Przynależności

Przynależności to nie części składowe!

Art. 51 K.c. - przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.

Nie może być przynależnością rzecz nienależąca do właściciela rzeczy głównej.

Przynależność nie traci swojego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną.

Osoba fizyczna - każdy człowiek od chwili odłączenia go od ciała matki do śmierci, niezależnie od płci, wieku, stanu zdrowia fizycznego i psychicznego oraz innych cech. Osoba fizyczna zgodnie z Kodeksem cywilnym ma osobowość prawną i może posiadać zdolność do czynności prawnych.

Osoby prawne - Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy prawa nadają osobowość prawną.

• Państwowe osoby prawne, np.:

• przedsiębiorstwa państwowe (powstają z mocy Ustaw o przedsiębiorstwach państwowych),

• państwowe szkoły wyższe (powstają z mocy ustawy o szkolnictwie wyższym),

• jednostki badawczo-rozwojowe (powstają z mocy Ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych),

• Wojskowa Agencja Mieszkaniowa (powstają z mocy ustawy o Zakwaterowaniu Sił Zbrojnych)

• Samorządowe osoby prawne, np. Jednostki Samorządu Terytorialnego:

• gminy,

• powiaty,

• województwa (powstają z mocy ustaw samorządowych)

• Prywatne osoby prawne, np.

• banki prywatne,

• szkoły prywatne,

• fundacje,

• inne

Jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej - państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, które nie spełniają kryteriów właściwych dla państwowych i samorządowych osób prawnych:

• państwowe:

• urzędy wojewódzkie,

• ministerstwa,

• nadleśnictwa,

• przychodnie rejonowe,

• pogotowia,

• inne

• samorządowe:

• urzędy marszałkowskie

• starostwa powiatowe,

• szkoły podstawowe,

• gimnazja,

• przedszkola,

• ośrodki kultury,

• inne

Klasyfikacja podmiotowa nieruchomości:

• nieruchomości Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych

• nieruchomości jednostek Samorządu Terytorialnego

• nieruchomości osób fizycznych

• nieruchomości spółdzielni mieszkaniowych, rolnych, produkcyjnych

• nieruchomości należące do spółek handlowych, partii, stowarzyszeń

• nieruchomości należące do kościołów i związków wyznaniowych

• nieruchomości należące do wspólnot gruntowych

• inne

Klasyfikacja przedmiotowa nieruchomości:

• nieruchomości gruntowe ( zabudowane i niezabudowane)

• nieruchomości budynkowe

• nieruchomości lokalowe

Nieruchomość gruntowa

(z Ustawy o Gospodarce nieruchomościami) - grunt wraz z częściami składowymi z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny przedmiot własności.

Nieruchomość budynkowa

(z Ustawy o Gospodarce nieruchomościami) -budynki trwale z gruntem związane lub część takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nieruchomość lokalowa

(z Ustawy o Gospodarce nieruchomościami) - samodzielny lokal mieszkalny lub lokal o innym przeznaczeniu, stanowiący odrębny przedmiot własności.

Cechy przedmiotu nieruchomości:

• fizyczne

• położenie

• granice (w nieruchomości budynkowej jest to obrys budynku, a w lokalowej jest to rzut poziomy)

• pole powierzchni

• ekonomiczne (walor rynkowy nieruchomości) - związane z nieruchomością jako inwestycją, uzgadniają cechy cenotwórcze (np. przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego)

Posiadanie nie jest prawem do nieruchomości, ale stanem faktycznym nieruchomości!

Art. 136 K.c. - posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Art. 172 K.c. - posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat 20, jako posiadacz samoistny (zasiedzenie), chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze.

Art. 137 K.c. - po upływie lat 30 posiadacz nieruchomości nabywa jej własność choćby uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie).

1. Prawa rzeczowe:

• własność

• użytkowanie wieczyste

1. Ograniczone prawa rzeczowe:

• użytkowanie

• służebność

• hipoteka

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu

1. Prawa zobowiązaniowe:

• najem

• dzierżawa

• użyczenie

• darowizna

• renta

• dożywocie

1. Zarząd

2. Trwały zarząd

Własność - najszersze prawo do rzeczy, które może być zbywalne, przenoszalne, dziedziczne.

