Telewizja
[edytuj]
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Odbiornik telewizyjny z anteną
Odbiornik telewizyjny z anteną
ARD w Berlinie
ARD w Berlinie
Telewizja - dziedzina telekomunikacji przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.
Pierwsza transmisja telewizyjna z Londynu do Nowego Jorku odbyła się 28 stycznia 1928 roku. W dniu 3 lipca 1928 roku w Londynie odbyła się transmisja telewizyjna w kolorze.
Spis treści
[ukryj]
* 1 Telektroskop
* 2 Niektóre telewizje publiczne
* 3 Oznaczenia programów w TVP
o 3.1 Dawne
o 3.2 Dzisiejsze
* 4 Zagrożenia
* 5 Zobacz też
Telektroskop [edytuj]
Wynalazek telektroskopu (telewizji) - aparatu do reprodukowania obrazów na odległość za pośrednictwem elektryczności opatentowany został przez Jana Szczepanika, (nauczyciela z okolic Krosna) w Wielkiej Brytanii w 1897 oraz w Stanach Zjednoczonych rok później.
Działanie telektroskopu (według opisu ZSP1 w Krośnie) jest proste;
* Wykorzystując fizjologiczną właściwość oka ludzkiego, przez krótkotrwałą projekcję szybko po sobie następujących punktów można uzyskać wrażenie całości obrazu.
* Analiza obrazu przesyłanego telewizyjnie jest to rozbicie go na punkty i ponowne połączenie jego elementów.
* Transponowanie wartości świetlnych tych punktów na wartości elektryczne łatwe do transmisji i odwrotne postępowanie w urządzeniu odbiorczym.
* Konieczność utrzymywania ścisłej synchronizacji między stacją nadawczą i odbiorczą.
* Nowy zupełnie sposób sterowania promieniem świetlnym poprzez wychylanie go w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach. Przypomina to zjawiska w lampie oscyloskopowej gdzie strumień elektronów wychylany jest przy pomocy pola elektrostatycznego lub magnetycznego.
* Powiązanie transmisji obrazu z dźwiękiem. Obecnie obok internetu - jeden z najpopularniejszych środków masowego przekazu.
Niektóre telewizje publiczne [edytuj]
* RÚV - Islandia
* BBC - Wielka Brytania
* TVE - Hiszpania
* ARD/ZDF - Niemcy
* TVP - Polska
* RTR - Rosja
* ČT - Czechy
* STV - Słowacja
* ORF - Austria
* TVR - Rumunia
* RTSh - Albania
* CCTV - Chiny
* NHK - Japonia
* France Télévisions - Francja
* RAI - Włochy
* SRG SSR Idée Suisse - Szwajcaria
Oznaczenia programów w TVP [edytuj]
Zobacz więcej w osobnym artykule: System ocen programów telewizyjnych w Polsce.
znaki wprowadzone od 2005 r.
znaki wprowadzone od 2005 r.
Podczas emisji swych programów polskie stacje TV zobowiązane są do umieszczania na ekranie dodatkowych symboli dotyczących ograniczeń wiekowych danej audycji.
Dawne [edytuj]
* trójkąt wpisany w żółte koło - za zgodą rodziców
* kwadrat wpisany w czerwone koło- tylko od osiemnastu lat
* zielony okrąg - bez ograniczeń wiekowych
KRRiT nie wprowadzała nakazu, aby przez cały czas trwania programu znak był emitowany.
Dzisiejsze [edytuj]
* żółty trójkąt z liczbą 7, 12 lub 16 w środku - oznaczenie minimalnego wieku widza
* czerwone koło - program tylko dla pełnoletnich (Od 18 lat)
* zielone koło - bez ograniczeń wiekowych
Zagrożenia [edytuj]
W związku z rosnącą rolą telewizji w życiu współczesnej rodziny i społeczeństwa coraz więcej ustawodawców, naukowców i rodziców sprzeciwia się bezkrytycznej akceptacji telewizji jako środka masowego przekazu. Narodowy Instytut Mediów i Rodziny (organizacja pozarządowa w USA) wskazuje, że amerykańskie dzieci oglądają telewizję średnio 15 godzin w tygodniu, co negatywnie wpływa na ich edukację i dorastanie. W 1991 rząd Szwecji wprowadził całkowity zakaz emitowania reklam skierowanych do dzieci poniżej 12. roku życia.
