prawo turystyczne-wykłądy (20 str), Prawo Administracyjne, Gospodarcze i ogólna wiedza prawnicza


PRAWO TURYSTYCZNE- WYKŁADY

Prawo turystyczne- ogół norm prawnych reprezentujących rozmaite stosunki społeczne powstające w związku z podróżami trwającymi nie dłużej niż rok, odbywanymi poza codziennym środowiskiem w celach wypoczynkowych, poznawczych, hobbystycznych, a także w związku z chęcią utrzymania sprawności fizycznej, zachowania dobrego zdrowia lub jego poprawy przez ruch.

Usługi turystyczne- usługi przewodnickie, hotelarskie, oraz wszelkie inne usługi świadczone na rzecz turystów lub odwiedzających.

Turysta- osoba podróżująca do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nie przekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości, i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc.

Odwiedzający- osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nie przekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości, i która nie korzysta Z noclegu.

Usługi hotelarskie- krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań pokoi, miejsc noclegowych, miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych, a także świadczenie w obrębie obiektu usług z tym związanych.

Impreza turystyczna- co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg oraz trwają ponad 24 godz., albo jeśli program tej imprezy turystycznej przewiduje zmianę miejsca pobytu.

Wycieczka- impreza turystyczna, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników.

Organizator turystyki- przedsiębiorca:

1) który przygotowuje, oferuje i organizuje (realizuje) imprezę turystyczną

2) który tylko przygotowuje imprezę turystyczną, lub tylko oferuje we własnym imieniu

3) który jedynie zajmuje się realizacją imprezy turystycznej, którą zaplanował i sprzedał ktoś inny

4) który dokonuje czynności organizacyjnych wchodzących w skład dwóch wyżej wymienionych organizacji imprez turystycznych

Pośrednik turystyczny- przedsiębiorca, który wykonuje na zlecenie klienta czynności faktyczne (np. dokonywanie rezerwacji) i prawne (dokonywanie rezerwacji przez pośrednika turystycznego, prowadzą do zawarcia, zerwania lub zmiany umowy oświadczeniem usług turystycznych, negocjowanie przez pośrednika warunków cenowych) związane z zawieraniem umów oświadczeniem usług turystycznych.

Agent turystyczny- przedsiębiorca stale pośredniczący w zawieraniu umów oświadczeniem usług turystycznych na rzecz organizatorów turystycznych, którzy posiadaj ą zezwolenia na prowadzenie działalności w kraju, lub na rzecz innych usługodawców mających siedzibę w kraju. Jeżeli agent:


1) nie ujawnia w umowach zawieranych z klientami reprezentowanego przez siebie organizatora turystyki

2) działa jako agent organizatora nie uprawnionego do świadczenia usług turystycznych w Polsce

3) działa bez ważnej umowy agencyjnej lub w warunkach jej przekroczenia wówczas będzie uznawany za organizatora turystyki.

Przewodnik turystyczny- osoba, zawodowo zajmująca się oprowadzaniem grup wycieczkowych po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach, oraz udzielająca o nich informacji.

Pilot wycieczek- osoba towarzysząca w imieniu organizatora turystyki uczestnikom imprezy turystycznej, sprawująca nad nimi opiekę, czuwająca nad sposobem wykonania zakontraktowanych przez nich usług.

Klient- l) osoba, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę, oświadczenie usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, ale nie w ramach działalności gospodarczej

2) osoba na rzecz której umowa została zawarta

3) osoba, której przekazano prawo do korzystania z usług objętych umową.

Źródła prawa w zakresie turystyki i rekreacji:

1) Ustawa o usługach turystycznych z 29.08.1997r., tekst jej ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 55 z 2001r., pozycja 578

2) przepisy innych ustaw:

a) mówiące o zadaniach administracji publicznej w dziedzinie turystyki (Ustawa o Polskiej Organizacji Turystycznej, Kulturze Fizycznej, Ustawa o Działaniach Administracji Rządowej)

b) Ustawa o Administracji Rządowej Województwa

3) zespół aktów normatywnych regulujących zagadnienia związane z przekraczaniem granic

państw, w ramach turystyki przyjezdnej i wyjazdowych oraz regulujących organizację imprez

turystycznych w strefie nadgranicznej.

(Ustawa o Ochronie Granicy Państwowej, Ustawa o Paszportach, Prawo Dewizowe, Kodeks

Celny)

4) prawo działalności gospodarczej, (Ustawa o działalności ubezpieczeniowej, Ustawa o transporcie drogowym)

Podejmowanie działalności w zakresie świadczenia usług hotelarskich reguluje prawo budowlane (Ustawa o Ochronie Przeciwpożarowej, o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, Kodeks Cywilny).

Umowy międzynarodowe

(Źródło prawa powszechnie obowiązujące z mocy ratyfikowania ich przez Polskę dają nam prawo ich egzekwować)

I. Konferencja Warszawska z 12.10.1929r.

Reguluje zagadnienia związane z przewozem międzynarodowym statkami powietrznymi za wynagrodzeniem, a także zagadnienia przewozu nieodpłatnego dokonywanym przez przewoźnika lotniczego.

II. Konwencja z Guadalajara z 18.09.1961r,

Dotyczy międzynarodowego przewozu lotniczego przez osobę inną niż przewoźnik umowy.

III. Konwencja Warszawska o Międzynarodowym Przewozie Kolejami z )9.05.1980r.

IV. Konwencja Ateńska z 13.12.1974r. Konwencja w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagaży.

V. Konwencje Nowojorskie 24.06.1954r.

• Pierwsza dotyczy formalności celnych dotyczących przewozu motorowych

pojazdów drogowych " Druga w sprawie ułatwień celnych dla turystyki

• Trzecia- protokół dotyczący przewozu dokumentów i materiałów propagandy

turystycznej

VI. Konwencja Stambulska 26.06.1990r.- dotyczy czasowej odprawy celnej VII. Konwencja Paryska 17.12.1962r. - o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych.

Działalność gospodarcza

Prawo działalności gospodarczej 19.11.1999r.

Działalność gospodarcza- zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana i usługowa, a także poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły.

1. Gospodarczy charakter

2. Cel zarobkowy

3. Ma charakter samoistny, tzn. że jest prowadzona we własnym imieniu, ma własny

rachunek i na własne ryzyko podmiotu prowadzącego tą działalność. Przedsiębiorca- osoba fizyczna, osoba prawna oraz nie posiadająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego, która zawodowo i we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność gospodarczą.

Osoba fizyczna- zdolność bycia właścicielem, zdolność do dziedziczenia Osoba prawna- spółka akcyjna, sp. z.o.o, sp. komandytowa

Jednostki organizacyjne, których celem nie jest prowadzenie działalności gospodarczej to:

- fundacje,

stowarzyszenia

- publiczne zakłady opieki zdrowotnej

organizacje pracodawców (reprezentowanie członków danych stowarzyszeń)

Krajowy Rejestr Sadowy

_Podjęcie działalności gospodarczej możliwe jest po uzyskaniu wpisu do Rejestru Przedsiębiorców. Wpis ten nie jest wymagany, jeśli działalność gospodarczą prowadzą osoby fizyczne w ramach tzw. ubocznych zajęć zarobkowych (dochód ten nie jest głównym źródłem dochodu).

Wytwarzanie przedmiotów użytku osobistego, domowego i gospodarskiego, rękodzieła artystycznego i ludowego, naprawy i konserwacje przedmiotów użytku gospodarczego a także wykonywanie innych usług z użyciem materiałów własnych lub powierzonych, z wyjątkiem zarobkowego przewozu osób, czynności handlowych polegających na sprzedaży produktów rolnych, działalność wytwórcza w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej, zwierzęcej i ogrodniczej.


Zasada Wolności Gospodarcze} i Zasada Równości Praw Podmiotów Prowadzących Działalność Gospodarczą.

• Swoboda podejmowania działalności gospodarczej (nie jest pełna, ograniczona jest przez obowiązek dostania koncesji)

• Swoboda prowadzenia działalności (jest ograniczona przez przepisy policyjno-administracyjne)

• Swoboda wyboru formy organizacyjno- prawnej prowadzenia działalności (każdy

przedsiębiorca może wybrać formę działalności) Ale są ograniczenia: jeśli ktoś chce założyć towarzystwo ubezpieczeniowe to musi wybrać formę spółki akcyjnej.

