ściąga kardiochirurgia - klinika, pięlęgniarstwo, mgr


Wada serca: wrodzona lub nabyta nieprawidłowość anatomiczna budowy serca, polegająca na obecności nieprawidłowych połączeń pomiędzy jamami serca lub/i dużymi naczyniami bezpośrednio do nich uchodzących, albo/i na nieprawidłowej budowie i funkcji zastawek serca.

Podział wad serca

-wrodzone (rzadko dotyczą zastawek)

-nabyte (wady zastawkowe)

Wady zastawkowe dzieli się na:

- proste (niedomykalności, zwężenia)

- złożone: niedomykalność ze zwężeniem w jednej zastawce

- kombinowane: wada dotycząca dwóch różnych zastawek

Wady zastawkowe serca:
- wady organiczne: związane z obecnością zmian patologicznych w obrębie zastawek lub w aparacie ścięgnistym zastawek (mogą być to zwężenia lub niedomykalności)

- wady czynnościowe: wtórnie wywołane skutkami nieprawidłowej pracy serca (rozszerzenie pierścienia ścięgnistego zastawki w wyniku przerostu serca) lub nieprawidłową funkcją mięśni brodawkowatych.

PRZYCZYNY WRODZ WAD:

- przyczyna nieznana (90%)

- czynniki genetyczne (wcześniejsze występowanie w rodzinie, 10% wzrost ryzyka, gdy wada serca u matki, wzrost występowania z innymi zespołami, np. zespół Turnera)

- czynniki teratogenne, związane z matką (infekcje w I trymestrze ciąży [różyczka], leki, alkohol, narkotyki, choroby matki: nieuregulowana cukrzyca, padaczka, toczeń)

Ze względu na wpływ na utlenowanie krwi, wady dzieli się na

Obecność sinicy jako objawu wady serca związana jest z dużą domieszką w krwi tętniczej hemoglobiny nieutlenowanej (powstaje, gdy stężenie hemoglobiny nieutlenowanej przekracza 5 g%). Ilość tej hemoglobiny i nasilenie sinicy zależą od wielkości przepływu krwi żylnej do tętnic dużego ukł krąż, z pominięciem płuc.

Wady serca wrodzone są klasyf i dzielone w rozmaity sposób. Najczęściej oparte są one na obecności lub braku charakter objawów klinicznych (wady wczesnosinicze, późnosinicze i bezsinicze), (wady ze zmniejszonym, zwiększonym i prawidłowym przepływem płucnym) oraz na opisie zmian anatomicznych, grupowanych w zespoły (zwykle dotyczących zaburzeń określonego etapu rozwoju płodowego serca).

Wady niesinicze: Wadami niesiniczymi są takie wrodzone nieprawidłowości, w których istnieje utrudnienie przepływu krwi, bez przecieków pomiędzy krążeniem małym i dużym.

Wady późnosinicze: są to takie wady, w których początkowo występuje przeciek l-p (z "wysokociś" komory L do "niskociś" serca P), a następnie w wyniku przerostu nadmiernie obciążonego mięśnia komory prawej dochodzi do zmiany gradientu ciśnień w jamach serca i odwrócenia przecieku na P-L.

Wady wczesnosinicze: są takimi wadami, w których od początku życia pozapłodowego występuje przeciek P-L (z prawego serca do lewego serca).

Kaorktacja aorty -zwężenie cieśni aorty-przewężenie światła aorty w odcinku jej cieśni, pomiędzy odejściem t. podobaj lewej a przyczepem więzadła tętniczego. 5-10% wrodzonych wad serca, 3x częściej u M. Wada bezsin z prawidł przepływem płucnym.

Wyróżnia się podstawowe typy zwężeń: - typ podprzewodowy (u dor)

- typ nadprzewodowy (u niemowląt).

Objawy i przebieg

Stan chorego zależy od stopnia zwężenia i wieku. U noworod wada może być początkowo bezobjaw. W ciągu I doby, wraz z czynnościowym zamknięciem się przewodu Botalla, pojawiają się objawy niewydol krąż:

Objawy przedmiotowe

Powikłania

Leczenie

L. opera i polega na usunięciu zwężenia. W miejscu wycięcia wszywana jest proteza. Po ustabilizowaniu stanu dziecka niezwłocznie należy podjąć l. oper. U dzieci z koarktacją przebiegającą bez objawów niewydol krąż l. oper należy przeprowadzić po rozpoznaniu wady, nie wcześniej jednak niż około 6 m.ż.

Obecnie stosow są 3techniki chirur.

Wszystkie techniki wymagają otwarcia klp po stronie lewej.

1.Wycięcie zwężonego odcinka i zespolenie aorty „koniec do końca” (operacja Crafoorda).

2.Plastyka aorty płatem z lewej t. podobojczy (operacja Waldhausena)

3.Plastyka aorty łatą z tworzywa sztucznego

Śmiertelność pooperacyjna:

noworodków i niemowląt ok. 5%,
dzieci starsze i dorośli < 1%.

Przetrwały przewód tętniczy (Botalla, PDA)

Wrodzona wada, współistniejąca z innymi albo izolowana. Wada bezsin z prawidłowym przepływem płucnym. Stanowi ok.10% wad wrodz. Częściej u wcześni, 3x K.

Przewód tętniczy fizjol ulega czynnościow zamknięciu ok. 8h po urodzeniu: >stężenia parcjalnego tlenu we krwi tętni (> 50 mmHg) powoduje obkurczenie ściany naczynia i zamknięcie jego światła (wzrost utlenowania krwi oraz <stężenia prostaglandyn rozszerzając naczynia). Gdy przewód nie ulegnie zamknięciu, powstaje przeciek L-P, prowadzący do przeciążenia objętościowego L przedsionka serca i krążenia płucnego. Konsekwencjami są niewydolność lewokomorowa, odwracalne nadciś płucne, obciążenie P komory serca i, w najcięższym przypadku, nieodwracalne stwardnienie płuc.

Objawy PDA
 - bezobjawowo (mały przeciek)

Duży przeciek wywołuje

- niewydolność lewej komory

Powikłania PDA:

Leczenie:

Można podjąć próbę farmakolo zamknięcia przewodu tętniczego przez podawanie inhibitorów cyklooksygenazy (np. indometacyny), które < poziom prostaglandyn, odpowiadających za rozszerzanie światła przewodu. Mniejsze stężenie prostaglandyn powoduje obkurczanie się i zamykanie światła przewodu tętniczego.

L. oper PDA polega na podwiązaniu przewodu lub przecięcie z podwiązaniem kikutów bez użycia krążenia pozaustrojowego. Podwiązanie przewodu dokonuje się przez tylno-boczną torakotomię wcześ IV przestrzeni międzyżebrowej.

U wcześniaków przewód samoistnie ulega zamknięciu do końca 3 m.ż.