Artykuł z Scientific American z 2002 zwrócił uwagę na fakt, iż wynikające z wewnętrznego przymusu oglądanie telewizji nie różni się od innych form uzależnienia. Potwierdzają to doniesienia o syndromach wycofania w rodzinach zmuszonych przez okoliczności do zaprzestania oglądania telewizji.
Badania w Nowej Zelandii obejmujące 1000 osób (dzieci i młodzież do 26. roku życia) dowiodły, że "oglądanie telewizji w dzieciństwie i okresie dojrzewania wiąże się ze słabymi osiągnięciami edukacyjnymi w okresie do 26. roku życia". Innymi słowy, im więcej dziecko ogląda telewizję, tym mniej prawdopodobne jest, że ukończy szkołę i podejmie studia.
Na Islandii czas nadawania telewizji był ograniczony do 1984 - w tym okresie żadne programy nie były emitowane w czwartki lub podczas całego lipca.
Krytycy telewizji wskazują na jej wybiórczość, brak rzeczywistego pluralizmu idei (wynikający z wysokich kosztów, jakie trzeba ponieść, by założyć i prowadzić stację), schlebianie niskim gustom, niszczenie asertywności i oddziaływanie na zanik więzi społecznych. Zachęcają do ograniczenia oglądania telewizji i uświadamiają wpływ, jaki ma (m.in. w postaci reklam) na społeczeństwo, zwłaszcza na dzieci.
Telewizja Polska S.A. (oficjalny skrót TVP SA, do 23 marca 1992 TP) - spółka Skarbu Państwa (spółka akcyjna), z mocy prawa jedyny nadawca telewizji publicznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Spis treści
[ukryj]
* 1 Początki
* 2 Okres jednego programu
* 3 Dwa programy
* 4 Struktura
* 5 Programy telewizji polskiej
* 6 Po przemianach
o 6.1 Kalendarium TVP
o 6.2 Władze TVP
* 7 Ważniejsze postacie z historii Telewizji Polskiej do 1982
o 7.1 Dziennikarze, komentatorzy, prezenterzy, spikerzy
o 7.2 Scenarzyści, reżyserzy spektakli teatralnych i programów telewizyjnych
o 7.3 Scenografowie
* 8 Ważniejsze postacie z historii Telewizji Polskiej po 1982
o 8.1 Seriale telewizyjne (alfabetycznie)
o 8.2 Filmy fabularne (alfabetycznie)
* 9 Obecna struktura spółki
o 9.1 Programy, czyli "anteny"
o 9.2 Jednostki pomocnicze
* 10 Zobacz też
* 11 Przypisy
* 12 Linki zewnętrzne
Początki [edytuj]
Samochód transmisyjny TVP
Samochód transmisyjny TVP
Andrzej Urbański jest obecnym prezesem TVP
Andrzej Urbański jest obecnym prezesem TVP
Pierwsze prace nad uruchomieniem stacji telewizyjnej w Polsce rozpoczęły się w 1935 w warszawskim Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym oraz Polskim Radiu. Eksperymentalna stacja rozpoczęła nadawanie próbnego programu w 1937, a jej kierownikiem został Władysław Cetner, była to telewizja mechaniczna nadająca w standardzie 120 linii, nadawano m.in. film z telekina Barbara Radziwiłłówna z Jadwigą Smosarską w roli głównej, w tym czasie trwały prace nad telewizją elektroniczną 343-liniową. Rozwój prac badawczych nad telewizją, które były bardzo zaawansowane (przewidywane uruchomienie stałego programu - rok 1940), przerwał wybuch II wojny światowej. Do prac nad polską telewizją powrócono w roku 1947. Prace w Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym (później Instytucie Łączności) prowadzone były pod kierownictwem Janusza Groszkowskiego i Lesława Kędzierskiego. W 1952 przy ul. Ratuszowej 11 w Warszawie powstało doświadczalne studio, powołano też pierwszy zespół programu telewizji. Pierwszy program został wyemitowany 25 października 1952 roku o godz. 19:00 (w przeddzień wyborów do Sejmu). Wówczas z Instytutu Łączności nadano 30-minutowy program muzyczno-baletowy, który był odbierany na 24 odbiornikach rozmieszczonych w klubach i świetlicach.[1]