Zasada równości (podejmowanie i prowadzenie działalności odbywa się na równych prawach)

• Równość praw podmiotów (równość w zakresie obciążeń publiczne- prawnych, takie same podatki, składki, opłaty skarbowe)

• Równość w zakresie korzystania z kredytów bankowych i zaopatrzenia w środki produkcji

• Równość w zakresie wyboru formy organizacyjnej

• Równość w zakresie obowiązków ubezpieczeniowych

• Równość w zakresie zdolności kredytowej

• Równość w zakresie zdolności upadłościowej i układowej, a także zdolności wekslowej

Krajowy Rejestr Sadowy- zasady wpisu są regulowane na mocy ustawy z 29.08.1997r. Składa się z trzech rejestrów:

1. Rejestr Przedsiębiorców

2. Rejestr Stowarzyszeń, fundacji, organizacji społecznych i zawodowych, zakładów opieki zdrowotnej

3. Rejestr Dłużników Niewypłacalnych

Ad. l. Ma umożliwić identyfikację przedsiębiorców oraz uzyskanie informacji o takim

podmiocie.

Rejestr prowadzone są w formie elektronicznej przez sądy rejonowe w miastach będących

siedzibą wojewody i obejmują swoim zasięgiem teren województwa.

Wpisu do rejestru dokonuje się na wniosek przedsiębiorcy złożony na urzędowym formularzu

uzupełnionym o wymagane dokumenty. Sąd rejestrowy wydaj e postanowienie o wpisie, a

także o jego zmianie lub wykreśleniu z rejestru. Wpisy podlegają ogłoszeniu w Monitorze

Sądowym i Gospodarczym. Rejestry są jawne, a informacje są powszechnie dostępne.

Wpisywane do rejestru przedsiębiorstw są:

• Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą

• Spółki jawne

• Spółki komandytowe

• Sp. z.o.o

• Spółki akcyjne

• Spółki komandytowe- akcyjne

• Spółdzielnie

• Przedsiębiorstwa państwowe

• Jednostki badawczo- rozwojowe

• Przedsiębiorcy zagraniczni


• Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych

• Oddziały zagranicznych przedsiębiorców

Rejestr przedsiębiorstw składa się z 6 działów:

Dział l- zawiera informacje umożliwiające identyfikację przedsiębiorcy (nazwa), numer regony, siedziba albo miejsce zamieszkania, wspólnicy spółki, założyciele, wysokość kapitału zakładowego albo akcyjnego, czas zawarcia umowy spółki.

Dział 2- informacje o charakterze organizacyjno- instytucjonalnym, organy nadzoru, kto zasiada w zarządzie, skład osobowy organów inf. o udzielonych prokurach (pełnomocnictwa)

Dział 3- dane na temat działalności przedsiębiorcy (przedmiot działalności), inf. o założeniu rocznego sprawozdania finansowego, o założeniu bilansu, rachunku zysków i strat, informacje o opinii biegłego rewidenta, o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego o posiadanych akcjach i udziałach innych spółek.

Dział 4- inf. na temat obciążeń przedsiębiorcy, dane na temat zaległości podatkowych, celnych, wobec zakładu ubezpieczeń społecznych, objętych egzekucją, dane dotyczące wniosków złożonych o otwarcie postępowania upadłościowego i układowego.

Dział 5- inf. o powołaniu lub ustanowieniu kuratora

Dział 6-inf. o otwarciu i zakończeniu likwidacji, o ustanowieniu zarządu komisarycznego, o powołaniu likwidatora i zarządcy komisarycznego.

Rejestr Dłużników Niewypłacalnych

Tu wpisuje się:

• Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli ogłoszono ich upadłość lub jeżeli wniosek o ogłoszenie ich upadłości został prawomocnie oddalony ze względu na brak środków na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego

• Wspólnicy ponoszący odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki (komplementariusze) i wszyscy wspólnicy spółki jawnej (jak wyżej)

• Dłużnicy, którzy zostali zobowiązani do ujawnienia swojego majątku

Wierzyciel może złożyć wniosek o wpis do rejestru dłużnika względem którego posiada tytuł wykonawczy, jeżeli dłużnik ten pomimo wezwania w ciągu 30 dni nie zapłaci należności.

Oddział- jest to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, prowadzonej przez przedsiębiorcę poza głównym miejscem wykonywania tej działalności (nie ma osobowości prawnej, korzysta z osobowości prawnej przedsiębiorcy zagranicznego).

Przedsiębiorca zagraniczny- osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą.

Zasada Wzajemności lub umowa międzynarodowa:

• Oddział może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie działalności przedsiębiorcy zagranicznego (ten sam zakres działalności)

• Oddział musi być reprezentowany w Polsce przez osobę umocowaną (mającą pełnomocnictwo) przedsiębiorstwa zagranicznego

• Musi używać nazwy przedsiębiorcy zagranicznego w języku państwa siedziby, warunkiem jest, aby w nazwie tego oddziału pojawiła się nazwa oddziału w Polsce

• Ma obowiązek prowadzić rachunkowość w języku polskim

• Minister gospodarki może zakazać działalności przedsiębiorcy zagranicznemu:

l. jeżeli on rażąco narusza polskie prawo


2. jeżeli jego działalność zagraża bezpieczeństwu i obronności tajemnicy państwowej

3. jeżeli rozpoczęto postępowanie likwidacyjne przedsiębiorstwa zagranicznego

4. jeśli on utracił w swoim kraju prawo do wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem

Przedstawicielstwo- może zostać utworzone w Polsce przez przedsiębiorcę zagranicznego w celu prowadzenia jego działalności promocyjnej i reklamowej w Polsce (nie ma osobowości prawnej) maj ą takie same obowiązki, co oddziały.

Zasada wolności gospodarczej- kwestia prowadzenia działalności jest pozostawiona przedsiębiorcy. Nie ma ona jednak charakteru absolutnego. Np. o przyznaniu koncesji i przyznawanie zezwoleń na podjęcie działalności nie decyduje przedsiębiorca. Musi on spełnić pewne warunki i potrzebna jest zgoda organu wyższego.

Koncesja- zgodnie z art. 14 ustawodawca wyróżnia na co jest ona mu potrzebna:

1. Poszukiwanie, wydobywanie kopalin ze złóż- działalność koncesjonowana

2. Wytwarzanie i obrót materiałów wybuchowych: broni, amunicji, wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym

3. Wykonywanie, przetwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucja lub obrót paliwami lub energią

4. Ochrona osób i mienia. Agencje detektywistyczne i ochroniarskie

5. Transport i usługi lotnicze

6. Budowa i eksploatacja autostrad płatnych

7. zarządzanie kolejami i dokonywanie przewozów kolejowych

8. Rozpowszechnianie programów radiowych: TV

Istotne cechy koncesji na działalność gospodarczą:

l. Uznaniowy charakter koncesji (państwo dając komuś koncesję oddaje kawałek swojego „imperium"- swoich działań i swojej własności, ale dany podmiot, który otrzymuje koncesję musi być odpowiedzialny i państwo musi dobrze wybierać te podmioty, np. na materiały wybuchowe.

Czym on się przejawia?

• swoboda wyboru koncesjonariusza

• swoboda decydowania o udzieleniu koncesji

• w dużej swobodzie co do kształtowania treści, zasad i warunków prowadzenia działalności koncesyjnej

• organ koncesyjny może się wycofać z koncesji oraz zmienić jej treść

Zezwolenia- charakter administracyjnych przyzwoleń na podjęcie działalności gospodarczej, przy czym reglamentacja działalności prowadzona w tej formie ma często na celu zabezpieczenie takich wartości czy dóbr jak: życie, zdrowie, ochrona mienia, środowiska, klienta (w dniu podróży),

Poprzez dawanie zezwoleń organy państwa utrzymują kontrolę nad sposobem wykonywania określonej działalności, która może stwarzać pewne zagrożenie publiczne. Zezwolenia mają też charakter aktów związanych, tzn. że organy administracyjne nie dysponują w przypadku ich wydawania swobodą decyzyjną (jeśli ktoś spełnia warunki określone w przepisach, np. wykształcenie itp. To organ ten jest zobowiązany wydać zezwolenie).


