123


OCENY ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO (5pkt. ECTS)


WYKŁAD 1

05.10.2011r.


prof. nzw. dr hab. inż. Andrzej Kulig (konsultacje: środa 15.00 - 17.00)

dr inż. Katarzyna Kaczyńska

dr inż. Agnieszka Pusz

Projekt - dokładny adres oraz data dostępu

Geneza i podstawy teoretyczne OOŚ

Genezy koncepcji ocen środowiskowych jako instrumentu ochrony środowiska, zwłaszcza w procesie inwestycyjnym, należy szukać w doświadczeniach stanów zjednoczonych z lat '60 ubiegłego stulecia, kiedy rozwojowi przemysłu towarzyszyła intensywna degradacja środowiska

Współczesne problemy ochrony środowiska to m.in.:

  1. Zmiany klimatyczne

  2. Zanieczyszczenie wód, w tym mórz i oceanów

  3. Zakwaszenie środowiska

  4. Degradacja (w tym zanieczyszczenie) gleb i gruntów

  5. Zanik bioróżnorodności (stąd Natura 2000)

Przykład i problem bioróżnorodności

Różnorodność biologiczna jest to zróżnicowanie wszystkich żywych organizmów na ziemi w ekosystemach lądowych, śródlądowych i morskich praz w zespołach ekologicznych, których są częścią; dotyczy to różnorodności w obrębie gatunku, pomiędzy gatunkami oraz różnorodności ekosystemów.

Ochrona bioróżnorodności

Wraz ze wzrostem stopnia uprzemysłowienia (industrializacją) oraz rozwojem miast (urbanizacją) i intensyfikacją (chemizacją) rolnictwa narasta także zmniejszanie się różnorodności gatunków roślin (flora) i zwierząt (fauna).

Krótka historia ocen środowiskowych:

Doświadczenia USA, Kanada, wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, …

1969 USA - National Environmental Policy Act (NEPA)

1972 - Australia, Nowa Zelandia

1973 - Kanada (plany, programy i projekty publiczne)

1975 - Republika Federalna Niemiec

1976 - Irlandia (przedsięwzięcia wymagające uzgodnień projektowych)

1976 - Francja (kategorie inwestycji podlegających ocenie prawo społeczeństwa do uczestnictwa w procedurze OOŚ)

1977 - Filipiny (projekty sektora publicznego i prywatnego)

1985 - Europejska Wspólnota Gospodarcza (Dyrektywa 85/337/EWGi97/11WE)

1988 - Anglia, Walia i Szkocja; Irlandia Północna

1990 - Polska

PROCEDURA OOŚ

Jednym z głównych instrumentów ochrony środowiska jest PROCEDURA oceny oddziaływania na środowisko

Ustawa z dna 03 października. 2008 o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), zwana dalej ustawą OOŚ.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r, w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. 2010 nr 213 poz. 1397)

Definicje pojęć:

Procedura OOS to systematyczna powtarzalna i interdyscyplinarna ocena potencjalnych oddziaływań planowanych przedsięwzięć (w tym inwestycji) i alternatywnych wobec nich rozwiązań praktycznych na cechy fizyczne, chemiczne, biologiczne, kulturowe i społeczno - ekonomiczne danego obszaru geograficznego.

  1. Procedura OOŚ winna być systematyczna aby zapewnić, że wszystkie wykonalne rozwiązania alternatywne spełniające podstawowy cel i potrzeby planowanej inwestycji zostaną rozpatrzone i porównane, że opisane i ocenione zostaną także odpowiednie zasoby środowiska oraz że w procesie planowania uwzględnione zostaną w pełni wszystkie środki, jakich można by użyć do ochrony tych zasobów.

  2. Procedura OOŚ winna być powtarzalna aby pozwolić na niezależną weryfikację ustaleń i wniosków zawartych w ekspertyzie - raporcie z oceny oddziaływania na środowisko.

  3. Procedura OOŚ winna być interdyscyplinarna aby specjaliście właściwych dziedzin nauki fizycznych, chemicznych, biologicznych, zajmujących się kulturą i problematyką społeczno - ekonomiczną mogli wnieść wkład swej wiedzy do pełnej oceny sprawiając, że analiza zasobów oraz oddziaływań będzie wszechstronna i dokładna.

Procedura OOŚ jest często kluczowym elementem planowania inwestycji na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym oraz planowania przestrzennego. Jej celem jest zapewnienie że cenne zasoby środowiska zostaną dostrzeżone na wczesnym etapie planowania i ochronie dzięki właściwym planom zagospodarowania przestrzennego i decyzjom lokalizacyjnym.

OOŚ to w ujęciu teoretycznym część procesu przygotowawczego dla realizacji pewnych rodzajów przedsięwzięć (inwestycji, modernizacji istniejących obiektów lub innych ingerencji w środowisku) umożliwiająca:

Część analityczną procedury OOŚ polega na:


WYKŁAD 2

12.10.2011r.


Doświadczenie i przykład USA: NEPA z 1969r

Regulacje Prawne OOŚ

Rys historii podstaw prawnych procedury ocen w Polsce

  1. rodzaje inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska

  2. wymagania jakim powinny odpowiadać:

    1. prognozy skutków wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko, o którym mowa w art. 10 ust 2.

