W strzelaniu z broni długiej i krótkiej muszka winna mieć takie rozmiary, by była dobrze widoczna w prześwicie szczerbinki. Najlepsza jest taka muszka, której grubość równa się średnicy celu kołowego, co wszakże nie jest zasadą (patrz rys. 5).
O tym, jak dostosować indywidualnie przyrządy celownicze decydują właściwości wzrokowe oraz doświadczenia zdobyte podczas strzelań treningowych na rozrzut. Ogólnie biorąc, przyrządy celownicze winny być takie, aby suma ich cieniów między krawędziami muszki a szczerbiną —• widocznych pod światło — równała się odległości szerokości międzycie- niowej (patrz rys. 6).
Przyrządy celownicze używane przez wyczynowców pokazuje rys. 7.
Ściąganie języka spustowego
Czynność ta jest bardzo trudna i złożona. Dlaczego nawet dobry strzelec, ściągając język spustowy, często narusza linię celowania? Rozpatrzmy to pytanie szczegółowo. Gdyby broń umocować np. w stojaku, wówczas ściągnięcie języka spustowego nie przedstawiałoby żadnej trudności. Jednak podczas strzelania zawodniczego broń nie jest trzymana przez jakieś uchwyty, ale przez człowieka, który bardzo łatwo może wyprowadzić ją ze stabilnego położenia.
Błędy Strzelca występujące podczas ściągania języka spustowego można podzielić na dwie grupy:
Błędy mechaniczne ł— popełniane w sposobie trzymania broni przy ściąganiu języka spustowego. Np. palec wskazujący ściąga język spustowy nie prostopadle, lecz naciska na jego boczną powierzchnię powodując przesuwanie się broni w przeciwną stronę, a dodatkowo palce ręki na skutek
Wyszukiwarka