Przeniesienie własności może nastąpić w drodze sprzedaży (zbycie), zamiany, darowizny, zrzeczenia się, przekazania nieruchomości, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Własność jest to prawo do rozporządzania rzeczą i korzystania z niej zgodnie z przepisami prawa i zasadami współżycia społecznego. Właściciel może korzystać z rzeczy, rozporządzać rzeczą, pobierać pożytki i inne dochody z wyłączeniem osób trzecich.

Właściciel w związku z prawem własności ma także szereg obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Własność można nabyć przez zasiedzenie.

Wspołwłasność - własność przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest w częściach ułamkowych, tzn. udział każdego współwłaściciela jest określony ułamkiem, natomiast wielkość tych udziałów wynika z umowy lub tzw. jednostronnej czynności prawnej (testamentu).

Współwłasność łączna (bezudziałowa) - ustawowa wspólność małżeńska.

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności, np. poprzez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział rzeczy byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą zmianę rzeczy lub jej wartości.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Użytkowanie wieczyste - należy do silnych praw rzeczowych. Jest ono zbywalne, przenoszalne lub dziedziczne.

Podmiotem tego prawa mogą być osoby fizyczne lub prawne.

Przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być grunty Skarbu Państwa, a także grunty Jednostek Samorządu Terytorialnego.

Oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste następuje na okres 99 lat, ale może być krótsze w wyjątkowych sytuacjach, jednak na co najmniej 40 lat.

Użytkownik wieczysty ma prawo żądać przedłużenia umowy, a odmowa przedłużenia tego prawa jest dopuszczalna tylko ze względu na ważny interes społeczny.

Umowa o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz umowa o przedłużenie tego prawa powinny być zawarte w formie aktu notarialnego. Budynki i urządzenia wzniesione przez użytkownika wieczystego na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie Jednostek Samorządu Terytorialnego stanowią jego własność.

To samo dotyczy budynków i urządzeń, które użytkownik wieczysty nabył przy zawarciu umowy o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Użytkownik wieczysty uiszcza opłatę pierwszą jednorazową i opłaty roczne poprzez czas trwania użytkowania wieczystego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Użytkowanie - prawo do używania cudzej rzeczy (nieruchomości) i pobierania z niej pożytków.

Użytkowanie można ograniczyć do części rzeczy.

Jest to prawo niezbywalne i niedziedziczne.

W skutek niewykonywania przez okres 10 lat prawo to wygasa.

Właściciel ma obowiązek świadczenia nakładów na rzecz obciążoną użytkowaniem, a użytkownik jest zobowiązany dokonywać naprawy i ponosić inne nakłady związane ze zwykłym korzystaniem z rzeczy. Po wygaśnięciu użytkowania, użytkownik jest zobowiązany zwrócić rzecz we właściwym stanie. Użytkowanie jest odpłatne lub nieodpłatne. Ujawnione jest w Dziale III Księgi Wieczystej.

Służebność - wpis w Dziale I Księgi Wieczystej dla nieruchomości władnącej i w Dziale III dla nieruchomości obciążonej.

• Służebność gruntowa - jest to obciążenie nieruchomości na rzecz każdoczesnego właściciela innej nieruchomości, tzw. nieruchomości władnącej

pewnym prawem. Przykładem jest służebność przejazdu, przejścia, wejścia na grunt w określonych celach. Służebność powinna być tak wykonywana, żeby jak najmniej utrudniała korzystanie z nieruchomości obciążonej. Właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zniesienia służebności gruntowej za wynagrodzeniem, a jeżeli utraciła ona dla nieruchomości władnącej wszelkie znaczenie- bez wynagrodzenia. Służebność gruntowa wygasa na skutek niewykonania po upływie 10 lat (art. 285 K.c.).

• Służebność osobista - nieruchomość można obciążyć na rzecz oznaczonej osoby prawem, którego treść odpowiada treści służebności gruntowej. Służebność osobista wygasa najpóźniej ze śmiercią uprawnionego. Służebność ta jest niezbywalna. Nie można jej nabyć przez zasiedzenie. Przykładem jest służebność zamieszkania (art. 296 K.c.).

• Służebność przesyłu - nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia prawem polegającym na tym, ze przedsiębiorca może korzystać, w określonym zakresie, z nieruchomości obciążonej zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (art. 305 K.c.).

Hipoteka - obciążenie nieruchomości prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości.

