Jak historycznie ukształtował się Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża
Najważniejsza data związana z powstaniem Ruchu Czerwonego Krzyża, to 24 czerwca 1859 r. Tego dnia w pobliżu miasteczka Solferino na północy Włoch armia cesarstwa Austrii stoczyła krwawą całodniową bitwę z armią włoską wspomaganą przez armię francuską. W wyniku bitwy na polu walki pozostało około 40 tysięcy ofiar - zabitych, rannych i zaginionych.
Przypadkowym świadkiem bitwy był Henry Dunant, młody Szwajcar z Genewy, odbywający podróż w interesach. Wstrząśnięty widokiem ofiar pozostawionych praktycznie bez opieki, podjął spontanicznie próbę udzielenia im pomocy przy udziale miejscowej ludności, którą z powodzeniem zachęcił do wynoszenia i pielęgnowania rannych, niezależnie od ich narodowości.
Po powrocie do Genewy napisał książkę "Wspomnienie Solferino", w której zawarł opis tego, co widział i przeżył oraz przedstawił swoje propozycje, a przede wszystkim ideę powołania dodatkowej służby medycznej, która miałaby nieść pomoc rannym w czasie wojny. Zaproponował powołanie narodowych stowarzyszeń pomocy, które w czasie pokoju przygotowywałyby swych wolontariuszy do takich zadań, a ponadto postulował, by ranni oraz ci, którzy się nimi opiekują, byli uznawani za osoby neutralne nawet na polu walki.
Idee H. Dunanta poparli czterej znani obywatele Genewy - Gustave Moynier, gen. Guillome-Henri Dufour, dr Louis Appia i dr Theodore Maunoir, powołując wspólnie Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który przekształcił się nieco później w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.
Inicjatywy H. Dunanta i wspomnianego wyżej Komitetu uzyskały rozgłos w Europie. W październiku 1863 r. spotykają się w Genewie przedstawiciele 16 krajów, przyjmując postanowienia określające rolę krajowych Komitetów Pomocy Rannym. Czerwony krzyż na białym tle (odwrotność flagi szwajcarskiej) przyjęto jako symbol powoływanych organizacji. Był to początek Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
Międzynarodowy Komitet podjął starania, by przekonać rządy o konieczności zapewnienia pomocy i ochrony rannym żołnierzom i osobom świadczącym tę pomoc. Starania te doprowadziły do przyjęcia w 1864 r. traktatu międzynarodowego zwanego Konwencją Genewską o polepszeniu losu rannych w armiach czynnych". Czerwony krzyż został wówczas prawnie uznany za znak ochronny wojskowej służby zdrowia. Od czasu wojny rosyjsko-tureckiej w 1876 r. równorzędnym znakiem stał się czerwony półksiężyc.
W ciągu następnych lat powstało wiele nowych Stowarzyszeń krajowych Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Odgrywały one dużą rolę w niesieniu pomocy rannym w czasie różnych konfliktów zbrojnych, a szczególnie w czasie I wojny światowej, a po nastaniu pokoju podjęły szereg innych zadań w dziedzinie ochrony zdrowia, pomocy socjalnej, działalności wśród młodzieży, szkolenia pierwszej pomocy i organizowania ratownictwa, szkolenia pielęgniarek i innego personelu sanitarnego, tworzenia szpitali i zakładów opiekuńczych, niesienia pomocy ofiarom klęsk i konfliktów, krwiodawstwa, poszukiwań ofiar wojny i wiele innych.
W 1919 r. powołano Międzynarodową Federację Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (zwaną wówczas Ligą Stowarzyszeń). Miało to na celu ułatwianie wzajemnych kontaktów i współpracy, koordynowanie działalności w różnych dziedzinach, inicjowanie nowych form pracy, wymianę doświadczeń.
Po II wojnie światowej nastąpił znaczny rozwój Ruchu, zwłaszcza dzięki powstaniu wielu nowych Stowarzyszeń krajowych, szczególnie w krajach rozwijających się. Podjęto nowe zadania związane np. ze zwalczaniem skutków narkomanii, bezrobocia, nowych epidemii (np. AIDS), szeroko pojętą problematyką rozwoju. Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca stał się najważniejszą światową organizacją świadczącą pomoc i ochronę ofiarom klęsk i konfliktów zbrojnych.
Nieustannie prowadzona jest praca nad rozwojem i doskonaleniem międzynarodowego prawa humanitarnego, która doprowadziła w 1949 r. do podpisania czterech Konwencji Genewskich o ochronie ofiar konfliktów zbrojnych, a w 1977 r. do przyjęcia 2 Protokołów Dodatkowych do tych Konwencji. Prace w tej dziedzinie są prowadzone do dziś, bowiem wciąż pojawiają się nowe problemy związane z ochroną różnych kategorii ofiar wojny.
Henry Dunant - twórca Międzynarodowego Czerwonego Krzyża
W 2001 roku minęło 100 lat od przyznania pierwszej pokojowej Nagrody Nobla. Jej laureatem był twórca Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, Henry Dunant. Nagroda ta była należnym mu podziękowaniem za jego pracę na rzecz potrzebujących i zaangażowanie w dzieło stworzenia neutralnych, ochotniczych służb medycznych niosących pomoc chorym i rannym na polu walki.
Poznaj życiorys Henry'ego Dunant'a:
|
Międzynarodowy Dzień Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
Dlaczego 8 maja?
Po zakończeniu II wojny światowej Liga Stowarzyszeń CK i CP (obecnie Federacja) podjęła intensywne działania na rzecz przywrócenia zerwanych przez lata więzi między stowarzyszeniami krajowymi i poświęciła szczególną uwagę wspólnej pracy w rozwiązywaniu nowych, poważnych zadań stojących przed Ruchem.
Na pierwszej po wojnie sesji Rady Gubernatorów w Oksfordzie w lipcu 1946 r. przyjęto między innymi deklarację o podstawowych zasadach Czerwonego Krzyża, program działań na okres powojenny, a także wniosek czechosłowackiego Czerwonego Krzyża o ustalenie międzynarodowego dnia, w którym propagowane byłyby na całym świecie ideały i zadania Ruchu (rezolucja nr 14 XIX Sesji Rady Gubernatorów, Oksford 1946). Rada Gubernatorów zobowiązała Sekretariat Ligi do bezzwłocznego zwrócenia się do stowarzyszeń krajowych o poświęcenie Czerwonemu Krzyżowi jednego dnia, tygodnia lub dowolnego okresu w roku. Stowarzyszenia miałyby możliwość informowania całego społeczeństwa o zadaniach wykonywanych przez Czerwony Krzyż oraz upowszechnianie idei humanitaryzmu, którymi Ruch kieruje się w swej działalności.
Za najodpowiedniejszy uznano 8 maja - dzień urodzin twórcy Czerwonego Krzyża, Szwajcara Henry'ego Dunanta.
W marcu 1948 Komitet Wykonawczy Ligi ustanowił 8 maja wspólnym dla wszystkich stowarzyszeń Międzynarodowym Dniem Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
Misja Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
Podstawową misją Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest zapobieganie i łagodzenie cierpienia ludzkiego oraz ochrona ludzkiej godności, bez jakiejkolwiek dyskryminacji dotyczącej narodowości, rasy, płci, przekonań religijnych lub politycznych. W wypełnianiu swojej misji Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc podejmuje przede wszystkim takie zadania jak:
ochrona życia i zdrowia,
zapewnienie poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza podczas konfliktów zbrojnych i w innych krytycznych sytuacjach,
praca na rzecz zapobiegania chorobom i rozwijanie pomocy społecznej,
aktywizowanie pracy wolontariuszy i stała gotowość do niesienia pomocy,
budowa uniwersalnego poczucia solidarności ze wszystkimi, którzy potrzebują ochrony i pomocy.
