Wykaz przepisów stosowanych
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 . Nr 147, poz. 1229 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 z zm.).
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 z późn. zm.).
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 132, poz. 877).
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 stycznia 1998 r. w sprawie czynności kontrolno - rozpoznawczych z zakresu ochrony przeciwpożarowej oraz osób uprawnionych do ich przeprowadzania (Dz. U. Nr 15, poz. 69 z późn. zm.).
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych. (Dz. U. Nr 74, poz. 836).
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 98, poz. 1067, zm. Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 8).
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe. (Dz. U. Nr 97, poz. 1055).
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690).
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej
(Dz. U. Nr 121, poz. 1137).Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(Dz. U. Nr 80, poz. 563).Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 121,
poz. 1139).
Normy
PN-EN 2:1998 Podział pożarów
PN-ISO 6790:1996 Sprzęt i urządzenia do zabezpieczeń przeciwpożarowych i zwalczania pożarów. Symbole graficzne na planach ochrony przeciwpożarowej. Wyszczególnienie
PN-ISO 6790/Ak:1997 Sprzęt i urządzenia do zabezpieczeń przeciwpożarowych i zwalczania pożarów. Symbole graficzne na planach ochrony przeciwpożarowej. Wyszczególnienie.
PN-ISO 8421 1:1997 Ochrona przeciwpożarowa. Terminologia. Terminy ogólne i dotyczące zjawiska pożaru.
PN-ISO 8421 1/Ak:1997 Ochrona przeciwpożarowa. Terminologia. Terminy ogólne i dotyczące zjawiska pożaru.
PN-ISO 8421 2:1997 Ochrona przeciwpożarowa. Terminologia. Budowlane środki ochrony przeciwpożarowej.
PN-ISO 8421 4:1998 Ochrona przeciwpożarowa. Terminologia. Wyposażenie gaśnicze.
PN-ISO 8421 5:1997 Ochrona przeciwpożarowa terminologia. Ochrona przed zadymieniem.
PN-ISO 8421 8:1998 Ochrona przeciwpożarowa. Terminologia. Zwalczanie pożaru, ratownictwo i obchodzenie się z materiałami niebezpiecznymi
PN-ISO 9705:1999 Ochrona przeciwpożarowa. Badania ogniowe. Badanie wyrobów powierzchniowych w pomieszczeniu pełnej skali.
PN-ISO 11925-3:2000 Reakcja na ogień Zapalność materiałów budowlanych poddanych bezpośredniemu działaniu płomienia. Działanie płomieni z wielu źródeł.
PN-90/B-02851 Ochrona przeciwpożarowa. Metoda badania odporności ogniowej elementów budynku. Zastąpiona częściowo przez PN-B-02851-1:1997 w zakresie klas i kryteriów oceny odporności ogniowej.
PN-91/B02840 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Nazwy i określenia.
PN-B-02851-1:1997 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Badania odporności ogniowej elementów budynków. Wymagania ogólne
i klasyfikacja. Zastąpiona przez PN-EN 1363-1:2001, z wyjątkiem rozdziałów A.1.1, A.2, A.3 i A.4 z załącznika A.PN-B-02852:2001 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Obliczanie gęstości obciążenia ogniowego oraz wyznaczanie względnego czasu trwania pożaru.
PN-85/B-02853 Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Metoda badania dymoszczelności drzwi.
PN-B-02854:1996. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania rozprzestrzeniania płomieni po posadzkach podłogowych.
PN-88/B-02855. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałów. (z wyłączeniem pkt. 2.6, 2.7 i 3.1)
PN-89/B-02856. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania właściwości dymotwórczych materiałów. (z wyłączeniem pkt. 2.3
i 2.4).PN-82/B-02857. Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne. Wymagania ogólne.
PN-93/B-02862.Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania niepalności materiałów budowlanych.
PN-B-02863:1997. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne. Sieć wodociągowa przeciwpożarowa -
z zastrzeżeniem pkt. 27.PN-B-02864:1997. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne. Zasady obliczania zapotrzebowania na wodę do celów przeciwpożarowych do zewnętrznego gaszenia pożaru - z zastrzeżeniem pkt. 27.
PN-B-02865:1997. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne. Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa wraz z poprawką PN-B-02865:1997/Apl:1999 - z zastrzeżeniem pkt. 27.
PN-90/B-02867. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany.
PN-B-02871:1996 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności ogniowej zamknięć otworów w ścianach budynków.
PN-B-02872:1996. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności dachów na ogień zewnętrzny.
PN-B-02873:1996. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia po instalacjach rurowych
i przewodach wentylacyjnych.PN-B-02874:1996. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia palności materiałów budowlanych.
PN-B-02861:1994 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Suche piony.
PN-B-02875:1998. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności ogniowej i skuteczności ognioochronnej sufitów podwieszonych.
PN-B-02876:1998. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności ogniowej systemów uszczelnień przejść instalacyjnych.
PN-B-02877-2:1998 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Instalacje grawitacyjne do odprowadzania dymu i ciepła. Klapy dymowe. Wymagania i metody badań.
PN-B-02877-4:2001 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Instalacje grawitacyjne do odprowadzania dymu i ciepła. Zasady projektowania
PN-EN 1363-1:2001 Badania odporności ogniowej. Cześć 1: Wymagania ogólne.
PN-EN 1363-2:2001 Badania odporności ogniowej. Cześć 2: Procedury alternatywne i dodatkowe wymagania ogólne.
PN-EN 1364-1:2001 Badania odporności ogniowej elementów nośnych. Cześć 1: Ściany.
PN-EN 1364-2:2001 Badania odporności ogniowej elementów nośnych. Cześć 2: Sufity.
PN-EN 1365-1:2001 Badania odporności ogniowej elementów nośnych. Cześć 1: Ściany.
PN-EN 1365-4:2001 Badania odporności ogniowej elementów nośnych. Cześć 4: Słupy.
PN-EN 1366-1:2001 Badania odporności ogniowej instalacji użytkowych. Cześć 1: Przewody wentylacyjne.
PN-EN 1366-2:2001 Badania odporności ogniowej instalacji użytkowych. Cześć 2: Przeciwpożarowe klapy odcinające.
