BARWY EMOCJI a HOLISTYCZNE UZDRAWIANIE

Czym właściwie są barwy i do czego mogą być przydatne?

Według encyklopedycznych danych barwy są wrażeniem zmysłowym powstającym na siatkówce oka, kiedy pada na jej receptory fala elektromagnetyczna o długości od 400 do 700 nm (zakres światła widzialnego).
Każda długość fali jest postrzegana przez oko człowieka jako konkretna barwa, a więc jako czerwona,  pomarańczowa, żółta, zielona, niebieska lub fioletowa.
Barwy te można uzyskać przez rozszczepienie białego światła w pryzmacie, obserwuje się je również jako składowe tęczy.

Poprzez mieszanie w różnych proporcjach barw podstawowych: czerwonej, zielonej i niebieskiej można otrzymać różne odcienie. Rzecz jasna nie będą już miały jednej długości fali, a kilka. Te mieszanki postrzegane są przez nasze zmysły jako kolory, inaczej - odcienie barw.

Zarówno światło białe, słoneczne, jak i poszczególne barwy proste, czy ich odcienie w postaci kolorów można z powodzeniem wykorzystywać zarówno w celach leczniczych, jak i za ich pomocą badać stan energetyczny organizmu, określić poziom zdrowia lub stopień zaawansowania choroby.

Prawie dla każdej barwy o określonej długości fali można dobrać dopełniającą, w wyniku czego barwa ulega neutralizacji. Powstaje kolor biały postrzegany jako bezbarwny.

Ludzkie ciało tak jak wszystko, co znajduje się we Wszechświecie jest  mniej lub bardziej zagęszczoną mieszaniną fal świetlnych oraz dźwięków, a więc fal elektromagnetycznych o różnych częstotliwościach i długościach. Każda komórka, tkanka, każdy narząd promieniuje określonym, stałym kolorem. Wypadkową tych wszystkich promieniowań powinien stanowić kolor biały, co oznaczałoby osiągnięcie absolutnej równowagi organizmu, czyli idealnego zrównoważenia kolorów (emanacja bieli).

 

Barwy aury a zdrowie
Aura to energetyczna powłoka okalająca ciało fizyczne każdego żywego organizmu. Inaczej mówiąc, to pole energetyczne o różnych kształtach i barwach zmieniających się dynamicznie w zależności od rodzaju i intensywności kontaktów z innymi ośrodkami energii środowiska, a w przypadku człowieka - od przeżywanych  nastrojów czy emocji.
Barwy aury są uzależnione od jakości promieniowania czakr rozumianych jako wirujące barwne centra energetyczne rozmieszczone  wzdłuż kręgosłupa.

Im człowiek zdrowszy, tym lepsza jest kondycja jego czakr i tym czystsze i silniejsze barwy aury. Aura promieniuje z określoną siłą (siła witalna), która z kolei jest zależna od stanu zdrowia. Silne promieniowanie oznacza dobre zdrowie, słabe - chorobę lub niedomaganie.

Do niedawna zdolność postrzegania barw aury mieli tylko nieliczni dzięki posiadanej właściwości rejestrowania długości fal świetlnych leżących poza zakresem widzialnym.

Od 1960 roku, dzięki pracom Rosjan, Walentyny i Siemiona Kirlianów, utrwaloną  na kliszy fotograficznej aurę mogli już obejrzeć wszyscy. Na podstawie jej wyglądu można było ocenić nie tylko kondycję zdrowotną organizmu, a także wpływ zastosowanego leku, diety, psychoterapii, a nawet muzyki.

Badania nad niewidocznymi gołym okiem polami energetycznymi kontynuował i rozwijał angielski uczony Harry Oldfield, który metodę kirlianowską udoskonalił. Udało mu się bowiem ludzką aurę sfilmować.
Stwierdził przy tym, że „zdrowa” aura ma wygląd czystych barw tęczy, natomiast w „chorej” pojawiają się brudne kolory, zaciemnienia, przewężenia, ścienienia, co wiąże się jednoznacznie z chorobą.
Analiza utrwalonych na filmie portretów aury pozwoliła również wnioskować  o przyczynach dolegliwości  fizycznych. Okazała się też niezwykle przydatna w śledzeniu wpływu na zdrowie  różnych energii uzdrawiających, w tym homeopatycznych esencji  kwiatowych. »»» więcej

 

 

 

Emocje, kolory a zdrowie
Już przedstawiciele starożytnej Medycyny Chińskiej uważali organizm ludzki za jedność psychosomatyczną (ciała - soma i umysłu -psyche). Dostrzegali blokujący wpływ przeżywanych emocji, zwłaszcza o negatywnym zabarwieniu, na przepływ energii w ciele. Stwierdzali przy tym, że uzewnętrznianie pozytywnych emocji przepływ ten ułatwia i świadczy jednocześnie o zrównoważonej pracy narządów wewnętrznych.  

Ustalili również, że każdemu narządowi wewnętrznemu odpowiada inna emocja  i tak:

        radość, miłość uzewnętrzniana jako zdrowy śmiech wiąże się z sercem. 
Nadmiar w elemencie daje euforię i histeryczny śmiech, deficyt ujawni  się ponurością. 
Na energię serca negatywnie wpływają samotność i rozdzielenie.

        gniew, złość, drażliwość, wściekłość, zazdrość - z wątrobą. 
Nadmierna aktywność elementu - to agresja i oskarżanie innych, słaba - to brak asertywności i oskarżanie siebie.

        strach, obawy, lęki, fobie, depresje, - z nerkami,

        wzajemne zrozumienie, współczucie, wiara, ufność - ze śledzioną/trzustką, 
Nierównowaga to brak tych emocji lub osłabiające element nadmierne współczucie.

       smutek, niepokój,rozpacz -  z płucami.
Zaburzenie równowagi może powodować nadmierną wrażliwość na wpływy i emocje  innych ludzi lub zupełny brak wrażliwości.  

