BUDOWA KOMÓRKI EUKARIOTYCZNEJ
Błona komórkowa
dwuwarstwowa
glikoproteina
białko powierzchniowe
cholesterol
białko kanałowe
białko integralne (wbudowane tylko w jedną warstwę; mają zdolność przemieszczania się w danej warstwie)
fosfolipidy
półprzepuszczalna
asymetryczna (inny skład białek)
płynność (zdolność przemieszczania się białek)
oddziela wnętrze komórki od śodowiska zewnętrznego (f. ochronna)
nadaje kształt komórce
f. transportowa
odbiera bodźce ze środowiska (poprzez receptory błonowe)
reguluje skład chemiczny komórki
Jądro komórkowe
błona jądrowa
pory jądrowe (miejsce umożliwiające wnikanie enzymów)
kariolimfa
chromatyna
jąderko (nukleoproteidy, włókienka, ziarnistości, bierze udział syntezie rRNA)
DNA
steruje metabolizmem komórki
Mitochondrium
błona zewnętrzna
błona wewnętrzna (tworzy grzebienie mitochondrialne)
matrix
DNA (koliste)
rybosomy
organellum autonomiczne - dzieli się niezależnie od podziału komórki, ma własne DNA
oddychanie wewnątrzkomórkowe (glikoliza, cykl Krebsa, łańcuch oddechowy)
wytwarzanie energii i gromadzenie jej w postaci ATP
retikulum endoplazmatyczne
szorstkie (ziarnistości)
- pełni rolę w transporcie wewnątrzkomórkowym
gładkie
- bierze udział w syntezie lipidów, steroidów, kwasu askorbinowego, askorbinowego rozkładzie glikogenu oraz w procesie detoksykacji
dzieli cytoplazmę na obszary, gdzie zachodzą procesy przeciwstawne
transport wewnątrzkomórkowy
synteza lipidów
Aparat Golgiego
4-8 spłaszczonych pęcherzyków (diktiosom)
pęcherzyki migrujące, lizosomy
f. wydzielnicza
proces glikozylacji białek
synteza glikolipidów
udział w wydzielaniu komórkowym; białka wydzielnicze np. insulina
biogeneza pęcherzyków zawierających enzymy hydrolityczne
Lizosomy
pojedyncza błona
enzymy hydrolityczne
f. trawienna
Peroksysomy
pojedyncza błona
enzymy (kataliza - neutralizacja nadtlenku wodoru)
Cytoszkielet
włókna
mikrofilamenty (aktyna) - pod błoną cytoplazmatyczną; odpowiedzialne są za ruch cytoplazmy, zmiana kształtu
filamenty pośrednie (białka włókniste - keratyna, desmina) bardzo wytrzymałe, przez co chronią komórkę przed mechanicznymi uszkodzeniami na skutek rozciągania
centriola (mikrotubule) - bierze udział w wytwarzaniu wrzeciona kariokinetycznego
Rybosom
brak błony komórkowej
duża podjednostka
mała podjednostka
bierze udział w wytwarzaniu i syntezie białka
80S (40S i 60S)
CYKL KOMÓRKOWY
G1 - intensywne syntezy w komórce; zwiększenie masy i objętości
S - replikacja DNA
G2 - intensywna synteza tubuliny
M - mitoza/mejoza
G0 - komórki, które się nie dzielą (np. kom. nerwowe)
Replikacja semikonserwatywna - do starej nici dołączane są nowe
MEJOZA
- kom. diploidalna (2n)
2n=4 (w fazie G1 4 cząst. nici nukleotydowych)
G2: 2n=4 2c4c
Profaza I
- leptoten (stadium bukietu)
kondensacja chromatyny
- zygoten! (jeden z najważniejszych etapów)
koniugacja chromosomów homologicznych
chromonema (1 nić DNA)
chromomer (silnie zespiralizowana nić DNA)
koniugacja: sprawdzanie chromomer po chromomerze czy do siebie pasują (chromosomy); musi być taka sama odległość chromomerów w chromosomach homologicznych
- pachyten!
Chromosomy skręcają się w miejscach najbardziej skręconych, może dojść do procesu crossing-over
- diploten
Zanika błona i jąderko; tworzy się wrzeciono kariokinetyczne
Metafaza I
Kończy się kondensacja chromatyny
Biwalenty (tetrada)
Anafaza I !
Redukcja liczby chromosomów (2n1n, 4c2c)
Proces losowy
Nondysjunkcja - nierozejście się chromosomów homologicznych
Telofaza I
cytokineza - podział cytoplazmy (1n, 2c)
Profaza II
Zaczyna się tworzyć wrzeciono podziałowe
Metafaza II
Chromosomy ustawiają się w płaszczyźnie równikowej
Wrzeciono podziałowe łączy się z centromerem
Anafaza II
Do biegunów wędrują chromatydy
Zmniejszenie ilości DNA (2cc)
Telofaza II
Tworzą się nici chromatynowe
Zachodzi proces cytokinezy
Rozluźnienie nici DNA
Nekroza to śmierć martwicza komórki. Charakteryzuje się stopniową degradacją struktur komórkowych i dezintegracją błony komórkowej. W odróżnieniu od apoptozy, nekrozie towarzyszy wydostanie się zawartości komórki do otaczającej ją przestrzeni międzykomórkowej. Powoduje to, że dochodzi do reakcji zapalnej, która może mieć znaczenie patologiczne (nie występuje to na ogół w przypadku apoptozy). Nekroza następuje w wyniku zakażenia komórki patogenem lub na skutek niedotlenienia, braku substancji odżywczych albo innego rodzaju stresu działającego na komórkę.
jest to proces przypadkowy i bierny
zachodzi pod wpływem różnorodnych czynników fizycznych, chemicznych i biologicznych
pęcznienie komórek
utrata ciągłości błony oraz wypływ zawartości komórek do otaczającej przestrzeni pozakomórkowej
reakcja obronna organizmu z wytworzeniem odpowiedzi zapalnej
Proces ten przeważnie obejmuje zespoły komórek i nie wymaga energii
Apoptoza - śmierć programowana komórki, śmierć samobójcza, altruistyczna
proces czynny, związanym z aktywacją wielu genów
wymaga nakładu energii
zwykle obejmuje pojedyncze komórki
odpowiada za precyzyjną kontrolę liczby i rodzaju komórek
zapewnia homeostazę tkankową a ponadto w usuwaniu komórek uszkodzonych, nieprawidłowych, zainfekowanych czy obciążonych mutacjami
Apoptoza, śmierć komórki (zwana genetycznie zaprogramowanym samobójstwem), będąca częścią procesów związanych z rozwojem organizmu, jego funkcjonowaniem i odnawianiem tkanek. W czasie rozwoju zarodkowego odgrywa zasadniczą rolę w procesie formowania się tkanek i narządów.
Komórka wchodzi na drogę apoptozy gdy:
1) ma uszkodzone DNA;
2) ma pobudzone receptory błonowe i wewnątrzkomórkowe;
3) traci kontakt z macierzą zewnątrzkomórkową.
Zasadnicze dla procesu apoptozy jest uruchomienie reakcji łańcuchowej enzymów proteolitycznych - kapsaz, które to niszczą wiele białek komórki.
Od komórki popełniającej samobójstwo odrywane są pęcherzyki apoptotyczne - te otoczone błoną komórkową twory, zawierające organella komórkowe i pocięty DNA, rozpoznawane są przez komórki żerne (fagocyty) i fagocytowane.
5