Rola pracy w życiu człowieka

Pojęcie praca ma charakter wielowymiarowy, nie jednoznaczny. Ów wieloznaczność wynika z fakty, że różne nauki inaczej definiują pracę. I tak na przykład:

• w filozofii praca postrzegana jest jako „zjawisko w życiu jednostki i społeczeństwa, rozpatrywane z punktu widzenia wartości (służy rozwojowi człowieka)”;

• w socjologii praca postrzegana jest jako „proces społeczny, który jest podstawą bytu społeczeństwa i jednostek”;

• w sensie prawnym praca jest „umową między dwoma stronami i ta umowa jest regulowana kodeksem pracy”;

• z punktu widzenia ekonomii praca jest postrzegana jako „wydajne zdarzenie nastawione na uzyskanie zysku, którego wymiar ustala pracodawca”;

• w etyce praca definiowana jest jako „świadoma działalność człowieka skierowana na przekształcanie rzeczywistości i przystosowania jej do potrzeb ludzi. Celem pracy jest tworzenie nowych wartości duchowych i materialnych”;

• w psychologii praca jest „analizowana na płaszczyźnie czynników i składników psychologicznych oraz z punku widzenia indywidualnych potrzeb jednostki”;

• w naukach biologicznych i medycznych praca jest postrzegana jako „proces morfologiczno- fizjologiczny”;

• w naukach technicznych jako „proces technologiczny”;

• w społecznej nauce Kościoła jest „podstawowym wymiarem bytowania człowieka. Jest prawdą o sensie ludzkiego życia”;

• w pedagogice praca to „ proces wychowania przez pracę i do pracy”.

Na pytania:

• Czym jest praca?

• Jakie jest znaczenie pracy w życiu człowieka?

• Czy praca ma wpływ na rozwój człowieka?

andragogika szuka odpowiedzi.

Funkcje pracy

Wyróżniamy dwie podstawowe funkcje pracy:

• funkcję ekonomiczną:

• funkcję dochodową

Funkcja ekonomiczna - polega na tym, że praca tworzy produkt gospodarczy, społeczny, tworzy nowe wartości, postęp. Przyczynia się do wzrostu poziomu gospodarczego. Funkcja ta zależy od poziomu przygotowania, wykształcenia, talentów, umiejętności, warunków technicznych, motywacji do pracy, społecznych warunków pracy, relacji społecznych.

Funkcja dochodowa - paca jest środkiem do uzyskania przychodów (ludzie pracują po to by mieć pieniądze).

Socjolodzy dodają trzecią funkcję - funkcję społeczną, która polega na zaspokojeniu aspiracji zawodowych i społecznych, czyli prestiżu społecznego(np. wśród zawodów uznanych znalazł się lekarz, technik, prawnik).

Czym jest praca dla współczesnego człowieka?

Dla spółczesnego człowieka praca jest:

• pewną zasadą i norma postępowania, która obowiązuje w danej epoce i środowisku i dlatego powinna być użyteczna i przydatna;

• postrzegana jako wartość autoteliczna, czyli jest wartością, która może się przyczynić do tworzenia innych wartości.

Wyniki badań CBOS:

Jakie znaczenie ma praca?

• 72% Polaków pracujących uważa, że praca nadaje sens życiu;

• 24% Polaków uważa, że praca to sposób na zdobycie pieniędzy;

• 4% trudno powiedzieć.

Czy warto się angażować w pracę?

• 82% Polaków uważa, że warto z sercem wykonywać swoją pracę;

• 22% że nie należy się angażować;

• 6% nie ma zdania.

Jakie są cechy pracy?

• najwięcej odpowiedzi - praca daje zarobić;

• najmniej odpowiedzi - dająca możliwości.

Co wpływa na uzyskanie zatrudnienia?

• doświadczenie;

• umiejętności;

• wykształcenie;

• znajomości.

Według badań w przyszłości może być 80% ludzi niepracujących na 20% ludzi pracujących.

Rejestr zawodów zapomnianych:

• szklarz;

• mężczyzna ostrzący noże;

• baba z mięsem;

• konduktor;

• przewoźnik;

• wózkarz;

• Dujka oborowa;

• Repasaczka;

• Aptekarz;

• Bankier;

• Browarnik;

• Bartnik;

• Bednarz;

• Bobrownik;

• Drwal;

• Cegielnik;

• Cieśla;

• Flisak;

• Garbarz;

• Zdun;

• Grawer;

• Gręplarz;

• Kupiec;

• Kmieć;

• Kobielnik;

• wikliniarz

• kołodziej;

• lichwiarz;

• łazęga;

• kowal;

• kuśnierz;

• młynarz;

• niewolnik;

• owczarz;

• partacz;

• piekarz;

• rybak;

• garncarz;

• stelmach;

• sukiennik;

• szmuklerz;

• węglarz.

Zawody przyszłości :

• tajemniczy klient;

• wykładowca telewizyjny;

• dydaktyk medialny;

• pielęgniarz alpinista;

• groomem;

• antyhaker;

• analityk systemów komputerowych;

• biotechnolog;

• inspektor ochrony środowiska;

• specjalista do spraw integracji UE.