Ubytek przegrody międzykom (VSD) - najczęstsza wrodz wada serca u noworod. Ponieważ w późniejszym okresie życia przegroda może zamknąć się, ubytek przegrody międzyprzeds jest częstszą wrodzoną wadą u dorosłych. Polega na ubytku w części błoniastej przegrody międzykom, rzadziej również jej części mięśniowej. Najczęściej jest wadą izolowaną. Wada bezsinicza z prawidłowym przepływem płucnym.

Objawy i przebieg

W okresie noworodkowym wada może być niema klinicznie.

W początkowym okresie wada objawia się klinicznie:

- mrukiem w okolicy przedsercowej

- unoszącym uderzeniem koniuszkowym,

- głośnym wstęgowym, szorstkim szmerem holosystolicznym, pokrywającym II ton serca.

Wada zazwyczaj rozpoznawana jest w 1 tygodniu życia noworodka.

Leczenie VSD

Wybór metody l. oper zależy od lokalizacji i wielkości ubytku. Wskazaniem do pilnej operacji są ubytki części błoniastej przegrody, zwłaszcza podaortalne, oraz ubytki bardzo duże.

Ubytki części mięśniowej, szczególnie te małe (2-3 mm średnicy) mogą ulec samoistnemu zamknięciu w miarę wzrostu dziecka i, o ile są izolowane, zazwyczaj nie powodują poważnych zaburzeń hemodynamicznych.

Ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej (ASD) - jedna z najczęstszych wrodzonych wad serca, 3-14% wad serca. Najczęściej jest wadą izolowaną. Wada bezsinicza z prawidłowym przepływem płucnym.

Objawy i przebieg

Zazwyczaj słabo uchwytne, mało nasilone, zależne od wielkości przecieku L-P przez połączenie między przedsionkami. Wskutek zwiększenia przepływu płucnego może dojść do przeciążenia prawego przedsionka i prawej komory.

Powikłania ASD

Leczenie ASD

Ubytek ten nie oznacza konieczności podjęcia lecz. Wskaz interwencji mogą być: - obecność istotnego przecieku przez przegrodę międzyprzed z przepływem płucnym, co najmniej 1,5x > niż przepływ systemowy

- zator skrzyżowany

Interwencja może być przeprowadzona na dwa sposoby:

- zab chirur z bezpoś zamknięciem ubytku przy użyciu szwu lub przy zastosowaniu łatki z materiału biolog, np. osierdzia, lub syntetycznego (małe ubytki zamyka się szwem ciągłym, a większe łatą z własnego osierdzia)

- przezskórne zamknięcie poprzez cewnikowanie serca i zamknięcie ubytku przy użyciu zapinki (np. zapinki Amplatza)

Zespół Fallota, tetralogia Fallota - złożona, sinicza, wrodz wada serca, stanowi ok. 10% wszystkich wrodzonych wad serca i jest najczęstszą siniczą wadą serca w okresie poniemow (75% wad sin u dzieci powyżej 2 roku życia).

Na zespół Fallota składają się cztery elementy (tetrada Falllota):

- Zwężenie pnia płucnego

- ubytek w przegrodzie międzykom

- Przesunięcie w prawo aorty nad przegrodę (aorta jeździec)

- Przerost P komory serca

Objawy Tetralogii Fallota
Objawy kliniczne zależą od nasilenia zaburzeń hemodynamicznych:

- sinica może być stosunkowo niewielka ("różowy Fallot") lub bardzo ciężka z początkiem w okresie noworod, w przypadku krytycznego zwężenia zastawki płucnej lub drogi odpływu prawej komory

- szmer systoliczny (wyrzutowy, skurczowy), najgłośniejszy nad tętnicą płucną

- napady hipoksemiczne, pojawiające się zazwyczaj między 6 a 24 m.ż.

- nieprawidłowy rozwój palców (w kształcie pałeczek dobosza)

- hemoglobina>17mg%

- hematokryt>50%

- policytemia (liczba krw czerwonych>6 mln/mm3

Leczenie

Lecz polega na wykonaniu korekcyjnej oper kardiochirur.

Operacje na niemowlętach wykonywane są ze względu na zagrożenie ich życia. Zabiegi chirur mogą przebiegać etapami, najpierw jeden zabieg, następnie po roku drugi aż do całkowitego wyeliminowania tej wady. Postęp w kardiochir pozwala na całkowite usunięcie skutków tej wady. Polega ona na operacji na otwartym sercu i podłączeniu chorego do krążenia pozaustrojowego.

Całkowite przełożenie wielkich pni tętniczych (TGA)

Ok. 5% wszystkich wad wrodz serca. M>K polegająca na odejściu aorty z anatomicznie P komory i pnia płucnego z L komory. W wadzie tej nieutlenowana krew z P komory trafia do krążenia systemowego, a tętnica płucna przenosi utlenowaną krew do płuc, skąd znowu ją otrzymuje. Dla przeżycia nowor z wadą niezbędne jest połączenie między dużym a małym krążeniem, takie jak otwór owalny, przetrwały przewód tętniczy lub ubytek międzykomorowy bądź ubytek międzyprzedsionkowy.

Objawy i przebieg

Większość nowor rodzi się donosz, z prawidłową urodzeniową masą ciała i bez objawów niewydol krąż. Wada ujawnia się w późniejszym okresie życia.

Podstawowymi objawami kliniczn są

- sinica

- objawy niewydol serca, których wystąpienie jest uzależnione od stopnia wady i mechanizmów kompensacyjnego krążenia przez połączenie między krążeniem dużym i małym.

- tlenoterapia nie wpływa na saturację, która cały czas jest niska.

Leczenie

W chwili rozpoznania wady należy włączyć wlew prostaglandyny E1 w celu zatrzymania zamykania się przewodu tętniczego i przekazać dziecko do oddziału kardiochir. Podstawą leczenia jest zab oper, zwykle przeprowadzony dwuetapowo. I etapie wykonuje się zab Rashkinda (balonowe poszerzenie komunikacji miedzyprzedsionkowej), natomiast w etapie II wykonuje się właściwą korekcję anatomi (operacja Jatene'a - do 3 tyg. życia).

Wady serca nabyte

Przyczyny

są najczęściej skutkiem przebytego zap wsierdzia w wyniku ch reumat. Rzadszymi przyczynami nabytych wad zastawkowych są:

-bakteryjne zapalenia wsierdzia,

-zapalenie wsierdzia w przebiegu tocznia rumieniowatego

-przyczyną niezapalną niedomykalności, a później zwężenia zastawki mitralnej jest idiopatyczne wapnienie pierścienia ścięgnistego tej zastawki

-niedomykalność zastawki mitralnej może być także związana z dysfunkcją mięśni brodawkowatych lewej komory serca,

Czynnościowe wady nabyte serca-przyczyny

powstające w przebiegu przerostu serca, wynikają ze zmiany konfiguracji serca w przebiegu nadciśnienia w tętnicach dużego uk krąż lub tt. płucnych (małego uk krąż). Skutkiem tego jest rozszerzenie pierścieni ścięgnistych zastawek i powstanie niewydolności zastawki („rozejście się” płatków zastawek).

Najczęściej występujące nabyte wady serca

Niedomykalność mitralna

Etiologia niedomyk mitralnej

- Ch reumat

- Ch (zwyrodnieniowe) degener zastawki mitralnej związana ze starzeniem lub uwar genet

- Choroba niedokrwienna

- Bakteryjne zapalenie wsierdzia

- Kardiomiopatie

- Wady wrodzone

Objawy niedomyk zast dwudzielnej
 - duszność wysiłkową (w postaci zaawansowanej spoczynkowa)
+zmęczenie i kołatanie serca
+rzadko zdarzają się obrzęki płuc i zatory
+powiększenie L komory serca
- szmer holosystoliczny - szmer skurczowy nad koniuszkiem

- duszność, kaszel, krwioplucie,

- Osłabienie

- Utrata masy mięśniowej jako wynik zmniejszenia rzutu minutowego serca

- Powikłania zatorowo-zakrzepowe jako wynik migotania przedsionków

- Twarz mitralna

- rtg, w związku z przerostem lewej komory, stwierdza się zewnętrzne i dolne uwypuklenie lewego dolnego serca wraz z zaokrągleniem oraz mitralizację (wyrównanie talii) serca w projekcji tylno-przedniej.
- W badaniu EKG stwierdza się cechy przeciążenia lewej komory

Diagn niedomyk zast dwudzielnej
opiera się na rozpoznaniu nad koniuszkiem szmeru skurcz oraz stwierdzeniu objawów przerostu L przedsionka (rtg) i L komory (EKG).

Wskazania do lecze oper

Funk kompleksu mitral zależy od:

- Płatków

- Strun ścięgnistych

- Mięśni brodawkowych

- Pierścienia zastawki

- Geometrii lewej komory i przedsionka

Niedomykalność zastawki mitralnej może być spowodowana poszerzeniem pierścienia zastawki, ubytkiem lub rozszczepek płatków, jak również wad strun ścięgnistych.

Zastawka aortalna
Etiologia stenozy zastawki aortalnej

- Wady wrodzone: zastawka dwu płatkowa. Zastawka jednopłatkowa, zrośnięcie spoideł,

- Starcze zwapnienie zastawki

- Zapalne zwężenie zastawki

- Miażdżyca

- uszkodzenie zastawki

Czynnikami sprzyjającymi uszkodz zastawki półksiężycowatej aorty są:
- przebyta choroba reumatyczna,
- kiła,
- bakteryjne zapalenie wsierdzia,
- uraz serca
- lub jako wada wrodzona

Etiologia niedomykal zast aortal:

- Wady wrodzone zastawka dwupłatkowa, zastawka jednopłatkowa

- Tętniaki aorty wstępującej

- Bakteryjne zapalenie wsierdzia

- Rozwarstwienie aorty

- Urazy klatki piersiowej

- Wady degeneracyjne

Objawy:
- silne bicie serca
- uczucie duszności
- zawroty głowy i omdlenia
- bóle wieńcowe

W bad dodatkowych stwierdza się:
- powiększenie lewej komory serca
- szmer rozkurczowy (miękki o wysokiej tonacji)
- uderzenie koniuszkowe podnoszące, przesunięte w lewo i w dół
- szmer holosystoliczny nad koniuszkiem
- o ciężkiej niedomykalności świadczy skurczowy szmer typu wyrzutowego nad podstawą serca
- nad koniuszkiem może pojawić się szmer Austin-Flinta (szmer rozkurczowy lub przedskurczowy)
- wysokie i szybkie tętno - tzw. tętno Corrigana
- typowe jest bardzo niskie ciś rozkurcz krwi (nawet < 60 mm Hg) przy prawidłowym ciśn skurcz.

- objaw Hilla - wyższe ciś skurczowe na tętnicy udowej niż ramieniowej
- podwójny ton Traubego - słyszalny nad t. udową głośny ton skurcz i rozkurcz
- tętno włośniczkowe na płatkach małżowin usznych, wargach lub paznokciach (objawia się naprzemiennym bladnięciem i zaczerwienieniem)
- objaw Duroziera - szmer skurcz i rozkurcz t. udowej charakter przy nieznacznym uciśnięciu stetoskopem
- EKG wskazuje na cechy przeciążenia lewej komory

Diagnoza niedomykal zasta aorty
- bad rtg >L komory serca,
- stwierdzeniu w wywiadzie wyżej wymienionych objaw obwodowych,
- EKG wyraźne cechy przeciążenia lewej komory serca

Wskazania do operacji

Pole powierzchni <0,8 cm², gradient ciśnień przez zastawkę aortalną>50 mHg u pacjentów z klinicznymi objawami niewydolności krążenia, omdleniami, komorowymi zaburzeniami rytmu serca i/lub dusznicą bolesną.

Leczenie operacyjne

Zwężenie prawego ujścia żylnego (zastawka trójdzielna) jest wadą serca w obrębie zastawki, której niewydolność prowadzi do cofania się krwi z P komory do P przedsionka. W wyniku, czego w P przedsionku i uk żylnym zalega krew. Prowadzi to do niewydolności prawokomorowej

Przyczyny niedomykalności zastawki trójdzielnej
- wrodzone wady serca
- przebyte infekcje i choroby np. zawał serca, infekcyjne zapalenie wsierdzia, anoreksja, zespół Marfana, - przyjmowane leki np. fenfluraminy

Objawy niedomyk zast trójdzielnej
- duszność przy wysiłku fizycznym - związana z zastojem płynu w płucach, przy współwystępowaniu wady mitralnej lub aorty
- dodatnie tętno żylne
- skurczowe tętnienie wątroby
- objawy niewydolności pokarmowej związane przekrwieniem przewodu pokarmowego, powiększeniem wątroby lub obecnością wodobrzusza tj. m.in. osłabione łaknienie, uczucie pełnego brzucha, bóle brzucha, nudności
- objawy niewydol P komory serca
- poszerzenie P przedsionka serca
- holosystoliczny szmer (trwający przez całą fazę skurczu) nad dolną częścią mostka lub w IV międzyżebrzu po stronie prawej, nasilający się podczas wdechu

Diagn niedomyka zasta trójdzielnej

Opiera się na stwierdzeniu dodatniego tętna żylnego i wątrobowego, objawów niewydolności prawokom i szmeru holosystolicznego w IV prawym międzyżebrzu. rtg stwierdza się przerost sylwetki serca i poszerzenie prawego przedsionka. EKG występuje odchylenie osi elektrycznej w prawo i cechy przeciążenia prawej komory.

Zastawki serca

Cechy idealnej zastawki

- Trwała

- Nietrombogenna

- Chemicznie obojętna

- Hemodynamicznie odpowiadająca naturalnej zastawce

- Łatwa do implantacji

- Komfortowa dla pacjenta

- Łatwo dostępna

- O małym ryzyku zakażenia

Dla kogo zastawka mechaniczna

Dla kogo zastawka biologiczna

Homografty

Zastawka biologiczna wykonana jest z tkanek zwierzęcych umocowanych na metalowym szkielecie-zastawka stentowa, lub bez szkieletu tzw. zastawka bezstentowa.

Rodzaje zastawek

1.Biologiczne- z tkanek zwierzęcych, czasem ludzkich, z osierdzia wołu,

2.Mechaniczne-obecnie z ceramiki, stopów metali, węgla, pyrolitu, karbonu i tytanu.

Zastawka mechaniczna
Zalety

- Niezniszczalna

- Działa przez lata

Wady

- słychać klik podczas pracy

- leki przeciwkrzepliwe

Zastawka biologiczna
Zalety

- Zbudowana podobnie jak ludzka

- Nie słychać jej pracy

- Nie trzeba zażywać leków p/krzepliwych

Wady

- Ulega powolnym zmianom

- Po kilkunastu latach konieczna wymiana

Wybór protezy zastawkowej

Decyzja należy do chorego, który podejmuje ją wspólnie z kardiochirur po omówieniu wad i zalet każdej z nich. rozważyć ryzyko przyszłej reoperacji w przypadku protezy biol oraz ryzyko powikłań przewlekłego leczenia p/zakrzepowego po wszczepieniu zastawki mech.

Czasem za wyborem przemawiają względy medyczne. W większości przypadków o wyborze rodzaju protezy decyduje jednak tryb życia i preferencje pacjenta.

Infekcyjne zapalenie wsierdzia

Jest to wewnątrznaczyniowe zakażenie obejmujące struktury serca (zastawki, wsierdzie komór i przedsionków), duże naczynia klp (drożny przewód Botalla, przetoki tętniczo-żylne, zwężoną cieśn. aorty) oraz obcy materiał znajdujący się w jamach serca (np. protezy zastawkowe, elektrody rozrusznika lub ICD, operacyjnie wytworzone połączenia naczyniowe)


Zapalenie wsierdzia oznacza obecność procesu zapalnego we wsierdziu. Grupa osób narażonych na infekcyjne zapalenie wsierdzia  stale rośnie. Wynika to ze: stale wzrastającej liczby zabiegów operacyjnych  oraz chorych przewlekle dializowanych i przewlekle leczonych dożylnie.

Zapalenie wsierdzia dzieli się na:

-zapalenie na zastawce naturalnej

-wszczepionej.

Zapalenie wsierdzia na zastawce naturalnej może dotyczyć chorych bez i z wcześniejszą wadą serca.

IZW może być lecz zach lub oper.

Wyniki leczenia chirur zależą od:

- stanu hemodynamicznego chorego,

- zmian anatom, typu infekcyjne zapalenie wsierdzia  (czy dotyczą zastawki naturalnej czy sztucznej),

- drobnoustrojów

- rodzaju zabiegu operacyjnego.

Etiologia

Wrota zakażenia

Objawy
- Objawy podmiotowe

- Inne objawy

Rozpoznanie

IZW - Profilaktyka

Kogo zabezpieczać?

Kiedy zabezpieczać? Zab stomatol, wycięcie migdałków, zabiegi na przełyku, chirur brzuszna, zab urol

Jak zabezpieczać?

Tętniaki aorty
Tętniak jest miejscowym poszerzeniem światła naczynia tętniczego o 50% w porównaniu z niezmienionym odcinkiem tętnicy znajdującym się powyżej. Jest to stosunkowo częsta choroba, szczególnie u ludzi starszych. Większość przypadków jest bezobjawowa. Proces poszerzania tętnicy postępuje jednak stopniowo, prowadząc w konsekwencji do pęknięcia tętniaka, co najczęściej kończy się zgonem pacjenta.

Tętniak aorty piersiowej jest to zwiększenie śr aorty piers> 3,5 cm występujące w jej części wstępującej, zstępującej lub łuku aorty.

Przyczyny tętniaków jako skutek

- procesów miażdżycowych,

- urazów,

- nadciśnienia tętniczego,

- gwałtownego i dużego wysiłku,

- jako powikłanie procesu zapalnego.

- dawniej były charakt dla przeb kiły.

Tętniakiem prawdziwym nazywamy ograniczone uwypuklenie wszystkich zmian chorob zmien ściany tętnicy.

 

Podział tętniaków

- wrodzone, związane z uwarunk genetycznie zespołami chorobowymi

- nabyte, związane z ch warstwy środkowej aorty o najczęściej nieznanym pochodzeniu.

Ch zazwyczaj jest bezobjawowa i rozpoznaje się ją przypadkowo podczas wykonywania badań takich jak USG, RTG czy TK

U pacjentów z tętniakiem kluczową kwestią jest utrzymywanie prawid wartości RR. Zwiększenie średnicy aorty powyżej 5 cm jest wskazaniem do zabiegu chirurgicznego.

Rozwarstwienie aorty

Szczególnym przypadkiem tętniaka aorty piersiowej

Rozwarstwienie aorty jest ostro przebiegającą chorobą występującą z częstością od 5 do 10 przypadków na milion chorych. M:K wynosi 2:1. obserwowane między 5. i 7. dekadą.

Objawy rozwarstwienia aorty

- ból w klp określany jako: nagły, rozdzierający, rwący, przeszywający, intensywny i silny.

- ból lokalizuje się za mostkiem lub między łopatkami. Promieniuje on do szyi i ramion lub ku przodowi, przemieszcza się zgodnie z kierunkiem rozwarstwienia odcinka dalszego aorty wraz z objawami niedokrwienia kolejnych obszarów tętniczych, ukrwionych przez tętnice mózgowe, brzucha, serca lub kończyn

- duszność, chrypkę,

- krwioplucie, niedowidzenie,

- smoliste stolce, niedowład kończyn

- zaburzenia świadomości

- obfite poty, bladość, duszność,

- uczucie lęku, wymioty, omdlenie

- poszerzenie i przepeł żył szyjnych.

Kolejno rozwijają się objawy ostrej niewydolności serca, aż do wystąpienia wstrząsu.

Zasady postęp z ch z podejrz rozwarstwienia aorty, niezależnie od stanu hemodynam, wymagają:- powiadomienia ośrodka kardiochirur o zamiarze przewiezienia

- monitora tętna, ciśnienia i diurezy;

- zapewnienia 2 dostępów do żył;

- zniesienia bólu (morfina);

- utrzymania RR na 100-120/60-75

Typy tętniaków

Podział ze względu na kształt

Ze względu na miejsce występowania

Klinicznie rozróżniamy trzy fazy

- tętniak bezobjawowy

- tętniak objawowy

- tętniak pęknięty

podział wg De Bakeya

podział Stanford

Objawy

Tętniak bezobjawowy nie daje dolegliwości; rozpozna jest w trakcie rutynowych bad diagno(np. USG) lub w trakcie diagnostyki innych chorób.

Tętniak objawowy aorty brzusznej charakteryzuje się występowaniem bólu w okolicy lędźwiowo-krzyżowej promieniującego często do krocza. W przypadku dużych tętniaków może dołączyć się pojawienie charakt, wyczuwalnego przez powłoki, tętniącego guza w jamie brzusznej.

W przypadku tętniaka aorty piersiowej jedynym objawem może być narastający ból w klp, krwioplucie i chrypka

DIAGNOSTYKA

- ECHO  PRZEZPRZEŁYKOWE

- USG

- REZONAZNS MAGNETYCZNY

- TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA

- RTG KLATKI PIERSIOWEJ

- AORTOGRAFIA

Powikłania

- pęknięcie, które może doprowadzić do dużej utraty krwi i zgonu. Pęknięciu towarzyszy silny ból brzucha lub klp.

WSKAZANIA  DO OPERACJI

TĘT  AORTY WSTĘP Śr > 5,5 cm

TĘT AORTY PIERS

Tętniaki aorty wstępującej -rodzaje operacji:

Chirur lecz ch wieńcowej

Choroby serca są główną przyczyną zgonów na świecie, w tym również w Polsce. Chirurg leczenie choroby wieńcowej serca jest obecnie najczęściej wykonywanym zab w kardioch. Operacja wszczepienia pomostów aortalno - wieńcowych (by-pass) jest metodą bardzo bezpieczną i stanowi alternatywę dla przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI), czyli implantacji „stentów”.

Różnicowanie

Choroba niedokrwienna - niedostateczne ukrwienie mięśnia sercowego,

Choroba wieńcowa - dotyczy naczyń wieńcowych (zatykają się tętnice), w przebiegu miażdżycy naczyń wieńcowych

Choroba niedokrwienna ≠ choroba wieńcowa

Diagnostyka

- Wywiad: obecność czynn ryzyka

- Metody nieinwaz: ekg, test wysiłkowy, ECHO serca, TK64 rz.

- Metody inwazyjne: koronarografia, ultrasonografia wewnątrznaczyniowa,

- Badania chemiczne krwi: morfologia, grupa krwi, antygen Hb, próba krzyżowa, wymazy z nosa i gardła, elektrolity, poziom cukru, poziom kreatyniny, układ krzepnięcia, poziom troponiny

CELE DIAGNOSTYKI

1.Rozpoznanie choroby.

2.Określenie stop zaawanso choroby.

3.Ustalenie wskazań do leczenia.

4.Wybór właściwej metody leczenia.

koronarografia bad diagn umożliwiające ocenę tt. wieńcowych (zaopatrujących serce w krew) w czasie prześw rtg. Tętnice zwykle są niewidoczne na zdj RTG, aby je zobaczyć podaje się do nich specjalny płyn - tzw. kontrast. Koronarografia stosow jest najczęściej w diagn ch niedokrwiennej serca, rzadziej w innych schorz. Koronar wykony jest nie tylko w celu postawienia właściwego rozpoz, ale w celu zaplanowania lecz zab: angioplastyki lub “bypassów”.

Kwalifikacja do bad

- szczepienie przeciwko WZW B

- Należy oznaczyć grupę krwi i wykonać podst bad: morfologię, kreatyninę, badanie ogólne moczu.

- powinno wcześniej wykonać się badanie ECHO serca.

- czasen trzeba ocenić funkcję tarczycy lub wykonać RTG klp.

- Wszyscy chorzy, o ile nie ma p/wskazań, powinni przyjmować, co najmniej na tydz przed bad aspirynę łącznie z klopidogrelem lub tiklopidyną, ponieważ istnieje możliwość wykonania angioplastyki w trakcie jednego zabiegu.

- W porozumieniu z lekarzem, na kilka dni przed bad należy odstawić niektóre leki - np. leki p/krzepliwe, tj, acenokumarol lub warfarynę,

- na bad być na czczo

- wygolone obie pachwiny.

- Przed bad wziąć prysznic

- Bardzo ważne jest odpowiednie nawodnienie pacjenta.

- Kobiety powinny zmyć lakier z paznokci

- Pisemna zgoda na bad

Przebieg badania

Koronarografia wykonywana jest w pracowni hemodynamiki - u dorosłych bez znieczulenia ogólnego. Pacjent znajduje się w pozycji leżącej. Badanie rozpoczyna się od wprowadzenia igły (po uprzednim znieczuleniu miejscowym) do t.udowej, promieniowej lub ramiennej. Następnie metalową igłę zamienia się na plastikową - tzw. koszulkę naczyniową. Przez koszulkę wprowadza się cienkie wężyki tzw. cewniki poprzez nakłutą tętnicę, aortę aż do prawej i lewej tętnicy wieńcowej. Umiejscowienie cewników kontroluje się przy pomocy prześw rtg. Poprzez cewniki wstrzykuje się tzw. Kontrast, który mieszając się z krwią płynie tętnica wieńcową, co jest widoczne na ekranie i jest rejestrowane. Dzięki temu widoczny jest przebieg naczynia, wielkość i miejsca przewężeń. W trakcie bad chory jest przytomny, monitoruje się pracę serca, leży nieruchomo, powinien wiedzieć, że w razie wystąpienia bólu, duszności, zawrotów głowy należy natychmiast poinformować lekarza. Koszulkę usuwa się po bad lub rzadziej po upływie kilku h. W przypadku braku możliwości wprowadzenia cewników do naczyń wieńcowych można wstrzyknąć większą objętość kontrastu do aorty - czyli wykonać tzw. aortografię, aby uwidocznić nieselektywnie naczynia wieńcowe.

Po badaniu

Po bad wykonanym z t. udowej, wskazane jest leżenie płasko na plecach przez 6h, aby nakłuta tętnica mogła się zagoić (nie dotyczy to chorych, u których bad wykonywano przez t. promieniową czy ramienną - “z ręki”). Bad trwa od 5min nawet do 1,5h w przypadkach trudniejszych. Czasami, zwłaszcza u chorych po zawale serca, badanie uzupełnia się o tzw. wentrykulografię, czyli podanie kontrastu nie do tętnic, a do jamy serca w celu oceny jego kurczliwości (pracy). Dość często w trakcie bad wykonuje się poszerzenie zwężonej tętnicy - angioplastykę.