Trzy miesiące później - 23 stycznia 1953 - zainicjowano regularną emisję programu polskiej telewizji (pół godziny raz na tydzień). Po roku - 22 stycznia 1954 - uruchomiono Doświadczalny Ośrodek Telewizyjny z własnym zespołem dziennikarskim - to już z budynku przy placu Powstańców Warszawy 7 specjalnie na potrzeby nowo powstającej instytucji odbudowanym i powiększonym po zniszczeniach wojennych dawnym banku. Program ośrodka emitowano początkowo raz w tygodniu, a od 1 listopada 1955 - trzy razy. Dopiero rozpoczęcie emisji przez Warszawski Ośrodek Telewizyjny 30 kwietnia 1956 umożliwiło dostęp do programów TV większej grupie odbiorców. Zasięg stacji wynosił ok. 55 kilometrów. WOT emitował program 5 razy w tygodniu. 1 maja 1956 pracę rozpoczyna Telewizyjny Ośrodek Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną na Pałacu Kultury i Nauki. Wysokość masztu sięgała 227 metrów.
Okres jednego programu [edytuj]
Prawdziwym początkiem Telewizji Polskiej było stworzenie 1 lipca 1958 Zespołu Programu Telewizyjnego przy Polskim Radiu. W dwa lata później (8 grudnia 1960) powołano Komitet ds. Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" (patrz: "Radiokomitet"). Od tego czasu Polskie Radio i TVP miały równorzędny status. Pierwszym szefem Radiokomitetu (stanowisko równorzędne z ministrem) został Włodzimierz Sokorski (szefowie pionów radia i telewizji posiadali rangę wiceministrów). 1 lutego 1961 ruszyła codzienna emisja programu telewizyjnego. Na przełomie lat 50. i 60. powstało siedem ośrodków regionalnych TVP (dysponujących własnymi studiami) w:
* Łodzi (22 lutego 1956) - TVP Łódź
* Poznaniu (1 maja 1957) - TVP Poznań
* Katowicach (3 grudnia 1957) - TVP Katowice
* Wrocławiu (1 lutego 1958) - TVP Wrocław
* Gdańsku (10 lutego 1959) - TVP Gdańsk
* Szczecinie (1 maja 1960) - TVP Szczecin
* Krakowie (4 czerwca 1961) - TVP Kraków
18 lipca 1969 oddano do użytku Centrum Radiowo-Telewizyjne w Warszawie przy ul. Woronicza (do dziś siedziba TVP). W celu ich stworzenia poniesiono duże nakłady finansowe, zaś technikom udało się też skompletować wysokiej klasy sprzęt telewizyjny.
Dwa programy [edytuj]
2 października 1970 uroczyście uruchomiono drugi ogólnopolski program telewizyjny. TVP2 od początku swego istnienia skupiała się głównie na programach kulturalnych i rozrywkowych (m.in. Studio 2). Otwarcie Polski na zachód - charakterystyczne dla epoki Gierka - pozwoliło na dostęp polskiej telewizji do nowoczesnych technologii z wolnego świata. Pierwszym efektem współpracy było nadanie 16 marca 1971 pierwszego programu w kolorze przy użyciu francuskiego systemu SECAM. Z czasem był to standard przyjęty we wszystkich krajach demokracji ludowej. Początkowo transmisje kolorowe nadawane były raz w tygodniu, od 6 grudnia 1971 codziennie w kolorze pojawiała się transmisja z obrad zjazdu PZPR. Większość mieszkańców PRL nie była w stanie oglądać kolorowej telewizji, gdyż nie posiadała odpowiednich odbiorników. 1 listopada 1975 w Psarach-Kątach (Góry Świętokrzyskie) zbudowano naziemną stację łączności satelitarnej, która znacznie poszerzyła możliwości nadawcze TVP.