Procedura dawania koncesji i zezwoleń:

1. Organem koncesyjnym jest organ administracji publicznej upoważniony na mocy ustawy do wydawania koncesji, przy czym jest to z reguły odpowiedni minister (na wytwarzanie energii- minister gospodarki)

2. Udzielenie koncesji jest na wniosek zainteresowanego podmiotu do którego powinny być dołączone określone przepisami odpowiednie dokumenty, np. o niekaralności

3. Treść i warunki koncesji też są określone przepisami, chociaż organy koncesyjne na zasadzie dowolności (fakultatywnie), mogą wprowadzać dodatkowe warunki wykonywania działalności

4. Przed udzieleniem jej organy koncesyjne mogą sprawdzać prawdziwość faktów podanych we wniosku oraz żądać uzupełnienia złożonej dokumentacji

5. Jeśli organy dysponują ograniczoną ilością koncesji to o zamiarze ich udzielenia musi poinformować zainteresowanych w monitorze sądowym i gospodarczym oraz w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim

6. Jeżeli w odpowiedzi na taki przetarg zainteresowanych koncesją jest kilku przedsiębiorców organ koncesyjny decyduje ojej udzieleniu w toku jednego postępowania koncesyjnego. Udziela koncesji temu przedsiębiorcy, który gwarantuje lepsze warunki jej wykonania

7. Koncesje są udzielane na czas oznaczony nie krótszy niż 2 i nie dłuższy niż 50 lat

8. Przedsiębiorca który spełnia warunki na koncesję może się ubiegać o promesę koncesji, aby uniknąć długotrwałego procesu

9. Za udzielenie koncesji i promesy uiszcza się opłatę skarbową na mocy ustawy z 09.09 (836zł)

Zezwolenia:

1. Zakres działalności objętej obowiązkiem uzyskania zezwolenia jest szerszy niż koncesji

2. O tematyce turystycznej, odbiór zanieczyszczeń, ochrona środowiska, handel-napojami alkoholowymi

3. Organem uprawnionym do wydawania zezwoleń jest organ administracji publicznej:

wojewoda, starosta, wójt, burmistrz, prezydent miasta

4. Przed podjęciem decyzji organ może skontrolować prawdziwość danych

5. Może też żądać uzupełnienia brakującej dokumentacji (zakres wymagań jest jasny, nie trzeba dodatkowych dokumentów, tj. w koncesji)

6. Są wydawane na czas nieoznaczony, chyba że wynika to z przepisów szczególnych, to jest oznaczony

7. Skłócenie czasu może też nastąpić przez samego wnioskującego (lub na określony przez niego czas)

8. Jest wydawane po stwierdzeniu przez organ wszystkich niezbędnych warunków do jego wydania

Zezwolenia na działalność w zakresie świadczenia usług turystycznych

Zgodnie z art. 4- wykonywanie działalności polegającej na organizowaniu imprez

turystycznych oraz poświadczeniu na zlecenie klienta w zawieraniu umów o świadczenie

usług turystycznych wymaga wydania zezwolenia.

Nie wymaga zezwolenia:

działalność agenta turystycznego polegająca na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organu turystyki posiadającego


zezwolenie oraz na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju, np. hotelarze, przewoźnicy)

Zezwolenie może być wydane (wg art.5 ustęp 1) jeśli:

1. Przedsiębiorca zapewni aby działalnością przedsiębiorstwa i działalnością jego

jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych kierowała osoba z odpowiednim wykształceniem i praktyką, nie karana za przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu, wiarygodności dokumentów, przeciwko mieniu i obrotowi gospodarczemu

2. Przedsiębiorca ów musi przedstawić dowód zapewnienia pokrycia kosztów klienta do kraju gdy organizator wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu oraz pokrycia zwrotów wpłat wniesionych przez klientów w razie nie wykonania zobowiązań umowowych

I warunkiem w obsłudze turystów (Art. 6 ustawy o usługach turystycznych) jest praktyka:

• Samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie organizacji imprez turystycznych

• Pośredniczenie z zawieraniu umów o świadczeniu usług-turystycznych

• Kierowanie jednostkami organizacyjnymi imprezy turystyczne

• Praca na stanowiskach związanych z przygotowaniem i zawieraniem umów o świadczeniu usług turystycznych

• Samodzielne przygotowanie programów imprez turystycznych

• Wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek

Potwierdzeniem tej praktyki jest:

zaświadczenie o wpisie do rejestru przedsiębiorców, wcześniej do ewidencji działalności gospodarczej

• zaświadczenie wydane przez jednostkę organizacyjną powierzającą zainteresowanemu czynności związane z obsługą turystów

II. warunkiem jest wykształcenie

Stanowiska kierownicze sprawują osoby które:

• posiadają l rok praktyk w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z zakresu turystyki i rekreacji, zarządzania i marketingu, prawa i ekonomii

• 2 lata praktyk w obsłudze turystów i ukończona szkoła średnia z zakresu obsługi turystycznej lub ukończone studia wyższe na innych kierunkach

• 4 lata praktyki w obsłudze turystycznej i ukończona szkoła średnia o innym profilu niż turystyczny

• 6 lat praktyki w pozostałych przypadkach

III warunkiem jest niekaralność

Zaświadczenie o nim wy stawiaj ą biura informacyjne krajowego rejestru karnego.

Zaświadczenie o możliwościach pokrycia kosztów powroty klienta. Aby zapewnić klientowi

lepszy komfort psychiczny i bezpieczeństwo powrotu.

Obowiązek pokrycia kosztów powrotu do kraju będzie występował gdy:

• organizator w umowie zapewni dojazd, pobyt i powrót i po zakończeniu pobytu nie świadczy powrotu


• organizator w umowie zapewni dojazd, pobyt i powrót i po zakończeniu pobytu nie świadczy powrotu

• organizator w umowie zapewnia dojazd i pobyt ale na miejscu okazuje się, że pobyt nie jest opłacony i hotelarz odmawia przyjęcia gości

• organizator w podobnej sytuacji jak wyżej; jednak na miejscu okazuje się. że oferuje pobyt w obiekcie nie odpowiadającym w umowie (camping zamiast hotelu), klient wówczas rezygnuje i za pomocą konsulatu ubiega się o pokrycie kosztów Nie ma podstaw uruchomienia przez organ pokrycia kosztów lub świadczeniu powrotu gdy:

uczestnik, któremu zapewniono powrót w oznaczonym terminie decyduje się na powrót wcześniejszy

bez wskazania przyczyn leżących po stronie organizatora lub działających w jego imieniu

usługodawców

jeśli uczestnik kwestionuje jakość świadczonych usług, jednak uchybienie te nie są istotne i

umożliwiają wykorzystanie świadczeń zgodnie z umową

Decyzją w sprawie uruchomienia kosztów na pokrycie powrotu do kraju i obowiązek zbadania przesłanek ciąży na pracownikach konsulatu- na komisarzach awaryjnych towarzystw ubezpieczeniowych, a także osoby upoważnione przez wojewodę lub wskazane przez niego organy. Uruchomienie tych środków jest uzależnione od złożenia przez klienta oświadczenia, że organizator nie wywiązał się z umowy i odmówił zapewnienia powrotu do kraju, i że klient zobowiązuje się do zwrotu poniesionych na ten cel wydatków, jeżeli takiej treści orzeczenie wyda polskie sąd.

Niewykonanie umowy oznacza taką sytuację, gdzie cel w jakim została zawarta umowa, nie został osiągnięty.

Cel umowy nie został osiągnięty gdy:

klient opłaca wycieczkę, ale nie dochodzi ona do skutku, zostaje odwołana

klient na miejscu zbiórki nie zastaje organizatora

organizator świadczy usługi objęte umową w sposób prawidłowy, ale klient nie został poinformowany

o terminie rozpoczęcia imprezy lub gdy został niewłaściwie poinformowany o wymaganych

dokumentach i w związku z tym nie może skorzystać z usług

organizator świadczy wprawdzie usługi, ale w ocenie klienta usługi te nie odpowiadają przyrzeczonym

w umowie, a różnica jest tak zasadnicza pomiędzy nimi, że korzystanie z tych usług jest dla klienta

bezcelowe, np. środek transportu- zamiast autokaru-samolot, klient otrzymuje zakwaterowanie

odbiegające od tego, jakie zostało zaoferowane w umowie

Jest różnica pomiędzy niewykonaniem umowy, a nienależytym wykonaniem umowy. Nienależyte wykonanie umowy:

Klient w sposób uzasadniony zarzuca odstępstwa w jakości otrzymywanych usług od tych w umowie. Np. nie ma obiecanego wyposażenia pokoju.

Formy zabezpieczenia finansowego organizatorów turystyki i pośredników turystycznych z tytułu prowadzenia działalności:

gwarancje bankowe

gwarancje ubezpieczeniowe

polisa ubezpieczeniowa na rzecz klientów

Na mocy gwarancji bankowej (ubezpieczeniowej) bank jednostronnie zobowiązuje się do spełnienia przez uprawniony podmiot (beneficje gwarancji) określonych warunków zapłaty na rzecz beneficjanta gwarancji.

Polisa ubezpieczeniowa na mocy umowy ubezpieczenia, ubezpieczyciel zobowiązuje się do określonego świadczenia (wypłaty odszkodowania), w sytuacji nastąpienia określonych zdarzeń (ryzyko ubezpieczeniowe) Ryzyko ubezpieczeniowe:

niezapewnienie powrotu do kraju wbrew zapewnieniom organizatora turystyki

niewykonanie zobowiązań umowy

Minimalne kwoty zabezpieczeń finansowych organizatorów i pośredników turystycznych określa rozporządzenie ministra finansów z 24.11.1999r. Rozporządzenie to ukazało się w Dzienniku Ustaw nr 98 pozycja 1142.