Skoro tak, to każde zachwianie równowagi w narządzie ujawni  się poprzez konkretne zaburzenie emocjonalne i odwrotnie, przeżywane silnie emocje będą działać destrukcyjnie na odpowiadający im narząd.

 

Konstytucja człowieka a narząd (element) - emocja:

        Wątroba (Drzewo) - zachowanie: choleryk, nerwowy, hałaśliwy, nieśmiały lub nieustraszony, zasypia poźno.

        Płuca (Metal) - zachowanie: powolny, ospały, męczy się, zrzęda, chudy, blady, zmarzluch, zasypia wcześnie.

        Serce (Ogień) - zachowanie: labilny emocjonalnie, nadwrażliwy, niespokojny, drażliwy, nieposłuszny, krnąbrny lub łatwo ulegający.

        Nerki (Woda) - zachowanie:  zasmucony, zamknięty w sobie, tajemniczy, nadwrażliwy, wątły, łatwo marznie, wstaje wcześnie.

        Śledziona/Trzustka (Ziemia) - zachowanie: wesoły, żwawy, beztroski, spóźnialski, łakomy, zwłaszcza na słodycze, wstaje późno.

 

Współzależność występuje również między organem wewnętrznym a odpowiadającym mu kolorem:

        serce - kolor czerwony,

        wątroba- żółty,

        śledziona/trzustka - pomarańczowy,

        płuca- biały,

        nerki -czarny.

Niedobór określonego koloru, na przykład w w spożywanej żywności, skutkuje osłabieniem odpowiedniego narządu i odwrotnie, nadmiar powoduje nadaktywność danego kręgu funkcjonalnego.

 

Kolory a instynktowne zachowania człowieka

Człowiek przebywał od zawsze w otoczeniu kolorów i barw i umiał je instynktownie wykorzystać w łagodzeniu różnych stanów duszy i ciała. Potrafił otaczać się potrzebnymi barwami, nosił odpowiednie do swoich nastrojów i emocji ubrania, gustował w określonej barwy kwiatach. Zamiłowanie lub niechęć do jakiegoś koloru mogło wiele o nim powiedzieć. Niechęć do określonej barwy, np. ubioru mogła świadczyć o nadaktywności czy nadmiarze tego koloru w jakiejś części organizmu, a pragnienie ubierania się w określoną barwę - o niedoborze bądź słabej aktywności któregoś narządu.

Dziś człowiek zagubił swój instynkt i często, chociaż nie czuje się dobrze z jakimś kolorem, otacza się nim,  goni  za modą, ulega presji  robiąc coś wbrew swoim potrzebom lub bez głębszego zastanowienia. A kolory oddziałują swoją mocą na jego system energetyczny, na jego ciało, emocje i psychikę, pozytywnie lub negatywnie. Mogą pobudzić lub uspokoić, podrażnić lub złagodzić, ogrzać lub oziębić. 
Patrząc na nie z tej strony, znaczenia nabierają takie określenia, jak: „spojrzeć przez różowe okulary”, „mieć szare życie”, „widzieć wszystko w czarnych barwach”,  „marzyć o niebieskich migdałach”, a także pojęcia: kolory ciepłe , zimne, żywe, stonowane, ponure czy mdłe.

Najwyższy więc czas docenić ich wpływ na nasze organizmy i  powrócić do prawidłowego korzystania z ich właściwości.

Opracowano wiele testów psychologicznych ułatwiających poznanie zapotrzebowania na kolory. Już w roku 1810 Johann Wolfgang Goethe sygnalizował związek barw z emocjami. Oto jego koło kolorów:

Psychologię koloru rozwijało wielu  naukowców, wśród nich Hermann Rorschach i Max Lüscher. Ten pierwszy potrafił określić cechy osobowości pacjenta w sferze uczuć, pragnień, dążeń, postaw, przekonań i woli na podstawie zdolności rozpoznawania przez niego kolorowych plam. Ten ostatni opracował szczegółowy test kolorów wyjaśniający ich wpływ na osobowość człowieka.

 

Oddziaływanie kolorów na psychikę człowieka   

Czerwony

To kolor ciepły, ekstrawertyczny.
Stymuluje do energicznego, aktywnego działania. Człowiek noszący ten kolor sygnalizuje posiadanie dużej siły witalnej, ognia, namiętności seksualności. Ubieranie sie w ten kolor ten to chęć zwrócenia na siebie uwagi.
Zbyt duże nasycenie kolorem może powodować gniew, furię, upór, bunt, brutalność, bezwzględność, skłonność do obrażania innych, a także gruboskórność.

Kolorem można oddziaływać pozytywnie przy braku energii do działania, w bezradności i zniechęceniu, w stanach depresyjnych i melancholii.

Koloru nie można stosować u ludzi o temperamencie sangwinicznym, cholerycznym lub histerycznym.

Kolorem dopełniającym, inaczej neutralizującym (aby zapobiec przedawkowaniu koloru lub by zniwelować jego nadmiar) jest turkusowy.

Pomarańczowy

To kolor mniej ciepły od czerwonego, ekstrawertyczny, i asertywny i bardziej od poprzedniego konstruktywny, inspirujący i twórczy. To źródło energii i sił psychicznych.
To kolor ludzi, którzy są lub chcą być śmiali  i żądni przygód, pełni entuzjazmu  i zapału do działania.

Ludzie preferujący ten kolor są pewni siebie i zdecydowani, uśmiechnięci i zadowoleni z życia, pełni humoru, chętnie podejmujący każdą dyskusję czy rozmowę, przedsiębiorczy.

Kolor nie jest wskazany dla ludzi łatwo irytujących się  lub cierpiących na stresy.

Kolorem tym,  będącym dobrym uzupełnieniem czerwonego,  można leczyć melancholię, apatię, zniechęcenie, smutek, paraliż myślowy, a krańcowo - całkowitą utratę witalności.

Kolorem dopełniającym jest niebieski.
   

