ZARZĄDZANIE TURYSTYKĄ NA OBSZARACH CHRONIONYCH
Omów formy ochrony przyrody
Formy ochrony przyrody:
Parki narodowe
Rezerwaty przyrody
Parki krajobrazowe
Obszary chronionego krajobrazu
Obszary Natur 2000
Pomniki przyrody
Stanowiska dokumentacyjne
Użytki ekologiczne
Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe
Ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów
Park narodowy:
Obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.
Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów.
Rezerwat przyrody:
Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.
Park krajobrazowy:
Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.
Obszary chronionego krajobrazu:
Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.
Pomniki przyrody:
Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jasienie.
Stanowiska dokumentacyjne:
Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych. Stanowiskami dokumentacyjnymi mogą być także miejsca występowania kopalnych szczątków roślin lub zwierząt.
Użytki ekologiczne:
Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.
Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe:
Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe lub estetyczne.
Zakazy obowiązujące w parkach narodowych i rezerwatach przyrody
W parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody zabrania się:
Budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, z wyjątkiem obiektów i urządzeń służących celom parku narodowego albo rezerwatu przyrody
Rybactwa, z wyjątkiem obszarów ustalonych w planie ochrony albo w zadaniach ochronnych
Chwytania lub zabijania dziko występujących zwierząt, zbierania lub niszczenia jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych zwierząt, umyślnego płoszenia zwierząt kręgowych, zbierania poroży, niszczenia nor, gniazd, legowisk i innych schronień zwierząt oraz ich miejsc rozrodu
Polowania, z wyjątkiem obszarów wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych ustanowionych dla rezerwatu przyrody
Pozyskiwania, niszczenia, umyślnego uszkadzania roślin oraz grzybów
Użytkowania, niszczenia, umyślnego uszkadzania, zanieczyszczania i dokonywania zmian obiektów przyrodniczych, obszarów oraz zasobów, tworów i składników przyrody.
Zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody
Pozyskiwania skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, minerałów i bursztynu
Niszczenia gleby lub zmiany przeznaczenia i użytkowania gruntów
Palenia ognisk i wyrobów tytoniowych oraz używania źródeł światła o otwartym płomieniu, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody
Prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej i rolniczej, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych w planie ochrony
Stosowania chemicznych i biologicznych środków ochrony roślin i nawozów
Zakłócania ciszy
Ruchu pojazdów poza drogami publicznymi oraz poza grogami położonymi na nieruchomościach będących w trwałym zarządzie
Prowadzenia badań naukowych bez zgody
Biwakowania, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych
Organizacji imprez rekreacyjno - sportowych - w parku narodowym bez zgody dyrektor parku narodowego, a w rezerwacie przyrody bez zgody organu uznającego obszar za rezerwat przyrody
Zakazy nie dotyczą:
Wykonywania zadań wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych
Likwidacji nagłych zagrożeń oraz wykonywania czynności nieujętych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych, za zgodą organu ustanawiającego plan ochrony lub zadania ochronne
Prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym
Wykonywania zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa
Obszarów objętych ochroną krajobrazową w trakcie ich gospodarczego wykorzystywania przez jednostki organizacyjne, osoby prawne lub fizyczne oraz wykonywania prawa własności, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego
Co to jest obszar przyrodniczo cenny
Obszary przyrodniczo cenne:
OPC to taki obszar, który przedstawia wartości dane przez przyrodę dla jakiejkolwiek działalności człowieka.
Są to obszary, których różnorodność biologiczna stanowi lub może stanowić dominujący, istotny czynniki działalności gospodarczej lub w istotny sposób ograniczający konwencjonalne formy gospodarowania.
Za OPC nie mogą być uznane małe obszary o wysokiej bioróżnorodności lub obszary o słabych reżimach ochronnych, ponieważ ich wpływ na skalę gospodarowania jest niewielki.
Wyjaśnij pojęcie chłonności naturalnej
Chłonność naturalna:
Chłonność naturalna odnosi się do środowiska przyrodniczego i oznacza maksymalną liczbę turystów, która może swobodnie penetrować dany obszar, bez obawy powstania w nim ujemnych zmian ekologicznych.
Wyjaśnij pojęcie pojemności turystycznej
Pojemność turystyczna:
Pojemność turystyczna dotyczy bezpośrednio infrastruktury turystycznej i para turystycznej, obiektów muzealnych i zabytków oraz całego regionu turystycznego.
Nie przestrzeganie granic chłonności turystycznej środowiska naturalnego (a także przekraczanie pojemności turystycznej) obniża nie tylko jakość wypoczynku, ale przede wszystkim powoduje (bardzo często nieodwracalne) zmiany w środowisku przyrodniczym. Szczególnie narażone na nadmierną eksploatację są obszary przyrodniczo cenne.
Opisz sposoby kształtowania rozwoju turystyki na obszarach przyrodniczo cennych
Kształtowanie rozwoju turystyki na OPC:
Badanie rynku turystycznego na danym obszarze
Prowadzenie edukacji ekologicznej
Tworzenie regionalnych i lokalnych strategii rozwojowych w zakresie turystyki
Rozwój i poprawa dostępności informacji turystycznej
Rozbudowa infrastruktury turystycznej
Zwiększenie ilości i jakości usług o charakterze proekologicznym
Uwarunkowania rozwoju turystyki w ekosystemach przyrodniczo cennych
Uwarunkowania rozwoju turystyki w ekosystemach przyrodniczo cennych:
Przyrodnicze: biotyczne, abiotyczne, antropogeniczne
Gospodarcze: infrastruktura turystyczna, infrastruktura para turystyczna
Polityczne: polityka turystyczna gminy, polityka turystyczna województwa, polityka turystyczna kraju
Społeczno-kulturowe
Historyczne
Klasyfikacja ekosystemów przyrodniczo cennych
Klasyfikacja ekosystemów przyrodniczo cennych:
Biorąc pod uwagę:
Funkcje turystyczne pełnione przez badane ekosystemy
Położenie geograficzne
Dostępność
Użytkowanie turystyczne
Oraz wielkość ruchu turystycznego
Badane ekosystemy można sklasyfikować następująco:
Ekosystemy wodne pozamiejskie - położone poza granicami miast, generujące mniejszy ruch turystyczny, bez trwałej bazy noclegowej, cechujące się sezonowym ruchem turystycznym
Ekosystemy wodne masowego wypoczynku - położone w granicach miasta, z trwałą infrastrukturą techniczną, zlokalizowaną bazą noclegową i gastronomiczną, przygotowanymi miejscami do wypoczynku urlopowego i codziennego.
Ekosystemy leśne pozamiejskie - obszary lasów położone poza strefą użytkowania turystycznego (poza granicami miast), o bardzo małym obciążeniu turystycznym, bez trwałej infrastruktury technicznej
Ekosystemy leśne masowego wypoczynku - obszary lasów położone na terenie aglomeracji miejskich lub w ośrodkach turystycznych poza miastem, o dużej penetracji, z rozbudowaną infrastrukturą techniczną, miejsca wypoczynku urlopowego i codziennego
Zagrożenia ekosystemów przyrodniczo cennych
Zagrożenia ekosystemów przyrodniczo cennych:
Stabilność ekosystemów przyrodniczo cennych jest szczególnie zagrożona przez zbyt duże nasilenie ruchu turystycznego przekraczające naturalne zdolności regeneracyjne oraz niedostosowane do warunków przyrodniczych form aktywności turystycznej.
Zagrożenia ekosystemów przyrodniczo cennych:
Oddziaływanie negatywne:
Oddziaływania fizyczne: powstające na skutek poruszania się ludzi oraz urządzeń po podłożu np. ruch samochodów może prowadzić do osuwania się ziemi
Oddziaływania chemiczne: powstające na skutek wydzielania do środowiska przyrodniczego różnego rodzaju substancji chemicznych np. środki myjące i piorące
Oddziaływanie biologiczne: polegające na wprowadzeniu lub eliminowaniu z układu przyrodniczego organizmów żywych np. wypłoszenie zwierzyny w wyniku wprowadzenia zabudowy turystycznej
Oddziaływania techniczne: powstające na skutek zagospodarowania turystycznego np. baza noclegowa, infrastruktura techniczna, infrastruktura usługowa
Niewłaściwe użytkowanie turystyczne ekosystemów leśnych i wodnych przejawia się głównie przez:
Uszkadzanie krzewów i drzew przez odłamywanie gałęzi, zdzieranie i uszkadzanie kory, odsłanianie korzeni
Niszczenie grzybni, gniazd ptasich, rozkopywanie mrowisk
Pożaru lasu (np. wynikłe przez palenie dzikich ognisk)
Zmiany w składzie gatunkowym zbiorowisk, wydeptywanie runa leśnego (np. w rezerwacie Brzozowy Grąd)
Pojawienie się dzikich wysypisk śmieci
Zakłócenie ciszy i hałaśliwe zachowanie na wodzie
Narażenie na erozję stoków wzniesień
Płoszenie zwierząt i ptactwa wodnego
Zaśmiecanie lasów i plaż
Osadzanie się szlamu, brudu i śmieci na brzegach zbiorników wodnych
Zmiany stosunków wodnych (np. piętrzenie wody)
Zrzuty zanieczyszczeń bezpośrednio do jezior
Charakterystyka użytkowania ekosystemów przyrodniczo cennych
Charakterystyka użytkowania ekosystemów przyrodniczo cennych:
Charakterystyka turystów i rekreantów:
Ekosystemy wodne masowego wypoczynku: osoby w różnym wieku, zarówno dzieci jaki i osoby starsze, zamieszkałe w pobliżu miejsca wypoczynku lub dalej (mieszkańcy dużych aglomeracji miejskich), osoby o zróżnicowanym dochodzie i statusie społecznym
Ekosystemy wodne pozamiejskie: miejsce turystyki młodzieżowej, rzadko osoby w wieku starszym, miejsce zamieszkania w dużych aglomeracjach miejskich (brak codziennego kontaktu z przyrodą) lub w sąsiedztwie ekosystemu, tani sposób wypoczynku i rekreacji dostępny dla wszystkich
