UKŁAD KRĄŻENIA, Lekarski, Patomorfologia, Materiały


I. Przyczyny zgonu we wczesnym okresie zawału serca

1. Migotanie komór

  1. najczęstsza przyczyna zgonu we wczesnym okresie zawału serca

  2. zagrożenie migotaniem jest spotęgowane tym, że 95-100% chorych
    ma po zawale skurcze dodatkowe pochodzenia komorowego

  3. migotanie może wystąpić bez żadnych „ostrzegawczych” zaburzeń rytmu

  4. następuje poważny spadek pojemności minutowej serca

  5. zatrzymanie krążenia w przebiegu migotania powoduje przede wszystkim objawy niedokrwienia mózgu po 10s występuje utrata przytomności po 30s pełne objawy śmierci klinicznej

  6. rokowanie: migotanie kilkusekundowe może ustąpić samoistnie kilkanaście sekund - rokowanie zależy od szybkości podjęcia terapii ciężkie uszkodzenie serca i nawrotowe migotanie - rokowanie złe

      1. Wstrząs kardiogenny (zniszczenie 35-75% masy mięśnia)

  1. stan znacznie obniżonej pojemności minutowej serca i spadku ciśnienia tętniczego krwi (skurczowe <90mmHg) z niedostateczną perfuzją tkanek obwodowych

  2. rozwija się, gdy zawał obejmuje ponad 40% masy mięśnia komory

  3. początkowo normowolemiczny, potem na skutek zalegania krwi staje się hipowolemiczny (tylko u 20% chorych)

  4. czynność prawej komory zależy od przyczyny wstrząsu:

  1. w zawale serca spada ciśnienie spadek ciśnienia w aorcie upośledza przepływ wieńcowy wzrasta strefa niedokrwienia i rozległość martwicy zawału nasilenie objawów wstrząsu (gorsza kurczliwość lewej komory)

  2. jest to druga co do częstości przyczyna zgonu w świeżym zawale serca
    (występuje u 10% chorych, śmiertelność >70%)

  3. przyczynami wstrząsu kardiogennego oprócz zwału serca są:

3. Ostra niewydolność LK z obrzękiem płuc w rozległym zawale

  1. spowodowana upośledzeniem kurczliwości oraz podatności rozkurczowej LK
    (w przypadku gdy przyczyną jest zawał)

  2. następuje nagłe gromadzenie się znacznej ilości krwi w łożysku naczyniowym krążenia płucnego (duszność spoczynkowa, tachypnoe, orthopnoe, niepokój, czasem oddech Cheyne'a-Stokesa, sinica) w pęcherzykach płucnych i oskrzelikach pojawia się przesięk (kaszel, rzężenia głównie nad dolnymi polami płucnymi, odkrztuszanie pienistej różowawej wydzieliny) znaczne nagromadzenie przesięku (wydzielina wycieka
    z gardła, jamy ustnej i nosowej chorego, rzężenia nad całymi polami płucnymi)
    wtórnie ostra rozstrzeń PK i względna niewydolność zastawki trójdzielnej

  3. spadek ciśnienia skurczowego i amplitudy ciśnienia tętniczego

  4. obrzęk płuc może wystąpić nagle u osób, u których dotychczas nie obserwowano objawów choroby (zawał serca) lub u chorych z przewlekłą niewydolnością krążenia jeśli zadziałały czynniki usposabiające do rozwoju ostrej niewydolności
    (np. metabolizmu, objętości krwi krążącej)

II. Przyczyny zgonu z powodu zawału w okresie późnym

1. Pęknięcie serca

Najczęściej w pierwszym tygodniu po zawale lub na początku drugiego; kończy się uprzątanie martwicy, a jeszcze nie jest utworzona blizna (małe ogniska zostają uprzątnięte w ciągu 2 tygodni, w przypadku większych mogą być potrzebna nawet 4 tygodnie);

A. pęknięcie zewnętrzne prowadzące do tamponady

pęknięcie wolnej ściany LK (częściej u kobiet i pacjentów z nadciśnieniem
w wywiadzie) tamponada gdy pęknięcie jest niecałkowite zakrzep „zatyka” otwór w mięśniu sercowym „bomba zegarowa”

B. pęknięcie wewnętrzne

  1. mięśnia brodawkowatego ostra niedomykalność zastawki mitralnej
    obrzęk płuc
    (bardziej narażony na pęknięcie jest mięsień brodawkowaty tylno-przyśrodkowy LK ze względu na gorsze ukrwienie)

  2. przegrody międzykomorowej przeciek z prawa na lewo, przeciążenie KP,
    ostra rozstrzeń, duszność, sinica, wypełnianie się żył szyjnych, bardzo silny ból
    w podżebrzu prawym

2. Epicarditis epistenocardiaca

  1. włóknikowy odczyn zapalny nad tkanką martwą, który powstaje gdy zawał dochodzi
    do nasierdzia

3. Pericarditis epistenocardiaca

  1. zapalenie jałowe osierdzia

  2. jak każde zapalenie osierdzia może prowadzić do tamponady

4. Tętniak serca (prawdziwy)

  1. występuje w 5-10% przypadków, najczęściej po zawale ściany przedniej

  2. osłabiona martwicą i zbliznowaciała ściana komory ulega rozciągnięciu i uwypukleniu podczas skurczu serca