Prawo to pozostaje bez względu na zmianę właściciela nieruchomości.

Właściciel nieruchomości obciążonej hipoteką jest dłużnikiem hipotecznym, a osoba, która ma w ten sposób zabezpieczona nieruchomość jest wierzycielem hipotecznym.

Hipoteka dotyczy wyłącznie wierzytelności pieniężnych i jest określona w oznaczonej kwocie pieniężnej.

Ustanowiona jest zwykle dla zabezpieczenia pożyczki lub kredytu.

• Hipoteka kaucyjna - zabezpiecza wierzytelność nieokreślonej jeszcze wysokości, ale do oznaczonej najwyższej sumy.

• Hipoteka łączna - obciąża wszystkie nieruchomości powstałe w wyniku podziału nieruchomości, na której została ustanowiona hipoteka.

• Hipoteka przymusowa - może być ustanowiona na mocy postanowienia sądu lub decyzji administracyjnej bez woli właściciela obciążonej nieruchomości. Hipoteką może być obciążona własność, użytkowanie wieczyste i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

• Hipoteka umowna - oświadczenie właściciela nieruchomości obciążonej o ustanowieniu hipoteki w formie aktu notarialnego.

Hipoteki powstają w momencie wpisu do księgi wieczystej.

Społdzielcze własnościowe prawo do lokalu - prawo to przysługuje członkom spółdzielni.

Mogą oni posiadać i używać przydzielone im lokale mieszkalne o powierzchni odpowiadającej wysokości wkładu mieszkaniowego oraz innym kryteriom zawartym w statucie spółdzielni.

Członkiem spółdzielni może zostać każdy, kto złoży podanie i wpłaci kwotę wpisową.

Prawo to przysługuje z chwila z chwila zawarcia umowy, w której spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi spółdzielni lokal mieszkalny, a członek spółdzielni jest zobligowany do wniesienia wkładu pieniężnego i uiszczenia opłat. Jest to prawo zbywalne i dziedziczne.

Można sprzedać to prawo, lecz skuteczność umowy zależy od przyjęcia nabywcy w poczet członków spółdzielni. Umowa zbycia tego prawa musi być zawarta w formie aktu notarialnego.

Dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu może być założona księga wieczysta pod warunkiem, że spółdzielnia ma uporządkowany stan prawny nieruchomości.

Daje to posiadaczowi możliwość prawa korzystania z kredytów hipotecznych.

Najem - jest zobowiązaniem, w ramach którego wynajmujący oddaje rzecz lub jej część do używania najemcy na czas oznaczony lub nieoznaczony w zamian za ustanowiony czynsz.

Umowa najmu na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie, bo w przeciwnym razie staje się umową na czas nieoznaczony. Najem zawarty na czas dłuższy niż 10 lat po upływie tego okresu jest najmem na czas nieoznaczony.

Wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu.

Drobne nakłady związane ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę.

Zniszczenia z powodu okoliczności, za które najemca nie ponosi odpowiedzialności nie podlegają obowiązkowi przywrócenia do stanu poprzedniego przez najemcę.

Jeżeli w czasie trwania najmu okaże się potrzeba napraw, które obciążają wynajmującego, i bez których rzecz nie jest przydatna do umówionego użytku, najemca powinien zawiadomić wynajmującego i może wyznaczyć termin wykonania napraw, a po terminie dokonać napraw na koszt wynajmującego. Najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa tego nie zabrania.

Po zakończeniu najmu zobowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym, jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy, będące następstwem prawidłowego użytkowania.

Dzierżawa - jest zobowiązaniem, w ramach którego wydzierżawiający zobowiązuje się oddać rzecz lub jej część do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu czynsz.

Dzierżawa na czas dłuższy niż 30 lat staje się dzierżawa na czas nieoznaczony.

Dzierżawa jest ustanawiana w drodze umowy.

Dzierżawca ma obowiązek wykonywania napraw niezbędnych do zachowania przedmiotu dzierżawy w stanie niepogorszonym.

Bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może oddać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania ani go poddzierżawiać (art. 693 K.c.).

Użyczenie - jest zobowiązaniem, w ramach którego użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy lub jej części.

Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.

Biorący ponosi zwykle koszty utrzymania rzeczy użyczonej i jest odpowiedzialny za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy.

Po zakończeniu użyczenia biorący do używania zobowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie niepogorszonym, ale nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy, będące następstwem prawidłowego używania (art. 710 K.c.).