Ekosystemy leśne masowego wypoczynku: sposób wypoczynku i rekreacji preferowany przez osoby w wieku średnim i starsze (także osoby mające kłopoty zdrowotne), rzadziej rodziny z dziećmi, miejsce wypoczynku osób zamieszkałych w dużych aglomeracjach miejskich o średnich i wysokich zarobkach
Ekosystemy leśne pozamiejskie: miejsce wypoczynku przede wszystkim osób w wieku średnim, ale także młodzieży, preferowane przez mieszkańców dużych aglomeracji miejskich, jako dodatkowa atrakcja położona w pobliżu miejsca wypoczynku, tani sposób wypoczynku i rekreacji dostępny dla wszystkich
Charakterystyka zagospodarowania turystycznego:
Ekosystemy wodne masowego wypoczynku: infrastruktura turystyczna przygotowana do zaspokojenia potrzeb dużej liczby turystów i wypoczywających, rozbudowane zaplecze noclegowo - żywieniowe, kanalizacja lub małe oczyszczalnie zlokalizowane przy obiektach turystycznych, co najmniej kilka strzeżonych kąpielisk wyposażonych w dodatkowe atrakcje np. zjeżdżalnie wodne, wypożyczalnie sprzętu wodnego (ale także innego). Sąsiedztwie rozwinięta infrastruktura towarzysząca
Ekosystemy wodne pozamiejskie: tylko podstawowa infrastruktura sanitarna. Bardzo często położone w pobliżu wytyczonych szlaków turystycznych - pieszych, rowerowych i wodnych
Ekosystemy leśne masowego wypoczynku: rozwinięta infrastruktura turystyczna i para turystyczna. Ośrodki wypoczynkowe z szerokim zapleczem techniczno - usługowym. Zagospodarowane powierzchnie leśne (wytyczone ścieżki spacerowe, oznakowane dojścia do tablic informacyjnych, miejsca odpoczynku wyposażone w ławki itp.)
Ekosystemy leśne pozamiejskie: brak stałej infrastruktury technicznej. Do tras pieszych i rowerowych wykorzystywane są jedynie naturalne drogi leśne. Elementy zagospodarowania nie naruszają naturalnego wyglądu zbiorowisk. Jedynym widocznym elementem działalności człowieka są tablice informujące o ekologicznych, zdrowotnych i rekreacyjnych funkcjach lasu
Rozwijane formy turystyki:
Ekosystemy wodne masowego wypoczynku: turystyka motorowodna, żeglarstwo, rejsy statkami, rekreacja sportowa, bojery
Ekosystemy wodne pozamiejskie: kajakarstwo, żeglarstwo, wycieczki ornitologiczne, wędkarstwo
Ekosystemy leśne masowego wypoczynku: spacery, rekreacja sportowa
Ekosystemy leśne pozamiejskie: wycieczki piesze, wycieczki rowerowe, wycieczki narciarskie, jogging, wycieczki faunistyczne i florystyczne, wycieczki krajobrazowe
Ruch turystyczny:
Ekosystemy wodne masowego wypoczynku: duża frekwencja w miesiącach wiosenno-letnich, w miesiącach jesienno-zimowych spadek zainteresowania turystycznego, ruch generowany przez ludność miejscową. Sezonowość nie jest problemem, gdyż dobre zaplecze techniczne zapewnia możliwości organizowania imprez okolicznościowych np. zawodów sportowych, konferencji itp.
Ekosystemy wodne pozamiejskie: wyraźny aspekt sezonowości. Ruch turystyczny odbywa się od późnych miesięcy wiosennych do końca lata. Baza noclegowa nie przygotowana do przyjmowania turystów w miesiącach
Ekosystemy leśne masowego wypoczynku: ruch turystyczny występuje przez cały rok. W dużych ośrodkach wypoczynkowych, pełniących funkcje uzdrowiskowe utrzymuje się na wysokim poziomie. Problem sezonowości nie występuje, lub różnice w wielkości ruchu się niewielkie
Ekosystemy leśne pozamiejskie: natężenie ruchu turystycznego nie jest wysokie, co ma przyczynę również w funkcjach ochronnych i wynika z dostępności tych obszarów. Ruch turystyczny utrzymuje się przez cały rok, w zależności od pory roku zmienia się jedynie jego charakter
Omów przesłanki które zachęcające państwo do ingerencji w turystykę
Przesłanki, które zachęcały państwo do ingerencji w rozwój turystyki:
Wzrost znaczenia turystyki w polityce gospodarczej państwa
Wpływ turystyki na politykę zagraniczną państwa
Duże znaczenie w prowadzonej przez państwo polityce społecznej
Bierze udział w kształtowaniu bilansu płatniczego
Znaczenie turystyki w aktywizacji zawodowej
Jest elementem aktywizacji regionów mniej zaawansowanych gospodarczo
Omów czynniki powodujące, że ingerencji domaga się branża turystyczna
Czynniki powodujące, że ingerencji domaga się branża turystyczna:
Interdyscyplinarny charakter turystyki oraz fakt, że o jej rozwoju i funkcjonowaniu decyduje współdziałanie wielu sektorów gospodarki
Duże znaczenie, jakie dla funkcjonowania branży turystycznej ma infrastruktura ogólna oraz fakt, że jej rozwój najczęściej przekracza możliwości ekonomiczne i techniczne samego sektora turystycznego
Kapitałochłonna i importochłonny charakter inwestycji turystyki oraz wydłużony okres zwrotu zainwestowanych środków finansowych
Wyjaśnij pojecie polityki turystycznej