Różnicuje ono wysokość min sum gwarancji bankowych i ubezpieczeń w zależności od tego w jakiej skali prowadzona jest działalność organizatora turystyki i pośrednika, a także od wysokości rocznych przychodów z tytułu prowadzonej działalności.


3 obszary prowadzenia działalności:

w kraju

w krajach europejskich

na całym świecie

4% przychodów organizatora z tytułu prowadzenia działalności:

w Polsce: nie mniej niż 3000 euro

na terytorium państw europejskich: nie mniej niż 5000 euro

na całym świecie: nie mniej niż 20.000 euro

Pośrednicy turystyczni pośredniczący w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych za granicą przez organizatorów turystyki nie prowadzących działalności w kraju, ustanawiają zabezpieczenie min 5000 euro, gdy działalność ich ogranicza się do 40 państw europejskich, albo na poziomie 20,000 euro na terenie całego świata.

Minimalna wysokość sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej

przez organizatora lub pośrednika turystyki jest ustalona na poziomie

imprezy prowadzone przez zagranicznych organizatorów minimalna suma= równowartość imprezy turystycznej, nie mniej niż 200 euro, w przypadku imprez prowadzonych do państw europejskich, nie mniej 500 euro do pozaeuropejskich państw, i nie mniej niż 20 euro jeśli impreza jest organizowana na terytorium Polski

w przypadku organizowania imprezy przez organizatora posiadającego zezwolenie na działalność w kraju umowa zabezpieczenia powinna zawierać sumę gwarancyjną na rzecz l klienta stanowiąca wartość 50 euro na terenie krajów europejskich i na całym świecie i 20 euro na usługi turystyczne realizowane w Polsce.

Wniosek na wydanie zezwolenia na działalność organizatora turystyki i pośrednika turystycznego powinien spełniać następujące warunki:

powinien zawierać nazwę przedsiębiorcy i siedzibę

rodzaj i zakres działalności

wskazanie miejsca wykonywania działalności (siedziba zakładu głównego i innych jednostek

organizacyjnych)

określić numer przedsiębiorcy e rejestrze przedsiębiorców

Stwierdzenie uchybień we wniosku skutkuje wezwaniem wnioskodawcy do uzupełnień tych braków pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

Organ decyzyjny ma prawo kontrolować dane i fakty określone we wniosku ( czy gwarancja bankowa

przedstawiona we wniosku opiewa na wymaganą kwotę, czy polisa ubezpieczeniowa jest ważna).

Treść tych zabezpieczeń musi zawierać uprawnienie wojewody lub wskazanej przez niego jednostki do wydania

dyspozycji wpłaty środków na pokrycie kosztów powrotu klienta do kraju.

Organem decyzyjnym jest wojewoda, właściwy dla siedziby przedsiębiorcy. Wojewoda może odnowić wydania

zezwolenia, gdy działalność organizacji turystycznej lub pośrednika nie odpowiada wymaganiom prowadzenia

tej działalności. Wojewoda może cofnąć lub ograniczyć wydane wcześniej zezwolenia, jeżeli:

sąd wyda prawomocne orzeczenie zakazujące danej osobie prowadzenie działalności objętej

pozwoleniem

gdy przedsiębiorca naruszy obowiązki określone w ustawie w sposób powodujący zagrożenie

bezpieczeństwa lub dóbr osobistych klientów, albo poważne zagrożenie ich interesów majątkowych

nie usunięcia w wyznaczonym terminie uchybień stwierdzonych w zakresie prowadzonej działalności

Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie, lub który prowadzi działalność bez zezwolenia nie będzie mógł uzyskać żadnego zezwolenia w ciągu 3 lat od dnia cofnięcia zezwolenia lub dnia ujawnienia prowadzenia działalności bez zezwolenia.

Zezwolenia na prowadzenie działalności turystycznej lub pośrednika są wydawane na czas nieoznaczony. Za

wydane zezwolenia wnosi się opłatę skarbową. Jej wysokość reguluje ustawa o opłacie skarbowej. Wynosi ona

obecnie 833zł. Wydane zezwolenia podlegają wpisowi do Centralnego Rejestru Zezwoleń przez Ministra

Gospodarki.

Rejestr składa się z ksiąg rejestrowych, które są prowadzone elektronicznie. Dla każdego przedsiębiorcy

prowadzi się akta rejestrowe obejmujące dokumenty będące podstawą wpisu.


Ujawnianie danych zawartych w rejestrze:

są udzielane w formie odpowiedzi na zadane pytania w odniesieniu do konkretnych przedsiębiorców

Działalność agenta turystycznego może polegać na:

stałym i odpłatnym pośredniczeniu w zawieraniu umów na rzecz organizatora turystyki (w imieniu

agenta)

zawieraniu umów w imieniu organizatora turystyki

Umowa agencyjna zawierana pomiędzy agentem a organizatorem turystyki:

• organizator musi posiadać zezwolenie na działalność w kraju. Może być podpisana z innym podmiotem świadczącym usługi turystyczne, działającym w kraju.

• Stronami umowy agencyjnej mogą być wyłącznie przedsiębiorcy.

• Zawarcie umowy agencyjnej może nastąpić w dowolnej formie, jednak każda ze stron ma prawo żądać od drugiej potwierdzenia na piśmie treści zawartej umowy, oraz postanowień zmieniających tą treść. W praktyce preferowana jest forma pisemna

• Strony umowy agencyjnej mają obowiązek zachowania lojalności względem siebie. Polega on na tym, że agent turystyczny ma obowiązek przekazywać organizatorowi wszelkie informacje, które są dla niego istotne, działać wedle wskazówek organizatora turystycznego, natomiast dający zlecenie ma obowiązek przekazywać agentowi wszelkie dokumenty i informacja potrzebne do prawidłowego wykonania umowy

Wynagrodzenia agenta

Powinno być określone w umowie. W innym wypadku agentowi należy się prowizja. Agent ma prawo żądać

prowizji od umów zawartych w czasie trwania umowy agencyjnej, jeśli do ich zawarcia doszło dzięki

działaniom i czynnościom agenta, oraz prowizja od umów zawartych z klientami uzyskanymi poprzednio dla

umów tego samego rodzaju.

Agent może mieć prawo wyłączności w odniesieniu do określonej grupy klientów, lub do określonego obszaru

geograficznego.

Agentowi przysługuje dla zabezpieczenia roszczeń z tytułu wynagrodzenia lub zwrot wydatków prawo zastawu

na rzeczach lub papierach wartościowych organizatora.

Roszczenia o zwrot wydatków- dotyczą wydatków uzasadnionych, dotyczących działalności.

Umowa agencyjna może być zawarta na czas oznaczony i nieokreślony:

• Na czas oznaczony- jeżeli strony, po wygaśnięciu nadal podejmują czynności objęte umową (umowę taką oznacza się jako zawarty na czas nieoznaczony)

• Jeżeli umowa została zawarta na czas nieoznaczony może zostać wypowiedziana z zachowaniem

określonych terminów wypowiedzenia, ale agentowi zawartej umowy może przysługiwać świadczenie wyrównawcze, jeżeli wcześniej wygasła umowa. Świadczenie to dodatkowa prowizja przysługująca

agentowi, jeżeli organizator nadal osiąga korzyści z tytułu umów z klientami zawartych przez agenta.

Odpowiedzialność agenta turystycznego z tytułu szkód poniesionych przez klienta na skutek

wprowadzających w błąd działalności agenta turystycznego.

Agent będzie ponosił taką samą odpowiedzialność jak organizator jeżeli:

w umowach zawieranych z klientami nie wskaże w sposób wyraźny organizatora turystycznego na

rzecz którego działa

jeżeli działa jako agent organizator turystyczny, który nie jest uprawniony do zawierania umów na

terenie Rzeczpospolitej Polski

jeżeli agent turystyczny działa nie na podstawie umowy agencyjnej lub w warunkach przekroczenia

zakresu tej umowy

Agent będzie ponosił odpowiedzialność za niewykonanie, bądź nienależyte wykonanie umowy tak jak organizator.

Umowa o świadczenie usług turystycznych: i \ \

• umowa o charakterze jednolitym, obejmująca kompleks usług stanowiących funkcjonalną całość \.<^ ^'-A ^- ^^ zawieraną przez wyspecjalizowany podmiot- organizatora turystyki z drugą stroną- klientem, która umożliwia klientowi realizację pewnego celu wypoczynkowego, poznawczego czy zdrowotnego, który jest znany stronom w dniu zawarcia umowy

• umowa o wycieczkę ma charakter umowy konsensualnej, odpłatnej i wzajemnej

• cechy charakterystyczne umowy o wycieczkę:

Ll-


W sprawach nieuregulowanych w ustawie w zakresie niewykonywania umowy, mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego.

