Metodyka pracy socjalnej - program

Autor programu: dr I. K.

Prowadzący: dr I. K.

Kierunek: Pedagogika Specjalność: Praca socjalna

Liczba godzin :

- studia zaoczne: II rok: 16 godzin wykładów, 32 godzin ćwiczeń,

Forma zaliczenia wykładów: egzamin

Forma zaliczenia dwóch semestrów ćwkLe.:i: 2 kolokwia, l praca zaliczeniowa (recenzja artykułu), obowiązkowy udział w ćwiczeniach (co najwyżej 2 nieobecności na rok), działalność naukowo - badawcza, aktywność.

Cele:

zapoznanie się studentów z pojęciami teoretycznymi konstytuującymi metodykę pracy socjalnej,

zapoznanie się studentów z modelami działania w pracy socjalnej,

zapoznanie studentów z działalnością placówek i organizacji pomocy społecznej, kształcenie poprawnej i skutecznej komunikacji (słuchanie ze zrozumieniem, udzielanie informacji zwrotnych, asertywne reagowanie na krytykę i atak, radzenie sobie z negatywnymi emocjami i umiejętne ich wyrażanie),

ćwiczenie umiejętności rozwiązywania problemów, konfliktów interpersonalnych i negocjowania,

ćwiczenie umiejętności pracy w zespole i kierowania nim,

nabycie umiejętności diagnozowania,

kształcenie umiejętności nawiązania i podtrzymywania kontaktu,

kształcenie umiejętności twórczej pracy z rodziną problemową,

kształcenie podstawowych umiejętności doradcy, mediatora i rzecznika, doskonalenie umiejętności prowadzenia wywiadu i sporządzenia narzędzi badawczych,

iwbycie umiejętności posługiwania się podstawowymi narzędziami przygotowującymi organizację do wprowadzenia zmiany.

.. J

Treści wykładów:

1. Kompetencje współczesnego pracownika socjalnego w kontekście kierunków rozwoju pracy socjalnej. 2. Od problemu socjalnego do jego rozwiązania.- model metodycznego działania w pracy socjalnej.

Projekt w pracy socjalnej.

3. Obraz klienta pomocy społecznej.

4. Współczesne tendencje w metodyce pracy socjalnej - streetwork i empowennenł.

5. Techniki rozmowy z klientem pomocy społecznej, reguły efektywnej komunikacji terapeutycznej.

6. Autentyczność, szczerość, dyskrecja pracownika socjalnego.

7. Postępowanie z klientem nie podejmującym dialogu.

8. Zespół interdyscyplinarny - znaczeni!') kreatywności grupy dla pracy socjalnej.

9. Środowiskowe grupy samopomocy.

10. Ewaluacja pracownika socjalnego.

Treści ćwiczeń:

Wstęp:

Autoprezentacja

Umiejętności pracownika socjalnego

A. Podstawy teoretyczne metodyki pracy socjalnej

1. Ustalenie warunków do przeprowadzenia zmiany.

stawanie się klientem,

analiza sytuacji; diagnozowanie osób indywidualnych, grup, rodzin i orgarnzaCJI; ocena,

umowa z podopiecznym - zawieranie kontraktów,

planowanie i prace przygotowawcze,

monitorowanie i ocenianie zmiany,

2. Wprowadzenie zmiany

metodyczne działania bezpośrednie, pośrednie, na poziomie instytucji,

praktyka pracy socjalnej z jednostką, grupami i sppłecznością,

proces zmiany: zastosowania w pracy z osobami indywidualnymi, z grupamI I

rodzinami; zmiany organizacyjne i środowiskowe.

3. Zakończenie interwencji.

4. Kolokwium.

5. Praca socjalna w wybra..~ych jej obszarach: służba zdrowia, szkoły, osoby starsze,

bezrobocie, rodziny niewydolne wychowawczo, ubóstwo, alkoholizm i narkomania, opieka postpenitencjarna - analiza działalności wybranych instytucji.

B. Praktyczne ksztalcenie podstawowych umiejętności w pracy socjalnej Metoda: Warsztaty

1. Umiejętności pracownika socjalnego - wprowadzenie.

2. Porozumiewanie się.

3. Budowanie zespołu, umiejętność pracy w zespole.

4. Rozwiązywanie problemów.

5. Rozwiązywanie konfliktów.

6. Pracownik socjalny w rolach doradcy, mediatora i rzecznika. 7. Kierowanie zmianą.

8. Kolokwium.

Zaliczenie

Literatura:

l. Radwan - Pragłowski J., Frysztacki K., Społeczne dzieje pomocy człowiekowi

2. Skidmore R.A., Thackeray M.G., Wprowadzenie do pracy socjalnej

3. Robertis C., Metodyka działania w pracy socjalnej

4. Garvin C.D., Seabury B.A., Działania interpersonalne w pracy socjalnej cz. I i II

5. Nocuń A., Szmagalski A., Podstawowe umiejętności w pracy socjalnej i ich kształcenie

6. Majewska - Gałęziak A., Metoda warsztatowa w kształceniu umiejętności interpersonalnych Czasopisma:

Auxilium socjale, Praca socjalna, Praca i zabezpieczenie społeczne, Wspólne tematy, Tematy

Pan Alfons jest mężczyzną w wieku 61 lat. Zgłosił się do Ośrodka Pomocy, ponieważ został bez środków do życia, schorowany z koniecznością leczenia szpitalnego. Wcześniej pracował w zakładzie państwowym jako dekarz, w wyniku likwidacji zakładu pracy został zwolniony. W tym czasie zachorowali rodzice a ponieważ był ich jedynym synem postanowił się nimi zaopiekować. Sytuacja materialna była dobra ponieważ ojciec miał bardzo wysoką emeryturę. Problem zaczął się kiedy rodzice zmarli, Pan Alfons dorabiał, ale nikt nie chciał go zatrudnić na umowę ze względu na wiek. Nie kwalifikował się na świadczenie przedemerytalne ani żaden zasiłek z Biura Pracy. Niestety zdrowie odmówiło posłuszeństwa i dostał się do szpitala. Pan Alfons nie ma rodzin, jest samotny więc całą tą sytuacją zainteresowali się sąsiedzi. Zgłosili do Ośrodka Pomocy, że podejrzewają, iż sąsiad nie jest ubezpieczony a czeka go poważna operacJa.

Wstępna ocena:

l. Co stanowi problem:

. Brak ubezpieczenia w czasie pobytu w szpitalu

. Szpital ostrzega, że będzie musiał ponieść odpłatność za pobyt w szpitalu

i związane z nim zabiegi .

· Pan Alfons nie ma dochodu, więc nie stać go na zapłacenie tak wysokiej

kwoty

2. Jakie najważniejsze kroki należy podjąć:

· Sąsiad chce pomóc w ząrejestrowaniu Pana Alfonsa w Powiatowym

Urzędzie Pracy w celu uzyskania ubezpieczenia zdrowotnego

· Konieczna rozmowa z administracja szpitala o sytuacji klienta i

późniejszym dostarczeniu ubezpieczenia

.. Rozmowa z lekarzem prowadzącym aby po leczeniu szpitalnym skierował Pana Alfonsa na Komisję ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w celu uzyskania stopnia niepełnosprawności co umożliwi korzystanie ze stałej pomocy finansowej w OPS w formie zasiłku stałego

3. Kto jest uczestnikiem tej sytuacji:

. Pan Alfons

· Sąsiad Zdzisław

.. Przedstawiciel administracji szpitala . Lekarz prowadzący .

. Pracownik Urzędu Pracy . Pracownik socjalny

4. Jak doszło do zaistnienia tego problemu:

. Po pierwsze wcześniejsze zwolnienie z pracy

. Opieka nad rodzicami i wysoka emerytura ojca, która stała się źródłem

dochodu

. Brak możliwości zatrudnienia ze względu na wiek

. Brak możliwości otrzymania świadczenia wcześniejszej emerytury

. Brak starań o rentę chorobową

. Nagłe pogorszenie stanu zdrowia

PLANOWANIE

5. Jak należy zająć się tym problemem:

Pracownik socjalny odwiedza Pana Alfonsa w szpitalu i rozmawIa o możliwościach wyjścia z tej trudnej sytuacji.

. Pan Alfons dopilnuje aby lekarz wypełnił dokumenty, które pracownik

socjalny zostawił na komisję

e Sąsiad zabierze niezbędne dokumenty i zarejestruje Pana Alfonsa w PUP,

pracownik socjalny wystosuje pismo do .Kierownika PUP o załatwienie

sprawy zaocznie w związku z trudna sytuacją

. Kiedy Pan Alfons dostanie wezwanie na komisje to sąsiad go zawiezie

własnym samochodem

. Sąsiad zaopiekował się domem pod nieobecność Pana Alfonsa był pusty i.

zImny . Pracownik socjalny wysłał dokumenty na komisję . Zamówił węgiel, którym będzie -można - ogrzać mieszkanie, ponieważ

klient wraca do domu ..

. .

. Organizuje zakup żywności ponieważ klient nie ma żadnych oszczędności

. Pracownik socjalny po rozeznaniu sytuacji stwierdza, ze potrzebna będzie

opiekunka domowa ponieważ Pan Alfons jest po poważnej operacji i

wymaga opieki .

. Żona sąsiada oferuje się; że może na umowę zlecenie podjąć te prace i .

zająć się sąsiadem, sama nie pracuje a dzieci sąjuż dorosłe

REALIZACJA

7. Plan jest wcielany w życie

Wszyscy starają się pomóc zgodnie z wcześniejszymi założeniami

OCENA I EWALUACJA

8. Pracownik socjalny odwiedza Pana Alfonsa po wyjściu ze szpitala. Rozmawia z sąsiadką, która została opiekunką o sprawach bieżących dotyczących opieki. Pan Alfons wraca do zdrowia już zna termin badania na komisji. Po kolejnych 2 tygodniach przychodzi orzeczenie. Ustalono stopień umiarkowany co kwalifikuje Go do stałej pomocy w formie zasiłku .stałego. Stała pomoc finansowa to ogromna pomoc dla osoby, która pozostawała bez dochodu i możliwości podjęcia pracy. Pan Alfo~s wraca do zdrowia już chce sam gotować, sprzątać, palić w piecach. Sąjeszcze prace, których nie może sam wykonać ale

zawsze może liczyć na pomoc. Sąsiedzi z dobrego serca odwiedzają, pomagają

w pracach, sąsiadka często przynosi ciepły posiłek. Pracownik stara się dość często odwiedzać swojego podopiecznego, zadbać o to by miał opał na zimę, bo zdaje sobie sprawę, że z otrzymanych pieniędzy nie jest w stanie odłQŻYć na

opał. Zawsze w okresie świąt pamięta aby zrobić paczkę żywnościową.. Zaprasza na Wigilię, która jest orga~zowana przed świętami dla osób. samotnych i niepełnosprawnych. W prawdziwą Wigilię zapraszają Go sąsiedzi.

Pracownik socjalny zdaje sobie sprawę, że klient jest coraz starszy i podupada na zdrowiu. Pewnie za jakiś czas znów będzie potrzebował pomocy, ale .wie że może liczyć na pomoc sąsiadów dla których stał się członkiem rodziny. Gdyby

nie tak ogromna pomoc sąsiedzkampracownik- socjalny musiałby zasugerować klientowi miejsce w Domu Pomocy Społecznej gdzie nie każdy chętnie idzie.

Model systemowy działania pomocowego oznacza możliwie szeroko wejść w świat osobowy klienta, poznać problem z kilku perspektYw, poznać jego genezę oraz próby jego rozwiązywania podejmowane przez klienta, ale również granice, które z wielu powodów nie będzie w stanie przekroczyć. Zrozumieć aktualne cele stawiane sobie przez tego człowieka.

z dnia lO.12.2005r.

PROWADZENIE ROZMOWY Z PODOPIECZNYM

\ VI. arianty rozmowy I

Rozmowa pienvsze20 rodzaiu

Punkt cieżkości: anamneza psvchosocialna

Kiedy stosować?

