opracowane 2 zagadnienia, pedagogika specjalna


Drogi oddziaływań rewalidacyjnych (metody, techniki kierunki)

  1. Kompensacja

  2. Korektura - odnosi się do nieprawidłowego funkcjonowania różnych układów, głównie nerwowego i hormonalnego, narządów sensorycznych oraz ruchu, mowy itp.

- to korygowanie, naprawianie, korkcje

- istotna jest motywacja wewnętrzna i wola wyzdrowienia

- korektura jest obecna w procesach terapeutyczno-edukacyjnych (odnosi się do

niepełnosprawnego działania jakiejś funkcji np. korektura wad wymowy,

nieprawidłowego chodu, działania, obrazu świata, własnej osoby)

  1. Usprawnianie - gdy narządy, układy nie są wadliwe ale mogą być niedoćwiczone

- postępowanie - maksymalne rozwijanie zadatków, siły biologicznej organizmu, które są najmniej uszkodzone, bądź wcale nie są uszkodzone

- celem usprawniania jest poprawa lub utrzymanie na zadowalającym poziomie przede wszystkim sprawności fizycznych.

Nie można dopuścić do bezczynności jednostki połączonej z nudą, ponieważ to jednostkę spowalnia np. usprawnienie mięśni rąk u osoby na wózku, usprawnienie w przypadku niepełnosprawności o charakterze wtórnym, np. brailowstręt - trzeba doćwiczyć tę funkcję

Usprawnianie może dotyczyć funkcji organicznych, psychicznych i psychospołecznych. Sprowadza się do treningu.

  1. Wzbudzanie dynamizmu adaptacyjnego - dotychczasowa praca rewalidacyjna wymaga dostępnego w jednostce potencjału motywacyjnego. To stymulowanie, wzmacnianie, pobudzanie, wzbogacanie. Oznacza zewnętrzne oddziaływania, które polegają na wzbudzanie motywacji, przyspieszenia, doskonalenia rozwoju oraz zachęcanie do autorewalidacji i samorealizacji. Np. może odnosić się do psychicznych reakcji nieadaptacyjnych (stres, nerwica).

Wzmaga aktywność, zapał do pracy, inicjatywę, twórczość, siłę wewnętrzną w przezwyciężaniu trudności co powoduje podniesienie się ogólnego samopoczucia jednostki.

Klasyfikacja osób niedosłyszących

0x01 graphic



Wyszukiwarka