PRAWO CYWILNE - wykłady cz. 2
Hipoteka
Jest to forma zabezpieczenia na nieruchomości wierzytelności pieniężnych regulowana przepisami ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece
Ma akcesoryjny charakter:
Wygasa wraz z wygaśnięciem wierzytelności, którą zabezpiecza
Nie można przenieść samej hipoteki bez wierzytelności, którą zabezpiecza
Przeniesienie zabezpieczonej wierzytelności bez hipoteki jest niemożliwe, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej
Treść hipoteki
Na treść składają się dwa zasadnicze uprawnienia:
Pierwszeństwo zaspokojenia z nieruchomości przed wierzycielami osobistymi
Możliwość dochodzenia zaspokojenia z nieruchomości bez względu na zmianę jej właściciela
Hipoteka nie daje wierzycielowi prawa do posiadania czy korzystania z nieruchomości, a jedynie pierwszeństwo zaspokojenia, które aktualizuje się, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia w terminie.
Przedmiot hipoteki
Własność nieruchomości (gruntowej, budynkowej, lokalowej)
Udział we własności nieruchomości
Użytkowanie wieczyste
Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu
Wierzytelność zabezpieczona hipoteką (tzw. subintabulat)
Istota subintabulatu
„A” - dłużnik, właściciel nieruchomości
„B” - wierzyciel osoby „A”,
„B” ma hipotekę na nieruchomości „A”
„C” - wierzyciel osoby „B”,
„C” ma hipotekę na zabezpieczonej hipoteką wierzytelności osoby „B”
względem „A”
„C” może żądać zapłaty od „B”, a w razie gdy ten nie zapłaci, „C” może żądać zapłaty od „A”. Ostatecznie, gdy nie zapłaci „B” ani „A”, „C” może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości należącej do „A”.
Rodzaje hipoteki
ze względu na źródło:
umowna
przymusowa
ustawowa
Hipoteka umowna
Źródłem jest umowa między właścicielem nieruchomości a wierzycielem
Oświadczenie woli właściciela nieruchomości powinno być złożone w formie aktu notarialnego
Oświadczenie woli wierzyciela może być złożone
w dowolnej formie
W praktyce cała umowa sporządzana jest w formie aktu notarialnego
Do powstania hipoteki potrzebny jest jeszcze wpis
do księgi wieczystej. Hipoteka powstaje z chwilą wpisu do KW.
Hipoteka przymusowa
Powstaje bez zgody właściciela nieruchomości
Służy zabezpieczeniu i egzekucji wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym
(np. prawomocny wyrok sądowy zaopatrzony
w klauzulę wykonalności)
Oprócz tytułu wykonawczego potrzebny jest wpis do księgi wieczystej. Hipoteka powstaje
z chwilą wpisu do KW.
