WYKŁAD 1 13.03.2005r.
Makroekonomia - dział ekonomii zajmujący się badaniem sposobu działania gospodarki jako całości (bada wzajemne relacje wszystkich podmiotów i problemy jakie z tego wynikają). W przeciwieństwie do mikroekonomii koncentrującej się na analizie działania indywidualnych podmiotów gospodarujących w procesach gospodarczych zachodzących w segmentach gospodarczych, makroekonomia bada zjawiska i procesy zachodzące w skali całej gospodarki, bada kształtowanie się makro wielkości gospodarczych (produkcja globalna, zatrudnienie czynników wytwórczych, inwestycje gospodarcze) oraz występowanie między nimi zależności.
Nie można oderwać makroskali od mikroskali.
Główne problemy - zadania makroekonomii dotyczące:
czynników określających poziom i wzrost ogólnej produkcji globalnej w gospodarce w okresie długim i krótkim.
cyklicznego rozwoju gospodarki, a zwłaszcza przyczyn cyklu koniunkturalnego i anty - cyklicznej działalności państwa (sinusoidalna zmiana, należy dążyć do tego aby wprowadzić gospodarkę antycykliczną przeciwdziałającą - minimalizującą procesy związane z kryzysem)
zatrudnienia i bezrobocia, a zwłaszcza przyczyn bezrobocia i sposobów jego zmniejszania (czynników wytwórczych klasycznych i nowoczesnych)
ogólnego poziomu cen i tendencji inflacyjnych, ich przyczyn i polityki antyinflacyjnej państwa (dążenie do stabilizacji na rynku cen przy niskim poziomie wskaźnika inflacji). W makroekonomii należy łączyć wszystkie elementy rynku razem (konsument i producent - rozpatrywanie ich w jednym czasie)
powiązań gospodarki z zagranicą, bilansu płatniczego kraju oraz kursów walutowych (kraje muszą współpracować ze sobą dla różnorodnych korzyści: absolutnych i komparatywnych. Korzyści komparatywne - wynikają ze specjalizacji i podziału pracy, maja uwarunkowania geograficzne, ekonomiczne i historyczne.
Korzyści absolutne - wynikają z warunków naturalnych : klimatycznych, pogodowych itp.
Na powiązania gospodarki z zagranicą wpływa:
saldo bilansu - chodzi o to aby saldo było dodatnie (eksport powinien być większy od importu, ekwiwalent z tytułu sprzedaży towarów za granicę powinien być wyższy od kosztów produkcji towarów wysyłanych za granicę - import)
kurs walutowy - pieniądz stabilny przy bardzo małej inflacji.
roli polityki gospodarczej państwa w procesach gospodarczych, a zwłaszcza znaczenia polityki fiskalnej i pieniężnej - działania społeczne, uwarunkowania społeczne, różnice pomiędzy najbogatszymi i najbiedniejszymi. Na politykę gospodarczą państwa w procesie gospodarczym wpływa rząd.
procesy integracyjne we współczesnym świecie. Po procesie integracji nastąpił proces dezintegracji.
Procesy globalizacyjne - zatracenie się roli gospodarek narodowych, mocny kapitał wyznacza cele gospodarowania. Na dłuższą metę globalizacja nie jest procesem dobrym.
Wielki wpływ na ekonomię wywarł John Maynard Keynes. W opublikowanej przez siebie w 1936r. książce pt. „Ogólna teoria zatrudnienia , procentu i pieniądza” stworzył własną wizję gospodarki stanowczo zaprzecza neoklasykom, m.in. „Prawom samoregulacji rynku” Say'a, które mówi iż „przy właściwie funkcjonującej gospodarce każdy popyt wywołuje podaż i każda podaż rodzi swój popyt”.
Zdaniem Keynesa o rozmiarach produkcji decyduje popyt globalny, tzn wydatki na konsumpcję, inwestycje, wydatki rządowe oraz nadwyżka eksportu nad importem. Keynes jako pierwszy wprowadził, iż bez ingerencji państwa gospodarka skazana jest na niepełne wykorzystanie czynników wytwórczych. Poglądy ekonomiczne Keynesa dały początek nurtowi myśli ekonomicznej zwanemu keynesizmem. Keynesistów zaliczamy do popytowców. Wprowadzili oni świadomy interwencjonizm państwowy.
Ekonomia keynesowska - założenia |
Ekonomia neoklasyczna - założenia |
AS - podaż globalna
Poziom cen - deflator
|
|
PODSTAWOWE POJĘCIA:
DOBRA - dzielimy je na finalne i pośrednie:
dobra finalne (końcowe) - dobra i usługi, które są nabywane przez ostatecznych konsumentów, nie są przeznaczone do dalszej obróbki lub sprzedaży :
dobra konsumpcyjne - zakupione przez gospodarstwa domowe
dobra kapitałowe - inwestycyjne - np. maszyny nabywane przez przedsiębiorstwa
dobra pośrednie - dobra częściowo przetworzone, które stanowią nakład w procesie produkcji w innych przedsiębiorstwach, gdzie są zużywane.
Np. samochód kupiony przez osobę prywatną jest dobrem finalnym, a samochód kupiony przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą do przewożenia np. towarów do sprzedaży , jest już dobrem pośrednim.
ANTYDOBRA - produkowane jako niechciane przy produkowaniu dóbr, psują jakość życia (odpady gazowe, komunalne, przemysłowe itd.). Wytwarzane ubocznie przy okazji tworzenia dóbr finalnych. Zmniejsza się je poprzez interwencję państwa - nakazy, zakazy, ustalanie norm.
Jeżeli gospodarka ma dużo dóbr pośrednich to wcale nie jest to jednoznaczne, że ma dużo dóbr finalnych.
ZASOBY |
STRUMIENIE |
Określają nagromadzony stan danej wielkości w określonym momencie. Przykładami zasobów mogą być: zatrudnienie, bezrobocie, majątek produkcyjny. Wielkość opisująca pewien stan nagromadzenia produktów w gospodarce |
Określają tempo w jakim zmieniają się określone zasoby (mówią o ruchu między zasobami). Przykłady strumieni: produkcja, dochód, wydatki, sprzedaż, inwestycje |
INWESTYCJE - zakupy nowych dóbr kapitałowych przez przedsiębiorstwa. Inwestycją jest taki zakup, który można zamortyzować i wpisać w koszty.
OSZCZĘDNOŚCI - ta część dochodu, która nie została wydana na zakup dóbr i usług.
EKSPORT - dobra, które zostały wytworzone w kraju i sprzedawane za granicę
IMPORT - dobra, które są produkowane za granicą o tam nabywane na potrzeby gospodarki krajowej.
WARTOŚĆ DODANA - nowo wytworzona wartość stanowiąca przyrost dóbr będący rezultatem danego procesu produkcyjnego, oblicza się ją przez odjęcie od wartości dóbr wytwarzanych w danym przedsiębiorstwie sumy kosztów rzeczowych czynników produkcji zużytych przez wytwarzanie tych dóbr.
AMORTYZACJA - proces stopniowej utraty wartości użytkowej środków trwałych; zużycie kapitału; jest miarą szybkości zmniejszenia się wartości, zmniejszającego się kapitału w danym okresie, będącego wynikiem jego ekonomicznego zużycia.
AGREGACJA - to zabieg łączenia wielkości mikroekonomicznych w celu otrzymania wielkości makro gospodarczych.
Zasady stosowania podczas agregacji:
należy agregować wielkości jednorodne, tj. albo konkretne wielkości w postaci zasobów, albo wielkości w postaci strumieni
przy agregowaniu zasobów ważne jest, aby wielkości ekonomiczne dotyczyły tego samego momentu
przy agregowaniu strumieni należy brać pod uwagę wielkości dotyczące tego samego okresu.
