Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki

WIMIR

Laboratorium PKM

Temat:

Korekcja uzębienia i zazębienia.

Badanie sprawności przekładni zębatej walcowej.

Wykonał

Paweł Puto

Kacper Ptak

Gr8B

Ćwiczenie 1

Korekcja uzębienia i zazębienia

1. Schemat stanowiska:

Rys. 1. schemat stanowiska do wykreślania zarysu zębów.

1-stół;

2-arkusz;

3-przycisk;

4-sprzęgło cierne;

5-mimośród;

6-szablon;

7-kołki;

8-zaciski;

9-suwak;

11-suport;

13-podziałka;

14-pokrętło;

1.2. Przebieg ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było:

• zapoznanie się z tematyką wytwarzania kół zębatych

• korekcja uzębienia kół zębatych.

Zarys zębów odrysowywany był na specjalnej planszy zawierającej charakterystyczne średnice: podziałową, głów zębów oraz wrębów.

Wzory, wielkości geom.	Koło Z1
		Niekorygowane	Korygowane(dodatnio)
dp=m・z	dp=10・9=90[mm]	dp=10・9=90[mm]
da=dp+2ha	da=90+2·10=110[mm]	da=90+2·13=116[mm]
df=dp-2hf	df=90-2・12=66[mm]	df=90-2・7=76[mm]
ha=y·m	ha=1·10=10[mm]	ha=1·10+3=13[mm]
hf=(y+c)·m	hf=(1+0.2)·10=12[mm]	hf=(1+0.2)·10-5=7[mm]
hc=ha+hf	hc=10+12=22[mm]	hc=13+7=20[mm]

Wzory, wielkości geom.	Koło Z1
		Niekorygowane	Korygowane(ujemnie)
dp=m・z	dp=10・27=270[mm]	dp=10・27=270[mm]
da=dp+2ha	da=270+2·10=290[mm]	da=270+2·5=280[mm]
df=dp-2hf	df=270-2・12=244[mm]	df=270-2・17=236[mm]
ha=y·m	ha=1·10=10[mm]	ha=1·10-5=5[mm]
hf=(y+c)·m	hf=(1+0.2)·10=12[mm]	hf=(1+0.2)·10+5=17[mm]
hc=ha+hf	hc=10+12=22[mm]	hc=5+17=22[mm]

Objaśnienia symboli:

dp- średnica podziałowa,

da- średnica wierzchołków zębów,

df - średnica wrębów,

ha- wysokość głowy zęba,

hf- wysokość stopy zęba,

hc- wysokość całkowita zęba.

1.3. Wnioski:

• Średnica podziałowa jest średnicą teoretyczną, która nie zmienia się po korekcji .

• Korekcja dodatnia powoduje, że wysokość głowy zęba wzrasta, a wysokość stopy maleje. Wpływa na szerokość zębów ( stopa zostaje poszerzona, a głowa zwężona) .

• Korekcja ujemna niesie ze sobą przeciwne skutki - wysokość głowy zęba maleje, a wysokość stopy rośnie (stopa zostaje zwężona, a głowa poszerzona).

• Korekcja uzębienia i zazębienia stosowana jest do poprawy współpracy kół zębatych. Gdy zęby są podcinane stosujemy korekcje dodatnią, kiedy zaś głowa zęba zostaje podczas eksploatacji zaostrzona wykorzystujemy korekcje ujemna.

Ćwiczenie 2

Badanie sprawności przekładni zębatej walcowej.

2.1. Schemat przekładni:

2.3. Obliczenia

Dane:

i=10,

N=9kW,

n=1500obr/min,

D1=D2=180mm,

msz=106g,

m2=30kg

• Traktujemy przekładnie jako reduktor:

m1=610+106+2500=3216g=3,216kg,

G1=m1*g=9,81*3,216=31.55N,

M1=G1*D₁/2=31.55*0,09=2,84Nm,

G2=m2*g=9,81*30=294,3N,

M2=G2 *D₂/2=294,3*0,09=26,5Nm,

• Traktujemy przekładnie jako multiplikator:

m1 =2500+170+106=2776g=2,776kg,

G1=m1*g=9,81*2,776=27,23N,

M1=G1*D₁/2=27,23*0,09=2,45Nm,

G2=m2*g=9,81*30=294,3N,

M2=G2 *D₁/2=294,3*0,09=26,5Nm,

Sprawność.

- reduktor:

-multiplikator:

Wnioski:

• Dla obu przypadków otrzymaliśmy zbliżone wartości rzędu 92%

• Pozostałe około 8% zostało przeznaczone na pokonanie oporów ruchu przekładni.

• Różnica w sprawnościach wynika z różnych momentów oporów własnych.

• W przypadku reduktora do napędzenia małego koła większym potrzebna jest mniejsza siła niż w przypadku multiplikatora.

---