EKONOMIA MATEMATYCZNA - testy

(na czerwono zaznaczyłam pytania, które nas nie dotyczą)

(kursywą są zaznaczone pytania, których nie jestem pewna)

1. O funkcji kosztów całkowitych tc(y) zakłada się, że:

1. tc(0)≥0;

2. jest malejącą funkcją y;

3. żadna z powyższych.

2. Jeśli koszty krańcowe są dane wzorem: mc(y)=ay, gdzie a>0, to:

1. koszty całkowite mają dwa minima przy y≥0;

2. przeciętne koszty całkowite mają jedno minimum przy y≥0;

3. przy każdej dodatniej cenie p istnieje wielkość produkcji maksymalizująca zysk przedsiębiorstwa działającego w konkurencji doskonałej.

3. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, że:

1. cena jest wyższa od kosztów krańcowych;

2. koszty krańcowe są ujemnie nachylone względem wielkości produkcji;

3. żadna z powyższych.

4. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w monopolu sprowadza się do tego, że:

1. cena jest wyższa od utargu przeciętnego;

2. koszty krańcowe są dodatnio nachylone;

3. żadna z powyższych.

5. Dyskryminacja cenowa może istnieć wówczas, gdy:

1. produkt jest odsprzedawalny między rynkami;

2. produkt jest nieodsprzedawany między rynkami;

3. iloczyn elastyczności cenowych na różnych rynkach (przy parzystej liczbie rynków) jest mniejszy od 1.

6. Utarg krańcowy w monopolu określa równanie:

a.
;

b.
;

c.
.

7. Przy odwrotnej funkcji popytu danej wzorem:
   , gdzie α,β>0, pojemność rynku równa jest:

1. α;

2. β;

3. α/β.

8. Dodatnio nachylone linie reakcji występują w modelu duopolu:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

9. Jeśli w oligopolu Cournota: c₁<c₂<…<c_n, to:

1. najwyższą podaż w równowadze Cournota ma producent pierwszy, najniższą n-ty;

2. najwyższą podaż w równowadze Cournota ma producent n-ty, najniższą pierwszy;

3. wszyscy producenci mają taką samą podaż.

10. Modelem konkurencji ilościowej jest duopol:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

11. Równowaga duopolu Cournota:

1. istnieje wyłącznie przy liniowej funkcji popytu;

2. jest równowagą stabilną wówczas, gdy jeden z producentów jest liderem;

3. żadna z powyższych.

12. W równowadze oligopolu Cournota:

1. cena jest niezależna od pojemności rynku;

2. cena jest zależna od kosztów krańcowych każdego z producentów;

3. żadna z powyższych.

13. W oligopolu występuje:

1. jeden producent;

2. kilku producentów;

3. wielu producentów.

14. Jeśli koszty stałe są dodatnie, zaś koszty krańcowe nie zmieniają się wraz ze zmianą wielkości produkcji, to funkcja kosztów całkowitych jest funkcją:

1. liniową;

2. rosnącą;

3. żadna z powyższych.

15. Koszty stałe:

1. są niezależne od wielkości produkcji;

2. rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. są wyższe od kosztów krańcowych.

16. Koszty zmienne:

1. są niezależne od wielkości produkcji;

2. rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. są wyższe od kosztów krańcowych.

17. Funkcja produkcji charakteryzuje się:

1. malejącą produkcyjnością krańcową każdego z czynników produkcji;

2. tym, że krańcowa skłonności do konsumpcji jest dodatnia;

3. żadna z powyższych.

18. Na koszty całkowite składają się:

1. koszty stałe i koszty zmienne;

2. przeciętne koszty stałe i koszty zmienne;

3. przeciętne koszty stałe i przeciętne koszty zmienne.

19. Cena, którą ustala monopolista zależna jest od:

1. jego kosztów stałych;

2. jego kosztów krańcowych i elastyczności cenowej popytu;

3. żadna z powyższych.

20. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w monopolu dany jest wzorem:

1. p=mc;

2. p=mc²;

3. żadna z powyższych.

21. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, że:

1. p=mc;

2. mr=mc;

3. d mc/dy>0.

22. Przy funkcji popytu danej worem y^d(p)=600-3p nachylenie odwrotnej funkcji popytu wynosi:

1. -200;

2. -3;

3. -1/3.

23. Jeśli producenci w duopolu Cournota charakteryzują się takimi samymi kosztami krańcowymi, które nie zależą od ich wielkości produkcji, to dzielą się rynkiem w stosunku:

1. 1:1;

2. 1:2;

3. 1:3.

24. Na nachylenie linii reakcji producentów w duopolu Cournota oddziałuje:

1. pojemność rynku;

2. koszty stałe producentów;

3. żadna z powyższych.

25. Na wielkości podaży producentów Stackelberga oddziałuje:

1. pojemność rynku;

2. koszty stałe producentów;

3. żadna z powyższych.

26. Na cenę równowagi Stackelberga oddziałuje:

1. koszt krańcowy lidera;

2. koszt krańcowy naśladowcy;

3. koszt stały lidera.

27. Dodatnio nachylone linie reakcji występują w duopolu:

1. Cournota;

2. Bertranda;

3. żadna z powyższych.

28. Koszty krańcowe można interpretować jako:

1. pochodną kosztów całkowitych po wielkości produkcji przy ustalonej wielkości produkcji;

2. nachylenie krzywej kosztu całkowitego;

3. nachylenie krzywej kosztu zmiennego.

29. Krzywa przeciętnego kosztu stałego:

1. jest ujemnie nachylona;

2. jest wypukła;

3. jest klęsła.

30. Warunkiem koniecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. dodatnie nachylenie kosztu krańcowego;

2. ujemne nachylenie kosztu krańcowego;

3. żadna z powyższych.

31. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w monopolu jest:

1. dodatnie nachylenie kosztu krańcowego;

2. ujemne nachylenie kosztu krańcowego;

3. żadna z powyższych.

32. W warunkach dyskryminacji cenowej monopolu:

1. koszt krańcowy zależny jest od łącznej wielkości produkcji;

2. utarg krańcowy zależny jest od łącznej wielkości produkcji;

3. utarg krańcowy z każdego z rynków zależny jest od produkcji na ów rynek.

33. Jeśli w monopolu koszt krańcowy jest wyższy od utargu krańcowego, to:

1. monopolista zwiększając produkcję zwiększa zysk;

2. monopolista zwiększając produkcję zmniejsza zysk;

3. zysk jest ujemny.

34. Przy funkcji popytu danej wzorem:
    :

1. przy cenie p=1 popyt równy jest 2;

2. przy p→+∞ popyt zmierza do zera;

3. 4% spadek ceny prowadzi do 12% wzrostu popytu.

35. Utarg krańcowy monopolisty opisuje zależność:

1. 
   ;

2. 
   ;

3. żadna z powyższych.

36. Na cenę, którą ustala maksymalizujący zysk monopolista, oddziałuje:

1. elastyczność cenowa popytu;

2. koszty krańcowe monopolisty;

3. żadna z powyższych.

37. Przy funkcji kosztów całkowitych postaci tc(y)=3y+100:

1. koszt krańcowy jest wyższy od 5;

2. koszt krańcowy jest niższy od 5;

3. przeciętny koszt stały spada poniżej jedności przy produkcji większej od 100.

38. W modelu duopolu Bertranda:

1. występuje lider i naśladowca;

2. występuje wyłącznie konkurencja ilościowa;

3. żadna z powyższych.

39. W modelu duopolu Cournota:

1. występuje lider i naśladowca;

2. występuje wyłącznie konkurencja ilościowa;

3. żadna z powyższych.