Statut, wspólny dla wszystkich części składowych Ruchu CK i CP, określa następująco jego wspólną misję:
"Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca stanowią łącznie światowy ruch humanitarny, którego posłannictwem jest zapobieganie ludzkim cierpieniom i łagodzenie ich wszędzie, gdzie one występują, ochrona życia i zdrowia oraz działanie na rzecz poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza w czasie konfliktu zbrojnego i w innych sytuacjach zagrożenia, praca na rzecz zapobiegania chorobom oraz podnoszenia zdrowotności i opieki społecznej, popieranie dobrowolnego niesienia pomocy oraz stałej gotowości członków Ruchu do niesienia pomocy, jak również powszechnego poczucia solidarności z tymi, którzy potrzebują pomocy i ochrony ze strony Ruchu".
Poprzez swą działalność humanitarną i upowszechnianie swoich ideałów Ruch CK i CP wspiera trwały pokój, który nie może być rozumiany po prostu jako stan bez wojny, lecz jako dynamiczny proces współpracy między wszystkimi państwami i narodami, współpracy opartej na poszanowaniu wolności, niepodległości i suwerenności narodów, równości praw człowieka, jak również na sprawiedliwym i równym podziale zasobów dla zaspokajania potrzeb narodów. "Inter arma caritas" (Miłosierdzie wśród walki) oraz "Per humanitatem ad pacem" (Przez humanitaryzm do pokoju) - to dewizy wyrażające wspólne ideały Ruchu CK i CP.
Podstawowe zasady Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca w wypełnianiu swojej misji kieruje się zawsze podstawowymi zasadami, uchwalonymi przez XX Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Wiedniu i zmienionymi przez XXV Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Genewie w październiku 1986 roku. Doktryna Czerwonego Krzyża jest stała i trwała, nie ulega wpływom popularnych opinii i aktualnych ideologii. Musi być uniwersalna, zrozumiała dla ludzi wszystkich ras, kultur, wyznań, przekonań i klas społecznych, gdyż tylko wtedy będzie przez nich akceptowana.
Podstawowe Zasady Czerwonego Krzyża to:
HUMANITARYZM - Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca zrodzony z troski o niesienie pomocy rannym na polu bitwy bez czynienia jakiejkolwiek między nimi różnicy, podejmuje zarówno na płaszczyźnie międzynarodowej, jak i krajowej wysiłki w kierunku zapobiegania we wszelkich okolicznościach cierpieniom ludzkim i ich łagodzenia. Zmierza do ochrony życia i zdrowia oraz zapewnienia poszanowania osobowości człowieka. Przyczynia się do wzajemnego zrozumienia, przyjaźni i współpracy oraz do trwałego pokoju między wszystkimi narodami.
BEZSTRONNOŚĆ - Nie czyni żadnej różnicy ze względu na narodowość, rasę, wyznanie, pozycję społeczną lub przekonania polityczne. Zajmuje się wyłącznie niesieniem pomocy cierpiącym, kierując się ich potrzebami i udzielając pierwszeństwa w najbardziej naglących przypadkach.
NEUTRALNOŚĆ - W celu zachowania powszechnego zaufania Ruch powstrzymuje się od uczestnictwa w działaniach zbrojnych oraz - w każdym czasie - w sporach natury politycznej, rasowej, religijnej lub ideologicznej.
NIEZALEŻNOŚĆ - Ruch jest niezależny. Stowarzyszenia krajowe służąc pomocą władzom publicznym w ich działalności humanitarnej i podlegając prawu obowiązującemu w ich państwach, powinny zawsze korzystać z samodzielności pozwalającej im na działania w każdym czasie, zgodnie z zasadami Ruchu.
DOBROWOLNOŚĆ - Ruch niesie pomoc dobrowolnie, nie kierując się chęcią osiągnięcia jakiejkolwiek korzyści.
