Zespoły bólowe kręgosłupa, Fizjoterapia, . fizjoterapia


Zespoły bólowe kręgosłupa Joanna Gierak, Irmina Brych

Fizjoterapia rok III, grupa 3

Czynniki ryzyka wystąpienia zespołu bólowego kręgosłupa

Możemy je na kilka grup:

W zależności od wieku zachorowania (pierwszego ataku) możemy je uszeregować następująco:

Typowe zmiany zwyrodnieniowe w stawach

Etiologia:

Zmiany zwyrodnieniowe stawów dzielimy na pierwotne, których etiologia jest nieznana i wtórne, powstające pod wpływem czynników uszkadzających chrząstkę stawowa:

• Powolne zużywanie sie chrząstki stawowej w czasie życia osobniczego

• Wadliwe ustawienie osi kończyny - koślawość, szpotawość

• Zniekształcenia wrodzone

• Urazy stawów

• Powtarzające sie mikrourazy

Patogeneza i patomorfologia

W chrząstce stawowej zachodzą zmiany wsteczne. Ulega ona wysuszeniu, zmętnieniu, zwłóknieniu. Dochodzi do spadku zawartości w chrząstce proteoglikanów. W chrząstce powstają ubytki i szczeliny co powoduje utratę gładkości chrząstki. Z czasem ulega ona starciu i nie chroni kości przed uciskiem i wstrząsami.

Stykające sie ze sobą kości tworzące staw ulegają wyszlifowaniu co prowadzi do zmian wytwórczych pod postacią sklerotyzacji podchrzestnej warstwy kości. To prowadzi do powstania osteofitów - narośli kostnych. Tworzą one wały lub grzebienie kostne wokół krawędzi nasad kości. Dochodzi do zaburzenia zwartości stawu.

W jamie stawu mogą powstawać wolne ciała - myszki stawowe - są to odpryski chrząstki stawowej lub oderwane kosmki błony maziowej, które uległy zwapnieniu lub skostnieniu.

Błona stawowa staje sie grubsza, warstwa włóknista torebki stawowej grubieje i obkurcza się. Wtórnie w stawach może powstawać odczyn zapalny w stawie i w tkankach okołostawowych. Odczyn zapalny jest połączony z obrzękiem i wysiękiem w stawie.

Zmiany częste zwłaszcza u osób starszych.

Przyczyny

• Zużycie tkanek

• Wady wrodzone kręgosłupa

• Wady postawy ciała

• Skoliozy

• Urazy kręgosłupa

• Zapalenie kręgów

• Zmiany struktury krążków międzykręgowych

• Choroba Scheuermanna.

Zmiany zwyrodnieniowe mogą dotyczyć:

• Krążków międzykręgowych

• Trzonów

• Stawów międzykręgowych

• Wyrostków kolczystych

• Stawów krzyżowo - biodrowych

Zmiany zwyrodnieniowe wyrostków kolczystych występują u osób z pogłębioną lordoza lędźwiową. Dochodzi do ocierania sie o siebie wyrostków kolczystych w czasie ruchów. Jest to choroba Baastrupa.

Zmiany RTG:

• Sklerotyzacja podchrzestna płytek granicznych trzonów

• Osteofity na przednich, bocznych i tylnych krawędziach trzonów

• Zwężenie przestrzeni międzykręgowych

• Zwapnienia w krążku międzykręgowym

• Zwężenie szpar stawowych

• Sklerotyzacja brzeżna wyrostków stawowych

• Osteofity na wyrostkach stawowych

• Entezofity

• Zniekształcenie otworów międzykręgowych

Zmiany odcinka szyjnego kręgosłupa

Zmiany pojawiają sie najczęściej na poziomach C5 - C6 i C6 - C7 w krążkach międzykręgowych i w stawach unkowertebralnych Luschki, rzadziej w stawach międzykręgowych i w trzonach kręgów.

