pmp sciaga[1] moja, Administracja-notatki WSPol, prawo międzynarodowe publiczne i ochrona praw człowieka


Prawo Międzynarodowe Publiczne i ochrona praw człowieka

Prawo Międzynarodowe : zespół norm regulujących stosunki między państwami oraz organizacjami międzynarodowymi i innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych , które mają zdolność działania w stosunkach międzynarodowych.

Funkcje Prawa Międzynarodowego:

  1. PMP - określa sytuacje państwa w tzw. społeczności międzynarodowej

  2. PMP - określa podstawowe zasady postępowania między państwami we wzajemnych stosunkach np. .zasada nieagresji.

  3. PMP reguluje konkretne zindywidualizowane stosunki między państwami.

  4. PMP ustala formy wzajemnych stosunków np. prawo dyplomatyczne lub konsularne

  5. PMP ustala reguły postępowania na obszarach nie objętych , nie podlegających niczyjej suwerenności.

Cechy Charakterystyczne dla PMP

Do podstawowych cech charakterystycznych PMP należą

Sposób tworzenia prawa oraz sposób egzekwowania PMP.W stosunkach międzynarodowych nie ma wyraźnie określonego ustawodawcy , brak jest nadrzędnego organu prawodawczego .Normy prawa międzynarodowego tworzone są przez podmioty tego prawa, przede wszystkim przez państwa w wyniku porozumienia między nimi .Takie porozumienie musi być zawarte w sposób wyraźny [ musi być wyrażona zgoda] lub w sposób dorozumiany [ wynika z zawartych umów].

W prawie międzynarodowym nie ma scentralizowanego aparatu przymusu który np. jak w prawie wewnętrznym stałby na straży prawa. W prawie międzynarodowym każde państwo indywidualnie bądź wspólnie z innymi państwami może stosować środki niezbędne w przypadku naruszenia prawa [stosując środki przymusu , które są jednakże dopuszczalne i uznawane przez prawo międzynarodowe.].

W PMP wyróżniamy 3 podstawowe rodzaje sankcji:

1.tzw.sankcja natury psychologicznej - stwierdzenie naruszenia prawa i napiętnowanie państwa naruszającego prawo poprzez światową opinię publiczną np.rezolucja lub forma orzeczenia organu międzynarodowego.

2. sankcje natury odwetowej stosowane mogą być indywidualnie przez państwo lub zbiorowo przy udziale innych państw .Sankcjami o charakterze odwetowym w PMP są retorsje lub represalia

RETORSJA - jest to zastosowanie wobec państwa , które naruszyło interesy innego państwa środków natury podobnej w świetle PMP. Zastosowanie retorsji przez państwo wobec innego państwa jest dopuszczalne i zgodne z prawem. Retorsje są stosowane najczęściej w związku z podjęciem przez inne państwo środków dyskryminujących drugie państwo .

REPRESALIA - są bezprawnym działaniem będącym odwetem za dokonane wcześniej podobne bezprawie. Represalia mają na celu wymuszenie od strony przeciwnej poszanowania prawa międzynarodowego .Pomimo , że represalia [sensu stricte] są działaniem bezprawnym to zwyczaj międzynarodowy zezwala na stosowanie represaliów przy zachowaniu zasady proporcjonalności. PMP zezwala na stosowanie represaliów wyłącznie do rzeczy.

3.Sankcja Zorganizowana - nie może być stosowana przez pojedyncze państwo. Podmiotem właściwym zastosowania sankcji zorganizowanej jest zawsze organ międzynarodowy[sankcje ekonomiczne , polityczne , gospodarcze , zbrojne]

SANKCJE ZBROJNE - w obecnie obowiązującym PMP jedynym organem międzynarodowym , który ma prawo stosowania sankcji zbrojnych jest Rada Bezpieczeństwa przy ONZ, która ma to upoważnienie przy dwóch przypadkach.

- w sytuacji zagrożenia pokoju

- w przypadku ataku agresji państwa

Ź R Ó D Ł A P M P - dzielą się na trzy kategorie

  1. 1. źródła o charakterze materialnym[umowy międzynar .zwyczaj międzynar., ogólne zasady prawa przestrzegane w państwach cywilizowanych]

Oznaczają całokształt przyczyn czynników , przesłanek , które to mają istotny wpływ na zaistnienie norm prawa międzynarodowego. Do takich podstawowych przesłanek powstania tych norm można zaliczyć współpracę międzynarodową, współzawodnictwo, działanie organizacji międzynarodowych .

2.źródła o charakterze formalnym[umowy międzynar .zwyczaj międzynar., ogólne zasady prawa przestrzegane w państwach cywilizowanych]są to formy w których tworzone są normy prawa międzynarodowego . Są to formy w których przejawia się wola państw[ lub innych podmiotów]. Do najważniejszych form PMP zaliczyć można

3.źródła o charakterze poznawczym[uzupełnienie tych formalnych i materialnych]

Są to inaczej mówiąc zbiory dokumentów oraz analiza działalności organizacji podmiotów międzynarodowych.[przede wszystkim dokumenty dotyczące PMP oraz orzecznictwo organizacji międzynarodowych]

UMOWA MIĘDZYNARODOWA - jest jedną z ważniejszych i najstarszych instytucji prawa międzynarodowego. Przede wszystkim jednak jest głównym źródłem prawa międzynarodowego publicznego. Dziedzina prawa międzynarodowego , która reguluje zagadnienia umów międzynarodowych [kwestie związane z zawieraniem umów, stosowaniem , nieważnością itd.]jest prawo traktatowe. Największe znaczenie spośród umów międzynarodowych regulujących prawo traktatów ma Konwencja wiedeńska z 23.maja 1969r. o prawie traktatów. Polska stała się stroną konwencji w 1990r oraz Konwencja wiedeńska z 21.marca 1986r. o prawie traktatów między państwami a organizacjami międzynarodowymi lub między organizacjami międzynarodowymi [rozszerzyła krąg podmiotów]

RODZAJE UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH:

  1. Z punktu widzenia trybu zawierania umowy

2. Biorąc pod uwagę organ który występuje w imieniu państwa umowy dzieli się na :

3. Z punktu widzenia liczby stron uczestniczących w umowie :

4. Ze względu na możliwości przystąpienia do takiej umowy:

5. Ze względu na formę wyrażenia woli:

umowy w formie pisemnej

6. Ze względu na formy dokumentu:

umowy zawierane w formie jednego dokumentu

7. Ze względu na kryterium czasu umowy umowy dzielimy na :

Praktyka wypracowała pewne typy postanowień merytorycznych , nazywanych klauzulami , które ujmowane są w umowach w niemal identyczny sposób. Jedną z takich klauzul jest klauzula prolongacyjna , która umożliwia milczące przedłużenie umowy na taki sam lub dłuższy okres czasu.

PODMIOTY PRAWA MIĘDZYNORODOWEGO

Podmiotami PMP nazywamy podmioty , które występują w stosunkach prawno-międzynarodowych , których działanie bezpośrednio reguluje prawo międzynarodowe. Podmioty te muszą posiadać tzw .podmiotowość prawną międzynarodową tj. zdolność nabywania praw oraz zaciągania zobowiązań międzynarodowych.

