Konrad Forysiak Ogrodnictwo Grupa II Zespół 10 |
7.III.2006 |
Ćwiczenie 16
Sprawdzenie Prawa Hooke'a
2r |
S |
l0 |
m |
F |
Δl |
E |
m |
m2 |
m |
kg |
N |
m |
N/ m2 |
0,51 |
2,0*10-07 |
1,013 |
0,100 |
0,981 |
0,09 |
|
0,48 |
|
|
0,300 |
2,94 |
0,20 |
|
0,53 |
|
|
0,500 |
4,90 |
0,28 |
|
0,47 |
|
|
1,000 |
9,81 |
0,51 |
|
0,54 |
|
|
1,500 |
14,7 |
0,66 |
|
|
|
|
2,500 |
24,5 |
1,33 |
|
|
|
|
3,500 |
34,3 |
1,66 |
|
|
|
|
4,500 |
44,1 |
1,98 |
|
|
|
|
5,000 |
49,0 |
2,12 |
|
Znaczenie symboli:
2r - średnica drutu
S - pole przekroju
l0 - długość początkowa drutu
m - masa obciążenia drutu
F - siła działająca na drut
Δl - wydłużenie drutu
E - moduł Younga
Wzór roboczy:
Stałe:
Moduł Younga obliczamy na podstawie zależności
, którą można przekształcić do
, gdzie a jest współczynnikiem nachylenia prostoliniowego fragmentu wykresu
Siłę obliczamy ze wzoru F=mg, gdzie g jest przyspieszeniem ziemskim.
Do obliczenia pola przekroju S użyjemy wartości średniej średnicy drutu, korzystając z wzoru:
, gdzie d oznacza średnią arytmetyczną z 5 pomiarów średnicy drutu.
Wartość średnia średnicy drutu wynosi d = 0,51
m.
Pole przekroju S wynosi:
Wyznaczenie współczynnika nachylenia a, wykresu F=f(Δl).
Współczynnikiem a w tym przypadku jest stosunek przyrostu siły (
) do przyrostu długości drutu (
).
Przyjmuję
i
oraz odpowiadające im
i
.
Obliczenie modułu Younga.
Moduł Younga dla a =
wynosi:
Rachunek Jednostek:
Obliczenie współczynnika a metodą regresji liniowej.
Zakładając istnienie liniowej zależności
między pewnymi wartościami x i y, równanie prostej przybliżającej tą zależność można obliczyć stosując metodę regresji liniowej opartą na rachunku prawdopodobieństwa (metodzie najmniejszych kwadratów). Mianowicie:
,
, gdzie
.
Wyznaczone wartości a i b są obarczone błędami
i
, których wartości wynoszą odpowiednio:
,
,
Obliczenia:
Dyskusja błędów:
[m]
Błąd
obliczam ze wzoru:
,
Gdzie
Maksymalny błąd
obliczamy metodą Studenta - Fishera.
Wyniki pomiarów 2r |
Wartość średnia |
Odchylenie standardowe średniej |
Współczynnik Studenta - Fishera (dla n=5, |
Błąd maksymalny |
0,51 |
0,51 |
0,014 |
1,2 |
0,02 |
0,48 |
|
|
|
|
0,53 |
|
|
|
|
0,47 |
|
|
|
|
0,54 |
|
|
|
|
Do obliczenia odchylnia standardowego średniej użyłem wzoru:
Błąd
zaokrągliłem do 0,02
. Mogłem tak zrobić ponieważ operacja ta, nie zwiększyła błędu o więcej niż 10%.
Błąd maksymalny modułu Younga E obliczam metodą różniczki zupełnej
Moduł Younga obliczony przy użyciu wartości a uzyskanej drogą regresji liniowej wynosi:
Rachunek Jednostek:
Błąd
zaokrągliłem do
. Mogłem tak zrobić ponieważ operacja ta, nie zwiększyła błędu o więcej niż 10%.
Błąd maksymalny E wynosi |
|
Ostateczny wynik, przy obliczaniu którego korzystaliśmy ze współczynnika a wyznaczonego metodą regresji liniowej: |
WNIOSKI
Wyniki oraz wykres opracowany na ich podstawie nie są specjalnie dokładne. Może to być spowodowane np. zmęczeniem materiału, bądź nierównomierną średnicą drutu, co mogło wpłynąć na charakterystykę wydłużania drutu w miarę zwiększania obciążenia. Na wynik wpływ mogła też mieć niedokładność wycechowania odważników.
Różnicę pomiędzy modułami Younga obliczonymi dwoma różnymi metodami można wyjaśnić mniejszą dokładnością metody, w której odczytywano współczynnik a z wykresu.
Na podstawie otrzymanych wyników można pokusić się o zidentyfikowanie materiału z którego zrobiony jest drut. Może być to brąz lub mosiądz, których moduły Younga zawierają się pomiędzy 10
a 12,5
.