Po długim czasie przerwy w tworzeniu nowych ośrodków telewizyjnych w 1985 powstał lokalny oddział telewizyjny w Lublinie - TVP Lublin (dawniej TVP3 Lublin).
Struktura [edytuj]
Dzień Otwarty TVP, 9 września 2007
Dzień Otwarty TVP, 9 września 2007
Struktura organizacyjna Telewizji Polskiej ulegała ciągłym zmianom. Na samym początku cały zespół programu telewizyjnego tworzył jedną, wydzieloną redakcję w Radiokomitecie. W 1958 przekształciła się ona w Zespół Programu Telewizyjnego, którego pierwszym szefem został Jerzy Pański. Stopniowo utrwaliła się struktura, która w momencie wprowadzenia stanu wojennego wyglądała następująco:
* Zespół Programu Telewizyjnego (z wiceprzewodniczącym Komitetu ds. Radia i Telewizji, jako szefem), dzielący się na:
o Program I;
o Program II;
o Program III - regionalny (w Warszawie: Warszawski Ośrodek Telewizyjny).
Ich prace koordynowała (tj.: ustalała ramówkę, przyjmowała programy na antenę, organizowała emisję i nadzorowała jej bieżący przebieg) Naczelna Redakcja Programowa (dyrektorem programowym i redaktorem naczelnym był Włodzimierz Grzelak). Programy I i II nie miały wyodrębnionych kierownictw.
Na rzecz programów I i II audycje telewizyjne programowały, produkowały oraz proponowały do emisji Naczelne Redakcje (merytoryczne):
* Dziennika Telewizyjnego,
* Publicystyki,
* Publicystyki Międzynarodowej,
* Publicystyki o Krajach Socjalistycznych,
* Dziecięco-Młodzieżowa (Telewizja Młodych, Telewizja Dziewcząt i Chłopców - dla dzieci starszych i Telewizja Najmłodszych),
* Oświatowa i Popularnonaukowa,
* Kulturalna,
* Rozrywkowa,
* Filmowa,
* Muzyczna,
* Sportowa,
* Rolna,
* Wojskowa,
* Programów Zleconych.
W ramach Naczelnej Redakcji Publicystyki działało stworzone przez Mariusza Waltera - i posiadające znaczną autonomię - Studio 2. Naczelne redakcje dzieliły się z kolei na redakcje z kierownikami redakcji na czele; np. redakcja programów szkolnych czy redakcja kursów językowych działały w ramach Naczelnej Redakcji Programów Oświatowych i Popularnonaukowych.
W ramach Zespołu Programu Telewizyjnego działały także różne jednostki usługowe, pomocnicze i techniczne: Biuro Emisji, Dział Scenografii (zarządzany przez Xymenę Zaniewską), Zakład Produkcji Filmów Telewizyjnych (POLTEL), zakład transportu, dział finansów i księgowości, zespół produkcyjny, biuro kadr i szkolenia, wewnętrzna służba zdrowia.
Pod koniec sprawowania władzy w Radiokomitecie przez Macieja Szczepańskiego powołano w strukturze Zespołu Programu Telewizyjnego dwa wysokie stanowiska decyzyjne: Dyrektora Generalnego ds. Politycznych (Stanisław Cześnin) i Dyrektora Generalnego ds. Kultury (Janusz Rolicki). Nadzorowali oni bezpośrednio pracę podporządkowanych im Naczelnych Redakcji.