Objawy:

Ograniczenie ruchów zwłaszcza obrotów i skłonów na boki

Wysoko umiejscowione zmiany mogą powodować zaburzenia równowagi, szumy w uszach i oczopląs

Bóle karku i potylicy

Bóle barków i ramion

Zawroty głowy

Nerwobóle twarzy

Ucisk na gałki oczne

Rwa ramienna - bóle karku promieniujący wzdłuż kończyny górnej czasem do łopatki i przedniej powierzchni klatki piersiowej nasilający sie przy ruchach, zaburzenia czucia powierzchniowego, osłabienie siły mięśniowej w kończynie

Wyrównanie lordozy szyjnej

Wzmożone napięcie mięsni karku

Czasami kręcz szyi

Bolesność uciskowa wyrostków kolczystych

Różnorodne zespoły neurologiczne

Szczególną odmiana choroby zwyrodnieniowej odcinka szyjnego jest tzw. Zespół Barre- Lieou

Charakteryzuje się on bólami głowy, zaburzeniami równowagi, słuchu i występowaniem oczopląsu pozycyjnego. Jest on najprawdopodobniej wywołany uciskiem zmienionych tkanek kręgosłupa na tętnice kręgowe.

Rehabilitacja:

Zmiany zwyrodnieniowe odcinka piersiowego

Zmiany dotyczą wielu kręgów i występują głównie u osób starszych.

Przyczyny:

Choroba Scheuermanna

Skoliozy

Krzywica

Urazy.

Objawy:

Tępy, rozlany ból pleców

Nerwoból miedzyebrowy

Rehabilitacja:

Fizykoterapia

Masaże

Ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy kręgosłupa

Ćwiczenia oddechowe.

Zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego

Zmiany występują najczęściej na poziomie L4 - L5 i L5 - S1.

Przyczyna jest najczęściej obciążenie statyczno - dynamiczne zwłaszcza przy nadmiernej lordozie.

Objawy:

Tępy ból

Ograniczenie ruchomości kręgosłupa

Duży ból przy przemieszczaniu sie jadra miażdżystego i ucisku na korzenie nerwowe- lumbago czyli postrzał

Rwa kulszowa - ostry ból promieniujący wzdłuż kończyny promieniujący do stopy bóle występują zazwyczaj nagle po większym wysiłku fizycznym podczas nagłej zmiany pozycji, przy kaszlu lub kichaniu; silne obronne napięcie mięśni przykręgosłupowych (większe po stronie zdrowej), zniesiona lordoza, bolesność uciskowa okolicy wyrostków kolczystych, chory unika ruchów kręgosłupa, mięśnie z pola unerwienia bolesne przy ucisku, w przypadku przewlekłym dochodzi do zaniku mięśni zwłaszcza w podudziu. Są okresy zaostrzeń i remisji

Rehabilitacja:

Ćwiczenia metodą Bunkrow

Ćwiczenia prowadzone według tej metody wpływają na kształtowanie gorsetu mięśniowego. W krótkim czasie wzmacniają mięśnie przykręgosłupowe. Zalecane są przy zmianach dyskopatycznych kręgosłupa, zwyrodnieniach kręgosłupa, osłabionej sile mięśniowej.

Bóle kręgosłupa o podłożu dyskowym-dyskopatie

Rola krążka międzykręgowego:

1.Łączy poszczególne trzony kręgowe

2.Wchodzi w skład stawów międzykręgowych

3.Amortyzuje wstrząsy

Budowa:

1.Płytka chrzęstna

2.Pierścień włóknisty

3.Jądro miażdżyste

Przyczyny

Uraz

Uszkodzenia występujące z powodu zużywania się tkanek

Degeneracyjne i/lub pourazowe zmiany krążka międzykręgowego ze zmianami w obrębie stawów międzykręgowych

Czynniki ryzyka:

Objawy:

o miejscowe

ból zlokalizowany w okolicy schorzenia

wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych

skolioza z rotacją

o korzeniowe

ból o torze promieniowania zgodnie z unerwieniem

niedowłady lub porażenia wiotkie

zaburzenia czucia (niedoczulica, parestezje, przeczulica)

objawy rozciągowe (Lasequ'a, Mackiewicza)

zaburzenia funkcji zwieraczy

zaniki mięśni

zaburzenia troficzne

o rdzeniowe (mielopatia szyjna)

niedowłady lub porażenia spastyczne

zaburzenia czucia (niedoczulic parestezje, przeczulica)

objawy piramidowe

zaburzenia funkcji zwieraczy

zaniki mięśni

zaburzenia troficzne

osłabienie odruchów ścięgnistych - kolanowy (ucisk na nerw rdzeniowy wychodzący pomiędzy kręgami L4 i L5) - ze ścięgna Achillesa ( ucisk na nerw rdzeniowy wychodzący pomiędzy kręgami S1 i S2)

Odcinek szyjny kręgosłupa

Przyczyną dolegliwości jest początkowo drażnienie zakończeń nerwowych w obrębie uszkodzonych i ulegających zmianom zwyrodnieniowym tkanek miękkich, głównie pierścienia włóknistego, a następnie znaczne zmniejszanie się światła kanału korzeniowego lub kręgowego, spowodowane wypadnięciem lub uwypuklaniem się jądra miażdżystego albo powstaniem osteofitów powodujących "twardy" ucisk struktur nerwowych. Spondyloza szyjna w pewnej części przypadków jest kolejnym etapem choroby dyskowej. Przyczyną rozwoju zmian mogą być jednak zaburzenia statyczne w przebiegu schorzeń innych części narządu ruchu, np. skoliozy, skrócenia kończyny dolnej, przykurcz w stawie biodrowym itp. W części przypadków przyczyny spondylozy mogą być trudne do ustalenia.

Dolegliwości pochodzące z odcinka szyjnego kręgosłupa są trudne do ścisłego zdefiniowania. Może to być początkowo jedynie uczucie dyskomfortu, potem ograniczenie ruchomości tego odcinka, ból miejscowy lub przeniesiony i przymusowe ustawienie głowy, najczęściej w pozycji pochylenia ku przodowi, z jednoczesną rotacją jak przy kręczu karku. Towarzyszy temu wzmożone napięcie mięśni szyi i barku, mogą występować drżenia i zaniki mięśni w obrębie obręczy barkowej i kończyn górnych.

Dyskopatia piersiowa

Przyczyny występowania dyskopatii piersiowej: 

W większości przypadków przepuklina jądra miażdżystego prowokowana jest stosunkowo małym urazem bądź przeciążeniem kręgosłupa. Sytuacja taka występuje zazwyczaj u starszych pacjentów, którzy prezentują zmiany zwyrodnieniowe w zakresie pierścienia włóknistego krążka międzykręgowego. Zwyrodnienie krążka międzykręgowego jest procesem aktywnie postępującym z wiekiem i jest ściśle związane ze stopniową jego dehydratacją (odwodnieniem) oraz powtarzalnymi na co dzień mikrourazami.

Od strony patofizjologicznej przepuklina jądra miażdżystego może prowadzić do wystąpienia objawów klinicznych w dwóch niezależnych mechanizmach - ucisku korzenia nerwowego bądź worka zawierającego w odcinku piersiowym rdzeń kręgowy oraz podrażnienia tkankowego z następczą indukcją procesów zapalnych.  

Objawy kliniczne dyskopatii piersiowej:

Objawy kliniczne dyskopatii piersiowej ściśle związane są z uciskiem oraz podrażnieniem worka oponowego zawierającego rdzeń kręgowy oraz korzeni nerwowych opuszczających kanał kręgowy poprzez otwory międzykręgowe. Ważnym podkreślenia jest obserwacja, iż w niektórych przypadkach dyskopatii piersiowej praktycznie w ogóle nie występuje ból w okolicy piersiowej kręgosłupa.