• broker informacji;

• inżynier transportu;

• logistyk;

• mechatronik;

• technolog zasobów (recykling);

• scenograf świateł;

• animator czasu wolnego.

Analiza filmu „Śmierć człowieka pracy”

Napięte muskuły, brudna, zmęczona twarz, w dłoni łopata albo kilof. W austriacko-niemieckim dokumencie Michaela Glawoggera "Śmierć człowieka pracy" oglądamy takie obrazy jakby z nowej perspektywy. Człowiek pracy czuje dzisiaj, że przegrał. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu robotnikom stawiano pomniki, dedykowano pieśni. Ale ponury wiek XX i następujące po sobie totalitaryzmy najpierw obłudnie uwzniośliły status człowieka pracy, żeby następnie doprowadzić do zanegowania podstawowych wartości z nim związanych. Robotnik w kulturze pop przestał istnieć. Stał się niewidzialny.

Tytuł filmu mógłby brzmieć: "Zapomniani bohaterowie". Glawogger odwiedził Nigerię, Chiny, Ukrainę, Indonezję i Pakistan, żeby odnaleźć współczesnego "człowieka pracy". W swojej dociekliwości reżyser przypomina dawnych antropologów - Linę Bögli, Bronisława Malinowskiego czy nawet Stanisława Ignacego Witkiewicza - tyle że w wersji a` rebours. Okazuje się bowiem, że najważniejsze odkrycia antropologiczne są dzisiaj neoodkryciami. Wiedzieliśmy o tym wszystkim wcześniej. Tylko zapomnieliśmy. Na własne życzenie.

"Śmierć człowieka pracy" jest jednak nie tylko ważnym głosem artysty na pomijany temat, dokument broni się także w kategoriach sztuki. Operator, Wolfgang Thaler, łącząc przemiennie materiały archiwalne i współczesne, zastosował w filmie ciekawy koncept plastyczny. Obraz budowany jest zazwyczaj płasko, filmowany lekko z góry, poszczególne plany układają się jeden ponad drugim, a wzrok widza biegnie od dołu ekranu ku górze. Intrygujące rozwiązanie. Niebagatelną rolę narracyjną pełni także muzyka Johna Zorna, legendarnego amerykańskiego multiinstrumentalisty i wirtuoza saksofonu, jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci współczesnego jazzu. Niepokoi, przeszkadza, ale i fascynuje.

Film przypomina, jak ciężka może być praca człowieka. Wysiłek fizyczny to pot i łzy, praca pod ziemią i na powierzchni, w zaduchu, spiekocie i mrozie. Ukraina, Indonezja, Nigeria, Pakistan, Chiny: Glawogger penetruje zmagania "ludzi pracy" w pięciu odsłonach. Chyba największe wrażenie robi część zatytułowana "Lwy". Nigeria, Port Harcourt. Robotnicy wielkiej rzeźni uwijają się jak w ukropie. Zabijają, odzierają ze skóry martwe albo jeszcze półżywe, sfotografowane w przedśmiertnych drgawkach zwierzęta. Przerażający widok. Rytuał trwa jednak dalej, ubabrani posoką mężczyźni teraz niedbale porcjują ofiary. Następnie jadą na targ, sprzedają mięso, wracają, znowu zabijają. To ich życie.

W części zatytułowanej "Bohaterowie" trafiamy na Ukrainę. Górnicy w biedaszybach kradną węgiel. Z narażeniem życia, bo miejsca jest akurat tyle, żeby jeden człowiek mógł się wśliznąć do szczeliny, która ma niecałe 50 cm szerokości. W Krasnym Łuczu, w donieckim zagłębiu węglowym, Wasilij, Wołodia i Tatiana wygrzebują resztki węgla z dołu, który sami zrobili. Wyrywają pojedyncze grudy marnej jakości antracytu, nie dostaną za to zbyt wiele, ale chodzi przecież tylko o przetrwanie. Nic więcej. To Donbas, dokładnie w tym miejscu swój absurdalny rekord ustanawiał Aleksiej Stachanow (1906-1977), górnik wykreowany w ZSRR na prekursora ruchu nazwanego później "ruchem stachanowców". Stachanow w nocy z 30 na 31 sierpnia 1935, podczas jednej zmiany, wykonał 1.475% normy! Został po nim pomnik, pod którym fotografują się nowożeńcy. Czy bohaterów Glawoggera łączy dzisiaj jeszcze cokolwiek z dawnymi współzawodnikami pracy? Chyba tylko wódka. Radzieckiego rekordzistę przezywano przecież Stakanowem (ros. stakan - szklanka), a współcześni bohaterowie Donbasu alkoholem zapijają rozpacz. - "Jeżeli przestaniemy kraść węgiel, zwyczajnie umrzemy. Z głodu" - mówią. A jednak donieccy robotnicy częściej się uśmiechają niż narzekają. Znaleźli się w Donbasie z różnych przyczyn. Były nawet jakieś niedokończone studia w Permie, były marzenia. Zostali, bo tak się ułożyło ich życie, ale chociaż praca jest naprawdę ciężka, a zarobki marne, nie mają pretensji do losu. W końcu mogło być gorzej. Myślę, że to właśnie jedno z najciekawszych odkryć filmu Michaela Glawoggera. Globalna "czarnucha" ma wiele nieoczekiwanych kolorów. Ciężka praca może być także niekończącym się karnawałem, a złomowanie statków i wydobywanie fosforu - rodzajem modlitwy i medytacji (http://film.onet.pl/12693,70422,recenzje.html).