Przedmiotowo- istotne elementy umowy (essentialia negotii):

Cechy umowy o wycieczkę:

Umowy te nie mogą zawierać postanowień mniej korzystnych dla klienta od tych, które gwarantuje ustawa (są z mocy prawa nieważne)

Tryb dojścia umowy do skutku natęży zakwalifikować jako przyjęcie oferty.

Oferta-jest to stanowcza propozycja zawarcia umowy zawierająca elementy przedmiotowo- istotne dla danego

typu umowy.

Ustawa o usługach turystycznych jako ofertę każe traktować różnego rodzaju katalogi, broszury oraz inne

informacje pisemne jakie organizator turystyczny proponuje.

Szczegółowy zakres informacji, które muszą znaleźć się w ofercie precyzuje art. 12 ustęp l (informacje na temat

ceny, miejsca pobytu, trasa, charakterystyka środka transportu).

Informacje podawane w ofercie nie mogą wprowadzać klientów w błąd. Muszą być precyzyjne, jednoznacznie

sformułowane.

Oferty z Internetu

Dochodzi do zawarcia umowy na odległość. Reguluje to ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów. Oferta ta musi zawierać minimalne informacje oferty wynikającej z ustawy o usługach turystycznych.

Przed zawarciem umowy o świadczeniu usług turystycznych organizator imprezy i pośrednik mają obowiązek:

podania klientowi ogólnych informacji o obowiązujących przepisach wizowych i paszportowych, a

także sanitarnych, w tym o terminach czekania na wydanie wizy lub paszportu

o wymaganiach zdrowotnych dotyczących udziału w imprezie turystycznej

poinformować o możliwościach zawarcia umowy ubezpieczenia od kosztów rezygnacji /. umowy

poinformować o zakresie ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia

poinformować o szczególnych zagrożeniach dla życia i zdrowia na odwiedzających obszarach oraz o

możliwości ubezpieczenia ryzyk z tym związanych

Interes klienta przystępującego do zawarcia umowy chronią następujące ustawy:

-\t


jeżeli umowa nie zawiera ogólnych postanowień, odpowiednie wskazania w ofercie stają się elementem umowy postanowienia umów mniej korzystnych dla klienta od uregulowań ustawczych są nieważne

Treść umowy o imprezę turystyczną

Organizator ma obowiązek poinformować klienta o świadczeniach zawartych w umowie i o tych nie objętych umową

Minimalne elementy umowy:

określić organizatora turystycznego, numer jego zezwolenia, imię i nazwisko osoby, która podpisuje umowę w

imieniu organizatora

określić miejsce pobytu i trasę wycieczki

czas trwania imprezy turystycznej

program imprezy turystycznej z podaniem rodzaju jakości i terminu oferowanych usług, w tym: informacje o rodzaju,

charakterze i kategorii środka transportu, data, godzina, miejsce wyjazdu, planowany termin powrotu

położenie, rodzaj, kategoria obiektu hotelarskiego zgodne z przepisami kraju pobytu, a jeżeli kraje nie kategoryzują

obiektu, to opis wyposażenia obiektu

rodzaj i ilość posiłków

program zwiedzania i innych usług objętych ceną

cena imprezy turystycznej z wyszczególnieniem wszelkich należnych podatków i opłat, które nie są zawarte w cenie,

a także wyraźnego sformułowania okoliczności, które mogą spowodować podwyższenie ceny

sposób zapłaty

informacje o rodzaju i zakresie ubezpieczenia turystów

informacje o terminie powiadomienia klienta na piśmie o ewentualnym odwołaniu imprezy z powodu

niewystarczającej liczby zgłoszeń jeśli impreza dochodzi do skutku

termin zawiadomienia o przeniesieniu uprawnień i przejęciu obowiązków wynikających z umowy przez klienta na

inną osobę bez zgody organizatora pod warunkiem, że osoba ta będzie spełniała warunki uczestnictwa w imprezie

informacje o sposobie zgłaszania reklamacji związanych z wykonywaniem usług przez organizatora lub osobę

współpracującą wraz z podaniem terminu zgłaszania reklamacji

wymagania specjalne, o których klient powiadomił organizatora lub pośrednika i na które strony umowy wyraziły

zgodę

podstawy prawne umowy, konsekwencje prawne wynikające z jej zawarcia

Są też elementy podmiotowo- istotne(są zależne od woli stron umowy). Postanowienia związane ze specjalnymi wymogami,

np. specjalne traktowanie niepełnosprawnego klienta (odpowiednie wyposażenie pokoi).

Podwyższenie ceny imprezy turystycznej.

Informacje mówiące o obowiązku poinformowania na piśmie klienta o odwołaniu imprezy z powodu nie zjawienia się

odpowiedniej liczby ochotników.

Obowiązek poinformowania organizatora przez klienta o przeniesieniu prawa do wycieczki na inną osobę, która musi spełnić

wszelkie wymagania co do uczestnictwa jego w wycieczce.

Termin reklamacji- 10 lat (klient w tym czasie może złożyć reklamację dotyczącą wycieczki, na której był)

Zmiana umowy o wycieczkę:

Aspekty:

• zmiany strony

• zmiany ceny wycieczki, a w szczególności podwyżka

• zmiany istotnych warunków umowy niezależnych od organizatora turystycznego Są to zmiany regulowane przez ustawy, inne aspekty są ustalane między stronami.

Zmiana stron:

• dotyczy klienta- zmiany uczestnika imprezy turystycznej. Bez zgody organizatora ma prawo przenieść na osobę trzecią uprawnienia przysługujące mu z tytułu umowy o wycieczkę

• jest warunek- osoba, na którą przenosi uprawnienia musi przyjąć również wynikające z tego zobowiązania

• jest skuteczna pod warunkiem zawiadomienia organizatora turystycznego o zmianie przed rozpoczęciem imprezy w terminie określonym w umowie

• osoba, która wstępuje w prawa klienta odpowiada solidarnie z nim za nieuiszczoną część ceny imprezy turystycznej oraz wszelkie koszty poniesione przez organizatora w związku ze zmianą

Zmiana ceny:

Dotyczy przede wszystkim podwyższenia ceny imprezy turystycznej. Warunkiem tego jest przewidzenie takiej możliwości w umowie, brak tego zastrzeżenia pozbawia organizatora prawa do podwyższenia ceny wycieczki. Powód podwyżki musi być uzasadniony, tj.:

wzrost kosztów transportu

wzrost kursów walut

wzrost opłat urzędowych podatków


wzrost opłat lotniskowych, przeładunkowych, załadunkowych w portach lotniczych lub wodnych Nie może podnosić ceny w okresie 20 dni przed rozpoczęciem imprezy.

Zmiana istotnych warunków umowy z przyczyn niezależnych od organizatora

Np. zmiana trasy imprezy z powodu, np. klęski żywiołowej, epidemii itd.

Dotyczy zdarzeń nieprzewidywalnych, tzw. „siła wyższa".

Organizator o wystąpieniu okoliczności zmian w wycieczce powinien niezwłocznie poinformować klienta, a klient bez

uzasadnionej zwłoki powinien udzielić odpowiedzi czy przyjmuje proponowaną zmianę umowy, czy też odstępuje od umowy

za natychmiastowym zwrotem wniesionych świadczeń, bez obowiązku uiszczenia kary umownej.

Rozwiązanie umowy o wycieczkę

Z przyczyn niezależnych od organizatora, klient ma prawo żądać:

natychmiastowy wzrost wszystkich wniesionych świadczeń

uczestniczenia w imprezie zastępczej o wyższym lub takim samym standardzie albo o niższym standardzie, ale ze

zwrotem różnicy w cenie

klientowi przysługuje również odszkodowanie z tytułu niewykonania umowy. Nie ma takiego prawa, gdy

niewykonanie umowy było spowodowane siłą wyższą lub gdy było spowodowane nie zgłoszeniem się odpowiedniej

liczby uczestników niż określona w umowie liczba minimalna. W tej sytuacji organizator ma obowiązek

poinformować klienta o odwołaniu imprezy na piśmie w terminie przewidzianym w umowie- uniknie

odpowiedzialności w ten sposób.

Przesłanki egzoneracyjne- są to przesłanki wyłączające odpowiedzialność odszkodowawczą z winy sił wyższych. Impreza może być odwołana również z przyczyn zależnych od organizatora turystyki (np. nie zakupienie biletów w terminie). W tym przypadku klientowi równię przysługuje odszkodowanie z tytułu niewykonania umowy. Klient może odstąpić od umowy turystycznej w trakcie jej wykonywania, gdy nie spełnia on usług stanowiących istotną część imprezy (np. nie zapewnia noclegów, czy też posiłków). Klient ma wówczas prawo do odstąpienia od umowy, gdy niemożliwe jest zapewnienie przez organizatora świadczeń zastępczych. W tym przypadku również przysługuje mu odszkodowanie z tytułu niewykonania umowy zaś organizator nie ma prawa żądać od klienta żadnych dodatkowych świadczeń, w tym zapłacenia kar, umownych.