Żółty

Jest kolorem najbardziej lekkim, przejrzystym  i ciepłym
To ulubiony kolor ludzi na wysokich stanowiskach oraz ludzi wykonujących wszelkie prace umysłowe. Kolor ten stymuluje pracę mózgu, staranność wykonywanej pracy,  inspiruje, oświeca, ułatwia przyswajanie wiedzy, logiczne myślenie,  zwiększa otwartość,  bystrość i wnikliwość umysłu, daje mądrość  i ułatwia zajęcie się szczegółami.
Ludzie noszący dodatki do strojów  w tym kolorze chcą być bardziej pozytywnie i optymistycznie nastawieni do życia. Pragną nadziei i  poczucia, że wszystko potoczy się szczęśliwie.

Przedawkowanie koloru to skłonność do samokrytyki, niedobór to  krytyczne nastawienie do innych.

Nadmiar koloru może wiązać się z wystąpieniem wyrachowania, złośliwości, mściwości i skłonności do oszustw, a także przebiegłości, chytrości, postawy kontrolującej czy schlebiającej komuś.

Kolor pozwala zwalczać melancholię, zniechęcenie, apatię, również depresje i głęboki pesymizm.

Kolor nie jest zalecany dla osób cierpiących na ostre choroby umysłowe, lękliwe i bojaźliwe.

Kolorem dopełniającym (neutralizującym)  jest fioletowy.  

Zielony

To kolor odświeżający, uspokajający, kojący nerwy, zaprowadzający równowagę, przywracający spokój i wyciszenie. To kolor przyrody, odnowy życia.
Ktoś noszący stroje w tym kolorze nie chce wyróżniać się z tłumu. Jego główne cechy to uczciwość, przyzwoitość, skrupulatność i zrozumienie. Kolor ten łagodzi odczuwanie strachu i szoku doznawane w sytuacjach traumatycznych, wzmacnia poczucie bezpieczeństwa, koi nerwy i ataki wściekłości, działa ogólnie pozytywnie na psychikę.
Zastosowany w nadmiarze nazbyt uspakaja  powodując senność, również zmęczenie i rozdrażnienie.
Koloru nie można stosować dłuższy czas.

Kolorem dopełniającym jest malinowy.  

Turkusowy

(kolor mieszany - niebieski i zielony)

Kolor ulubiony przez ludzi o osobowości cichej, przystępnej, pełnej odświeżającej, młodej  energii i dobrego samopoczucia. Cechuje ich otwartość umysłu, spostrzegawczość, również uczynność. Stosowanie tego koloru sprzyja uwydatnieniu takich cech oraz sygnalizuje chęć zwrócenia na siebie uwagi.
Negatywny aspekt koloru to zamęt i niezdolność do dokonania zmian w swoim życiu, niedojrzałość, izolacja od życia, odseparowanie od ludzi, uczucie bezsensu i pustki, chwiejność emocjonalna.

Kolor dopełniający- czerwony.

Niebieski

To kolor chłodny.
To kolor osoby nieagresywnej, solidnej, uporządkowanej, oddanej ideałom, taktownej, godnej zaufania, pragnącej ciszy i spokoju, czasami nawet odosobnienia.
Kolor uspakaja, odświeża i regeneruje system nerwowy.  

Nadmiar koloru może powodować roztargnienie i zmienność, poczucie winy, nieufność,  niedowierzanie, niechęć do dokonywania zmian, brak taktu, zazdrość. Sprzyja pogrążaniu się w marzeniach oraz niedbalstwu, lenistwu, znudzeniu.

Niebieskiego nie poleca się w leczeniu melancholii czy depresji.

Kolorem dopełniającym jest pomarańczowy.

Indygo

To kolor zimny, bardzo czynny, o tendencji znieczulającej, co pozwala na złagodzenie odczuwania ostrych bólów somatycznych. Od strony emocjonalnej stymuluje ostrość pięciu zmysłów, intuicję oraz wycisza podniecenie umysłowe.  

Fioletowy

To kolor dla osoby, która chce zaznaczyć swoją szlachetność, pokorę, idealizm  i świętość (np. osoba duchowna). 
Ma własności kreatywne i duchowe. Noszenie tego koloru sprzyja rozwinięciu w sobie poczucia własnej wartości, godności osobistej i poczucia szacunku do siebie samego i do swoich poczynań, ambicji. Pomaga w określeniu swojej tożsamości. Wiąże się z tolerancją i rozwagą.  

Zbyt duże nasycenie tym kolorem powoduje u człowieka dumę, arogancję, brak wytrzymałości, nierozważność, ujawnia postawę konfliktową, roszczeniową i pełną wymagań, pozbawiona krytycyzmu wobec siebie.

Kolor stosuje się w silnych nerwicach o podłożu psychicznym, przy występowaniu irytacji, w stanach wściekłości, nienawiści, zazdrości, a także niepokoju, podnieceniu, w nieuzasadnionym strachu, nerwowości.

Kolorem  dopełniającym jest żółty.  

Malinowy

(różowy)

To kolor miłości, serdeczności, ciepła, troski i współczucia. Oznacza miękkość, delikatność i łagodność, ułatwia niesienie pomocy dla innych i sobie samemu. Ze względu na obecność czerwieni, jest sygnałem zmysłowości.

Negatywne aspekty koloru to snobizm i arogancja, dominacja i fanatyzm, izolowanie się, brak poczucia własnego bezpieczeństwa i własnej wartości, niedocenianie i niezauważanie własnych potrzeb.

Kolorem dopełniającym jest zielony.

Brązowy

To kolor związany z ziemią i trwałym w niej osadzeniem. Oznacza osobę dobrze zakotwiczona w realiach rzeczywistości, poważną, praktyczną i konkretną, pewną siebie, wierzącą w swoje możliwości i umiejętności, osobę, na której można polegać, chętnie spełniającą codzienne obowiązki, oddaną rodzinie, przyjaciołom, pracy.
Czasem jednak cierpi ona na brak poczucia bezpieczeństwa i  stabilizacji.  