- Po wyjęciu koszulki naczyniowej i po zatrzymaniu krwawienia na stole zakłada się opatrunek uciskowy na 12-24h. Pacjent musi leżeć nie zginając kończyny dolnej oraz nie siadając przez 12-24h.

- Należy zwracać uwagę, czy miejsce wkłucia nie krwawi, czy nie narasta bolesny krwiak (guz) podskórny i czy noga po stronie kłutej nie sinieje.   - Po badaniu należy wypić ok.1,5-2 l płynów

- W razie wystąpienia złego samopoczucia, dolegliwości ze strony nakłucia: ból, bolesny krwiak, zasinienie, mrowienia, należy natychmiast zgłosić

- Należy unikać gorących kąpieli

- Po badaniu przez ok. tydz należy oszczędzać nakłutą kończynę. Nie należy wykonywać forsownych wysiłków i zbyt długich marszy. Nie wolno pochylać się i wykonywać przysiadów, aby uniknąć późnego krwawienia z nakłutej tętnicy udowej.

Powikłania Jest to bad inwazyjne, a więc obarczone pewnym ryzykiem. jest bardzo niewielkie, ale wzrasta u osób w podeszłym wieku, w ciężkim stanie, z ch współistniejącymi takimi jak: cukrzyca, niewydolność nerek.

Najczęstszym powikłaniem jest

- Krwawienie zew lub powstanie krwiaka (siniaka) w miejscu nakłucia tętnicy.

- Rzadziej powstają tzw. tętniaki rzekome.

- Może też dojść do czasowej lub trwałej zaburzenia funkcji nerek, udaru mózgu.

- W bardzo rzadkich przypadkach dochodzi do uszkodzenia dużych tętnic, zawału serca lub zatrzymania akcji serca i zgonu w trakcie badania lub krótko po nim.

- Uczulenie na kontrast nie jest częste, a groźne zaburzenia z nim związane zdarzają się coraz rzadziej. Objawy świadczące o reakcji na kontrast: bóle głowy, nudności, wymioty, wysypka, zaczerwienienie, duszność, kaszel, wstrząs anafilaktyczny

Angioplastyka wieńcowa Polega na poszerzeniu zwężonego naczynia za pomocą cewnika z balonem. Zasada dojścia do chorego naczynia jest taka sama jak w koronarografii - znieczulenie miejscowe, założenie koszulki naczyniowej, wprowadzenie cewnika do naczy wieńcowego. Przez cewnik wprowadza się lider a następnie na niego cewnik z balonem, który jest wprowadzany na wysokość przewężeń. Balon wypełniany jest kontrastem pod ciś kilkunastu atmosfer. W ten sposób poszerzamy naczynie. Przy braku pełnego efektu wszczepiamy w to miejsce, stent czyli metalową siateczkę mającą za zadanie utrzymanie poszerzenia naczynia. Stenty są nieszkodliwe dla pacjenta, nieulegająca korozji oraz odrzuceniu przez organizm. Przy pompowaniu balonu pacjenci mogą odczuwać bóle wieńcowe.

Zab obarczony jest takimi samymi powikł jak koronarografia oraz specyficznymi dla samego zabiegu:

- zator t. wieńcowej,

- zamknięcie t. wień,

- rozerwanie t. wień,

- tamponadę serca,

- groźne zab rytmu serca

W trakcie plastyki pacj otrzymuje heparynę, dlatego koszulkę naczy usuwa się po 5-6h i zakłada opatrunek uciskowy, po którym leży 24h

Echokardiografia
Metoda ultradźwięk obrazowania serca. Dzięki badaniu możliwe jest: -uwidocznienie struktur serca (przedsi, przegrody międzyprzed, zastawek przeds-komor, komór, przegr międzykomorowej)

-dużych pni tętniczych i ich zastawek

- systemowych i płucnych naczyń żylnych

- obecność płynu w worku osierdziowym

Zaletą jest możliwość bad przepływów wewnątrzsercowych technik dopplerowskimi w trybie fali pulsacyjnej i ciągłej oraz znakowania przepływu kolorem. Dzięki temu można ocenić morfologię i czynność serca. Pozwala na ocenę kurczliwości globalnej i odcinkowej mięśnia sercowego.

Echokardiografię można wykonać przez przełykowo. Głowica umieszczona jest na końcu endoskopu i wprowadzana do przełyku.

ECHO ułatwia kwalifikację do CABG

Wskazania do cabg

Indywidualne dla pacjenta - rozważyć możliwości tech, ryzyko, trwałość efektu leczo (korzyść z lecz), czy są możliwości lecz metod kardio inwaz

Cel cabg

Całkowita rewaskularyzacja wszystkich głównych naczyń wieńcowych i ich gałęzi zwężonych krytycznie >75% z wyjątkiem tych, których średnica jest < niż 1mm

Pomostowanie naczyń wieńcowych Operację wykonuje się w zniecz ogól. Jej istota polega na wszyciu „pomostów” omijających zwężenia w naczyniu wieńcowym, co skutkuje poprawą ukrwienia serca i ustąpieniem dolegliwości.

Pomosty wykonuje się z własnych naczyń krwionośnych pacjenta. Są to:

- żyła odpiszczelowa wielka

- tętnica piersiowa wewnętrzna lewa (LIMA) i prawa (RIMA)

- t. promieniowa- ( test ALIENA)

- Rzadko t. żołądkowo - sieciowa lewa, homograf żyły odpiszczelowej ze zwłok

Obecnie „złotym standardem”, jest wykonywanie pomostu z t. piersiowej wew lewej do gałęzi przedniej zstępującej lewej t. wieńcowej tzw. LIMA-LAD. W świetle obecnej wiedzy kardiochirurg przeprowadzonych bad, pomost ten zachowuje drożność przez wiele lat, a odległe wyniki są lepsze niż w przypadku wszczepienia stentu.

Tech pomostowania naczyń wieńcowych

1. CABG- klasyczna metoda z użyciem sztucznego płuco- serca i zatrzymaniem akcji serca. Jej zaletą jest bardzo dobre uwidocznienie i stabilizacja pola oper. Bezpieczne krążenie do 6h, dłuższe może powodowa zatykanie oksygenatora.

2. OPCAB- wykonanie pomostów bez użycia sztucz płuco- serca (na bijącym sercu). Jej zaletą jest zmniejszenie powikłań wynikających z krąż pozaustroj. Używamy stabilizatorów unieruchamiających wybrane miejsce serca.

3.MIDCAB -wykonuje się niewielkie okienko w ścianie klp, przez które można osiągnąć jedynie przednią ścianę serca. Operację wykonuje się na bijącym sercu bez użycia krążenia pozaustrojowego.