21.11.2009r.

Edukacja na odległość

• Edukacja na odległość określana jest także, jako: distance education, distance learning, distance teaching, edukacja na odległość, e-edukacja, edukacja telematyczna, edukacja wirtualna, edukacja zdalna, e-kształcenie, e-learning, kształcenie na odległość, kształcenie na dystans, kształcenie korespondencyjne, kształcenie przez Internet,  kształcenie zdalne, kształcenie z wykorzystaniem Internetu, e-nauczanie, nauczanie na odległość, nauczanie przez Internet, nauczanie zdalne, nauka na odległość, teaching by network, telematic education, teleteaching, wirtualna edukacja, uczenie się na odległość, uczenie się zdalne, zdalne nauczanie, zdalne uczenie się.

• Edukacja na odległość ma długie tradycje. Ta forma kształcenia znana jest od co najmniej stu lat.  Jako prekursorów kształcenia korespondencyjnego wymienia się Jamesa Stewarda oraz Isaaca Pitmana, którzy przesyłali materiały do nauki pisania na maszynie pocztą. W 1883 r. w Nowym Jorku powstał uniwersytet nauki korespondencyjnej, a w 1890 - Międzynarodowa Szkoła Korespondencyjna. 

• Według Mirosława J. Kubiaka: "Nauczanie na odległość jest to metoda prowadzenia procesu dydaktycznego w warunkach, gdy nauczyciele i uczniowie (studenci) są od siebie oddaleni (czasami znacznie) i nie znajdują się w tym samym miejscu, stosując do przekazywania informacji - oprócz tradycyjnych sposobów komunikowania się - również współczesne, bardzo nowoczesne technologie telekomunikacyjne, przesyłając: głos, obraz wideo, komputerowe dane oraz materiały drukowane. Współczesne technologie umożliwiają również bezpośredni kontakt w czasie rzeczywistym pomiędzy nauczycielem a uczniem za pomocą audio- lub wideokonferencji, niezależnie od odległości, jak ich dzieli." (Mirosław J. Kubiak: Wirtualna edukacja, s. 11. Warszawa 2000. Wydawnictwo "MIKOM"). 

Charakterystyka edukacji na odległość w Polsce

• Pierwsze tradycje związane są z artykułem Krzywickiego i (chyba Michalskiego) zamieszczonego w IV tomie „Poradnika dla samouków”.

• W 1890r. J. W. Dawid w „Przeglądzie pedagogicznym” rozpoczął druk pism metodycznych dla nauczycieli. Miały one charakter dzisiejszych poradników dla nauczycieli. Były ona także pomocą dla nauczycieli studiujących w domu pedagogikę. Te „Kursy metodyczne”, dziś wielu andragogów uważa, za początek rozwoju kształcenia korespondencyjnego w Polsce.

J. W. Dawid

• W 1916r. powstała Polska Macierz Szkolna zorganizowała kursy uzupełniające dla nauczycieli Szkół Powszechnych. Kursy te trwały do 1920r, ogółem liczyły ok. tysiąca nauczycieli. Ich celem było dokształcenie i wyrównywanie braków.

Polska Macierz Szkolna - organizacja kulturalno-oświatowa założona na terenie Królestwa Polskiego w 1906 r. na mocy reskryptu carskiego z 14 października 1905 r. zezwalającego na zakładanie prywatnych szkół z polskim językiem wykładowym jednak bez praw publicznych przez Józefa Świątkowskiego, Henryka Sienkiewicza, Antoniego Osuchowskiego i Mieczysława Brzezińskiego.

Celem organizacji było krzewienie i popieranie oświaty w duchu chrześcijańskim i narodowym poprzez zakładanie i prowadzenie instytucji wychowawczo-oświatowych; ochronek, szkół powszechnych, seminariów nauczycielskich, szkół średnich i szkół wyższych, organizowanie czytelni, bibliotek, uniwersytetów ludowych, urządzania odczytów, wykładów, pogadanek, przedstawień publicznych, wydawania i rozpowszechniania książek.

Legalna działalność trwała niespełna rok, bowiem w 1907 r. władze rosyjskie zdelegalizowały PMS, która odtąd prowadziła swe prace w konspiracji, aż do 1916 r., kiedy to niemieckie władze okupacyjne oficjalnie zezwoliły na jej reaktywację i zatwierdziły statut. 3 maja 1918 r., w całej Polsce, odbywały się zorganizowana przez Straż Kresową i Polską Macierz Szkolną manifestacja, jako zbiorowy protest społeczeństwa przeciw układom brzeskim (z lutego 1918 r.), przekazującym Chełmszczyznę i Podlasie Ukrainie. Był to; Dzień zbiorowej odpowiedzi na układy brzeskie. Np. w Chełmie wzięło udział 30 tys. manifestantów. Nieliczni w tym mieście Ukraińcy nie próbowali protestować. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. stowarzyszenie to rozszerzyło swój zasięg na Śląsk Cieszyński i województwa północno-wschodnie, gdzie działało szczególnie intensywnie.