Darowizna - darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku (art. 888 K.c.).

Renta - przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej strony do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub rzeczach określonych, co do gatunku. Renta powinna być stwierdzona w drodze umowy (art. 903 K.c.).

Dożywocie - jest zobowiązaniem, w ramach którego w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywającemu dożywotnie utrzymanie lub inne świadczenie.

W razie zbycia nieruchomości obciążonej prawem dożywocia, nabywca ponosi osobistą odpowiedzialność za świadczenie tym prawem objęte (art. 909 K.c.).

PRAWO	PRAWO DO KORZYSTANIA Z RZECZY	PRAWO DO POBIERANIA POŻYTKOW	OPŁATY Z TYTUŁU WŁASNOŚCI
Własność	+	+	-
Użytkowanie Wieczyste	+	+	+
Użytkowanie	+	+	+
Dzierżawa	+	+	+
Najem	+	-	+
Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu	+	+	+/-

Administracja publiczna

Administracja publiczna dzieli się na administrację rządową i samorządową.

1. Administracja rządowa

Administracja rządowa dzieli się na:

• Wojewoda i organy zespolone

• Organy administracji niezespolonej

Administracja rządowa dotyczy poziomu województwa.

Wojewoda jest przedstawicielem Rady Ministrów i organem administracji rządowej w województwie. Zespolenie służb inspekcji i straży ( np. policja, inspekcje sanitarne, straż pożarna, straż graniczna, itp.) w administracji rządowej w województwie następuje pod zwierzchnictwem wojewody.

Wojewodzie podlegają kierownicy tych służb, którzy wykonują zadania i kompetencje określone w ustawach. Wojewódzką administrację niezespoloną tworzy się wyłącznie w drodze ustawy, a powołanie i odwołanie ich organów następuje na wniosek właściwego miejscowo wojewody lub po uzyskaniu jego zgody, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Wojewódzką administrację niezespoloną tworzą organy podporządkowane ministrowi, natomiast ministrowie kierują działami administracji rządowej (np. finanse publiczne, gospodarka, oświata i wychowanie).

2. Administracja samorządowa - samorządy: gminny, powiatowy, wojewodzki

1. Samorząd gminny

Mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową, podejmują rozstrzygnięcia w głosowaniach powszechnym lub za pośrednictwem organów gminy.

• Gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

• Samodzielność gminy podlega ochronie prawnej.

• Tworzenie, łączenie, podział i znoszenie gmin, ustalanie ich granic i nazw oraz siedzib następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami.

• Gmina może mieć nałożony obowiązek wykonania zadań z zakresu administracji rządowej w drodze ustawy lub w drodze porozumienia z organami tej administracji.

Organy gminy: rada gminy (organ stanowiący i kontrolny) oraz wójt/burmistrz/prezydent miasta.

Decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje wójt/burmistrz/prezydent miasta, którzy mogą upoważnić inne osoby, ale decyzje wydawane przez zarząd gminy również podpisuje wójt/burmistrz/prezydent miasta.

2. Samorząd powiatowy

• Mieszkańcy powiatu tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową.

• Powiat ma osobowość prawną i wykonuje określone ustawami zadania w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

• Samodzielność powiatu podlega ochronie prawnej.

• Rada ministrów w drodze rozporządzenia tworzy, łączy, dzieli i znosi powiaty po zasięgnięciu opinii zainteresowanych rad gmin i sejmików województw.

Organy powiatu i sejmików wojewódzkich: rada powiatu (organ stanowiący i kontrolny) oraz zarząd powiatu.

Decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje starosta lub osoba upoważniona, chyba że przepisy szczególne przewidują wydawanie decyzji przez zarząd powiatu. Od decyzji przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego.

Powiat jako jednostka podziału terytorialnego obejmuje obszary graniczących ze sobą gmin albo obszar miasta na prawach powiatu. Dąży się, aby był to obszar jednorodny ze względów osadniczych i przestrzennych oraz więzi społeczne i gospodarcze, zapewniające wykonanie zadań publicznych.

Powiat grodzki ( w Polsce jest 65 powiatów grodzkich) - jest miastem na prawach powiatu, liczącym ponad 100000 mieszkańców oraz miastem, które przestało być siedzibą wojewody. Funkcje organów powiatu stanowi rada miasta i zarząd miasta.