PN-ISO 8421-6:1997 Ochrona przeciwpożarowa. Terminologia. Ewakuacja i środki ewakuacji.
PN-92/N-01256.01 Znaki bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpożarowa.
PN-92/N-01256.02 Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.
PN-N-01256-4:1997 Znaki bezpieczeństwa. Techniczne środki przeciwpożarowe.
PN-N-01256-5:1998 Znaki bezpieczeństwa. Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowych.
PN-IEC 60364-4-482:1999 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Norma arkuszowa
PN-89/E-04160.55 Przewody elektryczne. Metody badań. Sprawdzanie odporności przewodów na rozprzestrzenianie płomienia.
PN-90/E-04160.56 Przewody elektryczne. Metody badań. Badanie zapalności metodą wskaźnika tlenowego.
PN-EN 50014+AC:1997 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Wymagania ogólne.
PN-EN 50018:2000 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Osłony ognioszczelne „d”.
PN-EN 50019:2000 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Budowa wzmocniona „c”.
PN-EN 50020:2000 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Wykonanie iskrobezpieczne „i”.
PN-87/E08111 Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Urządzenia hermetyzowane masą izolacyjną. Klasyfikacja, wymagania i metody badań.
PN-85/E08112 Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Osłona gazowa z nadciśnieniem. Wymagania i badania.
PN-72/E08113 Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Urządzenia z osłoną piaskową. Ogólne wymagania i badania.
PN-72/E-08114 Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Urządzenia z osłoną olejową. Ogólne wymagania i badania.
PN-90/E-08117 Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Oprawy oświetleniowe. Wymagania i badania.
PN-84/E-08119 Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Mieszaniny wybuchowe. Klasyfikacja i metody badań.
PN-EN 60079-10:2002 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Klasyfikacja przestrzeni zagrożonych wybuchem.
PN-EN60079-17:2001 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Kontrola i konserwacja instalacji elektrycznych
w przestrzeniach zagrożonych wybuchem (innych niż kopalniach).PN-76/E-05125 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.
PN-78/E-02560 Osprzęt urządzeń piorunochronnych. Podział.
PN-86/E-05003.01 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólne.
PN-86/E-05003.02 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona podstawowa.
PN-86/E-05003.03 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona obostrzona.
PN-92/E-05003.04 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona specjalna.
PN-IEC 61024-1:2001 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne
PN-IEC 61024-1-1:2001 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych-Zasady ogólne-Wybór poziomów ochrony dla urządzeń piorunochronnych.
PN-IEC 61024-1:2001/Ap1:2002 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych-Zasady ogólne
PN-IEC 61024-1-1:2001/Ap1:2002 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych-Zasady ogólne-Wybór poziomów ochrony dla urządzeń piorunochronnych.
PN-IEC 61024-1-2:2002 Ochrona odgromowa obiektów budowlany-Część 1-2: Zasady ogólne-Przewodnik B-Projektowanie, montaż, konserwacja i sprawdzanie urządzeń piorunochronnych.
PN-EN 1838(U):2002 Oświetlenie awaryjne.
PN-84/E-02033 Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznym.
PN-B-02431-1:1999 Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwo gazowe o gęstości względnej mniejszej niż 1. Wymagania.
PN-B-02411:1987 Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwo stałe wymagania.
Obiekt budowlany:
budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowla stanowiąca całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.
Budynek - obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni
za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach.
Jako odrębne budynki mogą być traktowane części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w pionie - od fundamentu po dach. Jeżeli dach stanowi element
nie rozprzestrzeniający ognia, a jego konstrukcja jest wykonana z materiałów niepalnych, to ściany oddzielenia przeciwpożarowego nie muszą dzielić konstrukcji dachu.
Budowla - każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak np. zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe, lotniska, drogi, linie kolejowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, budowle sportowe, itp.
obiekt małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony
do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany
do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany nie połączony trwale
z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe,
budynek zamieszkania zbiorowego
budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi poza stałym miejscem zamieszkania, taki jak: hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, schronisko turystyczne, internat, dom studencki, koszary, zakład karny i zakład dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, taki jak dom rencistów lub dom dziecka
Budynku użyteczności publicznej
rozumie się przez to budynek przeznaczony dla administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym lub wodnym, poczty lub telekomunikacji oraz inny ogólnodostępny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy i socjalny
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi dzielą się na:
pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, w których przebywanie tych samych osób
w ciągu doby trwa od 2 do 4 godzin włącznie,pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, w których przebywanie tych samych osób
w ciągu doby trwa od 2 do 4 godzin włącznie
Nie uważa się za przeznaczone na pobyt ludzi pomieszczeń
łączny czas przebywania tych samych osób jest krótszy niż 2 godziny w ciągu doby, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź też praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem oraz konserwacją maszyn i urządzeń lub utrzymaniem czystości i porządku,
mają miejsce procesy technologiczne niepozwalające na zapewnienie warunków przebywania osób stanowiących ich obsługę, bez zastosowania indywidualnych urządzeń ochrony osobistej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy,
jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania w nich osób zajmujących się obsługą
ODDZIAŁYWANIA POŻARU NA BUDYNEK
Pożar jest to niekontrolowany w czasie rozkład termiczny materiałów palnych. Podstawowym procesem fizyko-chemicznym zachodzącym podczas pożaru jest przebiegająca z dużą szybkością reakcja utlenienia, której towarzyszy wydzielanie znacznej ilości ciepła
Oddziaływania pożaru na budynek mają charakter oddziaływań wyjątkowych
W odróżnieniu od innych zjawisk wywołujących oddziaływania wyjątkowe, pożar charakteryzuje się następującymi dwiema cechami:
-
w przeważającej liczbie przypadków (poza wyładowaniami atmosferycznymi i wtórnymi skutkami np. trzęsień ziemi) jest wywołany zawsze działalnością ludzką,
-
jego oddziaływania nie mają charakteru bezpośrednich oddziaływań mechanicznych, lecz powodują zmianę środowiska budynku i jego otoczenia.