Może być ustanowiona na wszystkich nieruchomościach dłużnika
Hipoteka ustawowa
Powstaje z mocy prawa
Ma wyjątkowy charakter, wynika z kilku zaledwie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, kpc
Wymaga również wpisu w KW, ale wpis ma wyłącznie deklaratoryjny skutek
Zasada szczegółowości hipoteki
Obciąża konkretną nieruchomość
Zabezpiecza wierzytelność pieniężną o oznaczonej wartości
Wyjątki:
Hipoteka łączna
Hipoteka kaucyjna
Hipoteka łączna
Zabezpiecza jedną wierzytelność na kilku nieruchomościach
Wierzyciel może według swojego wyboru żądać zaspokojenia w całości lub części z każdej nieruchomości z osobna, z niektórych z nich lub ze wszystkich łącznie
Hipoteka łączna
Może powstać tylko w ściśle określonych przypadkach
Z mocy prawa powstaje w razie podziału nieruchomości obciążonej hipoteką. Hipoteka ciąży w całości na każdej z nieruchomości powstałej wskutek podziału (zasada niepodzielności hipoteki)
Może te powstać z mocy umowy między wierzycielem a właścicielem nieruchomości. Powstaje z chwilą wpisu do KW każdej z obciążonych nieruchomości
Hipoteka łączna przymusowa może powstać wyjątkowo, np. gdy nieruchomości są własnością dłużników solidarnych
Hipoteka kaucyjna
Wyjątkowo wierzytelności o nieustalonej wysokości mogą być zabezpieczone hipoteką do oznaczonej sumy najwyższej
Powstać może na podstawie umowy lub z mocy orzeczenia sądu (jako przymusowa)
Zakres zabezpieczenia hipoteką zwykłą
Wierzytelność
Odsetki
Przyznane koszty postępowania
Realizacja wierzytelności zabezpieczonej hipoteką
Tryb egzekucyjny (egzekucja sądowa, wyjątkowo - administracyjna)
Powództwo przeciwko dłużnikowi o zasądzenie świadczenia
Wyrok jako tytuł egzekucyjny
Po uprawomocnieniu się wyroku wniosek o nadanie klauzuli wykonalności
Z tytułem wykonawczym - wniosek do komornika
Wygaśnięcie hipoteki
Wygaśnięcie wierzytelności, która hipoteka zabezpiecza
Zrzeczenie się hipoteki
Złożenie zabezpieczonej kwoty do depozytu sądowego, przy jednoczesnym zrzeczeniu się prawa do odebrania jej
Konfuzja
Wykreślenie hipoteki bez podstawy prawnej (wygasa po 10 latach od wykreślenia)
Jeżeli nieruchomość obciążona jest kilkoma hipotekami, wygaśnięcie jednej z nich powoduje , że hipoteki z pierwszeństwem niższym od tej, która wygasła, przesuwają się do przodu.
Rodzaje rejestrów urzędowych
Księgi wieczyste
Księgi wieczyste to urzędowy rejestr nieruchomości.
Jest to rejestr przedmiotowy (prowadzi się go dla nieruchomości a nie dla jej właściciela)
Wpisy w KW wywołują skutki w sferze prawa materialnego (np. ustanowienie hipoteki, ustanowienie użytkowania wieczystego)
KW mogą być zakładane i prowadzone w systemie informatycznym (elektroniczna księga wieczysta)
Funkcje:
Ustalenie stanu prawnego nieruchomości
Zapewnienie bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami
Zapewnienie bezpieczeństwa kredytu hipotecznego
Prawa ujawniane w księgach wieczystych
Prawo własności nieruchomości (gruntowych, budynkowych i lokalowych)
Ograniczone prawa rzeczowe
Prawo użytkowania wieczystego
Wyjątkowo także prawa osobiste jak najem, dzierżawa, prawo pierwokupu, prawo dożywocia
Zakładanie ksiąg wieczystych
Prowadzenie KW należy do właściwości sądów rejonowych (wydziały wieczystoksięgowe)
Czynności sądu mogą być wykonywane przez referendarzy
Postępowanie ma charakter nieprocesowy
Wpis dokonywany jest na wniosek (urzędowe formularze)
Założenie KW następuje z chwilą dokonania pierwszego wpisu
Wpis (wykreślenie) w KW jest orzeczeniem
Struktura księgi wieczystej
4 działy
Pierwszy - oznaczenie nieruchomości, wpisy praw związanych z własnością
Drugi - wpisy dot. własności i użytkowania wieczystego
Trzeci - ograniczone prawa rzeczowe, z wyjątkiem hipotek
Czwarty - hipoteki
Dział składa się z łamów
Przy każdej KW prowadzi się akta księgi wieczystej (składa się do nich dokumenty i pisma dot. nieruchomości) - to tzw. zbiór dokumentów
Zasady dotyczące ksiąg wieczystych
Jawności formalnej - księgi są jawne i dostępne dla każdego. Akta wieczystoksięgowe może przeglądać ten kto wykaże interes prawny i notariusz
Jawności materialnej - nie można zasłaniać się nieznajomością wpisów w KW
Domniemań związanych z wpisem:
Prawo ujawnione w KW jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym
Prawo wykreślone nie istnieje
Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych
Inaczej zasada wiarygodności KW
W razie niezgodności między stanem prawnym ujawnionym w KW a rzeczywistym stanem prawnym, treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według wpisu w KW nabył własność lub inne prawo rzeczowe
Wyjątek od zasady, że nikt nie może przenieść na drugiego więcej praw niż sam posiada (nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habet)
Dzięki rękojmi nabywca skutecznie nabywa prawo od osoby nieuprawnionej, lecz wpisanej w KW jako uprawniona.
Przesłanki rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych
Nabycie prawa nastąpiło w drodze czynności prawnej (np. na podstawie umowy)
Czynność prawna miała charakter odpłatny
Nabywca był w dobrej wierze
W złej wierze jest ten, kto widział, że treść KW jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym, albo mógł z łatwością się o tym dowiedzieć. Domniemywa się istnienie dobrej wiary.
Inne rejestry związane z nieruchomościami
Samodzielny zbiór dokumentów - dla nieruchomości, które nie mają założonej KW, albo których KW zaginęła lub uległa zniszczeniu - prowadzą sądy rejonowe, ujawniane w nich mogą być ograniczone prawa rzeczowe, ograniczenia dot. rozporządzania nieruchomością.
Ewidencja budynków i gruntów (kataster nieruchomości) - jednolity dla całego kraju zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Prowadzi starosta przy pomocy geodety powiatowego.
Zobowiązania
Zobowiązanie to stosunek cywilnoprawny, w którym jedna osoba (wierzyciel), może żądać od drugiej osoby (dłużnika), określonego świadczenia, a dłużnik powinien to świadczenie spełnić.
Zobowiązanie to stosunek prawny typu względnego (obligacyjnego) i polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić (art. 353 § 1 kc).
Podmioty zobowiązania
Wierzyciel - podmiot uprawniony
Dłużnik - podmiot zobowiązany
Przedmiot zobowiązania
Świadczenie - zachowanie się dłużnika zgodne z treścią zobowiązania, polegające na zadośćuczynieniu godnemu ochrony prawnej interesowi wierzyciela.
Treść zobowiązania
uprawnienia wierzyciela (wierzytelność)
odpowiadające im obowiązki dłużnika (dług)
Powstanie zobowiązania
Powstaje wskutek różnego rodzaju zdarzeń prawnych:
czynności prawnych
orzeczeń sądowych
aktów administracyjnych
Najważniejszym źródłem zobowiązań są czynności prawne, a zwłaszcza czynności prawne dwustronne - umowy.
Odpowiedzialność dłużnika
Dłużnik ponosi odpowiedzialność za swój dług.
Wierzycielowi przysługuje prawo przymusowego wyegzekwowania od dłużnika świadczenia.
W razie braku dobrowolnego spełnienia przez dłużnika świadczenia, wierzyciel może dochodzić swoich praw przed sądem.
Wierzyciel może, w drodze przymusu, zaspokoić swoje roszczenia z majątku dłużnika.
Odpowiedzialność dłużnika
osobista (zasada)
pełna (nieograniczona)
ograniczona (kwotowo lub przedmiotowo)
Rzeczowa (wyjątek)
Odpowiedzialność osobista pełna
Dłużnik odpowiada za dług całym swoim osobistym majątkiem
Chodzi o majątek jakim dysponuje
w chwili prowadzenia przeciwko niemu egzekucji sadowej
Odpowiedzialność osobista ograniczona
Odpowiedzialność osobista może być ograniczona:
kwotowo, np. odpowiedzialność nabywcy gospodarstwa rolnego za zobowiązania związane z prowadzeniem tego gospodarstwa ograniczona jest do wartości nabytego gospodarstwa (art. 554 kc)
przedmiotowo, np. odpowiedzialność spadkobiercy tylko spadkiem (art. 1030 kc - do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku).
