PRZENOŚNIK TAŚMOWY
1. Główne cechy charakteryzujące materiał transportowany luzem.
-masa usypowa [t/m^3]
-granulacja a[mm]
-kąt naturalnego usypu [ ]
-współczynniik tarcia wewnętrznego i zewnętrznego
2. Masa usypowa-jest to masa jednostki objętości materiału swobodnie usypanego wyrażonego w [t/m^3]. Masa usypowa zależy od ziarnistości brył (granulacji) materiału, stanu i stopnia nasycenia go wilgocią. Znajomość masy usypowej transportowanego materiału jest jedną podstawowych informacji dla określenia:
-wydajności urządzenia transportowego,
-wyboru typu i rodzaju przenośnika,
-obliczenia sił występujących w czasie transportu.
Materiały transportowe dzielimy ze względu na masę usypową na: lekkie, średni ciężkie, ciężkie, bardzo ciężkie.
3. Kąt naturalnego usypu - jest to kąt zawarty między tworzącą powierzchni sożka usypanego materiału na płaszczyźnie z poziomem. Jeżeli usypany stożek materiału znajduje się w ruchu, podczas transportu, to kąt naturalnego usypu w ruchu przyjmuje wartość odmienną od wartości w stanie spoczynku. Wielkość kąta naturalnego usypu w ruchu jest z reguły mniejsza od kąta naturalnego usypu w spoczynku i w przybliżeniu wynosi
.
4. Granulacja. - znajomość granulacji brył materiału jest potrzebna do określenia elementów nośnych przenośników takich jak: -szerokości taśmy (dla przen. taśmowego), -płyty (dla przen. płytowych), -kubełków (dla przen. kubełkowych)
5. Prawidłowy dobór taśmy. Potrzebne są do tego nast. informacje: -rodzaj transportowanego materiału, jego granulacja i gęstość, wilgotność, ostrość krawędzi ziarn, temperatura.
- wydajność praktyczna, teoretyczna (max. i średnia)
-parametry drogi transportowej: długość przenośnika, różnica poziomów między punktami załadunku i wyładunku, zakrzywienia przenośnika (profil trasy), -prędkość taśmy, -obliczenie oporów ruchu przenośnika i zapotrzebowanie mocy.
6. Wydajność urządzeń transportowych o ruchu ciągłym określa się w jednostkach May [t] lub w jednostkach objętości [m^3] transportowanego materiału (nosiwa) przemieszczanego w jednostce czasu. Za jednostkę czasu zazwyczaj przyjmuje się godzinę [h], można również przyjąć czas zmiany roboczej, dobę lub rok.
Wydajność praktyczna: Wp=Wt*
Wyd. toret. : Wt=3600*F*v* [t/h]
F-teoretyczny przekrój strumienia materiału [m^2],
v-prędkość ruchu przenośnika [m/s]
2 projekt
7. Podstawowe urządzenia ładunkowe obsługujące kontenery: kontenerowe suwnice bramowe, żurawie kontenerowe, suwnice bramowe samojezdne na pneumatykach gumowych, kontenerowe wozy bramowe. Urządzenia te pracują ruchem przerywanym, który odbywa się w powtarzających się po sobie cyklach.
8. Cykl pracy urządzeń przeładunkowych składa się z okresu postoju podczas zawieszania i zdejmowania ładunku, okresu jazdy urządzenia przeładunkowego z ładunkiem oraz z okresu jazdy po nowy ładunek. Ostatecznie cykl pracy urządzeń przeładunkowych składa się z dwóch okresów jazdy i z dwóch okresów postoju (zawieszanie i zdejmowanie ładunku).
9. Właściwy cykl transportowy jest to przewóz ładunku z punktu podjęcia do punktu odłożenia (na drodze l[m] w czasie t[s]) i powrót środka transportu do pkt. wyjściowego.