Czynniki powodujące, że ingerencji domaga się branża turystyczna:
Interdyscyplinarny charakter turystyki oraz fakt, że o jej rozwoju i funkcjonowaniu decyduje współdziałanie wielu sektorów gospodarki
Duże znaczenie, jakie dla funkcjonowania branży turystycznej ma infrastruktura ogólna oraz fakt, że jej rozwój najczęściej przekracza możliwości ekonomiczne i techniczne samego sektora turystycznego
Kapitałochłonna i importochłonny charakter inwestycji turystyki oraz wydłużony okres zwrotu zainwestowanych środków finansowych
Polityka turystyczna - wszelkie oddziaływania władz państwowych (szczebla centralnego, regionalnego, lokalnego) mające na celu:
Zaspokojenie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa
Racjonalne wykorzystanie walorów turystycznych, zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej
Kształtowanie optymalnych rozmiarów i struktury ruchu turystycznego
Ogólne koordynowanie rozwoju turystyki z uwzględnienie jej wielorakich funkcji oraz jej licznych związków z różnymi dziedzinami życia społecznego i gospodarczego
Przedstaw zakres polityki turystycznej
Zakres polityki turystycznej:
Planowanie przestrzenne
Badania ekonomiczne - działania i stymulacje państwa o charakterze ekonomicznym np. systemy dofinansowań, polityka kredytowa
Badania naukowe i statystyka - państwo diagnozuje działanie na rynku i prowadzi odpowiednie działania
Kształtowanie konsumpcji turystycznej - państwo wspiera konsumpcję turystyczną ludzi biednych
Kształcenie kadr turystycznych np. finansowanie szkolnictwa
Działalność promocyjna - promocja danego kraju przez np. targi turystyczne
Organizacja i zarządzanie rynkiem turystycznym - tworzenie prawa, NTO, NTA
Wymień przesłanki które zachęciły państwo do ingerencji w turystykę
Przesłanki, które zachęcały państwo do ingerencji w rozwój turystyki:
Wzrost znaczenia turystyki w polityce gospodarczej państwa
Wpływ turystyki na politykę zagraniczną państwa
Duże znaczenie w prowadzonej przez państwo polityce społecznej
Bierze udział w kształtowaniu bilansu płatniczego
Znaczenie turystyki w aktywizacji zawodowej
Jest elementem aktywizacji regionów mniej zaawansowanych gospodarczo
Wymień przesłanki które powodowały, ze ingerencji domagała się branża turystyczna
Czynniki powodujące, że ingerencji domaga się branża turystyczna:
Interdyscyplinarny charakter turystyki oraz fakt, że o jej rozwoju i funkcjonowaniu decyduje współdziałanie wielu sektorów gospodarki
Duże znaczenie, jakie dla funkcjonowania branży turystycznej ma infrastruktura ogólna oraz fakt, że jej rozwój najczęściej przekracza możliwości ekonomiczne i techniczne samego sektora turystycznego
Kapitałochłonna i importochłonny charakter inwestycji turystyki oraz wydłużony okres zwrotu zainwestowanych środków finansowych
Opisz możliwy stosunek (podejście) państwa do polityki turystycznej
Dwa podstawowe podejścia:
Podmiotowe - państwo podejmuje określone działania ze względu na turystykę (turystyka krajowa i własnych obywateli)
Przedmiotowe - państwo podejmuje działania z myślą o innych celach (traktuje turystykę instrumentalnie) - zagraniczna turystyka przyjazdowa
Wymień i scharakteryzuj podmioty polityki turystycznej na szczeblu międzynarodowym, krajowym, regionalnym
Cechy polityki turystycznej w Unii Europejskiej
Cechy polityki turystycznej dla rozszerzonej UE
Definicja turystyki w poszerzonej Europie musi nadal opierać się o wartości utożsamiane z europejską tradycją i kulturą, mając w centrum uwagi rzeczywistego turystę.
Polityka turystyczna rozszerzonej Europy powinna opierać się o zasady zrównoważonego rozwoju, także w jego szerszym sensie jako instrumentu rozwoju gospodarczego, społecznego i ekologicznego.
Dostosowanie branży turystycznej do zmieniającej się sytuacji w celu zwiększenia jej konkurencyjności, poprzez prace badawczo - rozwojowe, nowe technologie, inwestycje, promocję, plany, marketing, sieci, stowarzyszenia przedsiębiorstw.
Turystyka i zatrudnienie: stosunki pracy, kształcenie i awans zawodowy; specjalizacja, ochrona społeczna oraz swobodny przepływ pracowników są głównymi czynnikami w tworzeniu polityki turystycznej dla rozszerzonej Europy.
Turystyka w odniesieniu do promocji europejskiej kultury i europejskiego dziedzictwa: zwyczaje, sztuka, architektura, historia, folklor, gastronomia.
Dostęp do turystyki dla wszystkich jest wyzwaniem, którego nie powinno się unikać.
Główne podmioty sektora turystyki muszą przyjąć wiodącą rolę w analizie, projektowaniu, monitorowaniu i ocenie polityki turystycznej na różnych obszarach.