Powiat ziemski (w Polsce jest 314 powiatów ziemskich) - obejmuje całe obszary graniczących ze sobą gmin posiadających status miasta lub gmin, na terytorium których znajduje się miejscowość posiadająca status miasta. Powiat może obejmować kilka miast, ale jedno z nich jest siedzibą powiatu. Obszar powiatu ziemskiego związany z wykonywaniem jego zadań pokrywa się z obszarem kilku gmin.

3. Samorząd wojewódzki

Mieszkańcy województwa tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową. Województwa ma osobowość prawną i wykonuje określone ustawami zadania w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Samodzielność województwa podlega ochronie prawnej.

Organy samorządu wojewódzkiego nie stanowią wobec powiatu i gminy organów nadzoru i kontroli oraz nie są organami wyższego stopnia w postępowaniu administracyjnym.

Organy województwa: sejmik województwa (organ stanowiący i kontrolny) oraz zarząd województwa (organ wykonawczy).

Decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje marszałek, jeśli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, lub upoważnione osoby. Od decyzji służy odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego, a w sprawach powołanych na podstawie porozumienia z wojewodą z zakresu

administracji rządowej do właściwego ministra.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze - organy wyższego stopnia w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej.

SKO rozpatruje:

• Odwołania od decyzji

• Zażalenia na postanowienia

• Żądania wznowienia postępowania

• Stwierdzenia nieważności decyzji

Obszar właściwości miejscowej kolegium odpowiada obszarowi właściwemu miejscowego sądu administracyjnego pierwszej instancji.

Organy administracji geodezyjnej w strukturze administracji publicznej

W ramach struktur państwowych na wszystkich szczeblach administracji publicznej została powołana Służba Geodezyjna i Kartograficzna. Aktem prawnym, który reguluje organizację, działania i zadania Służby Geodezyjnej i Kartograficznej jest Ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Art. 6

Centralnym organem administracji rządowej jest w sprawach geodezji i kartografii Główny Geodeta Kraju. Nadzór nad Głównym Geodetą Kraju sprawuje Minister właściwy do spraw administracji publicznej. Głównego Geodetę Kraju powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. Główny Geodeta Kraju wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii. Organizację zewnętrzną określa statut nadany przez Prezesa Rady Ministrów w drodze rozporządzenia, natomiast organizacja wewnętrzna i szczegółowy zakres zadań GUGIK-u określony jest w regulaminie organizacyjnym przez Głównego Geodetę Kraju.

Art. 6a

Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowią:

1. Organy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego

• Główny Geodeta Kraju

• Wojewoda wykonujący swe zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, wchodzącego w skład zespolonego administracji rządowej w województwie

2. Organy administracji geodezyjnej i kartograficznej

• Marszałek województwa, wykonujący swe zadania przy pomocy geodety województwa, wchodzącego w skład Urzędu Marszałkowskiego

• Starosta wykonujący swe zadania przy pomocy geodety powiatowego, wchodzącego w skład starostwa powiatowego.

UŻYTKOWANIE WIECZYSTE I TRWAŁY ZARZĄD

Podmiot sprzedaży i użytkowania wieczystego - zasady ogólne

Art. 14

Nieruchomości będące własnością Skarbu Państwa mogą być sprzedawane jednostkom samorządu terytorialnego za cenę niższą niż ich wartość rynkowa lub oddawane w użytkowanie wieczyste tym jednostkom bez pobierania opłaty pierwszej. Ta sama zasada obowiązuje przy sprzedaży lub oddawaniu w użytkowanie wieczyste własności jednostek samorządu terytorialnego Skarnowi Państwa lub innym jednostkom samorządu terytorialnego.

SP -> JST

Sprzedaż za cenę niższą, oddawanie w użytkowanie wieczyste bez pobierania opłaty pierwszej

JST -< SP, JST

Art. 17

Państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nabywają nieruchomości na własność Kub w użytkowanie wieczyste Skarbu Państwa. Natomiast samorządowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej na własność lub w użytkowanie wieczyste odpowiedniej jednostki.