Dyskopatia lędźwiowa

Objawy kliniczne dyskopatii lędźwiowej: 

Objawy kliniczne dyskopatii lędźwiowej ściśle związane są z uciskiem oraz podrażnieniem korzeni nerwowych opuszczających kanał kręgowy poprzez otwory międzykręgowe. Ważnym podkreślenia jest obserwacja, iż w niektórych przypadkach dyskopatii lędźwiowej praktycznie w ogóle nie występuje ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. 

Najczęściej na obraz kliniczny dyskopatii lędźwiowej składa się: 

- W rzadkich przypadkach pojawiają się dolegliwości pęcherzowe lub jelitowe powodujące problemy z oddaniem moczu i/lub kału. Dodatkowo, u mężczyzn może wystąpić upośledzenie funkcji seksualnej.  Jest to szczególna sytuacja kliniczna, będąca wczesnym powikłaniem dyskopatii lędźwiowej. W codziennej praktyce klinicznej powyższe zaburzenia obserwowane są rzadko i noszą nazwę zespołu ogona końskiego. Zespół ten występuje w przypadku bardzo masywnych przepuklin jądra miażdżystego, które uciskają poprzez worek oponowy korzenie nerwowe unerwiające pęcherz moczowy oraz jelito. Z reguły zespół ogona końskiego jest pilnym wskazaniem do leczenia operacyjnego. 

Diagnostyka:

Wywiad chorobowy

Badanie kliniczne

Badanie radiologiczne

Dodatkowe metody obrazowania(radikulografia,TK,MRI)

Leczenie dyskopatii

Zachowawcze:

kinezyterapia:

2.okres podostry i przewlekły

Leczenie operacyjne:

Wskazania:

-brak poprawy po lecz. zachowawczym

-masywne tyłoprzemieszczenie j.miażdżystego z uciskiem na ogon koński

-utrzymujące się upośledzenie czynności kończyn

-czasowe nawroty dol. bólowych

-utrzymywanie się Bolów przez ok6-8tyg.

-narastanie niedowładów

Przeciwwskazania:

-zbyt krótki czas leczenia zachowawczego

-leczenie niekonsekwentne i prowadzone z przerwami

-niesprecyzowany poziom uszkodzenia

CEL:usunięcie w całości jądra miażdżystego uszkodzonego krążka międzykręgowego

Wyciągi:

Cel: zmniejszenie zespołów bólowych w odcinku szyjnym

Czas: 10-30min. ( pierwsze wyciągi czas krótszy)

Ilość: 10-25zabiegów (w seriach)

Obciążenie: 12-15kg ( ciężkość stopniuje sie zaczynając najpierw od obciążenia 2,5kg , a

następnego dnia zwiększając o 1-1,5kg)

Przyrządy:

-orczyk

-pętla Glissona

-system bloczkowo-ciearkowy

Inne:

-ułożenie głowy pod katem 24°

-jeśli zastosujemy wyciąg tylko grawitacyjny - to na siedząco przyczepia sie na sztywno na

lince , pacjent sam sie pochyla i sam dozuje

-jeśli zastosujemy wyciąg tylko odbarczajacy - to w pozycji półleżącej

-jeśli na szyi znajdują sie osteofity - to głowę układamy w przeciwna stronę

-jeśli występuje dyskopatia - w celu przybliżenia kręgów do siebie stosujemy rotacje w stronę

odsuniętych wyrostków

-możemy stosować dodatkowo pochylenie głowy, masa karku i obręczy barkowej

-przerwać wyciąg jeśli występują: nudności, wzmożony ból zawroty głowy

-ciężarek powinien wisieć 10cm nad ziemia

Cel: -w zespołach bólowych, bóle głowy spowodowane niedrożnością tętnic

-w dyskopatii

Obciążenie: 8kg

Wyciąg Cotrela -autoelongacyjny

Cel: -bóle odcinka szyjnego

-nerwobóle

-przygotowanie do operacji

-skolioza

-wypadanie dysku

Czas: 10-30min

Ilość: 10-15zabiegów

Obciążenie: chory sam dobiera (dozuje)