Pożar oddziałuje na środowisko budynku powodując zmiany:
•warunków termicznych,
•ciśnienia,
•składu chemicznego atmosfery (zmniejszenie zawartości tlenu i toksyczność produktów spalania),
•zakresu widzialności (zadymienie).
Czynniki te oddziałują na użytkowników i konstrukcję budynku a także na otoczenie budynku.
Pożar jest zjawiskiem przebiegającym żywiołowo, przy czym stan środowiska zmienia się w czasie
i jest zróżnicowany w poszczególnych pomieszczeniach i częściach budynku i zależy od szeregu czynników
- zdolność konstrukcji do przenoszenia obciążeń w warunkach silnych oddziaływań termicznych
-
właściwości przegród budowlanych
- rozwiązań przestrzennych
- rodzaju i ilości składowanych materiałów palnych
- od rodzaju i rozmieszczenia palnych materiałów budowlanych
instalacji umieszczonych w budynku i służących do tłumienia ognia (instalacje gaśnicze) i ograniczających
rozprzestrzenianie się dymu (wentylacja pożarowa)
Poziom bezpieczeństwa pożarowego określa wiele różnorodnych czynników technicznych, organizacyjnych, kulturowych, socjologicznych i psychomotorycznych. Zależy on nie tylko od rozwiązań przestrzennych i konstrukcyjnych budynku, ale także:
•sposobu i rodzaju użytych materiałów,
•jakości instalacji elektrycznych i ogrzewczych ,
•umiejętności posługiwania się urządzeniami i materiałami,
•przezorności i kultury technicznej użytkowników,
•reakcji użytkowników i grup na sytuacje zagrożenia,
•organizacji, wyszkolenia i wyposażenia służb ratowniczych,
•możliwości dotarcia do budynku ogarniętego pożarem,
PODZIAŁ MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH ZE WZGLĘDU NA PALNOŚĆ
MATERIAŁ NIEPALNY - to materiał, którego znormalizowane próbki poddane badaniom
w określonych urządzeniach pomiarowych w ciągu ustalonego czasu:
nie zapalają się,
nie powodują wydzielania palnych gazów, które można by zapalić za pomocą probierczego płomienia umieszczonego nad powierzchnią próbki,
nie powodują w procesie spalania wydzielania ilości ciepła warunkującej podniesienie temperatury
do określonej wartości.
• MATERIAŁ PALNY - to materiał, którego znormalizowane próbki poddane badaniom w określonych
urządzeniach pomiarowych w ciągu ustalonego czasu:
- zapalają się,
powodują wydzielania palnych gazów, które można by zapalić za pomocą probierczego płomienia umieszczonego nad powierzchnią próbki,
powodują w procesie spalania wydzielania ilości ciepła warunkującej podniesienie temperatury
do określonej wartości.
STOPIEŃ PALNOŚCI MATERIAŁU PALNEGO
Materiał niezapalny (I stopień palności)
- materiał, którego znormalizowane próbki w określonych warunkach badań, poddane
działaniu płomienia lub źródła promieniowania cieplnego nie zapalają się płomieniem,
Materiał trudno zapalny (II stopień palności)
materiał, którego znormalizowane próbki w określonych warunkach badań, poddane działaniu płomienia lub źródła promieniowania cieplnego palą się płomieniem jedynie w zasięgu działania źródła ciepła, po usunięciu zaś tego źródła lub miejscowym zniszczeniu materiału płomień gaśnie.
Materiał łatwo zapalny (III stopień palności)
materiał, którego znormalizowane próbki w określonych warunkach badań, poddane działaniu płomienia lub źródła promieniowania cieplnego zapalają się płomieniem, po usunięcia zaś źródła ciepła palą się dalej.
STOPIEŃ ROZPRZESTRZENIANIA OGNIA
Jest to określenie przyporządkowujące element budowli do odpowiedniej grupy ze względu
na rozprzestrzenianie ognia w określonych warunkach badania.
Elementy budowlane klasyfikujemy na:
elementy nie rozprzestrzeniające ognia,
elementy słabo rozprzestrzeniające ogień,
elementy silnie rozprzestrzeniające ogień.
elementy nie rozprzestrzeniające ognia
Które w obszarze działania ognia mogą ulec spaleniu a poza tym obszarem nie ulegają spaleniu
(nie dopuszcza się spalania po czasie badania ani też występowania płonących kropli i odpadów stałych)
elementy słabo rozprzestrzeniające ogień
które mogą ulegać spalaniu poza obszarem działania źródła ognia w zakresie określonych w kryteriach oceny badania (nie dopuszcza się spalania po czasie badania ani też występowania płonących kropli
i odpadów stałych)
elementy silnie rozprzestrzeniające ogień.
które ulegają spaleniu poza obszarem działania źródła ognia, poza zakresem określonym w kryteriach oceny przyjętym dla elementów słabo rozprzestrzeniających ogień, po czasie badania lub występowaniem płonących kropli albo odpadów stałych.
Kategorie zagrożenia ludzi. Klasy odporności pożarowej budynków.
Podstawa prawna: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie. (Dziennik Ustaw z dnia 15 czerwca 2002 r.)
Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i związane z nimi urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz zagospodarowanie działek przeznaczonych
pod zabudowę, zapewniające spełnienie wymagań art. 5 i 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
Niezbędne informacje.
Podział budynków na grupy wysokości:
niskie (N) - do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości
do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,średniowysokie (SW) - ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu
lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,wysokie (W) - ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne
o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,wysokościowe (WW) - powyżej 55 m nad poziomem terenu.
Podział budynków ze względu na przeznaczenie i sposób użytkowania:
mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej charakteryzowane kategorią zagrożenia ludzi, określane dalej jako ZL,
produkcyjne i magazynowe, określane dalej jako PM,
inwentarskie (służące do hodowli inwentarza), określane dalej jako IN.
Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe, określane jako ZL, zalicza się do jednej lub do więcej niż jedna spośród następujących kategorii zagrożenia ludzi:
ZL l - zawierające pomieszczenia przeznaczone do jednoczesnego przebywania ponad
50 osób nie będących ich stałymi użytkownikami, a nieprzeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się,ZL II - przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się, takie jak szpitale, żłobki, przedszkola, domy dla osób starszych,
ZL III - użyteczności publicznej, niezakwalifikowane do ZL l i ZL II,
ZL IV - mieszkalne,
ZL V - zamieszkania zbiorowego, niezakwalifikowane do ZL l i ZL II.
pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, w których przebywanie tych samych osób w ciągu doby trwa dłużej niż 4 godziny,
pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, w których przebywanie tych samych osób w ciągu doby trwa od 2 do 4 godzin włącznie.
łączny czas przebywania tych samych osób jest krótszy niż 2 godziny w ciągu doby, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź też praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem oraz konserwacją maszyn i urządzeń lub utrzymaniem czystości i porządku,
mają miejsce procesy technologiczne niepozwalające na zapewnienie warunków przebywania osób stanowiących ich obsługę, bez zastosowania indywidualnych urządzeń ochrony osobistej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy,
jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania w nich osób zajmujących się obsługą.
Odporność ogniowa - zdolność konstrukcji lub elementu budynku poddanego działaniu znormalizowanych warunków fizycznych, do spełnienia w określonym czasie wymagań dotyczących nośności ogniowej i/lub izolacyjności cieplnej i/lub szczelności ogniowej oraz innych wymaganych właściwości.
wysoko umieszczone oświetlenie podstawowe;
wysoko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne;
nisko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne;
wysoko umieszczone znaki ewakuacyjne;
nisko umieszczone znaki ewakuacyjne.
punktowe źródła światła - źródło światła emitujące światło o powierzchni punktowej rozstawione w łańcuszku w odległościach max 20 cm lub przez płaskie oprawy oświetlenia miejscowego o wymiarach od 7,5 cm do 10 cm x 15 cm do 20 cm ustawione w łańcuszku w odległościach max 35 cm;
liniowe źródło światła w postaci pasa o szerokości od 2 cm do 5 cm o wysokich wartościach natężenia oświetlenia lub w postaci pasa o szerokości od 15cm do 20 cm o niskich wartościach natężenia oświetlenia.
umieszczanie w miejscach widocznych wykazu telefonów alarmowych oraz instrukcji postępowania na wypadek pożaru;
oznakowanie znakami bezpieczeństwa zgodnie z Polskimi Normami PN-N-01256-1:1992, PN-N-01256-2:1992 i PN-N-01256-4:
drogi, wyjścia i kierunki ewakuacji;
miejsca usytuowania urządzeń przeciwpożarowych;
lokalizację przeciwpożarowych wyłączników prądu oraz głównych zaworów gazu;
pomieszczeń, w których występują materiały niebezpieczne pożarowo
znakami ewakuacyjnymi fotoluminescencyjnymi;
znakami ewakuacyjnymi podświetlanymi
znakami ewakuacyjnymi fotoluminescencyjnymi i znakami ewakuacyjnymi podświetlanymi.
w teatrach, kinach, gdzie drogi ewakuacyjne nie mogą być okresowo oświetlone podczas przedstawień;
tam gdzie drogi ewakuacyjne nie mogą być okresowo oświetlone z powodu braku instalacji elektrycznej;
tam, gdzie drogi ewakuacyjne lub ich części nie są oświetlone przez długie okresy.
wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń, w których są wymagane co najmniej dwa takie wyjścia;
wyjścia prowadzące z budynku, innego obiektu budowlanego - na zewnątrz;
wyjścia prowadzące do innej strefy pożarowej, w tym na obudowaną i zamknięta drzwiami klatkę schodową w budynku o wysokości ponad 25 m. (wysokim lub wysokościowym);
wyjścia prowadzącego przez przedsionek i dotyczy drzwi wyjściowych z przedsionka.
znak umieszczany nad drzwiami skrzydłowymi otwierającymi się
w lewoznak umieszczany nad drzwiami skrzydłowymi otwierającymi się
w prawogdy nie jest widoczny znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE lub znak DRZWI EWAKUACYJNE;
gdy widoczny jest więcej niż jeden znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE, a ludzie zgodnie z planem ewakuacji powinni przemieszczać się tylko w kierunku jednego z tych znaków.
kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w lewo i w dół
kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w prawo i w dół
kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w lewo i w górę
kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w prawo i w górę
na ścianie przylegającej do tego biegu schodów którymi prowadzi droga ewakuacyjna, jeżeli znak ten będzie widoczny z korytarza lub pomieszczeń wychodzących bezpośrednio na schody;
nad drogą ewakuacyjną prostopadle do kierunku ruchu ludzi, w osi tego biegu schodów, którymi przebiega droga ewakuacyjna;
nad drzwiami przegradzającymi drogę ewakuacyjną, jeżeli bezpośrednio za nimi znajdują się schody usytuowane:
na przedłużeniu dotychczasowej drogi,
prostopadle do dotychczasowej drogi, przy czym droga ewakuacyjna prowadzi na najbliższy z biegów tych schodów.
ułatwienie identyfikacji drzwi w pomieszczeniach i na drogach ewakuacyjnych oznakowania linią ciągłą drogi tam, gdzie mogą pojawić się wątpliwości dotyczące kierunku;
specjalnego oznaczenia zarysów schodów i wszelkich innych zmian poziomów podłogi;
oznaczenia specyficznych przeszkód na drodze, takich jak niebezpieczne zwężenia , obniżenia, słupy i krawędzie.
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi dzielą się na:
Nie uważa się za przeznaczone na pobyt ludzi pomieszczeń, w których:
Klasy odporności budynków.
Ustanawia się pięć klas odporności pożarowej budynków lub ich części, podanych w kolejności
od najwyższej do najniższej i oznaczonych literami: „A”, „B”, „C”, „D” i „E”,
ODPORNOŚĆ OGNIOWA
STREFY POŻAROWE I ODDZIELENIA PRZECIWPOŻAROWE
Strefę pożarową stanowi budynek albo jego część oddzielona od innych budynków lub innych części budynku elementami oddzielenia przeciwpożarowego tj. ścianami, stropami, drzwiami przeciwpożarowymi lub innymi zamknięciami przeciwpożarowymi, bądź też pasami wolnego terenu o szerokości nie mniejszej niż dopuszczalne odległości od innych budynków, określone w § 271 ust. 1-7.