Wykonanie umowy o wycieczkę

Podlega 2 reżimom prawnym:

• Przepisy kodeks cywilny:

- art. 453- dopuszcza możliwość zwolnienia dłużnika z zobowiązania poprzez spełnieni za zgodą wierzyciela _

świadczenia zastępczego

- art. 462- upoważnia wierzyciela spełniającego świadczenie domagania się pokutowania ze strony organizatora

turystyki

- art.491- gdy jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu wzajemnego zobowiązania drugiej stronie przysługuje prawo odstąpienia od umowy albo żądania wykonania świadczenia i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki

- art. 492- możliwość odstąpienia od umowy w razie zwłoki drugiej strony bez wyznaczania dodatkowych terminów spełnienia świadczenia pod warunkiem, że prawo odstąpienia od umowy zostało zastrzeżone na wypadek niewykonania umowy w ściśle określonym terminie albo też gdy wykonanie zobowiązania po terminie nie miałoby dla drugiej strony znaczenia ze względu na właściwości zobowiązania, albo ze względu na zamierzony cel umowy wiadomy dla strony będącej w zwłoce

- art. 493- przewiduje prawo odstąpienia od umowy, gdy jedno ze świadczeń wzajemnych stało się niemożliwe

wskutek okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi strona zobowiązana, albo w razie częściowej niemożności

świadczenia, która sprawia, że częściowe wykonanie świadczenia nie ma dla drugiej strony znaczenia

• Ustawa:


zapewnić świadczenia zastępczego. Roszczenie o odszkodowanie jest niemożliwe, gdy niemożność zapewnienia

świadczenia zastępczego jest spowodowana: l) siła wyższą, 2)działaniami lub zaniechaniami osób trzecich nie

uczestniczących w wykonywaniu świadczenia zastępczego, jeżeli takich zachowań nie można było przewidzieć ani

uniknąć.

art. 16B- nakłada na klienta obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organizatora lub wykonawcy danej usługi o

przypadkach wadliwego wykonania umowy lub usług

Umowa o pojedyncze usługi turystyczne

Dotyczą najczęściej:

rezerwacji pokoi hotelowych

rezerwacji miejsc w samolocie

czynności związane z uzyskaniem wizy, paszportu

czynności informacyjnych związanych z korzystaniem z usług turystycznych

zawieranie na rzecz klienta różnych umów o usługi turystyczne

Umowy te mają najczęściej za przedmiot dokonywanie przez biuro podróży czynności faktycznych lub prawnych na zlecenie

klienta. Do takich czynności prawnych należy najczęściej zawieranie na rzecz klienta umów o przejazd osób, zawarcie umowy

najmu pokoju gościnnego, najmu sprzętu sportowego lub turystycznego, zawarcie umowy o korzystanie z kempingu, zawarcie

umowy o usługi przewodnickie, zawarcie umowy ubezpieczenia. W tych przypadkach biuro podróży działa jako przyjmujący

zlecenie dokonania określonej czynności prawnej na rzecz dającego zlecenie czyli klienta.

Umowa zlecenia jaką zawiera biuro podróży jest to umowa starannego działania, gdyż przyjmujący zlecenie zobowiązuje się

tylko do zachowania należnej staranności i nie gwarantuje osiągnięcia określonego rezultatu.

Staranność biura podróży będzie jednak oceniana z uwzględnieniem zachowania zawodowego charakteru podejmowanego

przez niego działalności i musi to być staranność profesjonalisty.

Wynagrodzenie biura podróży Z tytułu czynności dokonanych na rzecz klienta biuro może otrzymać wynagrodzenie.

Czynności faktyczne mają miejsce wówczas gdy biuro podróży świadczy usługi paszportowe, podejmuje się załatwienia wizy, dokonuje rezerwacji pokoju hotelowego. Czynności tych nie kwalifikuje się jako zlecenia, bo przedmiotem zlecenia może być tylko dokonywanie czynności prawnych, ale na mocy art. 750 kodeksu cywilnego do dokonywania czynności w tym zakresie mają zastosowanie przepisy dotyczące zlecenia. Dokonywanie czynności faktycznych-jest przedmiotem umów podobnych do zlecenia. Wszystkie czynności faktyczne nie mają podstaw umownych. Czynności .informujące klientów o rozkładach jazdy, o taryfach kolejowych lub lotniczych, o cenach biletów autobusowych, o atrakcjach turystycznych, o możliwości zakwaterowania w jakiejś miejscowości.

O odpowiedzialności organizatora turystyki (odszkodowawczej)

Przepisy kodeksu cywilnego regulują to.

Odpowiedzialność odszkodowawcza ma miejsce wówczas, gdy prawo przewiduje odpowiedzialność jednego podmiotu za

szkodę poniesioną przez inny podmiot.

Sprowadza się ona do obowiązku wyrównania szkody, wyrządzonej komuś innemu, a więc do spełnienia rozliczenia

odszkodawczego.

2 sposoby naprawienia szkody (wybór należy do poszkodowanego):

a) przywrócenie stanu przed wyrządzeniem szkody- jest to restytucja

b) zapłata odszkodowania odpowiadająca wysokości wyrządzonej szkody- jest to rekompensata

Restytucja jest niemożliwa, albo nadmiernie utrudniona powoduje nadmierne koszty wówczas poszkodowany musi ograniczyć swoje uiszczenia do zapłaty w pieniądzu

4 zasady określające sposób dochodzenia odpowiedzialności odszkodowawczej

1) zasada winy

2) zasada ryzyka

3) zasada słuszności

4) zasada gwarancyjne- repartycyjna

Ad.l) Odwołuje się do założenia, że za skutki zawinionego działania lub zaniedbania, które wyrządza szkodę, odpowiedzialność ponosi sprawca tej szkody. Art. 415 kodeksu cywilnego:

Wina oznacza tutaj naganne, jednocześnie bezprawne postępowanie jakiejś osoby. Dotyczy to winy umyślnej i nieumyślnej.

Ad.2) Odpowiedzialność ta uniezależnia powstanie obowiązku odszkodawczego od winy, łączy ten obowiązek z samym skutkiem. Nie jest to odpowiedzialność absolutna. Istnieją tu przesłanki egzoneracyjne:

siła wyższa

wyłączna wina poszkodowanego

wyłączna wina osoby trzeciej, za którą prowadzący daną działalność nie ponosi odpowiedzialności


Ma ona zastosowanie w stosunku do:

utraty zdrowia, życia, szkód materialnych związanych z wypadkami komunikacyjnymi używania niebezpiecznych urządzeń dla otoczenia (produkt niebezpieczny to także zwierzęta) szkód na osobie i mieniu w związku z posługiwaniem się innymi osobami w wykonaniu zobowiązań (np. kucharz podał zatrute danie)

Ad.3) Odwołuje się do zasad współżycia społecznego, jako uzasadnienie odpowiedzialności i dotyczy wyjątkowych przypadków

Ad.4) Jest związana z działalnością firm ubezpieczających, które ze składek ubezpieczających się tworzą fundusze ubezpieczeniowe, przeznaczone na wpłaty odszkodowań i innych świadczeń osobom ubezpieczeniowym.

Zasady te mają zastosowanie w dwóch przeciwstawnych reżimach odpowiedzialności:

1) odpowiedzialności deliktowej- ma miejsce wówczas, gdy obowiązujące prawo łączy obowiązek odszkodowawczy z innym zdarzeniem niż umowa. Z reguły oparta jest na zasadzie winy. Włącza się osoby upośledzone, chore-odpowiedzialność ponosi opiekun. Dotyczy również zasady ryzyka przełożonego za czyny popełnione przez pracowników. Np. odpowiedzialność za zawalenie się budowli przedsiębiorstwa wprowadzone w ruch za pomocą sił przyrody- odpowiedzialne za wszystkie szkody.

2) odpowiedzialności kontraktowej-jest związana z istnieniem stosunku umownego między poszkodowanym i sprawcą szkody. Szkoda jest związana tu z niewykonaniem albo nienależytym wykonaniem zobowiązań umowy. Może ona być przez strony rozszerzona albo zawężona. Taką możliwość przewiduje ustawa o usługach turystycznych. Nieważne są wszystkie postanowienia umowne wyłączające odpowiedzialność za szkodę, którą dłużnik wyrządził wierzycielowi umyślnie. Dłużnik tak jak za działania własne odpowiada za postępowanie osób, z których pomocą wykonuje zobowiązanie, lub którym powierza wykonanie zadania (osoby te nie są pracownikami organizatora). Dłużnik jest odpowiedzialny za wykazanie iż niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań umowy powstało na skutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności.

Powstanie tych dwóch odpowiedzialności zależy od przesłanek (muszą one zachodzić równocześnie):

l. Musi nastąpić zdarzenie, z którym obowiązujące prawo łączy czyjś obowiązek odszkodowawczy - w

przypadku odpowiedzialności kontraktowej zdarzeniem tym jest niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umownego. W przypadku odpowiedzialności deliktowej będzie to zdarzenie, z którym prawo łączy obowiązek odszkodowawczy, ale które pozostaje poza stosunkiem umownym.

2. Musi nastąpić szkoda- szkoda jest to uszczerbek majątkowy wyrządzony wbrew woli poszkodowanego w jego dobrach lub interesach majątkowych,, chronionych przez-prawo. Szkoda nie obejmuje strat moralnych-są to krzywdy, np. cierpienie- zadośćuczynienie. Formy szkody:

a) szkody na osobie- tutaj uszczerbku doznają dobra niemajątkowe, jak życie, zdrowie, integralność

cielesna-jednak są one chronione prawem. Wymiar majątkowy:

- utracenie zdolności zarobkowania

b) uszczerbki, których doznaje majątek poszkodowanego, np. uszkodzenie budynku, pojazdu,

garderoby, itp. Może ona mieć dwojaką postać:

3. Związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem powodującym szkodę a sumą szkody- związek przyczynowy istnieje w zakresie normalnych następstw działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda (adekwatny).

Jest to wykazanie, że:

Organizator ma obowiązek udzielenia wszelkiej pomocy poszkodowanym klientom w czasie trwania imprezy turystycznej, nawet gdy jego odpowiedzialność jest wyłączona. Organizator nie może wyłączyć swojej odpowiedzialności w drodze wyboru obcego prawa.


Ograniczenie odpowiedzialności organizatora możliwe jest za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług. W czasie imprezy do wysokości 2- krotnej ceny danej imprezy względem każdego klienta ograniczenie to następuje poprzez zamieszczenie odpowiedniej klauzury. Nie może to dotyczyć szkód na osobie.

Szkoda i jej rozmiary

Wykazanie szkody obciąża poszkodowanego- to on musi wykazać szkodę. Szkoda nie ogranicza się do ustalenia ceny poszczególnych usług turystycznych, których klient nie otrzymał lub z których jakości nie jest zadowolony. Szkoda, jakiej doznaje klient obejmuje również utracony wypoczynek, brak zadowolenia z uczestnictwa w imprezie. Ocenia zasadności roszczenia klienta należy do sądu.

Odpowiedzialność kontraktowy biura podróży za uszkodzenie lub utratę bagaży uczestników wycieczki.

Biuro podróży odpowiada za działania własne lub za działania lub zaniechania osób którymi posługuje się przy wykonywaniu zadań lub którym powierza wykonanie usług.

Nie można wyłączyć odpowiedzialności biura podróży w umowie. Organizator turystyki ponosi odpowiedzialność w czasie przenoszenia, przewożenia, przechowywania bagażu.

1) Bagaż pod pieczą uczestnika- odpowiedzialność organizatora jest ograniczona

2) Bagaż pod opieką organizatora lub jego wykonawców

Odpowiedzialność pośrednika turystycznego

Ponosi odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie czynności faktycznych i prawnych podejmowanych w celu zawarcia

umowy o świadczenie usług turystycznych. Pośrednik nie odpowiada za niewykonane i nienależyte wykonanie umowy o

wycieczkę.

Odpowiada za rzetelne informowanie uczestników imprezy o warunkach uczestnictwa w imprezie, o ofercie organizatora, o

programie imprezy. Niewypełnienie tych obowiązków może prowadzić do odpowiedzialności pośrednika. Gdy pośrednik

zawiera umowy z zagranicznymi organizatorami ma obowiązek poinformować klienta, że do świadczonych usług będą miały

zastosowanie przepisy prawa obcego.

Odpowiedzialność odszkodowawcza agentów turystycznych

Mniejsza niż organizatora. Nie ponosi odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług turystycznych przez organizatora. Spoczywa natomiast odpowiedzialność od należytej staranności przy pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych. Musi to być staranność profesjonalisty. Aby agent turystyczny uwolnił się od odpowiedzialności musi wyraźnie poinformować klienta, że działa w charakterze agenta organizatora turystyki, a nie w imieniu własnym. Niedopełnienie tego obowiązku informacyjnego będzie-uznane za zawarcie umowy przez samego agenta i pociągnie jego odpowiedzialność na niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług turystycznych na zasadach takich jak organizator.

Odpowiedzialność organizatora za szkody na osobie

Źródłem tej odpowiedzialności jest obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa uczestnikom wycieczki. Bezpieczeństwo obejmuje:

szkoda na osobę uczestnika wycieczki w postaci śmierci, uszkodzenia ciała, spowodowana rozstrojem zdrowia może powstawać w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków przez organizatora turystyki lub popełnieniu niedozwolonego czynu przez biuro podróży lub osoby, którymi się posługuje przy wykonywaniu usługi.

Wybór reżimu odpowiedzialności przez poszkodowanego

Jeżeli poszkodowany wybierze reżim odpowiedzialności deliktowej, to na poszkodowanym będzie ciążyć obowiązek udowodnienia winy organizatora, a organizator może dowieść, że nie ponosi winy w wyborze swoich podwykonawców. Jeśli poszkodowany wybierze reżim odpowiedzialności kontraktowej, to biuro podróży tak jak za działania własne będzie ponosić odpowiedzialność za podwykonawców. Jest on preferowany przez sąd, który orzeka o odpowiedzialności biura podróży.

Odpowiedzialność deliktowa przewoźnika

Jest ukształtowana na zasadach określonych w kodeksie cywilnym: art.435, art.436. Art.435- odpowiedzialność za szkody na osobie lub mieniu prowadzących zakład lub przedsiębiorstw za szkody wprowadzone w ruch za pomocą sił przyrody (przewoźnicy komunikacji miejskiej, przewoźnicy lotniczy). Odpowiedzialność przewoźnik nie ogranicza się do szkód poniesionych na uczestnikach, ale również szkody wyrządzone przechodniom i innym uczestnikom ruchu. Od tej odpowiedzialności przewoźnik może się uchylić wykazując jedną z przesłanek egzoneracyjnych:


Art. 436- odpowiedzialność dotyczy samoistnych posiadaczy mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Samoistny posiadacz: właściciel i ten włada tym środkiem.

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za wszystkie szkody spowodowane ruchem środków komunikacji. Naprawienie szkody obejmuje wszystkie wynikłe stąd koszty i za szkody np. pokrycie kosztów rehabilitacji, koszty zabiegów, przejazdu do szpitala, koszty nabycia protezy, okularów, wózka inwalidzkiego, koszty na pokrycie opieki nad poszkodowanym. W wyniku śmierci poszkodowanego- koszty na pokrycie pogrzebu i przygotowań do niego, koszty na podtrzymanie życia rodziny, której zmarły był jedynym żywicielem.

Przedawnienie roszczeń następuje w ciągu 3 lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia.

Odpowiedzialność przewoźnika morskiego w transporcie międzynarodowym obciążają ograniczenia kwotowe odpowiedzialności przewoźników. Reguluje to kodeks morski- art. 176. Kodeks uzależnia odpowiedzialność przewoźnika, czy wypadek nastąpił w czasie przewozu oraz od tego czy wypadek był wynikiem winy lub niedbalstwa przewoźnika, jego pracowników, bądź agentów. Kodeks morski opiera odpowiedzialność przewoźnika na konstrukcji winy domniemanej (odpowiedzialność za uszkodzenia ciała, rozstrój, śmierć. W wyniku usterek, wybuchu na statku, gdy przewoźnik nie będzie w stanie dowieść tego, że za te szkody nie ponosi winy). Granice odpowiedzialności poszkodowawczej przewoźnika morskiego to 62tys. USD- max granica

Odpowiedzialność przewoźników lotniczych

Jest ograniczona do pewnej wartości kwotowej- 16,600 USD

Nie dotyczy przelotów do USA. Tam granice zostały ustalone na 75tys USD, obejmuje ona wszystkie opłaty i koszty sądowe

albo 58tys USD jeśli koszty i opłaty będą zasądzone osobnie.