Czarny

To kolor ciepły, uspakajający i wyciszający. Postrzegany przeważnie  jako kolor smutku, pokuty i śmierci.
To kolor dla osób, które chcą podkreślić swoją klasę,  szacowność, autorytet. Preferują go ludzie odrzucający lub buntujące się wobec norm społecznych, pragnące odizolowania.

Biały

To brak koloru, to czystość, niewinność i nieskazitelność, czyli doskonałość. Harmonizuje i przywraca równowagę w organizmie.  

„Kolorowa” pierwsza pomoc

Dolegliwość psychiczna/emocjonalna*	Jaką barwę / kolory zastosować*
bezsenność	niebieski
lęk przestrzeni (agorafobia)	pomarańczowy/czerwony
jadłowstręt (anoreksja)	pomarańczowy/niebieski
choroby umysłowe, nerwowe jak obsesje, zaburzenia osobowości	fioletowy
depresja	pomarańczowy
jąkanie się	niebieski
lęk przed zamkniętą przestrzenią (klaustrofobia)	zielony
lęki	niebieski
napięcie	turkusowy/niebieski
omdlenia	malinowy/różowy
zachowania agresywne i gwałtowne, również w załamaniu nerwowym	malinowy
schizofrenia	żółty/biały
stres	turkusowy/niebieski
wstrząs	malinowy/zielony
zmęczenie umysłowe	turkusowy
zmęczenie emocjonalne	zielony
zmęczenie fizyczne	niebieski/pomarańczowy
nadwrażliwość na światło(fotofobia)	niebieski

                                          * za Poradnikiem Living Colour 

 

Kolor ubioru a modelowanie własnej osobowości
Aby osiągnąć zamierzony efekt, nie trzeba ubierać się w pożądany kolor od stóp do głów. Wystarczy szalik, apaszka, krawat lub inny akcent kolorystyczny lub, a może przede wszystkim kolorowa bielizna.

Jaki kolor dla kogo

Czerwień
potrzebna jest dla osoby, której brakuje siły, energii lub odwagi do działania, która czuje się odtrącona, niepotrzebna czy niechciana, którą cechuje negatywne myślenie.

Róż
korzystny jest dla kogoś nie akceptującego i nie umiejącego kochać ani  siebie, ani innych, niezdolnego do poświęcenia się innym, również nie dostrzegającego własnych potrzeb. Kolor zniweluje też doznane urazy psychiczne.

Pomarańcz
jest potrzebny osobie pozbawionej energii i motywacji  do działania oraz wyrazistego celu, chwiejnej w decyzjach, niepewnej.

Żółć  
dobra jest dla osoby depresyjnej, pogrążonej w rozpaczy, często z poczuciem osamotnienia, lękliwej, mającej trudności w komunikowaniu się ze światem.

Blada zieleń  
będzie wygaszać nadmiernie pobudzone emocje, nadpobudliwość, niecierpliwość czy wściekłość.

Jasna zieleń  
będzie dobra dla osoby z dużym napięciem emocjonalnym, do tego uzależnionej od innych, zagubionej,  z poczuciem przytłoczenia i nie dostrzegającej dla siebie żadnych perspektyw na przyszłość.

Ciemna zieleń  
będzie właściwa dla kogoś łatwo irytującego się, niestabilnego i rozchwianego emocjonalnie.

Błękit morski  
zaakceptuje osoba której brakuje optymizmu, która straciła nadzieję i wiarę w rozwiązanie swoich problemów, która stała się zdezorientowana i nieszczęśliwa.

Błękit
wybierze ktoś niepraktyczny, nie potrafiący się zmusić do podjęcia wysiłku umysłowego, niezdecydowany.

Granat  
jest dla osób odczuwających nieuzasadnione lęki, nie umiejących się na nic zdecydować, przeżywających kryzys tożsamości.

Wrzos  
skutecznie wyciszy i zrelaksuje pobudzone emocje, złagodzi zmęczenie fizyczne, wyostrzy intuicję.

Fiolet  
będzie korzystny dla osoby przeżywającej niepokój wewnętrzny, zamartwiającej się bez uzasadnienia o wszystkich i o wszystko, często z poczuciem winy i z kompleksem niższości, również dla osoby nadgorliwej, podekscytowanej, pełnej wewnętrznego napięcia z powodu potrzeby wprowadzania swoich pomysłów, idei  za wszelka cenę. Osobe taką fiolet skutecznie „sprowadza na ziemię” .  

Brąz  
ubierze z dobrym skutkiem osoba doświadczająca niepokoju o swoją przyszłość, niestabilna emocjonalnie, o niskiej wytrzymałości fizycznej.

Szary  
potrzebny jest osobie silnie zestresowanej z racji zbyt dużego angażowania emocji, znużonej umysłowo i mającej obawy czy lęki przed naruszeniem prywatności.

Czerń  
chętnie będzie nosić osoba, która potrzebuje ochrony przed wykorzystaniem, która jest nadwrażliwa i podatna na stresy.

Biel  
tego koloru powinno się unikać, ponieważ jego nadmiar może spowodować utratę energii. Ten kolor będzie korzystny dla osoby pragnącej wolności i większej swobody wynikające z chęci wyzwolenia się  od swoich zmartwień, czy złych nawyków.