Cel: - na skoliozę III i IV stopnia , jako przygotowanie do operacji

-rozciągniecie skróconych elementów okołostawowych , strony wklęsłej skrzywienia

Czas: 30min

Obciążenie: 1/6 - 1/8 ciała

Inne:

-polega na zwisie głowa w dół

-lepiej tolerowany jest przez dzieci , gdy maja lepsze krążenie i zniosą zwis w dół ( w przypadku osób starszych )

-bezpieczniejszy jest od autowyciagu , gdy daje stałe obciążenie ( chory nie może sam dozować)

-najlepiej rozciąga mięśnie

Cel: -stosowany jest po endoproteoplastyce

-odciążenie stawu biodrowego

-po zwichnięciu stawu biodrowego

Czas: cały czas przez określony okres np. 3 tyg.

Inne: -zakłada sie 3-4tyg po operacji

-kd\ w lekkim odwiedzeniu i bloczki zakładamy jako przedłużenie stopy

Cel: nastawienie zwichniętych stawów biodrowych

a) obniżenie główki stawu

b) włożenie główki do panewki

c) stabilizacja , utrzymanie stawu w tej pozycji

Czas: 2 miesiące każdy etap

Obciążenie: 1,5-3,0kg

Inne:

-leżenie na kozetce, kd równolegle do podłoża , wyciąg wzdłuż osi tułowia

-nogi powyżej głowy w lekkim odwiedzeniu pośladki unoszą sie

- -//- stopniowe odwiedzenie

Cel: zmniejszenie bólu w odcinku lędźwiowym

Czas: 30min

Inne:

-kat miedzy kozetka a uniesiona pupa 60°

-przeciwwskazaniem :choroby uk.krążenia , Buergera ( niedrożność naczyń)

Obciążenie: do 20kg

Inne:

-zapinamy pasy poniżej kolców biodrowych i pod żebrami

Cel: zwiększenie zakresu ruchu ( wyprostu) w stawie biodrowym

Czas: 30min

Ilość: 10-15zabiegów

Obciążenie: 1/6-1/8 ciężaru pacjenta

-wyciąg redresyjny

-na iliopsoas linka

-na rectus f. bloczek

Cel: -rozciągniecie więzadeł pobocznych i podkolanowych-zmniejszenie przykurczu zgięciowego więzadeł

Czas: 30min

Obciążenie: 1/6-1/8

1etap- powyżej 30°

2etap- poniżej 30°

Wyciągi ogólnie:

Stosowanie siły zewnętrznej działającej w określonym czasie.

Cel: zwiększenie sprawności statodynamicznej przez:

-rozciągniecie i rozluźnienie tkanek miękkich

-zwiększenie przestrzeni międzykostnych

-obarczenie uciśniętych naczyń i nerwów

-Wyciągi poprawiają krążenie lokalne

-działają przeciwbólowo ,rozluźnienie napiętych odruchowo mięśni

Podział:

-Bezpośrednie: za kość (np. po złamaniu kości udowej, kręgosłupa)

-Pośrednie: za skore lub cześć ciała, siła zewnętrzna za pomocą pasów, petl, kamaszków

-Krótkotrwałe: kilkanaście do kilkudziesięciu minut

-Długotrwałe: kilka tygodni

-Stałej sile ciągu

-Pulsacyjne

-Grawitacyjne

Metoda Mc Kenzie

Metoda ta zawiera cześć diagnostyczna i

terapeutyczna.