JEDNOŚĆ - W każdym kraju działa tylko jedno stowarzyszenie Czerwonego Krzyża albo Czerwonego Półksiężyca. Powinno ono być otwarte dla wszystkich i obejmować swą humanitarną działalnością obszar całego kraju.
POWSZECHNOŚĆ - Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, w którym wszystkie stowarzyszenia mają równe prawa i obowiązek niesienia sobie nawzajem pomocy, obejmuje swoją działalnością cały świat.
Klasyfikacja podstawowych zasad:
Zasady pierwotne to: HUMANITARYZM i BEZSTRONNOŚĆ:
służą jako inspiracja dla organizacji,
określają i motywują jej działania,
ustalają cel, jaki powinien zostać osiągnięty;
Zasady pochodne to: NEUTRALNOŚĆ i NIEZALEŻNOŚĆ:
umożliwiają stosowanie w praktyce zasad pierwotnych,
zapewniają zaufanie wszystkich stron do Ruchu,
określają jakimi środkami można osiągnąć wytyczone cele;
Zasady organizacyjne to: Dobrowolność, Jedność, Powszechność:
dotyczą struktury i sposobu działania organizacji.
Wszystkie zasady są ze sobą ściśle powiązane, w pewnym zakresie każda z nich wynika z innych.
Godło
Krzyż Genewski (jeden z najlepiej rozpoznawalnych znaków świata), utworzony z odwróconych barw związkowych Szwajcarii, narodził się na kongresie w Genewie w 1863 r. jako znak ochronny wojskowych służb medycznych, będący równocześnie symbolem organizacji (wtedy też powstały "narodowe stowarzyszenia pomocy", zalążek Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża). W 1864 r. podpisano Konwencję Genewską wprowadzającą podstawy prawne dla używania tego znaku. W późniejszych latach wprowadzono, także jako znaki ochronne, czerwony półksiężyc na białym tle oraz czerwony lew i słońce. Te trzy znaki zatwierdzono w art. 38 I Konwencji Genewskiej z 1949 r. jako znaki ochronne wojskowych służb medycznych. Ochronę prawną ma również godło narodowe Związku Szwajcarskiego.
Godło jako symbol ochronny - zastosowanie ochronne
Jest to podstawowe zastosowanie godła: w czasie konfliktu zbrojnego stanowi ono widzialny dowód ochrony, ustanowionej przez Konwencje Genewskie. Wskazuje walczącym, że osoby (ochotnicy Stowarzyszeń krajowych, personel medyczny, delegaci MKCK i in.), jednostki medyczne (szpitale, punkty pierwszej pomocy itp.) oraz środki transportu (lądowego, morskiego lub powietrznego) są chronione przez Konwencje Genewskie i ich Protokoły Dodatkowe. Godło, spełniając funkcję ochronną, musi wywoływać właściwy odruch u walczących - odruch poszanowania i powściągliwości. Powinno mieć zatem duże wymiary.
Godło jako symbol przynależności do ruchu - zastosowanie informacyjne
Godło mające zastosowanie informacyjne wskazuje, zwłaszcza w czasie pokoju, że dana osoba lub obiekt są związane z Międzynarodowym Ruchem Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca - bądź to ze Stowarzyszeniem krajowym Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, bądź to z Międzynarodową Federacją Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, bądź też z Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża. W takim przypadku godło powinno mieć niewielkie wymiary. Godło ma także przypominać, że instytucje te działają zgodnie z Podstawowymi Zasadami Ruchu, a zatem stanowi również symbol: Humanitaryzmu, Bezstronności, Neutralności, Niezależności, Dobrowolności, Jedności I Powszechności.
|
|
|
Zastosowanie godła: ochronne (wyżej) i informacyjne (niżej) |
|
Zastosowanie godła: ochronne (po lewej) i informacyjne (po prawej) |
W krajach muzułmańskich zamiast czerwonego krzyża używany jest znak czerwonego półksiężyca, spełniający te same funkcje. Od 1980 r. zaprzestano używania znaku czerwonego lwa i słońca, ale też trwają dyskusje wokół ustanowienia nowego znaku.