 

Metody wprowadzania kolorów do organizmu

        Otaczanie się kolorami: ścian, tapet, zasłon, mebli, przedmiotów dekoracyjnych, noszenie ubrań, bielizny, dodatków o potrzebnych barwach,

        spożywanie żywności związanej z daną barwą, »»» zob.: Oferty - Ajurweda

        przyjmowanie ziół promieniujących odpowiednimi  długościami fali (o potrzebnym zabarwieniu),

        aplikowanie koloru w postaci leku chemicznego, homeopatycznego, kwiatowego, »»» zob.: Oferty - Terapie holistyczne oraz »»» Oferty - Terapia Bacha

        naświetlanie ciała barwnymi filtrami,

        zażywanie kąpieli białym, słonecznym światłem,

        kąpiele wodne z barwnymi lampami podwodnymi lub z wodą nasyconą  olejkami aromatycznymi i solami kąpielowymi o odpowiedniej barwie,

        picie wcześniej naświetlonej na słońcu wody umieszczonej w butelkach z barwnego szkła o aktualnie potrzebnym kolorze,

        stosowanie różnych kamieni szlachetnych przekazujących organizmowi potrzebne wibracje koloru za pomocą wahadła lub poprzez układanie kamieni w określonych miejscach ciała, 

        dostarczanie potrzebnego koloru wahadłem radiestezyjnym przeznaczonym do chromoterapii,

        aplikowanie koloru poprzez folie barwne: noszenie przy sobie, przykładanie do ciała, patrzenie na nie, stymulowanie nimi punktów akupunkturowych, energetyzowanie wody, leków czy żywności lub przez przesyłanie z ich pomocą wibracji kolorów na odległość, np. poprzez zdjęcie,

        oddychanie wyobrażonym kolorem,

        wizualizowanie kolorów i inne terapie medytacyjne.

 

Może więc warto spróbować - pospołu świadomie i intuicyjnie - „zaprząc”  kolory do pracy dla zrównoważenia własnych niedostatków emocjonalnych, również i dla naszego wspólnego dobra?

 

Autor: © Wanda Karpińska
Członek Stowarzyszenia Radiestetów, ukończone kursy I i II stopnia w dziedzinie radiestezji oraz kurs radiestezji terapeutycznej

 Luty 2004

 

Bibliografia

  1. Stephen Gascoigne, DIOGENES, 2001, Tajniki Chińskiej Medycyny,

  2. Zbigniew Królicki, RAVI, 1996,  Radiestezja Zdrowia,

  3. Leszek Matela, Studio Astropsychologii, 2000, ABC Chromoterapii,

  4. Henryk Ladorski, FIRMA CISZAK, Poznań, 1998, W Kręgu Radiestezji,

  5. Jan Pincel, POLIGRAF, 1999, Metody Diagnostyki I Leczenia Wykorzystujące Prawo Pięciu Elementów,

  6. Liz Simpson, DIOGENES, 2000, Przez Czakry do Zdrowia.

KOTY, PAPROCIE czy WAHADŁO RADIESTEZYJNE?

Co to jest radiestezja i do czego jest przydatna?

Od jakiegoś czasu jesteśmy świadkami wzrostu zainteresowania dziedzinami wiedzy, które nie mieszczą się w ramach dyscyplin uznawanych za naukowe, klasyczne. Do dziedzin tych zalicza się również radiestezję, główny - obok akupunktury, akupresury, bioenergoterapii, bioelektroniki, chromoterapii, muzykoterapii, relaksacji, polarity i wielu innych - dział psychotroniki.

Termin radiestezja pochodzi od łacińskiego słowa radius-promień i greckiego aisthésis- czucie, postrzeganie,wrażliwość i oznacza najprościej mówiąc uwrażliwienie  i odbieranie różnych promieniowań.  

Każda żyjąca na ziemi istota, każdy obiekt w naszym otoczeniu emituje wiele promieniowań, między innymi elektromagnetyczne o różnych długościach fali i o różnym natężeniu.

Silnym magnetyzmem odznacza się również ziemia. W niektórych miejscach wydobywa się z niej promieniowanie nie będące co prawda promieniowaniem radioaktywnym, χ ani γ (gamma), ale które okazuje się szkodliwe dla większości żywych organizmów, zwłaszcza w wypadku dłuższej ekspozycji.

Promienowanie to pochodzi głównie z tak zwanych cieków wodnych. Przypuszcza się, że powstaje ono jako efekt ciągłego przepływu, a raczej przeciskania się między drobinami piasku  lub żwiru dipolarnych (dwubiegunowych) cząsteczek wody z rozpuszczonymi w niej różnymi minerałami -również dipolami magnetycznymi i elektrycznymi - przez co wytwarza się pewien potencjał. 

Źródłem promieniowania mogą być też struktury geologiczne takie jak uskoki tektoniczne, szczeliny, podziemne próżnie, zapadliska oraz pokłady złóż mineralnych. Promieniowanie pochodzące z głębi ziemi charakteryzuje się ultra długimi falami oraz bardzo słabą intensywnością. 

W wyniku prowadzonych badań stwierdzono, że występujące nad powierzchnią  ziemi strefy zadrażnień  wywołane przez promieniowanie podziemne mają częstotliwość drgań od ok. 1-10 Hz. 
W tym zakresie mieści się promieniowanie mające częstotliwość drgań 1,8Hz. To właśnie ta częstotliwość wywoływała u badanych zwierząt i roślin raka oraz powodowała najsilniejszą reakcję radiestezyjnych  przyrządów pomiarowych: wahadeł czy różdżek. Należy tu dodać, że przyrządy te reagują tylko w rękach osoby o podwyższonej wrażliwości.

Opisano dokładnie wpływ promieniowań różnych cieków wodnych na ludzi i stwierdzono jednoznacznie powstawanie poważnych chorób z rakiem włącznie w zależności od występujących częstotliwości drgań tego promieniowania. I tak np. częstotliwości od 1-2,4 Hz wywołują u ludzi zaburzenia w układzie krążenia, 1,5-5Hz - zaburzenia w systemie nerwowym, 5-10Hz zaburzenia w pracy organów wewnętrznych.