Oddzielenie przeciwpożarowe - jest to element konstrukcji budynku (ściana, strop) wydzielający strefę pożarową. Ściany i stropy stanowiące elementy oddzielenia przeciwpożarowego powinny być wykonane
z materiałów niepalnych, a występujące w nich otwory - obudowane przedsionkami przeciwpożarowymi
lub zamykane za pomocą drzwi przeciwpożarowych bądź innego zamknięcia przeciwpożarowego
DROGI EWAKUACYJNE
Droga ewakuacyjna - pozioma lub pionowa droga komunikacji ogólnej służąca celom ewakuacji.
Z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna być zapewniona możliwość ewakuacji w bezpieczne miejsce na zewnątrz budynku lub do sąsiedniej strefy pożarowej, bezpośrednio albo drogami komunikacji ogólnej, zwanymi dalej „drogami ewakuacyjnymi”.
Wyjścia z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane drzwiami.
Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z budynku przeznaczonego dla więcej niż 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz. Wymaganie to nie dotyczy budynku wpisanego do rejestru zabytków.
Szerokość dróg ewakuacyjnych - § 236.6
Przejście ewakuacyjne - jest to odległość w pomieszczeniach, od najdalszego miejsca, w którym może przebywać człowiek, do wyjścia ewakuacyjnego na drogę ewakuacyjną lub do innej strefy pożarowej albo
na zewnątrz budynku.
Długości :
1) w strefach pożarowych ZL - 40 m,
2) w strefach pożarowych PM o gęstości obciążenia ogniowego przekraczającej 500 MJ/m2 w budynku o więcej niż jednej kondygnacji nadziemnej - 75 m,
3) w strefach pożarowych PM, o obciążeniu ogniowym nieprzekraczającym 500 MJ/m2, w budynku o więcej niż jednej kondygnacji nadziemnej oraz w strefach pożarowych PM w budynku o jednej kondygnacji nadziemnej bez względu na wielkość obciążenia ogniowego - 100 m.
Szerokość przejścia (drzwi) ewakuacyjnego w pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi,
z zastrzeżeniem § 261, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji ono służy, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m, a w przypadku przejścia (drzwi) służącego do ewakuacji do 3 osób - nie mniej niż 0,8 m.
§ 238. Pomieszczenie powinno mieć co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie o co najmniej 5 m w przypadkach, gdy:
1) jest przeznaczone do jednoczesnego przebywania w nim ponad 50 osób, a w strefie pożarowej ZL II - ponad 30 osób,
2) znajduje się w strefie pożarowej ZL, a jego powierzchnia przekracza 300 m2,
3) znajduje się w strefie pożarowej PM o gęstości obciążenia ogniowego powyżej 500 MJ/m2, a jego powierzchnia przekracza 300 m2,
4) znajduje się w strefie pożarowej PM o gęstości obciążenia ogniowego do 500 MJ/m2, a jego powierzchnia przekracza 1 000 m2,
5) jest zagrożone wybuchem, a jego powierzchnia przekracza 100 m2.
§ 242. 1. Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,4 m.
Dojście ewakuacyjne - Długość drogi ewakuacyjnej od wyjścia z pomieszczenia na tę drogę do wyjścia
do innej strefy pożarowej lub na zewnątrz budynku, zwanej dalej „dojściem ewakuacyjnym”, mierzy się wzdłuż osi drogi ewakuacyjnej. W przypadku zakończenia dojścia ewakuacyjnego przedsionkiem przeciwpożarowym, długość tę mierzy się do pierwszych drzwi tego przedsionka.
Oddzielenie przeciwpożarowe - jest to element konstrukcji budynku (ściana, strop) wydzielający strefę pożarową.
Zamknięcia przeciwpożarowe - ruchome zamknięcie otworu komunikacyjnego, transportowego, wentylacyjnego lub innego zabezpieczające w wymagany sposób przed rozprzestrzenianiem się pożaru przez otwór (np. drzwi przeciwpożarowe, klapa przeciwpożarowa).
Drzwi dymoszczelne - zestaw drzwiowy, którego główną funkcją jest przeciwdziałanie przedostawaniu się dymów i gazów pożarowych do przestrzeni chronionej budynku np. klatki schodowej.
Dźwig przeciwpożarowy - dźwig specjalnie zabezpieczony i wydzielony wewnątrz budynku lub na zewnątrz, wyposażony w niezależne urządzenie zasilania i sterowania, który może być wykorzystany przez straż pożarną w przypadku niebezpieczeństwa.