W grudniu 1923 r. PMS wraz z Towarzystwem Szkoły Ludowej z Galicji i Towarzystwem Czytelni Ludowych działającym w województwie poznańskim i na Górnym Śląsku utworzyła Wydział Wykonawczy Polskich Towarzystw Oświatowych, który prowadził swą działalność na podstawie dyrektyw Komisji Porozumiewawczej Towarzystw, w skład której wchodzili prezesi tych organizacji i po jednym członku ich zarządów.

W połowie lat trzydziestych XX w. PMS prowadziła: 15 średnich zakładów ogólnokształcących, 18 szkół handlowych, 13 męskich szkół rzemieślniczo-przemysłowych, 10 żeńskich szkół przemysłowych, 5 dokształcających szkół zawodowych, 51 szkół powszechnych, 24 bursy, 36 ochronek oraz ok. 800 bibliotek z 434 tys. książek.

• W 1920r. Polska Macierz Szkolna powołała Uniwersytet Korespondencyjny, który spełniał rolę kursów.

• W latach 1922-1923 działały Wyższe Korespondencyjnie Kursy dla Nauczycieli Polskiej Macierzy Szkolnej, przeznaczone one były dla nauczycieli wykwalifikowanych.

• Od 1922r. uruchomiono Poradnię Samokształceniową, która pomagała samoukom w edukacji, prowadziła porady i doradzała jak się uczyć, szukać materiałów, porządkować materiał itp. Jej dorobek był prezentowany w czasopiśmie „Polska Macierz Szkolna”.

• Mniej znaczne działające w latach 1921-1922 to:

• Powszechna Szkoła Korespondencyjna „Platyn”

• Kursy Handlowe J. Sekułowicza

• „Książnica Samokształceniowa”

• Kursy Korespondencyjne „Matera”

Uczelnie korespondencyjne w okresie między wojennym

Powstały w Warszawie w latach 1924-1926 z inicjatywy społecznej i działały aż do wybuchu II wojny światowej. Były to:

• Powszechny Uniwersytet Korespondencyjny;

• Kursy rolnicze im. ST. Staszica;

• Korespondencyjne Kursy Spółdzielcze Związku Spółdzielni Spożywczej „Społem”- przeznaczone dla osób pracujących w spółdzielniach.

Szkolnictwo korespondencyjne po wojnie

Na podstawie rozporządzenia Ministra Oświaty z dn. 29. VII 1954 powstała sieć stacjonarnych kursów i szkół ogólnokształcących dla dorosłych. W latach 1945- 1946 powstała sieć stacjonarnych kursów dla dorosłych:

1. Gimnazjum i Liceum Korespondencyjne Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” w Łodzi (punkty inf. Poza Łodzią);

2. Szkoła korespondencyjna Centralnej Poradni Samokształceniowej przy Ludowym Instytucje Oświaty i Kultury;

3. Gimnazjum i Liceum Korespondencyjne Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego w Warszawie i Krakowie

4. Kursy Maturalne Narodowego Instytutu Postępu w Poznaniu.

Oprócz wyżej wymienionych swą działalność wznowiły:

1. Kursy korespondencyjne St. Staszica

2. Spółdzielcze Kursy Korespondencyjne.

Szkoły korespondencyjne po 1950 roku

Na podstawie rozporządzenia Ministra oświaty z dn. 17maja 1950r. utworzono Państwowe Ogólnokształcące Szkoły Korespondencyjne stopnia liceum.

• Szkół takich powstało 40 w miejsce dotychczasowych Central i punktów terenowych Wkrótce ich liczba wzrosła do 43.

• Szkoła Korespondencyjna stała się znaczącą Szkołą Ogólnokształcącą dla dorosłych ze wszystkimi upoważnieniami, jakie posiadały państwowe szkoły średnie ogólnokształcące.

• Od 1958 wszyscy urzędnicy musiały mieć maturę i dlatego w latach 60 liczba uczestników szkół korespondencyjnych znacznie wzrosła.

Ujęcie edukacji na odległość

Elementy edukacji na odległość (D. J. Keep)

• Oddzielenie nauczyciela od ucznia;

• Wpływ organizacji edukacyjnych;

• Wykorzystanie technicznych środków oraz druku, które łączą nauczyciela i ucznia;

• Przygotowanie komunikacji werbalnej i niewerbalnej;

• Dopuszczenie okazjonalnych bezpośrednich spotkań;

• Wprowadzenie technik i automatyzacji do przekazu edukacyjnego.

Elementy edukacji na odległość (H. Perratona)

• Zmiana roli nauczyciela;

• Równorzędność mediów;

• Możliwość łączenia i wzbogacania mediów;

• Nauczyciel to:

Nauczyciel

autor kursów egzaminator,

koordynator

prowadzący

• Potrzeba aktywnego uczenia się;

• Zapewnienie sprzężenia zwrotnego;

• Zapewnienie skutecznej i kształcącej kontroli;

Cechy edukacji na odległość

• Specjalnie przygotowane pomoce i materiały dydaktyczne;

• Odmienny sposób komunikowanie się ucznia, studenta z nauczycielem i monitorowanie przez nauczyciela procesu uczenia się, a także inne sposoby komunikowania się uczących się osób między sobą;

• Odpowiednia obsługa toku kształcenia i administrowania nim.