Należy jednak podkreślić, że zarówno u ludzi, jak i u zwierząt i roślin  występuje różna wrażliwość na to promieniowanie. Dla jednych nawet dłuższa  ekspozycja na pasie zadrażnień nie daje zauważalnych dolegliwości, inni reagują nawet na krótkie przebywanie w obszarze „zapromienionym” bardzo gwałtownie. Radiesteci należą właśnie do tej drugiej grupy. Ich organizm - ze względu na dużą wrażliwość - potrafi odbierać promieniowanie elektromagnetyczne, które nie rejestrują nawet najczulsze przyrządy pomiarowe. Stąd konieczność ścisłego przestrzegania w tym zawodzie zasad BHP i nie przebywania na pasach zadrażnień dłużej, niż przewidują to przyjęte normy.

W radiestezji można wyodrębnić kilka odrębnych dyscyplin:  

1.      Biotronika - badająca  wpływ jaki  na organizm człowieka i innych organizmów  zwierzęcych wywierają różne czynniki środowiskowe - w tym i szkodliwe promieniowanie geopatyczne - analizuje przebiegające w tych warunkach procesy biochemiczne, biofizyczne i psychofizyczne. Bada wpływ czynników zewnętrznych na pola biologiczne człowieka (biopole, aura, czakry), przywraca równowagę energetyczną u ludzi i zwierząt, wreszcie testuje przydatność, przyjazność bądź szkodliwość  leków, pożywienia, odzieży i wielu innych produktów czy przedmiotów, z którymi styka się człowiek.

2.      Fitotronika -  zajmująca się badaniem świata roślin; wpływu, zarówno korzystnego, jak i szkodliwego roślin na siebie nawzajem, a także na człowieka i zwierzęta. Wiele osiągnięć  fitotroniki wykorzystywana jest w uprawach biodynamicznych.

3.      Geotronika - zajmuje sie poszukiwaniem i lokalizacją stref zadrażnień, promieniowań geopatycznych i geologicznych, zarówno w budynkach mieszkalnych,  jak i biurach, budynkach inwentarskich, ogrodach, na działkach rekreacyjnych, a także pod ziemią (poszukiwanie bogactw naturalnych, wody pitnej). Określa też przebieg szkodliwych dla zdrowia człowieka cieków wodnych, uskoków tektonicznych itp. Zajmuje się ponadto zabezpieczeniem ludzi, zwierząt i upraw rolnych  przed szkodliwym promieniowaniem emitownym spod ziemi, ale też przez różne urządzenia techniczne (smog elektromagnetyczny), materiały budowlane, kształty czy kolory, z którymi stykamy się na codzień.

4.     Teleradiestezja - jest najbardziej kontrowersyjną częścią radiestezji ze względu na to, że w pracy wykorzystuje przede wszystkim bodźce paranormalne, których istota nie została do dziś wyjaśniona. Radiesteta pracuje bowiem nie w terenie, nad ciekami wodnymi, czy z chorym człowiekiem, ale w zaciszu swojego gabinetu, nad zdjęciem osoby,  jej częścią garderoby, nawet włosami czy kartką papieru zapisaną jej własnoręcznym pismem (ze świadkiem) lub nad planami, mapami, szkicami. W wyniku czego jest w stanie oddziaływać na biopole, aurę i czakry człowieka na odległość lub z dowolnej odległości poszukiwać każdej rzeczy, przedmiotu, osoby, bogactwa naturalnego, wody.

Nie wszyscy ludzie mają predyspozycje do bycia radiestetą, ale większość z nas odczuwa w jakiś sposób przebywanie na pasie zadrażnień. 

 

Jak rozpoznać, że przebywa się w szkodliwym miejscu?

Jeśli nie ma możliwości radiestezyjnego przebadania mieszkania czy miejsca pracy, należy zwrócić uwagę na:

1. Sygnały płynące ze strony organizmu

        uczucie ociężałości, zmęczenia, znużenia, osłabienia  przy porannym wstawaniu z łóżka,

        niespokojny, płytki sen w nocy, trudności z zasypianiem, bezsenność, podkurczanie nóg, częste zmiany ułożenia ciała, uczucie bliżej nieokreślonego dyskomfortu,

        bóle głowy,

        dolegliwości reumatyczne,

        bóle kręgosłupa,

        zaburzenia pracy serca  np. arytmia i układu krążenia, np. cierpnięcie kończyn, mrowienie i drętwienie stóp, zimne kończyny, kurcze, skoki ciśnienia,

        częste przeziębienia,

        nerwice, podenerwowanie, podniecenie bez powodu, niepokój.

Trzeba zaznaczyć, że człowiek, który pomimo odczuwanych dolegliwości  przyzwyczaił się do spania w miejscu zadrażnień geopatycznych, po zmianie miejsca spania lub pracy na bezpieczne odczuwa jakieś dyskomfort (czegoś mu brakuje) przez co z początku trudno mu je zaakceptować.

2. Zachowania zwierząt domowych na ciekach

• Kot szuka sobie miejsca właśnie na ciekach, na których z upodobaniem przebywa. Lubi też tulić się do chorego człowieka ściągając na siebie szkodliwe promieniowanie choroby, w tym i geopatyczne.

• Pies natomiast nigdy nie położy się w miejscu „zapromienionym” i raczej pobierze od człowieka energię, niż mu ją da od siebie.

3. Wzrost kwiatów doniczkowych: na zdrowym miejscu kwiaty rozwijają się bujnie, na złym - marnieją i schną pomimo troskliwej opieki, zwłaszcza dotyczy to geranium, czy paproci.

4. Charakterystyczne też są zachowania zwierząt gospodarskich. Pierwszym sygnałem, że przebywają w „zapromienionym” miejscu jest brak apetytu i spadek żywotności, osowiałość, stroszenie sierści, chudnięcie, obrzęk i kurcze nóg i niespokojne nimi poruszanie. Zwierzęta  pomimo zmęczenia  nie chcą się położyć w wyznaczonym miejscu, zbijają się i tłoczą w jednym kącie, często chorują, zwłaszcza na choroby reumatyczne, pocą się, kaszlają, stają się nerwowe, spada ich płodność, krowy dają coraz mniej mleka, kury- jajek.

5. W świecie ptaków tylko sroka buduje swoje gniazdo w miejscu występowania zadrażnień geopatycznych, natomiast bocian - zawsze na zdrowym miejscu. Stąd wzięło się ludowe powiedzenie, aby budować dom tam, gdzie wije swoje gniazdo bocian, a szukać wody, gdzie sroka.

6. Na pasach zadrażnień, a zwłaszcza na skrzyżowaniach cieków (na krzyżówkach wystepuje właśnie promieniowanie rakotwórcze 1,8 Hz) większość roślin choruje (zasychanie konarów, rakowe narośla, pękanie i odstawanie kory opadanie zawiązków owoców), ale są i takie, którym to nie przeszkadza. Zaliczają się do nich dęby, wierzby, iwy, modrzewie, klony i orzechy.

Na miejscach zapromienionych można z powodzeniem wyhodować cebulę, szczypior, czosnek, fasolę, rzodkiew, rzepę, pomidory. Takie miejsca sprzyjają też wzrostowi jemioły, głogu, bzu, pokrzywy. Reszta roślin uprawnych i ziół rośnie w takich miejscach słabo i wydaje niski plon.

 

Jak w prosty sposób zabezpieczyć się przed szkodliwym oddziaływaniem cieków wodnych?

Niektóre rośliny jak paprotka, geranium, balsamina narecznica, brzoza mają właściwość neutralizowania promieniowania cieków ale też odznaczają się bardzo dużą na nie wrażliwością. Mogą więc również służyć jako rośliny testowe do określenia miejsc szkodliwych.

Jako neutralizatory promieniowania geopatycznego można z powodzeniem stosować kasztany (świeże), liście i gałęzie brzozy, słomę owsianą, trawę morską, potłuczone drobno skorupki jajek czy muszle, skorupki orzechów laskowych, włoskich czy brzoskwiń, nasiona czarnej gorczycy, siemię lniane. Te naturalne neutralizatory spełniają swoją rolę około rok, potem trzeba je wyrzucić i zastosować nowe. Nasion nie można już używać do celów spożywczych.

Wybrany neutralizator wkłada się do papierowych torebek i układa pod miejscem do spania, na podłodze lub w skrzyni tapczanu, co pół metra od siebie. Słomą owsianą można wypchać siennik, a gałązki brzozowe umieścić po prostu pod siennikiem.

Wielu radiestetów zaleca dodatkowo spanie  z nogami w kierunku północnym.

Uwaga: opisy prostych zabezpieczeń przed promieniowaniem cieków dotyczą wyłącznie pojedynczych żył wodnych. Jeśli w miejscu usytuowania miejsc do spania lub pracy występuje skrzyżowanie cieków, należy pomyśleć o innym ustawieniu mebli, a szkodliwe miejsce przeznaczyć na inny mebel lub pozostawić puste. Próba neutralizacji tak silnego promieniowania może okazać się nieskuteczna.

 

Jak można uzupełnić własne niedobory energetyczne.

• Wykorzystanie energii kwiatów

Energia kwiatów należy do remediów stosunkowo szybko oddziałujących dobroczynnie na każdy organizm żywy; człowieka, zwierzę czy roślinę. Esencje uzyskane z kwiatów zawierają  w sobie wysokie i czyste  wibracje, pojedynczą lub kilka częstotliwości (odpowiednik wysokich potencji homeopatycznych) w zakresie drgań widma słonecznego.

Podobnie do wysokich rozcieńczeń homeopatycznych energia kwiatów jest w stanie oddziaływać leczniczo już nie tylko na ciało fizyczne, ale i  na psychikę, a ściśle na zaburzenia emocjonalne i osobowościowe. Poprzez dostarczenie brakującej energii esencje kwiatowe wyrównują jej niedobór w chorym organizmie, przez co może on sam podjąć procesy samonaprawcze »»» więcej

Doboru esencji można dokonać radiestezyjnie, jak również na podstawie dopasowania swojego obrazu osobowości i stanu emocjonalnego do opisów będących obrazami poszczególnych remediów »»» więcej  

• Wykorzystanie energii ziół leczniczych

Za pomocą pomiarów radiestezyjnych można wykazać, że w ziołach leczniczych - niezależnie od  obecności substancji czynnych, a może i dzięki nim (?) -  zawarta jest swoista bioenergia o bardzo łagodnym działaniu leczniczym na organizm człowieka. Posiada ona określony zakres promieniowania mieszczący się w zakresie częstotliwości widzialnego widma słonecznego od 770 (czerwień) do 380 nanometrów (fiolet).

Radiestezyjnie można łatwo określić, jakim kolorem (kolorami) promieniuje dany lek roślinny oraz czy ten zakres wibracji jest choremu organizmowi potrzebny. Właściwie dobrane zioła są w stanie uzupełnić każdy niedobór energii w chorym organizmie. »»» więcej 

W doborze leku ziołowego można kierować się wypróbowanymi terapeutycznie gotowymi mieszankami. Nie można natomiast mieszać dowolnie ziół leczniczych. Wśród roślin leczniczych posiadających substancje czynne może bowiem występować wiele niezgodności, czy interakcji, co może osłabić lub znieść działanie lecznicze takiej „własnej” mieszanki. Dlatego, zanim się zmiesza różne zioła ze sobą, powinno się dokonać sprawdzenia np. metodą radiestezyjną, czy można to bezpiecznie zrobić.

• Wykorzystanie energii drzew 

Stwierdzono radiestezyjnie, że niektóre drzewa mają bardzo korzystne oddziaływanie energetyczne na organizm chorego człowieka. Są to przede wszystkim brzoza, kasztan, lipa, jabłoń, śliwa, sosna, jodła, świerk, modrzew, akacja, jarzębina. Poza tym okazało się, że wszystkie drzewa szpilkowe, również  topola, jesion, czeremcha, wiśnia i krzew czarnej porzeczki mają własności antyseptyczne, co znajduje praktyczne wykorzystanie zwłaszcza w chorobach o podłożu bakteryjnym. 
Wystarczy więc kontakt z wybranym, zdrowym drzewem (dobór często intuicyjny lub według tabeli, stosownie do rodzaju dolegliwości), wdychanie wydzielanych przez nie olejków eterycznych, a przede wszystkim  poprzez dotknięcie kory jedną ręką na wysokości głowy lub wyżej, względnie  objęciu pnia obiema rękami i pozostanie w tej pozycji do chwili odczucia wyraźnej poprawy samopoczucia.