Charakterystycznymi cechami zdolności podmiotów międzynarodowych są:

  1. Podmiot może dokonywać wszelkich czynności prawnych

  2. Podmiot może utrzymywać stosunki dyplomatyczne i konsularne

  3. Podmiot może tworzyć normy prawa międzynarodowego np.poprzez zawieranie umów międzynarodowych

  4. Podmiot ma uprawnienia/ zdolność procesową/występowania przed trybunałami międzynarodowymi.

  5. Podmiotowi przysługują określone w prawie międzynarodowym przywileje i immunitety.

  6. Podmiot ponosi odpowiedzialność za szkody wynikające z faktu naruszenia norm prawa międzynarodowego.

W świetle obowiązujących przepisów prawnych do podmiotów prawa międzynarodowego zaliczamy:

1. Państwa - primus interpares [ pierwszy wśród równych]

2.Organizacje Międzynarodowe

3.Podmiot - Stolica Apostolska

4.Podmiotowość narodu [ w tej podmiotowości wyróżniamy dwa rodzaje [powstańcy i strona wojująca]

5. Podmiotowość jednostki

6. Podmiotowość osób prawnych

W sensie PMP państwo charakteryzuje

Do podstawowych cech charakteryzujących państwo należą:

PAŃSTWO - jest to organizacja polityczna , suwerenna, wyposażona we władzę do której przynależność ma charakter sformalizowany .

PODMIOTOWOŚĆ państwa przejawia się w 2 aspektach

Powstanie państwa

  1. zjednoczenie dwóch lub kilku istniejących państw

  2. INKORPORACJA jednego państwa przez drugie [jedno państwo traci swoją podmiotowość międzynarodową natomiast terytorium drugiego się powiększa i powstaje jedna podmiotowość]

  3. rozpad istniejącego państwa na dwa lub więcej państw

  4. SECESJA -oderwanie się częsi terytorium istniejącego państwa i utworzenie na nim nowego niezależnego państwa, nabywającego podmiotowość prawno-międzynarodową

RODZAJE PAŃSTW

  1. Państwa jednolite - wszelkie umowy międzynarodowe są zawierane w imieniu jednego państwa ,obecnie zdecydowana większość państw.

  2. Państwa złożone - tzw .federacje i konfederacje - generalnie prowadzona jest polityka międzynarodowa przez organ centralny a jego istotą jest podział suwerenności między całość a części składowe.

- FEDERACJA- jej istotą jest posiadanie centralnych organów , w związku z czym występuje ona jako jeden podmiot prawa międzynarodowego.Państwa związkowe rezygnują z prowadzenia stosunków międzynar. Na rzecz federacji i nie mają w związku z tym w ogóle lub mają ograniczoną zdolność do czynności w stosunkach międzynar. Państwami federalnymi są USA, Argentyna , Brazylia , Meksyk, Szwajcaria.

-KONFEDERACJA- jest luźnym związkiem państw opartym na umowie międzynarodowej dla prowadzenia wspólnej polityki zagranicznej i obronnej. Z reguły nie ma centralnej władzy wykonawczej. Państwa związkowe pozostają suwerennymi i samodzielnymi podmiotami prawa międzynar natomiast związek może mieć ograniczoną podmiotowość .Obecnie konfederacje nie występują.

  1. Państwa zależne - to takie państwo , którego zdolność do utrzymywania stosunków międzynarodowych i prowadzenia polityki zagranicznej jest ograniczona na rzecz innego podmiotu .Prawno międzynarodowa zależność oznacza przejęcie reprezentacji zewnętrznej jednego państwa przez inne, występujące w jego imieniu. Nie pozbawia ona podmiotowości prawno-międzynarodowej , ale w konsekwencji ograniczenia zdolności do czynności prawnych prowadzi do jej upośledzenia. Państwami zależnymi są protektoraty oraz państwa wasalne.

  2. Mini państwa .[Lichtenstein, Monako , San Marino]

  3. Państwa trwale neutralne.[Szwajcaria i Austria]

T ; C U D Z O Z I E M C Y

Wszystkie osoby przebywające na terytorium państwa można podzielić na jego obywateli i cudzoziemców.

OBYWATELSTWO- specyficzna więź prawna łącząca państwo z daną jednostką. Na jednostkę nakłada się obowiązki ale też jednostka ma w stosunku do państwa określone prawa. Wynika z tego obowiązek wierności i lojalności w stosunku do państwa oraz zwierzchnictwo osobowe państwa / jurysdykcja/ nad własnymi obywatelami , niezależnie od tego , gdzie się znajdują a więc także na obszarze nie podlegającym niczyjej suwerenności oraz na obszarach innych państw. Obywatel obowiązany jest szanować prawo swego państwa , także jeśli się znajduje poza terytorium , a w konsekwencji może być pociągnięty do odpowiedzialności za naruszenie prawa swego państwa , nawet jeśli naruszenia tego dokonał w czasie pobytu za granicą. Równocześnie obywatel każdego państwa uprawniony jest do korzystania z opieki swego państwa .Jest to tzw.opieka dyplomatyczna .Polega ona na tym , że państwo może występować na forum międzynarodowym w imieniu swoich obywateli w stosunku do innych państw oraz przed sądami międzynarodowymi i komisjami arbitrażowymi.

CUDZOZIEMIEC - osoba , która nie jest obywatelem danego państwa. Cudzoziemcami mogą być obywatele innych państw lub nie posiadać żadnego obywatelstwa /apatrydzi/.

Wszystkie osoby przebywające na terytorium państwa podlegają jego władzy i prawu. Cudzoziemca będącego obywatelem dwóch lub więcej państw traktuje się jako obywatela tego państwa , którego dokument podróży stanowił podstawę wjazdu na terytorium RP.

Osobę , która oprócz obywatelstwa polskiego posiada inne obywatelstwo na terytorium RP traktuje się jako obywatela RP. Sprawa traktowania cudzoziemców należy do kompetencji własnej państwa i jest regulowana jego prawem wewnętrznym.

W praktyce państwa wykształciły pewne systemy traktowania cudzoziemców:

1 - traktowanie narodowe - / równouprawnienie ogólne/ polega na przyznawaniu cudzoziemcom w zasadzie takiego samego zakresu praw cywilnych , z jakiego korzystają obywatele,

2 - traktowanie specjalne - polega na przyznaniu cudzoziemcom tylko określonych uprawnień przewidzianych w prawie wewnętrznym lub umowie międzynarodowej ,

3 - traktowanie w sposób najbardziej uprzywilejowany - polega na przyznaniu obywatelom określonego państwa takich praw , jakie już posiadają lub uzyskają w przyszłości obywatele jakiegokolwiek państwa trzeciego , najbardziej uprzywilejowanego .

Prawa przysługujące cudzoziemcom są z reguły węższe niż prawa , z jakich korzystają obywatele danego państwa ; podlegają one ograniczeniom, w szczególności z uwagi na bezpieczeństwo lub porządek publiczny. Cudzoziemcy ograniczeni są w zakresie prawa posiadania własności oraz wykonywania określonych zawodów .Cudzoziemiec przebywający w obrębie jurysdykcji jakiegoś państwa jest zobowiązany do respektowania jego ustawodawstwa i zarządzeń regulujących jego pobyt.