|
|
|
|
|
Godło używane przez stowarzyszenie krajowe w czasie pokoju jest niewielkich rozmiarów - używane jako znak stowarzyszenia powinno zawierać w otoku jego nazwę lub inicjały.
|
|
|
|
|
Znak Polskiego Czerwonego Krzyża |
|
Znak Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża |
|
Znak Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca |
Historia Polskiego Czerwonego Krzyża
Idee czerwonokrzyskie splatały się z dążeniami społeczeństwa polskiego do odzyskania niepodległości. Mimo sprzeciwu władz w poszczególnych zaborach na terytorium Polski powstawały i działały pod różnymi nazwami organizacje humanitarne.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski zwołano 18 stycznia 1919 naradę wszystkich istniejących na ziemiach polskich organizacji kierujących się w działaniu czerwonokrzyskimi ideałami. Organizacje te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Wyłoniły 30-osobowy Tymczasowy Komitet, zlecając jego przedstawicielom, w konsultacji z innymi organizacjami, opracowanie projektu statutu i prowadzenie prac organizacyjnych.
Po zatwierdzeniu przez rząd statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 wybrano Zarząd Główny. Prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża 24 lipca 1919 r. zarejestrował i uznał Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego.
PCK w nowej sytuacji społeczno - ustrojowej
Wraz ze zmianami ekonomicznymi i społecznymi pojawiły się nowe problemy i uwarunkowania dotyczące pracy PCK. Zmienił się system finansowania działalności opiekuńczej w kraju. PCK zatrudniał ok. 24 tysięcy sióstr PCK do opieki nad chorymi w domu. Prowadził szereg placówek i punktów opieki. Zmiana tego systemu została wymuszona ustawą o opiece społecznej. Spowodowała ona duże trudności w funkcjonowaniu całego stowarzyszenia. Siostry PCK utraciły pracę a ich podopieczni troskliwą pomoc i kwalifikowana opiekę. Pojawiło się wiele nowych problemów wymagających innych rozwiązań i dodatkowych działań. Stowarzyszenie jest zaangażowane w dożywianie ok. 1200 uczniów dziennie. Mimo zmienionych zasad świadczy usługi opiekuńcze dla 13.000 tysięcy chorych w domu. PCK prowadzi też 12 ośrodków opiekuńczych, 6 noclegowni, kilkanaście świetlic dla dzieci. Organizuje co roku kolonie, obozy dla ok. 10.000 dzieci, rekrutujących się z rodzin najuboższych.
Rozszerzyła się znacznie sfera ubóstwa społecznego, w tym bezrobocie i bezdomność. Wzrosła ilość niedożywionych dzieci w rodzinach, szkołach i placówkach oświatowych. PCK usiłuje sprostać oczekiwaniom społecznym W nowych formach uczestniczy w pomocy potrzebującym pod hasłem "Pomagamy potrzebującym, bądź z nami". Odwołuje się do ofiarności społecznej, organizuje akcje "Pomocna dłoń" , poszukuje sponsorów do wielu charytatywnych działań. Ważną i oryginalną rolę w pozyskiwaniu środków finansowych i rzeczowych na pomoc potrzebującym spełnia (utworzona w nawiązaniu do przedwojennej tradycji) działająca od 1995 roku Rada Pań PCK. Ogniwa PCK na różnych szczeblach organizacyjnych poświęcają dużo czasu i energii w zdobywaniu środków finansowych na realizację zadań. Niektóre zadania w dziedzinie opieki, krwiodawstwa, szkolenia są realizowane na zasadzie zadań zleconych przez organy państwowe bądź samorządowe.
Szeroką działalność prowadzi PCK nadal w dziedzinie honorowego krwiodawstwa. Około 500.000 osób bezpłatnie oddaje co roku ponad 400000 litrów krwi dla potrzeb lecznictwa. Działania te są wkładem PCK w realizację ustawy o publicznej służbie krwi uchwalonej w 1997 roku.