40. W modelu duopolu Stackelberga:

1. występuje lider i naśladowca;

2. występuje wyłącznie konkurencja cenowa;

3. żadna z powyższych.

41. W równowadze modelu oligopolu Cournota:

1. cena zależna jest w takim samym stopniu od kosztów krańcowych każdego z producentów;

2. cena niezależna jest od pojemności rynku;

3. cena zależna jest od ilości producentów na rynku.

42. W równowadze oligopolu Stackelberga:

1. cena zależna jest w takim samym stopniu od kosztów krańcowych każdego z producentów;

2. cena zależna jest od pojemności rynku;

3. żadna z powyższych.

43. Koszty krańcowe są:

1. relacją przyrostu kosztu stałego do przyrostu produktu,

2. relacją przyrostu kosztu zmiennego do przyrostu produktu,

3. relacją przyrostu kosztu całkowitego do przyrostu produktu.

44. Przeciętne koszty stałe:

1. nie zmieniają się wraz ze zmianą wielkości produkcji,

2. rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji,

3. spadają wraz ze wzrostem wielkości produkcji.

45. Funkcja przeciętnych kosztów całkowitych charakteryzuje się tym, że:

1. 
   ,

2. 
   ,

3. 
   .

46. W konkurencji doskonałej:

1. cena niezależna jest od pojedynczego producenta,

2. cena spada wraz ze wzrostem wielkości produkcji pojedynczego producenta,

3. koszty krańcowe są ujemne.

47. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w monopolu jest:

1. zrównanie ceny z kosztami krańcowymi,

2. zrównanie utargu krańcowego z kosztami krańcowymi,

3. żadna z powyższych.

48. Przy odwrotnej funkcji popytu w monopolu danej wzorem: p(y)=100-5y pojemność rynku równa jest:

1. 100,

2. 20,

3. żadna z powyższych.

49. Monopolista będzie stosował dyskryminację cenową wówczas, gdy:

1. produkt jest odsprzedawalny między rynkami,

2. elastyczności cenowe popytu na rynkach są sobie równe,

3. żadna z powyższych.

50. Warunkiem koniecznym maksymalizacji zysku w warunkach dyskryminacji cenowej monopolu jest to, że:

1. 
   ,

2. 
   ,

3. 
   .

51. W duopolu Cournota:

1. występuje konkurencja cenowa,

2. występuje lider i naśladowca,

3. żadna z powyższych.

52. W duopolu Stackelberga:

1. występuje konkurencja cenowa,

2. występuje lider i naśladowca,

3. żadna z powyższych.

53. W duopolu Bertranda:

1. występuje wyłącznie konkurencja ilościowa,

2. występuje lider i naśladowca,

3. żadna z powyższych.

54. Podaż duopolu Cournota, jest wyższa od:

4. podaży analogicznego monopolu o liniowej funkcji popytu i liniowej funkcji kosztów,

5. podaży analogicznego oligopolu Cournota, przy n>2,

6. podaży analogicznego duopolu Stackelberga.

55. Krańcowa użyteczność:

1. Jest relacją przyrostu użyteczności do przyrostu konsumpcji.

2. Jest dodatnia w przypadku dóbr i usług pożądanych.

3. Spada wraz ze wzrostem konsumpcji dóbr i usług pożądanych.

56. Prawo malejącej użyteczności krańcowej sprowadza się do tego, że:

1. Wraz ze wzrostem konsumpcji maleje użyteczność krańcowa a użyteczność całkowita rośnie coraz wolniej.

2. Wraz ze wzrostem konsumpcji spada użyteczność całkowita.

3. Żadna z powyższych.

57. Koszty krańcowe to:

1. Koszty całkowite przypadające na jednostkę produktu.

2. Koszty zmienne przypadające na jednostkę produktu.

3. Żadna z powyższych.

58. Koszty stałe to:

1. Koszty nie związane z wielkością produkcji.

2. Koszty rosnące wraz ze wzrostem produkcji.

3. Koszty malejące wraz ze wzrostem produkcji.

59. Koszty zmienne to:

1. Koszty nie związane z wielkością produkcji.

2. Koszty rosnące wraz ze wzrostem produkcji.

3. Koszty malejące wraz ze wzrostem produkcji.

60. W konkurencji doskonałej:

1. Działa jeden producent.

2. Działa kilku producentów.

3. Działa wielu producentów.

61. W oligopolu:

1. Działa jeden producent.

2. Działa wielu producentów.

3. Żadna z powyższych.

62. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, że:

1. p=mc.

2. mr=mc.

3. 
   .

63. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w monopolu sprowadza się do tego, że:

1. p=mc.

2. mr=mc.

3. Żadna z powyższych.

64. Jeśli w konkurencji doskonałej cena jest wyższa od kosztów krańcowych a niższa od przeciętnych kosztów całkowitych, to:

1. Zysk jest ujemny.

2. Wzrost produkcji prowadzi do obniżenia straty.

3. Żadna z powyższych.

65. Jeśli na rynku działa kilku producentów, z których każdy ma istotny, ale nie wyłączny wpływ na cenę na rynku, to mamy do czynienia z:

1. Monopolem.

2. Konkurencją doskonałą.

3. Oligopolem.

66. Jeśli rośnie pojemność rynku, na którym działa monopolista, to:

1. Rośnie wielkość produkcji monopolisty.

2. Spada cena, którą ustala on na rynku.

3. Żadna z powyższych.

67. Wzrost kosztów krańcowych może wynikać ze:

1. Wzrostu kosztów stałych.

2. Spadku kosztów stałych.

3. Żadna z powyższych.

68. Na położenie linii ograniczenia budżetowego oddziałuje:

1. Wyłącznie ceny dostępnych dóbr i usług.

2. Zarówno dochód nominalny, jak i ceny.

3. Żadna z powyższych.

69. Spadek dochodu nominalnego przy stałych cenach:

1. Zmienia nachylenie ograniczenia budżetowego.

2. Przesuwa ograniczenie budżetowe równolegle w lewo.

3. Przesuwa ograniczenie budżetowe równolegle w prawo.

70. Krańcowa użyteczność:

4. Jest relacją przyrostu produkcji do przyrostu konsumpcji.

5. Jest dodatnia w przypadku dóbr i usług pożądanych.

6. Spada wraz ze wzrostem konsumpcji dóbr i usług pożądanych.

71. Prawo malejącej użyteczności krańcowej sprowadza się do tego, że:

4. Wraz ze wzrostem konsumpcji rośnie użyteczność krańcowa a użyteczność całkowita rośnie coraz wolniej.

5. Wraz ze wzrostem konsumpcji rośnie użyteczność krańcowa.

6. Żadna z powyższych.

72. Koszty krańcowe to:

4. Koszty całkowite przypadające na jednostkę produktu.

5. Koszty zmienne przypadające na jednostkę produktu.

6. Relacja przyrostu kosztów zmiennych do przyrostu produktu.

73. Koszty całkowite to:

4. Koszty nie związane z wielkością produkcji.

5. Koszty rosnące wraz ze wzrostem produkcji.

6. Koszty malejące wraz ze wzrostem produkcji.

74. Koszty zmienne to:

4. Koszty nie związane z wielkością produkcji.

5. Koszty rosnące wraz ze wzrostem produkcji.

6. Koszty malejące wraz ze wzrostem produkcji.

75. W monopolu:

4. Działa jeden producent.

5. Działa kilku producentów.

6. Działa wielu producentów.

76. W konkurencji doskonałej:

4. Działa jeden producent.

5. Działa wielu producentów.

6. Żadna z powyższych.

77. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w monopolu sprowadza się do tego, że:

4. p=mc.

5. mr=mc.

6. 
   .

78. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, że:

4. p=mc.

5. mr=mc.

6. Żadna z powyższych.

79. Jeśli w konkurencji doskonałej cena jest wyższa od kosztów krańcowych oraz od przeciętnych kosztów całkowitych, to:

4. Zysk jest dodatni.

5. Wzrost produkcji prowadzi do wzrostu zysku.

6. Żadna z powyższych.

80. Jeśli na rynku działa kilku producentów, z których każdy ma istotny, ale nie wyłączny wpływ na cenę na rynku, to mamy do czynienia z:

4. Monopolem.

5. Konkurencją doskonałą.

6. Żadna z powyższych.

81. Jeśli rośnie pojemność rynku, na którym działa monopolista, to:

4. Spada wielkość produkcji monopolisty.

5. Spada cena, którą ustala on na rynku.

6. Żadna z powyższych.

82. Wzrost kosztów krańcowych może wynikać ze:

4. Wzrostu kosztów zmiennych.

5. Spadku kosztów stałych.

6. Żadna z powyższych.

83. Na położenie ograniczenia budżetowego konsumenta bezpośrednio wpływa (wpływają):

1. Ceny dóbr i usług.

2. Koszty krańcowe.

3. Żadna z powyższych.

84. Jeśli rośnie cena jednego z dóbr przy stałej cenie drugiego dobra i stałym dochodzie nominalnym, to:

1. Zmienia się nachylenie ograniczenia budżetowego.

2. Ograniczenie budżetowe przesuwa się równolegle w lewo.

3. Żadna z powyższych.

85. Jeśli spada dochód nominalny konsumenta przy stałych cenach to:

1. Ograniczenie budżetowe przesuwa się równolegle w prawo.

2. Zmienia się nachylenie ograniczenia budżetowego.

3. Żadna z powyższych.

86. Jeśli wraz ze wzrostem konsumpcji pewnego dobra użyteczność całkowita rośnie coraz wolniej, to:

1. Użyteczność krańcowa rośnie.

2. Użyteczność krańcowa spada.

3. Spełnione jest prawo malejącej użyteczności krańcowej.

87. W monopolu działa:

1. Jeden producent.

2. Dwóch producentów.

3. Żadna z powyższych.

88. W duopolu działa:

1. Jeden producent.

2. Kilku producentów.

3. Żadna z powyższych.

89. Przedsiębiorstwo działające w konkurencji doskonałej maksymalizuje zysk wówczas, gdy:

1. p=mc.

2. p=mc i dmc/dy>0.

3. p=mc lub dmc/dy>0.

90. Warunkiem koniecznym maksymalizacji zysku w monopolu jest:

1. Dodatnie nachylenie kosztu krańcowego.

2. Zrównanie ceny z kosztem krańcowym.

3. Żadna z powyższym.

91. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. Dodatnie nachylenie kosztu krańcowego.

2. Zrównanie ceny z kosztem krańcowym.

3. Żadna z powyższym.

92. Koszty krańcowe:

1. Mogą się zmieniać wraz ze zmianą wielkości produkcji.

2. Zależne są od kosztów stałych.

3. Żadna z powyższych.

93. Koszty stałe:

1. Zależne są od kosztów stałych.

2. Są zawsze ujemne.

3. Żadna z powyższych.

94. Przeciętne koszty stałe:

1. Spadają wraz ze wzrostem wielkości produkcji.

2. Rosną wraz ze spadkiem wielkości produkcji.

3. Są zawsze dodatnie.

95. Przeciętne koszty zmienne:

1. Są zawsze dodatnie.

2. Są zawsze wyższe od przeciętnych kosztów całkowitych.

3. Są nie większe od przeciętnych kosztów całkowitych.

96. Wzrost kosztów stałych powoduje:

1. Wzrost przeciętnych kosztów stałych.

2. Wzrost przeciętnych kosztów zmiennych.

3. Wzrost przeciętnych kosztów całkowitych.

97. Spadek kosztów stałych powoduje:

4. Wzrost kosztów krańcowych.

5. Spadek kosztów krańcowych.

6. Żadna z powyższych

98. Jeśli koszty stałe są dodatnie, zaś koszty krańcowe nie zmieniają się wraz ze zmianą wielkości produkcji, to funkcja kosztów całkowitych jest funkcją:

1. liniową;

2. rosnącą;

3. potęgową.

99. Koszty zmienne:

1. są niezależne od wielkości produkcji;

2. rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. są wyższe od kosztów krańcowych.

100. Koszty stałe:

1. są niezależne od wielkości produkcji;

2. rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. są wyższe od kosztów krańcowych.

101. Funkcja produkcji charakteryzuje się:

1. malejącą użytecznością krańcową konsumpcji każdego z dóbr;

2. tym, że krańcowa skłonności do korupcji jest dodatnia;

3. żadna z powyższych.

102. Na przeciętne koszty całkowite składają się:

1. koszty stałe i koszty zmienne;

2. przeciętne koszty stałe i koszty zmienne;

3. przeciętne koszty stałe i przeciętne koszty zmienne.

103. W konkurencji doskonałe działa:

1. jeden producent;

2. kilku producentów;

3. wielu producentów.

104. Cena, którą ustala monopolista zależna jest od:

1. jego kosztów stałych;

2. jego kosztów krańcowych i elastyczności cenowej popytu;

3. żadna z powyższych.

105. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w monopolu dany jest wzorem:

1. p=mc;

2. p=mc²;

3. żadna z powyższych.

106. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, że:

1. p=mc;

2. mr=mc;

3. d mc/dy>0.

107. Przy funkcji popytu danej worem y^d(p)=300-3p nachylenie odwrotnej funkcji popytu wynosi:

1. -100;

2. -3;

3. -1/3.

108. Jeśli producenci w duopolu Cournota charakteryzują się takimi samymi przeciętnymi kosztami zmiennymi, które nie zależą od ich wielkości produkcji, to dzielą się rynkiem w stosunku:

1. 1:1;

2. 1:2;

3. 1:3.

109. Na nachylenie linii reakcji producentów w duopolu Cournota oddziałuje:

1. pojemność rynku;

2. koszty krańcowe producentów;

3. żadna z powyższych.

110. Na wielkości podaży producentów Stackelberga oddziałuje:

1. pojemność rynku;

2. koszty krańcowe producentów;

3. żadna z powyższych.

111. Na cenę równowagi Stackelberga oddziałuje:

1. koszt krańcowy lidera;

2. koszt krańcowy naśladowcy;

3. żadna z powyższych.

112. Ujemnie nachylone linie reakcji występują w duopolu:

1. Cournota;

2. Bertranda;

3. żadna z powyższych.

113. Jeśli koszt całkowity opisuje funkcja tc(y)=by²+f, gdzie b, f>0, to:

1. przeciętny koszt zmienny rośnie wraz ze wzrostem produkcji,

2. przeciętny koszt stały spada wraz ze wzrostem produkcji,

3. żadna z powyższych.

114. Koszt krańcowy jest:

1. pochodną kosztu stałego po wielkości produkcji,

2. pochodną przeciętnego kosztu stałego po wielkości produkcji,

3. żadna z powyższych.

115. Jeśli koszt krańcowy rośnie wraz ze wzrostem produkcji, to:

1. krzywa kosztu całkowitego jest wypukła,

2. krzywa kosztu całkowitego jest wklęsła,

3. krzywa kosztu zmiennego jest wypukła.