Odpowiedzialność rzeczowa
Gwarancją zaspokojenia wierzyciela jest oznaczony przedmiot (rzecz ruchoma lub nieruchomość), na którym zabezpieczono wierzytelność
Wierzyciel może zaspokoić się z wartości oznaczonej rzeczy i to bez względu czyją jest aktualnie własnością oraz z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi
Klasyfikacja świadczeń
jednorazowe
ciągłe
bezterminowe
na czas oznaczony
okresowe
podzielne i niepodzielne
pieniężne
Świadczenie pieniężne
Zasada walutowości
Zasada nominalizmu
Zasada walutowości
Zobowiązania pieniężne - na obszarze RP- mogą być wyrażone tylko w pieniądzu polskim (art. 358 kc)
Wyjątki wynikają z przepisów prawa dewizowego
Jeżeli - w zgodzie z przepisami prawa dewizowego - czynność prawna opiewająca na świadczenie pieniężne w walucie obcej została ważnie dokonana, to dłużnik powinien świadczyć na rzecz wierzyciela w walucie obcej i nie może, bez zgody wierzyciela, zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę w pieniądzu polskim.
Zasada nominalizmu
Jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej (art. 3581 § 1 kc)
Dłużnik ma spełnić zobowiązanie pieniężne przez zapłatę tej samej sumy pieniężnej, na jaka opiewał dług w chwili jego powstania - wykonanie zobowiązania nastąpić ma przez zapłatę sumy nominalnej, bez względu na wzrost lub spadek siły nabywczej pieniądza.
Waloryzacja świadczenia pieniężnego
Polega na zamianie nominalnej wysokości świadczenia pieniężnego, uzasadnionej szczególnymi okolicznościami
Waloryzacja może być:
umowna
sądowa
Waloryzacja umowna (art. 3581 § 2 kc)
Polega na dodaniu do umowy tzw. klauzuli waloryzacyjnej, określającej ile pieniędzy dłużnik powinien zapłacić, aby doprowadzić do umorzenia zobowiązania przez odwołanie się do innego miernika:
Klauzula złota
Klauzula walutowa
Klauzula towarowa
Waloryzacja sądowa (art. 3581 § 3 i 4 kc)
W razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie
z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone
w orzeczeniu lub umowie.
Przesłanki waloryzacji sądowej
istotna zmiana siły nabywczej pieniądza
zmiana nastąpiła po powstaniu zobowiązania
żądanie waloryzacji skierowane do sądu
z żądaniem waloryzacji nie może wystąpić strona prowadząca przedsiębiorstwo, jeżeli świadczenie powstaje w związku z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa
Sąd:
rozważa interesy obu stron
rozstrzyga uwzględniając zasady współżycia społecznego
może zmienić:
wysokość świadczenia
sposób świadczenia
Odsetki
Przez odsetki rozumie się świadczenie w postaci wynagrodzenia, obliczonego według stopy procentowej, za korzystanie z cudzych pieniędzy lub rzeczy oznaczonych rodzajowo.
Rozmiar świadczenia odsetkowego zależy od dwóch czynników:
stopy procentowej
czasu korzystania przez dłużnika z przedmiotów świadczenia głównego
Charakter świadczenia odsetkowego
Świadczenie uboczne
Świadczenie okresowe
Odsetki:
Należą się od sumy pieniężnej tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej (np. umowy), orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu (art. 359 kc).
Jeżeli wysokość odsetek nie jest określona w inny sposób, należą się odsetki ustawowe. Określa je w drodze rozporządzenia Rada Ministrów.
Ustawowy tytuł odsetek
art. 481 § 1 kc - odsetki za opóźnienie
ustawa z 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323 z późn. zm.) stanowi, że jeżeli termin zapłaty nie został określony w umowie, wierzycielowi będą przysługiwać odsetki ustawowe za okres począwszy od 31 dnia po spełnieniu jego świadczenia niepieniężnego do dnia wymagalności świadczenia niepieniężnego. Odsetki te naliczane będą automatycznie, bez konieczności wezwania przez przedsiębiorcę.
Umowy zobowiązaniowe
Umowa jest wspólną czynnością co najmniej dwóch osób. Dochodzi do skutku przez złożenie zgodnych oświadczeń woli przez strony umowy.
Rodzaje umów
Umowy:
zobowiązujące (skutkują zobowiązaniem się osoby składającej oświadczenie woli do określonego świadczenia na rzecz innej osoby)
Jednostronnie zobowiązujące
Dwustronnie zobowiązujące
rozporządzające (skutkują rozporządzeniem przez składającego oświadczenie woli jego prawem)
o podwójnym skutku (zobowiązująco - rozporządzające)
Umowy wzajemne
(rodzaj umów dwustronnie zobowiązujących)
Każda ze stron umowy zobowiązana jest do świadczenia na rzecz drugiej, a świadczenie to stanowi odpowiednik (ekwiwalent) tego co sama otrzymuje
np. sprzedaż, dostawa, najem, dzierżawa
Umowy odpłatne (ekwiwalent w postaci korzyści majątkowej - np. zawsze odpłatne są: sprzedaż, najem, umowa o dzieło)
Umowy nieodpłatne (brak ekwiwalentu - np. zawsze nieodpłatne są: darowizna, użyczenie)
Niektóre umowy w zależności od decyzji stron mogą być odpłatne lub nieodpłatne (np. pożyczka oprocentowana lub nieoprocentowana, zlecenie za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia)
Umowy konsensualne - dochodzą do skutku przez samo złożenie zgodnych oświadczeń woli (większość umów)
Umowy realne - oprócz oświadczeń woli, potrzebne jest jeszcze wręczenie rzeczy (np. zadatek, skład, przechowanie) lub uzyskanie wpisu do rejestru publicznego (np. ustanowienie odrębnej własności lokalu)
Umowy losowe (rozmiar świadczenia, a nawet samo jego istnienie są zależne od przypadku) np. umowa ubezpieczenia, umowa gry lub zakładu
Umowy przyczynowe (kauzalne) - umowa jest ważna, jeżeli istnieje określona przyczyna przysporzenia (większość umów ma taki charakter)
Umowy oderwane (abstrakcyjne) - czynność jest ważna niezależnie od tego, czy istnieje jej gospodarcza przyczyna (tylko takie umowy, co do których prawo tak stanowi)
Umowy nazwane (ustawa normuje szczegółowo przedmiotowo istotne elementy treści umowy)
Umowy nienazwane (treść umowy nie odpowiada żadnej umowie nazwanej)
Umowy mieszane (łączą w sobie elementy treści dwóch lub więcej umów nazwanych)
Zasada swobody umów (art. 3531 kc)
Swoboda umów polega na:
Swobodzie zawarcia lub niezawarcia umowy
możliwości swobodnego wyboru kontrahenta
swobodnym kształtowaniu treści umowy
swobodzie wyboru formy umowy
Granice swobody umów
Bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa
Zasady współżycia społecznego
Właściwość (natura) stosunku prawnego
Sposoby zawierania umów
Złożenie oferty i jej przyjęcie (art. 66-70 kc)
Negocjacje (art. 72 kc)
Aukcja i przetarg (art. 701- 705 kc)
Umowa przedwstępna (art.389 - 390 kc)
Polega na tym, że jedna ze stron lub obie strony zobowiązują się do zawarcia innej, oznaczonej umowy (przyrzeczonej, stanowczej, definitywnej)
Może być jednostronnie lub dwustronnie zobowiązująca
Ważność umowy przedwstępnej
Konieczne jest określenie w umowie przedwstępnej istotnych postanowień umowy przyrzeczonej.