Modele edukacji na odległość następujące po sobie

1. Model pierwszej generacji - korespondencyjny (druk)

2. Model drugiej generacji - multimedialny (kasety + komputer)

3. Model trzeciej generacji - telenauczanie (radio, TV, tele konferencje)

4. Model czwartej generacji - nauczanie elastyczne (internet, TV cyfrowa)

5.12.2009r.

Prof. Elżbieta Zawadzka:

• Zmarła generał Elżbieta Zawadzka, legendarna kurierka Armii Krajowej, jedyna kobieta wśród cichociemnych, honorowa obywatelka Torunia. Profesor Zawadzka była też wykładowczynią Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. 

• W 1943 roku, jako emisariuszka komendanta AK udała się na misję do Sztabu Naczelnego do Londynu m.in. przez Niemcy i Francję. 

• Elżbieta Zawadzka była drugą w historii Polski kobietą ze stopniem generała. 

• Na UMK założyła zakład Andragogiki, czyli pedagogiki dorosłych. 

• Wśród wielu odznaczeń, profesor Zawadzka otrzymała Order Orła Białego i Virtuti Militari. 

• Na emeryturze kontynuowała podjęte w latach 60-tych gromadzenie materiałów historycznych do dziejów Armii Krajowej i II wojny światowej. Włączyła się do ruchu kombatanckiego "Solidarności", założyła Klub Historyczny, działający formalnie od 1987 r. przy Zrzeszeniu Kaszubsko-Pomorskim w Toruniu. Jest inicjatorką powołania w 1990 r. do życia Fundacji "Archiwum Pomorskie Armii Krajowej", a w 1996 r. Memoriału Genarał Marii Wittek.

• W marcu legendarna kurierka skończyłaby 100 lat. Wczoraj prezydent Torunia powołał komitet organizacyjny jubileuszowych obchodów. Komitet zajmie się organizacją uroczystości pogrzebowych generał Zawadzkiej.

Uniwersytet otwarty w Wielkiej Brytanii

• Powstał w 1969r.

• Pierwszy rok akademicki to lata 1970- 1971;

• Pierwsza grupa studentów liczyła 19 tyś.

• Dziś studiuje ok. 25-29 tyś.

• kształcenie otwarte to kształcenie nowoczesne przeznaczone dla osób które wcześniej nie mogły podjąć nauki.

• Kształcenie to prowadzi do uzyskania dyplomu / tytułu.

• W kształceniu otwartym są wykorzystywane główne metody kształcenia multimedialnego

• Mogą się kształcić osoby w różnym wieku, o różnym przygotowaniu do studiów, osoby które ukończyły studiów, nie posiadające matury.

• Rekrutacja jest otwarta, tzn. prowadzona w formie zapisów. W UO akceptuje się różnego rodzaju motywacje do podjęcia pracy. Wychodzi się naprzeciw zapotrzebowaniom kandydatów. Dyplom ukończenia jest równoważny każdej innej uczelni. UO są zorganizowane w taki sposób, aby zapewnić optymalny rozwój intelektualny.

• Głównym celem jest wspieranie rozwoju osobowości. Każdy może studiować to, co chce zgodnie z aspiracjami.

• Celem UO w Wielkiej Brytanii jest stworzenie możliwości uzyskania wyższego wykształcenia. Podstawowa zasada to : od kandydatów nie wymaga się formalnych kwalifikacji ( żadnych świadectw). Bariera jest jedynie dolna, granica wieku, kiedyś 21, dziś 18 lat.

• Struktura osób:

• Najliczniejszą grupę stanowią pracownicy placówek oświatowych - 38%

• Robotnicy i rolnicy - 30%

• Ludzi wolnych zawodów - 13%

• Gospodynie domowe - 11%

• Emeryci - 5%

• Inni - 3%

• Kursy przygotowawcze , które są dla osób podejmujących studia, ludzie uświadamiają sobie czy poradzą sobie na studiach. Studia są organizowane; w lecie jest szkoła rezydendialna. W UO można uzyskać odpowiednik licencjata i mgr. Każda osoba wybiera sobie kursy, które chce studiować (wybór jest dobrowolny). Co roku otrzymuje się informator dla studentów (syllabus), w ciągu roku można wybrać nie więcej niż 2 kredyty lub 4 półkredyty. Brytyjski UO prowadzi zajęcia w 29 ośrodkach konsultacyjnych w wielu krajach ( regionalne ośrodki). Kursy są stopniowane ze względu na trudność, realizacja programu oparta jest o system kredytów. 1 kurs bloku tematycznego = jeden kredyt.

• Aby uzyskać licencjata należy mieć ukończonych 6 kredytów , mgr-8 kredytów. Jest możliwość studiowania na 50 kierunkach (w. Brytania).

• Obecnie studiuje około 200 tys. Osób. Jest 6 wydziałów. Promocję uzyskuje ok. 70% osób. 30% odpada.

• Organizacja na UO: Każda otrzymuje zestaw literatury z testem sprawdzającym. 1 Kredyt (rok) kosztuje 360£. Średni wiek w UO to 40 lat.