Badanie:

Przed podjęciem leczenia u pacjenta

przeprowadza sie dokładny wywiad

dotyczący:

- ewentualnych czynników sprawczych,

- czynników mogących przyczyniać sie do pogorszenia,

- przebiegu choroby,

- dotychczasowego leczenia,

- ocenę postawy,

- ocenę objawów neurologicznych,

- badanie funkcjonalne, które polega na wykonaniu testu powtarzanymi ruchami.

W badaniu funkcjonalnym ocenie podlega zmienność objawów.

Druga cześć badania jest charakterystyczna tylko dla tej metody - polega na wykonaniu pojedynczych a następnie wielokrotnych ( 1x , 3x, 5x, 10x ) powtórzeń ruchów w różnych kierunkach i w różnych pozycjach wyjściowych.

Test ten pozwala określić nam kierunki w których występuje ograniczenie ruchomości oraz w których pojedyncze lub powtarzane ruchy powodują zmianę dolegliwości pacjenta (poprawę lub pogorszenie) oraz umożliwia ustalenie lokalizacji dysfunkcji lub zmiany patologicznej

Metoda rozróżnia trzy zespoły bólowe kręgosłupa pochodzenia mechanicznego:

1.Zespół posturalny, (postural syndrome)

Wynika z przyjmowania nieprawidłowych pozycji postawy ciała

(przeciążenie nie zmienionych patologicznie tkanek miękkich)

Zmiana pozycji np. ustawienia głowy zmniejsza objawy bólowe.

2.Zespół dysfunkcyjny, (dysfunction syndrome)

Wynika z wieloletnich nawykach nieprawidłowej postawy jak i przebytych

urazach zmianach zwyrodnieniowych,wczesniejszych przemieszczeniach

Jadra miażdżystego. Dochodzi do przeciążenia zmienionych patologicznie

tkanek miękkich i do Ograniczenia ruchomości. Ból pojawia sie jedynie w

końcowej fazie ruchu.

3.Zespół zaburzeń strukturalnych (derangement syndrome)

Charakteryzuje sie trwałymi zmianami napiec w obrębie krążka

międzykręgowego i w obrębie trzonów kregowych,miekkich tkanek

okołokregosłupowych. Mogą występować deformacje kifoza , skolioza

reflektoryczna.

Wyróżniamy w tym zespole trzy okresy:

I) ostre dolegliwości bólowe (pierwszy tydzień)

II) nawracające dolegliwości bólowe (2-7 tygodnia)

III) ból przewlekły (powyżej 7 tygodnia)

Ból w tym zespole promieniuje.

Zaburzenia strukturalne:

Zespół nr 1 - ból centralny, symetryczny

Zespół nr 2 - ból centralny, symetryczny z ograniczeniem lordozy, przymusowa kifoza

Zespół nr 3 - ból asymetryczny z promieniowaniem do kończyny górnej lub dolnej, nie

przekraczający poziomu łokcia lub kolana

Zespół nr 4 - ból asymetryczny do poziomu kolana lub łokcia z dekompensacja

(przymusowym bocznym ustawieniem kręgosłupa)

Zespół nr 5 - ból asymetryczny, promieniujący poniżej kolana lub łokcia

Zespół nr 6 - ból asymetryczny, poniżej kolana lub łokcia z dekompensacja i deformacja

Zespół nr 7 - ból symetryczny lub asymetryczny pośladków lub ud, pogłębiona lordoza na

skutek przedniego przesunięcia sie jadra miażdżystego

Różnicowanie zaburzeń

Pojęcia wykorzystywane w tej metodzie:

Fenomen centralizacji - powrót objawów bólowych z obwodu do centrum na skutek repozycji dysku w swoje miejsce.

Peryferyzacja - wędrowanie bólu na obwód związany z patologia ustawienia krążka międzykręgowego.

Dziennie robimy średnio 400 zgięć kręgosłupa. Na skutek skłonu dysk dostosowuje sie do kształtów partnerów - kości.