116. W konkurencji doskonałej:

1. cena niezależna jest od wielkości produkcji,

2. odwrotna funkcja popytu jest funkcją rosnącą względem wielkości produkcji,

3. żadna z powyższych.

117. Warunkiem koniecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. zrównanie ceny z utargiem krańcowym,

2. zrównanie kosztu krańcowego z przeciętnym kosztem całkowitym,

3. żadna z powyższych.

118. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. zrównanie ceny z utargiem krańcowym,

2. zrównanie kosztu krańcowego z utargiem krańcowym,

3. żadna z powyższych.

119. Przy funkcji popytu
     , gdzie a>0:

1. elastyczność cenowa popytu wynosi -2,

2. elastyczność cenowa popytu rośnie wraz ze wzrostem ceny,

3. przy bardzo wysokiej cenie popyt zbieżny jest do zera.

120. Przy funkcji popytu y^d(p)=100-4p:

1. pojemność rynku wynosi 100,

2. pojemność rynku wynosi 4,

3. żadna z powyższych.

121. By monopolista mógł stosować dyskryminację cenową:

1. wytwarzany produkt może być odsprzedawalny między segmentami rynku,

2. elastyczności cenowe popytu na różnych segmentach rynku mogą być takie same,

3. żadna z powyższych.

122. Jeśli monopolista stosuje dyskryminację cenową na dwóch rynkach i ε₁<ε₂<-1 (gdzie ε_i oznacza elastyczność cenową popytu na i-tym rynku), to:

1. cena na pierwszym rynku jest wyższa od ceny na drugim rynku,

2. cena na drugim rynku jest wyższa od ceny na pierwszym rynku,

3. żadna z powyższych.

123. W duopolu działa:

1. jeden producent,

2. dwóch producentów,

3. żadna z powyższych.

124. W duopolu Cournota występuje konkurencja:

1. ilościowa,

2. cenowa,

3. cenowo-ilościowa.

125. W oligopolu Stackelberga występuje:

1. dwóch równorzędnych producentów,

2. lider i naśladowcy,

3. n równorzędnych partnerów.

126. Więcej niż dwuwymiarowe przestrzenie reakcji występują w:

1. duopolu Cournota,

2. oligopolu Cournota,

3. duopolu Stackelberga.

127. Modelem konkurencji cenowej jest:

1. duopol Stackelberga,

2. duopol Bertranda,

3. duopol Cournota.

128. Przy dowolnej dodatniej wielkości produkcji:

1. przeciętne koszty zmienne spadają wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

2. przeciętne koszty zmienne rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. żadna z powyższych.

129. Jeśli koszty zmienne są rosnącą funkcją wielkości produkcji, to:

1. koszty krańcowe są ujemne;

2. koszty krańcowe są dodatnie;

3. żadna z powyższych.

130. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej można zapisać wzorem:

1. 
   ;

2. 
   ;

3. żadna z powyższych.

131. W monopolu:

1. cen jest niezależna od wielkości produkcji;

2. odwrotna funkcja popytu konsumentów jest ujemnie nachylona;

3. działa wielu producentów.

132. W oligopolu:

1. cena jest niezależna od wielkości produkcji producentów;

2. odwrotna funkcja popytu konsumentów jest ujemnie nachylona;

3. działa wielu producentów.

133. W monopolu:

1. elastyczność cenowa popytu nie może być większa od -1;

2. koszty krańcowe są ujemne;

3. nachylenie kosztów krańcowych może być dodatnie.

134. Jeśli w monopolu stosującym dyskryminację cenową ε₁<ε₂<-1, to:

1. cena na pierwszym rynku jest wyższa od ceny na drugim rynku;

2. cena na pierwszym rynku jest niższa od ceny na drugim rynku;

3. żadna z powyższych.

135. Konkurencja cenowa występuje w duopolu:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

136. Równorzędni partnerzy występują w duopolu:

1. Cournota;

2. Stackelbrga;

3. Bertranda.

137. W duopolu Cournota:

1. koszty krańcowe lidera i naśladowcy są sobie równe;

2. koszty krańcowe lidera są niższe od kosztów krańcowych naśladowcy;

3. żadna z powyższych.

138. W duopolu Cournota:

1. położenie linii reakcji producenta pierwszego zależne jest od jego kosztów krańcowych;

2. nachylenie linii reakcji producenta drugiego zależne jest od jego kosztów krańcowych;

3. koszty krańcowe lidera dwa razy silnie oddziałują na cenę równowagi od kosztów krańcowych naśladowcy.

139. W duopolu Bertranda:

1. położenie linii reakcji producenta pierwszego zależne jest od jego kosztów krańcowych;

2. nachylenie linii reakcji producenta drugiego zależne jest od jego kosztów krańcowych;

3. koszty krańcowe lidera dwa razy silnie oddziałują na cenę równowagi od kosztów krańcowych naśladowcy.

140. Na cenę równowagi Stackelberga oddziałują:

1. koszty krańcowe lidera;

2. pojemność rynku;

3. krańcowa stopa substytucji między konsumpcją dobra pierwszego i drugiego.

141. Na cenę równowagi Bertranda oddziałują:

1. koszty krańcowe każdego z producentów;

2. koszty stałe każdego z producentów;

3. żadna z powyższych.

142. Na cenę równowagi oligopolu Cournota (przy liczbie producentów n>2) oddziałują:

1. koszty krańcowe każdego z producentów;

2. wrażliwość popytu konsumentów na zmianę ceny;

3. żadna z powyższych.

143. Ujemne wartości mogą przyjmować:

1. koszty stałe;

2. koszty krańcowe;

3. żadna z powyższych.

144. Wraz ze wzrostem wielkości produkcji rosną:

1. koszty stałe;

2. koszty zmienne;

3. koszty krańcowe.

145. Jeśli koszty krańcowe spadają wraz ze wzrostem wielkości produkcji, to:

1. koszty stałe rosną coraz wolniej;

2. koszty zmienne rosną coraz wolniej;

3. koszty zmienne rosną coraz szybciej.

146. Jeśli koszty całkowite określa wzór:
     , gdzie a, f>0, to:

1. koszty krańcowe rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

2. przeciętne koszty zmienne rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. żadna z powyższych.

147. W konkurencji doskonałej działa:

1. jeden producent;

2. kilku producentów;

3. wielu producentów.

148. W konkurencji doskonałej:

1. utarg krańcowy równy jest cenie;

2. cena niezależna jest od wielkości produkcji pojedynczego producenta;

3. koszty krańcowe są dodatnie.

149. W monopolu:

1. utarg krańcowy jest mniejszy od ceny;

2. cena niezależna jest od wielkości produkcji producenta;

3. koszty krańcowe są dodatnie.

150. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, że:

1. p=mc;

2. mr=mc;

3. żadna z powyższych.

151. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w monopolu sprowadza się do tego, że:

1. p=mc;

2. mr=mc;

3. żadna z powyższych.

152. Utarg krańcowy w monopolu określa równanie:

a.
;

b.
;

c.
.

153. Funkcję zysku w modelu dyskryminacji cenowej monopolu można zapisać wzorem:

a.
;

b.
;

c. żadna z powyższych.

154. Wielu producentów działa w:

1. duopolu Cournota;

2. duopolu Stackelberga;

3. żadna z powyższych.

155. Koszty krańcowe lidera oddziałują na cenę w równowadze duopolu:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

156. Koszty stałe lidera oddziałują na podaż:

1. obu producentów w równowadze Cournota;

2. obu producentów w równowadze Stackelberga;

3. żadna z powyższych.