ZAPASY - dobra trzymane obecnie w przedsiębiorstwach na potrzeby przyszłej produkcji lub sprzedaży.
Do podstawowych agregatów zaliczamy:
AD - globalny popyt
AS - globalna podaż
ADM - globalny popyt na pieniądze
ASM - globalna podaż pieniądza
PNB - produkt narodowy brutto
PKB - produkt krajowy brutto
DN - dochód narodowy
ODL - osobiste dochody ludności
DDL = RDL - dyspozycyjne (rozporządzalne) dochody ludności
Narzędzia interwencjonizmu:
Polityka fiskalna (skarbowa) - podatki (wpływy do budżetu); wydatki rządowe - majątek narodowy, tworzenie dóbr publicznych - wszelkie dobra stworzone przez człowieka, przez obecne i wcześniejsze pokolenia. Bogactwo społeczne - suma majątku narodowego i tego co dała natura (zasoby naturalna); Transfery - nieodwzajemnione świadczenia osoby fizycznej, np. zasiłki dla bezrobotnych, renty, emerytury, stypendia dla studentów; Subsydia - przeznaczone dla przedsiębiorstw
Polityka monetarna (pieniężna) - narzędzia:
Stopa redyskontowa - procent, za jaki Bank Centralny udziela kredytów bankom komercyjnym
Stopa rezerw obowiązkowych - niezbędna rezerwa w skarbcach banków, konieczna w utrzymaniu płynności finansowej banków
Operacje otwartego rynku - skup lub sprzedaż (obrót) papierów wartościowych
Mogą prowadzić politykę ekspansywną lub restrykcyjną.
Polityka ekspansywna - zwiększa globalną podaż pieniądza
Polityka restrykcyjna - zabiera pieniądz z rynku
Polityka dochodowa - polityka płac i cen
Polityka wymiany międzynarodowej - zagraniczna polityka gospodarcza:
Cła - eksportowa i importowe - zabezpieczają interes wewnątrz kraju
Kwoty eksportowe - ograniczenie - wywieść z kraju
Kwoty importowe - ograniczenie - przywieść do kraju
WYKŁAD 2 20.03.2005r.
RACHUNEK DOCHODU NARODOWEGO
Główne agregaty makroekonomiczne:
Produkt Narodowy Brutto - PNB
To największy agregat makroekonomiczny obejmujący wszystkie dobra i usługi finalne, wytwarzane w ciągu roku przez naród w kraju i zagranicą, niezależnie od miejsca świadczenia przez niego usług.
Jest to miernik całkowitych dochodów osiąganych przez obywateli danego kraju, niezależnie od miejsca (kraju) świadczenia usług przez czynniki produkcji
Np. jeśli pracujemy legalnie w Niemczech to zasila to naszą gospodarkę. Jeśli jakiś kraj pożycza od nas pieniądze to płaci nam procent, który zasila PNB.
Produkt Krajowy Brutto - PKB
Agregat makroekonomiczny obejmujący wszystkie dobra i usługi finalne wytworzone przez czynniki wytwórcze, w ciągu roku na terytorium danego kraju niezależnie od tego do kogo należą czynniki wytwórcze.
Wywóz zysku poza granice kraju.
Korzystniejsza sytuacja jest wtedy gdy PNB > PKB bo wpływy są większe od wypływów.
W Polsce jest odwrotnie PKB > PNB co jest niekorzystne dla Polski bo więcej wypływa niż wpływa.
Majątek Narodowy
To wszystkie dobra, do których człowiek rękę przyłożył, wszystko co zostało stworzone w danej gospodarce (droga, osada w Biskupinie, Pałac w Wilanowie itd.)
Bogactwo Narodowe - Społeczne
Suma majątku narodowego i bogactw naturalnych. Wszystkie dobra materialne stworzone przez człowieka i to co Bozia dała.
PNB
Deflator - przelicznik, korektor, wskaźnik zmian ogólnego poziomu cen
Aby przejść z wartości nominalnej do realnej musimy zastosować deflator.
Sposoby liczenia PNB:
Suma wydatków na dobra finalne
Suma wartości dodanej
Suma wynagrodzeń czynników produkcji
Suma wydatków na dobra finalne: wartość kupionych przez konsumentów, inwestorów, państwo oraz cudzoziemców dóbr finalnych.
C - wydatki na dobra konsumpcyjne w kraju przez konsumenta
I - wydatki na krajowe dobra inwestycyjne
G - wydatki rządowe na wytwarzane w kraju finalne produkty i usługi, z wyłączeniem płatności transferowych, np. płace dla nauczycieli publicznych
Exnetto - wydatki zagranicy na krajowe dobra eksportowe zróżnicowane o poniesione wydatki na import
Suma wartości dodanej: suma rocznej produkcji wszystkich sektorów gospodarki, wartość dodana to różnica wartości produktu oraz użytych do jej wytworzenia dóbr pośrednich i dóbr kapitałowych.
Suma wynagrodzeń zatrudnionych czynników produkcji, wszystkie dochody osiągane przez właścicieli czynników produkcji w ciągu roku: płace, dochody z pracy na własny rachunek, renty gruntowe, procenty, dywidendy, czynsze z najmu.
Renta gruntowa - wynagrodzenie z dzierżawy gruntu
Renty dzielimy na:
renta absolutna
renta różniczkowa 1 - wynika z żyzności gleby (z klas bonifikacyjnych)
renta różniczkowa 2 - wynika z jej urodzajności
Żyzność gleby - mamy glebę i albo coś na niej rośnie, albo nie. Klasy bonifikacyjne:
1 klasa - gleba żyzna
2 klasa - gleba brunatna
3 klasa
4 klasa
5 klasa
6 klasa - gleby górskie - najmniej żyzne
Urodzajność - wspomaganie, nakłady poniesione na wzrost wydajności
Wynagrodzeniem kapitału jest procent bankowy lub lichwiarski.
Akcje - wynagrodzenie to dywidendy
Uproszczony model ruchu okrężnego w gospodarce:
Budżet zasilamy poprzez: podatki, oprocentowanie, dochody z prywatyzacji
Budżet w formie transferów dla osób fizycznych jest przeznaczony na renty, emerytury, zasiłki, płace dla sfery nieprodukcyjnej (budżetówka).
Subwencje dla przedsiębiorstw: przestrzenne i przedmiotowe
Są to: wydatki dla konsumentów, producentów, którzy świadczą usługi na rzecz rządów na dobra publiczne.
Wydatki z budżetu w Polsce przewyższają wpływy, trzeba się wtedy posiłkować kredytami z Banku Centralnego. Występuje deficyt. Bank Centralny bierze te pieniądze z banków komercyjnych, a banki komercyjne biorą te pieniądze bezpośrednio od ludzi (występuje ruch okrężny).
Rząd nabywa kapitał na rynkach międzynarodowych (pożycza), ale musi to oddać z procentem.
PKB w cenach rynkowych - miara produkcji krajowej łącznie z podatkami pośrednimi na dobra i usługi (VAT, akcyza - podatki ukryte w cenie towaru)
PKB w cenach rynkowych = C + I + G
C - konsumpcje
I - inwestycje
G - wydatki państwa
PKB w cenach czynników wytwórczych - jest miarą produkcji krajowej z pominięciem podatków pośrednich (jest tu liczony sam czynnik wytwórczy)
PKB w cenach czynników wytwórczych = C + J + G - Te
Te - transfer - podatki pośrednie pomniejszone o subsydia
PNN - Produkt Narodowy Netto - PNN wg cen rynkowych jest mniejszy od PNB o wielkość amortyzacji
PNN = PNB - amortyzacja
PNN to inaczej DN (Dochód Narodowy)
DNCW (Produkt Narodowy wg Cen Czynników Wytwórczych - Dochód Narodowy wg Cen Czynników Wytwórczych) - jest mniejszy od PNN o wielkość podatków pośrednich, które wchodzą do PNN.
