Obwód elektryczny tworzą elementy czynne i bierne tak połączone, ze możliwy jest przepływ prądu, co najmniej jedną drogą. Elementy aktywne = to elementy, w których energia doprowadzona w dowolnym czasie jest ujemna, co oznacza, że elementy aktywne pobierają ujemną energię, czyli oddają energie (są źródłami energii). Elementy bierne - to elementy, w których energia doprowadzona w dowolnym czasie jest dodatnia lub równa zeru. W tych elementach energia jest przetwarzana na energię
Między napięciem uR na rezystorze o rezystancji R a prądem przez niego płynącym istnieje zależność: tzw. Prawo Ohma:
Pierwsze prawo Kirchhoffa dotyczy bilansu prądów w węźle obwodu:
Suma prądów wpływających do węzła równa się sumie prądów wypływających z węzła. Drugie prawo Kirchhoffa dotyczy bilansu napięć w oczku obwodu elektrycznego
Suma wartości chwilowych sił elektromotorycznych występujących w oczku równa się sumie wartości chwilowych napięć na elementach pasywnych obwodu.
Pole elektromagnetyczne to takie pole, w którym przyporządkowane są 4 wektory, każdemu punktowi przestrzeni. Tymi wektorami są:
Wektory E i D należą do pola elektrycznego, natomiast H i B do pola magnetycznego. |
Zależność między wektorami pól:
1)
2) μr - przenikalność względna
Prawo przepływu: Jeżeli w polu magnetycznym obierzemy dowolną krzywą zamkniętą i obliczymy całkę wzdłuż tej krzywej zamkniętej ze składowych stycznych wektora indukcji magnetycznej pomnożonych przez odpowiednie elementy długości krzywej, to wartość tej całki jest proporcjonalna do całkowitego prądu przepływającego przez powierzchnię, której brzegiem jest krzywa całkowania.
gdzie: B - indukcja magnetyczna, l - obszar całkowania, μ - przenikalność magnetyczna, Θ - przepływ, H -, natężenia pola magnetycznego
Prąd płynący w przewodzie wytwarza w przestrzeni otaczającej przewód siłę magnetomotoryczną. Zwrot przepływu zgodny ze zwrotem siły magnetomotorycznej wyznacza się na podstawie prądu za pomocą reguły śruby prawoskrętnej, która mówi, że dodatni zwrot siły magnetomotorycznej jest zgodny z dodatnim zwrotem prądu.
Indukcja elektromagnetyczna - polega na powstaniu siły elektromotorycznej w dowolnym obwodzie przy zmianie strumienia magnetycznego skojarzonego z obwodem. Siła ta powstaje niezależnie od tego, czy strumień magnetyczny zmienia się w czasie czy tez jest powodowana ruchem pola względem obwodu lub obwodu względem pola.
gdzie: e- siła elektromagnetyczna, Φ - małe strumienie objęty zwojem, Ψ - strumień magnetyczny skojarzony z obwodem, B - indukcja, l - długość przewodu, v - prędkość
Indukcyjność własna, - jeśli w dowolnym obwodzie elektrycznym płynie prąd to jest on źródłem pola i strumienia magnetycznego skojarzonego z tym obwodem. Przy zmieniającym się w czasie prądzie strumień magnetyczny wywołany przez ten prąd będzie się zmieniał, co spowoduje powstanie siły elektromagnetycznej. Siła ta nazywa się siłą elektromagnetyczna indukcji własnej lub samoindukcji, a proces jej powstania zjawiskiem samoindukcji.
|
Strumień magnetyczny wytworzony przez prąd i:
Strumień magnetyczny skojarzony ze strumieniem:
Indukcyjność własna: - to stosunek strumienia magnetycznego do prądu
Jednostka indukcyjności własnej to 1 henr [1H]
Energia pola magnetycznego cewki o indukcyjności L
Zgodnie z zasadą zachowania energii praca określa energię własną prądu w obwodzie
gdzie: L - indukcyjność własna cewki, i - wartość chwilowa prądu
Indukcja wzajemna - jest w tedy, gdy zjawisko indukowania w obwodzie elektrycznym siły elektromotorycznej przez zmienny strumień wytwarzany przez prąd w obwodzie sąsiednim. Obwody takie nazywane są obwodami sprężonymi magnetycznie.