• Na bazie UO bazuje wiele innych Uniwersytetów np. Niemcy, Japonia, Szwecja , Nigeria, Korsyka

• U.O. działa poza granicami Wielkiej Brytanii. Ośrodków konsultacyjnych jest 46 w 17 krajach. Są to: Austria, Belgia; Dania, Finlandia, Szwecja, Francja, Gracja, Hiszpania, Niemcy, Portugalia, Słowenia, Szwajcaria i in.

Tutor:

- osoba pomagająca dobrać kursy;

- nauczyciel kierujący studentem;

- osoba opiekująca się studentem i śledząca jego postępy;

- ostrzega ona potrzeby i trudności studenta;

- każdy student ma przypisanego tutora;

- zadaniem ośrodków lokalnych jest zorganizowanie studentowi spotkań z tutorem.

Elementy procesu dydaktycznego na U.O.

1. Materiały do studiowania, kursów (podręczniki, zeszyty ćwiczeń) - dostępne są w różnych wersjach w zależności od potrzeb uczących się osób;

2. Pakiety do studiowania - opracowane i przygotowane do osób, które nie koniecznie zdobytą za ich pośrednictwem wiedzę chcą potwierdzić dyplomem, czy certyfikatem. Mają one bardzo szeroki zakres, mogą służyć także nauczycielom, jako scenariusze zajęć.

3. Programy telewizyjne i radiowe - najczęściej są to programy BBC, które dostępne są jako programy tv(emitowane rano, wieczorem +powtórki) lub na CD lub DVD.

4. Wykorzystywanie komputerów - coraz częściej wymagana jest znajomość i umiejętność korzystania z komputera i Internetu. Często organizowane są kursy komputerowe, na Krych osoby chcące studiować na U.O. uczą się obsługi komputera. U. O. wypożycza także komputery studentom.

5. Szkoły rezydencjalne - letnie szkoły rezydencjalne służą przede wszystkim do bezpośrednich kontaktów studentów z wykładowcami, wyjaśnieniu trudności. Zajęcia są obowiązkowe, odbywają się w ośrodkach regionalnych lub innych uczelniach angielskich. U. O. przywiązuje dużą wagę do tych spotkań. Czesne uwzględnia ów wyjazd. Ich znaczenie polega na tym, iż dają one uczestnikowi możliwość intensywnych zajęć, skupienia się tylko na nauce. Umożliwiają integrację, dzielenie się spostrzeżeniami i przemyśleniami, aktywnego uczestnictwa i wykonywanie zadań praktycznych istotnych z punktu widzenie wykształcenia.

6. Doradztwo, konsultacje i grupowe korepetycje - oferta skierowana jest przez uczenie dla studentów, zajęcia nie są obowiązkowe, studenci mają możliwość spotkania się z tutorem. Studenci podzieleni są na grupy w zależności od adresu i kursu, Grupą opiekuje się tutor. Spotkania z nim, jak i prowadzącym zajęcia i specjalistą z danego przedmiotu odbywają się w centrach regionalnych, najczęściej w weekendy.

7. Nieformalne grupy studenckie - sami studenci tworzą nieformalne grupy. Często powstają ze względu na zainteresowania a ich członkowie wzajemnie się wspierają i pomagają sobie.

8. Proces oceniania - opracowany i opisany sposób oceniania studentów, ich wiedzy i postępów w edukacji. Na wyniki wpływa: ocena semestralna i ocena z egzaminu.

9. Kursy podstawowe - U.O. prowadzi tzw. kursy przygotowawcze, które przygotowują kandydata na studenta do studiowania. Dają szansę sprawdzenia czy taka forma nauki sprawdzi się u danego studenta w metodzie i metodyce.

10. Dyplomy:

1. studia przeddyplomowe - przygotowujące

2. studia dyplomowe - licencjat aż 6 lat !!!! (aby zdać trzeba zliczyć 360 pt. a 60pt ma 1 przedmiot, którego nauka trwa 1 rok!!!)

3. studia podyplomowe - mgr. - 2 lata

Polska

Koncepcja UO pojawiła się w latach 80-tych. Wolny Uniwersytet Polski im. S. Staszica , Telewizyjny Uniwersytet Otwarty - idea kształcenia na poziomie wyższym z udziałem TV.

1996 - fundacja upowszechnia nauki podjęła próbę utworzenia UO.

Projekt Uniwersytetu zakłada, że:

• Podstawowym nośnikiem będzie przekaz telewizyjny

• Proces dydaktyczny będzie wspierany przez literaturę ( tradycyjnie)

• Wymiana pomiędzy nauczycielem i uczniem /studentem

• Dyplomy powinny być firmowane

• Studia odpłatne, czesne niezbyt wysokie

• TV przyjmuje bierną postawę wobec całej sprawy

• Nie chce się włączać w proces TV prywatnych

Edukacja dorosłych za granicą Australia

Szkolnictwo australijskie obejmuje 10 tys. Szkół

• 660 instytucji szkolnictwa zawodowego

• 39 uniwersytetów

• sieć szkół ponadpodstawowych dla dorosłych mogących zdobywać wiedzę przez całe życie

Trzy szkoły nauczania

• Nauczanie podstawowe

• Nauczanie szkolne

• Nauczanie trzeciego stopnia ( zawodowe akademickie)