Dochód Narodowy -suma wszystkich dochodów gospodarstw domowych uzyskanych z zatrudnienia czynników wytwórczych na rynku ( ze sprzedaży czynników produkcji), dochody te przeznaczamy na konsumpcję bieżącą i oszczędności.
Dochód Narodowy wg Kamerschena - całość dochodów wypłacanych właścicielom ludzkich i fizycznych czynników wytwórczych za wykorzystanie ich w danym okresie czasu.
Dochody Osobiste (ODL) - Osobiste Dochody Ludności - wielkość wszystkich dochodów powstających w procesie produkcji po odjęciu amortyzacji , podatków bezpośrednich płaconych przez przedsiębiorstwa oraz zysków niepodzielnych tj. część zysków przeznaczonych na rozwój przedsiębiorstwa, a nie do podziału między akcjonariuszami.
Rozporządzalne dochody osobiste RDO lub dyspozycyjne dochody ludności DDL - dochody gospodarstw domowych pomniejszone o podatki bezpośrednie, powiększone o otrzymywane płatności transferowe, to inaczej siła nabywcza społeczeństwa, to co możemy przeznaczyć na konsumpcję i oszczędności. Wielkość ta informuje o tym ile gospodarstwa mogą przeznaczyć na wydatki i oszczędności.
Rachunek Dochodu Narodowego
Metody wyznaczania Dochodu Narodowego:
SNA - metoda rachunkowości społecznej źródłem DN jest każda działalność gospodarcza czyli przynosząca dochód osobie ją wykonującej
MPS - metoda produktu materialnego - DN jest wynikiem wyłącznie pracy produkcyjnej, praca w resorcie oświaty, kultury, zdrowia to praca nieprodukcyjna. Źródłem dochodu jest tylko sfera produkcyjna.
Podział gospodarki
Fazy podziału dochodu narodowego:
Podział pierwotny - związany jest z rynkiem, wszędzie tam gdzie generują się zyski i tworzą się płace. Z tej fazy rynku trzeba zapłacić podatki, zasilany jest budżet i tworzona jest faza podziału wtórnego. Podział na płace i zyski. Dokonuje się w miejscu jego powstawania
Podział wtórny - zgromadzony pieniądz w budżecie trzeba podzielić. Uczestnicy ze sfery niematerialnej, finansowanie rozwoju, np. budowa szkół.
Podział ostatecznego wykorzystania - wyraża proces rozdziału na dwie części - akumulację i konsumpcję
WYKŁAD 3 10.04.2005r.
Funkcje podziału dochodu narodowego:
Funkcja zasileniowa
warunkuje możliwość występowania pozostałych funkcji
w skali makro oznacza zasilenie społeczeństwa w dobra niezbędne do jego funkcjonowania
w skali mikro każdy system podziału reguluje dopływ dóbr do podmiotów oraz rodzaje kanałów dopływów do tych dóbr
Funkcja reprodukcyjna
podział ma wpływ na możliwość odtworzenia posiadanych czynników produkcji (akumulacja i spożycie) odtwarzanie budowli, maszyn, miejsc pracy i wszystkiego co nas otacza
Funkcja motywacyjna
podział wpływa na integrację lub dezintegrację społeczeństwa wobec pewnych celów gospodarowania.
Funkcja redystrybucyjna
może się przejawiać w formie celowo organizowanej lub spontanicznej redystrybucji. (celowe lub spontaniczne organizowanie środków pieniężnych na zabezpieczenie poszczególnych działań)
Funkcja bilansowa
wyraża społeczne skutki ekonomicznych funkcji podziału, kształtowania ogólnej równowagi w gospodarce poprzez redystrybucję dochodu.
Funkcja społeczna
wpływa na strukturę społeczną o zdeterminowanych możliwościach awansu czy zmiany statusu społecznego
Funkcja polityczna
propozycje podziału dochodu narodowego mogą decydować o poparciu społecznym dla różnych partii politycznych
Struktura podziału (tworzenia ) dochodu narodowego
działowa - dzieli się na działy i gałęzie:
handel
przemysł
usługi
własnościowa - relacje między sektorem prywatnym a publicznym
przestrzenna - w jakich regionach wytwarzany jest dochód narodowy
Dochód narodowy może być ujmowany jako wartość brutto i netto:
netto - jest to suma wartości dodanej wszystkich podmiotów działających na rynku w ciągu roku
brutto - większa od dochodu narodowego o wartość amortyzacji
Dochód Narodowy:
to kategoria ekonomiczna o zdrowiu gospodarki
wyznacza makroekonomiczny punkt widzenia na problemy produkcji
Dochód Narodowy wykorzystywany jest do:
porównań międzynarodowych
badania wzrostu gospodarczego
określenia norm i warunków rozwoju gospodarczego oraz postępu społecznego
oceny ładu gospodarczego
Wady dochodu narodowego: dochód narodowy nie obejmuje:
działalności nielegalnej - im bardziej restrykcyjne prawo tym bardziej poszerza się działalność nielegalna
produkcji nierynkowej (dobra nie przeznaczone na sprzedaż) - im biedniejsze społeczeństwo, tym więcej jest produkcji nierynkowej (sami malujemy, sami myjemy samochód, nie idziemy do restauracji tylko sami gotujemy obiad)
transakcji narodowych
dóbr używanych
MODEL GOSPODARKI AD - AS
(globalny popyt, globalna podaż)
Koniunktura gospodarcza - splot uwarunkowań i czynników wywierających znaczny wpływ na sytuację gospodarczą kraju, regionu czy świata.
Dobra koniunktura - rozwój gospodarki, zmiany strukturalne i równowaga ekonomiczna.
Zła koniunktura - zachwiana równowaga ogólna, spadek lub zastój produkcji, wymiany towarowej, cen, dochodu narodowego.
Podstawowym zagrożeniem w gospodarce rynkowej jest niedostateczny popyt globalny (zagregowany). Jego wzrost nazywamy poprawą koniunktury, natomiast spadek - pogorszeniem koniunktury.
POPYT ZAGREGOWANY AD
Jest to związek, funkcja lub krzywa wyrażająca zależność między ogólnym poziomem cen produktów i usług, a całkowitym popytem na dobra konsumpcyjne i inwestycyjne nabywane przez gospodarstwa domowe, firmy, rząd i zagranicę (eksport netto) przy założeniach ceteris paribus.
Zależność tę zapisujemy wzorem:
AD= C + I + G + X
X - eksport netto
Zgodnie z prawem popytu - gdy ceny rosną - popyt zmniejsza się; gdy ceny maleją - popyt zwiększa się
Krzywa zagregowanego popytu AD
P1
P0
P2
Q1 Q0 Q2
Pozacenowe czynniki - determinanty popytu:
Polityka rządu:
restrykcyjna polityka finansowa rządu zmniejsza dochody ludności i powoduje spadek poziomu konsumpcji (wzrost podatków, zmniejszenie transferów i wydatków rządowych - popyt maleje i odwrotnie)
wydatki rządu np. na zbrojenie i obniżka podatków podnoszą poziom zagregowanego popytu niezależnie od poziomu cen
Polityka monetarna banku centralnego - zwiększenie ogólnej podaży pieniądza przez bank centralny spowoduje wzrost dochodów ludności i wzrost popytu, niezależnie od poziomu cen
Sytuacja gospodarcza na świecie:
kursy wymiany walut sprawiają, że eksportowane dobra są tańsze lub droższe od krajowych niezależnie od istniejącego poziomu cen w gospodarce
wysokość dochodów klientów z zagranicy - gdy maleją, to zagregowany popyt spada, gdy rosną - rośnie.
Nagromadzony przez konsumentów majątek (teoria wg Piggo) - efekt bogactwa - zakłada on, że im większy majątek, tym mniejsze proporcjonalnie wydatki konsumpcyjne
Skłonności do konsumpcji i oszczędzania:
Y = C + S
Y - dochód
C - konsumpcja
S - oszczędności
Przeciętna skłonność do konsumpcji APC- iloraz mówiący jaka część dochodu jest konsumowana.
Psk = C/Y (z ang. APC)
Marginalna skłonność do konsumpcji MPC - o ile wzrośnie konsumpcja przy zmianie dochodu
Ksk = ΔC/ ΔY (z ang. MPC)
(60 - 75%) - w stabilnych sytuacjach gospodarczych
ΔC - przyrost konsumpcji
Krańcowa - marginalna skłonność do oszczędzania - o ile wzrosną oszczędności przy wzroście dochodów
Kso = ΔS/ ΔY
Optymistyczna lub pesymistyczna wizja przyszłości - kupowanie dóbr na zapas itd.)
Globalne dochody konsumentów
Hipoteza dochodu absolutnego (wg Keynesa) jeżeli rosną dochody to rosną wydatki na dobra konsumpcyjne, ale z różną siłą. Na początku przyrastają szybciej, a później nieco wolniej.
Hipoteza dochodu relatywnego - wielkość wydatków konsumpcyjnych zależy od standardu życia otoczenia konsumenta, jeżeli rosną dochody to wzrośnie konsumpcja i gdy zmniejszą się dochody to zmniejszy się konsumpcja
Hipoteza dochodu permanentnego - wielkość wydatków konsumpcyjnych zależy od dochodów permanentnych, bierze się pod uwagę średni dochód jaki jednostka spodziewa się uzyskać w ciągu całego życia.
Zmiana zagregowanego popytu AD
Realny dochód narodowy i produkcja
PODAŻ ZAGREGOWANA AS
Określa łączne ilości towarów i usług jakie producenci decydują się wytworzyć i dostarczyć na rynek przy różnych poziomach cen (przy założeniu ceteris paribus)
Ekstremalne stanowiska neoklasyczne:
pionowa krzywa agregatowej podaży
doskonała giętkość cen
duża skuteczność mechanizmów rynkowych
faktyczna produkcja na poziomie odpowiadającym pełnemu wykorzystaniu czynników produkcji
zmiana rozmiarów produkcji poprzez zmiany wielkości zasobów czynników produkcji lub zmiany efektywności ich wykorzystania.
AS
P'
P
Qp
Ekstremalna hipoteza Keynes'a
„lepkie” mało elastyczne ceny, a w krańcowych przypadkach ceny sztywne
Zmienia się to dopiero po interwencji państwa
Depresja gospodarcza
P1
P0
P2
Q2 Q0 Q1
Czynniki pozacenowe przesuwania się krzywej podaży AS:
zmiana technologii, ilość (dostępność), ceny czynników wytwórczych
regulacja rządowa - koszty związane np. z ochroną środowiska
zwiększenie wykorzystywania pozyskiwania nowych zasobów
polityka monetarna:
polityka ekspansywna - tworzy miejsca pracy i zwiększa podaż pieniądza na rynku
polityka restrykcyjna - odwrotnie do polityki ekspansywnej
oczekiwania podmiotów rynkowych odnośnie skali przyszłego wzrostu cen i z tym wszystkim, co ogranicza dostęp kapitału ludzkiego, rzeczowego, naturalnego dla procesów wytwórczych
Zmiana zagregowanej podaży AS
Realny dochód narodowy i produkcja
Równowaga w gospodarce
AS
AD
Realny dochód narodowy i produkcja
Osiągnięcie równowagi makroekonomicznej jest w rzeczywistości gospodarczej prawie niemożliwe do osiągnięcia.
Można jedynie dążyć do jej osiągnięcia lub chociaż do częściowego zrównania się zagregowanego popytu.
Równowaga makroekonomiczna - wyznacza sytuację, w której wszystkie dobra i usługi wyprodukowane przez producenta znajdą swoich nabywców przy danym poziomie cen.
Równowaga cząstkowa - obejmuje poszczególne grupy towarów, bądź rynki poszczególnych części kraju lub też są to zjawiska równowagi w różnych momentach badanego okresu.
Równowaga ogólna (globalna) :
Ze zjawiskiem równowagi ogólnej mamy do czynienia gdy w pewnym okresie, w pewnym kraju:
część produktów ma nadwyżkę, a część niedobór, ale wartościowo te przejawy równoważą się wzajemnie
połowa kraju „ cierpi” na nierównowagę popytową, a druga połowa na nierównowagę podażową.
W jednej części tego okresu mamy do czynienia z nierównowagą popytową, a z drugiej jego części z nierównowagą podażową.
Równowaga idealna: to stan praktycznie nieosiągalny. Zachodzi gdy istnieją równocześnie wszystkie możliwe równowagi cząstkowe na wszystkich rynkach, w każdym momencie okresu i w każdym miejscu na ziemi.
WYKŁAD 4 24.04.2005r.
BEZROBOCIE
Popyt pracy - zgłaszają firmy, przedsiębiorstwa
Zależy to od stawki płac
Krzywa popytu zależy od:
interwencjonizmu państwowego i wyznaczenia płac minimalnych, wysokości zarobków wynegocjowanych przez związki zawodowe, dodatków ubezpieczeniowych, trzynastki itd.
Od popytu na dobra i usługi wytwarzanych przez to przedsiębiorstwo
Podaż pracy - zgłaszają ją gospodarstwa domowe
Podaż pracy jest ograniczona czynnikami demograficznymi (zasób ludzi mogących pracować na danym terenie).
Jeśli chęć podjęcia pracy przewyższa podaż na nią, to wystąpi bezrobocie, bądź zatrudnia się pracowników w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Może nastąpić emigracja siły roboczej poza miejsce zamieszkania.
Jeśli chęć podjęcia pracy jest mniejsza niż podaż na nią, to następuje odwrotna sytuacja - zatrudnianie w godzinach ponadliczbowych (byłoby to kosztowne - dodatkowe profity), występowałaby imigracja siły roboczej spoza kraju.
Nierównowaga na rynku pracy doprowadza do złych efektów.
Byłoby to odniesione do mikroskali.
MAKROSKALA
Granica krajowa siły roboczej
QE - wielkość zatrudnienia zgłaszanego
PE - średni poziom płacy realnej
E' - przy zachowaniu tego samego poziomu płacy realnej mamy ten sam poziom zatrudnienia
E' - E - bezrobocie naturalne niedopasowane do rynku pracy
E - granica krajowych zasobów siły roboczej
Bezrobocie dobrowolne - bezrobotni zatrudniliby się na stanowiskach pracy o wyższej płacy, a pracodawcy odwrotnie.
Bezrobocie - zjawisko polegające na tym, że pewna część ludzi zdolnych do pracy, poszukujących pracy i akceptujący istniejący poziom wynagrodzenia nie znajduje zatrudnienia.
Wg międzynarodowej Organizacji Pracy - osoba bezrobotna to ta, która w tygodniu w którym przeprowadzono badania nie wykonywała pracy zarobkowej dłużej niż przez godzinę.
Zasoby i strumienie na rynku pracy.