Odpowiedzialność przewoźników kolejowych w transporcie międzynarodowym

Reguluje ją konwencja o międzynarodowym przewozie kolejowym z 1980r. Łączy ona odpowiedzialność kolei z wypadkami w ruchu kolejowym, które mają miejsce w czasie przebywania podróżnego w wagonie, a także podczas wsiadania i wysiadania z pociągu. Wszystkie szkody na osobę, które zdarzą się w tych warunkach są regulowane przez przewoźnika kolejowego, który może się uwolnić od odpowiedzialności wykazując jedną z przesłanek egzoneracyjnych. Granica- 94tys USD (przewoźnika kolejowego)

DZIAŁALNOŚĆ HOTELARSKA

Działalności tej nie podlega działalność prowadzona przez rolników (wynajmowanie domów, miejsc na ustawienie namiotów, sprzedaż posiłków) świadczenia innych usług związanych z pobytem turystów.

Prowadzenie działalności hotelarskiej jest zwolnione z posiadania zezwolenia, ale musi tą działalność zarejestrować.

Usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach spełniających określone wymagania standardowe lub w innych

obiektach nie zaliczonych do obiektów hotelarskich.

Świadczenie usług hotelarskich w obiektach hotelarskich wymaga zaszeregowania do kategorii obiektu.

Rodzaje obiektów:

Hotel- obiekt posiadający co najmniej 10 pokoi, w tym większość jedno- i dwuosobowych, który świadczy szeroki zakres

usług związanych z pobytem klientów.

Dodatkowe usługi: gastronomiczne, gorące napoje przez całą dobę, przechowywanie pieniędzy, wymiana walut, budzenie,

wypożyczalnie sprzętu.

Motel- hotel położony przy drodze zapewniający korzystanie z usług motoryzacyjnych i dysponujący parkingiem.

Pensjonat- obiekt posiadający co najmniej 7 pokoi i świadczący dla swoich gości całodzienne wyżywienie (posiadanie

wypożyczalnie sprzętu)

Dom wycieczkowy- obiekty posiadający przynajmniej 30 miejsc noclegowych dostosowany do samoobsługi klientów i

świadczący minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów.

Schronisko młodzieżowe- obiekt przeznaczony do indywidualnej i zespołowej turystyki młodzieżowej, dostosowany do

samoobsługi klientów.

Schronisko- obiekt zlokalizowany poza drogami komunikacyjnymi, przy szlakach turystycznych, świadczący minimalny

zakres usług.


Kemping- obiekt strzeżony, który umożliwia nocleg w namiotach i przyczepach samochodowych, w domkach turystycznych i innych obiektach stałych umożliwiający przygotowanie posiłków i parkowanie samochodów. Pole biwakowe- obiekt niestrzeżony, umożliwiający nocleg w namiotach.

Usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, np. w kwaterach agroturystycznych. Wymagania (załącznik 7):

minimalne powierzchnie pokoi 1-2- osobowych= 6m2, 2m2 na każdą następną osobę

wyposażenie meblowe (łóżko, nocna szafka, taboret, wieszak na odzież, pościel...)

Właściciel obiektu hotelarskiego musi:

zgłosić obiekt do ewidencji, w przypadku obiektów hotelarskich do ewidencji prowadzonej przez wojewodę, inne niż hotelarskie do ewidencji prowadzonej przez organ gminy (wójt, burmistrz)- właściwego dla miejsca prowadzenia obiektu- warunek legalnego świadczenia usług hotelarskich. Jeśli ktoś świadczy usługi hotelarskie w obiekcie nie wpisanym do ewidencji, ponosi odpowiedzialność za wykroczenie.

Ewidencja prowadzona jest w formie kartoteki, która składa się z kart ewidencyjnych poszczególnych obiektów. W przypadku obiektów hotelarskich karta ewidencyjna powinna zawierać:

określenie przedsiębiorcy prowadzącego obiekt

nazwę i adres obiektu

rodzaj i kategorię obiektu

informacje o stałym lub okresowym charakterze pełnienia usług

opis obiektu z podaniem liczby miejsc i zakresu usług

odstępstwa w zakresie wymagań

informacje o przeprowadzonych kontrolach i ponownych ocenach spełniania wymagań przez obiekt

Karty ewidencyjne obiektów innych niż hotelarskie:

1 pierwsze jw.

Informacje o stałym lub sezonowym charakterze

Liczba miejsc noclegowych

Kategoryzacja obiektu hotelarskiego

Zaszeregowanie obiektu hotelarskiego następuje przez wojewodę. Przed tym może zgłosić się o opinię do wyspecjalizowanych

stowarzyszeń.

Przedsiębiorcy świadczący usługi mają obowiązek powiadomienia wojewodę o wszystkich okolicznościach powodujących

zmianę rodzaju lub kategorii obiektu oraz o zakończeniu świadczenia usług.

W obiektach hotelarskich w widocznym miejscu należy umieścić informacje dotyczące nazwy i siedziby przedsiębiorcy

świadczącego usługi, tablicę określającą rodzaj i kategorie obiektu, informacje z zakresu świadczonych usług wraz z podaniem

podstawowych cen, informacje o przystosowaniu obiektu do obsługi osób niepełnosprawnych.

Przesłanki odstępstw od wymagań obiektów o charakterze zabytkowym mogą być dokonane pod warunkiem, że:

Kategoryzacja jest dokonywana na wniosek zainteresowanego podmiotu, do wniosku muszą być dołączone dokumentu:

Wniosek o kategoryzację obiektu reguluje paragraf 5, ustęp l

Przed wydaniem kategoryzacji wojewoda ocenia warunki spełniające obiekt. Ocen tych dokonują w jego imieniu zespoły oceniające powoływane przez wojewodę. Może posiłkować się ocenie dokonanej przez inne organizacje, np. PTTK, organizację karawaringu.


Wymagania sanitarne obiektów hotelarskich- rozporządzenie Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska -utrzymywanie w czystości obiektu i terenów przyległych przez osoby posiadające badania lekarskie.

- hotele i motele: oświetlenie, dostęp do sanitariów, odpowiednia liczba apteczek, itp.

Wymagania przeciwpożarowe- określa je rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (1992r): właściciele, zarządcy muszą umieścić w widocznym miejscu numery telefonów alarmowych, drogi ewakuacji, urządzenia przeciwpożarowe- gdzie są, zapewnić drogi ewakuacyjne z uwzględnieniem liczby osób, obiekt powinien być wyposażony w oświetlenie bezpieczeństwa, pow. 55m2- instalacja przeciwpożarowa w całym obiekcie.

Organy ewidencyjne mają prawo kontrolować przestrzeganie wymagań dla obiektów hotelarskich i innych w zakresie swojej właściwości. W ramach kontroli tej mogą poddawać kontroli wszystkie urządzenia, pomieszczenia w obiekcie, mogą żądać ustnych i pisemnych informacji od wszystkich osób zatrudnionych w obiekcie. Z przebiegu kontroli sporządzany jest protokół, zawierający usterki i uchybienia, musi być podpisany przez kontrolera i kierownika tego obiektu. Wyniki tej kontroli mogą stanowić z urzędu podstawę do zmiany rodzaju obiektu lub obniżenia jego kategorii. Skutkiem kontroli będzie:

Umowa hotelowa- umowa o charakterze mieszanym, zawierająca elementy różnych umów: wynajmu, sprzedaży, umowa o dzieło, w polskim prawie nie ma szczególnej regulacji tych umów (może być zawarta na rzecz osoby trzeciej)

Hotelarz- przedsiębiorca świadczący usługi hotelarskie (oprócz kempingów i pól biwakowych, zakładów opieki zdrowotnej, uzdrowisk, sanatoriów) prowadzący domy studenckie, hotele pracownicze, osoby prowadzące izby wytrzeźwień i koszary.

Gość hotelowy- każda osoba fizyczna (nawet dziecko)

Postanowienia przedmiotowo- istotne umów hotelarskich:

1. Określenie osoby lub grupy osób na rzecz których będą świadczone usługi

2. Wskazanie wynagrodzenia za te usługi lub podstaw do ich ustalenia.. Podstawą ustalenia wynagrodzeń ia jest cennik usług ustalony przez hotelarza. Umowa hotelarska jest odpłatna, wzajemna..

Potwierdzenie rezerwacji miejsca w hotelu traktowane jest jako umowa przedwstępna, pod warunkami, że:

Nie odwołanie rezerwacji w terminie będzie uznane za zawarcie umowy hotelarskiej przynajmniej na l dobę.

Elementy podmiotowo- istotne:

- postanowienia dotyczące: okresu świadczenia usług hotelarskich, cech charakterystycznych (liczby miejsc w pokoju), specjalnego wyposażenia pokoju

Świadczący usługi hotelarskie nie może bez ważnego powodu odmówić zawarcia umowy hotelarskiej.

Prawa i obowiązki stron umowy hotelowej (najczęściej wynikają z regulaminu hotelowego):

1) Obowiązki hotelarza:

2) Obowiązki gościa hotelowego


Wyszukiwarka