Gdy p~puszczamy, że !<-łopoty podopiecznego są zależne od uwarunkowań socjalno­~n()Tnic~takichjak sytuacja materialna i finansowa, związki i zależności rodzinne, innego rodzaju zobowiązania)

Jak przeprowadzić rozmowe?

Fachowo pomagający wplata...)y ro~o~ę pytania i zagajenia o charakterze impulsów motywujących podopiecznego do przemyśleń ido wypowiedzenia własnej opinii, np.:

1 Jakie trudności skłoniły panią do tego, aby przyjść do nas tutaj?

1 Jak pan sądzi, co może być najważniejszą, główną przYczyną tych problemów?

- Jak w związku z tymi problemami reaguje/ zachowuje się pani rodzina! s~iedzi/ koleżanki i koledzy w pracy?

- Chciałabym, żeby opowiedziała Pani coś o swoim życiu, to znaczy jakie ono było, zanim zaczęły się te problemy. Skąd pani pochodzi? Co pani robiła przez te ostatnie lata? Czym się pani naj chętniej zajmowała?

- Czy mogłaby mi pani opowiedzieć o czymś ważnym co zdarzyło się w pani życiu?

- Jak wyglądają pani warunki mieszkaniowe? Jaka jest pani ogólna sytuacja materialna?

- Proszę mi opisać typowy przebieg pani dnia, czyli zajęcia domowe (pracę), czas wolny, kontakty z rodziną, z innymi ludźmi.

Uwagi:

Dla fachowo pomagającego nie liczy się tylko to , co mówi klient, ale także, w jaki sposób mówi o swoich problemach oraZ jak w tych wypowiedziach ustosunkowuje się do dotyczących go bezpośrednio problemów. Pr::u~()wnik socjalny musi przede wszystkim racjonalnie przeanalizować słowa podopiecZnego, le również powinien-żwróclć uwagę na to,

ja ich emocJi dośwla cza y ta s uc a klelita. . cze . lektualnej i - ­

~.QCł.~(lln~ <?faz d~wi!łdcz~ni~~~~g~ i ~Y2o\ye~o z:v!.ęk~~ szans~ na do~onątMe

naprawdę obiektywnej oceny.. " --3 --­

-iRozmow-a dru!!ie!!o rodzaju

:PuBkt ciężkości: biollratia klienta

,Kiedy stosować?

Wtedy~ gdy problem jest na tyle głębokiidługotrwały~ ze aby zrozmpie.ć dynamikę ,kryzysukonieczne jest JalU1ąJlepsze pOznanIe biografii podopiecznego (daty iinfonnacji

cSłużą~e2rekonstruowaniu historii życia tego ctłowięka). -+

Jak przeprowadzać rozmowe?

R()z.mow~ nale?:J' prowagzić w taki~posób-,- aby rozmówca n!ę !YlJ<:o jJrzędstawił

"Ydarzępi~ sijadające się,n~histori~.Lęgo życia--,- ale także pokusił się a subiektywną

.inte!1?retacjęJ)r:?~najmniej niektórych z nich. Stawiając dodatkowe pytania .Qracownik socjalny,powinien Wyrobić sobiepogłą~a t01-jak podopieczny postrzega~ rozumie i radzi sobie z najbardziej oczywistymie. codziennymi ~prawami oraz jak zachowuje się. w sytuacjach wyjątkowych - i to zarówno o charakterze pozytywnym ~ jak i traumatycznym.

Nie ma potrzeby, aby szczególnie integrować w tok narracji podopiecznego. Klient

bez tljUd~ości wyróżni typowe okre.sYEVPieg~ż-Yf.ia1 pocziwszYł2d dziecińsLwa. Jeżeli ­

jspontanicznie udzietal!0trZ~6!!l~h",.tpiinformacji, to oprócz okazywania postawy dobrego słuchacza, fachowo pomagający nie~ niusrwiele robić. Natomiast, jeżeli rela~ia._

,podopiecznego s2je się zby!~ch~o~.~zna~ niec~ytelna}ub jednost~jna - n~f~~ączyĆ się w

odpowiednim momencfe do 110zffiówy i skierować partneraKomUii1tacyjnego w stronę

'większej precyzyjności. Dobrym sposobem na to jest podsuwanie w trakcie rozmowy takich słów - kluczy,jak: zagrożenie, próba, nadzieja, marzenia, tęsknota, cel życiowy, plany, utrata, 1~K, szczęśCie, które podąjemy pojedynczo, w pewnych odstępach czasowych.

'Uwagi o realIzacii:

Pachowo pomagający ma za za4.anie wydobyć ~całeg9 opowjąąani~lnaiważniejsze danemo aficZne i powią+ać 'e z o .mi zachowaniami klienta / pacjenta (ohodzi tu '~łaszcza ore ]ęnapozytywne i negatywne momen ZYCIa, o mechanizmy'obronne'i 1strategie'rekompensowania niepowodzen),

Następnym krokiem będ~ie ocena, czy podopiec~po~i~da umieiętfrlość !zróżnicowanego po h dZenia do problemów~lezności od ich ciężaru gatunkowego). Ocenić należy także jego aktualny stan sOCJ ' , emócjonalny i intelektualny - czy ten

.człowiek rozwinął się, czy jeszcze- się-rozwija? C~ te-ż-w ja~imś punkcier biografii rozpoczął

,I " -+.,.

jsię postępujący regresl . - .-,..­

I F1achowó~magającY' musi ponadto stwierdzić: jakim ,potencjałem komunikacyjnym

:dysponuje podopieczny; jak~postawę+przyjmuje wobecrólrodz-innych, społecznych i 'zawodoWych podsuniętych mu przez tycie? A wreszcie - dlaczego stał się klientem?

[Rozmmra trzecie!!orodzaiu _!:runkt cieżkości : !!łównv problem

;Kiedy stosować?

I KiedcLJ;lie wiadomo o co właściwie chodzi~KJ~!!!Jlk.p.o1r~f}wyraźnie określić swoich

JProble~wł.rue'yliue s'pbJrze~ ~nje.-LQgÓ~fspekty~w.u ob7-ktvW- _~m I I

I

Posługiwani{}się tym-typ~m rozmowy przydaj~się w takich wypadkach, gdy podopieczny jest. zbytni!!! 9Ptyl)1istąiJekceważy,sobie-.pl"zeży\Vane trudności.

Jak przeorowadzić .rozmowe?

Fachow.o pomagający przesuwa-na później dokonanie rzetelnej anamnez-y psychosocjalnej i biograficznej, a na razie skupia się wylączniena problemie. Stara się ~ do Iłrawdy o kryzysie~ spoglądając nań z możliwie najszerszej perspekt)iWy::-­Oczywiście należy zawczasu uprzedzić klienta, ze początkowo będziemy skupiać siębeZipośrednio na jegQ problemie I problemach. W toku rozmowy fachowo pomagający s~u~a Qdnowiedzi na}1astępujące pytania:

- Cgym $leży zająć sięnajpierw~ponieważjest najwa~~iejsz;e?

- Jc:lli.lląP0Wyższe -pytaQ.ie odpowiada sam klief,lt, względnie Qaj91jżs?:e mu osoby~ a jaka ję-st moja ocena całej sytuacji?

- Co jest bardziej obciążające dla klienta?

- Czy udało nam się wspólnymi siłami jednoznacznie zdefiniować problem oraz nazwać wiążące si~ z nim przeszkody i bariery?

- Jak należy określić ostateczny cel interwencji?

Dopiero po ustosunkowaniu się do najpilniejszych aspektów, gdy klient i związane z nim osoby mogą stwierdzić, że pracownik socjalny nie pozostawia ich sam na sam z problemami, gdy juzwyciszyły się najbardziej obciążające emocje, można przejść dopytań szczegółqwych:

~Taka Dyła geneza p~oblemu?

- Jak się rozpoczął? Jakie okoliczności towarzyszyły jego rozwojowi?

- Czy zachowanie podopiecznego miało na to szczególny wpływ? Czy on sam bądź jego rodzina ułatwiali powstanie problemu?

- Kto lub co było najważniejszym czynnikiem przy powstaniuproblemu?

- Cb w typ1 kontekście można uznać za najistotniejsze pozytywne i negatywne elementy w tachOWall1iuklienta?

P~acownikl socjalny nie tylko stawia pytania, ale także poprzez bezpośrednie ustosunkowanie się do wypowiedzi klienta, komentuje i wyjaśnia aspekty o kluczowym +naczeniu. -ęhodziLwłaszcza o korespondujące z problemami postawy, relacje, relacje roiędzyłudzkie,zaniedbania, opróżnienia w skorzystaniu z pomocy profesjonalisty.

W trakoie fOzmowystopniowo, ale konsekwentnie należy włączyć klienta w

-rozumienie rozgrywąjącego się procesu pomocowego.

A zatem:

>I< Objaśniamy cele interwwc-ji i stosowana strategię,

* Informujemy, na jaka pomoc może liczyć oraz co musi zrobić samodzielne.

Uwagi:

Rozmowę można uznać.za-u . 'eżeliklient rz 'e' końc Je je' rozumie swe

problemy ni?> ~m()n1f~nClelel IOzPoczęcia,~śli potra(ti choćby ogólnie. wskazać cel ~terweD~ji oraz jaśle zdaje sobie sprawę. co należy robić. aby wreszcie było lepiej.

Rozmowa czwarte!w rodzaiu

WYKŁADY Z METODYKJ PRACY SOCJALNEJ

z dnia 5.1 ł.lOO5r.

Wspólne tendencje 'v metodyce pracy socjalnej--4 STREETWORK i EMPOWERMENJ

STR'FFT1-VORK

l }dcfinicta-stFeetworku (metoda działania. polel!aiaca na akt

środo~visku pądopie~znych ).

StreetwQrkjes~ro7bJjd<;)wanąmetodą dz;i~łania, polegająca na akrtywności bezpośred~io w środowisku PQdopiecznych, zw~aszcza tych, którzy z rówych przyczYIl samodzielnio nie korzystają z pomocy społecznej.

2) ZasadV$eetworku.

Btosowanie metody strectwotku wymada stosowania następujących zasad ogłonych: *ak.ceptaCJ e:

* zaufanie:

*sQJidawQś.ć.

I zasad l11etQdyc:z,nych:

* działać zespołowo a nie pojedynczo;

* anonimowość klienta i udzielanych przez niego informacji;

* całościowość metody;

* rozpoczyna się od najprostszych, podstawowych stopni.

3) Piecioetapowy model procesu zachodzacego w streetworku.

~) TOWARZYSZENIE w uaJccie (HłwromrdonoonaJn.er ~yria

l)XONTAJIT

4)DAI.SZA POMOC

l)HISTORIA KLIENTA

3)DE4YZ.W

3)INFOllMACjA

l)PROWADZENIE

Kółko wewnątrz to spojrzenie na problem od strony klienta.

Kółko zewnętrzne to spojrzenie na problem od strony pracownika socjalnego. Sposób tej pracy jest dwustronny.

Decyzje mogą być trzy:

- klient otwiera się całkowicie pracownikowi socjalnemu i chce przyjać pomoc; - klient otwiera się częściowo;

- klient nie otwiera się i odrzuca pomoc.

4) Walorv i trudności metody streetwork.

Walory metody streetwork:

+ Najlepszy sposób prewencji;

+ Łatwiejsza i krótsza analiza sytuacji, ocena~

+ Dzięki praktyce w środowisku klientów, analizuje się teorię oraz działalność

placówek;

+ Całościowa sieć pomocowa wobec klientów stwarzających specyficzne problemy.