Art. 27

Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Wymaga to wpisu w księdze wieczystej. Skarb Państwa Jednostki samorządu terytorialnego Jednostki samorządu terytorialnego Jednostki samorządu terytorialnego

Art. 28

Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej. Warunki zbycia nieruchomości w drodze przetargu obwieszcza się w ogłoszeniu o przetargu. Warunki zbycia nieruchomości w drodze bezprzetargowej ustala się w rokowaniach prowadzonych z nabywcą. Protokół z przeprowadzonego przetargu lub protokół z rokowań przy zbyciu w drodze bezprzetargowej, stanowi podstawę do zawarcia umowy.

Przetargi na zbycie nieruchomości (rozdział 4 ustawy, art. 37)

Przetarg przeprowadza się w formie:

• Przetargu ustnego nieograniczonego

• Przetargu ustnego ograniczonego

• Przetargu pisemnego nieograniczonego

• Przetargu pisemnego ograniczonego

Art. 35

Dotyczy wykazu nieruchomości do sprzedaży, oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem i dzierżawę.

Art. 34 (prawo pierwokupu)

Właściwy organ sporządza i podaje do publicznej wiadomości wykaz nieruchomości przeznaczony do sprzedaży, użytkowania wieczystego, użytkowania, najmu i sprzedaży, i wywiesza ten wykaz na okres 31 dni w siedzibie właściwego urzędu, a ponadto informację o wywieszeniu tego wykazu podaje do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w prasie lokalnej oraz w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, a także na stronach internetowych urzędu.

Art. 31 (oddanie w użytkowanie wieczyste)

Okres użytkowania wieczystego trwa od 40 do 99 lat. Wyjątkiem może być cel gospodarczy. W umowie oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste podaje się sposób korzystania z nieruchomości.

Art. 62 (dotyczy ustalenia sposobów i terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowej)

W umowie o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste ustala się termin zabudowy zgodnie z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste.

Jeśli sposób zagospodarowania polega na jej zabudowaniu to ustala się termin rozpoczęcia budowy (wybudowanie fundamentów) lub termin zakończenia budowy (budynek w stanie surowym zamkniętym). Termin może być przedłużony na wniosek użytkownika wieczystego, jeżeli nie mógł być dotrzymany z przyczyn niezależnych od użytkownika.

W razie niedotrzymania terminów zagospodarowania nieruchomości, organ może wyznaczyć termin dodatkowy. Mogą być ustalone dodatkowe opłaty roczne niezależne od opłat z tytułu użytkowania wieczystego. Wysokość dodatkowej opłaty rocznej wynosi 10% wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień ustalenia opłaty pierwszej po bezskutecznym upływie terminu jej zagospodarowania . za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze 10% tej wartości.

Art. 33 (rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego)

Użytkowanie wieczyste wygasa z upływem okresu ustalonego w umowie albo przez rozwiązanie umowy przed upływem tego okresu. W razie wygaśnięcia lub rozwiązania umowy użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie za wzniesione przez niego lub nabyte na własność budynki i inne urządzenia na dzień wygaśnięcia użytkowania wieczystego. Za budynki i inne urządzenia wzniesione wbrew postanowieniom umowy wynagrodzenie nie przysługuje.

Właściwy organ może żądać rozwiązania umowy użytkowania wieczystego przed upływem ustalonego okresu, jeżeli użytkownik wieczysty korzysta z nieruchomości w sposób sprzeczny z ustalonym w umowie lub jeżeli nie zabudował jej w ustalonym terminie.

CENY, OPŁATY I ROZLICZENIA ZA NIERUCHOMOŚCI

Sprzedaż - cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu stosuje się następujące zasady ustalania cen:

• Cenę wywoławczą w pierwszym przetargu ustala się w wysokości nie niższej niż wartość nieruchomości

• Cenę wywoławczą w drugim przetargu można ustalić w wysokości niższej niż wartość nieruchomości, jednak nie niższej niż 50% jej wartości

• Cenę, którą jest obowiązany zapłacić jej nabywca ustala się w wysokości ceny uzyskanej w wyniku przetargu

• Jeżeli drugi przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, cenę nieruchomości ustala się w rokowaniach z nabywcą w wysokości nie niższej niż 40% jej wartości

Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość.

Bonifikaty - właściwy organ może udzielić z zgodą wojewody, rady lub sejmiku bonifikaty od ceny ustalonej wg zasad jak wyżej, jeżeli nieruchomość jest

sprzedawana:

• Na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz innych celów publicznych

• Osobom fizycznym lub prawnym, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną na cele niezwiązane z działalnością zarobkową, a także na działalność pożytku publicznego.

• Jako lokal mieszkaniowy

• Organizacji zrzeszających działkowców z przeznaczeniem na ogrody działkowe

• 5-11 inne cele bardziej specjalistyczne

Jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomości lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające uzyskanie bonifikaty przed upływem 20 lat, a w przypadku lokalu mieszkalnego - 5 lat, licząc od dnia nabycia jest zobowiązany do zwrotu kwoty bonifikaty po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Są wyjątki w przypadku:

• Zbycia na rzecz osoby bliskiej

• Zbycia między jednostkami samorządu terytorialnego

• Zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego a Skarbem Państwa

• Zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe

• Sprzedaży lokalu mieszkalnego jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystywanej na cele mieszkaniowe

W razie zbiegu praw do bonifikat stosuje się jedną bonifikatę korzystniejszą dla nabywcy.

Cenę nieruchomości lub jej części wpisanej do rejestru zabytków obniża się o 50%.

Cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej lub w drodze rokowań może zostać rozłożona na raty na czas nie dłuższy niż 10 lat. Wierzytelność jest zabezpieczona hipoteką. Pierwsza rata podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy, a następne wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych w umowie.

Decyzja powinna zawierać:

1. Nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej, na rzecz której jest ustanowiony trwały zarząd.

2. Oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz według katastru nieruchomości.

3. Powierzchnię i opis nieruchomości.

4. Przeznaczenie nieruchomości i sposób jej zagospodarowania.

5. Cel, na jaki nieruchomość została oddana w trwały zarząd.

6. Termin zagospodarowania nieruchomości.

7. Cenę nieruchomości i opłatę z tytułu trwałego zarządu.

8. Możliwość aktualizacji opłaty z tytułu trwałego zarządu.

9. Czas, na który trwały zarząd został ustanowiony.

Objęcie nieruchomości w trwały zarząd następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Wygaśnięcie trwałego zarządu

• Wygaśnięcie decyzją organu

• Wygaśnięcie na wniosek jednostki organizacyjnej

Wygaśnięcie decyzją organu - wygasa z upływem okresu, który został ustanowiony lub na skutek wydania decyzji w razie stwierdzenia:

• Nieruchomość nie została zagospodarowana zgodnie z decyzją o ustanowieniu trwałego zarządu

• Jednostka organizacyjna nie zawiadomiła właściwego organu o oddaniu nieruchomości lub jej części w najem, dzierżawę lub o użyczeniu albo nie uzyskała zgody

• Nieruchomość jest wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem określonym w decyzji

• Sposób korzystania z nieruchomości pogarsza stan środowiska w stopniu zagrażającym życiu, zdrowiu lub mieniu

• Przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym uległa zmianie, która nie pozwala na dalsze wykorzystywanie nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób, a jednostka organizacyjna nie ma możliwości zmiany sposobu wykorzystywania nieruchomości

• Nieruchomość stała się zbędna na cel określony w decyzji o ustanowieniu trwałego zarządu

Wygaśnięcie trwałego zarządu jest równoznaczne z wypowiedzeniem najmu, dzierżawy lub użyczenia z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Ad.1

Decyzje o wygaśnięciu trwałego zarządu przysługującego jednostkom organizacyjnym Resortu Obrony Narodowej, Resortu Spraw Wewnętrznych i Administracji, Resortu Sprawiedliwości, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego wymagają zgód wojewody w porozumieniu z odpowiednimi ministrami lub szefami resortów.

Ad. 2

Wniosek o wydanie decyzji o wygaśnięciu zarządu do całej nieruchomości lub jej części, jednostka organizacyjna sprawująca ten zarząd może zgłosić organowi, jeżeli nieruchomość stała się dla niej zbędna.

Złożenie wniosku powinno być poprzedzone uzyskaniem zgody organu nadzorującego jednostkę organizacyjną.

Właściwy organ może orzec w drodze decyzji o przekazaniu trwałego zarządu między jednostkami organizacyjnymi na ich wniosek, złożony za zgodą organów nadzorujących te jednostki.

Likwidacja jednostki organizacyjnej sprawującej trwały zarząd nieruchomości powoduje jego wygaśnięcie.

