 | Pobierz cały dokument fizy.cw.34.mibm.wip.pw.fizyka.2.laborki.fiza.2.34.doc Rozmiar 305 KB |
Cel ćwiczenia:
Wyznaczenie podatności magnetycznej dla grafitu, miedzi i mosiądzu
Określenie który z podanych pierwiastków, jest diamagnetykiem bądź paramagnetykiem
Porównanie otrzymanych wartości podatności magnetycznej z wartościami tablicowymi
Część teoretyczna:
Podstawowym pojęciem nierozłącznym z naszym ćwiczeniem, jest pojęcie pola magnetycznego.
Jest to przestrzeń, w której siły działają na poruszające się ładunki elektryczne a także na ciała mające moment magnetyczny niezależnie od ich ruchu. Pole magnetyczne jest obok pola elektrycznego przejawem pola elektromagnetycznego. W zależności od opisu (obserwatora), to samo zjawisko może być opisywane jako objaw pola elektrycznego, magnetycznego lub obu.
Pole magnetyczne jest polem wektorowym, natomiast wielkość fizyczna używana do opisu pola magnetycznego to indukcja magnetyczna. Kierunek pola określa ustawienie igły magnetycznej lub obwodu, w którym płynie prąd elektryczny.
Obrazowo pole magnetyczne przedstawia się jako linie pola magnetycznego. Źródłem pola magnetycznego są:
poruszające się ładunki elektryczne,
przewodniki w których płynie prąd elektryczny,
ciała namagnesowane,
zmienne w czasie pole elektryczne.
Przewodnik z prądem oraz ciało namagnesowane możemy traktować jako ciało w którym poruszają się ładunki. Takie ładunki mogą poruszać się w dwojaki sposób. Najczęściej spotykanym rodzajem ruchu ładunków jest przepływ prądu elektrycznego. Związane z tym rodzajem ruchu pole magnetyczne określa prawo Ampera i prawo Biota-Savarta. Drugim ruchem ładunku, powszechnym w mikroświecie, jest t ruch orbitalny naładowanej cząstki lub ruch związany z jej własnym momentem pędu (spinem). Pomimo powszechności ruchu ładunków w otaczającym nas świecie tylko niektóre ciała i to po zastosowaniu odpowiednich zabiegów mogą stać się źródłem zewnętrznego pola magnetycznego.
Wielkością charakteryzującą cząsteczki o właściwościach magnetycznych, jest wektor momentu magnetycznego
. Jest to wektor określający związek pomiędzy momentem siły K działającej na cząsteczkę, a momentem indukcji magnetycznej B. Związek ten wygląda następująco:
W zależności od posiadanego momentu magnetycznego, cząsteczki możemy podzielić na dwie podstawowe grupy. Są to:
diamagnetyki - wypadkowy moment magnetyczny jest równy zero
paramagnetyki - wypadkowy moment magnetyczny jest większy od zera
Rozwińmy trochę szerzej pojęcie dia i paramagnetyków.
 | Pobierz cały dokument fizy.cw.34.mibm.wip.pw.fizyka.2.laborki.fiza.2.34.doc rozmiar 305 KB |