Trudnościmetodv streetwork:

+ Praca absorbująca, czasochłonna, kosztowniejsza, może być długotrwała;

+ Trudna, odbiegająca od rutynowych działań;

+ Nie podoba się w wielu kręgach, zbyt mocna identyfikacja z podopiecznymi,

jednocześnie akceptowanie solidarności, wstawiania się za nimi;

+ Wykluczanie się zasady tajemnicy zawodowej i prawa instytucji zwierzchniej i

organów porządku publicznego do zasięgania informacji o kliencie:

+ Ochrona klienta. dawanie mu szans , zostawienie nalezytej autonomii - nie zawsze są

identyczn~ z,tym, czego w~maga od pomagającego instytucja socjahis oraz porządek

społeczny;

+ C;zęsto}est się wid;zem porażek klientów, towarzyszenie im w tym i w kilkak;rotnym

wstawaniu dobrej drogi jest często męczące: · Pracownik socjalny może stać się ofiarą swojego sukcesu; . PracawkTacza w prywatnoś-ć pracownika socjalnego.

6) Plany związane z rozwojem metody s~reetwork.

7-) przykłady cdstosQwania metody streetworku - pomoc bezdomnym. pomoc kobietom ząjmującym się prostytuCJą.

Streetworkdla bezdomnych jesthalansowaaiem pOluięezy racjonalnie uzasadnłDną ogólna oferta pomocy, dla wszystkich klientów. np.:

* centrum- dla bezdomnych

* dzień ótwart;ych drzwi

* gazeta bezdomnego

* grupy samopomocy

a spełnieniem jrulywidua!nvc!LItotI:zeh k::Jżdego -podopieczne~o. gdyż każdy pr~ypadek bezrobocia ma swój włas~y dramaty~.

Przykłady l11Qdeli prący metoda streetworkll z pros1YtUtkami:

. Początkowe akceptowanie stylu Zycla prostytutek:

. -RO.lIllowy - przekaz)'"wanie informacji o możliwości skorzystania: z pomocy w razie

wystąpienia jakichś zagrożeń;

. Organizowanie kawiarni;

. Tworzenie domów;

. Udostępnianie broszur z informacjami o możliwościach otrzymania pomocy,

przysługujących prawach, na temat ochrony zdrowia;

. Wydawanie specjalnej gazety dla tego kręgu odbiorców.

z dnia 26.11.2005r.

EMPOWERMENT

1) Pojęcie empowermenł. ,Empowerment - jest to przywracanie klientowi sił i kontroli nad własnym życiem poprzez odnajdywanie i wspieranie jego zasobów energii i kompetencji.

2) Wyuczona bezradność.

* wyuczenie przez rodziców; uzależnienie się od pomocy z zewnątrz z pokolenia na pokolenia

* kolejna trudność w zyciu człowieka; osoba dochodzi do wniosku ze jest bezradna. . . . . . . . . . . . . . . ..

3) Tradycyjna praca socjalna a empowennenł.

Empowerment każe pracownikowi socjalnemu cofnąć się o kroki zacząć od etapu wcześniejszego, który jestjednoczesnie bazą i podstawą wszelkiej aktyw.t;lości. Chodzi tu o odkrycie u klienta właśnie w sytuacji kryzysu mocnych stron i zdolności, a następnie umiejętne zapoczątkowanie procesu odzyskiwania przez klienta ponownej kontroli nad kształtowaniem jego własnego socjalnego świata.

Wzrost kompetencji ma przebiegać w trzech sferach:

- sfera poznawcza,

- sfera socjalna,

- sfera emocjonalna.

Ma to poprawić u klienta samoświadomość.

(?)Polega on na konsultatywnym i kooperatywnym wspieraniu klienta i kierowaniu go w stronę ponownej samoorganizacji własnego życia.

W tej metodzie klient z niekompetentnego i deficytowego przypadku przekształca się w znajdującą w trudnej sytuacji, ale dysponującą ukrytymi rezerwami sił osobę.

4) Mechanizm empowermenł.

Mechanizm procesu empowerment przebiega w 3 etapach:

. Uwalnianie potencjału,

· Wzrost kompetencji,

. Poprawa samoświadomości.

TECHNIKl ROZMOWYZ KlLENTEM pomocy spolecznej w ramach modelu systemowego 1) "Falowanie rozmowy~'

2) "Budowanie mostów"

3) "Spotkanie w pół drogi"

4) "Reframing"

5) "Irytujące pytania"

---