Dopuszczanie i wydalanie cudzoziemców na terytorium RP -

1 - O dopuszczeniu cudzoziemca na terytorium państwa decyduje samo państwo. Generalnie w RP cudzoziemiec może przekroczyć granicę oraz przebywać na jej terytorium jeżeli posiada ważny dokument podróży oraz wizę o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Przekroczenie granicy może być uzależnione od uiszczenia przez cudzoziemca opłaty związanej z wjazdem. Ponadto cudzoziemiec powinien posiadać lub mieć udokumentowane posiadanie środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na terenie RP.W ruchu wizowym państwo nie ma obowiązku uzasadniania swych decyzji.

2 - Wydalanie cudzoziemców odbywa się wg określonej procedury zawartej w rozdziale 8 ustawy o cudzoziemcach oraz w protokole 4 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka. Istnieje zakaz zbiorowego wydalania cudzoziemców.

Cudzoziemcowi wydaje się decyzję o wydaleniu z terytorium RP:

Cudzoziemcowi , który posiada zezwolenie na osiedlenie się lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE nie wydaje się decyzji o wydaleniu .

Zasady Traktowania Cudzoziemców Uprzywilejowanych

Cudzoziemcy uprzywilejowani to tacy którym wolno to czego innym nie wolno oraz którzy są zwolnieni z obowiązków do których inni są zobowiązani.

Zasady wynikają z ogólnych stosunków między zainteresowanymi państwami.

Do spraw stosunków dyplomatycznych państwo jako podmiot prawa międzynarodowego posiada zarówno organy wewnętrzne jak i zewnętrzne

  1. Organy wewnętrzne - należą do nich parlament , głowa państwa , premier i rząd , minister spraw zagranicznych , ministerstwo spraw zagranicznych

  2. Organy zewnętrzne - organy zewnętrzne dzielą się na stałe i tymczasowe .Do stałych zalicza się ambasady , poselstwa , urzędy konsularne , stałe misje przy organizacjach międzynarodowych i inne stałe przedstawicielstwa i misje. Do tymczasowych zaliczane są zazwyczaj wszelkie misje ad hoc o charakterze dyplomatycznym jak np. delegacje biorące udział w konferencjach międzynarodowych , organizacjach międzynarodowych , rokowaniach , przedstawiciele państw w różnych komisjach międzynarodowych oraz misje specjalne. Tymczasowymi organami są także oddziały wojskowe oraz okręty wojenne państw znajdujące się poza granicami państwa wysyłającego .Rolę tymczasowych organów reprezentujących państwo za granicą spełnia również głowa państwa , szef rządu , minister spraw zagranicznych i inni ministrowie podczas ich tymczasowego pobytu za granicą np.w misji specjalnej.

Na określenie nie podlegania jurysdykcji władz państwa przyjmującego dopuszczalne jest używanie tylko określenia immunitet , natomiast wyłącznie na określenie różne prerogatywy , ulgi i ułatwienia , dopuszczalne jest używanie tylko określenia przywilej.

Przywileje i immunitety przyznawane są państwu wysyłającemu , w celu zabezpieczenia skutecznego wykonywania funkcji przez misje dyplomatyczne reprezentujące ich państwo , a nie po to , aby zapewnić korzyści poszczególnym osobom. Przywileje i immunitety służą więc bezpośrednio celowi utrzymania i rozwijania stosunków między podmiotami prawa międzynarodowego. Łączą się więc one nie z osobami , lecz funkcjami . Służą one zapewnieniu swobody wykonywania funkcji głównie przez uwolnienie osób korzystających z przywilejów i immunitetów od wszelkich form przymusu i zapewnienia im bezpieczeństwa osobistego.

Osoby korzystające z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych dzielą się na cztery grupy .

Trzecia grupa korzysta jedynie z immunitetu w sprawach służbowych i zwolnieniu od podatków od wynagrodzenia , a czwarta grupa tylko z tego ostatniego przywileju oraz ewentualnie z przywilejów i immunitetów przyznawanych przez państwo przyjmujące. Odrębną grupę stanowią członkowie misji posiadający obywatelstwo państwa przyjmującego lub trzeciego . Korzystają oni jedynie z nietykalności i immunitetu jurysdykcyjnego i to tylko w odniesieniu do aktów dokonywanych w toku pełnienia funkcji służbowych.

Istnieje instytucja zrzeczenia się immunitetu jurysdykcyjnego, która przysługuje danemu państwu. Sam dyplomata nie może zrzec się immunitetu. Dopiero gdy państwo zrzecze się immunitetu to dyplomata taki odpowiada jurysdykcji państwa na terenie którego np. popełnił przestępstwo .Podstawowym obowiązkiem osób uprzywilejowanych jest to ,że każdy dyplomata musi przestrzegać prawa państwa na terenie którego działa .

Korpusem dyplomatycznym są wszyscy dyplomaci akredytowani w danym państwie.

Rodzaje Przywilejów

  1. NIETYKALNOŚĆ OSOBISTA - nietykalność osobista przedstawiciela dyplomatycznego jest najważniejszym wśród przywilejów i immunitetów. Oznacza , że nie podlega on żadnej formie przymusu , a szczególnie aresztowaniu lub zatrzymaniu. Państwo przyjmujące zobowiązane jest traktować przedstawiciela dyplomatycznego z należytym szacunkiem i podejmować odpowiednie kroki , by zapobiec wszelkim zamachom na jego osobę , wolność lub godność , a przede wszystkim nie dopuścić do bezpośredniego fizycznego ataku i stosowania wobec niego jakiegokolwiek przymusu; zobowiązane jest przede wszystkim powstrzymać się od naruszania nietykalności członków misji dyplomatycznej państwa wysyłającego. W wyjątkowych wypadkach zasada nietykalności osobistej może doznać pewnych ograniczeń , głównie w ramach obrony koniecznej i zastosowania innych środków mających na celu przeszkadzanie popełnieniu czynów przestępczych a szczególnie zbrodni wobec poszczególnych obywateli , jak i przeciwko samemu państwu przyjmującemu. Ograniczenie takie może dotyczyć osoby korzystającej z nietykalności , która działa z bronią w ręku , pod wpływem alkoholu, narkotyków , choroby psychicznej lub gdy jej działalność stanowi bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa np. udział w spisku, szpiegostwie itp.W takich uzasadnionych przypadkach władze miejscowe mogą daną osobę zatrzymać , a nawet w razie konieczności obezwładnić. Zatrzymanie to jednak powinno być chwilowe tzn do momentu przekazania takiej osoby do dyspozycji szefa misji dyplomatycznej lub ewentualnie władz państwa wysyłającego. Przy tym zatrzymaniu wobec osoby zatrzymanej powinny być zachowane należne jej statusowi dyplomatycznemu względy Nie może ona być znieważona , pozbawiona posiadanych przedmiotów, zmuszona do podpisywania oświadczeń , protokołów. Nie powinna ona w zasadzie być poddawana rewizji oraz nie powinny podlegać przeglądowi posiadane przez nią dokumenty i korespondencja. Interwencja organów władzy powinna ograniczyć się do odebrania takiej osobie broni lub innych narzędzi , za pomocą których zagrażała ona otoczeniu lub dokonywała przestępstw.

  2. NIETYKALNOŚĆ POMIESZCZEŃ MISJI - nietykalność pomieszczeń misji dyplomatycznych stanowi naturalne przedłużenia i uzupełnienie immunitetu nietykalności osobistej i odgrywa ważną rolę w zapewnieniu nieskrępowanego i swobodnego wykonywania funkcji dyplomatycznych. Na państwie przyjmującym ciążą następujące zobowiązania z tytułu nietykalności pomieszczeń misji: szczególny obowiązek podejmowania i swobodnego wykonywania funkcji przez misję , obowiązek ochrony pomieszczeń misji przed jakimkolwiek wtargnięciem , szkodą , zakłóceniem spokoju lub uchybieniem godności misji. Funkcjonariusze państwa przyjmującego mogą wkraczać do pomieszczeń misji jedynie po uprzednim uzyskaniu na to wyraźnej / a nie domniemanej/ zgody szefa misji lub osoby przez niego upoważnionej. Rezydencja prywatna przedstawiciela dyplomatycznego korzysta z takiej samej nietykalności i ochrony jak pomieszczenia misji. Nietykalność pomieszczeń rozciąga się także na mieszkania członków personelu dyplomatycznego i personelu administracyjno-technicznego misji , pod warunkiem , że nie są oni obywatelami państwa przyjmującego i nie mają tam stałego miejsca zamieszkania.

  3. MAJĄTEK MISJI DYPLOMATYCZNEJ - niezależnie do miejsca , w którym się znajduje , gdy służy wykonywaniu funkcji urzędowych misji , wolny jest od egzekucji i środków zabezpieczających , rewizji , zajęcia , wywłaszczenia lub przymusowego zatrzymania w innych formach .Mienie ruchome i nieruchome misji chronione jest immunitetem jurysdykcyjnym i egzekucyjnym.

  4. ARCHIWA , DOKUMENTY I KORESPONDENCJA MISJI - są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od miejsca w którym się znajdują , a więc ich nietykalność niezależna jest od osoby , która nimi dysponuje oraz pomieszczenia , w którym się one znajdują . Na wejście do pomieszczeń, w których znajdują się archiwa misji organy miejscowe muszą uzyskać dodatkowo specjalne zezwolenie szefa misji. Korespondencja urzędowa misji nie podlega kontroli władz państwa przyjmującego .Nie może być zatrzymana ani otwierana. Korespondencja urzędowa i dokumenty członków personelu dyplomatycznego i techniczno-administracyjnego misji również korzystają z nietykalności.

  5. IMMUNITET JURYSDYKCYJNY - oznacza nie podleganie jurysdykcji państwa przyjmującego w zakresie jego jurysdykcji karnej , cywilnej i administracyjnej .

  6. IMMUNITET KARNY -Osoba dyplomaty jest zwolniona z odpowiedzialności prawno-karnej. Nie podlega orzecznictwu sądów karnych. Immunitet ten wyłącza całkowicie właściwość sądów karnych i organów śledczych . Nie można stosować żadnych sankcji. Dyplomata nie może być bez swej zgody przesłuchiwany w charakterze świadka Nie można przeciwko dyplomacie wszczynać postępowania sądowego. Nie można takiej osobie doręczać żadnych wezwań .Istnieje możliwość zwracania się do nich z prośbą za pośrednictwem ministra spraw zagranicznych państwa przyjmującego o wyjaśnienia i zaznania na piśmie , jednak odpowiedź na taką prośbę należy wyłącznie do dobrej woli adresata.. Od zasady immunitetu jurysdykcji karnej istnieją dwa wyjątki a mianowicie: osoby korzystające z tego immunitetu mogą podlegać jurysdykcji karnej państwa przyjmującego jedynie w razie uprzedniego wyraźnego zrzeczenia się przez państwo wysyłające immunitetu od jurysdykcji karnej lub także po upływie terminu wyznaczonego przez państwo przyjmujące do opuszczenia jego terytorium w razie uznania danej osoby za persona non grata , po upływie którego wygasa także immunitet od jurysdykcji karnej.

  7. IMMUNITET OD JURYSDYKCJI CYWILNEJ I ADMINISTRACYJNEJ - przedstawiciel dyplomatyczny korzysta z immunitetu od jurysdykcji cywilnej i administracyjnej , czyli nie podlega jurysdykcji wszelkich sądów państwa przyjmującego i władz administracyjnych oprócz ściśle określonych wyjątków. Pierwszy dotyczy powództwa w zakresie prawa rzeczowego

odnoszącego się do prywatnego mienia nieruchomego , położonego na terytorium państwa przyjmującego, chyba że osoba korzystająca z immunitetu od jurysdykcji cywilnej posiada je w imieniu państwa wysyłającego i dla celów misji. Drugi wyjątek dotyczy przedmiotów , w których osoba korzystająca z immunitetu od jurysdykcji cywilnej występuje jako wykonawca testamentu , administrator, spadkobierca lub zapisobierca , w charakterze osoby prywatnej , a nie w imieniu państwa wysyłającego. Trzeci wyjątek dotyczy powództw odnoszących się do wszelkiego rodzaju działalności zawodowej lub handlowej wykonywanej przez osobę korzystającą z immunitetu od jurysdykcji cywilnej i administracyjnej w państwie przyjmującym , poza ramami jej funkcji urzędowych.

Ponadto dodatkowo dyplomaci zwolnieni są od opłat , podatków i ubezpieczeń społecznych .Posiadają przywileje : prawo używania flagi i godła państwa wysyłającego oraz przywilej korzystania z radiostacji i szyfrów.

Specjalne Kategorie Cudzoziemców :

Uchodźcy /ustawa o repatriacji Dz.U.nr 106 poz.1118/

Azylanci

Repatrianci

cudzoziemcy korzystający z pobytu tolerowanego

W/opisane przypadki reguluje Ustawa o udzielaniu pomocy cudzoziemcom na terytorium RP z 2003 r. Dz.U.nr 128 poz.1176

P R A W A C Z Ł O W I E K A

Prawa Człowieka są to powszechne prawa moralne o charakterze podstawowym , przynależne każdej jednostce w jej kontaktach z państwem .Ich istnienie opiera się na trzech zasadniczych przesłankach :

Prawa człowieka mają charakter uniwersalny i należą do wszystkich ludzi żyjących w każdym społeczeństwie .Ponadto mają charakter podstawowy, tzn iż nie trzeba ich uzasadniać , powołując się na jakiekolwiek inne prawa. Nie oznacza to jednak , że prawa człowieka mają charakter absolutny ; mogą one podlegać ograniczeniom, ale tylko w wyjątkowych , z góry przewidzianych wypadkach i zgodnie z uznanymi procedurami.

W odróżnieniu od wielu innych praw moralnych czy nadanych przepisami , praw człowieka dochodzi się od państwa .Prawa człowieka regulują stosunki między jednostką i państwem , jego organami i funkcjonariuszami sprawującymi władzę na różnych szczeblach.

Ważną cechą praw człowieka jest ich przyrodzony charakter. Oznacza to , iż prawa te przysługują człowiekowi tylko i wyłącznie z tej racji , że jest istotą ludzką .Ich źródłem jest przyrodzona człowiekowi godność osobowa. Godność osobową należy odróżnić od tzw. godności osobistej , która jest pojęciem bliskim honorowi - na tę godność należy zapracować Dla praw człowieka ważna jest jednak ta pierwsza - godność osoby ludzkiej.

Prawa człowieka spełniają trzy zasadnicze funkcje ;

  1. Ochrona wolności jednostki przed jej naruszeniem przez państwo

  2. Konieczność stworzenia przez państwo możliwości realizacji praw jednostki

  3. Ochrona przez państwo praw i wolności jednostki przed naruszeniami przez inne osoby.

Prawa człowieka to prawa indywidualne , nie zaś zbiorowe - ich podmiotem jest pojedynczy człowiek.

Rozróżnia się dwie zasadnicze grupy tzw.praw człowieka:

  1. Prawa Materialne - to konkretne wolności i prawa przysługujące człowiekowi / np. wolność sumienia , wyznania , prawo do nauki itp./

Prawa materialne dzielą się na :

2. Prawa Proceduralne - procedury pozwalające każdemu skutecznie bronić swoich praw przed ich naruszeniem.

Prawa i Wolności człowieka:

  1. Prawo do życia

  2. Zakaz tortur

  3. Zakaz niewolnictwa i przymusowej pracy

  4. Prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego

  5. Prawo do rzetelnego procesu sądowego

  6. Zakaz karania bez podstawy prawnej

  7. Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego , mieszkania i korespondencji

  8. Wolność myśli , sumienia i wyznania

  9. Wolność wyrażania opinii

  10. Wolność zgromadzania się i stowarzyszania

  11. Prawo do zawarcia małżeństwa

  12. Prawo do skutecznego środka odwoławczego

  13. Zakaz dyskryminacji

  14. Uchylenie stosowania zobowiązań w stanie niebezpieczeństwa publicznego

Pierwszym międzynarodowym dokumentem odnoszącym się do .ochrony praw człowieka jest uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 10.12.1948r. POWSZECHNA DELKARACJA PRAW CZŁOWIEKA - zamieszczone tam są podstawowe prawa i wolności :

W dniu 4.11.1950 r. zawarto w Rzymie w ramach Rady Europy EUROPEJSKĄ KONWENCJĘ PRAW CZŁOWIEKA I PODSTAWOWYCH WOLNOŚCI - akceptacja zasad Konwencji stała się istotnym kryterium stanu demokracji w państwach i kulturowej bliskości zachodnioeuropejskiego regionu , w konsekwencji również jednym z podstawowych warunków przyjęcia nowych państw do Rady Europy.

Do EKPC uchwalono dodatkowe protokoły uzupełniające .Najważniejsze z nich dotyczyły:

Protokół I

Protokół IV

Protokół VI

Protokół VII

Protokół XII

Protokół XIII

Ważnym instrumentem uzupełniającym Europejską Konwencję Praw Człowieka jest Europejska Konwencja w sprawie Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu przyjęta przez Komitet Ministrów Rady Europy 26.06.1987r./weszła w życie 1.02.1989r/

Ponadto 28.01.1981r.państwa członkowskie Rady Europy przyjęły Konwencję o Ochronie Osób w Związku z Elektronicznym Przetwarzaniem Danych o Charakterze Osobistym/weszła w życie 1.10.1985r/

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ PRAW CZŁOWIEKA - Na skutek debaty dotyczącej reformy mechanizmu kontrolnego Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w maju 1994r.otwarto do podpisu Protokół nr 11 tworzący nowy etap funkcjonowania konwencji. W wyniku tego rozpoczął działalność od 1.11.1998r.Trybunał Praw Człowieka stając się stałym i jedynym organem powołanym do rozpatrywania wszystkich skarg , zaś Europejska Komisja Praw Człowieka zakończyła działalność z dniem 31.10.1999r.

Trybunał składa się z sędziów , których liczba jest równa liczbie państw stron Konwencji .Sędziów Trybunału wybiera Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy Sędziowie są niezawiśli i działają w imieniu własnym a nie jako reprezentanci państw.

Aby skarga indywidualna była rozpatrzona przez Trybunał muszą być spełnione pewne kryteria dopuszczalności skargi:

  1. wyczerpano wszystkie dostępne środki odwoławcze w kraju

  2. zachowano limit 6 miesięcy od krajowej decyzji ostatecznej w sprawie

  3. skarżący jest bezpośrednią bądź pośrednią ofiarą naruszenia prawa

  4. nie jest anonimowa

  5. nie jest , co do istoty identyczna ze sprawą już rozpoznaną przez Trybunał

  6. nie jest rozpatrywana przez inną instytucję międzynarodową

  7. nie stanowi tzw. nadużycia prawa do skargi / skarga jest wykorzystywana w celach politycznych/

  8. nie jest w sposób oczywisty bezzasadna / jej podstawą nie są prawa wolności ustanowione w Konwencji/

  9. skarga może być składana w języku narodowym skarżącego

Trybunał rozpatruje sprawy w oparciu o swój statut. Jest on organem jednoinstancyjnym. Na straży wykonywania wyroków stoi Komitet Ministrów Rady Europy.

Źródłem i podstawą praw i wolności człowieka jest PRZYRODZONA NIEZBYWALNA GODNOŚĆ OSOBOWA CZŁOWIEKA.

Związana jest ona z samą istotą człowieczeństwa i wynika z faktu bycia człowiekiem .

UNIWERSALNOŚĆ PRAW CZŁOWIEKA

Podmiotowa -przysługuje każdemu człowiekowi niezależnie od jego indywidualnych cech/rasy , płci , inteligencji itp./

Przedmiotowa - chronią różne kategorie dóbr istotnych z perspektywy ludzkiej egzystencji

Terytorialna - służą człowiekowi pod każdą szerokością i długością geograficzną

Niezbywalność Praw Człowieka - człowiek nie może być skutecznie pozbawiony praw człowieka , ani sam nie może się skutecznie ich wyzbyć.

SYSTEM MIĘDZYNARODOWY OCHRONY PRAW I WOLNOŚCXI CZŁOWIEKA

System EUROPEJSKI ZWIĄZANY Z RADĄ EUROPY:

Dokumenty wyspecjalizowane

SYSTEMY REGIONALNE

SYSTEMY UNIWERSALNE:

Karta Narodów Zjednoczonych - podpisana 26.06.1945r. weszła w życie 24.10.1945r.

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka - ZO ONZ (10.12.1948r.)

MIĘDZYNARODOWE PAKTY PRAW CZŁOWIEKA - 1966:

Polska ratyfikowała w/w 03.03.1977r.

oraz

Umowy Szczegółowe

POWSZECHNA DEKLARACJA PRAW CZŁOWIEKA 10.XII 1948r. Paryż

RADA EUROPY Londyn 1949 r.

Pałac Europy w Strasburgu Francja -

Statut oparty na prawach człowieka

Państwa ubiegające się o członkostwo muszą :

Struktura Organizacyjna Rady Europy

Komitet Ministrów - organ decydujący RE w którym zasiadają ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich, uchwala konwencje , przyjmuje rekomendacje w celu wykonania wspólnej polityki, przyjmuje nowych członków , uchwala program organizacji i jej budżet.

Zgromadzenie Parlamentarne - organ opiniodawczo-doradczy o pewnych uprawnieniach decyzyjnych. Wybór sekretarza generalnego i sędziów Trybunału Praw Człowieka . Uchwalone przez ten organ dokumenty wyznaczają ogólne kierunki dla ministrów , rządów , parlamentów i partii politycznych.

Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych- organ konsultacyjny , reprezentuje władze lokalne i regionalne , zajmuje się autonomią lokalną , ochrona zdrowia , ochroną środowiska kulturą i edukacją.

Sekretariat - ( z sekretarzem generalnym) - sekretarz reprezentuje organizację na zewnątrz i z sekretariatem prowadzi bieżącą działalność , politykę Rady Europy.

EUROPEJSKI NSYSTEM OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA - związany z Radą Europy :

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności - Rzym 4.11.1950r ,weszła w życie 08.09.1953r

Polska stroną Konwencji - 19.01.1993r.

Do EKPC przyjęto protokoły dodatkowe zmieniające lub uzupełniające Konwencję

Europejska Karta Społeczna - Turyn 18.10.1961r.zrewidowana Strasburg - 03.05.1996r.

Umowy Szczegółowe

POLSKA CZŁONKIEM Rady Europy - 26.11.1991r.

Polska stroną Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności od 19.01.1993r

Polska w dniu 01.05.1993r.uznała kompetencje Europejskiej Komisji Praw Człowieka i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka także w zakresie skarg indywidualnych

Protokół dodatkowy nr 11 - 1998

W roku 1998 zaczął obowiązywać protokół 11 do Konwencji , który zmienił całkowicie mechanizm kontrolny konwencji i tak:

W przypadku Polski - Trybunał będzie rozpatrywał tylko te sprawy - skargi co do naruszeń powstałych po 01.05.1993r.( zakończenie procedury ratyfikacyjnej)

Europejska Konwencja Praw Człowieka - prawa i wolności przysługują:

Każdy człowiek podlegający jurysdykcji danego państwa jest adresatem praw i wolności EKPC.

T: POLICJA A PRAWA CZŁOWIEKA

Trzy płaszczyzny odniesień praw człowieka do policji:

  1. Policjant jako stróż prawa - art.30 Konstytucji RP „ przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródła wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nie naruszalna a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”

  2. Policjant jako potencjalny naruszyciel praw człowieka - ustawa o policji z 6.04 . 1990r. art.14 - „ policjant w toku wykonywania czynności służbowych ma obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka”

  3. Policjant jako jednostka - jest beneficjentem praw i wolności powinien podlegać szczególnej ochronie.

Bez współistnienia tych trzech elementów nie wydaje się aby możliwe było zapewnienie realnego powiązania praw człowieka z działalnością policji.

Policjant przy wykonywaniu swoich obowiązków powinien znać następujące przepisy prawa międzynarodowego:

  1. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych - Twarde Prawo

  2. Konwencja w Sprawie Zakazu Stosowania Tortur oraz innego nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karaniu - ZO ONZ 1984r.- Twarde Prawo

  3. Kodeks Postępowania Funkcjonariuszy Porządku Prawnego ZO ONZ - Miękkie Prawo

  4. Podstawowe Zasady Użycia Siły oraz Broni Palnej przez f-szy porządku prawnego ( VIII Kongres ONZ w sprawie zapobiegania przestępczości i postępowania z przestępcami) - 1990 - Miękkie Prawo

  5. Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności - Rada Europy 1950 r - Twarde Prawo

  6. Deklaracja o Policji Rada Europy 1979r.- Miękkie Prawo

  7. Europejska Konwencja o Zapobieganiu Torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karom - Rada Europy 1987r - Twarde Prawo

  8. Konwencja O Ochronie Osób w związku z automatycznym przetwarzaniem dasnych osobowych - Rada Europy 1987r Miękkie Prawo

Problematyka Praw Ochrony Człowieka ma kapitalne znaczenie dla funkcjonowania policji .

Do zadań policji należy m-innymi

W celu właściwej realizacji tych zadań policjantów wyposażono w przeciwieństwie do innych f-szy publicznych w szczególny zakres uprawnień. Uprawnienia te pozwalają ingerować niekiedy w sposób znaczny w szereg wolności i praw obywatela np. zatrzymanie , przeszukanie czy stosowanie spb Zastosowanie tych instrumentów może nastąpić wówczas , gdy przepisy prawne wyraźnie to określają. W państwie prawa człowiek może czynić to wszystko co nie jest wyraźnie zabronione przez prawo , natomiast państwo lub jego funkcjonariusze np. policji - tylko to na co im prawo zezwala.

STANDARDY PRAW CZŁOWIEKA W PRACY POLICJI -

  1. poszanowanie prawa i praw człowieka - policjant musi szanować tak samo prawa wszystkich bez względu na ich pozycję społeczną , pochodzenie , religię czy inne cechy

  2. Prawa Człowieka mogą być ograniczone - policjant nie może sam ograniczać praw innych osób , może to robić tylko na podstawie prawa i gdy jest to konieczne w demokratycznym państwie dla ochrony ściśle określonych wartości

  3. policjant powinien w każdej sytuacji przestrzegać prawa.Powinien również przeciwstawiać się naruszeniu prawa przez innych policjantów . Żadne okoliczności nie zwalnieją policjanta od odpowiedzialności za takie czyny popełnione w związku ze służbą jak : - zabójstwo - stosowanie kar cielesnych - okaleczenie - torturowanie - poddawanie eksperymentom itp.

Przestępstwa nie będą nigdy potraktowane jako wykonywane w ramach obowiązków służbowych.

WYBRANE PRAWA I WOLNOŚCI W EUROPEJSKIEJ KONWENCJI A POLICJA:

art.2 - stanowi , że prawo każdego człowieka do życia chronione jest ustawą

art.3 - zakazuje tortur , nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania

art.5 - gwarantuje prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego

art.6 - dotyczy prawa każdego do rzetelnego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd

art.8 - chroni prawo do poszanowania życia prywatnego rodzinnego i tajemnicy korespondencji.

art.10 - dotyczy wolności posiadania poglądów oraz prawa do otrzymywania i przekazywania informacji

art.11 - określa prawo do pokojowego zgromadzania się oraz swobodnego stowarzyszania włącznie z prawem tworzenia związków zawodowych w celu ochrony swoich interesów

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ PRAW CZŁOWIEKA:

Mechanizm kontrolny Europejskiej Konwencji Praw Człowieka obejmuje przede wszystkim skargi wnoszone przez jednostki , grupy osób czy organizacje pozarządowe , które uważają , że stały się ofiarami naruszenia przez państwo praw i wolności gwarantowanych w Konwencji. Oprócz skarg indywidualnych istnieje mechanizm zgłaszania tzw.skarg państwowych / stosunkowo rzadko/

Trybunał składa się z sędziów , których liczba jest równa liczbie państw konwencji/46/.Wybiera ich zgromadzenie parlamentarne Rady Europy .Są niezawiśli , działają we własnym imieniu a nie jako reprezentanci państw. Skargi kierowane przeciwko Polsce mogą dotyczyć tylko spraw mających miejsce po 30.iv 1993r./ data zakończenia procedury ratyfikacyjnej/

Przesłanki dopuszczalności skargi:

Skarga może dotyczyć tylko działania organów państwa - sądów , organów administracji państwowej policji. Nie będzie ona przysługiwała na postępowanie innych osób prywatnych,.

T: Współpraca państw w zakresie zwalczania przestępczości

Przestępstwo Transnacjonalne:

Czyn , który ze względu na charakter sprawy sposób i okoliczności jego popełnienia bądź skutki , nosi charakter ponad graniczny i ponadnarodowy/ponadpaństwowy/a w związku z tym ściganie i karanie jego sprawcy nie jest możliwe bez współpracy międzynarodowej i bez udziału prawa międzynarodowego publicznego. Sprawcą przestępstwa transnacjonalnego może być wyłącznie osoba fizyczna lub grupa osób fizycznych. Typowymi przykładami są przestępstwa związane z wykonywaniem czy też nadużywaniem elektronicznych nośników informacji/np.w Internecie / terroryzm międzynarodowy , międzynarodowa przestępczość zorganizowana , fałszerstwa międzynarodowe. Prawie wszystkie p-stwa transnacjon.są przestępstwami konwencyjnymi. Szczególną odmianą p-stw transnacjon. są prz-stwa transgraniczne , związane z istnieniem i funkcjonowaniem granic państwowych/różne rodzaje przemytu/

Przestępstwo konwencyjne - / określane jako delictum iuris gentium- prz-stwo prawa narodów/ - czyn popełniany przez osobę fizyczną naruszający wartości lub interesy istotne dla wielu państw , o którego bezprawności i ściganiu na zasadzie represji wszechświatowej państwa te decydują w konwencji wielostronnej.

Umowa zobowiązuje strony do powtórnej kryminalizacji oraz penalizacji czynu na gruncie własnego prawa karnego. W ten sposób następuje względna unifikacja oraz standaryzacja przepisów karnych w poszczególnych państwach. Przestępstwo konwencyjne może mieć zasięg krajowy lub postać p-stwa transnacjonalnego .Przykładami p-stw konwencyjnych są :

Z umów międzynarodowych wielostronnych bardzo ważne znaczenie ma Konwencja Narodów Zjednoczonych Przeciwko Międzynarodowej Przestępczości Zorganizowanej - 15.XI 2000r.Palermo - sesja wyjazdowa ZO ONZ oraz 3 protokoły uzupełniające tą konwencję.

Umowy dwustronne określają współdziałanie w walce z p-ścią i mogą dotyczyć:

.Zakres przedmiotowy umów o międzynarodowej pomocy w sprawach karnych / obrotu w sprawach karnych/może dotyczyć:

Przedmiotowy zakres współpracy międzynarodowej policji:

1.terroryzm

2. nielegalna produkcja i rozpowszechnianie środków odurzających lub psychotropowych

3. nielegalny obrót materiałami promieniotwórczymi

4. nielegalny handel bronią , amunicja , i materiałami wybuchowymi

5. fałszowanie środków płatniczych i papierów wartościowych

6. pranie brudnych pieniędzy

7. nielegalna migracja i przemyt ludzi a także środków odurzających i broni i innych niebezpiecznych rzeczy

8. poszukiwania podejrzanych i zaginionych

9. zwalczanie innych przestępstw o charakterze kryminalnym

10. zapewnienie bezpieczeństwa delegacjom państwowym i rządowym oraz innym osobom korzystającym z przywilejów dyplomatycznych

11. zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

Po przedstawieniu przedmiotowego zakresu współpracy międzynarodowej następuje określenie jej form. Na przykładzie polskiej praktyki wyróżnić można:

Bardzo ważnym elementem współpracy jest zasada , że przy realizacji współpracy stosuje się przepisy prawne państwa , do którego prośba o współpracę została skierowana .Przepisy proceduralne strony kierującej wniosek o współpracę mogą być stosowane na jej życzenie o ile nie są sprzeczne z prawem drugiego państwa. Istnieje obowiązek zapewnienia tajności informacji przekazywanych przez partnera zagranicznego. Strony zachowują prawo do odmowy współpracy lub żądanej pomocy jeżeli ich realizacja mogłaby zagrozić istotnym interesom państwa albo byłaby sprzeczna z obowiązującym prawem na terenie jego terytorium .Koszty związane z udzielana pomocą lub współpracą są głównie pokrywane przez strony we własnym zakresie.

W ramach organizacji międzynarodowych ważną rolę w kształtowaniu tej współpracy odgrywa ONZ oraz jej organy:

W ramach ONZ funkcjonują liczne organizacje wyspecjalizowane , które odpowiednio do swoich właściwości zajmują się zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.

Wyspecjalizowane organizacje ONZ:

W ramach Rady Europy przyjęto wiele instrumentów do walki z organizacjami przestępczymi np.

27.01.1999r. - Konwencja Prawno - Karna w Sprawie Korupcji ( przewiduje kryminalizację szerokiego zakresu przestępstw związanych z korupcją w tym biernej i czynnej korupcji urzędników publicznych na szczeblu krajowym i międzynarodowym , członków parlamentów , zgromadzeń , sędziów , czerpania profitów z wpływowej pozycji czy prania dochodów pochodzących z korupcji )

08.01.2001r. - Konwencja o Cyberprzestępczości ( kompleksowo reguluje zwalczanie p-stw dokonanych przy użyciu techniki komputerowej )

16-17 05.w Warszawie odbył się III Szczyt Redy Europy na którym wyłożono do podpisu 3 nowe europejskie konwencje:

Jeżli wejdą w życie po podpisaniu przez odpowiednią liczbę państw będą nazywane tzw.KONWENCJAMI WARSZAWSKIMI

Współpraca w ramach INTERPOLU - międzynarodowej organizacji policji kryminalnej :

Podstawowa różnica między Europolem a Interpolem sprowadza się do tego , że do Interpolu może przystąpić policja kryminalna każdego państwa na mocy deklaracji rządowej , natomiast Europol / Europejskie Biuro Policji/ jest instytucja „ wbudowaną w polityczny obraz UE skupiającym wyłącznie państwa stowarzyszone / teraz 27 państw / oparta na konwencji , dlatego przynależność do niej wymaga ratyfikowania konwencji przez parlament kraju kandydującego.

Struktura INTERPOLU:

INTERPOL: (Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnych ) jest instytucją otwartą do której mogą przystępować policje kryminalne poszczególnych państw na mocy deklaracji rządowe

  1. zbieranie dokumentacji oraz informacji na temat przestępczości oraz przekazanie tego materiału innym krajowym biurom oraz sekretariatowi generalnemu.

  2. gwarantowanie podjęcia na żądanie biura z innego państwa na terytorium swojego kraju policyjnych działań lub zorganizowanie policyjnych operacji

  3. przyjmowanie próśb o dostarczenie informacji czy dokonanie sprawdzeń nadsyłanych z innych biur innych państw oraz odpowiadanie im na zapytania

  4. przekazywanie próśb o podjęcie współpracy międzynarodowej z którą zwróciły się sądy lub odpowiednie wydziały policji w ich kraju - krajowym biurom Interpolu w ich państwach.

W walce z przestępczością międzynarodową Interpol wykorzystuje różne instrumenty , które są publikowane na wniosek państw członkowskich przez Sekretariat Generalny , np. 6 kategorii kolorów oznaczających różne dziedziny:

czerwone - poszukiwania w celu aresztowania i ekstradycji

żółte - wszczęcie poszukiwań osób zaginionych

niebieskie - uzyskanie dodatkowych danych o osobie lub informacji o nielegalnej działalności

czarne - ustalenie tożsamości nie zidentyfikowanych zwłok

zielone - ostrzeżenie o osobach , które popełniły przestępstwo i prawdopodobnie mogą popełnić takie same w innym kraju

pomarańczowe - informacje o osobach , które mogą posiadać ukrytą broń lub materiały wybuchowe oraz inne niebezpieczne przedmioty

Budżet organizacji składa się ze składek organizacji członkowskich

.Języki oficjalne to : angielski , francuski , hiszpański, arabski.

Polska Policja była współzałożycielem Międzynarodowej Komisji Policji Kryminalnej w 1923r.W okresie zimnej wojny względy polityczne zadecydowały , że w 1952r.nasz kraj wystąpił z organizacji by powtórnie zastać przyjętym w 1990r.Polak Andrzej Koweszko w kadencji 1997-2000 był członkiem Komitetu Wykonawczego Interpolu.W 2002 roku w Tallinie w Estonii podczas konferencji Interpolu Polka Hanna Ruszkowska - dyrektor byłego Biura Międzynarodowej Współpracy Policji KGP została członkiem KomitetuEuropejskiego Interpolu.

EUROPOL - .( Europejskie Biuro Policji ) Międzynarodowa Organizacja Rządowa w Ramach UE Jest to organizacja”wkomponowana” w polityczny obraz Unii Europejskiej, oparta na konwencji, dlatego przynależność do niej wymaga ratyfikacji tego dokumentu przez parlament państwa kandydującego. Jest organizacją rządową w ramach unii europejskiej.

EUROPOL

Europol wspomaga państwa założycielskie poprzez :

1. ułatwienie wymiany danych osobowych i nieosobowych pomiędzy oficerami łącznikowymi w Europolu

2. wykonywanie analiz operacyjnych , raportów strategicznych oraz analiz kryminalnych w oparciu o informacje dostarczone przez państwa członkowskie lub uzyskane z własnych źródeł.

3. wsparcie techniczne organizacji w trakcie postępowań i operacji prowadzonych przez organy ścigania państw członkowskich .

Przedmiotowy zakres działania

EUROPOL wspomaga kraje członkowskie poprzez:

Rada Europejska decyzją z 2000r, rozszerzyła zakres EUROPOLU o pranie brudnych pieniędzy jako samoistną dziedzinę przestępczości a nie jak dotychczas w kombinacji z innymi kategoriami przestępstw.

Zakres przedmiotowy organizacji rozszerza się i dodatkowo obejmuje:

Warunkiem nawiązania formalnej współpracy z EUROPOLEM przez państwa z poza UE jest podpisanie stosownej umowy międzynarodowej. Taką możliwość przewiduje art. 42 Konwencji EUROPOLU ( stosunki z krajami trzecimi i organizacjami ).Tak było z Polską ,która 3.10.2001r., podpisała umową o współpracy ( Buzek , Michna ) między Polską policją i Strażą Graniczną z Europejskim Biurem EUROPOLU.

Po wejściu do UE ( 1.05.2004r) Polska stała się pełnoprawnym członkiem organizacji w dniu 1.11.2004r.

Różnice między EUROPOLEM a INTERPOLEM:

Struktura Europolu

Polska członkiem UE - 1.05.2004r.

Polska członkiem Europolu 1.XI.2004r.Przed wejściem do UE Polska utrzymywała kontakty z organizacją na podstawie Umowy o Współpracy Polskiej Policji i Straży Granicznej z Europejskim Biurem Policji EUROPOL 3.X.2001

UKŁAD z Schengen a standardy dla policji:

0x08 graphic

Układ z Schengen z 1985r, ( tzw. Schengen I ) zapoczątkował :

0x08 graphic

0x08 graphic

0x08 graphic
Porozumienie wykonawcze Układu z Schengen 1990r, ( tzw.Schengen II ) zawiera szereg regulacji ważnych dla współpracy policyjnej:

0x08 graphic
Komputerowy System informacji SIS

Centralny komputer w Strasburgu, Komputery narodowe

SCHENGEN I

Układ z 1985r ( podpisały go państwa Beneluxu, Francja, i Niemcy ) miał służyć stopniowemu znoszeniu kontroli na granicach wewnętrznych . Przewidywał on min.:

Środki krótkoterminowe w postaci:

i Środki długoterminowe w postaci:

SCHENGE N II

19.06.1990r, została podjęta konwencja wykonawcza do Układu z Schengen . Konwencję tą oprócz państw założycielskich podpisały:

  1. dotyczy to obserwacji transgranicznej i tzw. gorącego pościgu

Obserwacja Trangraniczna warunki:

Pościg Transgraniczny:( podstawą faktyczną jest art. 41 konwencji:

Warunki przeprowadzenia pościgu:

  1. Realizacja tej Konwencji nie byłaby możliwa bez tzw. Systemu informacyjnego Schengen ( SIS ) gromadzącego dane o osobach nieporządanych albo poszukiwanych na terytorium Unii Europejskiej a także o broni, skradzionych pojazdach i dokumentach

  2. SIS składa się z tzw. Narodowych jednostek o identycznej zawartości w każdym z państw oraz jednostki centralnej mieszczącej się w Strasburgu

  3. dane dotyczące osób odnoszą się zarówno do obywatelki państw , stron umowy jak i do obywateli państw trzecich

  4. w praktyce SIS spełnia rolę centralnego rejestru poszukiwawczego

  5. dane wpisane do komputera są precyzyjnie określone i nie mogą mieć charakteru dyskryminacyjnego

  6. ochrona danych osobowych regulowana przepisami wewnętrznymi, dostosowanymi do konwencji Rady Europy z 1981r o ochronie osób fizycznych iw związku z elektronicznym przetwarzaniem danych osobowych

  7. w celu zapewnienia odpowiedniego stosowania SIS każde z państw członkowskich powołały tzw. Biura SIRENE, do których zadań należy i obsługa krajowego węzła informacyjnego SIS a także stanowienie stałego punktu kontaktowego dla biur SIRENE innych państw.

Układ z PRÜM czyli nowe porozumienie o współpracy w zwalczaniu zagrożeń dla porządku i bezpieczeństwa publicznego:



Wyszukiwarka