157. Na cenę równowagi Cournota oddziałuje:

1. pojemność rynku;

2. koszty krańcowe lidera;

3. koszty krańcowe naśladowcy.

158. Na cenę równowagi Stackelberga oddziałuje:

1. pojemność rynku;

2. koszty krańcowe lidera;

3. koszty krańcowe naśladowcy.

159. Modelem konkurencji ilościowej jest model:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

160. Modelem konkurencji cenowej jest model:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

161. Substytucyjne produkty występują w modelu duopolu:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

162. Jednorodne produkty występują w modelu duopolu:

1. Cournota;

2. Stackelberga;

3. Bertranda.

163. Prezesem NBP jest:

1. L. Balcerowicz;

2. M. Belka;

3. J. Rostowski.

164. Przy dowolnej dodatniej wielkości produkcji:

4. przeciętne koszty zmienne spadają wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

5. przeciętne koszty zmienne rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

6. koszty całkowite są dodatnie.

165. Jeśli koszty zmienne są rosnącą funkcją wielkości produkcji, to:

4. koszty krańcowe są ujemne;

5. koszty krańcowe są dodatnie;

6. przeciętne koszty stałe są dodatnie.

166. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej można zapisać wzorem:

4. 
   ;

5. 
   ;

6. p=mc.

167. W monopolu:

4. cen jest zależna od wielkości produkcji;

5. odwrotna funkcja popytu konsumentów jest ujemnie nachylona;

6. działa kilku producentów.

168. W duopolu:

4. cena jest niezależna od wielkości produkcji producentów;

5. odwrotna funkcja popytu konsumentów jest ujemnie nachylona;

6. działa kilku producentów.

169. W monopolu:

4. elastyczność cenowa popytu nie może być mniejsza od -1;

5. koszty krańcowe są ujemne;

6. nachylenie kosztów krańcowych może być dodatnie.

170. Jeśli w monopolu stosującym dyskryminację cenową ε₂<ε₁<-1, to:

4. cena na pierwszym rynku jest wyższa od ceny na drugim rynku;

5. cena na pierwszym rynku jest niższa od ceny na drugim rynku;

6. żadna z powyższych.

171. Konkurencja cenowa występuje w duopolu:

4. Cournota;

5. Stackelberga;

6. żadna z powyższych.

172. Równorzędni partnerzy występują w duopolu:

4. Cournota;

5. Bertranda;

6. żadna z powyższych.

173. W duopolu Cournota:

4. koszty krańcowe lidera i naśladowcy są sobie równe;

5. koszty krańcowe lidera są wyższe od kosztów krańcowych naśladowcy;

6. żadna z powyższych.

174. W duopolu Cournota:

4. położenie linii reakcji producenta pierwszego zależne jest od jego kosztów stałych;

5. nachylenie linii reakcji producenta drugiego zależne jest od jego kosztów krańcowych;

6. żadna z powyższych.

175. W duopolu Bertranda:

4. położenie linii reakcji producenta pierwszego zależne jest od jego kosztów krańcowych;

5. nachylenie linii reakcji producenta drugiego zależne jest od jego kosztów stałych;

6. koszty krańcowe lidera dwa razy silnie oddziałują na cenę równowagi od kosztów krańcowych naśladowcy.

176. Na cenę równowagi Cournota oddziałują:

4. koszty krańcowe lidera;

5. pojemność rynku;

6. krańcowa stopa substytucji między konsumpcją dobra pierwszego i drugiego.

177. Na cenę równowagi Bertranda oddziałują:

4. koszty krańcowe lidera;

5. koszty stałe każdego z producentów;

6. żadna z powyższych.

178. Na cenę równowagi oligopolu Cournota (przy liczbie producentów n>2) oddziałują:

4. koszty krańcowe każdego z producentów;

5. pojemność rynku;

6. żadna z powyższych.

179. Przeciętne koszty całkowite:

1. Są zawsze dodatnie.

2. Zależne są od kosztów zmiennych.

3. Zależne są od kosztów stałych.

180. Przeciętne koszty stałe:

1. Spadają wraz ze wzrostem produkcji.

2. Rosną wraz ze wzrostem produkcji.

3. Są zawsze wyższe od kosztów krańcowych.

181. W konkurencji doskonałej:

1. Działa wielu producentów.

2. Zysk może być dodatni.

3. Zysk może być ujemny.

182. W monopolu:

1. Działa wielu producentów.

2. Cena niezależna jest od każdego z producentów.

3. Cenę ustala na rynku producent maksymalizując swój zysk.

183. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej dany jest wzorem:

1. p=mc.

2. d mc/dy>0.

3. d mc/dy<0

184. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w monopolu dany jest wzorem:

1. p=mc.

2. d mc/dy>0.

3. Żadna z powyższych.

185. Zysk monopolisty jest maksymalny wówczas, gdy:

1. p=mc.

2. p=mr.

3. Utarg krańcowy zrównuje się z kosztem krańcowym i nachylenie kosztu krańcowego jest wyższe od nachylenia utargu krańcowego.

186. W oligopolu działa:

1. Dwóch producentów.

2. Jeden producent.

3. Żadna z powyższych.

187. Utarg krańcowy w monopolu dany jest wzorem:

1. mr=dr/dy.

2. mr=p.

3. Żadna z powyższych.

188. Oligopolem równorzędnych partnerów jest oligopol:

1. Bertranda.

2. Cournota.

3. Stackelberga.

189. Przedsiębiorstwo dominujące występuje w oligopolu:

1. Bertranda.

2. Cournota.

3. Stackelberga.

190. Na linii reakcji producenta pierwszego w duopolu Cournota:

1. Obaj producenci maksymalizują zysk.

2. Wyłącznie producent drugi maksymalizuje zysk.

3. Żadna z powyższych.

191. Dobra substytucyjne są analizowane w modelu duopolu:

1. Bertranda.

2. Cournota.

3. Stackelberga.

192. Dodatnio nachylone krzywe reakcji występują w duopolu:

1. Bertranda.

2. Cournota.

3. Żadna z powyższych.

193. Rynek telefonii komórkowej w Polsce to:

1. Monopol.

2. Duopol.

3. Oligopol.

194. Koszty stałe:

1. Nie zależą od wielkości produkcji.

2. Spadają wraz ze wzrostem konsumpcji.

3. Żadna z powyższych.

195. Koszty zmienne:

1. Nie zależą od wielkości produkcji.

2. Rosną wraz ze wzrostem produkcji.

3. Żadna z powyższych.

196. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej dany jest wzorem:

1. d mc/dy>0.

2. d mc/dy<0.

3. Żadna z powyższych.

197. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej dany jest wzorem:

1. d mc/dy>0.

2. d mc/dy<0.

3. Żadna z powyższych.

198. W monopolu:

1. Popyt konsumentów rośnie wraz ze wzrostem ceny.

2. Popyt konsumentów spada wraz ze wzrostem ceny.

3. Żadna z powyższych.

199. W konkurencji doskonałej:

1. Działa kilku producentów.

2. Działa dwóch producentów.

3. Żadna z powyższych.

200. W oligopolu:

1. Działa jeden producent.

2. Producenci działają w zmowie.

3. Działa kilku producentów.

201. Na położenie ograniczenia budżetowego konsumenta:

1. Oddziałują wyłącznie ceny dóbr.

2. Oddziałuje wyłącznie dochód nominalny konsumenta.

3. Żadna z powyższych.

202. Przy funkcji kosztów zmiennych vc(y)=cy², gdzie c>0:

1. funkcja przeciętnego kosztu całkowitego ma jedno minimum przy y>0,

2. funkcja kosztu krańcowego ma dwa minima przy y>0,

3. żadna z powyższych.

203. Funkcja przeciętnych kosztów zmiennych może mieć minimum wyłącznie tam, gdzie:

1. avc=mc,

2. atc=mc,

3. mc=afc.

204. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. zrównanie utargu przeciętnego z zerem,

2. zrównanie utargu przeciętnego z utargiem krańcowym,

3. żadna z powyższych.

205. Jeśli funkcję kosztu całkowitego określa równanie tc(y)=3y²+5, zaś cena produktu (w warunkach konkurencji doskonałej) równa jest 6, to podaż przedsiębiorstwa wynosi:

1. 1,

2. 3,

3. 5.

206. W monopolu:

1. działa kilku producentów,

2. cena wyższa jest od utargu krańcowego,

3. przeciętny koszt stały spada wraz ze wzrostem wielkości produkcji.

207. Monopolista może stosować dyskryminację cenową wówczas, gdy:

1. elastyczności cenowe popytu na kilku rynkach są sobie równe,

2. produkt jest odsprzedawalny między rynkami,

3. żadna z powyższych.

208. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku czystego monopolu sprowadza się do tego, że:

1. nachylenie utargu krańcowego jest dodatnie,

2. nachylenie utargu krańcowego jest ujemne,

3. żadna z powyższych.

209. W równowadze duopolu Cournota:

1. cena jest niezależna od kosztów stałych producentów,

2. cena jest niezależna od kosztów krańcowych producentów,

3. cena jest zależna od kosztów krańcowych producentów.

210. W równowadze oligopolu Stackelberga:

1. podaż każdego z producentów zależna od kosztów krańcowych lidera,

2. koszty stałe lidera oddziałują na koszty krańcowe każdego z naśladowców,

3. żadna z powyższych.

211. Przestrzenie reakcji występują w modelu:

1. dyskryminacji cenowej monopolu,

2. oligopolu Cournota,

3. żadna z powyższych.

212. W równowadze oligopolu Cournota:

1. cena, wyznaczona przez lidera oddziałuje na ceny naśladowców,

2. ceny naśladowców oddziałują na cenę lidera,

3. żadna z powyższych.

213. Na podaż oligopolu Cournota oddziałuje:

1. koszt krańcowy każdego z producentów,

2. pojemność rynku,

3. wrażliwość popytu na zmianę ceny.

214. Na podaż oligopolu Stackelberga nie oddziałuje:

1. koszt stały lidera,

2. koszt krańcowy każdego z naśladowców,

3. pojemność rynku.

215. Użyteczność krańcowa:

1. Jest relacją przyrostu użyteczności do przyrostu konsumpcji.

2. Spada wraz ze wzrostem konsumpcji.

3. Rośnie wraz ze wzrostem konsumpcji.

216. Użyteczność całkowita:

1. Jest relacją przyrostu użyteczności do przyrostu konsumpcji.

2. Rośnie wraz ze wzrostem konsumpcji.

3. Żadna z powyższych.

217. Koszty stałe:

4. Nie zależą od wielkości produkcji.

5. Spadają wraz ze wzrostem konsumpcji.

6. Żadna z powyższych.

218. Koszty zmienne:

4. Nie zależą od wielkości produkcji.

5. Rosną wraz ze wzrostem produkcji.

6. Żadna z powyższych.

219. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej dany jest wzorem:

4. d mc/dy>0.

5. d mc/dy<0.

6. Żadna z powyższych.

220. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej dany jest wzorem:

4. d mc/dy>0.

5. d mc/dy<0.

6. Żadna z powyższych.

221. W monopolu:

4. Popyt konsumentów rośnie wraz ze wzrostem ceny.

5. Popyt konsumentów spada wraz ze wzrostem ceny.

6. Żadna z powyższych.

222. W konkurencji doskonałej:

4. Działa kilku producentów.

5. Działa dwóch producentów.

6. Żadna z powyższych.

223. W oligopolu:

4. Działa jeden producent.

5. Producenci działają w zmowie.

6. Działa kilku producentów.

224. Na położenie ograniczenia budżetowego konsumenta:

4. Oddziałują wyłącznie ceny dóbr.

5. Oddziałuje wyłącznie dochód nominalny konsumenta.

6. Żadna z powyższych.

225. Przy funkcji kosztów zmiennych vc(y)=cy², gdzie c>0:

1. funkcja przeciętnego kosztu całkowitego ma jedno minimum przy y>0,

2. funkcja kosztu krańcowego ma dwa minima przy y>0,

3. żadna z powyższych.

226. Funkcja przeciętnych kosztów zmiennych może mieć minimum wyłącznie tam, gdzie:

1. avc=mc,

2. atc=mc,

3. mc=afc.

227. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. zrównanie utargu przeciętnego z zerem,

2. zrównanie utargu przeciętnego z utargiem krańcowym,

3. żadna z powyższych.

228. Jeśli funkcję kosztu całkowitego określa równanie tc(y)=3y²+5, zaś cena produktu (w warunkach konkurencji doskonałej) równa jest 6, to podaż przedsiębiorstwa wynosi:

1. 1,

2. 3,

3. 5.

229. W monopolu:

1. działa kilku producentów,

2. cena wyższa jest od utargu krańcowego,

3. przeciętny koszt stały spada wraz ze wzrostem wielkości produkcji.

230. Monopolista może stosować dyskryminację cenową wówczas, gdy:

1. elastyczności cenowe popytu na kilku rynkach są sobie równe,

2. produkt jest odsprzedawalny między rynkami,

3. żadna z powyższych.

231. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku czystego monopolu sprowadza się do tego, że:

1. nachylenie utargu krańcowego jest dodatnie,

2. nachylenie utargu krańcowego jest ujemne,

3. żadna z powyższych.

232. W równowadze duopolu Cournota:

1. cena jest niezależna od kosztów stałych producentów,

2. cena jest niezależna od kosztów krańcowych producentów,

3. cena jest zależna od kosztów krańcowych producentów.

233. W równowadze oligopolu Stackelberga:

1. podaż każdego z producentów zależna od kosztów krańcowych lidera,

2. koszty stałe lidera oddziałują na koszty krańcowe każdego z naśladowców,

3. żadna z powyższych.

234. Przestrzenie reakcji występują w modelu:

1. dyskryminacji cenowej monopolu,

2. oligopolu Cournota,

3. żadna z powyższych.

235. W równowadze oligopolu Cournota:

1. cena, wyznaczona przez lidera oddziałuje na ceny naśladowców,

2. ceny naśladowców oddziałują na cenę lidera,

3. żadna z powyższych.

236. Na podaż oligopolu Cournota oddziałuje:

1. koszt krańcowy każdego z producentów,

2. pojemność rynku,

3. wrażliwość popytu na zmianę ceny.

237. Na podaż oligopolu Stackelberga nie oddziałuje:

1. koszt stały lidera,

2. koszt krańcowy każdego z naśladowców,

3. pojemność rynku.

238. Koszty krańcowe można zdefiniować jako:

1. Pochodną kosztów całkowitych po wielkości produkcji.

2. Pochodną kosztów zmiennych po wielkości produkcji.

3. Pochodną kosztów stałych po wielkości produkcji.

239. Przeciętne koszty zmienne to:

1. Przyrost kosztu całkowitego do przyrostu produktu.

2. Przyrost kosztu zmiennego do przyrostu produktu.

3. Żadna z powyższych.

