Aneks Swobodne Techniki Diagnostyczne - T. Szustrowa, , PSYCHOLOGIA WSFiZ, ,SEM V, DIAGNOZA, ĆWICZENIA


1.1. Istota kontaktu interpersonalnego.

1.2. Kontakt diagnostyczny.

1.2.1. Specyficzne cechy kontaktu diagnostycznego:

1.2.2. Introspekcyjne wskaźniki kontaktu diagnostycznego:

  1. diagnosta jest autentycznie zainteresowany wypowiedziami osoby badanej, chce ją zrozumieć, a nie ocenić, jest w stanie zaakceptować treści każdej odpowiedzi, ma poczucie, że rozumie osobę badaną i poznawczo i emocjonalnie,

  2. osoba badana ma poczucie, że każda z jej wypowiedzi, niezależnie od treści spotyka się z akceptacją, że diagnosta jest zainteresowanyporuszanymi przez nią tematami, że nie wykorzysta udzielonych mu informacji niezgodnie z jej interesami, osoba badana powinna mieć poczucie, że może mówić, że warto mówić i że ma prawo bezkarnie odsłonić nawet najbardziej kontrowersyjne fakty i postawy.

1.2.3. Behawioralne wskaźniki kontaktu diagnostycznego:

1.2.4. Kontakt a cel diagnozy:

1.3. Rola kontaktu diagnostycznego.

1.3.1. Rola kontaktu diagnostycznego dla osoby badanej:

1.3.2. Rola kontaktu diagnostycznego dla diagnosty:

1.4. Dynamika kontaktu.

1.5. Technika nawiązywania kontaktu.

1.5.1. Rola pierwszego wrażenia:

1.5.2. Znaczenie dystansu psychologicznego:

1.5.3. Pierwsze pytania - wzbudzanie motywacji do współpracy:

1.5.4. Czynniki utrudniające nawiązanie kontaktu:

1.6. Techniki podtrzymywania kontaktu.

1.6.1. Sygnalizowanie akceptacji, zrozumienia i zainteresowania:

1.6.2. Prośba o rozwinięcie tematu. Parafraza:

1.6.3. Akceptacja i odzwierciedlanie uczuć osoby badanej:

1.6.4. Wpływ milczenia na kontakt:

1.7. Kontakt rzeczywisty a kontakt pozorny.

1.7.1. Pojęcie kontaktu pozornego:

  1. informacje, które podaje osoba badana są konwensjonalne i w niewielkim stopniu odróżniają ją od innych osób, wpisując ją w powierzchniowy stereotyp funkcjonowania człowieka w jej wieku i jej sytuacji życiowej,

  2. forma wypowiedzi jest nieadekwatna do omawianych treści,

  3. jego rola w zbieraniu informacji jest bądź nadmierna (wypowiedzi osoby badanej na każdy temat są bardzo lakoniczne, osoba badana spontanicznie nie udziela żadnych informacji), bądź to znikoma (osoba badana mówi równie lekko i swobodnie na każdy temat),

  4. we wszystkich wypowiedziach osoby badanej można wykryć wspólny mianownik, którym może być dążenie do przedstawienia się w korzystnym świetle, dążenie do uzyskania aprobaty lub też dostarczenie informacji układających się w bardzo spójny i logiczny system.

1.7.2. Introspekcyjne wkaźniki kontaktu pozornego:

1.7.3. Przyczyny kontaktu pozornego:

1.7.4. Przyczyny kontaktu pozornego związane z postępowaniem diagnosty:

1.7.5. Przyczyny kontaktu pozornego związane z osobą badaną:

1.8. Opór osoby badanej.

1.8.1. Przejawy oporu:

1.8.2. Źródła oporu:

1.9. Techniki radzenia sobie z oporem.

1.9.1. Milczenie:

1.9.2. Zmiana lub przeformułowanie pytania:

1.9.3. Komunikaty o dostrzeganiu trudności osoby badanej:

1.9.4. Parafraza:

1.9.5. Udzielanie dodatkowych informacji:

1.9.6. Prośba o konkretyzację wypowiedzi:

1.9.7. Sposoby radzenia sobie z aktywnym oporem:

1.9.8. Ryzyko wzrostu oporu przy próbach jego przezwyciężania:

1.10.1. Motywy nacisku ze strony osoby badanej na wyrażanie opinii przez diagnostę:

1.10.2. Orientacja teoretyczna diagnosty a sposoby reagowania na nacisk:

1.11. Osobowość diagnosty a zdolność do wchodzenia w kontak z osobą badaną.

1.11.1 Nawyk oceniania:

1.11.2. Nadmierne poczucie odpowiedzialności:

1.11.3. Tendencja do dominacji:

1.11.4. Lęk diagnosty:

2.1. Reguły budowania pytań.

2.1.1. Funkcje pytań:

2.1.2. Konstrukcja pytań:

2.2. Sekwencje pytań w obrębie poszczególnych pytań.

2.2.1. Konstrukcja lejkowa (zawężanie):

2.2.2 Konstrukcja odwróconego lejka:

2.2.3. Progresja:

2.2.4. Zasada zadawania tylko jednego pytania na raz:

2.2.5. Zasada uzyskania pełnego zrozumienia wypowiedzi osoby badanej:

2.3. Strategia budowania całości wywiadu.

2.3.1. Logika badającego i logika badanego:

2.3.2. Rozpoczynanie wywiadu:

2.3.3. Sekwencje tematów w wywiadzie:

2.3.4. Zmiana tematu:

2.3.5. Zakończenie wywiadu:

2.3.6. Czas trwania wywiadu:

2.4 Język wywiadu.

2.4.1. Język diagnosty a język osoby badanej:

2.4.2. Typowe błędy popełniane przez diagnostów:

2.5. Technika wywiadu a właściwości osoby badanej i cel wywiadu.

2.5.1. Stopień standaryzacji wywiadu:

2.5.2. Stopień kierowania wywiadem:

2.5.3. „Głębokość” wywiadu:

2.6. Rejestrowanie przebiegu wywiadu.

2.6.1. Zapis magnetofonowy:

2.6.2. Sporządzanie notatek odręcznych:

2.7. Problemy etyczne związane z prowadzeniem wywiadu.

2.7.1. Wywiad jako „gwałcenie prawa do intymności”:

2.7.2. Wywiad jako „manipulacja”:

3.1. Planowanie tematyki wywiadu.

3.1.1. Sformułowanie celu diagnozy:

3.1.2. Wybór kategorii diagnostycznych:

3.1.3. Sformułowanie pytań lub/i hipotez diagnostycznych:

3.1.4. Określenie zbioru niezbędnych informacji:

3.1.5. Planowanie szczegółowej tematyki wywiadu:

3.3. Charakterystyka informacji dostępnych w wywiadzie.

3.3.1. Obiektywne vs subiektywne stany rzeczy:

3.3.2. Realne vs wyobrażone stany rzeczy:

3.3.3. Perspektywa własna vs perspektywa odzwierciedlona:

3.3.4. Fakty, zdarzenia jednostkowe vs uogólnione przeświadczenia, opinie i poglądy:

3.3.5. Perspektywa teraźniejsza vs przeszła i przyszła:

3.4. Tematyka wywiadu a osobowość diagnosty.

4.1. Istota i przedmiot obserwacji swobodnej w czasie wywiadu.

4.2. Wygląd zewnętrzny osoby badanej jako przedmiot obserwacji swobodnej.

4.2.1. Cechy fizyczne:

4.2.2. Ubiór:

4.2.3. Kosmetyka i higiena:

4.3. Zachowanie osoby badanej jako przedmiot obserwacji swobodnej.

4.3.1. Wskaźniki temperamentu:

4.3.2. Ekspresja emocjonalna i wegetatywne wskaźniki emocji:

4.3.3. Formalne cechy zachowania werbalnego:

4.3.4. Zachowanie badanego w interakcji z diagnostą:

4.3.5. Niespójności i niezgodności:

4.5. Sposób rejestrowania danych obserwacyjnych. Kategorie obserwacyjne.

Bardzo wysoki,

zwraca uwagę

swoim wzrostem

Raczej wysoki

Średni wzrost

Raczej niski

Bardzo niski,

zwraca uwagę

swoim wzrostem

lub

Wygląd bardzo męski, typ „silnego mężczyzny”

Ani męski,

ani niemęski

Zdecydowanie niemęski wyraźnie kobiece cechy

5.1.1. Treść wypowiedzi badanego:

5.1.2. Treść wypowiedzi badanego w kontekście poprzedzającego pytania:

5.1.3. Treść wypowiedzi o kontekście towarzyszących jej emocji:

5.1.4. Formalne właściwości wypowiedzi badanego:

5.1.5. Pozawerbalne zachowanie osoby badanej i właściwości jej wyglądu:

5.2. Metodologiczna „natura” danych z wywiadu.

5.2.1. Wieloznaczność danych z wywiadu:

Wypowiedź Kowalskiego: „Jestem cenionym pracownikiem”

  1. Kowlaski jest cenionym pracownikiem,

  2. Kowlaski sądzi, że jest cenionym pracownikiem (co może być sądem trafnym lub nietrafnym),

  3. Kowalski chce, aby psycholog myślał, że jest cenionym pracownikiem (drugorzędną sprawą jest to, co sam Kowalski naprawdę myśli na ten temat),

  4. Kowalski nie chce rozmawiać na temat pracy, informacja o tym, że jest cenionym pracownikiem ma sygnalizować bezproblemowość obszaru (drugorzędną kwestią jest to, na ile zdanie: „Jestem cenionym pracownikiem” jest zgodne z subiektywnym stanem rzeczy i trafne).

  1. każdy akt zachowania (co jest elementarną prawdą) jest funkcją sytuacji i stałych właściwości człowieka,

  2. ten sam akt zachowania może być wskaźnikiem wielu różnych zmiennych psychologicznych.

5.2.2. Moc przesłanek diagnostycznych w wywiadzie:

5.3. Od danych do twierdzeń opisowych.

  1. ustosunkowania badanego do świata lub siebie na przykład czy jest zaangażowany w (…), akceptuje (…), przeżywa konflikty związane z (…),

  2. przypuszczalnych właściwości zachowań badanego w różnych sytuacjach na przykład czy jest agresywny, gdy (…), wycofuje się z (…) itp.,

  3. przypuszczalnego kształtu otaczającej go rzeczywistości na przykład środowisko jest mało stymulujące, w wychowaniu dominują kary, warunki materialne są (…) itp.,

  4. stosunku innych do badanego na przykład jest zaniedbany przez matkę, wymagania w stosunku do niego są (…), żona oczekuje od niego (…) itp.,

  5. sposobu odbierania stosunku innych do siebie na przykład badany czuje się nie akceptowany, uważa, że matka go faworyzuje itp.

1



Wyszukiwarka