Nie można zapomnieć o sformułowaniu (w myśli) „prośby” skierowanej do drzewa o przekazanie nam energii, a po jej uzyskaniu - o podziękowaniu za nią.
Jeśli porcja energii była za duża (stan jak po wypiciu nadmiernej ilości kawy), można jej nadmiar oddać z powrotem drzewu. Wystarczy wtedy oprzeć się o  nie plecami,  przywrzeć ramionami i dłońmi do kory i mentalnie prosić o zabranie nadwyżki.

W przypadku pobierania z drzewa energii przez ludzi poważnie chorych zdarza się, że drzewo zaczyna chorować lub nawet ginie, natomiast człowiek zdrowieje.

 

Drzewo a choroba

Rodzaj schorzenia	Jakie drzewo wybrać
choroby skórne	jabłoń, topola, klon
zaburzenia układu pokarmowego	wiśnia, czereśnia,śliwa, orzech, jarzębina, buk, osika, akacja
choroby serca	lipa, leszczyna, dąb, jarzębina
schorzenia dróg oddechowych	drzewa szpilkowe, orzech oraz  topola, jesion, czeremcha, wiśnia i krzew czarnej porzeczki (działanie antyseptyczne)
dolegliwości reumatyczne, gośćcowe	drzewa szpilkowe, czereśnia, wiśnia, akacja, olcha
choroby kobiece	brzoza
wzmocnienie układu nerwowego	szpilkowe, lipa, kasztan, buk
w ogólnym osłabieniu	dąb, leszczyna, wierzba, czarny bez

Kwiaty lub pączki kwiatowe wiązu, modrzewia, orzecha włoskiego, osiki, buku, śliwy, dzikiej jabłoni, grabu, dębu, sosny, wierzby  i kasztana zostały wykorzystane przez dra Bacha do stworzenia esencji do leczenia zaburzonych emocji człowieka. »»» więcej 

Radiestezja -  jak widzimy - jest kolejną dziedziną medycyny naturalnej respektującą holistyczne podejście do człowieka i jego choroby.

        Radiesteta nie usuwa konkretnego schorzenia. Stara się natomiast oddziaływać na zaburzoną energię organizmu przywracając harmonię; usuwa blokady energetyczne, udrażnia meridiany, harmonizuje czakry, zasila organizm w brakujące wibracje „kolorów” (odpowiednik niedoczynności w medycynie akademickiej), zdejmuje nadmiary energii (odpowiednik nadczynności). Może to robić skutecznie bezpośrednio nad osobą chorą, ale  również i na odległość.

        Ze względu na swoją wysoką wrażliwość jest w stanie ocenić wyniki swojej pracy, nie tylko stosując mierniki w postaci wahadeł czy różdżek, ale również i bez tych przyrządów, jeśli wyczuwa dłońmi stan biopola lub je po prostu widzi. Jako pomoc służą mu różne biometry, choć może pracować i bez nich, mentalnie.

        Metodami radiestezyjnymi (wykorzystując głównie fizyczne prawo harmonii) radiesteta jest w stanie ocenić przydatność i dobrać dla danej osoby każdy lek, zarówno chemiczny, homeopatyczny, jak i roślinny, dokonać podziału żywności na pożądaną i szkodliwą, ocenić stan energetyczny człowieka, określić relacje przyciągania lub odpychania między ludźmi, dobrać stymulujące do rozwoju sąsiedztwo roślin, określić miejsca korzystne dla zdrowia w domu, ogrodzie i wykonać wiele innych przydatnych i pomocnych człowiekowi pomiarów.

        Radiesteta potrafi też zneutralizować zlokalizowane wcześniej szkodliwe promieniowanie za pomocą różnych odpromienników zwanych neutralizatorami, przez co umożliwia człowiekowi przebywać bezpiecznie na pasach zadrażnień.

Pomimo negowania przez środowiska naukowe niewątpliwych osiągnięć radiestezji, których ze względu na subtelną materię nie można na razie naukowo udowodnić, rozwija się ona nadal. Bez rozgłosu i reklamy radiesteci wciąż pomagają ludziom i to nie tylko chorym. Radiestezja bowiem, to nie tylko skuteczna pomoc w przywracaniu ludzkiego zdrowia, ale również szeroko pojęta profilaktyka.

 

Autor: © Wanda Karpińska
Członek Stowarzyszenia Radiestetów, ukończone kursy I i II stopnia w dziedzinie radiestezji oraz III stopień - kurs radiestezji terapeutycznej

Kwiecień 2004

 

Wykorzystana literatura:

1. Franciszek Dąbrowski,  Radiestezja  Sposób na Życie. Studio Astropsychologii, 1998,

2. Adolf Januszewski, ABC Radiestezji, Wydawnictwo Sport i Turystyka 1988,

3. Stanisław Jastrzębski, Różdżkarstwo, Krajowa Agencja Wydawnicza KAW, 1980,

4. Zbigniew Królicki, Radiestezja Stosowana Teoria i Praktyka, RAVI 1995,

5. Zbigniew Królicki, Radiestezja Zdrowia, RAVI, 1996,

6. Henryk Ladorski, W Kręgu Radiestezji. Podręcznik dla Radiestetów, Poznań, 1998,

7. Alicja Rospond, Radiestezja Terapeutyczna Jak Pomóc Swoim Bliskim, ALMARO, 2001,

8. Czesław Spychalski, Radiestezja w Domu i  w Ogrodzie, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Poznań 1990.  

---