240. W konkurencji doskonałej działa:

1. Jeden producent.

2. Kilku producentów.

3. Wielu producentów.

241. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej sprowadza się do tego, iż:

1. Przyrost kosztu całkowitego jest wyższy od przyrostu produktu.

2. Przyrost kosztu zmiennego jest mniejszy od przyrostu produktu.

3. Żadna z powyższych.

242. Warunek dostateczny maksymalizacji zysku w monopolu sprowadza się do tego, że:

1. 
   .

2. 
   .

3. Żadna z powyższych.

243. Zysk producenta, który działa na n rynkach i stosuje dyskryminację cenową dany jest wzorem:

1. 
   .

2. 
   .

3. Żadna z powyższych.

244. Warunek konieczny maksymalizacji zysku producenta prowadzącego konkurencję cenową sprowadza się do tego, iż:

1. Koszt krańcowy związany z produkcją na każdy rynek równy jest utargowi krańcowego związanego z produkcją na wszystkie rynki.

2. Krzywa reakcji monopolisty jest ujemnie nachylona.

3. Żadna z powyższych.

245. W duopolu działa:

1. Jeden producent.

2. Dwóch producentów.

3. Więcej niż dwóch producentów.

246. W duopolu Stackelberga:

1. Występuje dwóch równorzędnych partnerów,

2. Występuje lider i naśladowca.

3. Występuje n równorzędnych partnerów.

247. W oligopolu Cournota:

1. Występuje dwóch równorzędnych partnerów.

2. Występuje lider i naśladowca.

3. Żadna z powyższych.

248. Krańcowa stopa substytucji:

1. Wyznacza nachylenie ograniczenia budżetowego.

2. Wyznacza nachylenie krzywej obojętności.

3. Żadna z powyższych.

249. Jeśli w konkurencji doskonałej p>atc, to wzrost produkcji prowadzi do:

1. Wzrostu zysku.

2. Spadku zysku.

3. Żadna z powyższych.

250. Cena jest niezależna od wielkości produkcji producentów w:

1. Konkurencji doskonałej.

2. Monopolu.

3. Oligopolu.

251. Cena jest zależna od wielkości produkcji producentów w:

1. Konkurencji doskonałej.

2. Monopolu.

3. Duopolu.

252. Jeśli konsument dysponuje dochodem nominalnym m>0 i ma dostęp do n dóbr o cenach p₁, p₂, …, p_n>0, to jego ograniczenie budżetowe opisuje równanie:

1. 
   .

2. 
   .

3. Żadna z powyższych.

253. Jeśli funkcja kosztu krańcowego dana jest wzorem: mc(y)=5y, to:

1. krańcowa stopa substytucji między konsumpcją i czasem wolnym jest dodatnia;

2. przeciętny koszt zmienny nie zmienia się wraz ze zmianą wielkości produkcji;

3. żadna z powyższych.

254. Przy funkcji kosztu krańcowego mc(y)=5y:

1. istnieje równowaga konkurencji doskonałej, gdyż
   ;

2. nie istnieje równowaga konkurencji doskonałej, gdyż
   ;

3. żadna z powyższych.

255. Zarówno w warunkach konkurencji doskonałej, jak i monopolu zawsze prawdziwe jest stwierdzenie, że:

1. koszty krańcowe są dodatnio nachylone;

2. koszty krańcowe są niższe od krańcowej stopy substytucji;

3. żadna z powyższych.

256. Przedsiębiorstwo działające w konkurencji doskonałej maksymalizuje zysk wówczas, gdy:

1. cena zrównuje się z kosztem krańcowym;

2. nachylenie kosztu krańcowego jest dodatnie;

3. cena zrównuje się z kosztem krańcowym i nachylenie kosztu krańcowego jest dodatnie.

257. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w monopolu jest:

1. zrównanie ceny z kosztem krańcowym;

2. dodatnie nachylenie utargu krańcowego;

3. żadna z powyższych.

258. W warunkach dyskryminacji cenowej monopolu:

1. koszt krańcowy zależny jest od produkcji na wszystkie rynki;

2. utarg krańcowy zależny jest od produkcji na wszystkie rynki;

3. żadna z powyższych.

259. Jeśli w monopolu utarg krańcowy jest wyższy od kosztu krańcowego, to:

1. zysk jest dodatni;

2. wzrost produkcji prowadzi do wzrostu zysku;

3. spadek produkcji przekłada się na spadek zysku.

260. W duopolu Stackelberga:

1. jest dwóch równorzędnych partnerów;

2. jest lider i naśladowca;

3. naśladowca ma wyższe koszty krańcowe od lidera.

261. Konkurencja cenowa występuje w:

1. duopolu Bertranda;

2. duopolu Cournota;

3. duopolu Stackelberga.

262. Dodatnio nachylone linie reakcji są w duopolu:

1. Bertranda;

2. Cournota;

3. Stackelberga.

263. Jeśli w duopolu Stackelberga spadają koszty krańcowe naśladowcy, to:

1. rośnie jego podaż;

2. rośnie podaż lidera;

3. rośnie podaż zarówno lidera, jak i naśladowcy.

264. Na cenę równowagi Stackelberga oddziałują:

1. koszty stałe lidera;

2. koszty stałe naśladowcy;

3. pojemność rynku.

265. Dobra substytucyjne wytwarzane są w duopolu:

1. Bertranda;

2. Cournota;

3. Stackelberga.

266. Koszty krańcowe:

1. są dodatnie;

2. rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji;

3. są wyższe od kosztów stałych.

267. Jeśli funkcję kosztu całkowitego opisuje równanie:
     , gdzie a∈(0;1), to:

1. koszty krańcowe są niższe od koszów całkowitych;

2. koszty krańcowe są wyższe od koszów całkowitych;

3. koszty stałe równe są 1.

268. Przeciętne koszty całkowite:

1. są wyższe od kosztów krańcowych;

2. rosną (wraz ze wzrostem wielkości produkcji) od nieskończoności do zera;

3. żadna z powyższych.

269. Jeśli koszty całkowite opisuje równanie tc(y)=e^y i w konkurencji doskonałej cena produktu wynosi
     , to:

1. optymalna wielkość produkcji równa jest 1/3;

2. optymalna wielkość produkcji równa jest 3;

3. żadna z powyższych.

270. Warunkiem koniecznym maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej jest:

1. dodatnie nachylenie kosztu krańcowego;

2. dodatniość kosztu krańcowego;

3. żadna z powyższych.

271. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w monopolu jest:

1. dodatnie nachylenie kosztu krańcowego;

2. dodatniość kosztu krańcowego;

3. żadna z powyższych.

272. Jeśli przedsiębiorstwo jest monopolistą na n rynkach, to ustala nań różne ceny:

1. wówczas, gdy produkt jest odsprzedawalny między rynkami;

2. wtedy i tylko wtedy, gdy produkt jest nieodsprzedawalny między rynkami;

3. żadna z powyższych.

273. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w monopolu:

1. jest szczególnym przypadkiem warunku koniecznego maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej;

2. jest uogólnieniem warunku koniecznego maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej;

3. sprowadza się do tego, iż mr=mc.

274. W duopolu Cournota:

1. koszty krańcowe lidera są wyższe od kosztów krańcowych naśladowcy;

2. koszty krańcowe lidera są niższe od kosztów krańcowych naśladowcy;

3. żadna z powyższych.

275. Linia reakcji naśladowcy w duopolu Stackelberga:

1. ma ujemne nachylenie;

2. ma dodatnie nachylenie;

3. opisana jest przez wielomian drugiego stopnia.

276. W duopolu Cournota:

1. linie reakcji producentów są dodatnio nachylone;

2. koszty krańcowe producentów wpływają na położenie ich linii reakcji;

3. cena równowagi rynku niezależna jest od kosztów stałych producentów.

277. W duopolu Stackelberga:

1. występuje dwóch równorzędnych producentów;

2. występuje konkurencji cenowa;

3. żadna z powyższych.

278. W duopolu Cournota:

1. występuje dwóch równorzędnych producentów;

2. występuje konkurencja ilościowa;

3. żadna z powyższych.

1. Jeśli w monopolu stosującym dyskryminację cenową (eta)1<(eta)2<-1, to:
a) cena na pierwszym rynku jest wyższa od ceny na drugim rynku
b) cena na pierwszym rynku jest niższa od ceny na drugim rynku
c) żadna z powyższych

2. W duopolu Cournota:
a) koszty krańcowe obu producentów są sobie równe
b) koszty stałe obu producentów są sobie równe
c) żadna z powyższych
(prawdopodobnie c?)

3. W duopolu Cournota:
a) położenie linii reakcji producenta pierwszego jest zależne od jego kosztów krańcowych
b) nachylenie linii reakcji producenta pierwszego jest zależne od jego kosztów krańcowych
c) żadna z powyższych
(prawdopodobnie a albo b?)

4. Na cenę równowagi duopolu Cournota oddziałują:
a) koszty krańcowe każdego z producentów
b) wrażliwość popytu konsumentów na zmianę ceny
c) żadna z powyższych

5. Jeśli elastyczność cenowa popytu w monopolu dąży do minus nieskończoności, to:
a) utarg krańcowy  jest zbieżny do 1
b) utarg krańcowy dąży do ceny
c) cena jest zbieżna  do kosztów krańcowych

6. W równowadze oligopolu Stackelberga:
a) podaż każdego z producentów jest zależna od kosztów krańcowych lidera
b) koszty stałe lidera oddziałują na ceny naśladowców
c) żadna z powyższych

7. Na podaż oligopolu Cournota oddziałuje:
a) koszt krańcowy każdego z producentów
b) pojemność rynku
c) wrażliwość popytu na zmianę ceny 
(na pewno b ale czy coś jeszcze?)

8. W duopolu Bertranda:
a) położenie linii reakcji producenta pierwszego jest zależne od jego kosztów krańcowych
b) nachylenie linii reakcji producenta pierwszego jest zależne od jego kosztów krańcowych 

c) koszty krańcowe lidera dwa razy silniej oddziałują na cenę równowagi od kosztów krańcowych naśladowcy
(prawdopodobnie a albo b?)

9. Na cenę równowagi oligopolu Cournota (przy liczbie producentów n>2) oddziałują:
a) koszty krańcowe każdego z producentów
b) pojemność rynku
c) żadna z powyższych

10. Jeśli w konkurencji doskonałej cena jest wyższa od kosztów krańcowych a niższa od przeciętnych kosztów całkowitych, to:
a) zysk jest ujemny
b) wzrost produkcji prowadzi do obniżenia straty
c) żadna z powyższych

11. Na cenę równowagi Bertranda oddziałują:
a) koszty krańcowe każdego z producentów
b) koszty stałe każdego z producentów
c) żadna z powyższych

12. Na cenę równowagi oligopolu Cournota (przy liczbie producentów n>2) oddziałują:
a) koszty krańcowe każdego z producentów
b) wrażliwość popytu konsumentów na zmianę ceny
c) żadna z powyższych

13. Funkcja przeciętnych kosztów całkowitych charakteryzuje się tym, że:
a) lim y->0+ atc(y)= lim y->0+ afc (y)
b) lim y->+nieskończoność atc(y)= lim y->+nieskończoność afc (y)
c) lim y->+nieskończoność atc(y)= lim y->+nieskończoność avc (y)

14. Podaż duopolu Cournota jest wyższa od:
a) podaży analogicznego monopolu o liniowej funkcji popytu i liniowej funkcji kosztów
b) podaży analogicznego oligopolu Cournota przy n>2
c) podaży analogicznego duopolu Stackelberga

15. W warunkach dyskryminacji cenowej monopolu:
a) koszt krańcowy zależny jest od łącznej wielkości produkcji
b) utarg krańcowy zależny jest od łącznej wielkości produkcji
c) utarg krańcowy z każdego z rynków zależny jest od produkcji na ów rynek

16. Przy funkcji popytu danej wzorem yd(p)=2/pierwiastek 3 stopnia z p
a) przy cenie p=1 popyt równy jest 2
b) przy p->+nieskończoność popyt zmierza do zera
c) 4% spadek  ceny prowadzi do 12% wzrostu popytu

17. Na cenę, którą ustala maksymalizujący zysk monopolista, oddziałuje:
a) elastyczność cenowa popytu
b) koszty krańcowe monopolisty
c) żadna z powyższych

18. Warunkiem dostatecznym maksymalizacji zysku w monopolu jest:
a) dodatnie nachylenie kosztu krańcowego
b) ujemne nachylenie kosztu krańcowego
c) żadna z powyższych

19. Cena, którą ustala monopolista jest zależna od:
a) jego kosztów stałych
b) jego kosztów krańcowych i elastyczności cenowej popytu
c) żadna z powyższych

20. Na wielkość podaży Stackelberga oddziałuje:
a) pojemność rynku
b) koszty stałe producentów
c) żadna z powyższych

21. Na cenę równowagi Stackelberga oddziałuje:
a) koszt krańcowy lidera
b) koszt krańcowy naśladowcy
c) koszt stały lidera

22. Jeśli koszty krańcowe są dane wzorem: mc(y)=ay , gdzie a>0, to:
a) koszty całkowite mają dwa minima przy y>=0
b) przeciętne koszty całkowite mają jedno minimum przy y>=0
c) przy każdej dodatnie cenie p istnieje wielkość produkcji maksymalizująca zysk przedsiębiorstwa działającego w konkurencji doskonałej

23. Jeśli w oligopolu Cournota c1<c2<...<cn, to:
a) najwyższą podaż w równowadze Cournota ma producent pierwszy, najniższą n-ty
b) najwyższą podaż w równowadze Cournota ma producent n-ty, najniższą pierwszy
c) wszyscy producenci mają taką samą podaż

24. Jeśli funkcję kosztu całkowitego opisuje równanie: tc(y)=e^ay, gdzie  a należy do (0,1), to:
a) koszty krańcowe są niższe od kosztów całkowitych
b) koszty krańcowe są wyższe od kosztów całkowitych
c) koszty stałe równe są 1

25. Warunek konieczny maksymalizacji zysku w monopolu:
a) jest szczególnym przypadkiem warunku koniecznego maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej
b) jest uogólnieniem warunku koniecznego maksymalizacji zysku w konkurencji doskonałej
c) sprowadza się do tego, że mr=mc

26. Linia reakcji naśladowcy w duopolu Stackelberga:
a) ma nachylenie ujemne
b) ma nachylenie dodatnie
c) jest opisana przez wielomian drugiego stopnia

27. W duopolu Cournota:
a) linie reakcji producentów są dodatnio nachylone
b) koszty krańcowe producentów wpływają na położenie ich linii reakcji
c) cena równowagi rynku jest niezależna od jego kosztów stałych producentów

28. Jeśli koszty całkowite określa wzór tc(y)=a*pierwiastek z y +f, gdzie a, f >0, to:
a) koszty krańcowe rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji
b) przeciętne koszty zmienne rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji
c) żadna z powyższych

20

---