Urządzeniach przeciw paniczne - rozumie się przez to specjalne urządzenia instalowane na drzwiach ewakuacyjnych, umożliwiające łatwe i pewne otwarcie drzwi od wewnątrz pomieszczenia, zgodnie z kierunkiem ewakuacji ludzi na korytarzach lub klatkach schodowych bez względu na blokady i zamki, uniemożliwiające otwarcie tych drzwi od zewnątrz,
SPOSOBY ROZMIESZCZANIA ZNAKÓW BEZPIECZEŃSTWA NA DROGACH EWAKUACYJNYCH I DROGACH POŻAROWYCH |
1. WSTĘP 1.1 Zakres normy W niniejszej normie ustalono zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowych. Norma dotyczy obiektów budowlanych, w których wymagane lub celowe jest oznakowanie ewakuacyjnych w celu zapewnienia w przypadku zagrożenia bezpiecznej i szybkiej ewakuacji ludzi. Norma dotyczy także oznakowania dróg pożarowych w celu umożliwienia jednostkom ochrony przeciwpożarowej dojazdu do określonych obiektów ustalonymi drogami w przypadku pożaru. Przedstawiono przykłady oznakowań dróg ewakuacyjnych znakami bezpieczeństwa, które ilustrują treść normy lecz nie są konkretnymi rozwiązaniami. 1.2 Normy powołane Pn-E-02033:1984 (PN-84/E-02033) Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznym Pn-N-01256-1:1992 (PN-92/N-01256/01) Znaki bezpieczeństwa - Ochrona przeciwpożarowa Pn-N-01256-2:1992 (Pn-92/N-01256/02) Znaki bezpieczeństwa - Ewakuacja Pn-N-01256-4:1997 Znaki bezpieczeństwa - Techniczne środki przeciwpożarowe 1.3. Definicje 1.3.1 Droga ewakuacyjna Cały odcinek drogi poziomej i pionowej do przebycia z dowolnego punktu budynku do wyjścia końcowego na przestrzeń otwartą lub do innej strefy pożarowej 1.3.2 Droga pożarowa Droga o określonych parametrach, umożliwiająca dojazd do określonych obiektów jednostkom ochrony przeciwpożarowej. 1.3.3 Pomieszczenia zagrożone wybuchem Pomieszczenia, w którym może wytworzyć się mieszanina wybuchowa powstała z wydzielającej się takiej ilości palnych gazów, par, mgieł lub płynów, której wybuch mógłby spowodować przyrost ciśnienia w tym pomieszczeniu przekraczający 5 kPa. 1.3.4 System oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych Komplikacja oświetlenia i oznakowania ewakuacyjnego i znaków ewakuacyjnych umożliwiającą szybką i bezpieczną ewakuację ludzi z miejsca zagrożenia. 2. OŚWIETLENIE I OZNAKOWANIE DRÓG EWAKUACYJNYCH 2.1. Ogólne wymagania System oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych polega na odpowiednim dobraniu sposobu oświetlenia drogi ewakuacyjnej z odpowiednim rozmieszczeniem znaków ewakuacyjnych. Rozróżnia się: W zależności od obiektu w jakim przebiega droga ewakuacyjna, stopnia niebezpieczeństwa, liczby potencjalnych osób przebywających w danym obiekcie, rodzaju obiektu i innych warunków środowiskowych system oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych powinien być dobrany indywidualnie.
Podstawowy system oświetlenia o oznakowania dróg ewakuacyjnych powinien składać się z wysoko umieszczonego oświetlenia ewakuacyjnego oraz wysoko umieszczonych znaków ewakuacyjnych. System ten może być uzupełniony nisko umieszczonymi znakami ewakuacyjnymi, na przykład w przypadku możliwości dużego zadymienia. Jeżeli zastosowanie wysoko umieszczonego oświetlenia ewakuacyjnego i wysoko umieszczonych znaków ewakuacyjnych nie jest możliwe, system ten może składać się tylko z nisko umieszczonego oświetlenia ewakuacyjnego i nisko umieszczonych znaków ewakuacyjnych. W przypadku braku oświetlenia ewakuacyjnego (występuje tylko oświetlenie podstawowe), należy stosować dodatkowe oznakowanie dróg ewakuacyjnych. 2.2 Wymagania dotyczące oświetlenia i znaków ewakuacyjnych. 2.2.1 Wysoko umieszczone oświetlenie podstawowe i/lub ewakuacyjne powinno być usytuowane powyżej 200 cm od podłogi. Pozostałe wymagania dotyczące oświetlenia - wg PN-E-02033:1984 (PN-84/E-02033). 2.2.2 Wysoko umieszczone znaki ewakuacyjne powinny być zgodne z PN-N-01256-1:1992 (PN-92/N-01256/1) i PN-N-01256-2:1992 (PN-92/N-01256/2) pod względem barwy, wielkości i grafiki. Wysokość umieszczenia znaków: na ścianach - od 150 cm do 200 cm od podłogi, zawieszone - powyżej 200 cm od podłogi. 2.2.3 Nisko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne powinno być osiągnięte poprzez: Nisko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne wytyczające drogę ewakuacji powinno być usytuowane nie wyżej niż 40 cm od podłogi. Pozostałe wymagania dotyczące oświetlenia - wg PN-E-02033:1984 (PN-84/E-02033). 2.2.4 Nisko umieszczone znaki ewakuacyjne powinny być zgodnie z PN-N-01256-1:1992 (PN-92/N-01256/1) i PN-N-01256-2:1992 (PN-92/N-01256/2) pod względem barwy, wielkości i grafiki i powinny być usytuowane - nie wyżej niż 40 cm od podłogi. 3. OZNAKOWANIE DRÓG EWAKUACYJNYCH 3.1. Wymagania dotyczące oznakowania Niezbędne informacje do ewakuacji można uzyskać poprzez: Podstawową zasadą rozmieszczenia znaków ewakuacyjnych na drodze ewakuacyjnej jest to, że z każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, w którym może pojawić się wątpliwość co do kierunku ewakuacji, powinien być widoczny znak ewakuacyjny. Przy rozmieszczeniu znaków ewakuacyjnych należy zwrócić uwagę na ich rozmieszczenie w stosunku do źródeł światła.
Należy dążyć do umieszczania znaków ewakuacyjnych możliwie blisko źródeł światła w celu zapewnienia ich dostatecznej luminacji. Wymiary znaków ewakuacyjnych są uzależnione od odległości z jakiej powinien ten znak być dostrzegany przez ewakuujących się ludzi. 3.2. Rodzaje oznakowania ewakuacyjnego W zależności od pomieszczeń i oświetlenia drogi ewakuacyjne można oznaczać: Znaki ewakuacyjne wykonane na materiale fotoluminescencyjnym powinny być stosowane tam, gdzie funkcjonuje oświetlenie dzienne i/lub elektryczne podstawowe, oświetlające te znaki w czasie wystarczającym do dostarczenia materiałom fotoluminescencyjnym niezbędnej energii. Znaki ewakuacyjne podświetlane powinny być stosowane tam, gdzie pomieszczenia lub drogi ewakuacyjne nie są oświetlone światłem dziennym lub sztucznym przez długie okresy i materiały fotoluminescencyjne nie mogą się naładować, a mianowicie: Znaki ewakuacyjne fotoluminescencyjne można stosować na przemian ze znakami ewakuacyjnymi podświetlanymi, na przykład w teatrach i kinach, gdzie drogi ewakuacyjne nie mogą być okresowo oświetlone podczas przedstawień, można zastosować na sali widowiskowej znaki ewakuacyjne podświetlane a na korytarzach i schodach mogą być znaki ewakuacyjne fotoluminescencyjne. 3.3. Lokalizacja znaków ewakuacyjnych na drodze ewakuacyjnej 3.3.1. Znak WYJŚCIE EWAKUACYJE 3.3.1.1 Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE
należy stosować do oznakowania drzwi, przegradzających drogę ewakuacji, takich jak: Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE powinien być umieszczony nad drzwiami wymienionymi w podpunkcie a) do d).