PCK prowadzi znaczące działania w propagowaniu zdrowego stylu życia. Szkoli młodzież i dorosłych w udzielaniu pierwszej pomocy. W stowarzyszeniu działają też grupy ratownictwa specjalnego śpieszące z pomocą podczas klęsk żywiołowych i katastrof. Utrzymywane są magazyny interwencyjne, z których jednorazowo można udzielić pomocy dla ok. 17.000 osób. W latach 1997 i 1998 PCK przekazał powodzianom dary rzeczowe i środki finansowe uzyskane od społeczeństwa polskiego i stowarzyszeń zagranicznych o wartości ponad 16 milionów zł.
Na mocy ustawy o PCK i konwencji genewskich ZG PCK z pomocą państwa prowadzi Biuro Informacji i Poszukiwań Zajmuje się ono ustaleniami losów ludzi poszkodowanych podczas wojen i konfliktów zbrojnych, uczestnictwem w ekshumacjach, wydawaniem im lub ich rodzinom stosownych dokumentów. W ZG PCK od kilkunastu lat przy poparciu i pomocy MKCK działa Ośrodek Upowszechniania Międzynarodowego Prawa Humanitarnego. Skupia on na zasadach społecznych grono pracowników, ekspertów w dziedzinie prawa międzynarodowego. Ośrodek współpracuje z MKCK i odpowiednimi resortami, realizując programy upowszechniania międzynarodowego prawa humanitarnego wśród ludności cywilnej, zwłaszcza młodzieży. Wspólnie z MKCK organizuje co roku seminarium zwane "Warszawską Szkołą Letnią MPH" przeznaczone dla młodych prawników i przedstawicieli stowarzyszeń krajowych z krajów Europy i Ameryki Płn.
PCK uczestniczy także w akcjach humanitarnych Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża. Wysyła transporty z darami dla ludności w krajach dotkniętych konfliktami zbrojnymi bądź klęskami żywiołowymi i katastrofami.
Podstawą prawną działania PCK nadal jest ustawa o Polskim Czerwonym Krzyżu z 16 listopada 1964 roku i statut zatwierdzony rozporządzeniem Rady Ministrów z 2.04.1996. Zgodnie ze statutem najwyższym organem uchwałodawczym stowarzyszenia jest Krajowa Rada Reprezentantów PCK a wykonawczym Zarząd Główny PCK i jego Prezydium. Organem kontrolnym Główna Komisja Rewizyjna. Ponadto działa Kapituła Honorowej Odznaki PCK i Sąd Organizacyjny PCK. W okręgach i rejonach również są rady reprezentantów i zarządy.
Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi są koła PCK, Kluby Honorowych Dawców Krwi PCK, grupy Społecznych Instruktorów Młodzieżowych PCK i inne zespoły.
PCK liczy około 600.000 członków zrzeszonych w 11.000 jednostkach podstawowych, w tym ponad 50 % stanowi młodzież. Przy zarządach działa również wielu wolontariuszy i sympatyków stowarzyszenia widocznych zwłaszcza podczas akcji nadzwyczajnych, takich jak np. pomoc powodzianom.
W grudniu 2001 zakończyła się realizacja uchwały Krajowej Rady Reprezentantów PCK z dnia 16.01.1999 w sprawie przystosowania zmiana strukturalnych PCK do nowego podziału administracyjnego w kraju. Rezultatem tego jest utworzenie, w miejsce dotychczasowych 49, nowych 16 okręgów PCK, obszarowo odpowiadających nowym województwom. Zmiany te uzasadnione są dążeniami działaczy i pracowników PCK do bardziej samodzielnej pracy i skuteczniejszego wspomagania organów państwowych i samorządowych w udzielaniu pomocy ludziom potrzebującym. Powinny też sprzyjać dalszemu rozwojowi stowarzyszenia zgodnie z jego czerwonokrzyską misją i potrzebami współczesności.