Należy podkreślić, że w dzisiejszym świecie bezpieczeństwo i zapobieganie niebezpieczeństwom ma kluczowe znaczenie dla rozwoju turystyki.
Polityka turystyczna dla rozszerzonej Europy musi wnosić skuteczny wkład we wspieranie turystyki w spełnieniu roli, jaką może ona odgrywać w przyspieszeniu procesu osiągania społecznej, gospodarczej i politycznej spójności w UE, poprzez różnorodne działania.
Cele długookresowe, średniookresowe i krótkookresowe w polityce turystycznej - przykłady
Cele polityki turystycznej:
Cele długookresowe
Wzrost dochodów mieszkańców regionu poprzez wykorzystanie redystrybucyjnej roli turystyki
Zmniejszenie bezrobocia na obszarach przygranicznych i dotkniętych dużym bezrobociem
Aktywizacja mieszkańców wsi i podnoszenie jakości życia
Zwiększenie rentowności majątku państwowego
Wzmocnienie roli dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego
Poprawa wizerunku Polski i jej mieszkańców
Cele średniookresowe
Rozbudowa bazy turystycznej
Zmniejszenie natężenia ruchu turystycznego w miejscowościach i obszarach najbardziej uczęszczanych
Wyposażenie miejscowości i obszarów w odpowiednią infrastrukturę
Wdrożenie programów rozwoju turystyki
Cele krótkookresowe
Ocena bazy turystycznej
Nawiązanie współpracy pomiędzy instytucjami i organizacjami odpowiedzialnymi za rozwój regionu i turystyki
Dostosowanie natężenia ruchu turystycznego pojemności bazy turystycznej i chłonności środowiska przyrodniczego
Pełne wykorzystanie potencjału turystycznego
Zharmonizowanie rozwoju różnych form turystyki
Zadania NTA
NTA - Narodowa Administracja Turystki, rządowa organizacja, zadania:
Koordynowanie rozwoju turystyki
Formułowanie krajowej polityki turystycznej
Sprawy międzynarodowe w zakresie turystyki
Doradztwo turystyczne
Inwestycje turystyczne
Finansowanie - głownie środki publiczne (budżetowe lub z podatków)
Kompetencje Ministra właściwego do spraw turystyki
Ministerstwo Sportu i Turystyki:
W ramach działu „turystyka” do kompetencji Ministra należą sprawy:
Zagospodarowania turystycznego kraju
Tworzenia mechanizmów regulacji rynku turystycznego, w szczególności w zakresie rozwoju przedsiębiorczości, podnoszenia jakości oraz ochrony konsumentów usług turystycznych
Promocji turystyki
Współpracy międzynarodowej w zakresie turystyki, w tym realizacja zadań wynikających z członkostwa Polski w UE i w organizacjach międzynarodowych (np. UNWTO, OECD, CEI)
Szkolenia, doskonalenia i kształcenia kadr dla turystyki
Zadania NTO
Zadania NTO (Narodowa Organizacja Turystyczna):
Formułowanie i wdrażanie kampanii marketingowych
Międzynarodowa działalność promocyjna
Kierowanie działalnością promocyjną oddziałów zagranicznych
Opracowanie pierwszej produkcji wydawnictw promocyjnych
Działanie jako „ogniw współpracy” między rządem, a sektorem prywatnym
Finansowanie: łączenie ze środków prywatnych i publicznych
Klasyfikacja narzędzi polityki turystycznej
KLASYFIKACJA NARZĘDZI POLITYKI TURYSTYCZNEJ
Kryterium oddziaływania narzędzi na popyt i podaż turystyczną
Kryterium oddziaływania narzędzi paraturystycznych i turystycznych sensu scrite
Kryterium według gestorów narzędzi
KRYTERIUM ODDZIAŁYWANIA NARZĘDZI NA POPYT I PODAŻ TURYSTYCZNĄ
Istnieje wiele narzędzi, które zarówno na podaż jak i na popyt ( przykładem może być tu polityka podatkowa, której skutki mają zawsze bardzo wszechstronny charakter)
Formalności graniczne- oddziaływują na popyt (ruch), ale też pośrednio, jeśli są liberalne, stymulują podaż.