Legenda:
Zwolnienie
osoby zwolnione w ramach zwolnień grupowych
zwolnione w trybie indywidualnym
odchodzące dobrowolnie
Zatrudnienie
Ktoś przeszedł z bezrobocia do osób nie należących do siły roboczej
Zachorował i stał się rencistą
Brak cierpliwości
Wiek przedemerytalny
Emerytura
Osoby które się uczyły przechodzą w zasób bezrobocia (uczniowie, studenci - absolwenci)
Wiek emerytalny - idziemy na emeryturę lub rentę
Zasilanie grona mogących pracować - 18-latek, absolwent.
Bezrobotnym jest osoba, która chce pracować i aktywnie szuka pracy, ale przy istniejącym poziomie płacy realnej nie może znaleźć zatrudnienia.
Bezrobocie można rozpatrywać w mikro i makroskali:
Bezrobocie w skali mikro - gdy na określonym obszarze geograficznym znaczna liczba osób zdolnych do podjęcia pracy pozostaje poza zatrudnieniem
Bezrobocie w skali makro - jest to utrata pracy z powodu braku kwalifikacji lub innych umiejętności pozwalających objąć i utrzymać stanowisko.
Siła robocza - grupa występująca na podażowej stronie rynku pracy i obejmuje zatrudnieniem tych wszystkich, którzy aktywnie poszukują pracy.
Podstawowym miernikiem poziomu bezrobocia jest stopa bezrobocia czyli okazywana w %-ach relacja pomiędzy liczbą zarejestrowanych osób bezrobotnych, a liczbą osób czynnych zawodowo.
Czynni zawodowo - grupa w wieku produkcyjnym od 18 do 65 (kobiety do 60 )roku życia - tzn także bezrobotnych.
Rodzaje bezrobocia:
I. W zależności od przyczyn rozróżnia się różne bezrobocie:
bezrobocie naturalne - czyli stan pełnego zatrudnienia sformułowany przez Mlitona Freedmana w 1967r. Stan naturalny bezrobocia dla gospodarki wynosi do 4% (lub do 6%) - wszyscy poszukujący pracy znajdą ją w normalnym czasie, gdyż tyle jest miejsc pracy, ile osób ją poszukuje. Jest to bezrobocie niegroźne dla gospodarki.
Bezrobocie frykcyjne (niedopasowanie) dotyczy ludzi młodych lub z ułomnościami fizycznymi i psychicznymi, zmieniających zawód, pracę, przenoszących się do innej miejscowości, osoby wracające z urlopów wychowawczych. Znajdą oni pracę, ale w czasie późniejszym - maksymalnie do 3%.
Trzeba stworzyć specjalne zakłady dla ludzi niepełnosprawnych. W efekcie końcowym osoby te znajdą zatrudnienie.
bezrobocie strukturalne - wynika z nieaktywności struktury podaży siły roboczej i popytu na nią na rynku pracy. Wynikać może również z szybkich zmian strukturalnych zachodzących w gospodarce, za którymi nie nadąża szkolnictwo zawodowe i ogólne. Maksymalnie do 6%. Wiąże się ono z przekwalifikowaniem pracowników.
bezrobocie technologiczne - wynika z postępu technicznego, automatyzacji i mechanizacji procesów wytwórczych, które mają charakter proco-oszczędny.
bezrobocie koniunkturalne - poziom popytu jest poddany stałym wahaniom cyklu koniunkturalnego, jakim podlega gospodarka. W fazach wysokiej koniunktury popyt rozszerza się i bezrobocie spada nawet do poziomu bezrobocia naturalnego.
bezrobocie sezonowe - jest efektem wahań aktywności gospodarczej w różnych porach roku spowodowanych zmiana warunków klimatycznych.
bezrobocie dobrowolne (szkoła neoklasyczna) - takie bezrobocie gdzie wszyscy poszukujący pracy nie akceptują rynkowych warunków pracy, sami decydują się zostać bezrobotnymi.
bezrobocie przymusowe - (szkoła ekonomii keynesowskiej) - jest związane z płacą minimalną ustawową wg kodeksu pracy oraz ze sztywnymi zasadami umowy o pracę i regulują one stawkę pracy, warunki zatrudnienia i inne ograniczenia (wiek, płeć, rasa)
bezrobocie fikcyjne - jest wtedy, gdy transfery dla bezrobotnych są na poziomie porównywalnym do poziomów minimalnych zarobków.
II. W zależności od formy występowania rozróżnia się bezrobocie:
bezrobocie krótkookresowe - do 3 miesięcy bez zatrudnienia
bezrobocie średniookresowe - od 3 miesięcy do 12 miesięcy bez zatrudnienia
bezrobocie długookresowe - dotyczy osób pozostających bez pracy od 6 do 12 miesięcy.
Może przekształcić się ono w bezrobocie długotrwałe ponieważ dłuższe pozostawanie bez pracy powoduje zmniejszenie szans na ponowne zatrudnienie. Powyżej 24 miesięcy - brak szans na zatrudnienie.
bezrobocie ukryte - to pewna, nieokreślona liczba osób, które w myśl ustawy nie mogą zarejestrować się jako bezrobotni, albo wykonywana przez nich praca nie jest niezbędna z punktu widzenia zatrudniającego. Występuje głównie na wsi (nadmiar rąk do pracy, dawniej przerost administracji)
bezrobocie rejestrowane - (jawne) to liczba osób bezrobotnych czyli posiadających określone w ustawie cechy i zarejestrowanych w urzędach pracy.
Przyczyny bezrobocia:
likwidacja niektórych gałęzi przemysłu (np. górnictwa)
ograniczenie produkcji
zmniejszenie popytu na konkretne dobra czy usługi
brak mobilności ludzi
brak informacji o miejscach pracy
zmiana lokalizacji zakładu pracy
niedopasowanie wykształcenia pracowników do potrzeb rynku
zmiany w technologii
wysokie obciążenia fiskalne
wyż demograficzny
Skutki bezrobocia w mikroskali:
psychologiczne (utrata kwalifikacji, poczucie beznadziejności, bezużyteczności)
społeczne (alkoholizm, narkomania, prostytucja, przestępczość itp.)
ekonomiczne (nie ma pracy, nie ma wynagrodzenia za pracę, koszty poniesione na poszukiwanie pracy)
niewykorzystany, nieproduktywny potencjał ludzki
Skutki bezrobocia w makroskali:
ekonomiczne
społeczne
psychologiczne
wzrost ogólnej patologii już przy 6% bezrobociu
koszty poniesione na walkę z patologią
spadek produkcji globalnej PG
negatywne oddziaływanie na gospodarkę
Artur Okun - PRAWO OKUNA
Każdy wzrost bezrobocia powyżej stanu naturalnego o 1% spowoduje spadek PNB w przedziale od 2-3%.
4-6% 2-3
18% - 6% = 12*2 = 24% PNB
18% - 6% = 12*3 = 36% PNB
18% - 4% = 14*2 = 28% PNB
18% - 4% = 14*3 = 42% PNB
Metody walki z bezrobociem:
Polityka pasywna - minimalizuje skutki bezrobocia poprzez np. zasiłki dla bezrobotnych, pomoc materialną dla najuboższych, wcześniejsze przejścia na emeryturę, łatwość w zdobywaniu świadczeń rentowych.
Polityka aktywna - najogólniej tworzy nowe miejsca pracy, czyli zatrudnienie, a może dotyczyć mikro jak i makroskali.
Mikroskala - przez pomoc pośrednią (ulgi, zwolnienia z podatków) pomoc bezpośrednią i subwencjonowanie środowiska.
Makroskala - najważniejsze jest aby ludzie mieli pracę, wskazuje się na zmniejszenie podatków (Keynes):
polityka fiskalna - zwiększenie wydatków rządowych (tworzenie robót publicznych)
polityka monetarna - banki chętniej udzielają tanich kredytów inwestycyjnych. Wtedy pracownicy mają większe możliwości inwestycji przez co PG będzie rosła.
Polityka wymiany międzynarodowej - ochrona interesu narodowego poprzez inwestycje bezpośrednie w gospodarce oraz zwiększenie eksportu, a ograniczenie importu.
INFLACJA
Słowo inflacja pojawiło się w XIXw jako nadmierna emisja pieniadza papierowego czyli deprecjacja.
Inflacja - (łac inflatio - nagięcie, wzdymanie)
Historia inflacji:
pojawiła się wraz z pieniądzem papierowym
nie dostosowanie się popytu do podaży
deprecjacja pieniądza (spadek siły nabywczej pieniądza)
nadmierna emisja pieniądza
Inflacja - utrzymujący się przez dłuższy czas proces wzrostu cen w gospodarce narodowej, połączony z dużą utratą wartości pieniądza.
Rodzaje inflacji:
W zależności od poziomu stopy inflacji ( czyli ze względu na natężenie) rozróżniamy inflację:
Pełzająca (do kilku % w skali rocznej) nie powoduje zakłóceń w przebiegu procesów gospodarczych 3-5%
Krocząca 5 - 9%
Galopująca 10 - 99%
Hiperinflacja >100%
Ze względu na formy przejawiania:
Jawna (cenowa) - występuje w krajach o gospodarce rynkowej, przejawia się np. drożeniem towaru. Ukryta - gdy gabarytowo producent dostarcza nam mniej towaru za tę samą cenę.
Tłumiona - występuje w krajach gospodarki centralnie sterowanej, jej wzrost jest hamowany przez sztywne ceny
Czysta - występuje gdy wszystkie dobra i usługi i ich ceny rosną tak samo w jednakowym tempie (nierealna)
Nieoczekiwana - przejawia się niespodziewanym wzrostem cen, obniża się realna wartość długu zagranicznego pozostającego do spłaty.
Stugflacja - występuje kiedy jednocześnie jest ograniczenie wzrostu produkcji całkowitej (PG) i ogólnego poziomu cen. Jest to zjawisko negatywne.
Slumpflacja - występuje, kiedy mamy spadek produkcji globalnej, spadek popytu (konsumpcji) i wzrostu poziomu cen.
Przyczyny inflacji:
inflacja popytowa - (nabywców) jest wynikiem nadmiernej ilości pieniądza w obiegu. Nazywa się także inflacją pieniężną. Występuje, gdy globalny popyt wzrasta szybciej niż wielkość produkcji.
Inflacja kosztowa - (dostawców, producentów) związana jest ze zrostem kosztów wytwarzania. Pojawia się wtedy, gdy są ograniczenia w podaży jednego lub kilku zasobów oraz występuje wzrost cen na te zasoby (np. odcięcie dostaw ropy naftowej z importu z powodu wojen), ograniczenie dostaw surowców rolnych z powodu nieurodzajów, podwyżki płac nie pokryte wzrostem wydajności pracy, zbyt drogi kredyt bankowy, koszty stałe producentów, zbyt restrykcyjne przepisy bhp i p.poż.
Inflacja strukturalna - związana ze zmianą struktury gospodarczej kraju, gdy producenci nie mogą sprawnie zmienić struktury produkcji w związku ze zmianami struktury gospodarczej kraju. Zmiana struktury gospodarczej kraju pociąga za sobą koszty finansowe np. zakup nowych technologii, zatrudnianie wysoko wykwalifikowanej kadry itp.
WYKŁAD 5 05.05.2005r.
Inflacja wymaga niwelowanie.
Sposoby walki z inflacją:
inflacja popytowa: zbyt duża siła nabywcza pieniądza, można zabrać konsumentom pieniądze, nie indeksuje się płac, rent i emerytur. Indeksacja zarobków nie podąża za inflacją.
Inflacja kosztowa: nadmierny przyrost kosztów czynników wytwórczych, zniwelować problemy związane ze zbyt małą podażą czynników wytwórczych, trzeba np. szukać substytutów siły roboczej (automatyzacja, siła nabywcza z zagranicy), np. szukanie substytutów złóż ziemskich (np. sprowadzenie tańszego czynnika z zagranicy, wprowadzenie surowca zastępczego), jeżeli nie ma ka[pitału to trzeba w niego zainwestować.
Inflacja strukturalna: związana ze zmianą struktury przemysłowej kraju, ulgi podatkowe, preferencje, inne sposoby subwencjonowania itd.
ZALEŻNOŚĆ LUB KRZYWA PHILIPSA
4 5 6
zależność negatywna
Zmniejszenie podaży pieniądza na rynek powoduje zwiększenie bezrobocia. (zmniejszenie subwencji, podwyższenie podatków, drogie kredyty inwestycyjne).
Zwiększenie podaży pieniądza na rynek spowoduje zmniejszenie bezrobocia.
Gdy bezrobocie maleje, to inflacja rośnie, gdy bezrobocie rośnie, to inflacja maleje.
CYKL KONIUNKTURALNY
Cykl koniunkturalny - cykl gospodarczy, który przejawia się okresowymi, względnie regularnymi wahaniami produkcji i zatrudnienia czynników wytwórczych.
Cykl koniunkturalny - powtarzające się w określonym rytmie zmiany wielkości makroekonomicznych
Cykl koniunkturalny - sekwencja ruchów gospodarczych zwyżkowych lub zniżkowych.
Rozróżniamy dwa rodzaje cyklów:
CYKL KLASYCZNY - tradycyjny (zero interwencji państwowej)
TREND - pokazuje charakter zmian w gospodarce, ma charakter rosnący, pozyskuje się poprzez uśrednienie wielkości makroekonomicznych.
Cykl klasyczny ma 4 fazy:
kryzys
depresja
ożywienie
rozkwit
Kryzys rozpoczyna się na szczycie i zwany jest boomem gospodarczym lub szczytem gospodarczym, pełną ekspansją. Produkcja globalna przyjmuje najwyższe wartości, również czynniki wytwórcze są najwyższe - bezrobocia brak, zatrudnienie maksymalne
Np. u rolników będzie występowała płaska sinusoida, a u producentów dóbr luksusowych mocno wychylona - amplitudy wahań bardzo duże.
Kryzys - spadek produkcji globalnej, przyrasta bezrobocie.
Wahania dochodu narodowego odbywają się wokół wznoszącej się linii trendu, będącą graficzną ilustracją długookresowego wzrostu. Powstaje przez uśrednienie największej i najmniejszej wielkości DN.
Najczęściej spotyka się gospodarkę wzrostową.
Rzadko zdarza się gospodarka stacjonarna. (rysunek poniżej)
Jest ona źle postrzegana przez ekonomistów.
Gospodarka malejąca - w czasie wojen, katastrof i in.
4 fazy cyklu koniunkturalnego:
Faza kryzysu - rozpoczyna się w szczycie koniunktury (boom, pełna ekspansja gospodarcza - najwyższe wartości wskaźników). Jest to faza mocno spadkowa, charakteryzująca się nadprodukcją, czyli przewagą podaży nad efektywnym popytem.
faza depresji - zastoju - odznacza się względną stabilizacją gospodarki na obniżonym poziomie. W pewnym momencie tej fazy gospodarka osiąga najniższy poziom - dla koniunktury.
faza ożywienia - następuje wzrost poszczególnych wskaźników aktywności gospodarczej, co znajduje odbicie w DN, zatrudnieniu, wzroście cen i zysków.
Faza rozkwitu - dalszy wzrost wskaźników makroekonomicznych, powyżej linii trendu, tempo ich zmian słabnie. Jest najbardziej korzystna dla makrogospodarki.
Górny punkt zwrotny zapoczątkowuje fazę kryzysu i nowy cykl.
Cykl nowoczesny
TREND
Górki większe niż dołki, dlatego, że wprowadzony jest czynnik makroekonomiczny - rząd, który w czasach kryzysu ten kryzys łagodzi (kredyty preferencyjne, dodatkowe stanowiska pracy) - świadomy interwencjonizm państwowy.
Protekcjonizm gospodarczy - chronienie własnego interesu ( eksport większy od importu, ochrona własnych przedsiębiorstw, własnych surowców).
Jak w świecie jest źle, to izolujmy się od świata (wg keynesistów) - bardzo dokładnie to widać na przykładzie Stanów Zjednoczonych.
Cykl nowoczesny został wprowadzony w latach 30-tych przez Keynes'a (wykorzystywany od II wojny światowej.
W cyklu nowoczesnym górki są większe niż dołki. Ma to wpływ na świadomy interwencjonizm państwowy, który ma za zadanie łagodzi ć i minimalizować koszty.
Gdy gospodarka jest w kryzysie, to otwiera się na otoczenie. Zamykanie się gospodarki w momencie kryzysów światowych jest próbą samodzielnego przetrwania. Następuje wzrost ekonomicznej roli państwa.
W cyklu nowoczesnym państwo stosuje świadomy interwencjonizm, inflacja nie przybiera dużych wielkości, jest zjawiskiem stałym, ale jest zauważalna w dwóch fazach i nie jest groźna, interwencjonizm to również świadoma wymiana gospodarcza z innymi państwami; występowanie korzyści komparatywnych wynika ze specjalizacji w danej dziedzinie jakiegoś państwa i producenci mają możliwość zaoferowania produktu, w którym są najlepsi na rynku.
Aby uniknąć złych wpływów z kryzysu w innym państwie dane państwo powinno się izolować, natomiast gdy jest dobrze powinno się integrować.
Długość cyklu koniunkturalnego
Faza wznosząca cyklu długiego mówi, że mamy więcej lat lepszych nad gorszymi i odwrotnie.
Cykl Kitchina wynika ze zmian wielkości zapasów w gospodarce (3,5 - 4 letni)
Cykl Juglara (8 - 10 lat), przyczyn upatruje się w zjawiskach pieniężno - kredytowych, kryzys gospodarczy jest następstwem ograniczenia podaży pieniądza na rynku.
Cykl Kondratiewa - cykl długi (50 - 6- lat), przyczyn rozpatruje się w cyklach inwestycyjnych infrastruktury ekonomicznej kraju.
Cykl van EVIJKA - super długi (155 - 160 lat) jest związany z przyczynami politycznymi na świecie. Jest to raczej teoretyczny cykl.
RODZAJE CYKLI:
sezonowe - zmienne w ciągu roku, np. sprzedaż napojów chłodzących, lodów, sprzętu sportowego
cząstkowe - dot. branży, części gospodarki, często charakteryzowane dla rolnictwa, np. cykl wołowy, świński, zbożowy
polityczne - (wyborcze, prezydenckie) występują gdy rząd wpływa intensywnie na aktywność gospodarczą i wywołuje dodatkowe wahania. Najczęściej występuje w krajach o rozwiniętej demokracji i stabilnej sytuacji rynkowej
regionalne - dot. rozwoju gospodarczego poszczególnych regionów kraju.
TEORIE PRZYCZYN CYKLU ROZWOJU:
wewnętrzne - endogeniczne - tkwią wewnątrz gospodarki, np. nierównowaga między podażą a popytem
zewnętrzne - egzogeniczne - poza gospodarką. Rozróżniamy tu kilka teorii:
teoria Jevons'a - upatruje przyczyn klimatycznych - pogoda
zmiany polityczne - polityka wpływa na ekonomię
Schumpeter - przy wybijaniu się od dna musi być innowacja, postęp technologiczny, trzeba zainwestować
Inwestycyjna teoria Keynesa i Kaleckiego
WSKAŹNIKI:
1.Grupa wskaźników pilotujących - pokazują poziom aktywności gospodarczej (tendencję wzrostowa lub spadkową) na kilka miesięcy przed zmianami (ceny akcji na giełdzie i stopa bezrobocia).
2.Grupa wskaźników współbieżnych - pokazują zmianę koniunktury gospodarczej w tym samym czasie, gdy jest obserwowana (wskaźnik osobistych dochodów ludności, wskaźnik produkcji przemysłowej, wskaźnik obrotów handlu).
3.Wskaźniki spóźnione - reagują ze zwłoką, pokazują tendencję wzrostu lub spadku parę miesięcy po zmianie, są stosowane do sprawdzania koniunktury gospodarczej (podstawowa stopa procentowa, koszt siły roboczej, przeciętny czas pozostawania bez pracy).
4.Kompleksowy indeks wskaźników pilotujących - jest to wynik łącznego policzenia 12 wskaźników stanu gospodarczego, wskazujący tendencję wzrostu lub spadku
ceny akcji
koszt siły roboczej
wielkość zasobów pieniądza w gospodarce
ilość wydanych zezwoleń na budowę
ilość inwestycji rozpoczętych
stopa bezrobocia
wielkość zaciągniętych pożyczek i kredytów dla firm przemysłowych i handlowych, gospodarstw domowych (czyli jak ilość inwestycji jest realizowana z tych pożyczek)
WZROST I ROZWÓJ GOSPODARCZY
Wzrost gospodarczy - powiększenie się zdolności danego kraju do produkcji dóbr i usług zaspokajających potrzeby. Głównymi czynnikami wzrostu gospodarczego są : inwestycje (powiększenie kapitału rzeczowego), postęp techniczny i doskonalenie umiejętności ludzkich.
Syntetycznym miernikiem wzrostu gospodarczego jest poziom i tempo wzrostu produktu narodowego brutto przypadającego na 1 mieszkańca.
Główne czynniki wzrostu gospodarczego to:
Dochód narodowy per kabita
Tempo wzrostu
ΔP - przyrost produkcji globalnej
ROZWÓJ SPOŁECZNO GOSPODARCZY:
jakościowe i strukturalne (ilościowe) zmiany w gospodarce narodowej będące następstwem wzrostu gospodarczego
obejmuje nie tylko przyrost z okresu na okres dóbr i usług finalnych, ale również to co jest związane z czynnikiem ludzkim i świadczy o zdrowiu narodu (jakość życia) np. czas wolny, możliwość jego wykorzystania, dostępność do nauki (wskaźnik skolaryzacji), kultury, służby zdrowia, średnia długość trwania życia, zachorowalność na choroby cywilizacyjne, ilość lekarzy na ilość mieszkańców, ilość osób na liczbę mieszkalną itd.
MOŻLIWY JEST WZROST GOSPODARCZY BEZ ROZWOJU, ALE NIEMOŻLIWY JEST ROZWÓJ BEZ WCZEŚNIEJSZEGO WZROSTU GOSPODARCZEGO
Przeciwieństwem rozwoju jest stagnacja lub regres gospodarczy (zastopowanie gospodarki).
Stagnacja gospodarcza - stan gospodarki, w którym przez dłuższy okres czasu produkcja, dochody podmiotów gospodarczych, nakłady inwestycyjne i obroty handlowe utrzymują się na niskim poziomie, czemu towarzyszy zazwyczaj wysokie bezrobocie.
Regres gospodarczy - cofanie się, powodujące zahamowanie rozwoju sił wytwórczych, osłabianie zmian strukturalnych, w konsekwencji opóźnienie rozwoju gospodarczego. Może doprowadzić do utraty suwerenności gospodarczo - politycznej.