Piony kształcenia w kształceniu podstawowym i średnim

• państwowy

• kościelny

• prywatny

Kształcenie trzeciego stopnia

• kształcenie zawodowe - Vet Edukacja zawodowa i szkolna pomiędzy szkolnictwem średnim i wyższym

• kształcenie akademickie - uniwersytety , szkoły wyższe

• Sektor nauczania Vet w zakresie kompetencji i ofert kształcenia funkcjonuje w ramach Narodowej Struktury Szkoleń

• duża płynność przechodzenia z jednej szkoły do drugiej

Uzyskanie dyplomów

Skład Vet wchodzą

• szkoły państwowe tworzące system instytutów TAFE, dają świadectwa wyższe w całej Australii

• prywatne Collage

Skala Edukacji dorosłych

• Co roku z oferty Vet korzysta 1,7 ml Australijczyków, obcokrajowców 98 tys na kursach Vet, 170 tys zorganizowanych studentów

Proces uzyskania kwalifikacji

• Powszechny i prosty

• otwarty na między państwowym porozumieniu

• system kwalifikacji umiejętności na najwyższy poziomie

• system ten łączy umiejętności szkoleń, zawodowe i uniwersyteckie

• pozwala na przechodzenie z jednego poziomu nauki na drugi

Edukacja całożyciowa

Z kształcenia ustawicznego w formie formalnej skorzystało 4,2 mln 38% osób w wieku 25-65, z edukacji nieformalnej 74% Australijczyków.

Warunki sprzyjające edukacji na odległość . Państwo dąży do skoordynowania działań zmierzających do upowszechnienia edukacji na odległość już w przedszkolu i szkole średniej

• unormowania prawne

• zainteresowanie władz oświatowych

• długoletnie doświadczenia

Modele edukacji na odległość:

1. Korespondencyjny - opart na materiałach drugorzędnych

2. wielomodułowy - audio,video, komputer

3. telenauczanie - telekonferencje , videokonferencje

4. nauczanie elastyczne - publikacje na płytach CD, Internet

Zasady w edukacji na odległość:

• uczenie się zespołowe

• świadomość ograniczeń komunikacją elektroniczną i prace nad nimi

• stymulacja motywująca uczących się

• uwzględnione kwestie oceny

Edukacja na odległość (EdNA)(sieć Edukacyjna Australii - jest źródłem materiałów analiz oraz usług szkoleniowych i edukacyjnych

E- portfoolio - sposób kształcenia dorosłych

Edukacja dorosłych w Indiach

Wykształcenie

Poziom wykształcenia w Indiach jest silnie zróżnicowany regionalnie i pomiędzy grupami religijnymi. Najwięcej osób z wysokim wykształceniem jest w Kreali, Goa i wielkich aglomeracjach miejskich. Najwięcej ludzi pracuje w sektorze rolnictwa bo aż 60% . Udział rolnictwa PKB Indii wynosi 20%. W przemyśle pracuje 12% siły roboczej. Najdynamiczniej rozwija się sektor usług , który zatrudnia 28% siły roboczej i jego udział w PBK Indii wynosi 60 %, Bezrobocie w Indiach wynosi 8%.. W Indiach istnieją dwa modele małżeństwa : płónocno-indyjski w którym mężczyzna nie może poślubić bliskiej krewnej ( np. Kuzynki) drugi model południowo - indyjski w którym jest przyzwolenie na poślubienie bliskiej krewnej,

ETYKIETA

Indusi są bardzo gościnni , nawet jeśli goszczą u siebie biednych krewnych., wobec mężczyzn przybiera się postawę szacunku, to kobiety przyjmują taką postawę , szacunek też jest przeznaczony duchownym . Narodowym sportem jest hokej na trawie , oraz krykiet.

Struktura etniczna:

• hindusi 38%

• talugowie 7%

• bengalowie 7%

• marathowie 7%

• tamilowie 6%

• gudżarati 4%

• inni

Religie :

80% to wyznawczy hinduizmu

13% muzułmanie

pozostałe : chrześcijanie 2%, sikhowie 1,9%, buddyzm 2,8%, dzinizm 0,4%

Języki:

. Rodzina indoeuropejska Rodzina drawidyjska

Oficjalnym językiem jest Hindii, drugim bengalski, angielski w wyższych urzędach ,

Edukacja przez całe życie

Przed edukacjami wspierającymi edukację niepiśmiennych takich jak np. Narodowa Misja do Spraw Piśmiennictwa (National Literacy Mission) stanęło wyzwanie stworzenia systemu kształcenia ustawicznego, które mają inicjować masowe kampanie zwalczania analfabetyzmu.

Założenia edukacji ustawicznej

• nauka pisania i czytania, promowania dalszej nauki oraz kształcenia ustawicznego, postrzegane jako trwały i spójny proces nauczania

• stworzenie rozwojowych i alternatywnych struktur kształcenia ustawicznego

• inicjatywy edukacyjne odpowiadające potrzebom wszystkich grup społecznych

• nauczanie rozumiane nie tylko jako nauka alfabetu, lecz jako rozwój wszystkich aspektów ludzkich możliwości

• zapewnienie infrastruktury dla powstających inicjatyw po przez reakcję na społeczną i ekonomiczną sytuację społeczności.