Rysunek 1
3.3.1.2. Rozmiary znaku WYJŚCIE EWAKUACYJNE powinny być dostosowane do odległości, z jakiej ten znak powinien być dostrzegany przez ewakuujących się ludzi, a także do ewentualnego jego przesunięcia
Rysunek 2 Zwiększenie rozmiaru (szerokości) znaku wymagane przy jego przesunięciu względem normalnej linii środkowej widzenia (X) i przy jego ułożeniu w pozycji poziomej
3.3.2. Znaki: DRZWI EWAKUACYJNE i KIERUNEK DROGI EWAKUACYJNEJ 3.3.2.1. Znak drzwi ewakuacyjne (rysunek 3a) i znak kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej (rysunek 3b i 3c) należy stosować do oznakowania drzwi skrzydłowych przegradzających ustaloną drogę ewakuacyjną nie wymienionych w p. 3.3.1.1, w tym także drzwi wyjściowych do przedsionka.
a)
b)
c)
Rysunek 3 Znakowi DRZWI EWAKUACYJNE (rysunek 3a) powinien towarzyszyć znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ (rysunek 3c) umieszczony na drodze ewakuacyjnej, chyba, że drzwi są bezpośrednio widoczne. W przypadku zmiany kierunku drogi ewakuacyjnej za drzwiami skrzydłowymi przegradzającymi ustaloną drogę ewakuacyjną należy znak DRZWI EWAKUACYJNE (rysunek 3a) i znak DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ (rysunek 3b) umieścić razem nad drzwiami skrzydłowymi zgodnie z wiarantami zmiany kierunku drogi ewakuacyjnej według tablicy 1. W przypadku gdy droga ewakuacyjna nie zmienia kierunku, nad drzwiami skrzydłowymi należy umieścić sam znak DRZWI EWAKUACYJNE co obrazuje rysunek 4.
Rysunek 4 3.3.2.2 Warianty i zastosowanie znaków przy zmianie kierunku drogi ewakuacyjnej - zgodnie z tablicą 1. TABLICA 1 Nr Zestaw znaków Znaczenie znaków Zastosowanie
1.
Kierunek do wyjścia w lewo i prosto Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna skręca w lewo i biegnie prosto
2.
Kierunek do wyjścia w prawo i prosto Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna skręca w prawo i biegnie prosto
3.
Kierunek do wyjścia w lewo i w dół Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna skręca w lewo i biegnie w dół
4.
Kierunek do wyjścia w prawo i w dół Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna skręca w prawo i biegnie w dół
5.
Kierunek do wyjścia w prawo i w górę Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna skręca w prawo i biegnie w górę
6.
Kierunek do wyjścia w lewo i w górę Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna skręca w lewo i biegnie w górę
7.
Kierunek do wyjścia w dół Do oznakowania drzwi ewakuacyjnych za którymi droga ewakuacyjna biegnie w dół
3.3.3. Znaki: KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ, KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W DÓŁ i KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W GÓRĘ 3.3.3.1. Znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ (rysunek 5) należy stosować do oznakowania miejsc, w których kierunek ewakuacji może budzić wątpliwości, a mianowicie:
a) kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej w lewo
b) kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej w prawo
Rysunek 5 3.3.3.2. Znaki KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W DÓŁ (rysunek 6) i KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W GÓRĘ (rysunek 7) należy stosować wówczas, gdy droga ewakuacyjna przebiega schodami.
Rysunek 6
Rysunek 7 Znaki te powinny być umieszczone:
3.3.3.3. Znaki wymienione w 3.3.3.1 i 3.3.3.2 powinny być umieszczane na wysokości około 150 cm od podłogi, odpowiadającej średniej wysokości normalnej linii środkowej widzenia, lub nad drogą ewakuacyjną na wysokości ponad 200 cm od podłogi i tam, gdzie jest to możliwe, prostopadle do ruchu informowanych ludzi. 3.3.4. Znaki: PRZESUNĄĆ W CELU OTWARCIA, PCHAĆ ABY OTWORZYĆ, CIĄGNĄĆ ABY OTWORZYĆ i STŁUC ABY UZYSKAĆ DOSTĘP 3.3.4.1 Znak PRZESUNĄĆ W CELU OTWARCIA
powinien być umieszczony na drzwiach przesuwnych wyjścia ewakuacyjnego, jeżeli stosowanie tych drzwi jest dozwolone. Strzałka powinna wskazywać kierunek otwarcia drzwi przesuwnych. Znak ten powinien być stosowany ze znakiem DRZWI EWAKUACYJNE (rysunek 4). 3.3.4.2. Znak PCHAĆ ABY OTWORZYĆ
powinien być umieszczany na drzwiach wyjścia ewakuacyjnego, które otwierają się pod wpływem pchnięcia. 3.3.4.3. Znak CIĄGNĄĆ ABY OTWORZYĆ
powinien być umieszczany na drzwiach wyjścia ewakuacyjnego, które otwierają się poprzez pociągnięcie. 3.3.4.4. Znak STŁUC ABY UZYSKAĆ DOSTĘP
powinien być umieszczany w miejscu, gdzie jest niezbędne stłuczenie szyby w celu uzyskania dostępu do klucza lub systemu otwarcia, lub gdy jest niezbędne rozbicie przegrody w celu uzyskania możliwości wyjścia. 4. DODATKOWE OZNAKOWANIE DRÓG EWAKUACYJNYCH 4.1. Informacje ogólne 4.1.1. Na drodze ewakuacyjnej oprócz oznakowania znakami ewakuacyjnymi można stosowa ć dodatkowe oznakowanie w postaci pasów z materiału fotoluminescencyjnego, w celu: 4.2. Oznakowanie za pomocą pasów materiału fotoluminescencyjnego 4.2.1. Niezależnie od zastosowanych znaków ewakuacyjnych umieszczanych nad drzwiami wyjściowymi z pomieszczeń i nad drzwiami na drogach ewakuacyjnych (rysunek 12),
Rysunek 12 Przykład rozmieszczenia znaków na drodze ewakuacyjnej można zastosować dodatkowe oznakowania ościeżnicy tych drzwi pasami z materiału fotoluminescencyjnego podkreślający zarysy klamek i zasuw (rysunek 13, 14, 17).