Nie stanowi przesłanki ważności umowy przedwstępnej oznaczenie w jej treści terminu, w ciągu którego zawarta ma być umowa przyrzeczona. Jeżeli termin nie został określony powinna być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy, a gdy obie strony są uprawnione, wiążący jest termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Termin powinien zostać wyznaczony w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej. Inaczej nie można żądać zawarcia umowy przyrzeczonej.
Forma umowy przedwstępnej
Może być w zasadzie dowolna
Niezachowanie jednak formy wymaganej dla ważności umowy przyrzeczonej (np. formy aktu notarialnego dla umowy przenoszącej własność nieruchomości) rodzi określone skutki:
strona uprawniona nie może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej
może tylko żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej.
Wzorce umowne
Są to wszelkie jednostronnie, z góry, przed zawarciem umowy przygotowane klauzule umów,
stosowane przy zawieraniu tzw. umów masowych,
prowadza do standaryzacji treści
Przyjmują postać:
ogólnych warunków umów
wzorców umownych
regulaminów
Przesłanki mocy wiążącej wzorca umownego
Ujawnienie treści wzorca drugiej, potencjalnej stronie umowy (powinna mieć możliwość zapoznania się z jego treścią przed zwarciem umowy)
Podstawowa zasada - art. 384 § 1kc - wzorzec ustalony przez jedną ze stron wiąże drugą stronę, jeżeli został doręczony najpóźniej przy zawarciu umowy
Zasada uzupełniająca - art. 384 § 1kc zdanie drugie - w razie, gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Zasadniczo nie dotyczy to umów zawieranych z konsumentem. Konsumentowi wzorzec powinien być doręczony.
Przesłanki mocy wiążącej wzorca umownego
Wzorzec musi być jednoznaczny i zrozumiały.
Jeżeli jest niejednoznaczny przyjmuje się znaczenie korzystniejsze dla drugiej strony umowy.
Jeżeli treść jest niezrozumiała, wzorzec nie ma mocy wiążącej.
Badając zrozumiałość lub jednoznaczność bierze się pod uwagę typowego adresata.
Umowy konsumenckie
Ochrona konsumenta jako strony typowo słabszej przejawia się m.in. w:
Obowiązku precyzyjnego poinformowania konsumenta jeszcze przed zawarciem umowy o przedmiocie i treści umowy i o drugiej stronie umowy
Ustanowieniu reguł przeciwdziałających ingerencji w życie prywatne konsumenta
Przyznaniu konsumentowi ustawowego prawa odstąpienia od umowy
Określeniu systemu kontroli zawierania i kształtowania treści umów konsumenckich
W art. 3853 kc sformułowano szczegółowy katalog niedozwolonych postanowień umownych (tzw. klauzul abuzywnych)
Postanowienie umowy, które ma taki charakter nie wiąże konsumenta, w pozostałym zakresie umowa wiąże obie strony.