Główną cechą organizacyjną ówczesnej telewizji było to, że nie istniał wtedy system producentów zewnętrznych. Programów nie kupowano, ale produkowano wyłącznie we własnym zakresie i własnymi siłami, w pełni wykorzystując posiadany ogromny potencjał produkcyjno-techniczny, bardzo unowocześniony w związku z pierwszą wizytą w Polsce Jana Pawła II.
Radio publiczne
"Tu próbna stacja radionadawcza Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego w Warszawie" - tymi słowami, wypowiedzianymi przez dyrektora PTR Romana Rudniewskiego, 1 lutego 1925 roku rozpoczęła działalność polska radiofonia. Dziś radio publiczne w Polsce to cztery programy ogólnopolskie, 17 lokalnych rozgłośni publicznych Polskiego Radia, Radio Polonia - radio dla zagranicy i tematyczny kanał Radio Parlament. Radio publiczne (www.radio.com.pl) spełnia w Polsce misję informacyjną, rozrywkową i edukacyjną. Zgodnie z ustawą o radiofonii 1/3 nadawanego przez nie programu musi być polską produkcją - od muzyki poprzez reportaże do słuchowisk literackich. Najwyższy profesjonalny poziom prezentują realizacje Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia oraz Teatru Polskiego Radia. Twórcy reportaży zdobywali wielokrotnie prestiżowe nagrody Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Radiowej i Telewizyjnej PRIX ITALIA we Włoszech oraz Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Multimedialnych PREMIOS ONDAS w Hiszpanii. Teatr Polskiego Radia kontynuuje i rozwija wieloletnią tradycję radia artystycznego w Polsce.
Jeden z najpopularniejszych programów radiowych w Polsce to Pierwszy Program Polskiego Radia. Program jest adresowany do szerokiego grona słuchaczy. Najbardziej znane audycje radiowej Jedynki to poranne Sygnały dnia i nadawane podczas wakacji Lato z Radiem. W 2002 roku Lato z Radiem obchodziło jubileusz 30-lecia. Od kilku lat organizowana jest trasa koncertowa Lata z Radiem. Jedynka emituje także najdłuższą na świecie powieść radiową Rodzina Matysiaków - pierwszy odcinek audycji nadany został w grudniu 1956 roku.
Drugi Program Polskiego Radia to "radio kulturalne". Tego, co można usłyszeć na antenie Dwójki nie ma w żadnej innej polskiej stacji radiowej. Dwójka jest fenomenem na skalę europejską, realizując program związany z wysoką kulturą muzyczną i literacką. Bardzo dużo miejsca w Dwójce zajmują muzyka klasyczna i jazz, w tym unikatowe nagrania nieosiągalne na płytach. Dzięki Dwójce słuchacze mogą gościć w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata, gdzie rozbrzmiewa muzyka w najlepszych wykonaniach - w londyńskim Promsy czy na festiwalu w Salzburgu. W programie transmitowane są między innymi koncerty Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, z którym od początku jego istnienia radiowa Dwójka jest mocno związana. Dwójka prezentuje audycje poetyckie oraz słuchowiska i realizacje Teatru Polskiego Radia. Popularyzuje polską literaturę, film i muzykę klasyczną. Na jej antenie dyskutuje się o ważnych wydarzeniach w życiu kulturalnym Polski i świata. Słuchacze Dwójki stanowią wyjątkowe audytorium o bardzo wysokich wymaganiach.
to "radio kulturalne". Tego, co można usłyszeć na antenie Dwójki nie ma w żadnej innej polskiej stacji radiowej. Dwójka jest fenomenem na skalę europejską, realizując program związany z wysoką kulturą muzyczną i literacką. Bardzo dużo miejsca w Dwójce zajmują muzyka klasyczna i jazz, w tym unikatowe nagrania nieosiągalne na płytach. Dzięki Dwójce słuchacze mogą gościć w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata, gdzie rozbrzmiewa muzyka w najlepszych wykonaniach - w londyńskim Promsy czy na festiwalu w Salzburgu. W programie transmitowane są między innymi koncerty Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, z którym od początku jego istnienia radiowa Dwójka jest mocno związana. Dwójka prezentuje audycje poetyckie oraz słuchowiska i realizacje Teatru Polskiego Radia. Popularyzuje polską literaturę, film i muzykę klasyczną. Na jej antenie dyskutuje się o ważnych wydarzeniach w życiu kulturalnym Polski i świata. Słuchacze Dwójki stanowią wyjątkowe audytorium o bardzo wysokich wymaganiach.
Bardzo ciekawym programem Polskiego Radia jest Program 3. Trójka słynie z dynamicznych informacji, publicystyki, reportaży i dobrej muzyki. Tworzący program dziennikarze w dużej części są związani z Trójką od początku jej działalności, czyli od czterdziestu lat. Wielu z nich, tak jak Piotr Kaczkowski czy Marek Niedźwiecki, to ludzie-instytucje. Zapraszamy do Trójki, sztandarowa pozycja programu, była pierwszą audycją w polskim radio nadawaną na żywo i z udziałem słuchaczy. Inne znane audycje to Puls Trójki, Salon polityczny Trójki oraz Lista przebojów.
Czwarty program ogólnopolski Polskiego Radia to Radio BIS. Jest to jedyny w Polsce program poznawczo - edukacyjny. Radio Bis stawia sobie za cel dotrzeć do najmłodszych i obudzić w nich ciekawość świata, nie tracąc jednocześnie kontaktu z dorosłymi słuchaczami, zainteresowanymi pogłębieniem wiedzy. Dużo miejsca w programie poświęca się literaturze, historii i sztuce. Codziennie na antenie BIS-a można uczyć się języka angielskiego, niemieckiego i francuskiego.
Radio Polonia to Program dla Zagranicy Polskiego Radia. Pierwsze stałe audycje dla Polonii ukazały się na antenie Polskiego Radia w 1936 roku. Od zakończenia wojny aż do upadku komunizmu program był elementem komunistycznej propagandy. Razem z przemianami demokratycznymi w Polsce zmienił się charakter Radia Polonia. Jego głównym zadaniem stało się teraz dostarczanie zagranicznym słuchaczom rzetelnych i bezstronnych informacji o Polsce, jej życiu politycznym, gospodarce, nauce i kulturze. Program jest nadawany w dziesięciu językach - polskim, angielskim, rosyjskim, niemieckim, ukraińskim, białoruskim, litewskim, czeskim, słowackim i esperanto - na falach krótkich, poprzez satelity, w retransmisjach naziemnych, w sieci kablowej World Radio Network oraz w systemie RealAudio w internecie. Audycje Radia Polonia są retransmitowane przez nadajniki średniofalowe i UKF w kilkunastu krajach Europy, Ameryki, Afryki, Azji oraz w Australii. Częstotliwości i godziny nadawania można znaleźć na stronie internetowej http://www.radio.com.pl/polonia/main_en.asp. Audytorium Radia POLONIA liczy kilka milionów słuchaczy. Na antenie radia promowany jest prawdziwy i atrakcyjny wizerunek Polski i prezentowany jest polski punkt widzenia na wydarzenia na świecie. Poruszane są kwestie kontaktów bilateralnych, zwłaszcza sąsiedzkich. Audycje Radia POLONIA wychodzą naprzeciw oczekiwaniom społeczeństw Europy Wschodniej, że Polska podzieli się z nimi swoimi doświadczeniami transformacji gospodarczej i integracji ze strukturami euroatlantyckimi. W miarę postępowania procesu integracji Polski z Unią Europejską coraz większego znaczenia nabiera przybliżanie naszego kraju słuchaczom z krajów "piętnastki". Ważnym elementem misji Radia jest także pogłębianie związku między Polską a Polonią na świecie. Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski podczas obchodów 65-lecia Radia Polonia przekazał słowa uznania "wszystkim, którzy z Programu V Polskiego Radia potrafili uczynić atrakcyjne, docierające do milionów zagranicznych słuchaczy źródło wiedzy o współczesnej Polsce, tętniącej przemianami i odnoszącej sukcesy, otwartej na współpracę z sąsiadami w regionie i wkraczającej do zjednoczonej Europy."