  3. występuje po tygodniach lub miesiącach od ostrego zawału

  4. jego powikłaniem mogą być:

5. Przewlekła niewydolność krążenia

patologiczny przerost miocytów (cel: zwiększenie siły skurczu pozostałych przy życiu komórek) + wzrost ilości macierzy śródmiąższowej (fibryna i kolagen) rozlane włóknienie mięśnia sercowego zaburzenie parametrów elektrofizjologicznych niebezpieczne dla życia zaburzenia rytmu serca

6. Zespól Dresslera - nigdy nie jest bezpośrednią przyczyna zgonu w przebiegu zawału!!!!!

III. Diagnostyka wczesnego zawału serca w pierwszych 12h

1. Badania histochemiczne - glikogenu i dehydrogenaz

2. Odczyn na zawartość mioglobiny:

  1. żywa się odczynnika z p/ciałami przeciwsercowymi

  2. w mikroskopie fluorescenc obserwuje się zanik fluorescencji mioglobiny w miejscu zawału

  3. można zaobserwować od 2h po zawale

3. Barwienie oranżem akrydynowym

  1. obserwacja w mikroskopie fluorescencyjnym

  2. mięsień niezmieniony jest pomarańczowy

  3. ognisko zawałowe w pierwszych godzinach jest zielone, potem przyjmuje barwę żółtą

4. Zmiany w mikroskopie świetlnym:

  1. falisty przebieg włókien

  2. kwasochłonności włókien

  3. od 5-6 godziny naciek z neutrofilów (zanika w 5-6 dniu)

  4. po 6-12h zanik poprzecznego prążkowania

  5. cechy uszkodzenia jąder komórkowych kariolysis, kariorrhexis, pycnosis

5. Badania immunohistochemiczne - przepojenie włóknikiem

W drugiej połowie pierwszej doby zawału ognisko zawałowe można dostrzec gołym okiem na sekcji - jest ono żółte

IV. Podaj przyczyny tamponady serca i opisz mechanizm tamponady

I. Przyczyny:

    1. pęknięcie serca

      1. zdarza się gdy mięsień sercowy jest osłabiony przez zmianę chorobową, najczęściej zawał, rzadziej ropień

      2. worek osierdziowy jest wtedy nienaruszony

      3. uszkodzona tkanka mięśniowa wokół pęknięcia nie kurczy się w czasie skurczu komory i nie zamyka otworu krew wypływa swobodnie do worka osierdziowego

      4. do pęknięcia serca może dojść po tępym urazie klatki piersiowej, np. przy uderzeniu kierownicę samochodu w razie nagłego hamowania lub po upadku z dużej wysokości

    2. pęknięcie przydanki w typie A tętniaka rozwarstwiającego aorty (blisko zastawki aortalnej, przed „wyjściem” aorty z worka osierdziowego)

    3. każde ostre zapalenie osierdzia:

A. infekcyjne (bakteryjne, wirusowe, gruźlicze)
B. nieinfekcyjne (mocznica, pozawałowe, choroba nowotworowa, popromienne, choroby

tkanki łącznej, polekowe)
C. najczęściej: nowotworowe, idiopatyczne i mocznicowe

    1. krytyczna ilość płynu przy szybkim gromadzeniu się go: 300-400ml

II. Patomechanizm:

W miarę zwiększania się ilości krwi w zdrowym = nierozciągliwym worku osierdziowym krew uciska żż. główne i płucne lub ich ujścia do przedsionków utrudniony dopływ krwi do serca serce pracuje jako pusta pompa tłocząca i po kilku bezowocnych skurczach zatrzymuje się

1. krwotok do nie pękniętego worka osierdziowego jest zawsze śmiertelny

2. na sekcji stwierdza się puste komory

W przypadku płynu w zapaleniu osierdzia ciśnienie rozkurczowe w każdej jamie serca podnosi się i zrównuje z kompresyjnym ciśnieniem śródosierdziowym upośledzenie napełniania komór i zmniejszony powrót krwi do serca zmniejszenie pojemności minutowej + wzrost ciśnienia w obwodowym układzie żylnym i w płucach objawy prawokomorowej niewydolności krążenia + zastój płucny spadek przepływu krwi przez ważne dla życia narządy zgon (o ile nie usunie się wysięku)

V. Omów rodzaje i czas pęknięć serca w przebiegu zawału

Patrz pyt.2

VI. Omów wysiękowe zapalenie osierdzia

    1. Typy:

    1. surowicze

    2. surowiczo-włóknikowe

    3. ropne

    4. posokowate

    5. krwotoczne

2. Surowicze:

    1. dochodzi do niego w przebiegu choroby gośćcowej

    2. charakteryzuje się małą liczbą złośliwego wielojądrzastych, złośliwego i histiocytów

    3. wysięk wytwarzany przez komórki śródbłonka pokrywa cienką warstwą powierzchnię surowiczą osierdzia

      1. Surowiczo-włóknikowe lub włóknikowe:

    1. najczęściej w przebiegu mocznicy, gruźlicy, choroby gośćcowej i SLE

    2. obraz w przypadku włóknikowego: