OPB-egzamin, Organizacja produkcji budowlanej, Organizacja produkcji budowlanej


Inwestycje budowlane - nakłady finansowe, które przechodzą przez proces inwestycyjny w celu uzyskania zamierzonych efektów

Przedsięwzięcie inwestycyjne - najszersze ujęcie programu inwestycyjnego przewidzianego do realizacji w określonym celu, miejscu i czasie.

Zadanie inwestycyjne - część zakresu rzeczowego przedsięwzięcia, która może być z niego wyodrębniona jako nierozerwalna całość gospodarcza a po oddaniu do użytku pozwala na eksploatację. Np. przedsięwzięcie - osiedle ; zadanie - budynek mieszkalny

Obiekt budowlany - budynek, budowla inżynierska, instalacja przemysłowa lub urządzenie stanowiące część zadania inwestycyjnego.

Cykl realizacji - okres czasu w którym przebiega realizacja inwestycji

Metody organizacji pracy - Roboty , na budowie można prowadzić metodą :

  1. równoczesnego wykonania,

  2. kolejnego wykonania,

  3. pracy równomiernej.

Met. równoczesnego wykonania polega na jednoczesnym prowadzeniu robót na różnych obiektach lub działkach przez brygady specjalizowane albo kompleksowe. Zaletą tej met jest szybkość wykonania. Wadą natomiast nierównomierność pracy ludzi i sprzętu oraz zużycia materiałów co stwarza duże trudności organizacyjne i techniczne.

Met. kolejnego wykonania różni się od poprzedniej, że poszczególne roboty na obiekcie lub działce są wykonywane jedna po drugiej. Do wykonania następnej roboty można przystąpić po całkowitym zakończeniu robót poprzedzających. Wadą jest długi cykl budowy i brak ciągłości pracy brygad. Zaletą met jest możliwość racjonalnego ułożenia kolejności robót.

Met. pracy równomiernej - polega na wykonywaniu poszczególnych procesów roboczych bez przerw przez brygady specjalizowane lub kompleksowe, posługujące się stałym zestawem środków produkcji. Przechodzenie brygad z działki na działkę organizuje się w ten sposób, że po wykonaniu robót przez jedną brygadę na danej działce, przechodzi ona na działkę następną, a na jej miejsce wchodzi brygada następna, która wykonuje kolejny proces roboczy.

1.ETAPY I FAZY PROC.INWESTYCYJNEGO

Proces inwestycyjny- ogół czynności zmierzających do stworzenia nowych lub powiększenia już istniejących środków trwałych

Proces inwestycyjny:

I Etap : Etap przygotowania inwestycji:

* I faza : analiza i ocena potrzeb - studium wykonalności inwestycjiinterdyscyplinarne opracowanie w celu określenia:

- celu i programu inwestycji

- rynkowego uzasadnienia inwestycji

- ekonomicznej efektywności inwestycji

- kosztu inwestycji

- technicznej wykonalności inwestycji

- zdolności organiza. firmy do przeprowadz.inwers.

0x08 graphic
STUDIUM WYKONALNOŚCI

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

Wyk.pod wyk.pod wykonnalność wzg. tech wzg. rynkowym

pod wzg finans.

Pod wzg.organizacyjnym

* II faza : programowanie (określenie charakteru,celu , wielkości inwestycji,kosztu i efektywności inwestycji,wybór lokalizacji inwestycji)

* III faza : planowanie(planowanie:a) dyrektywne-wieloletnie bądź roczne; b) operatywne-kwartalne,dobowe,miesięczne)

* IV faza: projektowanie (projektowanie przez biura lub komórki projektowe; spotkania z inwestorami i omawianie szczegółów i zmian w projekcie)

II etap : realizacji (faza wykonawcza obejmuje sporządzenie budowlanych opracowań projektowych)

I faza : wykonawstwo

II faza : wyposażenie

III faza :sprawdzenie i odbiór

IV faza: osiągnięcie przez inwestycję projektowanych zdolności produkcyjnych

Proces inwestycyjny rozpoczyna się z chwilą podjęcia decyzji o budowie.

STUDIUM WYKONALNOŚCI:

- wykonanie pod względem finansowym

Studium wykonalności:

Cel badań rynku:

-określenie rynkowego uzasadnienia inwestycji

-zmniejszenie ryzyka i niepewności związanych z inwestycją

-rozwiązanie problemu decyzyjnego

2.UCZESTNICY PROC.INWESTYCYJNEGO-prawa i obow.

Inwestor - osoba lub instytucja zalecająca wykon.obiektów lub budynków mająca fundusze i uregulowane sprawy prawne dotyczące wywłoszczenia terenu, prawa własności.

OBOWIĄZKI: 1.wniosek do Organu Administracji Państwowej o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu; 2.uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania zabudowy i terenu; 3. zlecenie projektu osobom o odpowiednich kwalifikacjach; 4.uzyskanie pozwolenia na budowę; 5. zawiadomienie właściwego organu o rozpoczęciu budowy; 6. odbiór robót ,7.zorganizowanie placu bud. 8. może ustanowić inspektora nadzoru inwestorskiego, 9.może zobowiązać projektanta do nadzoru autorskiego

Inwestor zastępczy - instytucja która na zlecenie inwestora pełni jego funkcję za odpowiednią opłatą.

Inspektor nadzoru inwestorskiego- przedstawiciel inwestora na placu budowy mający uprawnienia budowlane. OBOWIĄZKI I PRAWA:1.sprawdzenie jakości wykonywanych robót budowlanych, 2. spr. I odbiór robót budowl. ulegających zakryciu, 3. potwierdzenie faktycznie wykonywanych robót oraz usunięcie wad, a także na żądanie inwestora kontrolowanie rozliczeń budowy, 4. może wydawać kierownikowi budowy polecenia potwierdzone wpisem do dziennika budowy dotyczące usunięcia nieprawidłowości, odkrycia robót lub elem. zakrytych, 5. przedstawienie ekspertyz prowadzonych robót, 6. żądać od kierownika budowy dokonania poprawek lub ponownego wykonania wadliwie wykonanych robót

Projektant - osoba która posiada uprawnienia projektowe, ma pełną odpowiedzialności służbową, cywilną lub karną za niewykonanie projektu.

OBOWIĄZKI I PRAWA:1.opracowanie projektu obiektu budowlanego zgodnie z ustaleniami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy, wg PN i zgodnie ze sztuką budowlaną, 2.uzyskanie wymaganych opini, uzgodnień i sprawdzeń rozwiązań projektowych, 3.wyjaśnienie wątpliwości dotyczących projektu, 4. sprawdzenie nadzoru inwestorskiego na żądanie inwestora, 5. ma wstęp na teran budowy i dokonywania zapisów w dzienniku budowy, 6.żądania wpisem do dziennika budowy wstrzymania robót budowlanych w razie stwierdzenia możliwości powstania zagrożenia oraz wykonania ich niezgodnie z projektem, 7. pomoc w sporządzaniu wniosku o wydanie decyzji o warunkach zagospodarownia i zabudowy terenu;

Kierownik budowy - odpowiedzialny za realizację i organizację budowy.

OBOWIĄZKI I PRAWA:1.protokularne przejęcie od inwestora i odpowiednie zabezpieczenie terenu budowy wraz z obiektami budowlanymi, urządzeniami i stałymi punktami osnowy geodezyjnej, 2.prowadzenie dokumentacji budowy, 3.wstrzymanie robót bud. w przypadku stwierdzenia możliwości zagrożenia, 4.zawiadomienie inwestora o wpisie do dziennika bud. dotyczące wstrzymania robót budowlanych, 5.zgłaszanie inwestorowi do sprawdzenia lub odbioru wykonanych robót ulegających zakryciu, 6.przygotowanie dokumentacji powykonawczej, 7.ustosunkowanie się w dzienniku budowy do zaleceń w nim zawartych, 8.wystąpienie do inwestora w sprawie zmian dotyczących budowy, 9.jego prawem i obowiązkiem jest bezpośrednie sterowanie procesem budowlanym, musi współpracować z inwestorem, projektantem, dostawcami maszyn i urządzeń.

3.POWIĄZANIA UCZESTNIKÓW PROC.INWESTYCYJNEGO W UKŁADZIE:

A) generalnego wykonawcy

B) generalnego realizatora inwestycji

C) w systemie gospodarczym

D) w formie tradycyjnej: (plusy met.) wysoki stopień pewności: cen,czasu realizacji; konkurencja cenowa między wykonawcami; elastyczność w stosunku do zmian projektowych; (minusy met.) niełatwe do ułożenia związki między stronami; projektant nie ponosi odpowiedzialności za wykonywanie robót; wykonawca nie ma wpływu na wykonawstwo; późniejsze wejście wykonawcy nabudowę w porównaniu z innymi metodami; konieczność większej koordynacji robót

E) wykonawstwo wraz z projektowaniem:

(plusy met.) połączenie odpowiedzialności za projekt i wykonanie; konkurencyjność cenowa; gwarantowane koszty i czas budowy; szybkie wejście wykonawcy na budowę; optymalizacja wykonania.

(minusy met.) wymagany wysoki stopień organizacji i ekspertyz; wymagania klienta mogą być rozbieżne z wymaganiami realizatora

F) Gri - nadzór kompleksowy

F) „ pod klucz” - stos. Do proj. Interdyscyplinarnych, dużych, wymagających zaawansowanej technologii

(plusy met.) min. Wysiłku ze strony inwestora; stabilność ceny;

(minusy met.)koszt realizacji do 20% droższy do systemu częściowego; brak wpływu klienta na prowadzenie inwestycji.

5.PODZIAŁ HARMONOGRAMÓW BUD. I ICH ZWIĄZEK Z PLANAMI PRZEDSIĘBIORS. :

Harmonogramy budowlane służą do :

planowania produkcji budowlanej, przedstawiają przebieg w czasie poszczególnych czynności oraz podają zapotrzebowanie na środki produkcji w różnych okresach trwania procesu produkcyjnego. Zależnie od zakresu rozróżnia się następujące harm budowy:

-zespołu obiektów,

-poszczególnych obiektów,

-poszczególnych rodzajów robót.

Harm te różnią się między sobą szczegółowościa.

W zależności od etapu opracowania projektu organizacji budowy wyróżnia się;

Harmonogramy dyrektywne- obejmują cały cykl realizacji obiektu

Harmonogramy ogólne- dotyczą poszczególnych

obiektów i obejmują cały okres ich wykonania; jest podstawą planowania i organizacji budowy

Harmonogramy szczegółowe - są podst do wykonania planów operatywnych miesięcznych, tygodniowych i dobowych dla poszczególnych ogniw organizacyjnych budowy, mogą dotyczyć poszczególnych el budowli lub określonych rodzajów robót, są opracowane najczęściej dla miesięcznych okresów realizacji.

Sporządza go zwykle wykonawca.

Dla potrzeb planowania, organizacji i kontroli przebieg robót o założonej technologii i organizacji.

Jest narzędziem operatywnego zarządzania przez kierowników budowy.

Każdy z wymienionych wyżej harm. składa się z 3 zasadniczych elementów:

- zestawienia analityczne. (niezbędne dane liczbowe)

- części graficznej w odpowiedniej skali czasu

- części obejmującej wykresy sprawdzające obejmujące: harmonogramy zatrudnienia, pracy sprzętu, finansowy

---------------------------------------------------------------

  1. planowanie dyrektywne

Polega na skoordynowaniu podst zadań podejmowanych przez inwestora, wykonawców i dostawców w celu realizacji inwestycji. Istotą jest określenie terminów rozpoczęcia i zakończenia obiektu a także zaplanowanie przebiegu robót przedwykonawczych.

  1. planowanie operatywne

musi być dostosowane do planowania dyrektywnego. Musi uwzgl aktualne warunki realizacji. Dzieli się na : miesięczno - tygodniowe (tygodniowo - dobowe).

W planowaniu stos są 3 techniki :

1.posługiwanie się harmonogramem budowlanym

2.stos harmonogramów liniowych

3.metody sieciowe

Części :

1.analityczna

2.graficzna

3.wykresy sprawdzające (harmonogram zatrudnienia, finansowania, pracy maszyn)

Graficzny przebieg robót :

1.harmonogramy dla zespołu obiektów

2.harmonogramy dla poszczególnych obiektów

3.harmonogramy dla poszczególnych rodzajów robót

Różnią się między sobą szczegółowością opracowania :

1.harm dyrektywny

2.harm ogólny

3.harm szczegółowy

-------------------------------------------------------------

Harm belkowy

Część analityczna będzie bardziej rozbudowana (zawiera więcej szczegółów) : podstawa opracowania, wyszczególnienie robót, jednostki, ilość robót, nakład na jednostkę, ilość osób w brygadzie, wydajność dzienna brygady (ile jednostek wykona brygada w ciągu 1 dnia roboczego), czas trwania roboty. Ilość osób w brygadzie należy tak przyjmować aby ich wydajność była podobna do wydajności sprzętu ciężkiego.

Harm liniowy

Stos do robót instalacyjnych i drogowych. Przedstawia się w postaci :

Stos się je przy robotach które można podzielić na określone odcinki dla których postęp wyraża się w postaci „prędkości”. Przedstawienie planu liniowego odbywa się za pomocą osi pionowej z naniesionym na nią odcinkiem robót, oś pozioma jest osią czasową. Każde zdarzenie przedst się za pomocą linii których nachylenie oznacza prędkość postępu robót. W przypadku gdy następcą zdarzenia przebiegającego wolno jest zdarzenie przebiegające szybciej należy zwrócić uwagę aby te zdarzenia nie zbliżyły się na tzw odl krytyczną. Odl krytyczna wynika z procesu technologicznego, przyczyn organizacyjnych, kolejności wyk robót.

Harmonogramy zatrudnienia.

Harm zatrudnienia wyk się na podst harm zadań rzeczowych. Sporządza się je przez rzutowanie przebiegu robót i sumowanie liczby osób zatrudnionych w poszczególnych specjalnościach. Sumowanie przeprowadza się dla każdej kolumny pionowej harm oznaczającej kolejne jednostki czasu. Liczbę robotników podaje się w kolumnie pionowej, dane mogą być przedstawione w formie ułamka, w którego liczniku podana jest liczba pracowników wykwalifikowanych a w mianowniku liczba pracowników niewykwalifikowanych. Jeśli skład grupy jest bardzo zróżnicowany, podaje się go nie w postaci ułamka, lecz za pomocą opisu obejmującego wszystkie specjalności i liczbę zatrudnionych. Przy wykonywaniu harm zatrudnienia robotników wykwalifikowanych za pomocą geometrycznego sumowania harmonogramów poszczególnych specjalności, zaleca się pozostawienie wykresów pomocniczych jako składowych projektowanego harm zatrud I oznaczenie ich numerami bieżącymi, odpowiadającymi numeracji w wyszczególnieniu robót. W ten sposób uwidacznia się przebieg ruchu poszczególnych brygad na budowie.

Harmonogramy finansowe.

Harm finansowe budowy powinny być wykonywane jako oddzielne dokumenty, aby nie zmniejszały przejrzystości ogólnego harm budowy. Linie odpowiadające procesom roboczym w ogólnym harm budowy, odpowiadają tutaj przebiegowi kosztów budowy w czasie. Zestawienie analityczne harm finansowego budowy, obok wykazu robót przepisanego z harm ogólnego budowy, powinno zawierać: wartości kosztorysów poszcz el, czas realizacji podany w dniach roboczych i średni dzienny przerób. Technika sporządzania harm finansowych budowy polega na wpisywaniu w odstępach miesięcznych lub dwutygodniowych, liczb odpowiadających wielkości nakładów finansowych przypadających na kolejne okresy realizacji poszczególnych robót.

11.OGÓLNE ZASADY WYKONYWANIA WYKOPÓW

1. należy wykonywać w możliwie najkrótszym czasie w celu ograniczenia możliwości naruszenia równowagi skarp i obniżenia wytrzymałości gruntu dna wykopu

2. Na dnie należy pozostawić niedobraną warstwę gr. 0,1-0,2 (wyk.ręczne) , 0,2-0,3 (wyk.mech.) - tę warstwę gruntu usunąć bezpośrednio przed układaniem fundamentów

3 Woda gruntowa powinna być usuwana z wykopu grawitacyjnie , przez odpompowanie , drenaż lub igłofiltry.

4 Płytkie tymczasowe wykopy pon,poź.wód gr. można wykonywać o ścianach pionowych bez umocnień

5 Wykopy tymczasowe o większych głęb.powinny mieć umocnienia lub odpowiednie nachylenie ścian.

6. pochylenie skarp zależy: od kategorii gruntów, szer. dna, od obciążenia nazizmu;

7. wykopy o większych głębokościach powinny być wykonane z odpowiednim pochyleniem:

*dla 1 i 2 kat.grun.wykop bez obudowy o głęb. 1m

* dla 1 i 2 kat.grun.obudowa pełna, głęb. > 1 m

* dla 3 i 4 kat.grun. bez obudowy, głęb. do 1,5 m

1,5 - 3 - obudowa ażurowa

powyżej 3 m - obudowa pełna

Wzory na obliczanie wykopów:

1. 0x01 graphic
- dla liniowych

V > Vrzecz

2.0x01 graphic
Fo - pow.środkowa

V < Vrzecz

3.Obl. wykopów pod budynki - wzór Simpsona

0x01 graphic

F1=a*b , F2 = c*d

0x01 graphic

stąd

0x01 graphic

12.OGÓLNE ZASADY WYKONYWANIA NASYPÓW

1. przy przebiegu nasypu przez teren błotnisty górną warstwę przeciąć kanałami podłużnymi i poprzecznymi 2. nieodpowiedni grunt podłoża na którym usytuowany jest nasyp należy wymienić lub zagęścić, 3. nieużywać gr. Nietrwałych lub błotnistych przy gruntach podatnych na nasiąkanie wody, 4. grunty przepuszczalne należy umieszczać w dolnych partiach nasypu i nie należy mieszać gruntów o różnym wsp. 5. przy nasypach na zboczach nasypy przygotować w formie stopni 4. wysokość nasypu należy zwiększyć o ustaloną w projekcie warstwę osiadania 5. nachylenia jak w wykopach.

13.OBLICZENIE ILOŚCI ROBÓT NIWELACYJNYCH

1.MET. TRÓJKĄTÓW

Powierzchnię dzielimy na pola równych sobie kwadratów o boku „a” , przy terenie urozmaiconym 25-30 m, przy terenie płaskim a<100 m ; kwadraty dzielimy na trójkąty- w ich wierzchołki należy wpisać poziomy niwelacji

2.MET. KWĄDRATÓW

Pow. dzielimy na siatkę kwadratów o a=10-15 m w zależności od konfiguracji terenu. Ustalamy dla każdego kwadratu poziom terenu hi. Dla określonego wys. niwelacji hN i określonego wcześniej „a” ustalamy obj:

17.TECHNOLOGIA WYKONYWANIA ROBÓT ZIEMNYCH KOPARKĄ PRZEDSIĘBIERNĄ

Koparki przedsiębierne pracują zazwyczaj na dnie wykopu, wjeżdżają do wykopu, najczęściej pracują w gruntach kat. 1-3 .Przy wykonywaniu wykopów tymi koparkami powstają nawisy, które należy usunąć i wyrównać skarpy(ręcznie lub koparką zbierakową)

18.TECHNOLOGIA WYKONYWANIA ROBÓT ZIEMNYCH KOPARKĄ PODSIĘBIERNĄ

Koparki podsiębierne pracują ponad wykopem (zazwyczaj na skarpie wykopu). Sposoby pracy: podłużny, poprzeczny, podłużno-czułenkowy.

20.ROBOTY ZIEMNE WYKONYWANE ZA POMOCĄ SPYCHAREK- metody pracy

Spycharki - służą do przemieszczania gruntu na małe odległości;

*czołowe - prostopadle do osi ( na stałe )

*skośne

*uniwersalne - możliwość zmiany kąta ustawienia , sterowanie lemieszem linowe lub hydrauliczne.

Zastosowanie : niwelacja terenu , obsypywanie dolnej partii konstr. , utrzymywanie porządku w wykopie , wykonywanie nasypów do h=2m , obsługa składowisk kruszyw , współpraca ze zgarniarkami , wykopy szerokoprzestrzenne do h=4m.

21.WYDAJNOŚĆ SPYCHAREK

0x01 graphic

TC - czas cyklu pracy

q - poj. Lemiesza

22.ROBOTY ZIEMNE WYKONYWANE ZA POMOCĄ ZGARNIAREK- metody pracy

Zgarniarki - uniwersalne maszyny do robót ziemnych - wykonują: skrawanie gruntu z jednoczesnym napełnieniem skrzyni, przewóz

gruntu , warstwowe lub równoległe rozścielanie gruntu , roboty niwelacyjne i drogowe.

Schemat pracy: eliptyczny, ósemkowy

24. UKŁADY TECHNOLOGICZNE BETONOWNI

Rozróżniamy dwa układy techn.. betonowni :

1. Jednostopniowy - składniki dostarczone są bezpośrednio do mieszalnika betoniarki, dozujemy wodę i beton wychodzi z mieszalnika

0x08 graphic
0x01 graphic

2. Dwustopniowy - składniki dostają się do kosza wsypowego w nim następuje mieszanie składników, a następnie dostarczane są do betoniarki. Woda dozowana z dozownika w zależności od ilości procentowej poszczególnych składników.

0x08 graphic
0x01 graphic

28. SPOSOBY ZAPOBIEGANIA TWORZENIA SIĘ RYS W KONSTRUKCJI

1. zabiegi związane z etapem projektowania - poprawne projektowanie dylatacji; łączenie ich w miejscach najmniej obciążonych, a miejsca połączeń należy sprawdzić przy założeniu zmniejszonej wytrzymałości betonu.

2. zabiegi związane z etapem przygotowania mieszanki - właściwy dobór komponentów tak aby beton charakteryzował się: małym wsp. rozszerzalności cieplnej, dużą jednorodnością, małym skurczem, małą kalorycznością, dużą odkształcalnością.

3. zabiegi związane z etapem wykonania budowli - podział budowli na bloki lub warstwy, które po związaniu tworzą jedna całość.

4. zabiegi związane z pielęgnacją konstrukcji (w okresie zaraz po jej wylaniu) - w okresie twardnienia betonu wykonuje się działania mające na celu zniwelowanie różnic odkształceń w strefie kontaktu przez chłodzenie wodą lub nagrzewanie mieszanki. Działania niwelujące gradienty temperatur w wiążącej i twardniejącej mieszance mamy poprzez chłodzenie rurowe środkowych partii betonu. Stosowanie odpowiednich deskowań i odpowiedniej izolacji termicznej.

Należy dążyć do zmniejszenia ilości cementu w mieszance poprzez właściwy dobór krzywej przesiewu (o niskim punkcie piaskowym), stosowanie dodatków zastępujących cement, dodawanie plastyfikatorów.

Stosowanie frakcji gruboziarnistych pomaga w obniżeniu samoocieplenia i zapobiega skurczom i deformacją.

Schładzanie komponentów w mieszance bet. wodą powoduje obniżenie ocieplenia betonu. Gotową mieszankę można schładzać lodem.

.Metody zagęszczenia gruntu.

Odbywa się drogą naturalną lub w sposób sztuczny: Naturalne zagęszczanie - w skutek ciśnienia górnych warstw nasypu na warstwy dolne (wywołanych opadami atmosfer. w wyniku przesączania się wód gruntowych lub zmian temp. zew.) Sztuczne zagęszczenie - stosowane ze wzg. ekonomicznych lub konieczności uzyskania wysokiego stopnia zagęszczenie (zapory wodne).Metody: *WAŁOWANIE- polega na zagęszcz. materiału pod statycznym działaniem ciężaru walca; Podczas przejazdu walca następuje również przesuwanie podłużne ziarn materiału co sprzyja zagęszcz.;{podział walców: gładkie, okołkowane, wielokołowe na pneumatykach}*UBIJENIE- polega na oddziaływaniu na materiał zagęszcz. opadającego z różnych wysokości i o różnym ciężarze elementu roboczego maszyny w skutek czego następuje wzajemne zbliżenie się cząstek materiału połączone z częściowym miażdżeniem;{ubijarki: silnikowe, młotowe i płytowe}.*WIBROWANIE- polega na przekazywaniu na zagęszczany materiał drgań o bardzo dużej częstotliwości. pod wpływem tego następuje wzajemne przemieszczanie się cząstek materiału i likwidowanie się porów; może być stosowana jako samodzielna lub mieszana; {maszyny: samobieżne, walce wibracyjne, płyty i ubijarki wibracyjne}.

Określ luzy i zapasy w harmonogramie sieciowym.

ZDARZENIE - moment czasowy rozpoczęcia i zakończenia realizacji

tio - najwcześniejszy możliwy termin zdarzenia ti

ti1- najpóźniejszy możliwy termin zdarzenia ti

W przód : tjo = max (tio + tij)

W tył : tj1 = min (ti1 - tij)

Luz dla zdarzeń : Li = ti1 - tio

Lj = tj1 - tjo

NWP - najwcześniejszy możliwy początek: Tio.

NPP - najpóźniejszy możliwy początek : NPK - tij .

NWK - najwcześniejszy koniec: NWP + tij.

NPK - najpóźniejszy koniec: tij.

ZAPAS CZASU: Zc - całkowity, Zs - swobodny, Zw - warunkowy, Zn - niezależny.

Zc - rezerwa czasu, która może być wykorzystana na wykorzystanie danej czynności bez wpływu na termin zakończenia przedsięwzięcia. Pojawia się w najkorzystniejszych warunkach. Zc = Tj' - Toi - tij.

Zs - pojawia się dla czynności których realizacja rozpoczyna i kończy w najpóźniejszym terminie. Zs = Tj' - Ti'- tij.

Zw - pojawia się w przypadku rozpoczęcia realizacji czynności w najwcześniejszym terminie i ukończenia w najwcześniejszym terminie. Zw = Tjo - Tio- tij.

Zn - w najniekorzystniejszym terminie rozpoczyna się w najpóźniejszym a kończy w najwcześniejszym terminie. Zn = Tjo- Ti'-tij.

Roboty niwelacyjne....

Metoda kwadratów: dla każdego kwadratu ustala się średni poziom terenu hi. Przy ustalonym poziomie niwelacji hn przyjmujemy dł. boku a = 10 ÷ 50 m

-Tylko w przypadku samych wykopów lub nasypów:

0x01 graphic

- jeżeli linia przejście z wykopu w nasypu przechodzi po przekątnej kwadratu o boku a.

0x01 graphic

- jeżeli linia przejście z wykopu w nasypu przechodzi nie po przekątnej kwadratu o boku a.

0x01 graphic

Sprzęt do robót ziemnych:

Maszyny takie to: KOPARKI-służą do odspajania i wydobywania gruntu oraz ładownia go na środki transp., do oczyszczania terenu, Dzielą się ze wzg:

1) od ciągłości pracy: - o pracy cyklicznej ,o pracy ciągłej.

2) od podstawowego elementu pracy: - jednoczerpakowe ( łyżkowe, zbierakowe z czerpakiem włókowym, chwytakowe , odsiębierne);-wieloczerpakowe ( koparki o ciągłej pracy);-kołowo- kubełkowe (o ciągłej pracy)

3) od rodzaju energii napędowej :- spalinowe (wysoko- i niskoprężne); - elektryczne; - spalinowo-elektryczne (w których silniki spalinowe napędzają wytwornice prądu elektr. przeznaczonego dla silników obsługujących inne maszyny);

4) od rodzaju podwozia i sposobu poruszania się:- na podwoziu kołowym na pneumatykach;-gąsienicach;-szynowe;-kroczące;-pływające ( jednoczerpakowe)

5)od stopnia obrotu: -pełnoobrotowe; -niepełnoobrotowe.

6) od pojemności czerpaka: - małe do 1 m3 - średnie 1÷7 m3 - duże >7 m3.

Każda koparka składa się z :podwozia, nadwozia, zespołu roboczego silnika, z napędu na wszystkie mechanizmy robocze, urządzeń sterujących.

Koparka przedsiębierna: zasadniczą jej częścią jest łyżka, posiada ona kształt skrzyni uzbrojonej w przedniej ścianie w silne zęby stalowe. Aby umożliwić opróżnianie łyżki napełnionej urobkiem ma ona dno otwieralne. Łyżka umocowana jest na ramieniu i uruchamiana linią roboczą, przerzuconą przez wysięgnik i może wysuwać się do przodu.

Koparka zbierakowa: zamiast łyżki posiada zbierak czyli włók, który umocowany jest do liny nośnej i do liny pociągowej. Lina nośna przechodzi przez blok, wieńczący długi, dlatego kratowy , wysięgnik. Lina pociągowa nawija się na bęben wciągarki. Zbierak ściąga się liną pociągową i puszcza, wprowadzając go w ruch wahadłowy od koparki. Kiedy lina nośna osiągnie najdalsze położenie, zostaje zwolniona i zbierak opada na grunt.

Koparka chwytakowa: podobna do zbierakowej. Posiada jednak chwytak składający się z 2 części połączonych przegubowo ze sobą. Chwytak wisi na dwóch linach: nośnej i zamykającej. Działa podobnie jak zbierakowa lecz nie zarzuca chwytakiem a osiąga promień kopania „rw”.0x01 graphic
Ruch otwierania i zamykania chwytaka jest poziomy - dlatego dobrze wykorzystuje się ją przy wykopach wąskich.

Koparki wielonaczyniowee:

SPYCHARKI - służą do odspajania, wydobywania i przemieszczania gruntu na nieznaczne odległości.Na całość spycharki składają się: ciągnik, lemiesz wraz z ramą, urządzenie do sterowania, urządzenie uzupełniające. Dzielą się ze wzg.na:

1)od rodzaju podwozia: - gąsienicowe,- kołowe

2) od rodzaju ustawienia lemiesza: - czołowe o prostopadłym kierunku lemiesza, - skośne z lemieszem ustawionym pod kątem ostrym do spycharki, -uniwersalne z regulwaniem położenia lemiesza.

3) od rodzaju sterownia : - sterownie hydrauliczne, za pomocą sprężonego powietrza, prądnicy i silników elektrycznych..

23.Podsział betoniarek-wydajność betoniarek.

Podział betoniarek

-ze wzgl. na spos. mieszania składników:

-ze wzgl. na charakter pracy:

-od sposobu ich przemieszczania:

Skład:

-mieszalnik

-urządzenie wsypowe

-urządzenie wysypowe

-urządzenie zasilające w wodę

-zespół napędowy z silnikiem

-rama stała lub ruchoma

wolnospadowe - 2-3 min. czas mieszania,objetosc1200litrów,sybole:BWE-50,BWE-1200,prosta budow, małe zużycie energii ,małe koszty eksploatacji ,łatwość oblepiania się ścian mieszalnika , niejednorodność mieszanki

o pracy ciągłej- stos.rzadko,w przyp.dużej ilości mieszanki betonowej lecz niskiej jakości,stos.w bud.hydrotech.;składniki dostarczane w ciągły spos.do betoniarki

wibracyjne(drgające)-mieszanie za pomocą drgań o częstotliwości 1500-600000 na min.,o malej amplitudzie mieszania,betonowanie o niskim wskaźniku wodno-cementowym,jakość mieszania o 20%wyzsza od pozostałych, oszczędność cementu 6-10%,rozne rodz.:wibrowanie z jednoczesnym drganiem lub tylko drganiem

przeciwbieżne- bęben obraca się w przeciwnym kierunku do ruchu mieszadeł

(wskaźnik wodno-cementowy -0,2-0,3(teoretycznie),0,5-0,55(praktycznie),0,35-0,4 calkowita hydratacja cementu wraz z wytworzeniem wody absorpcyjnej

c/w>0,35-0,4 -nadmiar wody tworzą się pory kapilarne które osłabiają strukturę betonu

c/w - duża wytrzymałość betonu- następuje całkowita hydratacja cementu.

Wzór na objętość betoniarki:

Qe=3,6/Tc*q*alfa*Sw

Qe-poj.betoniarki eksploatacyjna

Tc-czas cyklu roboczego,Tc=tn+tm+to

tn(czas napełnienia)z zasobników 10-15s,z kosz wsypowego15-25s

tm(czas mieszania) dla przeciwbieżnych 60-250s,dla wolnospadowych 60-300s

to(czas opróżniania) w met. przechylnej 10-30s,w met, nieprzechylnej 15-60s

q-objętość zagęszczonego bet.

Alfa- współ.zagęszczenia bet. alfa=qb/qs

qb-objetość mieszanki w elem.gotowym

qs-suma objetości suchych skladników masy betonowej

Sw-współ.wykożystania czasu ,Sw dla law fund. 0,5, dla ścian 0,75,dla stropów 0,83

24. UKŁADY TECHNOLOGICZNE BETONOWNI

W zakresie ogólnego schematu technologicznego betonownie dzieli się na dwie grupy:

- jednostponiowe o produkcji betonu wyższej niż wytwórnie dwustopniowe, oparte ssa na schemacie w którym suche składniki betonu podnoszone są raz, lecz na większą wys.

Rys w wykładach marka str 1

- dwustopniowe o produkcji do ok. 20 m3/ h oparte są na schemacie w którym strumień materiałow stanowiących suche skł. Przechodzi dwa stopnie transporu wew. Pierwszy stopień - to podnoszenie suchych skł. do zbiorników operacyjnych i grawitacyjne opuszczanie ich do kosza wsypowego betoniarki. Stopien drugi to powtórne podnoszenie skł. koszem wsypowym i wrzucanie ich do mieszalnika betoniarki

25. techn. prowadzenia robót beton.

Wytwórnia-transport-pl. bud: W zal. od konstr. budowy wibrowania zależy rozkład betonu na placu budowy

transport: - dostawy ciągłe- wyst. mogą przy zastosowaniu przenośników taśmowych w transp. hydraulicznym do 500m; - dostawy cykliczne- wyst w ukł gdy beton dostarcz. jest z wytw. Na pl. bud. samochodami dla zapewn. prawidłowej dostawy zadbać trzeba stan sprzętu rodz. i il., o dobrą org. transp. i układania mieszanki

26. podz. konstr. z uwagi na masywność:

podz. konstr wynika z ograniczeń negatywności wpływów skurczu i samoogrzewania betonu co ma m-ce w konstr masywnych. Masywność konstr.=M=F/V F-powierzchn.

V-objętość. Stopnie masywności: 1 stopień- M>15 konstr niemas. 2 stopień M= od15 do2 średniomasywna M<2 masywna

27. Wpływy termiczne w konstr masywnych:

w czasie tzw. uderzenia termicznego powstają rysy ma to m-ce przy różnicy temp: temp wnętrza jest większa od temp na zewn.

  1. w fazie początkowej powst skurcz na zewn konstr

napręrzenia: T

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

  1. w cz dalszej eksploatacji skurcz powst wewnątrz

napręrzenia: T

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic

28. SPOSOBY ZAPOBIEGANIA TWORZENIA SIĘ RYS W KONSTRUKCJI

1. zabiegi związane z etapem projektowania - poprawne projektowanie dylatacji; łączenie ich w miejscach najmniej obciążonych, a miejsca połączeń należy sprawdzić przy założeniu zmniejszonej wytrzymałości betonu.

2. zabiegi związane z etapem przygotowania mieszanki - właściwy dobór komponentów tak aby beton charakteryzował się: małym wsp. rozszerzalności cieplnej, dużą jednorodnością, małym skurczem, małą kalorycznością, dużą odkształcalnością.

3. zabiegi związane z etapem wykonania budowli - podział budowli na bloki lub warstwy, które po związaniu tworzą jedna całość.

4. zabiegi związane z pielęgnacją konstrukcji (w okresie zaraz po jej wylaniu) - w okresie twardnienia betonu wykonuje się działania mające na celu zniwelowanie różnic odkształceń w strefie kontaktu przez chłodzenie wodą lub nagrzewanie mieszanki. Działania niwelujące gradienty temperatur w wiążącej i twardniejącej mieszance mamy poprzez chłodzenie rurowe środkowych partii betonu. Stosowanie odpowiednich deskowań i odpowiedniej izolacji termicznej.

Należy dążyć do zmniejszenia ilości cementu w mieszance poprzez właściwy dobór krzywej przesiewu (o niskim punkcie piaskowym), stosowanie dodatków zastępujących cement, dodawanie plastyfikatorów.

Stosowanie frakcji gruboziarnistych pomaga w obniżeniu samoocieplenia i zapobiega skurczom i deformacją.

Schładzanie komponentów w mieszance bet. wodą powoduje obniżenie ocieplenia betonu. Gotową mieszankę można schładzać lodem.

29 .WYTWARZANIE I UKŁADANIE MIESZANKI BETONOWEJ

wytwarzanie

Betonownie cechuje duża różnorodność rozwiązań i układów. Klasyfikacje ich można oprzeć na dwóch zasadniczych kryteriach; zakres czynności mech. I zależności organizacyjnych. Wychodząc z tych założeń można betonownie podzielić na :

- punkt mieszania masy betonowej- mają najniżsszą stopień mech. Zazwyczaj jedynym urządzeniem mech punktu jest betoniarka bez urządzeń odmierzających

- punkty prod masy betonowej składają się zazwyczaj zazwyczaj zespołu od 1-3 betoniarek

wyposażone są one w zasobniki, wagowe urzadzenia odmierzające oraz łopaty mech. W większości przypadków punkty te mają układ dwustopniowy

- wytwórnie masy betonowej - mają najwyższy stopień mech. Rozwiązane są z zasady w jednostopniowym schemacie technolog. z/w na przeznaczenie dzielimy na:

* instalowane na budowie

* scentralizowane - produkcja przedsiębiorstwa

*rejonowe - obsługa rejonu miasta

przy uk.ładaniu masy betonowej

powinny być zachowane warunki:

  1. wysokość swobodnego zrzucania masy bet. O konsystencji gęsto plastycznej nie powinna przekracza 3 m ; im masa jest bardziej ciekła tym wys ta powinna być mniejsza. Ciekły beton łatwo rozsegregowuje się dlatego powinien być kładziony za pomocą rur lub rynien, aby wys swobodnego spadania nie był >50 cm.

  2. w przypadku konieczności zrzucania masy betonowej z większych wys od podanych wyżej, należy stosować rynny, rury teleskopowe, rury elastyczne (rękawy) itp. Przy stosow urządzeń pochyłych należy ich wyloty zaopatrzyć w odpowiednie klapy pozwalające na pionowy opad masy bet. Nad miejscem jej ułożenia, bez spowodowania rozwarstwienia skł masy. Przy układaniu masy bet a wys > niż10 m należy stosować giętkie przewody odcinkowe zaopatrzone w pośrednie i końcowe urządzenia do redukcji prędkości spadającej masy

  3. przy bet w okresie upałów lub silnego operowania promieni słonecznych należy ułozoną masę bet niezwłocznie zabezpieczyć przed nadmierną utratą wody. Natomiast w czasie deszczu układana i ułożona masa bet powinna być chroniona przed rozwodnieniem. gdy na świeżo ułożoną mase bet spadł deszcz trzeba usunąć jej wier5zchnią warstwę

  4. czas użycia masy bet mieszanej w temp do 20 st. Nie powinien przekraczać 1,5 h od chwili zarobienia wymieszanej w temp wyższej 1h

30. realizacja procesu betonowania-fundamenty:

płytowe-dna zbiorników o gr. 2-3m pow. max 400m2 bet. w spos ciągły szwów poziomych i skórczów dylatacji term. war. przyjęcia tej technologi jest stos. bet. o niskiej kaloryczności. Wykonywanie płyt o pow większej niż 400m2 wymaga przeprowadz podziału konstr na bloki beton. o szer. max 10÷15m dł. 20÷25m. W fund. płyt. o gr. 1÷1,5m słabozbrojonymi, pow. bloków bet. zabezpieczyć deskowaniem profilowanym(wręby) by uzyskać lepsze połącz. między blokami. Można też linie podz. wyznaczyć siatką stalową odpowiednio przewiązaną i pozost. przerwy 1÷1,5m między blokami.

W konstr silnie zbrojonych o gr przekraczającej 1,5m boczne powierzchnie bloków należy zabezp siatkami stalowymi. W celu ograniczenia odkszt. Termiczno-skurcz. betonuje się co drugi blok, a następnie po ich stwardnieniu bet. się pozost. Bet. układamy warstwami 30÷50 każdą z nich zagęszczamy.

Fund. stopowe: o wys. do 3m i polu podst. do 6m2 można wyk. podając masę bet. przez górny otwór deskowania warstwy nie powinny przekraczać wys. poszcz. odsadzek

O wys. powyżej 3m i polu podst. ponad 6m2 wyk. sie podając miesz. bet. przez górne pow. kolejnych odsadzek. Po zagęszczeniu bet. w odsadzkach można przystąpić do bet. górnej pow. fund.

Ławy fund.: o wys. Większej od 3m bet. w dwóch etapach W I-szym podstawę drugim górną cz. Odl. między tymi etapami max powinna wynosić 10 dni.

31.BETONOWANIE ŚCIAN MASYWNYCH

Sposób betonowania masywnych elementów:

- dł ściany do 15m, wys do 3m - betonujemy w całości

- dł > 15m wys 3m - w odcinkach dł 10 m

( w okresie jednej zmiany roboczej) betonowanie należ wykonywać sekcjami symetrycznie względem zwornika, pozostawiając miedzy nimi przerwy szerokości 0,5-1,0m które wypełnia się po upływie 7-14 dni omówiony sposób zapobiega skrzywieniu deskowania i zapewnia równomierne jego osiadanie

- wys > 3m betonujemy za pomocą lejów wsypowych lub otworów. Deskowanie, z jednej strony ustawia się od razu na całą wys a z drugiej strony tylko na wys jednego pasma betonowania. Po zabetonowaniu pierwszego pasma ustawia się deskowanie pasma następnego i betonuje je aż do wykonania pełnej wys ściany.

32. ZASADY WYKONYWANIA PRZERW ROBOCZYCH

Stosowanie przerw roboczych wynika z przyjętej organizacji pracy technologii robót lub w skutek awarii sprzętu bądź braku dopływu prądu. Przerwa robocza jest wówczas gdy czas między zagęszczeniem ostatniej partii betonu a naniesieniem nowej spowodował stwardnienie poprzedniej tak że poprzez wibrowanie uszkodzona zostanie jej struktura.

Rodzaj przerw roboczych:

- na poziomie górnej powierzchni fundamentu

- powyżej głowicy słupa

- na poziomie podparcia belek, dźwigarów

Przerwy pionowe należy uwzględniać w projekcie i w harmonogramie prowadzenia robót.

Ogólne zasady wykonywania przerw:

- zakładać w miejscach najmniejszych sił wewnętrznych

- umieszczać prostopadle do głównych sił ściskających

- betonować te części, które znajdują się do siebie stycznie.

Co decyduje o wykonaniu przerw:

- wiek betonu

- stan powierzchni starego betonu

- sposób układania świeżego betonu i sposób jego pielęgnacji.

34.WYMIEŃ I OPISZ PODSTAWOWE FUNKCJE ZARZĄDZANIA

Celem zarządzania jest określenie i próba osiągnięcia celów firmy, celem zarządzania są punkty ,które powinny być osiągnięte aby był zysk. Kwantyfikacja celów jest to określenie ilościowe ,sporządzenie planów ;czynniki otoczenia wpływają na działalność przedsiębiorstwa. Przedmiotem zarządzania są wyodrębnione z otoczenia zespoły ludzkie wyposażone w zasoby rzeczowe ,finansowe i informacyjne realizujące określone cele. Podstawowymi funkcjami zarządzania są : planowanie ,organizowanie ,motywowanie , kontrolowanie. PLANOWANIE-proces polegający na wyznaczaniu misji, strategii oraz celów jakie zamierza się osiągnąć w przyszłości ; dotyczy wszystkich dziedzin działalności przedsiębiorstwa . Podstawowymi kwestiami do rozwiązania w dziedzinie planowania : -przedmiot działalności gospodarczej :- kim są klienci i czego oczekują; - ilu klientów kupi usługę ,produkt , za jaka cenę ;- jaka jest jakość wyrobów ,usług. ORGANIZOWANIE- sprawne ,racjonalne , efektywne wykonanie zadania , celu przy pełnym wykorzystaniu posiadanych zasobów. Rodzaje organizowania:- dynamiczne - ciąg działań ;ludzie: pozyskiwanie ,ocena ,awans ,szkolenia ,motywacja.; kapitał: pozyskiwanie ,negocjowanie warunków , obsługa prawna ,analiza itp.; informacje: pozysk , uaktualnianie , wybór źródła ; rzeczy: dystrybucje, utrzymywanie zapasów, procesy pracy. - statyczne - zespół ludzi ze środkami; ludzie: podział zadań , odpowiedzialności , uprawnień ; kapitał: ustalenie struktury kapitału strategie finansowania; informacje: finalizacja, źródła pozyskania , systemy informatyczne; rzeczy: lokalizacja zakładu, rozmieszczenie maszyn. MOTYWOWANIE- stosowanie zróżnicowanych form zachęcania pracownika do jak najlepszego wykonania postawionego przed nim zadania. Wyróżnia się dwa podstawowe bodźce: - materialne : płace , zajmowane stanowisko w hierarchii organizacyjnej, przywileje wynikające z miejsca pracy; - niematerialne: styl kierowania organizacją , panujące stosunki międzyludzkie , poziom zorganizowania miejsca pracy , zdolność do wykonywania danej pracy, metody oceny pracownika w danej organizacji. KONTROLOWNIE - sprawdzenie i ewentualne usunięcie różnic powstałych pomiędzy planowanymi a uzyskanymi wynikami zarówno pod względem ilościowym jak i jakościowym. Kontrola spełnia 4 podstawowe funkcje: - informacyjną - dostarcza niezbędnych informacji do podejmowania decyzji; - profilaktyczną - wnioski pokontrolne zapobiegają powstaniu kolejnych uchyleń;- instruktażową ,doradczą - inicjuje kierunki i środki likwidacji niekorzystnych przejawów działań ; pobudzającą - wpływa na kontrolowanych poprzez konstruktywną rolę w usprawniani pracy.