Opłaty z tytułu trwałego zarządu

Za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne. Opłaty te pobiera się przez cały okres trwania trwałego zarządu w terminie do 31 marca każdego roku z góry na cały rok. Jeśli trwały zarząd nastąpił w trakcie roku, opłatę ustala się proporcjonalnie do okresu trwałego zarządu. Opłaty ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości ustalonej na podstawie wartości. Wysokość stawek procentowych opłat rocznych jest uzależniona od celu, na jaki nieruchomość została oddana i wynosi:

• na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym ochrony przeciwpożarowej (1/10% ceny)

• na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych, działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną, a także siedziby organów władzy o administracji publicznej (3/10 % ceny)

• na pozostałe nieruchomości (1% ceny)

Nie pobiera się opłat rocznych za nieruchomości oddane w trwały zarząd pod drogi publiczne, parki, zieleńce, ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne, parki narodowe oraz rezerwaty przyrody

Jeśli trwały zarząd jest ustanowiony i nieruchomość wykorzystywana jest na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego celu, który został określony w decyzji jako podstawowy.

Jeżeli nastąpiła trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, stawkę opłaty rocznej zmienia stosownie do zmienionego sposobu korzystania w drodze decyzji.

Bonifikaty w opłatach

Właściwy organ może udzielić za zgodą wojewody, rady lub sejmiku bonifikat, jeżeli nieruchomość jest oddana:

• na cele mieszkaniowe, realizację urządzeń infrastruktury technicznej i cele publiczne

• jednostkom organizacyjnym, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, , leczniczą, oświatową, naukową, wychowawczą, sportową i turystyczną na cele niezwiązane z działalnością zarobkową

• na siedziby organów administracji publicznej i sądów oraz prokuratur

• na siedziby aresztów śledczych, zakładów karnych, zakładów dla nieletnich

Jeżeli nieruchomość jest wpisana do rejestru zabytków opłatę można ustalić na 50% lub podwyższyć albo obniżyć bonifikatę. W razie zbiegu praw do bonifikat, stosuje się jedną bonifikatę korzystniejszą dla jednostki organizacyjnej. Wysokość opłat rocznych oraz udzielonych bonifikat i sposób zapłaty tych opłat ustala się w drodze decyzji właściwego organu.

Strata bonifikaty

Jednostka organizacyjna sprawująca trwały zarząd, która oddała nieruchomość lub jej część w najem lub dzierżawę może być pozbawiona bonifikaty, a ponadto może być zobowiązana do uiszczenia opłat rocznych w wysokości 1% ceny nieruchomości. Pozbawienie bonifikaty oraz zmiana opłaty rocznej następuje w drodze decyzji.

Jeżeli nastąpiła trwała zmiana celu wykorzystania nieruchomości, będące podstawą udzielonej bonifikaty, właściwy organ pozbawia przyznanej bonifikaty w drodze decyzji

.

Aktualizacja opłaty rocznej

Wysokość opłaty rocznej może być aktualizowana nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość nieruchomości uległa zmianie. Aktualizacji dokonuje się z urzędu albo na wniosek jednostki organizacyjnej. Aktualizacji dokonuje się w drodze decyzji, a nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje od 1 stycznia roku następującego po roku, w którym decyzja stała się ostateczna.

Na poczet różnicy między opłatą dotychczasową a zaktualizowaną zalicza się wartość nakładów poniesionych przez jednostkę organizacyjną na budowę urządzeń infrastruktury technicznej.

Jeżeli jednostka organizacyjna poniosła nakłady na wybudowanie budynków i innych urządzeń trwale z gruntem związanych, wartość tych nakładów nie uwzględnia się w cenie nieruchomości, będącej podstawą do ustalenia opłat.

Przy przekazywaniu trwałego zarządu przez jednostkę organizacyjną na wniosek innej jednostki organizacyjnej dokonują one między sobą rozliczenia nakładów na tę nieruchomość. Sposób rozliczenia ustala się w porozumieniu między jednostkami organizacyjnymi.

W razie wygaśnięcia trwałego zarządu na skutek upływu okresu, na który został ustanowiony albo wydaniu decyzji o jego wygaśnięciu, organ zwraca jednostkom organizacyjnym kwotę równą wartości nakładów.

Jeżeli wygaśnięcie trwałego zarządu nastąpiło na wniosek jednostki organizacyjnej, rozliczenia nie dokonuje się.

---