to Program dla Zagranicy Polskiego Radia. Pierwsze stałe audycje dla Polonii ukazały się na antenie Polskiego Radia w 1936 roku. Od zakończenia wojny aż do upadku komunizmu program był elementem komunistycznej propagandy. Razem z przemianami demokratycznymi w Polsce zmienił się charakter Radia Polonia. Jego głównym zadaniem stało się teraz dostarczanie zagranicznym słuchaczom rzetelnych i bezstronnych informacji o Polsce, jej życiu politycznym, gospodarce, nauce i kulturze. Program jest nadawany w dziesięciu językach - polskim, angielskim, rosyjskim, niemieckim, ukraińskim, białoruskim, litewskim, czeskim, słowackim i esperanto - na falach krótkich, poprzez satelity, w retransmisjach naziemnych, w sieci kablowej World Radio Network oraz w systemie RealAudio w internecie. Audycje Radia Polonia są retransmitowane przez nadajniki średniofalowe i UKF w kilkunastu krajach Europy, Ameryki, Afryki, Azji oraz w Australii. Częstotliwości i godziny nadawania można znaleźć na stronie internetowej http://www.radio.com.pl/polonia/main_en.asp. Audytorium Radia POLONIA liczy kilka milionów słuchaczy. Na antenie radia promowany jest prawdziwy i atrakcyjny wizerunek Polski i prezentowany jest polski punkt widzenia na wydarzenia na świecie. Poruszane są kwestie kontaktów bilateralnych, zwłaszcza sąsiedzkich. Audycje Radia POLONIA wychodzą naprzeciw oczekiwaniom społeczeństw Europy Wschodniej, że Polska podzieli się z nimi swoimi doświadczeniami transformacji gospodarczej i integracji ze strukturami euroatlantyckimi. W miarę postępowania procesu integracji Polski z Unią Europejską coraz większego znaczenia nabiera przybliżanie naszego kraju słuchaczom z krajów "piętnastki". Ważnym elementem misji Radia jest także pogłębianie związku między Polską a Polonią na świecie. Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski podczas obchodów 65-lecia Radia Polonia przekazał słowa uznania "wszystkim, którzy z Programu V Polskiego Radia potrafili uczynić atrakcyjne, docierające do milionów zagranicznych słuchaczy źródło wiedzy o współczesnej Polsce, tętniącej przemianami i odnoszącej sukcesy, otwartej na współpracę z sąsiadami w regionie i wkraczającej do zjednoczonej Europy."
W największych miastach naszego kraju działa 17 rozgłośni lokalnych Polskiego Radia. Skupiają się na problemach regionów, obok informacji z kraju i ze świata przekazują "wiadomości z podwórka" - z prac samorządów czy życia lokalnego. Dziennikarze rozgłośni lokalnych przygotowują także programy dla "ogólnopolskiej anteny". Rozgłośnie regionalne Polskiego Radia często są najchętniej słuchanym radiem na danym terenie, wyprzedzając stacje ogólnopolskie.
Radio Parlament jest pierwszym w Europie Środkowo-Wschodniej programem tematycznym, który ma za zadanie przybliżyć słuchaczom funkcjonowanie parlamentu, samorządu i organizacji pozarządowych. Najwięcej miejsca zajmują na antenie transmisje z obrad parlamentu, uzupełniają je wypowiedzi parlamentarzystów, komentarze ekspertów i opinie słuchaczy. Nowością są relacje z prac komisji parlamentarnych oraz audycje pokazujące codzienną pracę posłów, senatorów i ich spotkania z wyborcami.
jest pierwszym w Europie Środkowo-Wschodniej programem tematycznym, który ma za zadanie przybliżyć słuchaczom funkcjonowanie parlamentu, samorządu i organizacji pozarządowych. Najwięcej miejsca zajmują na antenie transmisje z obrad parlamentu, uzupełniają je wypowiedzi parlamentarzystów, komentarze ekspertów i opinie słuchaczy. Nowością są relacje z prac komisji parlamentarnych oraz audycje pokazujące codzienną pracę posłów, senatorów i ich spotkania z wyborcami.
