę żołądka, dwunastnicy i jelit, szczególnie jelita cienkiego, nie pobudzając jednocześnie błony śluzowej żołądka do wydzielania soku żołądkowego, enzymów trzustkowych i nie wpływając na inne funkcje przewodu pokarmowego. Poprawia łaknienie i działa przeciwwymiotnie. Nie jest skuteczny w nudnościach i wymiotach towarzyszących zaburzeniom błędnika. Pobudza wydzielanie prolaktyny.

2.Wskazania

-zaburzenia czynności ruchowej przewodu pokarmowego

-refluks żołądkowo-przełykowy

-przpuklina rozworu przełykowego

-zgaga, zapalenie błony śluzowej żołądka

-nudności, wymioty

-w diagnostyce przewodu pokarmowego

3.Przeciwwskazania

-ciąża, padaczka, chwiejne nadciśnienie tętnicze

-niewydolniść nerek

-stany, w których niewskazane jest pobudzenie ruchów robaczkowych przewodu pokarmowego, niedrożność mechaniczna jelit, perforacje i przetoki żołądkowo-jelitowe

4.Działania niepożądane

Objawy zaburzenia napięcia mięśni, objawy pozapiramidowe, dyskinezy, w większych dawkach niepokój ruchowy, objawy zmęczenia, senność i drżenie

5.Dawki

-w ostrych objawach lub w przygotowaniu do zabiegów diagnostycznych domięśniowo lub dożylnie u pacjentów o m.c do 60kg 10 mg, u pacjentów z większą m.c 1,5-2 ampułek (15-20 mg). Dawkę można powtarzać

6.Interakcje z innymi lekami

-nie należy podawać metoklopramidu z lekami przeciwpadaczkowymi, z neuroleptykami, z lekami nasennymi, uspokajającymi, alkoholem - spotęgowanie działania uspokajającego

-pod wpływem działania metoklopramidu osłabieniu może ulec wchłanianie leków z żołądka

MIDAZOLAMUM (po konsultacji ze znachorem, roztwór do wstrzykiwań 5mg/amp 5ml)

1.Działanie

Wykazuje działanie uspokajające i nasenne, a także przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe i zwiotczające mięśnie. Maksymalne stężenie w osoczu po około 30 minutach. Wolno przenika do płynu MR, jest metabolizowany na drodze biotransformacji. Wydalany z moczem. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby i z otyłością czas półtrwania wydłuża się nawet 6 krotnie.

2.Wskazania

-premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia

-uśpienie do zabiegów diagnostycznych lub chirurgicznych prowadzonych w znieczuleniu miejscowym

-długotrwała sedacja w OIOM

-wprowadzenie i podtrzymanie znieczulenia ogólnego

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-stosowanie w sedacji z zachowaniem świadomości u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ostrą depresja oddechową

4.Działania niepożądane

Bardzo rzadko występowanie następujących działań niepożądanych: wysypka skórna, pokrzywka, świąd, senność, przedłużone uspokojenie, zmniejszona czujność, dezorientacja, euforia, omamy

5.Dawki

-premedykacja na około 30 minut przed znieczuleniem: dorośli - 0,07-0,1mg/kg mc, pacjenci w podeszłym wieku i wyniszczeni - 0,025-0,05 mg/kg mc., dzieci 0,15-0,2 mg/kg mc.

-sedacja z zachowaniem świadomości - do 2,5 mg dożylnie i uzupełniająca dawka do 1mg pod obserwacją pacjenta. Dzieci 0,1-0,2 mg

PREPARAT MOŻE BYĆ ZMIESZANY Z:

-0,9% NaCl, 5% lub 10% glukozy, 5% lewulozy, płynem Ringera, płynem Hartmana.

6.Interakcje z innymi lekami

-należy zachować ostrożność podając midazolam jeżeli pacjent jest leczony werapamilem, diltiazemem, erytromycyną, klarytromycyną

-midazolam nasila działanie środków wpływających depresyjnie na O.U.N. (leków nasennych, uspokajających, alkoholu, przeciwbólowych, opioidów, neuroleptyków, anestetyków)

MORPHINI SULFAS (roztwór do wstrzykiwań 10mg/ml, 20mg/ml)

1.Działanie

Silny opioidowy lek przeciwbólowy. Działa na receptory opioidowy rozmieszczone w o.u.n. Lek wywołuje senność, zmiany nastroju, zmniejszenie temperatury ciała, zależnie od dawki zahamowanie czynności oddechowej. Rozszerza naczynia krwionośne, początkowo zwiększa a następnie obniża napięcia błony mięśniowej przewodu pokarmowego i dróg moczowych i żółciowych przy zachowaniu skurczu zwieraczy. Efektem jest skurcz odźwiernika, opóźnienie opróżniania żołądka, zwiększenie ciśnienia w drogach moczowych i żółciowych, zwolnienie perystaltyki, zaparcia, zaburzenia oddawania moczu. Hamuje aktywność wydzielniczą kory nadnerczy. Zmniejsza duszność u pacjentów z niewydolnością lewokomorową i obrzękiem płuc.

2.Wskazania

-ostry lub przewlekły ból o nasileniu od umiarkowanego do silnego, który nie ustępuje po zastosowaniu leków przeciwbólowych innych niż opioidowy

-ból pooperacyjny i przewlekły najczęściej pochodzenia nowotworowego, z wyjątkiem bólu spowodowanego skurczem mięśni gładkich np. dróg żółciowych

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-upośledzenie oddychania

-choroba obturacyjna dróg oddechowych

-kolka wątrobowa

-ostre zatrucie alkoholem

-stosowanie inhibitorów MAO

-stany chorobowe przebiegające z drgawkami

-zespół ostrego brzucha, pheochromocytoma, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, śpiączka

4.Działania niepożądane

Przy stosowaniu w standardowych dawkach występują rzadko: nudności, wymioty, zaparcia, senność, stan splątania

Wraz ze zwiększaniem dawki (przy długotrwałym leczeniu): trudności w oddawaniu moczu, skurcz moczowodów lub dróg żółciowych, bradykardia, kołatanie serca, hipotermia, zaburzenia nastroju, sztywność mięśniowa

5.Dawki

-dorośli w ostrym bólu 10-15 mg podskórnie lub domięśniowo, lub 2-8 mg dożylnie co4h

-w bólu przewlekłym 5-20 mg doustnie, podskórnie lub domięśniowo co 4h

-pacjentom w podeszłym wieku połowa dawki

-dzieci 0,1-0,2 mg/kg mc. nie przekraczać dawki 15 mg - nie podawać doustnie

6.Interackcje z innymi lekami

-leki działające na o.u.n. nasilają działanie uspokajające morfiny

-morfina nasila działanie hipotensyjne leków uspokajających, przeciwpsychotycznych

-nasila działanie alkoholu

NALOXONI HYDROCHLORIDUM (roztwór do wstrzykiwań 0,4mg/ml)

1.Działanie

Kompetycyjny antagonista receptorów opioidowych, nie posiada działania przeciwbólowego i nie wywołuje depresji ośrodka oddechowego. Małe dawki podane pozajelitowo zapobiegają lub znoszą ośrodkowe i obwodowe efekty działania morfiny i innych opioidów. Znosi zahamowanie oddychania, zwężenie źrenic, zwolnienie opróżniania żołądka, dysforię i drgawki. Podany u osób zależnych od opioidów może spowodować zespół ostrej abstynencji.

2.Wskazania

-zatrucie opioidami

-wyprowadzenie ze znieczulenia wywołanego opioidami

-znoszenie depresji ośrodka oddechowego noworodków

-różnicowe rozpoznawanie zatrucia opioidami

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

4.Działania niepożądane

Nudności, wymioty, nadmierna potliwość, tachykardia, podwyższenie RR, pobudzenie psychomotoryczne, drżenia mięśniowe

5.Dawki

*zatrucie opioidami - dorośli: początkowa dawka 0,4-2mg we wstrzyknięciu dożylnym, w razie potrzeby powtarzać co 2-3 minuty.

-dzieci: 10ug/kg m.c. zwykle jednorazowo. Można podać dodatkowa dawkę - 100 ug/kg m.c.

*różnicowe rozpoznawanie zatrucia opioidami - podanie 0,5ug/kg m.c. we wstrzyknięciu dożylnym

*depresja ośrodka oddechowego noworodków - 10ug/kg m.c. - dożylnie, domięśniowo lub podskórnie

6.Interakcje z innymi lekami

-nalokson znosi działanie przeciwbólowe leków narkotycznych i przeciwbólowych leków agonistyczno-antagonistycznych, takich jak pentacozyna, tramadol, buprenorfina

NATRII CHLORIDUM 0,9%

1.Działanie

Fizjologiczny roztwór chlorku sodu jest płynem zbliżonym pod względem ciśnienia osmotycznego i zawartości sodu do osocza krwi i płynu pozakomórkowego. Podany pozajelitowo powoduje krótkotrwałe zwiększenie objętości krwi krążącej i nieznaczne nasilenie diurezy. Może być używany jako rozpuszczalnik wielu leków, pod względem zgodności fizykochemicznej.

2.Wskazania

-odwodnienie izotoniczne

-odwodnienie hipotoniczne

-utrata jonów sodu i chloru przez organizm, uzupełnienie utraconych płynów

-uzupełnienie płynów po zabiegach operacyjnych, wymiotach, biegunce, wstrząsie pourazowym, oparzeniach

-jako rozpuszczalnik podawanych leków

3.Przeciwwskazania

-hipernatremia

-przewodnienie

-hiperchloremia

-kwasica

-noworodkom nie podawać jako płynu uzupełniającego niedobory wody

4.Działania niepożądane

Przewodnienie, hipernatremia, hiperchloremia. Podawany jako jedyny płyn może prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej

5.Dawki

-dożylnie we wlewach, indywidualnie w zależności od stopnia i rodzaju odwodnienia oraz stężenia elektrolitów we krwi. Zazwyczaj 180 kroplo/min, 1000 ml/dobę

SALBUTAMOLUM (aerozol wziewny w roztworze do nebulizacji)

1.Działanie

Sympatykomimetyk o wybiórczym działaniu pobudzającym receptory B2 w oskrzelach. Preparat zmniejsza napięcie i znosi skurcz mięśni oskrzelowych oraz hamuje degranulację komórek tucznych i uwalnianie zawartych w nich leukotrienów i histaminy, które powodują skurcz oskrzeli. Działanie rozkurczające oskrzela występuje po ok. 5 minutach, a czas działania wynosi 4-6 godzin.

2.Wskazania

-odwracalna obturacja oskrzeli w przebiegu astmy oskrzelowej oraz w obturacji oskrzeli występującej w POChP

-zapobiegawczo przed wysiłkiem u pacjentów z astmą wysiłkową oraz przed spodziewanym kontaktem z alergenami

-astma oskrzelowa o łagodnym, średniociężkim lub ciężkim przebiegu

3.Przeciwwskazania

-nadwrażliwość na składniki preparatu

-nie należy stosować w zapobieganiu poronieniu zagrażającemu oraz zapobieganiu porodowi przedwczesnemu

4.Działania niepożądane

Paradoksalny skurcz oskrzeli, niewielkie drżenie mięśni szkieletowych, ból głowy, tachykardia, podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, migotanie przedsionków, SVT

5.Dawki

-do inhalacji:

*dorośli - w celu przerwania skurczu oskrzeli 100-200 ug salbutamolu (1-2inhalacje)

Zapobiegawczo - 10-15 minut przed wysiłkiem lub kontaktem z alergenem 200 ug salbutamolu

*dzieci - w celu przerwania nagłego skurczu oskrzeli oraz zapobiegawczo - 100ug salbutamolu

W razie potrzeby można zwiększyć do 200 ug salbutamolu.

Nie stosować więcej niż 800 ug salbutamolu

6.Interakcje z innymi lekami

-nie stosować łącznie z nieselektywnymi inhibitorami receptorów B-adrenergicznych

-równoczesne stosowanie z metyloksantynami, glikokortykosteroidami i lekami moczopędnymi może nasilać hipokaliemię

SOLUTIO RINGERI (roztwór do wlewu dożylnego)

1.Działanie

Izotoniczny roztwór elektrolitowy o składzie jonowym zbliżonym do składu płynu zewnątrzkomórkowego. Wypełnia łożysko naczyniowe i przywraca równowagę wodno-elektrolitową.

2.Wskazania

-odwodnienie izotoniczne bez względu na przyczynę

-wyrównanie objętości płynów w hipowolemii spowodowanej oparzeniami oraz ubytkami wody lub elektrolitów po zabiegach chirurgicznych

-wstrząs krwotoczny

-rozpuszczalnik i rozcieńczalnik do leków

3.Przeciwwskazania

-przewodnienie

-zastoinowa niewydolność serca

-hipernatremia, hiperchloremia, hiperkaliemia, hiperkalcemia

-ciężka niewydolność nerek, obrzęk płuc

-NIE PODAWAĆ DOMIĘŚNIOWO

4.Działania niepożądane

Nadmierna podaż u pacjentów w podeszłym wieku lub z chorobami układu krążenia może powodować niewydolność krążenia i obrzęk płuc

5.Dawki

-dożylnie we wlewie kroplowym, zależnie od stanu chorego, wieku, masy ciała i wyników badań laboratoryjnych - zwykle 250 - 2800 ml. Max 40 ml/kg m.c./dobę

6.Interakcje z innymi lekami

-nie należy stosować jednocześnie z glikozydami naparstnicy

-lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas

-nie łączyć z ACEI

-nie łączyć z tiazydami

TLEN MEDYCZNY

1.Wskazania

Hipoksemia lub hipoksja tkankowa, jako składnik mieszanin gazów stosowanych podczas znieczulenia, czynnościowe badania układu oddechowego.

Przewlekła tlenoterapia - utrwalona hipoksemia w przebiegu chorób płuc, zatorowość płucna, zmiany pogruźlicze, krzemica płuc

2.Działania niepożądane

Podawany nie nawilżony tlen powoduje wysychanie błon śluzowych dróg oddechowych. Przy oddechu własnym może powodować zmniejszenie pojemności życiowej płuc, rozsianą niedodmę pęcherzykową. Upośledza wytwarzanie surfaktantu

3.Dawki

W zależności od wskazań, pod kontrolą badań gazometrycznych, lub wysycenia tlenem krwi włośniczkowej

---