Dodatkowe zastrzeżenia umowne
Zadatek - suma pieniężna lub rzecz dana przy zawarciu umowy, co ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedna ze stron, druga strona może bez wyznaczania terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej
W razie wykonania umowy zadatek ulega zaliczeniu na poczet świadczenia strony, która go dała
Umowne prawo odstąpienia - można w umowie zastrzec, że jednej ze stron lub obu przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy
W razie wykonania tego prawa umowa uważana jest za niezawartą
To co strony już świadczyły ulega zwrotowi w stanie niezmienionym
Odstępne - jest to kwota pieniężna ustalona w umowie, od zapłaty której strony uzależniły możność odstąpienia od umowy
Bezpodstawne wzbogacenie
Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości (art. 405 kc), np.:
Ktoś wzniósł na swoim gruncie budynek z cudzych materiałów,
Ktoś wzniósł budynek ze swoich materiałów na cudzym gruncie
Bank dokonał omyłkowo przelewu na rachunek innej osoby
Ktoś spłacił cudzy dług, albo swój, omyłkowo wobec osoby, która nie jest wierzycielem
Przesłanki roszczenia o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia
Wzbogacenie jednego podmiotu (powiększenie aktywów, zmniejszenie pasywów, zaoszczędzenie wydatków, uniknięcie straty)
Zubożenie drugiego podmiotu
Związek przyczynowy między wzbogaceniem a zubożeniem
Bezpodstawność wzbogacenia (brak podstawy prawnej transferu majątkowego)
Nienależne świadczenie
Jest to postać bezpodstawnego wzbogacenia
Przesunięcie majątkowe jest efektem działania samego zubożonego, który spełnia świadczenie, tzn. działa w celu wykonania zobowiązania, np.:
ktoś uiszcza określoną kwotę mylnie sądząc, że spłaca dług spadkowy, gdy w rzeczywistości dług nie istnieje, bo spadkodawca już go spłacił,
ktoś zapłacił za nieruchomość, ponieważ uważa, że ją nabył, tymczasem z powodu braku formy aktu notarialnego czynność prawna jest nieważna i w konsekwencji nie doszło do przeniesienia własności nieruchomości
Przepadek nienależnego świadczenia
Jeżeli świadczenie świadomie zostało spełnione w zamian za dokonanie czynu zabronionego przez ustawę lub w celu niegodziwym - sąd może urzec przepadek świadczenia na rzecz Skarbu Państwa
(art. 412 kc)
Nie można więc w takim wypadku żądać zwrotu takiego świadczenia
Świadczenia z gry lub zakładu
Kto spełnia świadczenie z gry lub zakładu, nie może żądać zwrotu, chyba że gra lub zakład były zakazane albo nierzetelne (art. 413 § 1kc)
Roszczeń z gry lub zakładu można dochodzić tylko wtedy, gdy były prowadzone na podstawie zezwolenia organu państwowego (art. 413 § 2 kc)
Zwrot wzbogacenia
Wydanie korzyści w naturze
Gdyby to nie było możliwe, zwrot jej wartości
Wydanie surogatów (wszystko co ewentualnie zostało uzyskane w zamian)
Obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją, powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu
(art. 409 kc)
Wzbogacenie nie podlegające zwrotowi
Spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany (chyba, że świadczenie nastąpiło z zastrzeżeniem zwrotu lub w celu uniknięcia przymusu albo w wykonaniu nieważnej czynności prawnej)
Spełnienie świadczenia czyni zadość zasadom współżycia społecznego (np. pomoc finansowa dalekim krewnym wobec których świadczący prawnie nie jest zobowiązany alimentacyjnie)
Świadczenie zostało spełnione w celu zadośćuczynienia przedawnionemu roszczeniu
Świadczenie zostało spełnione, zanim wierzytelność stała się wymagalna
Odpowiedzialność odszkodowawcza
Dwa reżimy odpowiedzialności odszkodowawczej:
Odpowiedzialność deliktowa
Odpowiedzialność kontraktowa
Odpowiedzialność deliktowa
Źródłem powstania obowiązku świadczenia odszkodowawczego jest czyn niedozwolony (delikt)
Źródłem stosunku zobowiązaniowego jest tu fakt wyrządzenia szkody, a poszkodowanego nie łączy z osobą odpowiedzialną inny stosunek prawny
Zobowiązanie do naprawienia szkody ma charakter pierwotny
Odpowiedzialność kontraktowa
Źródłem powstania obowiązku świadczenia odszkodowawczego jest czyn niedozwolony (delikt)
Źródłem stosunku zobowiązaniowego jest tu fakt wyrządzenia szkody, a poszkodowanego nie łączy z osobą odpowiedzialną inny stosunek prawny
Zobowiązanie do naprawienia szkody ma charakter pierwotny
Zasady odpowiedzialności odszkodowawczej
Przez zasadę odpowiedzialności należy rozumieć założenie determinujące prawne przypisanie odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę.