Rysunek 13 4.2.2. W przypadku gdy może nastąpić przerwanie ciągłości informacji wizualnej dostarczanej przez znaki lub gdy przebieg dróg ewakuacyjnych jest skomplikowany można zastosować ciągłe oznakowanie linii dróg w formie pasów z materiału fotoluminescencyjnego umieszczonych na podłodze lub na ścianach bocznych korytarzy (rysunek 13,14,16 ).
Rysunek 13 Przykład dodatkowego oznakowania drogi ewakuacyjnej za pomocą pasów z materiału fotoluminescencyjnego umieszczonych na ścianach wzdłuż podłogi
Rysunek 16 Przykład dodatkowego oznakowania drogi ewakuacyjnej za pomocą pasów z materiału fotoluminescencyjnego na ścianach Szerokość tych pasów powinno się określać następująco: szerokość minimalna pasów, w centymetrach = szerokość korytarza (cm) x 0,02 Szerokość pasów nie powinna być mniejsza niż 5 cm, przy czym zalecane szerokości wynoszą od 10 cm do 15 cm. 4.2.3. Oznakowania podłogowe dróg ewakuacyjnych powinny mieć postać linii ciągłej, biegnącej na środku drogi ewakuacyjnej lub dwóch linii ograniczających po jej obu stronach (rysunek 14).
Rysunek 14 Przykład dodatkowego oznakowania drogi ewakuacyjnej za pomocą pasów z materiału fotoluminescencyjnego umieszczonych na podłodze Oznakowanie podłogowe może też być w postaci strzałek umieszczonych na podłodze wskazujących kierunek ewakuacji (rysunek 17).
Rysunek 17 Przykład dodatkowego oznakowania drogi ewakuacyjnej znakami ewakuacyjnymi, pasami i strzałkami z materiału fotoluminescencyjnego 4.2.4. Boczne oznakowania schodów na powierzchni ścian powinny mieć szerokość co najmniej 5 cm i powinny biec wzdłuż miejsca zetknięcia stopnia i ściany. Można także oznaczać krawędzie stopni schodów paskiem o szerokości co najmniej 1 cm. Jeżeli jest to możliwe, należy także oznakować poręcze schodów, co może być dodatkowo pomocne w orientacji (rysunek 18, 19, 20). Oznakowanie schodów powinno mieć początek, przebieg oraz zakończenie jednoznacznie określone.
Rysunek 18 Przykład oznakowania schodów pasami z materiału fotoluminescencyjnego
Rysunek 19 Przykład oznakowania schodów
Rysunek 20 Przykład oznakowania pasami z materiału fotoluminescencyjnego stopni schodów, poręczy, oraz ściany stykającej się ze schodami
4.2.5. Przeszkody na drodze, takie jak niebezpieczne występy muru, obniżenie stropu , rury biegnące dołem, przedmioty utrudniające ruch (np. maszyny), należy oznaczyć specjalną taśmą w żółto - czarne ukośne pasy zgodnie z PN-N-01255:1992 i ewentualnie linią omijającą w postaci pasa z materiału fotoluminescencyjnego szerokości co najmniej 5 cm umieszczonego na podłodze (rysunek 21).
Rysunek 21 Przykład oznakowania przeszkód na drodze ewakuacyjnej 4.3. Materiał fotoluminescencyjny jako tło planów dróg ewakuacyjnych. Materiał fotoluminescencyjny może być stosowany jako tło planów dróg ewakuacyjnych. Schemat, symbole i opis powinny być wówczas trak wykonane, by osiągnąć odpowiedni kontrast ciemnego pisma na jasnym tle. Wysokość pisma nie może być mniejsza niż 0,5 cm. Jako symboli należy stosować zminiaturyzowane rysunki znaków bezpieczeństwa.
Rysunek 15 Przykład oznakowania drogi ewakuacyjnej 6. OZNAKOWANIE DRÓG POŻAROWYCH Droga pożarowa powinna umożliwiać dojazd jednostek ochrony przeciwpożarowej do pożaru o każdej porze roku bez jakichkolwiek przeszkód. Droga pożarowa powinna być oznakowana znakiem przedstawionym na rysunku 22, składającym się ze znaku “NIE ZASTAWIAĆ” według PN-N-01256-1:1992 (PN-92/N-01256/01) oraz znaku dodatkowego “DROGA POŻAROWA”.
Rysunek 22 Znaki “DROGA POŻAROWA” powinny być dobrze widoczne o każdej porze doby, a sposób ich rozmieszczenia wzdłuż drogi pożarowej nie powinien budzić wątpliwości u kierujących jednostkami ochrony przeciwpożarowej. Znaki “DROGA POŻAROWA” powinny być umieszczone po prawej stronie jezdni, na wysokości co najmniej 2 m od nawierzchni drogi. Znaki powinny być umocowane na konstrukcjach wsporczych, tj. słupach, ramach, wysięgnikach, konstrukcjach bramowych itp. wykonanych z materiałów trwałych. Znak powinien być wykonany takiej wielkości, aby był dobrze widoczny ze znacznej odległości z materiału fotoluminescencyjnego lub odblaskowego. Przy każdej zmianie kierunku drogi powinien być umieszczony znak wskazujący kierunek jazdy oraz znak “DROGA POŻAROWA” (rysunek 23). Przy umieszczaniu znaków “DROGA POŻAROWA” należy uwzględniać czynniki mogące wpłynąć na możliwość ich zauważenia i odczytania, jak na przykład obecność obiektów budowlanych, drzew, krzewów itp. mogących zasłaniać znak przedstawiony na rysunku 22 można uzupełnić znakami drogowymi jak na przykład “Nakaz jazdy w lewo” (rysunek 23).
Rysunek 23 |
13
Wyszukiwarka