10. Wydajność teoretyczna Th - dla suwnicy bramowej kontenerowej o pracy przerywanej oblicza się przy uwzględnieniu liczby cykli możliwych do zrealizowania w ciągu jednej godziny według wzoru
Th=Qmax*ich
Qmax-max., konstrukcyjnie dopuszczalny udźwig suwnicy;
ich [l/h]-liczba cykli ładunkowych możliwa do wykonania w ciągu jednej godziny pracy urządzenia.
11. Liczbę jednostek ładunkowych (kontenerów), które zdolna jest obsłużyć suwnica kontenerowa na placu składowym kontenerów przedstawia zależność: Th=Jp*2600/tśr.c [jedn.ład./h]
Jp-liczba przeliczeniowa jednostek ład. obsługiwanych przez suwnicę;
tśr.c.[s]-średni czas trwania cyklu ładunkowego
Jk=liczba jednostek ład. (kontenerów); -współczynnik przeliczeniowy uwzględniający wielkość kontenera.
12. Wielkość współczynników przeliczeniowych>
Ozn. kontenera/Masa ładunku/Wielk. współ. przelic.
1A/30/1,5 1B/25/1,25 1C/20/1,0 1D/10/0,5
13. Wydajność praktyczna
W(p/r)-to jest indeks=Wt/h*hd*dr*(fi)
hd-liczba godzin pracy suwnicy w ciągu doby, dr-liczba dni pracy efektywnej w ciągu roku,
(fi)-współczynnik korygujący wydajność praktyczną
3 PROJEKT
14. Metoda oporów jednostkowych -polega na obliczaniu poszczególnych składowych oporów. Metoda ta zalecana jest dla przenośników długich (powyżej 2500m) .
15. Metoda podstawowa - obejmuje wszystkie te metody, w których opory ruchu oblicza się jak dla tarcia suchego. Metoda podstawowa pozwala uzyskać zadawalającą dokładność obliczeń oporów ruchu przenośnika taśmowego dla przenośników o długości od 60 do 2500m.
Opory ruchu taśmy przenośnikowej obciążonej transportowanym materiałem w ruchu ustalonym:
C,f-współczynniki oporów ruchu, mT-masa taśmy w jednym cięgnie [kg], mk-masa części obrotowych krążników w cięgnie górnym, Md-masa części obrotowych krążników w cięgnie dolnym, mN-masa nosiwa, g-przyspieszenie ziemskie, alfa-nachylenie przenośnika, Qp-wydajność praktyczna, L-długość przenośnika [m], V-prędkość taśmy [m/s]
B-szer. taśmy, mtj-masa jednostkowa taśmy [kg/m^2]
ng, ne- liczba zestawów krążników nośnych i nadawowych; zg, ze-liczba krążników w zestawie nośnym i nadawczym; mg,me-masa części obrotowych krążnika nośnego i madawowego
nd-liczba zestawów krążników dolnych; zd-liczba krążników w zestawie dolnym
Li-dł. odinka, na którym taśma jest obciążona urobkiem o masie jednostkowej mi-masa jednostkowa urobku [kg/m]
Qm-wydajność przenośnika [kg/s], V-prędkość taśmy [m/s]
16. Moc napędu przenośnika taśmowego:
nc-sprawność mechanizmu napędowego
nsp-sprawność sprzęgła (=0,99), nr-sprawność przekładni (=0,98^n) n-liczba stopni; nb- sprawność bębna (=0,94-0,96)
1. Główne cechy charakteryzujące materiał
transportowany luzem.
2. Masa usypowa
3. Kąt naturalnego usypu
4. Granulacja.
5. Prawidłowy dobór taśmy.
6. Wydajność urządzeń transportowych o ruchu
ciągłym
7. Podstawowe urządzenia ładunkowe
obsługujące kontenery
8. Cykl pracy urządzeń przeładunkowych
9. Właściwy cykl transportowy
10. Wydajność teoretyczna
11. Liczbę jednostek ładunkowych (kontenerów),
12. Wielkość współczynników przeliczeniowych>
13. Wydajność praktyczna
14. Metoda oporów jednostkowych
15. Metoda podstawowa
16. Moc napędu przenośnika taśmowego: