Opracowanie: Jakub Wyrostek
WYKŁAD 1
Uzupełnienie rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej
LEMAT 1.1 (Fermata, o zerowaniu się pochodnej)
Z: ![]()
![]()
T: ![]()
Dowód jest następujący:
Niech dla przykładu: ![]()
Wiemy wówczas, że: ![]()
Stąd dla ![]()
: ![]()
.
Natomiast dla ![]()
: ![]()
,
a wobec faktu, że granica przy ![]()
istnieje, wnioskujemy, że ![]()
.
(Dowód dla min jest analogiczny.)
TWIERDZENIE 1.1 (Rolle'a)
Jeśli funkcja ![]()
jest określona i ciągła w przedziale domkniętym ![]()
, istnieje pochodna skończona przynajmniej w przedziale otwartym ![]()
i na końcach przedziału funkcja przyjmuje równe wartości, wówczas między ![]()
i ![]()
można znaleźć taki punkt ![]()
, że ![]()
.
Z: ![]()
![]()
T: ![]()
Dowód obejmuje dwa przypadki:
1º Funkcja jest stała. Wówczas:
![]()
2º Funkcja jest różnowartościowa (![]()
).
Dla dowodu przyjmijmy, że:
![]()
,
a ponieważ funkcja jest ciągła i przyjmuje takie same wartości na krańcach przedziałów, wobec tego ![]()
. Stąd na podstawie Lematu 1.1 wnioskujemy, iż
![]()
.
TWIERDZENIE 1.2 (Cauchy'ego)
Jeśli funkcje ![]()
i ![]()
są określone i ciągłe w przedziale domkniętym ![]()
, istnieją pochodne skończone przynajmniej w przedziale otwartym ![]()
i ![]()
w przedziale ![]()
, wówczas między ![]()
i ![]()
można znaleźć taki punkt ![]()
, że: ![]()
Z: ![]()
![]()
T: ![]()
Dowód:
Wiedząc, że ![]()
wnioskujemy, iż ![]()
. Możemy zatem wprowadzić nową funkcję:
![]()
.
Możemy wyliczyć ![]()
, oraz ![]()
. A ponieważ z własności kombinacji funkcji ciągłych wnioskujemy, że ![]()
, przeto możemy zastosować twierdzenie 1.1:
![]()
.
Wyliczając pochodną ![]()
, przyrównując ją do zera i przekształcając, otrzymujemy tezę.
TWIERDZENIE 1.3 (Lagrange'a, szczególny przypadek twierdzenia Cauchy'ego)
Z: ![]()
T: ![]()
Dowód:
Jest to szczególny przypadek twierdzenia Cauchy'ego, dla ![]()
.
Inne postacie twierdzenia Lagrange'a.
Jeśli przyjmiemy ![]()
i ![]()
, wówczas możemy zauważyć, że wyrażenie
![]()
da się przekształcić (przez wymnożenie licznika i mianownika ułamka przez (![]()
)) w: ![]()
gdzie ![]()
i ![]()
. Czyli twierdzenie nie zależy od “kolejności” ![]()
i ![]()
.
Twierdzenie możemy więc zapisać w następujący sposób:
Z: ![]()
, gdzie ![]()
oraz ![]()
.
T: ![]()
Wyliczanie wartości przybliżonej funkcji.
Jeśli przyjmiemy ![]()
, wtedy: ![]()
, gdzie ![]()
wówczas teza twierdzenia Lagrange'a przyjmie postać:
![]()
,
skąd wyliczyć możemy ![]()
.
Możemy więc wysnuć wniosek 1.1
WNIOSEK 1.1
Z: ![]()
, gdzie ![]()
oraz ![]()
.
T: ![]()
PRZYKŁAD 1.1
Obliczymy ![]()
.
Przyjmujemy ![]()
, ![]()
, ![]()
i obliczamy:
![]()
![]()
A więc: ![]()
.
TWIERDZENIE 1.4 (Wzór Taylora)
Z: ![]()
T: ![]()
![]()
,
gdzie ![]()
nazywamy resztą Lagrange'a.
Dowód:
Przyjmiemy ![]()
. Wprowadzimy nowe funkcje:
![]()
, gdzie ![]()
,

.
Na podstawie swoich własności obie te funkcje spełniają założenia twierdzenia Cauchy'ego. Obliczmy ich pochodne:
![]()
,

.
Zauważmy teraz, że: ![]()
![]()
![]()
![]()
Wykorzystamy teraz twierdzenie Cauchy'ego:

,
a z drugiej strony

.
A więc:
![]()
,
co jest przekszatałceniem tezy twierdzenia.
Inne postacie twierdzenia Taylora. Rozwinięcia funkcji.
Powyższe twierdzenie możemy zapisać również w następujący sposób:
Z: ![]()
T: ![]()
![]()
,
Wzór ten pozwala obliczać przybliżone wartości funkcji. Ilustruje to następujący:
PRZYKŁAD 1.1 cd
Obliczymy ponownie ![]()
z dokładnością do ![]()
. Ustalmy liczbę kroków ![]()
. Rozpisujemy wzór Taylora:
![]()
Przyjmujemy ![]()
, ![]()
, ![]()
i obliczamy pochodne:
![]()
![]()
![]()

A więc: ![]()
.
Teraz szacujemy resztę, by sprawdzić, czy otrzymana wartość logarytmu mieści się w zadanej dokładności. Przyjmujemy ![]()
, gdyż funkcja ma wówczas największą wartość.

.
Zadana reszta jest więc większa od żądanej dokładności. Musimy zatem wziąć większe ![]()
.
Weźmy ![]()
. Wówczas:


Zatem ![]()
z żądaną
dokładnością mniejszą niż 0,001.
Wzór Taylora w otoczeniu zera.
Przyjmiemy ![]()
(![]()
). Otrzymujemy:
TWIERDZENIE 1.5 (MacLaurina)
Z: ![]()
T: ![]()
![]()
, gdzie ![]()
.
NIESKOŃCZENIE MAŁE
DEFINICJA 1.1
Jeżeli ![]()
oraz ![]()
, wówczas ![]()
nazywamy nieskończenie małą w ![]()
.
PRZYKŁAD 1.2
Funkcje

są nieskończenie małe w otoczeniu w otoczeniu ![]()
.
DEFINICJA 1.2
Niech ![]()
- nieskończenie małe w ![]()
,
1. ![]()
i mówimy, że ![]()
jest nieskończenie małą rzędu wyższego niż ![]()
.
2. ![]()
i ![]()
są nieskończenie małe w otoczeniu ![]()
tego samego rzędu ![]()
3. ![]()
i ![]()
są nieskończenie małe w otoczeniu ![]()
równoważne
![]()
.
UWAGA 1.1
Reszta we wzorze MacLaurina jest w otoczeniu zera nieskończenie małą rzędu wyższego niż ![]()
, co zapisujemy:
![]()
.
Uzasadnienie:

WNIOSEK 1.2
Tezę twierdzenia MacLaurina można zapisać w następujący sposób:
![]()
, gdzie ![]()
jest tzw. resztą Peano.
PRZYKŁAD 1.3
1º ![]()

2º ![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Analogicznie postępując jak wyżej możemy wyprowadzić wzór na cos x.
![]()
.