KRYTERIUM ODDZIAŁYWANIA NARZĘDZI PARATURYSTYCZNYCH I TURYSTYCZNYCH SENSU SCRICTE
Narzędzie paraturystyczne (ocharakterze ogólnym) dotyczą założenia innych dziedzin życia społeczno-gospodarczego, ale pośredniowpływają na warunki rozwoju turystyki. Wpływ taki może być:
- świadomy ( w ramach polityki turystycznej)
- przypadkowy ( co należy uznać za zjawisko negatywne)
KRYTERIUM WG. GESTORÓW NARZĘDZI
Narzędzia wynikające w ogólnej polityki państwa (grupa środków zależna od ogólnych kierunków szeroko rozumianej polityki państwa):
kształtowanie stosunków towarowo-pieniężnych na rynku
utrzymanie równowagi rynkowej
regulacji zobowiązań płatniczych wobec zagranicy
współtworzenia i realizacji polityki zagranicznej
realizacji zadań w dziedzinie polityki kulturalnej, społecznej i ochrony zdrowia
aktywizacji regionów mniej rozwiniętych gospodarczo
2. Ustawodawstwo turystyczne (reguluje wiele kwestii):
przepisy o miejscowościach turystycznych
przepisy o bazie noclegowej
przepisy o funkcjonowaniu gospodarki turystycznej
przepisy o dopuszczeniu i poruszaniu się cudzoziemców
przepisy o wyjazdach własnych obywateli do innych państw
3. Narzędzia ekonomiczno-finansowe:
ceny
podatki
kursy walutowe
kredyty
ograniczenia dewizowe
ograniczenia eksportowe lub importowe
4. Środki administracyjno-organizacyjne:
a) inwestycje stricte turystyczne
budowa nowych obiektów noclegowych i ich modernizacja
zakup środków transportowych i budowa niezbędnej infrastruktury
budowa obiektów stanowiących infrastrukturę turystyczną
odnawianie i odrestaurowanie dóbr kultury narodowej
b) inwestycje paraturystyczne
infrastruktura usługowa
infrastruktura techniczna
sieć komunikacyjna
inwestycje w zakresie ochrony środowiska
Wymień elementy cyklu turystycznego
Cykl turystyczny:
Badanie rynku turystycznego
Planowanie rozwoju turystyki
Budowa infrastruktury turystycznej i paraturystycznej
Przygotowanie kadr na potrzeby turystyki
Konstrukcja optymalnego modelu organizacyjnego turystyki
Rozwój gospodarki turystycznej
Promocja turystyczna
Badanie rezultatów
Scharakteryzuj poszczególne elementy cyklu turystycznego
Cykl turystyczny:
Badanie rynku turystycznego - (kogo badać, gdzie badać?) popyt, podaż, turyści, rekreanci, mieszkańcy
Planowanie rozwoju turystyki - (jak, komu, dlaczego?) strategia
Budowa infrastruktury turystycznej i para turystycznej - (gdzie, jaka, komu, przez kogo) inwentaryzacja turystyczna, ocena potencjału turystycznego
Przygotowanie kadr na potrzeby turystyki - (kto, w jakim celu?) szkolenia, obsługa ruchu turystycznego
Konstrukcja optymalnego modelu organizacyjnego turystyki - (powiązania pomiędzy organizacjami, firmami, instytucjami, społecznością lokalną i turystami) zarządzanie turystyką
Rozwój gospodarki turystycznej - (powiązania turystyki z innymi sektorami gospodarki) aktywizacja społeczności lokalnej, rozwój przedsiębiorczości, wzrost dochodu gmin
Promocja turystyczna - (kto, kiedy, w jakich mediach, jakie instrumenty, wewnętrzna, zewnętrzna) system informacji turystycznej
Badanie rezultatów - sprawdzać, kontrolować, monitorować, poprawiać
Wyjaśnij pojęcie strategii
Strategie to celowe działanie
Strategia to kompletny plan, który określa jakie decyzje będą podjęte w każdej możliwej sytuacji.
Strategia polega na przeanalizowaniu obecnej sytuacji (np. w zakresie zagospodarowania turystycznego obszaru) i jej zmian, jeżeli to jest konieczne.
Strategia - to ciąg decyzji określających zachowanie w pewnych przedziałach czasu.
Strategia to określenie głównych, długofalowych celów przedsiębiorstwa (np. turystycznego) bądź jednostek administracyjnych czy też regionów turystycznych i przyjęcie takich kierunków działania oraz takiej alokacji zasobów, które są konieczne dla zrealizowania celów.
Strategia to zbiór celów i głównych przedsięwzięć organizacyjnych.
Opisz koncepcję budowy strategii rozwoju turystyki w województwie podlaskim w roku 2001
Wyjaśnij misję i wizję
Wizja turystyki:
Wizja turystyki utożsamia się zazwyczaj z wyobrażeniem przyszłego kształtu turystyki.
Wizja turystyki:
Przyjęta wizja turystyki w województwie podlaskim wiąże się między innymi z:
Rozwiniętą, nowoczesną infrastrukturą techniczną i turystyczną wraz z odpowiednim zagospodarowaniem turystycznym
Rozwiniętymi, przyjaznymi środowisku formami turystyki
Wypromowanymi produktami turystycznymi
Wykorzystaniem ekosystemów przyrodniczo cennych jako miejsc różnorodnych, a jednocześnie ukierunkowanych form rekreacji
Rozwiniętym systemem informacji turystycznej stymulującym popyt i podaż na rynku turystycznym
Misja turystyki:
Misja rozumiana jest przede wszystkim jako określenie istoty rozwoju turystyki w województwie, wskazujące i uzasadniające powody istnienia i rozwoju tej dziedziny gospodarki. Określa ona:
Cel nadrzędny rozwoju turystyki
Wartości, które będą towarzyszyć jego realizacji
Rolę województwa w systemie turystyki krajowej (miejsce jego na mapie turystycznej Polski)
Opisz zasady budowy strategii rozwoju turystyki
Zasady budowy strategii:
Partycypacji
Partnerstwa
Zgodności programowej
Zgodności proceduralnej
Kompleksowego rozwiązywania problemów ekologicznych, gospodarczych i społecznych
Ochrony środowiska
Rozwoju społecznego i gospodarczego
Opisz kryteria oceny strategii rozwoju turystyki
Kryteria oceny strategii:
Wewnętrzna spójność i zgodność
Zgodność z otoczeniem
Dostosowanie do istniejących zasobów
Satysfakcjonujący poziom ryzyka
Odpowiedni horyzont czasowy
Wykonalność
Wymień główne korzyści wynikające z realizacji strategii
GŁÓWNE KORZYŚCI WYNIKAJĄCE Z REALIZACJI STRATEGII:
Aktywizacja gospodarcza województwa przez rozwój turystyki i jego stały zrównoważony rozwój
Ukształtowanie pozytywnego wizerunku i promocja województwa w kraju i zagranicą
Rozwój systemu informacji turystycznej
Ukształtowanie nowoczesnego systemu zarządzania turystyką na poziomie województwa i poszczególnych regionów
Powstanie systemu stałej partnerskiej współpracy sektora publicznego i prywatnego w działaniach na rzecz rozwoju funkcji turystycznych województwa.