    2. oceny oddziaływania na środowisko, o którym przyrodnicze inwestycji o którym mowa w pkt. 1 sporządzone przez biegłych z listy rzeczoznawców Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa

  1. udostępnianie informacji o środowisku i jego ochronie (rozdział 2)

  2. udział społeczeństwa w postępowaniu w sprawach dotyczących ochrony środowiska (rozdział 3)

  3. prognozy oceny oddziaływania na środowisko realizacji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju, strategii rozwoju regionalnego, planów zagospodarowania przestrzennego i programów gospodarowania dotyczących przemysłu, energetyki, transportu, telekomunikacji, gospodarki wodnej i odpadami, leśnictwa, rybołówstwa oraz turystyki (rozdział 4)

  4. oceny oddziaływania na środowisko dotyczące planowych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, w tym projektowanych inwestycji (rozdział 5)

Wprowadzenie tzw. ustawy OOŚ z 2000 miało na celu m.in.:

    1. dostosowanie polskiego prawa do wymagań Unii E w zakresie tzw. ustawodawstwa horyzontalnego, tzn. dyrektyw w sprawie swobodnego dostępu do informacji o środowisku (90/313/EWG) oraz w sprawie oceny skutków dla środowiska niektórych publicznych i prywatnych przedsięwzięć (85/335/EEC i 97/11/EC)

    2. stworzenie zasad prawnych umożliwiających realizację konstytucyjnego prawa do informacji o środowisku oraz umożliwienie ratyfikacji podpisanej przez Polskę w 1998 w Aarhus (Dania) konwencji EKG ONZ o dostępnie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości dotyczących ochrony środowiska.

    3. usprawnieni procesów związanych z wykonywaniem OOŚ w tym głównie w odniesieniu do kwestii udziału społeczeństwa

    4. stworzenie podstaw prawnych dla przeprowadzania ocen oddziaływania na środowisko planów i programów zgodnie z projektem dyrektywy w sprawie oceny oddziaływania na środowisko niektórych planów i programów (COM/96/511 i COM/99/73)

    5. stworzenie procedur umożliwiających efektywną realizację zobowiązań międzynarodowych dotyczących inwestycji o potencjalnych trans granicznym oddziaływaniu, w tym zwłaszcza wymagań podpisanej z 1991 w ESPOO i ratyfikowanej przez Polskę w 1998 konwencji EKG ONZ o ocenach oddziaływaniach na środowisko w kontekście trans granicznym

w wyniku uchwalenia ustawy o dostępie do informacji o środowisku i jego ochronie oraz ocen oddziaływania na środowisko

    1. powstał obowiązek udostępniania wielu dokumentów dotyczących ochrony środowiska, m. In. Raportów na temat oddziaływania na środowisko

    2. zmienił się sposób postępowania, związany z wydawaniem decyzji administracyjnych, w tym m.in. powstał obowiązek powiadamiania społeczeństwa o planowanych inwestycjach

    3. wprowadzona została procedura oceny oddziaływania na środowisko

    4. zmienił się zakres przedsięwzięć podlegających ocenie

    5. zmienił się zakres raportu OOS

    6. wprowadzone zostały oceny strategiczne (polityka, strategii, planów, programów)

    7. zlikwidowana została lista biegłych ministra/wojewody DS. Oceny Oddziaływana na Środowisko

    8. powstały (miały powstać) wojewódzkie komisje ds. OOŚ

OBOWIĄZUJĄCE AKTY PRAWNE DOTYCZĄCE PROCEDURY OOŚ:

PRZEPISY POLSKIE:

  1. Ustawa z dnia 3 października 2008 o udostępnianiu Dz. U. Nr 199, poz. 1227 zwana dalej ustawą OOŚ

  2. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001, Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 62 poz. 627, z późniejszymi zm.)

  3. Ustawa z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych (jednolity tekst ustawy Dz. U. z 2000, Nr 71 poz. 838 z późniejszymi zm.

  4. Ustaw a z dnia 7 lipca 1994 - Prawo Budowlane

  5. Ustaw a z dnia 3 lutego 1995 o ochr gruntów rolnych i leśnych Dz. U nr 16, poz. 622, z późniejszymi zm.

  6. Ustawa z dnia 27 kwietna 2001 o odpadach Dz. U. NR 62 POZ 628

  7. Prawo wodne NR 115

  8. O planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym

  9. O ochronie zabytków i opiece nad zabytkami

  10. O ochronie przyrody

Rozporządzenie rady ministrów z dnia 9 listopada 2010 w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Dz. U. 2010 Nr 213, poz. 1397

Przepisy Unijne

- należy się do nich stosować, są w pewnym rodzajem kierunkiem postępowania. Nie trzeba wprowadzać ich za wszelką cenę. „odnośnik”. Czasami są przypadki, które należy jednak prowadzić….

Akty prawne dotyczące środowiska w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich (OJ)

  1. Dyrektywa rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko 9dz. Urz. WE L 175 z 05.07.1985, s 0040-0048

  2. Dyrektywa rady 79/409/EWG z dnia 2 kw. 1979 tzw. Dyrektywa Ptasia

  3. Dyrektywa rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 tzw., Dyrektywa Siedliskowa

W polityce europejskiej wyraźnie widoczna jest tendencja do przechodzenia od likwidacji skutków zanieczyszczenia środowiska do działań zapobiegawczych, zgodna z zasadami ekorozwoju, określonymi na konferencji ekologicznej w Brazylii w 1992r.


Wykład 3

19.10.2011r


Procedura jest wykonywania, by zobaczyć w jaki sposób uzyskiwane są decyzje w trakcie realizacji przedsięwzięcia.

Procedura OOŚ

Jednym z głównych instrumentów ochrony środowiska jest ocena oddziaływania na środowisko.

Główne elementy procedury:

  1. Określenie zakresu oceny

  2. Wariantowanie rozwiązań

  3. Diagnoza stanu - etap diagnozy jest przeznaczony na analizę: