Podział rur:
1. Podatne: - termoplastyczne (PCW, polietylen, polipropylen), - duroplastyczne (-po podniesieniu temperatury nie miękną i nie zmieniają swoich właściwości po ochłodzeniu; materiały: żywice poliestrowe zbrojone włóknem szklanym GRP)
2. Sztywne: - beton, żelbet, beton sprężony, beton zbrojony włóknami, kamionka, przewody murowane z cegły i kamienia, żeliwo, stal (do sieci wodociągowych).
Budowa przewodów w technologii wykopowej: - 0. wykonanie projektu (aparat środowiskowy np.: obniżenie poziomu zwg, hałas, względy formalne), -pozwolenie na budowę, - przetarg. 1. Wytycznie trasy zgodnie z projektem. 2. Zabezpieczenie drzew na trasie inwestycji (wycinka drzew i krzewów itp.). 3. Zabezpieczenie ścian wykopu i odwodnienie wykopu. [przewody kanalizacyjne wykopy głębokie].
Płytkie wykopy - ścianki szczelne stalowe ew. ścianki wykonane z PCW 1. wbijane do warstw nieprzepuszczalnych młotem wolnospadowym tak aby były zachowane zasady stateczności. Ze względu na hałas i drgania rzadko stosowane gdy występują w pobliżu zabudowań. 2. Wwibrowywane stosowane częściej niż wbijane (nieefektywne w niektórych rodzajach gruntu np.: grunty gliniaste (spoiste). 3. Wciskane - ścianki wciskane siłownikiem hydraulicznym (mały hałas, wolniejszy postęp prac, metoda bezpieczna dla pobliskich budynków). 4. Wpłukiwane - połączone często z wwibrowywaniem, (do zagłębienia ścianki wykorzystuje się rozmycie gruntu).
Wyrywanie ścianek szczelnych - jest niebezpieczne zarówno dla budynków jak i dla wykonanego wodociągu. Przy rurach podatnych należy do obliczeń statycznych uwzględnić rozluźnienie gruntu.
Odwonienie wykopu: poziom wody gruntowej musi zostać obniżony do poziomu 0,5m poniżej dna wykopu. Rodzaj i sposób odwodnienia wykopu wybieramy w zależności od rodzaju gruntu i poziomu wody gruntowej.
Kurzawka: - upłynnienie gruntu, może wystąpić w gruntach takich jak piasek pylasty, pył, pył piaszczysty (grunty sypkie, o drobnym uziarnieniu). Zjawisko to jest niebezpieczne, nie można wtedy pompować wody z dna wykopu, stosujemy wtedy igłofiltry.
Obsypka: dla rur podatnych wykonana zgodnie z projektem, wskaźnik zagęszczenia Is
0,95, wykonawca powinien zwiększyć wskaźnik Is do np.: Is=0,97 aby zachować margines bezpieczeństwa. Grunt zagęszczamy warstwami, przy optymalnej wilgotności gruntu.
Zasypka: grunt rodzimy w terenach zielonych, pod jezdnią wymagania takie same jak dla obsypki. 1m pod jezdnią ma być zagęszczony do Is = 1,0.
Podsypka: grubość podsypki „s” z gruntu dobrze zagęszczanego określa producent: -co najmniej 10cm, - co najmniej tyle co podaje producent. - s
dla kąta podparcia 60
; - s
0,15da dla kąta podparcia 90
; - s
0,25da dla kąta podparcia 120
; gdzie da - średnica zewnętrzna. Grubość podsypki wynosi zazwyczaj 0,2DN (średnica nominalna). Bardzo ważne jest dogęszczenie gruntu w strefie podparcia.
Etapy wykonania mikrotunelowania:
1. Profil geologiczny, rozpoznanie geologiczne (wiercenie co około 100m), 2. Dobranie technologii, ogólny przegląd sytuacji, dobór rury (np.: rury betonowe, GRP, kamionkowe, bazaltowe, żeliwne). 3. Wykonanie komory startowej (wymiary dostosowane do wymiarów rur i maszyn), elementy zasadnicze komory startowej: -ściany stalowe, żelbetowe, - dno (warstwa betonu), - blok oporowy (masywna płyta żelbetowa na której opierają się siłowniki), - rama wciskająca, - otwór w obudowanie (okno - otwór przez który wprowadzamy rurę). Odcinki między komorą startową a stacją pośrednią około 200m.
4. Cyrkulacja puszki (wody z bentonitem). 5. Nadzorowanie po przez system sterowania odpowiedniej trasy rury przez operatora za pomocą laserowego pomiaru spadków. 6. Stacja pośrednia
Zalety mikrotunelowania: - redukcja ruchów nadziemnych, - ochrona ludzi i środowiska, - brak problemu z wodą gruntową, - brak utrudnień komunikacyjnych, - możliwość wykonywania robót niezależnie od pogody, - możliwość wykonywania łuków pionowych i poziomych,
Przewierty sterowane: Etapy 1 - rozpoznanie warunków geologiczno-wodnych. 2. Wytyczenie optymalnej trasy omijającej głazy, skały lub inne przeszkody, jeśli nie da się ominąć przeszkody należy dokonać korekty trasy np.: po przez zmianę głębokości przewiertu. 3. Wiercenie otworu pilotażowego za pomocą żerdzi z ruchomą głowicą do której podawana jest płuczka pod dużym ciśnieniem. 4. Poszerzenie otworu wykonanego wcześniej do średnicy minimalnie większej od średnicy rury. (zabezpieczenie otworu płuczką bentonitową - zabezpieczenie stabilności otworu). 5. Wciągnięcie rury (której połączenia umożliwiają przyłożenie znacznych sił poziomych).
Materiały rur do przewiertów sterowanych: stalowe (spawane) z powłoką polietylenową z zewnątrz, stalowe jako rura osłonowa z rurą z innego materiału wewnątrz, - polietylenowa łączona przez zgrzewanie czołowe lub spawanie ekstruderem, - polietylenowa wielowarstwowa (minimum dwie warstwy np.: warstwa osłonowa i rura właściwa w celu uniknięcia uszkodzenia rury podczas wciągania, - rury żeliwne (stosunkowo krótkie)
rury.
Kryteria oceny stanu technicznego: dla oceny stanu technicznego przewodów kanalizacyjnych rozważa się 3 podstawowe kryteria: 1. Kryterium wytrzymałościowe ( oceniamy czy kanał znajduje się w I, II, III, stanie technicznym. 2. Kryterium hydrauliczne ( czy przez przewód w takim stanie w jakim się znajduje może przepłynąć dana ilość ścieków). 3. Kryterium ekologiczne ( czy przewód kan. jest szczelny).
Kontrole wzrokowe pozwalają na rozpoznanie i opis takich podstawowych zmian: - występowanie przeszkód w odpływie ścieków, - odchyłki ułożenia przewodów, - korozja wewnętrzna, - występowanie ścieków i osadów; - rysy spękania ubytki ścian, - przerosty korzeni; - inwentaryzacja wyposażenia i przyłączy.
Przyczyny uszkodzeń przewodów kanalizacyjnych: - występują naciski punktowe spowodowane twardymi przedmiotami, kamieniami itp (dla rur z tworzyw termoplastycznych); -gdy zrzucane są ścieki o podwyższonej temp.; - przerost korzeni; - gryzonie mogą powodować uszkodzenia przewodów z tworzyw sztucznych
Korozja przewodów kanalizacyjnych następuje gdy: - nie ma normatywnych spadków; - gdy nie ma odpowiedniej wentylacji; -gdy jest duża nasiąkliwość betonu (przyjmujemy optimum 5%); - korozję uszczelek
|
mogą powodować tłuszcze i produkty ropopochodne
Specyfikacja badań sieci kanalizacyjnych: - brak dostępu do danych obiektów; - brak możliwości wyłączenia obiektu; - badania wymagają specyficznej aparatury pomiarowej, odzieży (masek, przyrządu badającego atmosferę), - zwykle badania wykonywane są z rana lub późnym wieczorem. Rehabilitacja techniczna przewodów kanalizacyjnych sposoby: - naprawy (punktowe), -renowacje (np.: odtworzenie izolacji); - rekonstrukcje (gruntowne zmiany, np.: przez zastosowanie wkładu), -wymiana.
Technologia utwardzonego rękawa: zastosowanie rękawa wykonanego z włókniny poliestrowej lub włókna szklanego o grubości od 3 do 30mm. Rękaw nasączony jest w wytwórni żywicą. Sprzęt: chłodnia do przewożenia rękawa, kotłownia przewoźna, składana wieża inwersyjna o wys. ok. 6m. - kamera od oceny stanu technicznego. Kolejność robót: 1. Remont wymaga zamknięcie przepływu ścieków. 2. Ocena stanu kanału przez kamerę. 3. Oczyszczenie kanału z osadów rurą zakończoną dyszą obrotową -metodą mechaniczną ( czyszczenie za pomocą przeciąganego przez kanał elementu czyszczącego); - hydro-dynamiczne; - chemiczne (rozpuszczanie osadów); - wysokociśnieniowe np.: VACUJET, system VELTRUP
4. Przygotowanie wieży inwersyjnej 2
6m . 5. Przywiezienie rękawa przez samochód chłodnię i wprowadzenie rękawa do kanału 6. Podgrzanie wody do ok. 80
(proces utwardzania około 2-6 godzin). 7. Etap chłodzenia (około 2 godziny). 8. Wypuszczenie wody z rękawa, obcięcie końców rękawa, 9. Wycięcie przyłączy np.: przez robota oraz ich uszczelnienie. 10. Przegląd kamerą - całego odcinka (nie elementu); - sprawdza się jakość wykonania np.: czy rękaw dobrze przylega na całej swojej powierzchni do starego kanału; - sprawdza się kolor rękawa; - badanie szczelności i właściwości mechanicznych na próbce z rękawa. - badanie sztywności obwodowej Sw=(E*S)/12D^3 gdzie D - średnica średnia; S - sztywność materiału; - badanie modułu sprężystości rękawa.
Technologia U-liner: wkłady ciasno pasowanych polietylenowych: 1. Wygięcie rury w kształt U. 2. Wprowadzenie rury do kanału. 3. Wtłoczenie gorącej pary wodnej pod ciśnieniem (trwa to około 2 do 8 godzin). 4. Powolne ochłodzenie. Cechy rury: wkłady 2 warstwowe, wewnętrzna rura polietylenowa i zewnętrzna osłona z polipropylenu służąca do ochrony przed zarysowaniem. U wraca do O dzięki „pamięci kształtu” tzn. że materiał chce wrócić do poprzedniego kształtu.
Technologia Trolining: - praca wstępne jak dla rękawa (oczyszczenie itp.); nie stosuje się dla instalacji ciśnieniowych (gaz, woda); - rękaw polietylenowy spłaszczony, - kołeczki dystansowe h=11
(21) mm.
Zestaw trolining: iniekt mineralny (materiał o wytrzymałości do ok. 100MPa) + inliner (rękaw z kołeczkami) + materiał mineralny.
Rękaw preliner - stosowany przed zastosowaniem troliningu aby zabezpieczyć kanał przed napływem wody gruntowej lub aby zabezpieczyć rękaw przez uszkodzeniem podczas wciągania lub przed środowiskiem agresywnym. Może mieć inny kształt niż kołowy.
Maxi trolining - wprowadza się do betonu samozagęszczalnego zbrojenie które przeniesie całe obciążenie (metoda stosowana w kanałach murowanych).
Re - lining - do kanału wprowadzamy rurę o mniejszej średnicy (możliwy kształt niekołowy), wypełniamy puste przestrzenie między rurą a starym kanałem materiałem iniekcyjnym np.: cement+popiół.
Re - lining krótki - długości odcinka rury 60cm do 6m
Re - lining długi - rura na całej długości naprawianego odcinka.
Dopuszczalne osiadania (wyłącznie w dobrym stanie tech.) 1. Konstrukcja murowana ( stropy drewniane lub na belkach stalowych) Sku 5
7mm; Skn 15
18mm. 2. Konstrukcja murowana (stop gęsto żebrowy)
Sku 7
9mm; Skn 20
25mm. 3. Konstukcje monolityczne: Sku 9
11mm; Skn 25
35mm.
SKu - graniczna wartość przemieszczenia konstrukcji budynku której osiągnięcie sygnalizuje możliwość wystąpienia w budynku stanów granicznych użytkowania SGU. Gdy Sku zostanie przekroczone mogą wystąpić zarysowania budynków, należy zmienić sposób zabezpieczenia wykopu. Im sztywniejszy sposób zabezpieczenia wykopu, tym mniejsze osiadania.
Skn - graniczna wartość przemieszczenia konstrukcji budynku której osiągnięcie sygnalizuje możliwość wystąpienia w budynku stanów granicznych nośności SGN.
Tunele wieloprzewodowe - gazociąg najwyżej, - tunel jest prowadzony z określonym spadkiem podłużnym, - w tunelu zbiorczym nie można instalować grawitacyjnej kanalizacji sanitarnej, - należy zachować normatywne odległości pomiędzy kolejnymi przewodami, - minimalne zagłębienie to minimum 1m (gdy pod kontrakcją jezdni), lub gdy poza jezdnią to poniżej strefy przemarzania.
Zalety tuneli wieloprzewodowych: - uniknięcie kłopotów komunikacyjnych związanych z naprawą awarii, - łatwość usunięcia awarii, - możliwość bezwykopowego dokładania kabli, łatwa możliwość rozbudowy, - lepsze warunki pracy poszczególnych sieci (co obniża koszty ekspoatacji).
Studzienki kanalizacyjne: - rewizyjne (służące do bieżącej eksploatacji np.: czyszczenia, rewidowania); -połączeniowe (służące do podłączenia przyłącza). Odległość studzienek rewizyjnych w kanałach nieprzełazowych 50m, przełazowych 100m. W studzience rewizyjnej ścieki płynął na wprost.
Wymagania dla studzienek: -kręgi łączone są na uszczelki musza być szczelne,- wytrzymałość betonu B35/45. -nasiąkliwość nie większa niż 6%. -szerokość rozwarcia rys 0,15mm. -stosunek w/c nie większy od 0,45. -wytrzymałość na ściskanie nie mniejsza od 40 MPa. -dla trwałości betonu bardzo ważne jest stosowanie odpowiedniego cementu.
|
Podział rur:
1. Podatne: - termoplastyczne (PCW, polietylen, polipropylen), - duroplastyczne (-po podniesieniu temperatury nie miękną i nie zmieniają swoich właściwości po ochłodzeniu; materiały: żywice poliestrowe zbrojone włóknem szklanym GRP)
2. Sztywne: - beton, żelbet, beton sprężony, beton zbrojony włóknami, kamionka, przewody murowane z cegły i kamienia, żeliwo, stal (do sieci wodociągowych).
Budowa przewodów w technologii wykopowej: - 0. wykonanie projektu (aparat środowiskowy np.: obniżenie poziomu zwg, hałas, względy formalne), -pozwolenie na budowę, - przetarg. 1. Wytycznie trasy zgodnie z projektem. 2. Zabezpieczenie drzew na trasie inwestycji (wycinka drzew i krzewów itp.). 3. Zabezpieczenie ścian wykopu i odwodnienie wykopu. [przewody kanalizacyjne wykopy głębokie].
Płytkie wykopy - ścianki szczelne stalowe ew. ścianki wykonane z PCW 1. wbijane do warstw nieprzepuszczalnych młotem wolnospadowym tak aby były zachowane zasady stateczności. Ze względu na hałas i drgania rzadko stosowane gdy występują w pobliżu zabudowań. 2. Wwibrowywane stosowane częściej niż wbijane (nieefektywne w niektórych rodzajach gruntu np.: grunty gliniaste (spoiste). 3. Wciskane - ścianki wciskane siłownikiem hydraulicznym (mały hałas, wolniejszy postęp prac, metoda bezpieczna dla pobliskich budynków). 4. Wpłukiwane - połączone często z wwibrowywaniem, (do zagłębienia ścianki wykorzystuje się rozmycie gruntu).
Wyrywanie ścianek szczelnych - jest niebezpieczne zarówno dla budynków jak i dla wykonanego wodociągu. Przy rurach podatnych należy do obliczeń statycznych uwzględnić rozluźnienie gruntu.
Odwonienie wykopu: poziom wody gruntowej musi zostać obniżony do poziomu 0,5m poniżej dna wykopu. Rodzaj i sposób odwodnienia wykopu wybieramy w zależności od rodzaju gruntu i poziomu wody gruntowej.
Kurzawka: - upłynnienie gruntu, może wystąpić w gruntach takich jak piasek pylasty, pył, pył piaszczysty (grunty sypkie, o drobnym uziarnieniu). Zjawisko to jest niebezpieczne, nie można wtedy pompować wody z dna wykopu, stosujemy wtedy igłofiltry.
Obsypka: dla rur podatnych wykonana zgodnie z projektem, wskaźnik zagęszczenia Is
0,95, wykonawca powinien zwiększyć wskaźnik Is do np.: Is=0,97 aby zachować margines bezpieczeństwa. Grunt zagęszczamy warstwami, przy optymalnej wilgotności gruntu.
Zasypka: grunt rodzimy w terenach zielonych, pod jezdnią wymagania takie same jak dla obsypki. 1m pod jezdnią ma być zagęszczony do Is = 1,0.
Podsypka: grubość podsypki „s” z gruntu dobrze zagęszczanego określa producent: -co najmniej 10cm, - co najmniej tyle co podaje producent. - s
dla kąta podparcia 60
; - s
0,15da dla kąta podparcia 90
; - s
0,25da dla kąta podparcia 120
; gdzie da - średnica zewnętrzna. Grubość podsypki wynosi zazwyczaj 0,2DN (średnica nominalna). Bardzo ważne jest dogęszczenie gruntu w strefie podparcia.
Etapy wykonania mikrotunelowania:
1. Profil geologiczny, rozpoznanie geologiczne (wiercenie co około 100m), 2. Dobranie technologii, ogólny przegląd sytuacji, dobór rury (np.: rury betonowe, GRP, kamionkowe, bazaltowe, żeliwne). 3. Wykonanie komory startowej (wymiary dostosowane do wymiarów rur i maszyn), elementy zasadnicze komory startowej: -ściany stalowe, żelbetowe, - dno (warstwa betonu), - blok oporowy (masywna płyta żelbetowa na której opierają się siłowniki), - rama wciskająca, - otwór w obudowanie (okno - otwór przez który wprowadzamy rurę). Odcinki między komorą startową a stacją pośrednią około 200m.
4. Cyrkulacja puszki (wody z bentonitem). 5. Nadzorowanie po przez system sterowania odpowiedniej trasy rury przez operatora za pomocą laserowego pomiaru spadków. 6. Stacja pośrednia
Zalety mikrotunelowania: - redukcja ruchów nadziemnych, - ochrona ludzi i środowiska, - brak problemu z wodą gruntową, - brak utrudnień komunikacyjnych, - możliwość wykonywania robót niezależnie od pogody, - możliwość wykonywania łuków pionowych i poziomych,
Przewierty sterowane: Etapy 1 - rozpoznanie warunków geologiczno-wodnych. 2. Wytyczenie optymalnej trasy omijającej głazy, skały lub inne przeszkody, jeśli nie da się ominąć przeszkody należy dokonać korekty trasy np.: po przez zmianę głębokości przewiertu. 3. Wiercenie otworu pilotażowego za pomocą żerdzi z ruchomą głowicą do której podawana jest płuczka pod dużym ciśnieniem. 4. Poszerzenie otworu wykonanego wcześniej do średnicy minimalnie większej od średnicy rury. (zabezpieczenie otworu płuczką bentonitową - zabezpieczenie stabilności otworu). 5. Wciągnięcie rury (której połączenia umożliwiają przyłożenie znacznych sił poziomych).
Materiały rur do przewiertów sterowanych: stalowe (spawane) z powłoką polietylenową z zewnątrz, stalowe jako rura osłonowa z rurą z innego materiału wewnątrz, - polietylenowa łączona przez zgrzewanie czołowe lub spawanie ekstruderem, - polietylenowa wielowarstwowa (minimum dwie warstwy np.: warstwa osłonowa i rura właściwa w celu uniknięcia uszkodzenia rury podczas wciągania, - rury żeliwne (stosunkowo krótkie)
rury.
Kryteria oceny stanu technicznego: dla oceny stanu technicznego przewodów kanalizacyjnych rozważa się 3 podstawowe kryteria: 1. Kryterium wytrzymałościowe ( oceniamy czy kanał znajduje się w I, II, III, stanie technicznym. 2. Kryterium hydrauliczne ( czy przez przewód w takim stanie w jakim się znajduje może przepłynąć dana ilość ścieków). 3. Kryterium ekologiczne ( czy przewód kan. jest szczelny).
Kontrole wzrokowe pozwalają na rozpoznanie i opis takich podstawowych zmian: - występowanie przeszkód w odpływie ścieków, - odchyłki ułożenia przewodów, - korozja wewnętrzna, - występowanie ścieków i osadów; - rysy spękania ubytki ścian, - przerosty korzeni; - inwentaryzacja wyposażenia i przyłączy.
Przyczyny uszkodzeń przewodów kanalizacyjnych: - występują naciski punktowe spowodowane twardymi przedmiotami, kamieniami itp (dla rur z tworzyw termoplastycznych); -gdy zrzucane są ścieki o podwyższonej temp.; - przerost korzeni; - gryzonie mogą powodować uszkodzenia przewodów z tworzyw sztucznych
Korozja przewodów kanalizacyjnych następuje gdy: - nie ma normatywnych spadków; - gdy nie ma odpowiedniej wentylacji; -gdy jest duża nasiąkliwość betonu (przyjmujemy optimum 5%); - korozję uszczelek
|
mogą powodować tłuszcze i produkty ropopochodne
Specyfikacja badań sieci kanalizacyjnych: - brak dostępu do danych obiektów; - brak możliwości wyłączenia obiektu; - badania wymagają specyficznej aparatury pomiarowej, odzieży (masek, przyrządu badającego atmosferę), - zwykle badania wykonywane są z rana lub późnym wieczorem. Rehabilitacja techniczna przewodów kanalizacyjnych sposoby: - naprawy (punktowe), -renowacje (np.: odtworzenie izolacji); - rekonstrukcje (gruntowne zmiany, np.: przez zastosowanie wkładu), -wymiana.
Technologia utwardzonego rękawa: zastosowanie rękawa wykonanego z włókniny poliestrowej lub włókna szklanego o grubości od 3 do 30mm. Rękaw nasączony jest w wytwórni żywicą. Sprzęt: chłodnia do przewożenia rękawa, kotłownia przewoźna, składana wieża inwersyjna o wys. ok. 6m. - kamera od oceny stanu technicznego. Kolejność robót: 1. Remont wymaga zamknięcie przepływu ścieków. 2. Ocena stanu kanału przez kamerę. 3. Oczyszczenie kanału z osadów rurą zakończoną dyszą obrotową -metodą mechaniczną ( czyszczenie za pomocą przeciąganego przez kanał elementu czyszczącego); - hydro-dynamiczne; - chemiczne (rozpuszczanie osadów); - wysokociśnieniowe np.: VACUJET, system VELTRUP
4. Przygotowanie wieży inwersyjnej 2
6m . 5. Przywiezienie rękawa przez samochód chłodnię i wprowadzenie rękawa do kanału 6. Podgrzanie wody do ok. 80
(proces utwardzania około 2-6 godzin). 7. Etap chłodzenia (około 2 godziny). 8. Wypuszczenie wody z rękawa, obcięcie końców rękawa, 9. Wycięcie przyłączy np.: przez robota oraz ich uszczelnienie. 10. Przegląd kamerą - całego odcinka (nie elementu); - sprawdza się jakość wykonania np.: czy rękaw dobrze przylega na całej swojej powierzchni do starego kanału; - sprawdza się kolor rękawa; - badanie szczelności i właściwości mechanicznych na próbce z rękawa. - badanie sztywności obwodowej Sw=(E*S)/12D^3 gdzie D - średnica średnia; S - sztywność materiału; - badanie modułu sprężystości rękawa.