Indukcyjność wzajemna miedzy dwoma obwodami to stosunek strumienia skojarzonego z danym obwodem, a wytwarzanego przez prąd w obwodzie sąsiednim, do prądu w obwodzie sąsiednim:
gdzie M12- indukcyjność wzajemna miedzy obwodami 1 i 2, a M21 miedzy obwodami 2 i 1. M = M12 = M21
Siłę elektromotoryczną indukcji wzajemnej wyznaczamy na podstawie prawa indukcji elektromagnetycznej w obwodzie 1
w obwodzie 2
indukcyjność wzajemna M jest niezależna od prądu wówczas, gdy obwody sprzężone znajdują się w środowisku nieferromagnetycznym. Indukcyjność wzajemna może być dodatnia jak i ujemna (przy przeciwnych zwrotach odpowiednich par strumieni)
|
No wiec prąd zmienny w najprostszej postaci to prąd sinusoidalnie zmienny. Teoretycznie taki jest w gniazdku. Napięcie zmienne opisywane jest wzorem
U - to jest tzw. amplituda albo wartość maksymalna napięcia. Jednostka: volt [V] f to jest częstość albo częstotliwość, czyli ile razy napięcie robi pełna zmianę w ciągu sekundy, (czyli ile całych fal sinusoidy mieści się w 1 sek.). Jest to mierzone w hercach [Hz], przy czym 1Hz = [s^-1] t - to jest czas w sekundach.
REZYSTOR Gdyby q obwodzie prądu zmiennego były same tylko rezystorki, to w ogóle nie byłoby różnicy i liczyłoby się tak samo jak dla prądu stałego Rezystorek to najprostszy element, po prostu zawsze przeszkadza w przepływie prądu i to niezależnie od częstotliwości tego prądu. Czyli pchamy elektrony z siłą U ( tak, napięcie określa nam jak mocno pchamy elektrony w jakimś elemencie), ale rezystor przeszkadza w przepływie i stawia swój opór R. No i czym bardziej rezystor przeszkadza, tym mniej elektronów przepływa w ciągu sekundy, czyli mniejsze natężenie.
to znaczy ze jak przy tym samym oporze R zwiększysz napięcie U np. dwa razy, to popłynie dwa razy więcej elektronów, czyli I wzrośnie dwa razy. Ale jak przy tej samej sile napędzającej elektrony, czyli napięciu U, zwiększysz opór R np. dwa razy to dwa razy MNIEJ elektronów przepłynie, czyli natężenie zmaleje dwa razy. Opór, czyli rezystancje mierzyliśmy w omach, wiesz jak to się pisze? Taki znaczek, który nie wiem czy przejdzie:
Moc chwilowa w elemencie jest zawsze dodatnia, co oznacza ze moc jest dostarczana ze źródła do elementu R. Moc czynna:
Moc bierna, Q, = 0 wobec czego moc pozorna S = P = UI
INDUKCYJNOSC: Wyobraź sobie kłębek z drutu. Drucik jest izolowany, także sąsiednie pętle, czyli zwoje nie stykają się bezpośrednio tylko są oddzielone izolacja. Taki kłębek drutu nazywamy cewka indukcyjna. Żeby cewka była bardziej cewka, a mniej po prostu kawałkiem drutu, do środka można wsadzić kawałek żelaza. To żelazo to będzie rdzeń, czyli mamy cewkę z rdzeniem ferromagnetycznym.
I właśnie INDUKCYJNOSC mówi nam jak bardzo dany kłębek drutu przypomina cewkę. Jak nawiniesz więcej zwojów drutu to indukcyjność będzie większa. Jak wsadzisz do środka rdzeń żelazny to indukcyjność będzie większa, jak wyciągniesz to będzie mniejsza. INDUKCYJNOSC mierzymy w HENRACH, [H]
|
cewka, czyli element indukcyjny, ma dwie właściwości:
OPOR CEWKI JEST UROJONY Oznaczamy go Xl (duże X małe L) i nazywamy REAKTANCJA. Otóż reaktancja cewki o indukcyjności L wynosi
ponieważ we zworze jest i to jest to urojone i jak widać wprost proporcjonalne do częstotliwości i do indukcyjności.
W zwykłym prawie Ohma I= U/R W "zmiennoprądowym" i "zespolonym" prawie Ohma jest tak samo: I=U/X
Moc bierna: Q = UI Moc pozorna: S = UI = Q
IMPEDANCJA Z to właśnie zespolony opór. Jest to liczba zespolona charakteryzująca element w obwodzie prądu zmiennego (rezystor, cewkę, kondensator) Ogólnie to jak impedancja jest czysto rzeczywista (dla rezystora) i nie ma części urojonej, to nazywamy ja REZYSTANCJA R Jak impedancja jest czysto urojona i nie ma części rzeczywistej, tak jak dla cewki, to nazywamy ja REAKTANCJA X Czyli ogólnie IMPEDANCJA = REZYSTANCJA + REAKTANCJA A na symbolach Z = R + X
Kondensator Bierzesz dwie płytki metalowe, składasz je razem, ale rozdzielone izolatorem, np. papierem albo folia tak ze się nie dotykają. No i to jest właśnie kondensator. Kondensator ma swoja pojemność C, Mierzy się ja w faradach [F] Charakteryzuje się tym, ze ma swój opór zespolony, czyli reaktancje Xc
Kondensator stawia tym MNIEJSZY opór dla prądu zmiennego im większa częstotliwość. Dla prądu stałego (częstotliwość =0) opór kondensatora jest nieskończony. Kondensator tez wprowadza przesuniecie miedzy prądem a napięciem, ale odwrotnie niż cewka. Dla cewki, prąd opóźniaj się po napięciu o pi/2 Dla kondensatora odwrotnie, prąd WYPRZEDZA napięcie o pi/2
Wzór na reaktancje kondensatora o pojemności C dla prądu o częstotliwości f:
|
Moc bierna: Q = - UI Moc pozorna: S = Q = - UI
Rezonans napięć i prądów
Rezonans napiec to inaczej rezonans szeregowy. Powstaje on w obwodach RLC, W rezultacie suma reaktancji jest zero i układ RLC zachowuje się tak jakby nie było w nim ani pojemności C ani indukcyjności L a tylko czysta rezystancja R. W związku z tym zaczyna płynąć duży prąd I = U/R. Pomimo jednak, ze cały układ ma charakter czysto rezystancyjny, każdy z elementów L i C oddzielnie ma nadal jakąś reaktancje, no i ten duży prąd pomnożony przez (być może) duża reaktancje powoduje powstawanie na elementach bardzo dużych napiec, wielokrotnie przekraczających całkowite napięcie zasilające cały obwód RLC. takie przesadzone napięcie nazywamy PRZEPIECIEM. Przepięcia w obwodach RLC SA groźne, bo niby obwód ma pracować np. przy 220V a tu nagle powstaje rezonans napiec i na kondensatorze i cewce pojawia się np. 2000 V i izolacja ulega przebiciu.
Rezonans prądów to inaczej rezonans równoległy. Powstaje w obwodach RLC, gdzie jest równolegle obciążona indukcyjność L i pojemność C. Tym razem chodzi o to ze przy częstotliwości rezonansowej (wzór taki sam jak powyżej) urojona susceptancja (nie śmiej się, to jest odwrotność reaktancji, 1/XL albo 1/Xc) dla cewki i kondensatora SA równe ale z przeciwnymi znakami. Dalej historia jest całkiem podobna jak w rezonansie napiec, a rezultat jest taki ze w obwodzie zaczynają płynąć bardzo duże prądy, wielokrotnie przekraczające prądy pobierane przez cały układ RLC ze źródła zasilania. Nazywamy to PRZETEZENIEM. Prądy te płyną miedzy cewka L a kondensatorem C i mogą zniszczyć obwód, np. spalić uzwojenie cewki.
W skrócie - połączenia w obwodach trójfazowych mogą być w gwiazdę i w trójkąt. W gwieździe, miedzy każdym przewodem a ziemia jest 220V skutecznego czyli napięcie przewodowe jest 220V, miedzy przewodami jest 380V (220*sqr(3)) Napięcie fazowe czyli ile dostaje każdy odbiornik jest 220V czyli równe napięciu przewodowemu. Prądy |
fazowe są równe prądom przewodowym (przez każdy przewód płynie taki sam prąd jak przez podłączony do niego odbiornik) Natomiast w układzie trójkąta, napięcie fazowe jest równe 380V (napięcie przewodowe * sqr(3)) a prąd przewodowy równy prąd fazowy (sqr*3) Moc jest 3 razy większa (bo każdy odbiornik "widzi" teraz sqr(3) razy większe napięcie wiec moc jest sqr(3) ^ 2 = 3 razy większa) NA tym polega przełączanie gwiazda - trójkąt. Stosuje się je np. do zmiany mocy pieców, grzejników albo przy rozruchu silników trójfazowych indukcyjnych (rozruch jest na gwiazda a jak się silnik trochę rozkręci to się włącza trójkąt czyli 3 razy zwiększa moc silnika aby go nie zepsuć przy starcie zatrzymanym)
Poprawa mocy - już to liczyłaś. Chodzi o to ze jak równolegle do obciążenia indukcyjnego włączysz odpowiednio dobrany kondensator (3 kondensatory dla trzech obciążeń w układzie trójfazowym) to części urojone mocy pozornej (czyli moce bierne) się odejmą i nawzajem zniosą i nie będzie mocy biernej, układ będzie się zachowywał jak czysta rezystancja czyli współczynnik mocy wyrażany przez cos(fi) będzie równy 1 (lubimy, jak fi=0 i wtedy cos(i)=1)
Pomiar prądu: To pomiaru stosuje się amperomierz..
Ca- stała amperomierza
przekładnia przetwornika prądowego
p = przekładnia bocznika
Pomiar napięcia:
|
n - przekładnia rezystora napięcia
ϑ - przekładnia przetwornika napięciowego
Pomiar rezystancji:
Pomiar mocy prądu stałego: wystarczy zmierzyć napięcie U na zaciskach odbiornika i prąd płynący przez niego, a moc pobieraną obliczyć ze wzoru:
ponieważ podczas pomiarów jest również pobierana moc przez przyrządy pomiarowe, należy wziąć poprawkę:
Pa jest to moc pobierana przez amperomierz, lub przez woltomierz Dla amperomierza, jest ona mała i można jej nie uwzględniać, gdy rezystancja odbiornika jest duża
dla woltomierza: jest ona mała i można jej nie uwzględniać, gdy rezystancja odbiornika jest mała.
|
Pomiar mocy prądu zmiennego: Moc tę mierzy się przy pomocy watomierzy. Iloczyn wskazań woltomierza i amperomierza jest mocą pozorną:
podobnie jak przy pomiarze mocy prądu stałego, (aby obliczyć moc czynną)
Pomiar mocy biernej prądu zmiennego: Można wieżyc przy użyciu waromierzy. Można ją też obliczyć, jeżeli znana jest moc czynna P i pozorna S.
metoda impulsowa, np. czujnik stykowy albo czujnik magnetyczny nieruchomy i mały magnesie przyczepiony do obracającego się wału - każde przejście magnesika obok czujnika powoduje powstanie impulsu na czujniku, częstotliwość impulsów jest równa prędkości obrotowej (albo jak przyczepisz np. dwa lub 3 magnesy - to jest 2, 3 razy większa itd.). Komputer silnikowy mojego samochodu tak właśnie mierzy prędkość |
Straty mocy w ferromagnetykach dzielimy na:
Br - indukcja szczątkowa (indukcja remanentu magnetycznego) Hc - natężenie koercji (powściągające) Pierwotna krzywa namagnesowania:
Pole w pętli jest proporcjonalne do strat energii podczas przemagnesowania i straty energii wynoszą:
B - indukcyjność pola magnetycznego δh - współczynnik zależny od materiału. f - częstotliwość Im większa jest pętla histerezy tym są mniejsze straty energii
d - grubość materiału Charakterystyka urządzeń elektromagnetycznych:
|
Podział na:
Stan obciążenia jest tam gdzie uzwojenie pierwotna a po drugiej stronie włączony odbiornik
Równania do schematu zastępczego:
schemat zastępczy:
Sprawność transformatorów jest bardzo duża sięga od 97 - 99,7% oczywiście dla bardzo dużych transformatorów
schematy połączeń trójfazowych:
8.Praca równoległa transformatorów, autotransformatory, przekładniki prądowe i napięciowe.