Świadomościowy wymiar edukacji:

• Edukacja to sposób na podniesienia jakości ich życia i wykorzystania wiedzy w życiu codziennym , czyniąc ją bardziej znaczącą i satysfakcjonującą

• głównym elementem wdrażania programów kształcenia ustawicznego w Indiach jest powołanie Ośrodków Kształcenia Ustawicznego oraz Naczelnych Ośrodków Kształcenia Ustawicznego. Ośrodki te dostosowują swe działania do specyfiki konkretnego obszaru i społeczności lokalnej

• jeden Ośrodek Kształcenia Ustawicznego przewidziany jest na jedną wioskę i powinien zaspokoić potrzeby 1500- 2000 obywateli. Dziesięć takich ośrodków tworzy wspólną grupę z jednym funkcjonującym Naczelnym Ośrodkiem

Ośrodki pełnią funkcję:

• biblioteki , czytelni

• centrum nauki, kształcenia ustawicznego

• centrum szkolenia zawodowego

• ośrodek wspomagający działanie innych placówek rozwojowych

• miejsce dyskusji, wymiany pomysłów, rozwiązywania problemów

• punktu informacyjnego dla społeczności lokalnej

• centrum kulturalnego

• ośrodka sportu i rekreacji

Zadania ośrodków:

• Tworzone we współpracy z lokalną społecznością , a ich program ma zaspokoić jej potrzeby

• położony został w nich nacisk na naukę pisania i czytania dla osób niepiśmiennych ich propedeutyka kształcenia, identyfikacje grup docelowych oraz tworzenia przyjaznego środowiska edukacyjnego

• realizacji działań dzięki zaangażowaniu organizacji pozarządowych, wolontariuszy i pracowników społecznych.

Uniwersytet Otwarty im Indri Gandhi

Uniwersytet Otwarty im. Inrdri Gandhi założony został w 1985 na mocy rozporządzenia Parlamentu w celu wprowadzenia i promocji systemu uniwersytetu otwartego oraz kształcenia zdalnego w Indiach. Głównym Celem uniwersytetu jest zwiększenie dostępności kształcenia . W roku 2005 oferował on101 programów łącznie 360 studentom

Placówki dla studentów obejmują 48 ośrodków

• programy uniwersyteckie nadawane są na specjalnym kanale edukacyjnym ( Gyan Doushan)

• Z inicjatywy stacji radiowej Gayan Vami FM Uniwersyteckich 17 stacji radiowych

• Obecnie IGNOU nawiązał współpracę z instytucjami edukacyjnymi w 35 krajach

• za koordynację i utrzymanie standardów kształcenia ustawicznego oraz zdalnego w Indiach odpowiedzialna jest Rada Kształcenia Zdalnego

• Uniwersytet opracował i wdrożył wysokiej jakości programy studiów w dziedzinie nauk humanistycznych , ścisłych , społecznych, a także studiów zawodowych z zakresu informatyki, edukacji, inżynierii , zarządzania , pielęgniarstwa czy turystyki

• większość programów uniwersyteckich umożliwia zdobycie certyfikatów, yplomów naukowych

Liczba studentów z roku na rok rznie 1987 - 4000, 1998- 160 tys, obecnie 1.311.145

Studenci:

• Studenci są bardzo zróżnicowani pod względem demograficznym i geograficznym

• przygotowana jest również oferta zajęć kompensacyjno - korekcyjnych przeznaczonych dla studentów z niepowodzeniami edukacyjnymi i problemem wieloroczności. Większość z nich nie posiada kwalifikacji , które mogą być niezbędne do rozpoczęcia wyższych studiów, a zajęcia te są jedyną formą nadrobienia zaległości edukacyjnych , z tego systemu korzysta wielu studentów ograniczonych finansowo.

• Zdecydowanie większość z tych studentów pochodzi z grup bardzo niskich dochodach

• Większość studentów dopiero rozpoczyna karierę zawodową dążąc do podniesienia kwalifikacji

Rada kształcenia zdalnego, Instytucja która koordynuje , nadzoruje , zapewnia wsparcie finansowe by ośrodki były dobrze wyposażone, czuwa nad przebiegiem edukacji na odległość. Specyfika kształcenia na odległość :

• programy i kursy prowadzone przez uniwersytety otwarte w Indiach z założenia mają odpowiadać potrzebom społeczeństwa i rynku pracy

• większość programów znacznie się różni

• różnicowanie oferty kursów opartych o programy multimedialne

• programy oferowane przez IGNOU zyskują międzynarodowe uznanie

Satelita Edu Sat.

• Wspólny projekt ministerstwa Rozwoju Zasobów Ludzkich m IGNOU oraz Departament do spraw przestrzeni kosmicznej Indii

• Główny cel projektu stworzenie technologi satelitarnej opartej na interaktywnym systemie systemie kształcenia

• projekt ten odzwierciedla zaangażowanie Indii w wykorzystanie technologi kosmicznych do celów rozwoju kraju , szczególni kształcenia obywateli z najbardziej odległych wiejskich regionów.

Jako forma nauczania

Jako forma uczenia się

5

---