Wczesne wyniki cabg

Późne wyniki cabg

Przeżycie 5-letnie - 90%; 1

0-letnie -75 %

Procedury chirurgiczne wykonywane z cabg

- Resekcja tętniaka LV

- Naprawa lub wymiana zastawki mitralnej w przypadku niedomykalności niedokrwiennej

- Zamknięcie VSD pozawałowego

- Endarektomia tętnic szyjnych

Kardiowersja Jest metodą przywracania prawidłowego rytmu serca (rytmu zatokowego). Stosuje się ją w przypadku nadkomorowych zaburzeń rytmu (migotanie lub trzepotanie przedsionków).

Kardiowersja farmakologiczna polega na próbie przywrócenia rytmu zatokowego za pomocą leków antyarytmicznych.

Kardiowersja elektryczna polega na próbie przywrócenia rytmu zatok za pomocą elektrycznej stymulacji mięśnia sercowego. Stymulację przeprowadza się za pomocą kardiowertera-defibrylatora. Standard używa się elektrody mostkowej (przykładana do mostka pacjenta) i elektrody koniuszkowej (przykładana do ściany klp na lewo i do dołu od lewego sutka). Rzadziej wykorzystuje się ułożenie elektor tył-przód (elektrody przyklejane: pierwsza do mostka, druga między łopatkami pacjenta). Istnieje również możliwość wykonania kardiowersji "od wewnątrz" przy użyciu elektrody wprowadzonej do serca za pomocą cewnika naczyniowego. Jest to jednak metoda stosowana bardzo rzadko. Kardiowersja bezpośrednia przy użyciu łyżek-elektrod w czasie zabiegu kardiochirurgicznego

Kardiowersję elektryczną wykonuje się w znieczuleniu. Pacjent musi być na czczo. Dożylnie podaje się lek, który wywołuje kilkumin sen. Przed zab pacjenta poddaje się sedacji: zniecz ogólne uzyskuje się najczęściej propofolem, etomidatem i fentanylem. W tym czasie, pod kontrolą EKG, wyzwala się kilka impulsów elektry. Energia impulsu, w zależności od charakteru i czasu trwania arytmii, budowy ciała pacjenta oraz parametrów kardiowertera, waha się od kilkunastu do kilkuset dżuli. W nowoczesnych kardiowerterach dwufazowych maksymalna energia wynosi 200J, w starszych modelach360J.

Impuls z kardiowertera ma za zadanie stłumić chaotyczną aktywność elektryczną przedsionków serca, w pewnym sensie wyzerować tą część układu bodźcoprzewodzącego, co pozwala na przejęcie kontroli przez węzeł zatokowy - fizjol źródło rytmu serca. Moment wyzwolenia impulsu jest zsynchronizowany z wykresem EKG w ten sposób, by nie miał wpływ jedynie na aktywność elektry przedsionków, nie komór.

Przed zab konieczne jest ustalenie, jak długo trwa arytmia. Nadkomorowe zaburzenia rytmu związane są z nieprawidłową kurczliwością przedsionków serca. Może to sprzyjać powstawaniu skrzeplin. Po przywróceniu rytmu zatok, powraca prawidłowa funkcja skurczowa przedsionków. Ewentualna skrzeplina może w takiej sytuacji zostać wypchnięta do naczyń krwionośnych i zadziałać jak korek, wywołując udar mózgu lub zator t. płucnej. Aby uniknąć takich powikłań, pacjent musi być odpowi przygot do zab.

Konieczne jest wyk bad ECHO

Stosowanie doustnych leków p/krzepliwych (np. acenokumarol) na 4 tyg przed zab. W niektórych sytuacjach wykonuje się kardiowersję po uprzednim podaniu heparyny. W sytuacjach skrajnych, gdy arytmia stanowi bezpośrednie zagrożenie życia pacjenta, Kardiowersję wykonuje się w trybie ostrym.

Przyg pacjenta do kardiowersji

- Zab wykonywany w trybie planowym wymaga uzyskania pisemnej zgody pacjenta

- Podczas zab powinien być obecny anestezjolog

- Powinna odbywać się w pomieszczeniu gdzie jest możliwość monitorowania czynności życiowych, z dostępem do zestawu reanimac, tlenu, respiratora oraz ssaka

- Przed zab należy oznaczyć stężenie elektrolitów: K, Mg oraz INR- u pacj na stałe przyjmujących acenokumarol

- Na 5-6h przed pacjent powinien pozostać naczczo - zniecz ogólne

- Przed zab należy wysycic pacjenta lekami p/arytmicznymi, aby umożliwić kontrolę rytmu, ułatwia powrót rytmu zatokowego i utrwala prawidłowy rytm serca

Defibrylacja elektryczna

Zabieg medyczny, stosowany podczas reanimacji. Polega na zastosowaniu impulsu elektrycznego prądu stałego o określonej energii, zewnętrznie poprzez powierzchnię klp w celu wygaszenia najpoważniejszych zaburzeń rytmu serca - migotania komór oraz częstoskurczu komorowego bez tętna.

Defibrylacja dosłownie oznacza zakończenie migotania komór. Jest jedyną, a zarazem skuteczną metodą zwiększającą szanse przeżycia podczas ciężkich zaburzeń pracy serca. Wykonana w ciągu 3 minut od utraty przytomności pozwala na przeżycie w 75% przypadków.

Migotanie komór leży u podłoża zdecydowanej większości przypadków nagłego zatrzymania krążenia u dorosłych, które prowadzi do śmierci klinicznej. Obecnie obowiązujący standard w Wytycz Europ Rady Resuscytacji 2005 podaje energię jednorazowego wyładowania dla defibrylatorów jednofazowych 360J a dla dwufazowych 150-200/360J.

Defibrylacja jest zabiegiem, który będzie skuteczny jedynie przy wdrożeniu działań wspomagających. Zatem po wyładowaniu należy niezwłocznie przystąpić do uciskania mostka przez 2 minuty (5 cykli resuscytacyjnych: 30 uciśnięć/2 oddechy - skrót, RKO), aby umożliwić sercu podjęcie prawidłowego rytmu z węzła zatokowo-przedsionkowego.

Po 2 min RKO można rozpocząć kolejny cykl:

- ocenę rytmu serca (EKG)

- (jeśli wymagane) wyładowanie

- uciskanie mostka przez 2 min.

Defibrylację za pomocą automatycznych defibrylatorów zewnętrznych (AED) może przeprowadzić każda przeszkolona z tego zakresu osoba. AED wydaje proste komendy głosowe dotyczące techniki wykonywania zabiegu, np. miejsce ułożenie elektrod czy zasad bezpieczeństwa.

Ułożenie elektrod Pomiędzy elektrodami powinna znaleźć się okolica serca objęta migotaniem komory. W tym celu przykłada się dwie elektrody do przedniej powierzchni klp, zawsze osią długą równolegle do osi długiej ciała. Typowo: mostek-koniuszek.

-prawa elektroda (mostkowa)-po prawej stronie mostka, poniżej obojczyka.