Podstawy prawne działalności Polskiego Czerwonego Krzyża
Polski Czerwony Krzyż jest stowarzyszeniem krajowym Czerwonego Krzyża Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu Konwencji Genewskich o ochronie ofiar wojny z dnia 12 sierpnia 1949 roku (Dziennik Ustaw nr 38 poz.171) i Protokołów dodatkowych do tych Konwencji z dnia 8 czerwca 1977 roku (Dziennik Ustaw z 1992 roku nr 41 poz.175).
PCK działa na podstawie Ustawy z dnia 16 listopada 1964 roku o Polskim Czerwonym Krzyżu (Dz. U. Nr 41, poz. 276) oraz wydanego na jej podstawie Statutu zatwierdzonego Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1996 r. (Dz. U. Nr 42, poz.182).
Wewnętrzne zasady funkcjonowania oraz szczegółowe kompetencje organów Stowarzyszenia określają Regulaminy zatwierdzone przez Krajową Radę Reprezentantów PCK.
Pomoc socjalna świadczona przez PCK trafia rocznie do ponad 200.000 osób. Naszym zadaniem jest uzupełnianie opiekuńczej roli Państwa, wynikającej z Ustawy o pomocy społecznej. Potrzeby w tej dziedzinie są zawsze olbrzymie. Dla ich zaspokojenia pozyskujemy od społeczeństwa środki finansowe, produkty żywnościowe, różnego typu dobra materialne, które następnie przekazujemy potrzebującym. To właśnie od ofiarności i hojności darczyńców zależy zakres i skala pomocy, jakiej możemy udzielić.
Opieka socjalna PCK
Całoroczne formy pomocy to:
Dożywianie - w placówkach i ośrodkach PCK, stołówkach szkolnych, barach wydawane są ciepłe posiłki lub paczki z podstawowymi produktami żywnościowymi. Z myślą o osobach samotnych i bezdomnych organizujemy okolicznościowe spotkania np. wigilie lub śniadania wielkanocne.
Pomoc doraźna - zbieramy i przekazujemy potrzebującym lub ośrodkom opieki: odzież, sprzęt gospodarstwa domowego, środki czystości i higieny, meble. Pomoc doraźna to także coroczne akcje takie jak np.: "Wyprawka dla żaka", w trakcie której dzieci z najbiedniejszych rodzin otrzymują zestawy z przyborami szkolnymi oraz "Akcja letnia", dzięki której najmłodsi wyjeżdżają na wakacyjny wypoczynek.
Ośrodki PCK - a wśród nich: noclegownie, domy pobytu dziennego, domy interwencji kryzysowej dla maltretowanych kobiet z dziećmi, świetlice terapeutyczne, integracyjne. Ośrodki pomocy oprócz schronienia, zaspokojenia podstawowych potrzeb ludzkich zapewniają często także opiekę lekarza lub psychologa.
Opieka nad chorymi w domu - od dziesięcioleci szkolimy Siostry PCK do sprawowania opieki nad chorymi i niepełnosprawnymi w ich domach. Umowy na świadczenie tych usług zawierają zarządy PCK różnych szczebli z samorządami terytorialnymi. Aby uzyskać taką pomoc należy zgłosić się do najbliższego ośrodka pomocy społecznej. Załatwianie wszelkich niezbędnych formalności (ustalenie godzin i zakresu opieki oraz ewentualnej stawki odpłatności) następuje w porozumieniu między ośrodkiem pomocy społecznej, punktem opieki PCK, a samym chorym lub członkiem jego rodziny.
Pomoc cudzoziemcom - Nie zapominamy także o tych, którzy z obawy o życie musieli uciekać z własnego kraju zostawiając w nim cały swój dobytek. Te osoby przybywają najczęściej bez jakichkolwiek środków do życia i nie mogą podjąć pracy. Dlatego staramy się zapewnić im przynajmniej podstawowe warunki godnego bytu. Pomagamy cudzoziemcom w kontaktach z rodziną lub z urzędami państwowymi, np. przy załatwianiu procedury o przyznanie statusu uchodźcy.