Przepisy kc o odpowiedzialności odszkodowawczej opierają się na następujących zasadach:
Zasada winy
Zasada ryzyka
Zasada słuszności
Zasada gwarancyjno- repartycyjna
Zasada winy
Podstawowa jeżeli chodzi o odpowiedzialność deliktową (art. 415 kc - Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę , obowiązany jest do jej naprawienia)
Zasada ryzyka
Wyraża założenie, że konsekwencje w postaci obowiązku naprawienia szkody powinien ponosić ten, kto wyrządza, nawet w niezawiniony sposób, szkodę innej osobie przez ryzykowną eksploatację niebezpiecznych urządzeń czy też przez ryzykowne posługiwanie się, dla realizacji swych interesów - innymi osobami,
Np. art. 433, 435, 436, 430 kc
Granice odpowiedzialności z zasady związane sa z pojęciem siły wyższej
Zasada słuszności
Podstawą przypisania odpowiedzialności są kryteria ocenne zawarte w zasadach współżycia społecznego
Np. art. 428, 431 § 2 kc.
Odpowiedzialność gwarancyjno -repartycyjna
Jako zasada istnieje w prawie ubezpieczeniowym
Szkoda jest pokrywana z funduszu tworzonego ze składek ubezpieczonych (potencjalnych sprawców szkód lub osób zagrożonych szkodą)
Przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej
Powstanie szkody
Zaistnienie faktu będącego źródłem szkody
Związek przyczynowy między szkodą a powyższym faktem
Brak którejkolwiek z tych przesłanek wyłącza odpowiedzialność odszkodowawczą
Pojęcie szkody
Każdy uszczerbek w sferze dóbr lub interesów prawnie chronionych danej osoby, którego doznała wbrew swej woli
Uszczerbek majątkowy = szkoda majątkowa
Uszczerbek niemajątkowy = szkoda niemajątkowa = krzywda
Świadczenie zmierzające do naprawienia szkody majątkowej = odszkodowanie
Świadczenie zmierzające do naprawienia krzywdy - zadośćuczynienie
Szkoda na mieniu - uszczerbek doznany przez określoną osobę w składnikach jej majątku (np. uszkodzenie cudzego samochodu) - zawsze ma charakter majątkowy
Szkoda na osobie - odnosi się bezpośrednio do osoby i jest konsekwencją naruszenia jej dóbr osobistych (np. uszkodzenie ciała, pozbawienie wolności) - może mieć charakter majątkowy (np. związany z kosztami leczenia, utrata zarobku) lub (i) niemajątkowy (np. ból, cierpienia psychiczne)
Postacie szkody majątkowej
Strata - szkoda rzeczywista, przez którą poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas. Obejmuje również wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę (np. koszty naprawy, koszty leczenia)
Utrata korzyści, jakie poszkodowany uzyskałby, gdyby mu szkody nie wyrządzono
Zasada pełnego odszkodowania = strata + utracone korzyści
Związek przyczynowy
Weryfikacja tej przesłanki sprowadza się do ustalenia, czy pomiędzy zachowaniem ludzkim lub innym zdarzeniem, z którym wiąże się odpowiedzialność, zachodzi zależność przyczynowo - skutkowa
Chodzi o tzw. normalny (adekwatny) związek przyczynowy - dane zdarzenie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, jeżeli zgodnie ze swym charakterem do takiej szkody prowadzi.
Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania,
z którego wynikła szkoda
Sposób naprawienia szkody
Naprawienie szkody może nastąpić przez przywrócenie stanu poprzedniego lub przez zapłatę odpowiedniej kwoty.
Wybór należy, co do zasady, do poszkodowanego (art. 363 § 1 kc)
Gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty - roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 kc).
Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu, stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.