Podczas wykonywania ruchów wyprostnych tylne części trzonów danego segmentu ruchowego zbliżają sie do siebie zwiększając ciśnienie wewnątrz krążka międzykręgowego po stronie tylnej - powoduje to przodoprzesunięcie jadra miażdżystego z rozciągnięciem wewnętrznych warstw przedniej części pierścienia włóknistego.

Podczas wykonywania ruchów zgięcia obserwuje sie analogiczne mechanizmy tylko w

odwrotnym kierunku przesunięcia jadra (tyłoprzesunięcia).

I.Wypuklina - wysuniecie sie części dysku bez przerwania sie części włóknistej

II.Protruzja - przepuklina - brak pełnego uszkodzenia pierścienia włóknistego

III.Ekskruzja - przerwanie ciągłości pierścienia

IV.Sekwestracja - oddzielenie części jadra miażdżystego od reszty.

1 i 2 dotyczy terapii metoda Mc Kenziego3 i 4 nie dotyczy już tej metody gdy zmiany SA już zbyt zaawansowane.

Terapia

Wykorzystuje sie ruchy odwracające mechanizm wywołujący dolegliwości bólowe tzn. w procesach patologicznych charakteryzujących sie tyłoprzemieszczeniem jadra miażdżystego stosuje sie ćwiczenia wykorzystujące przerost a w przodoprzemieszczeniach wykorzystuje sie ćwiczenia bazujące na zgięciach kręgosłupa.

Zespół zaburzeń posturalnych

- właściwe ustawienie np. odcinka lędźwiowego w pozycji lordotyzujacej uzyskuje sie

dzięki czynnemu napięciu mięśni antygrawitacyjnych,badz dzięki zastosowaniu wałka

ledwiowego - biernie utrzymującego wygięcie w tym odcinku.

- Zniesienie objawów bólowych 5-6 dni

Zespół zaburzeń funkcjonalnych i strukturalnych

- zastosowanie ćwiczeń w sekwencji :

- odcinek lędźwiowy

• leżenie przodem

• leżenie przodem w wyproście kręgosłupa (w

przeproście)

• wyprost kręgosłupa w leżeniu przodem

• wyprost kręgosłupa w leżeniu przodem z stabilizacja

obręczy miednicznej pasem lub ręką terapeuty ( tzw.

overpressure )

• podtrzymywane wyprosty

• wyprost kręgosłupa w pozycji stojącej

• mobilizacja w przeproście

• manipulacja w przeproście

• mobilizacja rotacyjna w przeproście

• manipulacja rotacyjna w przeproście

• zgięcie kręgosłupa w leżeniu tyłem

• zgięcia w pozycji stojącej

• zgięcia w staniu z oparciem jednej kończyny dolnej na krześle (noga

zgiętą pod katem 90 stopni w st. biodrowym i kolanowym)

• korekcja przesunięcia bocznego tułowia

• autokorekcja przesunięcia bocznego kręgosłupa

• mobilizacja w zgięciu

• manipulacja w zgięciu

• manipulacja rotacyjna w zgięciu

- w odcinku szyjnym

płaszczyzna strzałkowa

1) Korekta pacjenta - podczas tego może nasilić sie ból(ucisk wysuniętego jadra może bolec), repozycja dysku

2) Retrakcja szyi

3) Retrakcja szyi z dociskiem - ruch czynny, ostatnia faza z dociśnięciem

4) Retrakcja z dociskiem terapeuty (Retrakcja dla dolnego odcinka kręgosłupa jest ruchem do wyprostu a górnego do zgięcia)

5) Retrakcja leżąc na plecach (wykonuje pacjent)

6) Retrakcja leżąc z dociskiem terapeuty

7) Retrakcja z przerostem na siedząco

8) Retrakcja z przerostem leżąc

9) Trakcja, retrakcja, przerost na leżąco (tylko!)

10) Mobilizacja do przerostu

płaszczyzna czołowa

11) Skłon do boku w kierunku bólu na siedząco

12) Skłon do boku w kierunku bólu na leżąco

13) Skręt głowy w kierunku bólu (do granicy bólu)

Odbarczajaco - skłon od bólu, zgięcie glowy

1.W sytuacji ograniczenia ruchu wyprostu stosuje sie :

- wyprost kręgosłupa w leżeniu przodem

- wyprost kręgosłupa w leżeniu przodem z

stabilizacja obręczy miednicznej pasem lub ręką

terapeuty ( tzw.overpressure )

- wyprost kręgosłupa w pozycji stojącej

- mobilizacje w wyproście

2. W sytuacji ograniczenia ruchu zgięcia stosuje sie :

- zgięcie kręgosłupa w leżeniu tyłem

- zgięcia w pozycji stojącej

- mobilizacje rotacyjne w zgięciu

Powtarzanie ćwiczeń : 10-15x co godzinę

Leczenie zajmuje ok. 6 tygodni

3.W I okresie ostrym przy tyłoprzemieszczeniu jadra stosuje sie :

- leżenie przodem

- zastosowania wałka pod brzuch

- stopniowo włączać ćwiczenia wyprostne

- unikać pozycji zgięciowych

Powtarzanie ćwiczeń ; 5-6 serii po 10 powtórzeń

4.I zespół zaburzeń strukturalnych (ból centralny, symetryczny) stosuje sie:

- leżenie przodem (ok. 5 minut)

- leżenie przodem w wyproście kręgosłupa (w przeproście ok.5 minut)

- wyprost w leżeniu przodem (10 powtórzeń w serii 2-6)

Jeśli objawy nie zmniejszają sie :

- mobilizacje wyprostne

- mobilizacja rotacyjna w przeproście

- manipulacje w wyproście

5.II zespół zaburzeń strukturalnych (ból centralny, symetryczny z ograniczeniem

lordozy, przymusowa kifoza) stosuje sie :

ustawieniu zgieciowym,podkładajac pod brzuch

wałek klin ( całkowita pozycja leżenia przodem

przeciwwskazana)

momentu gdy pacjent potrafi przyjąć pozycje leżenia

przodem (zmiana II zespołu na I -dalsze postępowanie

Zmniejszenia tyło przemieszczenia odbywa sie tak jak w I)

6.III zespół zaburzeń strukturalnych stosuje sie:

- podobnie co I zespół jeśli nie pojawi sie objaw centralizacji wprowadza sie :

- wyprost kręgosłupa w leżeniu asymetrycznym przesunięciem miednicy w stronę niebolesna

- gdy ból Bedzie odczuwany w okolicy kręgosłupa to grupę traktujemy jak I

7.IV zespól zaburzeń strukturalnych stosuje sie:

- usprawnianie jest trudniejsze gdy charakteryzuje sie reflektorycznym bocznym

skrzywieniem kręgosłupa co zmniejsza efekt ćwiczeń wyprostnych

- początkowo trzeba uzyskać symetrie kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej stosując przesunięcia boczne kręgosłupa w pozycji stojącej

8.V zespól zaburzeń strukturalnych stosuje sie:

- początkowo leczona jak zespól I lub III jeśli dojdzie do pogorszenia przekształca sie w

IV

- stosuje sie wyciąg o charakterze trakcyjnym

- często zabieg operacyjny

9.VII zespól zaburzeń strukturalnych stosuje sie:

- korekcje przodoprzesuniecia jadra miażdżystego uzyskuje sie przez zgięcie kręgosłupa w

leżeniu tyłem oraz w staniu dodatkowo stosuje sie mobilizacje i manipulacje w zgięciu

Różnicowanie umiejscowienia zmian w odcinku szyjnym kręgosłupa

Różnicowanie umiejscowienia zmian w odcinku lędźwiowym kręgosłupa

Trakcja lędźwiowa