Uniwersytet Zielonogórski
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska,
Zakład Sieci i urządzeń sanitarnych
MECHANIKA PŁYNÓW
LABORATORIUM
Sprawozdanie z ćwiczenia laboratoryjnego nr 8.
„Linia piezometryczna”
GRUPA 29 ISMD
( poniedziałek, g. 11.15 - 13.00 )
w składzie:
1. Darek Kobiela
2. Dagmara Kwaśniewska
3. Katarzyna Sterna
Data odbycia zajęć:
12.01.2004 r.
Data oddania sprawozdania:
19.01.2004 r.
OCENA:
1. Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie linii piezometrycznej i energii dla badanego układu hydraulicznego.
2. Zakres wymaganych wiadomości.
Dysypacja energii powoduje zmniejszenie całkowitej energii mechanicznej cieczy płynącej rurociągiem, możemy zatem zapisać dla cieczy lepkiej następującą nierówność:
α1, α2 - współczynniki Coriolisa, zależą od charakteru przepływu; jest to stosunek energii
rzeczywistej do energii pozornej:
gdzie:
Różnica między prawą i lewą stroną nierówności określa stratę energii mechanicznej przy przepływie od przekroju 1 do 2.
Wobec tego, że umiemy oszacować straty energii nierówność możemy zamienić na równość. Równanie Bernoulliego dla cieczy rzeczywistej ma więc postać:
- suma strat na długości,
- sum strat miejscowych.
Poza stratami, jakie występują na całej długości przewodów prostoosiowych lub łagodnie zakrzywionych o niezmiennym przekroju, mogą występować straty lokalne związane z nagłym zwiększeniem lub zmniejszeniem przekroju, nagłymi zmianami kierunku. Również wszelkiego rodzaju zawory, zasuwy itp. stanowią źródło strat miejscowych. Straty te wyraża się wzorem:
gdzie ζi - jest współczynnikiem starty miejscowej wskazującym na jej proporcjonalność do kwadratu prędkości przepływu.
3. Schemat stanowiska.
4. Opis przebiegu doświadczenia.
Z rury zbiorczej napływa woda. Układ się z trzech średnic odcinków liniowych, charakterystycznych kształtów, czyli zmiany średnic. Na trasie są piezometry. Układ jest napełniany woda z sieci, która przepływa i jest odprowadzana do kanalizacji. Na każdym kolejnym piezometrze następuje spadek ciśnienia, spowodowany startami na długości i stratami miejscowymi, które występują w kolankach i w wyniku zmiany średnicy.
5. Tabela pomiarowa.
Przepływ V |
h1 |
h2 |
h3 |
h4 |
h5 |
h6 |
h7 |
h8 |
|
dm3/h |
m3/s |
m |
|||||||
60 |
|
0,923 |
0,921 |
0,915 |
0,908 |
0,903 |
0,896 |
0,866 |
0,852 |
6. Obliczenia.
wydatek objętościowy:
prędkość odpowiednio dla średnic Φ8, Φ23, Φ23:
podstawiamy odpowiednie dane i otrzymujemy:
liczba Reynoldsa odpowiednio dla średnic Φ8, Φ23, Φ23:
po podstawieniu wartości liczbowych mamy:
4)
,
,
7)
Dla α przyjmujemy wartość 1, ponieważ ruch jest turbulentny.
5)
6)
7. Wykres ANCONY.
8. Wnioski.
Na podstawie wykonanego doświadczenia zauważamy, że na każdym z kolejnych piezometrów następuje spadek ciśnienia, spowodowany stratami na długości i stratami miejscowymi spowodowanymi występowaniem kolanek, zmianą średnic z mniejszych na większe, lub z większych na mniejsze. Prędkości w średnicach większych występujących w danym układzie są mniejsze niż w średnicach mniejszych. Najmniejsza liczba Reynoldsa wynosi 2972,2 (jest większa od 2300) i na jej podstawie stwierdzamy, że przepływ cieczy jest przepływem turbulentnym.