Technologia U-liner: wkłady ciasno pasowanych polietylenowych: 1. Wygięcie rury w kształt U. 2. Wprowadzenie rury do kanału. 3. Wtłoczenie gorącej pary wodnej pod ciśnieniem (trwa to około 2 do 8 godzin). 4. Powolne ochłodzenie. Cechy rury: wkłady 2 warstwowe, wewnętrzna rura polietylenowa i zewnętrzna osłona z polipropylenu służąca do ochrony przed zarysowaniem. U wraca do O dzięki „pamięci kształtu” tzn. że materiał chce wrócić do poprzedniego kształtu.
Technologia Trolining: - praca wstępne jak dla rękawa (oczyszczenie itp.); nie stosuje się dla instalacji ciśnieniowych (gaz, woda); - rękaw polietylenowy spłaszczony, - kołeczki dystansowe h=11
(21) mm.
Zestaw trolining: iniekt mineralny (materiał o wytrzymałości do ok. 100MPa) + inliner (rękaw z kołeczkami) + materiał mineralny.
Rękaw preliner - stosowany przed zastosowaniem troliningu aby zabezpieczyć kanał przed napływem wody gruntowej lub aby zabezpieczyć rękaw przez uszkodzeniem podczas wciągania lub przed środowiskiem agresywnym. Może mieć inny kształt niż kołowy.
Maxi trolining - wprowadza się do betonu samozagęszczalnego zbrojenie które przeniesie całe obciążenie (metoda stosowana w kanałach murowanych).
Re - lining - do kanału wprowadzamy rurę o mniejszej średnicy (możliwy kształt niekołowy), wypełniamy puste przestrzenie między rurą a starym kanałem materiałem iniekcyjnym np.: cement+popiół.
Re - lining krótki - długości odcinka rury 60cm do 6m
Re - lining długi - rura na całej długości naprawianego odcinka.
Dopuszczalne osiadania (wyłącznie w dobrym stanie tech.) 1. Konstrukcja murowana ( stropy drewniane lub na belkach stalowych) Sku 5
7mm; Skn 15
18mm. 2. Konstrukcja murowana (stop gęsto żebrowy)
Sku 7
9mm; Skn 20
25mm. 3. Konstukcje monolityczne: Sku 9
11mm; Skn 25
35mm.
SKu - graniczna wartość przemieszczenia konstrukcji budynku której osiągnięcie sygnalizuje możliwość wystąpienia w budynku stanów granicznych użytkowania SGU. Gdy Sku zostanie przekroczone mogą wystąpić zarysowania budynków, należy zmienić sposób zabezpieczenia wykopu. Im sztywniejszy sposób zabezpieczenia wykopu, tym mniejsze osiadania.
Skn - graniczna wartość przemieszczenia konstrukcji budynku której osiągnięcie sygnalizuje możliwość wystąpienia w budynku stanów granicznych nośności SGN.
Tunele wieloprzewodowe - gazociąg najwyżej, - tunel jest prowadzony z określonym spadkiem podłużnym, - w tunelu zbiorczym nie można instalować grawitacyjnej kanalizacji sanitarnej, - należy zachować normatywne odległości pomiędzy kolejnymi przewodami, - minimalne zagłębienie to minimum 1m (gdy pod kontrakcją jezdni), lub gdy poza jezdnią to poniżej strefy przemarzania.
Zalety tuneli wieloprzewodowych: - uniknięcie kłopotów komunikacyjnych związanych z naprawą awarii, - łatwość usunięcia awarii, - możliwość bezwykopowego dokładania kabli, łatwa możliwość rozbudowy, - lepsze warunki pracy poszczególnych sieci (co obniża koszty ekspoatacji).
Studzienki kanalizacyjne: - rewizyjne (służące do bieżącej eksploatacji np.: czyszczenia, rewidowania); -połączeniowe (służące do podłączenia przyłącza). Odległość studzienek rewizyjnych w kanałach nieprzełazowych 50m, przełazowych 100m. W studzience rewizyjnej ścieki płynął na wprost.
Wymagania dla studzienek: -kręgi łączone są na uszczelki musza być szczelne,- wytrzymałość betonu B35/45. -nasiąkliwość nie większa niż 6%. -szerokość rozwarcia rys 0,15mm. -stosunek w/c nie większy od 0,45. -wytrzymałość na ściskanie nie mniejsza od 40 MPa. -dla trwałości betonu bardzo ważne jest stosowanie odpowiedniego cementu.
|