Praca równoległa: Aby transformatory mogły być połączone równolegle muszą być spełnione następujące warunki:
(niespełnienie tych warunków powoduje płynięcie prądu w uzwojeniach, tzw. prąd wyrównawczy)
Autotransformatory: ich uzwojenie wtórne jest częścią uzwojenia pierwotnego.
|
ZALETY
WADY
Przekładniki: zwiększają zakres pomiarowy (mierniczy). W zależności od tego czy służą do pomiaru prądu czy napięcia dzieli się je na:
Praca przekładnika przy rozwartym uzwojeniu wtórnym jest niedopuszczalna!!!
Stan wtórny I2 budowane od 5A lub 1A kc uzwojeń
U2 wtórna strona znamionowe 100V mc
9. Maszyny elektryczne: klasyfikacja, rodzaje pracy maszyn elektrycznych, rodzaje pól magnetycznych w maszynach elektrycznych
Klasyfikacja maszyn elektrycznych:
|
Rodzaje pracy wykonywane przez maszyny elektryczne: praca ciągła (S1) przy stałym obciążeniu trwałym tak długo dokupi nie osiągnie się temperatury ustalonej
praca dorywcza (S2) - stałe obciążenie, trwające krótko przez określony czas, jest niewystarczające wobec tego nie dochodzi do temperatury ustalonej S2. (forma zapisu S230, dwie ostatnie liczby to czas trwania w min np. 10,30,60,90)
praca przerywana (S3) - polega na nastąpieniu krótkotrwałego włączenia silnika i wyłączenia. Cykl stygnięcia jest zbyt krótki by maszyna mogła całkowicie ostygnąć. Po długim czasie maszyna osiągnie temperaturę ustaloną
moc znamionowa to moc, przy której maszyna może pracować bez obawy, że jakakolwiek jej część przekroczy temperaturę dopuszczalną (ustaloną)
Rodzaje pól magnetycznych: pole stałe - wektor indukcji pola ma stałą wartość i zwrot. Wytwarzany przez magnesy (w maszynach o małej mocy) lub elektromagnesy (w maszynach o dużej mocy)
P - liczba par biegunów |
D - średnica wirnika
pole przemienne - to pole, którego wartość i zwrot ulegają zmianie w czasie, a oś tego pola zostaje nieruchoma względem przyjętego układu odniesienia
pole wirujące - to pole, którego oś wiruje wokół punktu odniesienia, zwrot pozostaje ten sam, a wartość wektora się zmienia. (pole empiryczne, a gdy wartość jest stała pole kołowe)
NAPEDY ELEKTRYCZNE 1) Napęd elektryczny-przetwarza energie elektryczna na meczaniczna i odwrotnie. Nawrot silnika-zmiana kierunku wirowania(ruchu) Sprwaność: η=Poddana / Ppobrana = 0,85-0,93
Bieg jałowy - kiedy silnik jest nieobciażony Ppobran.=(0.05-0.1)PN Układ napedowy: silnik elektryczny(SE), maszyna robocza(MR), system zasilania energia elektr,(ŹE), Aparatura łączeniowa(AŁ), układ sterowania, przekształtnik nergoelektroniczny(PE)
3)Charakterystyki mechaniczne maszyny roboczej: -typowa Mm=f(ω) - Mm = f(α) lub Mm = f(s) Mm = f(t, v, α, ω, ...) Mm = F(t) Mm-funkcja stochastyczna
|
|