Co jest co w ruchu młodzieżowym, czyli kilka słów o strukturze
Młodzież Polskiego Czerwonego Krzyża należy do wielkiej rodziny Czerwonego Krzyża, w której dzieci współpracują z dorosłymi. Obecność młodzieży dodaje wszystkim bodźca i wytwarza pewność i wytwarza pewność, że następne pokolenia utrzymają w mocnym ręku i wyniosą wysoko w górę sztandar Czerwonego Krzyża
Jednym ze statutowych obowiązków Polskiego Czerwonego Krzyża jest działalność wśród dzieci i młodzieży, krzewienie wśród nich zasad humanitaryzmu, tolerancji, zasad pierwszej pomocy, oświaty zdrowotnej itp. PCK wywiązywało się z nich od początków swojego istnienia. Rozdział 2 & 9 pkt. 12 Statutu Polskiego Czerwonego Krzyża, stanowi, że Polski Czerwony Krzyż "rozwija działalność dzieci i młodzieży uwzględniając przy tym realizację wszystkich zadań statutowych PCK. Działalność Polskiego Czerwonego Krzyża oparta jest na pracy wolontariuszy. Najliczniejszą grupę, bo ponad 70% wolontariuszy PCK stanowią dzieci i młodzież. To około 500 tysięcy osób pracujących na rzecz drugiego człowieka. zrzeszonych w Klubach Wiewiórkach, szkolnych kołach PCK i akademickich kołach PCK, grupach młodzieżowych działających przy Zarządach Rejonowych i Okręgowych PCK - Społecznych Instruktorów Młodzieżowych PCK i Grupach Ratownictwa Medycznego PCK, Radach Młodzieżowych PCK. Wszyscy oni tworzą ruch młodzieżowy Polskiego Czerwonego Krzyża, który jest integralną częścią ruchu dorosłego.
Czerwony Krzyż nie jest wyłącznie dla osób dorosłych, pragnących pomagać bliźniemu. Od 80 lat podwoje Czerwonego Krzyża są szeroko otwarte dla dzieci i młodzieży.
Ochrona Znaku Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
Godła czerwonego krzyża i czerwonego półksiężyca są podstawą wszelkiej działalności humanitarnej: winny chronić zarówno ofiary jak i tych, którzy spieszą im z pomocą.
Ochronny wizerunek godła należy tworzyć już w czasie pokoju, bo gdy rozpoczynają się działania zbrojne, może być za późno na zwalczanie nadużyć.
Zapobieganie w czasie pokoju naśladownictwu i niewłaściwemu używaniu godła daje pewność, że ofiary konfliktu nie będą pozostawione samym sobie, a ci, którzy niosą im pomoc będą mieli poczucie bezpieczeństwa niezbędne do wykonywania swojej pracy.
Każdy z nas winien strzec i umacniać ochronne znaczenie godła. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za zapewnienie tej szczególnej wartości ochronnej znakowi, który jutro może uratować nam życie.
Prawo używania godła w Polsce regulują przepisy Ustawy o Polskim Czerwonym Krzyżu z 1964 r. oraz przepisy Konwencji Genewskich o ochronie ofiar wojny z 1949 r., których Polska jest stroną od 1954 r. Nadużywanie godła, zwłaszcza w celach handlowych i reklamowych, a także naśladownictwo jest niedozwolone i podlega karze z mocy prawa.
Znak czerwonego krzyża kojarzony jest w naszym kraju ze wszelkiego rodzaju pomocą lub usługami medycznymi, gdyż przez wiele lat postanowienia Konwencji Genewskich w tej kwestii nie były powszechnie przestrzegane. Najwyższy czas to zmienić dla dobra wszystkich. Polski Czerwony Krzyż dąży do tego, by regulacje prawne dotyczące ochrony znaku przestały być w naszym państwie nagminnie łamane.
1
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Wyszukiwarka