Przyciągnięcie kapitału inwestycyjnego i wzrost inwestycji w regionie
Restrukturyzacja i rozwój infrastruktury turystycznej
Rozwój komunikacji i transportu oraz poprawa jakości dróg
Rozwój usług i wzrost produkcji artykułów na potrzeby turystów
Wzrost potencjału konsumpcyjnego turystyki
Rozwój lokalnych przedsięwzięć gospodarczych
Zwiększenie liczby nowych miejsc pracy
Wzrost dochodów budżetowych województwa, powiatów i gmin oraz ich mieszkańców
Rozwój ośrodków koncentracji ruchu turystycznego
bardziej skuteczna ochrona walorów przyrodniczych i kulturowych województwa
Aktywizacja społeczności i samorządów lokalnych
Wzrost świadomości ekologicznej i regionalnej społeczności lokalnych
Poprawa estetyki i czystości ekologicznej miejscowości i gospodarstw indywidualnych w regionie
Rozwój lokalnych tradycji kulturalnych
Rewitalizacja ośrodków kultury, sztuki i wytwórczości ludowej
Wymień najważniejsze czynniki mogące zagrozić realizacji strategii
NAJWAŻNIEJSZE CZYNNIKI MOGACE ZAGROZIĆ POMYŚLNEJ REALIZACJI STRATEGII:
Niekorzystna sytuacja ekonomiczna kraju i regionu
Pogłębiający się kryzys rolnictwa w kraju i województwie
Brak dostatecznych środków finansowych na pełną realizację strategii
Niski poziom świadomości ekologicznej i kulturowej społeczności lokalnych
Mała aktywność społeczności lokalnych
Brak ugruntowanych tradycji turystycznych w wielu regionach województwa
Wzrost zagrożeń dla środowiska przyrodniczego i krajobrazu regionu związanych z rozwojem turystyki i komunikacji
Wzrost zagrożeń dla tradycyjnego wiejskiego krajobrazu kulturowego regionu i zabytkowych zespołów budownictwa drewnianego
Konkurencja innych regionów turystycznych w Polsce
Ograniczenie kontaktów transgranicznych (kraje wschodu) po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej
Podaj przykłady mierników realizacji strategii
MIERNIKI MONITORINGU REALIZACJI STRATEGII:
Do ogólnych mierników realizacji strategii zaliczyć należy:
dochód generowany przez usługi turystyczne na jednego mieszkańca województwa
udział usług turystycznych w tworzeniu PKB przypadającego na województwo
wydatki samorządu wojewódzkiego, samorządów powiatowych i gminnych oraz innych podmiotów, w szczególności gospodarczych, na rozwój i promocję turystyki
wartość inwestycji turystycznych na terenie województwa
stosunek zysków generowanych przez usługi turystyczne do nakładów na turystykę w województwie
liczba osób korzystających z usług turystycznych na terenie województwa
liczba turystów w tym cudzoziemców, odwiedzających województwo
wydatki turystów w tym cudzoziemców, na terenie województwa
zatrudnienie w turystyce w województwie ( w liczbach bezwzględnych, w stosunku do ogółu zatrudnionych oraz liczba mieszkańców województwa na jednego zatrudnionego w turystyce)
przeciętne wynagrodzenie miesięczne brutto w turystyce w województwie
liczba podmiotów gospodarczych działających w zakresie usług turystycznych w województwie
Co to są SMARTne cele
Parametrami określającymi dobrze postawiony cel są cechy nazywane akronimem SMART, pochodzącymi od angielskich słów: Specific (dokładny), Measurable (mierzalny), Actionable (wymagające działania), Realistic (realny), Time orientem (zorientowany w czasie).
Wymień obszary priorytetowe zapisane w strategii rozwoju turystyki w Polsce na lata 2007-2013
OBSZAR PRIORYTETOWY I - PRODUKT TURYSTYCZNY O WYSOKIEJ KONKURENCYJNOŚCI
OBSZAR PRIORYTETOWY II - ROZWÓJ ZASOBÓW LUDZKICH NA RZECZ ROZWOJU TURYSTYKI
OBSZAR PRIORYTETOWY III - WSPARCIE MARKETINGOWE
OBSZAR PRIORYTETOWY IV - KSZTAŁTOWANIE PRZESTRZENI TURYSTYCZNEJ
Wymień priorytety rozwojowe turystyki w województwie podlaskim przyjęte w Programie rozwoju turystyki i zagospodarowania turystycznego województwa podlaskiego w latach 2010-2015
PIORYTET 1
NOWOCZESNA INFRASTRUKTURA TURYSTYCZNA I OKOŁOTURYSTYCZNA W OBSZARACH WYSOKIEJ ATRAKCYJNOŚCI TURYSTYCZNEJ WOJEWÓDZTWA PODLASKIEGO
PIORYTET 2
WZMOCNIENIE POZYCJI WOJEWÓDZTWA PODLASKIEGO NA KRAJOWYM I ZAGRANICZNYM RYNKU TURYSTYCZNYM
PIORYTET 3
WYSOKA JAKOŚĆ PODLASKIEJ TURYSTYKI
PIORYTET 4
PROGNOZOWANIE I PROGRAMOWANIE POPYTU I POTRZEB TURYSTYCZNYCH DLA POSZCZEGÓLNYCH OBSZARÓW I MAREK TURYSTYCZNYCH WOJEWÓDZTWA PODLASKIEGO
PIORYTET 5
PARTNERSTWO NA RZECZ ROZWOJU SEKTORA TURYSTYCZNEGO WOJEWÓDZTWA PODLASKIEGO
Podaj przykłady koncepcji budowy strategii rozwoju turystyki dla różnych szczebli administracyjnych
Koncepcja budowy strategii (Hajnówka):
Koncepcja budowy strategii:
Wymień i scharakteryzuj podmioty polityki turystycznej na szczeblu międzynarodowym, krajowym, regionalnym
Podmioty międzynarodowe:
Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) - organizacja zajmująca się kwestiami związanymi z turystyką, m.in. statystykami ruchu turystycznego.
Światowa Rada Podróży i Turystyki (WTTC) - zrzesza organizacje turystyczne. Szacowanie udziału sektora turystyki i podróży w gospodarce światowej.
Europejska Komisja Turystyki (ETC) - prowadzi własne badania marketingowe dotyczące podstawowych rynków wysyłających turystów do Europy i podstawowych segmentów turystyki europejskiej.
Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) - Wspiera kraje członkowskie w osiąganiu najwyższego poziomu wzrostu gospodarczego i stopy życiowej obywateli i pomoc dla najbiedniejszych krajów.
Międzynarodowa Federacja Biur Podróży (FUAV) - jest zrzeszeniem narodowych biur podróży w celu ochrony interesów zawodowych oraz organizowania służby informacyjnej.
Międzynarodowe Zrzeszenie Hoteli i Restauracji (IHRA) - Promocja i ochrona interesów hoteli i restauracji na świecie. Instytucja oferuje pomoc jej członkom w poszerzaniu ich działalności i wiedzy na skalę światową.
Międzynarodowa Akademia Turystyki (AIT) - Akademia zajmuje się opracowaniem słowników turystycznych, organizowaniem konkursów na opracowania w dziedzinie słownictwa turystycznego, propagandy i znaczenia turystyki.
Podmioty krajowej polityki turystycznej tj. państwo i jego organy ustawodawcze i wykonawcze, które w międzynarodowej monokulturze określane są jako NTA oraz narodowe organizacje turystyczne (NTO).
Wspólne działania NTA, NTO:
Licencjonowanie działalności turystycznej
Regulacja prawna
Szkolenie i edukacja turystyczna
Rozwój produktu turystycznego
Badania rynku turystycznego
Statystyka turystyczna
podmioty regionalnej polityki turystycznej - władze samorządowe regionów, np. w Polsce sejmiki samorządowe i zarządy województw oraz przedstawiciele administracji rządowej w regionie
Podmioty regionalnej i lokalnej polityki turystycznej:
Samorząd województwa, powiatu i gminy
Referat Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego:
Programowanie kierunków rozwoju turystyki, wynikających ze strategii województwa
Współpraca z administracją rządową, samorządową i organizacjami turystycznymi
Realizowanie zadań w zakresie upowszechniania i promocji turystyki
Realizacja promocji turystycznej regionu na targach turystycznych we współpracy z samorządem lokalnym i branżą turystyczną
Organizowanie sytemu informacji turystycznej na terenie województwa podlaskiego
Wydawanie materiałów informacyjnych i promocyjnych
Wspomaganie procesu dokształcania kadry
Współpraca z Podlaską Regionalną Organizacja Turystyczną
Związki gmin:
Tworzenie warunków do rozwoju turystyki
Integracja gmin poprzez tworzenia jednolitych warunków działania w turystyce
Tworzenie i wdrażanie programów rozwoju turystyki
Wzbogacanie oferty kulturalnej miejscowości i gmin
Podejmowanie działań na rzecz rozbudowy infrastruktury turystycznej i para turystycznej
Monitorowanie zjawisk turystycznych
Współpraca z innymi gminami, związkami, organami administracji rządowej oraz wyspecjalizowanymi instytucjami na rzecz rozwoju i promocji turystyki
Fundacje turystyczne
Powiązane grupy interesów
15