35. Proces planowania-etapy i rodzaje planowania.

Proces planowania polega na wyznaczaniu misji, opracowaniu strategii oraz celów jakie zamierza się osiągnąć w przyszłości , czyli przygotowania się do przyszłości przez podejmowanie decyzji dzisiaj. Planowanie jako funkcja zarządzania dotyczy wszystkich dziedzin działalności przedsiębiorstwa . Sukces rynkowy oraz racjonalna gospodarka wszystkimi zasobami firmy uzależniona jest od umiejętności planowania przez kadrę kierowniczą.

Podstawowe kwestie do rozwiązywania w dziedzinie planowania :

Planowanie udziela odpowiedzi na pytania:

Planowanie:

36. Analiza myślowa projektu według modelu Ishikawy.

Ogniwa modelu Ishikawy ( 6 M ) :

1.Metoda

-jak praca powinna być wykonana?

-jaką metodę realizacji należy zastosować?

-jak duży jest zakres robót?

2.Ochrona środowiska

-jakie konsekwencje dla ochrony środowiska przyniesie wykonanie robót?

-zadbanie o zmniejszenie ilości i sortowanie odpadów

-dostarczenie na plac budowy kontenerów na składowanie odpadów

-dowóz i wywóz materiałów.

3.Sprzęt

-jaki sprzęt potrzebny jest na placu budowy do wykonania robót budowlanych?

-możliwość przemieszczania

-osiągalność ( sprzęt własny, wynajem )

4.Materiał

-jakie materiały są potrzebne

-nowości rynkowe

-czasy dostaw

-magazynowanie i składowanie.

5.Ludzie

-których i ilu pracowników należy zatrudnić do wykonywania robót

-wymagany poziom kwalifikacji kadry pracowniczej

-zróżnicowanie rodzaju robót

-bezpieczeństwo

-komunikacja międzyludzka

-elastyczność i łatwość przystosowania się

-dyscyplina

6.Zarządzanie

-przepływ strumienia informacji, jakie informacje są już dostępne, a jakie należy jeszcze zdobyć

-wyraźne określenie celów

-kontakt i kontrakty z podwykonawcami

-rozdzielenie odpowiedzialności, wzorce, zasady, normy

-regulaminy i instrukcje

-regularne kontrole i ocena skuteczności pracy

-motywacja.

Model Ishikany można również przedstawić schematycznie w postaci tzw. Rybiej ości.

METODA SPRZĘT MATERIAŁ

planowanie osiągalność dowóz magazynowanie

NORMY

ႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾႾ

ZARZĄDZANIE LUDZIE OCHRONA ŚROD.

37. ZARZADZANIE PRZEZ CELE

Odnosi się do zbioru procedur rozpoczynających się od ustalenia celów i kończących na analizie wyników. Istotą tego zarządz. jest ustalenie przez kierowników wraz z podległymi im pracownikami wszystkich celów. ……. Dokonuje się wspólnie przeglądu efektywności, przy zapewnieniu systematycznych okresowych ocen. Podstawowe cechy z. przez c.:

-ściśle określone cele kierownictwa odnoszące się do jego funkcji - kierownicy aktywnie uczestniczą w ustalaniu celów - kierownicy uczestnicza w ustalaniu celów wyższych szczebli - cele pracowników są zbieżne z celami ogólnymi całego przedsiębiorstwa - kier. dokonuje samooceny realizacji własnych celów.

Zalety: -każdy wie czego się od niego oczekuje-pomaga w planowaniu zmuszając kierownictwo do ustalenia celów i terminów ich realizacji - ułatwia komunikowanie się kierownictwa i podwładnych - sprzyja poznawaniu przez pracowników całej operacji - zapewnia sprawiedliwa ocenę skoncentrowana na osiągnięciach Wady: -trudności pracowników w zrozumieniu ZPC, niezbędność szkolenia - potrzeba zmian w organizacji, nakładach władzy i procedurach kontrolnych - potrzeba umiejętności interpersonalnych wśród kierowników - trudności przy ustalaniu mobilizujących i realnych celów - trudności przy ustalaniu metody kontroli realizacji celów - sprzeczności między twórczością a ZPC (powiązania oceny efektywności z osiąganiem celów może zniechęcić do innowacji np. przez brak elementu ryzyka zawodowego).

Jak uczynić ZPC efektywnym? - poprzez ciągłe zaangażowania najwyższego szczebla - kształcenie i szkolenie kierowników - jasne formułowanie celów - zapewnienie skutecznego przepływu informacji o wynikach - zachęcanie do uczestnictwa

39. ZARZADZANIE STRATEGICZNE-

jest ciągłym procesem zarządzania nastawionym na formowanie i wdrażanie skutecznych strategii, które sprzyjają wyższemu stopniowi zgodności organizacji z jej otoczeniem i organizacji celów strategicznych.

ZS rozpatrywane jest na 3 poziomach: a) strategii na poziomie przedsiębiorstwa(tworzy ogólne ramy dla działalności opracowanych na poziomie całej firmy), b) str. na poz. jednostki operacyjnej(pozwala na odp. na pyt. o najlepszy sposób na konkurowanie na danym rynku) , c) str. na poz. funkcjonalnym

Strategie funkcjonalne i przedmiot ich zainteresowania:

Marketing:- asortyment -pozycja rynkowa -kanały dystrybucji -promocja sprzedaży -problemy ustalania cen -polityka wobec opinii publicznej

Finanse: -struktura kapitału -polit. Zadłużenia - zarządzanie aktywami -polit. dywidendy

Produkcja: -jakość -poprawa wydajności -planowanie produkcji -regulacje państwowe -lokalizacja zakładu -technika

Zasoby ludzkie: -polit. zasobów ludzkich -stosunki pracownicze -regulacje państwa -rozwój kadr kierowniczych

Badania i rozwój: -rozwój produktu -prognozowanie techniki -patenty i licencje

Cechy strategii: -horyzont czasu(odległy) -efekty(odległe w czasie) - skupienie wysiłków (skuteczność wymaga skupienia wysiłków)

Zalety ZS: -konsekwentne ukierunkowania działania organizacji - łatwiejsze określenie problemów, przewidywanie i rozwiewanie ich w porę -min. szansa błędów ,gdyż cele, zadania i strategie są starannie rozważane.

Wady ZS: -powstanie biurokracji planistów -ograniczanie organizacji tylko do racjonalnych decyzji, oraz ryzyko łączy się ze strata części okazji

40. Elementy zarządzania projektem :