Typy wzrostu gospodarczego:
Intensywny - wynik jakości stosowanych czynników wytwórczych (techniczne uzbrojenie pracy, doświadczenie pracowników, poziom edukacji, stan zdrowia ludności, warunki organizacyjne). Lansowany w Europie Zachodniej.
Ekstensywny - wynika ze zwiększenia ilości zastosowanych czynników wytwórczych, czyli duże zasoby bez szczególnych zmian w technologiach wytwarzania. Lansowany w krajach bloku wschodniego.
Konsumpcyjny - priorytetem jest wzrost spożycia w społeczeństwie, tempo wzrostu jest małe, wolna dynamika wzrostu. Lansowany w Europie Zachodniej.
Ekspansywny - priorytetem jest udział inwestycji i ograniczona konsumpcja, zahamowane tempo wzrostu płac i dochodów, lansowany jest w gospodarkach powojennych, we wczesnym stadium industrializacji (uprzemysłowienia) i w gospodarkach restrukturyzowanych
Równomierny - związany ze stałym tempem wzrostu poszczególnych wielkości ekonomicznych (uśredniony popyt i podaż):
Zrównoważony - typ wzrostu równomiernego, przy pełnym wykorzystaniu czynników wytwórczych, układ modelowy, nieosiągalny.
Zero energetyczny - koncepcja zrodziła się w latach 70-tych, przy wzroście produkcji mamy nierównomierność wykorzystania klasycznych (konwencjonalnych źródeł energii
Wzrost zerowy - koncepcja Klubu Rzymskiego (specjalności z różnych dziedzin) zakłada dynamikę wzrostu zbliżoną do zera. Mówią stop wzrostowi gospodarczemu.
Cechy wzrostu gospodarczego:
ma przebieg cykliczny, regulowany przez mechanizmy rynkowe i interwencyjną politykę państwa
podlega znaczącym wpływom i naciskom opinii publicznej, która wymusza na rządach prowadzenie aktywnej polityki społeczno - gospodarczej
bariera ekologiczna wzrostu gospodarczego
globalizacja procesu wzrostu gospodarczego - umiędzynarodowienie (internacjonalizacja) współczesnego życia gospodarczego
duże zróżnicowanie stopy wzrostu gospodarczego w różnych fazach cyklu koniunkturalnego, wahania są duże, różnice występują także w różnych gospodarkach
Bariery wzrostu gospodarczego:
konsumpcyjna - osiągnięty poziom konsumpcji społecznej przy danym DN wyznacza minimalną stopę konsumpcji. Jej obniżenie umożliwia co prawda wzrost stopy inwestycji, ale jednocześnie wywołuje niezadowolenie pracowników najemnych, niepokoje i konflikty społeczne, a w rezultacie spadek wydajności pracy i obniżenie tempa wzrostu DN w latach następnych
siły roboczej - niedostosowanie struktury kwalifikacyjnej do struktury stanowisk pracy
organizacyjne - zła organizacja pracy i produkcji
surowcowe - niedostatek w danym kraju surowców, niezbędnych dla produkcji
wymiany międzynarodowej - (handel zagraniczny) - występuje wówczas, gdy import niezbędny jest ograniczony możliwościami eksportowymi kraju
technologiczne - oznacza dystans między krajami przodującymi w świecie, a słabiej rozwiniętymi z punktu widzenia techniki i technologii
ekologiczna - przekraczanie norm ochronnych, pogarsza warunki życia ludności, wpływa na zmniejszenie tempa wzrostu DN
odchodzenie gospodarki od wolnego rynku - problemy związane z interwencją rządu, a jednocześnie przejmowaniem przez rząd niektórych działań
inflacyjna - nadmierna inflacja, utrzymujący się w gospodarce wysoki wskaźnik poziomu cen
Syntetycznym wskaźnikiem rozwoju gospodarczego jest wskaźnik HDI wyznaczany z 4 podstawowych wskaźników:
przeciętne trwanie życia
ogólny wskaźnik skolaryzacji na wszystkich poziomach nauczania
umiejętność czytania ze zrozumieniem tekstu
wysokość PKB w przeliczeniu na 1 mieszkańca
27
PNB - n
PNB w ujęciu nominalnym -
Suma dóbr i usług wytworzonych przez społeczeństwo w ciągu roku, wyrażonych w cenach rynkowych z tego okresu
PNB - r
PNB w ujęciu realnym
Suma dóbr wytworzonych przez przedsiębiorstwo w ciągu roku, wyrażona w cenach z okresu bazowego.
Czym wyższa klasa tym wyższy podatek
Przedsiębiorstwa
Wydatki gospodarstw domowych na dobra i usługi
Gospodarstw domowe
Reszta świata
8 - 10 lat
rozkwit
kryzys
depresja
PKB w cenach rynkowych
Exnetto
C
I
G
Podatki pośrednie minus subsydia
PKB w cenach czynników produkcji
PKB w cenach czynników produkcji
Dochody Netto z zagranicy
PNB w cenach czynników produkcji
DN w cenach czynników produkcji
Amorty- zacja
PNN
Podatki przedsiębiorstw i zyski niepodzielone
ODL - dochody osobiste ludności
Sfera materialna: przemysł, rolnictwo, leśnictwo, budownictwo, transport, łączność, handel, rybołustwo
Sfera niematerialna: bierze udział jedynie w redystrybucji (oświata, urzędy, resort zdrowia, )
Podatki osobiste minus transfery
RDO - DDL
RDO - rozporządzalne dochody osobiste
AD
Poziom cen w gosp.
Defl.PKB
Realny dochód narodowy i produkcja
Zależność ujemna - negatywna
Poziom cen w gosp.
Defl.PKB
Poziom cen w gosp.
Defl.PKB
Poziom cen w gosp.
Defl.PKB
D
Q
Stawka płac
Krzywa o nachyleniu ujemnym
Im wyższa stawka płac, tym mniejsza chęć zatrudnienia pracowników
Im mniejsza stawka płac, tym wyższa chęć zatrudnienia pracowników
Stawka płac
Q
S
Wg nowoczesnej szkoły krzywa podaży rośnie, im wyższe jest zapotrzebowanie na pracę.
S
Q
Stawka płac
Podaż pracy
max
Krzywa o nachyleniu dodatnim
Tak mówi szkoła klasyczna - im więcej zarabiamy, tym mniej chcemy pracować.
AS
AD
E'
E
PE
QE'
QE
Poziom płacy minimalnej 849zł/brutto
40h/tydzień
Poziom płacy realnej
18 - 60 lat - kobiety
18 - 65 lat mężczyźni
- - - - popyt i podaż zgłaszane na rynku pracy
_____ popyt i podaż realizowane na rynku pracy
Zasób zatrudnienia
Zasób bezrobocia
(bezrobotni zarejestrowani)
Zasób osób nie należących do siły roboczej (młodociani, osoby starsze, renciści i ci, którzy nie chcą pracować)
5
6
1
2
3
4
Stopa infl.
Stopa bezrobocia
Ta zależność to „TRADE OFF”
(coś kosztem czegoś, nic za darmo)
Rząd
Usługi czynników produkcji
Dochody czynników produkcji
Instytucje bankowe
Dobra i usługi dla gospodarstw domowych
ożywienie
rozkwit
Trend
Zmiany zachodzące w czasie
DN brutto
DN
PG
PKB-r
Recesja
Faza α
Ekspansja
Fazaβ
DN brutto
Czas (t)
Górki większe niż dołki
DN brutto
Czas (t)
Cykl Kondratiewa (długookresowy 50 - 60 lat)
Cykl Juglara (średniookresowy 8- 10 lat)
Cykl Kitchina (krótkookresowy3,5 - 4 lat)
TREND