-lewa elektroda (koniuszkowa)-w V przestrzeni międzyżebrowej w linii pachowej środkowej.

Ułożenie alternatywne:

- po prawej i lewej stronie klp w linii środkowopachowej,

- w okolicy koniuszkowej i w górnej części pleców po stronie prawej lub lewej,

- okolica przedsercowa i plecy tuż poniżej lewej łopatki.

Nie wszystkie mechanizmy zatrzymania pracy serca zawsze poddają się defibrylacji. Takim mechanizmem jest, asystolia, która jest sygnalizowana ciągłym sygnałem i płaską linią na monitorze.

Dobrze poddającym się defibrylacji rytmem jest:

- migotanie komór,

- trzepotanie komór i

- częstoskurcz komorowy, ale i to pod warunkiem uprzedniego solidnego natlenienia serca w drodze normalnego masażu serca.

Rodzaje defibrylacji

-Pośrednia- przyłożenie elektrod do klp i wyładowaniu dużej energii

-bezpośrednia -możliwa wyłącznie w warunkach sali operacyjnej i polega na przyłożeniu specjalnych elektrod wewnętrznych bezpoś do serca i wyładowaniu o wiele mniejszej energii niż podczas defibrylacji poś

wczesną defibrylacją

- Defibrylacja elektr jest kluczowym ogniwem łańcucha przeżycia:

- Migotanie komór (VF) i częstoskurcz komorowy bez tętna (VT)-Defib elektr jest najskutecz i definitywnym sposobem leczenia tych stanów.

- Defibrylacja wykonana w czasie do 1 min jest w 90% efektywna, do 5 min - w 50%, a do 7 min -w 30% efektywna

Czynniki wpływające na skuteczność defibrylacji:

-czas od wystąpienia VF/VT

-rozległość zmian.

Impedancja klatki piersiowej, czyli całkowity opór elektryczny poszczególnych tkanek klp, zależy od:

-grubości tkanek

-wielkości elektrod lub łyżek (średnica 12 cm dla dorosłych)

-stosowanych substancji zmniejszających opór skóry (żel półstały, płynny)

-liczby poprzednich wyładowań

-masy ciała.

Wynosi ona 70-80 W i zmienia się w zależności od fazy oddechu, najmniejsza wartość występuje na końcu wydechu

Aktualne zasady stos defib

-możliwie jak najszybciej od NZK

-pojedyncze wyładowania energii

-wartość energii każdego wyładowania 360J - Defibrylator jednofazowy

-defibrylator dwufazowy-120-150J zgodnie z zaleceniem producenta (wyraźnie zaznaczonym na urządzeniu). Jeżeli brak wyraźnie określonych zaleceń zastosować energię 200J.

-po wykonaniu pojedynczego wyładowania prowadzimy przez 2 min RKO, a następnie dokonujemy oceny aktualnego rytmu serca

-należy przestrzegać poprawnej techniki wykonania defibrylacji (miejsce przyłożenia, wielkość elektrod, docisk do skóry, środek przewodzący)

-nie należy stosować żelu o niskim przewodnictwie, np. żel do USG

-elektrody samoprzylepne są korzystniejsze i bezpieczniejsze. Dają możliwość zarówno defibrylacji, jak i monitorowania EKG u pacjenta

-II i kolejne (jeżeli konieczne) wyładowania energii przez defibrylator I-fazowy wynoszą 360J, w defibrylatorze II-fazowym. Wyładowania kolejne energią taką samą lub wyższą jak w pierwszym wyładowaniu

-absolutnie przestrzegać zasad bezpieczeństwa.

Bezpieczna defibrylacja

-zapewnić bezpiecze zespołowi resuscytacyjnemu

-unikać wilgoci w otoczeniu i ubraniu, przed defib osuszyć klp

-unikać bezpoś i poś kontaktu z chorym w momencie wyładowania

-w trakcie defibrylacji nie dotykać sprzętu: zest do iniekcji dożylnych, wózka z pacj, worka do wentyl itp.

-osoba wykonująca defib nie dotyka powierzchni elektrod; żel, którym pokrywa się elektrody, nie powinien być rozlany na klp pacjenta

-osoba, która wyzwala wyładowanie energii, musi głośno ostrzec: odsunąć się od pacjenta i upewnić się, że personel to wykonał

-defibrylator klasyczny należy ładować po przyłożeniu łyżek do klatki piersiowej ratowanego

-nie wolno ładować defibrylatora trzymając łyżki w powietrzu

-jeżeli jest jeden ratownik, może sam zwiększać poziom energii korzystając z regulatora na łyżkach

-w przypadku obecności rozrusznika serca- łyżki defibrylatora muszą znajdować się w odległość około 12-15 cm od niego

-należy usunąć plastry do przezskórnego podawania leków, jeżeli znajdują się na klp chorego

-nadmierne owłosienie klatki piersiowej przed defibrylacją należy usunąć, bowiem sprzyja ono powstawaniu łuku elektr i oparzeniu

-elektrody lub łyżki muszą ściśle przylegać do skóry klatki piersiowej

Zasady użycia defib klasycznego:

1.Potwierdzic NZK -sprawdzić tętno

2.Potwierdzic migotanie komór (VF) na monit lub za pośrednictwem łyżek

3.Ułożyć łyżki na podkładkach z żelem (jedna poniżej prawego obojczyka przy mostku, druga nad koniuszkiem serca)

4.Wybrac właściwy poz energii za pomocą pokrętła na łyżk lub aparacie

5.Spraw, czy w strefie defibrylacji nie ma dużego przepływu tlenu

6.Naładowac defibrylator

7.Ostrzec obecnych, aby odsunęli się od pacjenta

8.Spraw na monitorze, czy to jest VF/VT i dokonać wyład energii

9. rozpocząć RKO i prowadzić przez 2 min (5 cykli 30:2)

10. Dokonać oceny rytmu serca

11. Jeżeli utrzymuje się rytm do defib, powtarzać czynności od 3-do 8.

12. Jeśli stwierdzi się asystolię. Należy potwierdzić to za pomocą zapisu z elektrod i postępować zgodnie z algorytmem ALS

Automatyczne defib zew AED

urządzenia, za pomocą, których wykonuje się defib elektr w migotaniu komór lub częstoskurczu komorowym bez tętna.

Same analizują zapis rytmu serca. Sygnał elektr wytwarzany przez m. serca jest transmitowany przez dwie elektrody samoprzylepne, analiz przez mikroprocesor, a postawione rozpoznanie rodzaju zaburzeń rytmu jest przekazane ratownikowi przez głośnik lub zapis na ekranie.AED ma zaprogramowane wielkości energii - zgodne z aktualnymi wytycznymi, sam ładuje energię, a wyzwolenie jej dokonuje się automat lub przez ratownika (tryb półautomatyczny). AED posiada pamięć, co pozwala na przechowywanie danych.


Wyszukiwarka