Nr ćwicz.: 301	Data: 24.03.2009	Imię i nazwisko: Łukasz Furmanowicz	Wydział: BMiZ	Semestr: II	Grupa: parzysty wtorek, godz. 9.45
Prowadzący: dr K. Fiksiński			przygotowanie	wykonanie	ocena ostateczna

TEMAT: WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA W PRYZMACIE.

1. Podstawy teoretyczne:

Załamanie światła na powierzchni rozgraniczającej dwa ośrodki opisane jest prawem Snella:

gdzie:

α - kąt padania światła na granicę ośrodków

β - kąt załamania

n - współczynnik załamania światła ośrodka drugiego względem pierwszego

Prawa Snella w postaci jak wyżej nie używa się do praktycznego wyznaczania współczynnika załamania ze względu na niedogodności i niedokładności wyznaczania kątów padania i załamania, natomiast możemy je skutecznie zastosować do pryzmatu, gdzie kąty α i β można wyrazić przez inne, dogodne do pomiaru wielkości.

ϕ - kąt łamiący

Promień świetlny padający na pryzmat ulega dwukrotnemu załamaniu i zostaje odchylony o pewien kąt δ, zależny od kąta padania α oraz od kąta łamiącego ϕ. Na podstawie rysunku można wyrazić kąt odchylenia następująco:

δ = α₁ - β₁ + α₂ - β₂

Kąt padania możemy tak dobrać, aby promień biegnący wewnątrz pryzmatu był prostopadły do dwusiecznej kąta łamiącego ϕ. W tej sytuacji bieg promienia jest symetryczny, tzn. α₁ = α₂ oraz β₂ = β₁, a kąt odchylenia - najmniejszy z możliwych dla danego pryzmatu. Biorąc ponadto pod uwagę, że 2β = ϕ, możemy przekształcić równanie powyższe do postaci:

Natomiast współczynnik załamania ma postać:

2. Wyniki pomiarów

Lp.	λ [nm]	δl	δp	δmin	n	Δn
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.

3. Obliczenia

Kąt łamiący:

Kąt najmniejszego załamania:

Współczynnik załamania światła:

4. Dyskusja błędów

Δϕ = 0^o 01'

Δδ = 0^o 01'

6. Wnioski

---