Problemem ostatnich lat dla całego radia publicznego jest niezadowalająca wielkość ściąganego abonamentu, który obok sprzedaży czasu antenowego jest głównym źródłem utrzymania radia. Dlatego coraz bardziej prawdopodobna staje się możliwość częściowej prywatyzacji Polskiego Radia.
Radio prywatne
Na początku lat dziewięćdziesiątych pojawiło się w Polsce wiele nowych, niezależnych stacji radiowych. Te, które zdołały utrzymać się na bardzo konkurencyjnym rynku, stanowią ważny element życia społeczności lokalnych. W Polsce działa w tej chwili około 220 publicznych i prywatnych stacji radiowych.
Pierwsze w Polsce prywatne radio - RMF FM (www.rmf.pl) rozpoczęło nadawanie na początku 1990 roku w Krakowie. RMF FM powstał we współpracy z francuskim radiem FUN i na początku tak się nawet nazywało - Radio Małopolska FUN. Początkowo nadawany program był retransmisją programu z Francji. Od października 1991 roku RMF (nazywany już Radio Muzyka Fakty) był całodobowym programem w pełni realizowanym w Polsce. Od maja 1994 roku RMF ma koncesję na nadawanie programu w całej Polsce. Dużą popularność RMF zdobył także dzięki imprezom promocyjnym. W lecie 1995 roku odbyła się pierwsza Inwazja Mocy - trasa koncertowa z udziałem największych polskich gwiazd. Dziś RMF jest jedną z największych i najnowocześniejszych stacji radiowych w Europie. Z naziemnych nadajników swoim zasięgiem obejmuje ponad 95% kraju, dodatkowo dostępny jest na cyfrowych platformach telewizyjnych i w Internecie. Razem z RMF FM i kilkoma innym spółkami wchodzi ona w skład holdingu medialnego FM, który jest także współwłaścicielem jednego z najpopularniejszych portali internetowych Interia.pl. Aktualnie można także słuchać RMF Classic - prezetującego muzykę klasyczną.
Drugą ogólnopolską prywatną stacją radiową w Polsce jest Radio ZET (www.zet.pl). "Zetka" była pierwszym prywatnym radiem w Warszawie. Rozpoczęła działalność pod koniec września 1990 roku. W czerwcu 1994 roku Radio ZET otrzymało koncesję na nadawanie programu ogólnopolskiego. W tej chwili dociera ono do ponad 95% Polaków, za pośrednictwem nadajników naziemnych, Internetu i poprzez cyfrowe platformy telewizyjne. Podobnie jak RMF FM, Radio ZET organizuje promocyjne trasy koncertowe - w maju jest to "Wielka Majówka Radia ZET", a w lecie "Niebieskie Lato Radia ZET". Od listopada 1999 roku Radio ZET współpracuje z amerykańską siecią informacyjną CNN. Jako jedyna rozgłośnia polska ma prawo wykorzystywać materiały przygotowane przez CNN. Dzięki tej współpracy słuchacze "Zetki" mogą słuchać wiadomości z tych regionów świata, do których nie docierają polscy dziennikarze.
Właścicielem Radia ZET jest grupa medialna Eurozet, do której należy także Radiostacja. Jest to była rozgłośnia harcerska polskiego radia. Na razie Radiostacji można słuchać w największych polskich miastach, ale niewykluczone, że i ona stanie się stacją ogólnopolską. Jej program adresowany jest głównie do młodzieży. Emitowana w niej muzyka - reggae, hip-hop czy drum'n'bass - jest często pomijana w innych rozgłośniach, a sama Radiostacja bierze czynny udział w promowaniu tych rodzajów muzyki w Polsce.
Ponadregionalną rozgłością radiowa jest także radio TOK FM. Rozgłościa specjalizuje się tematach publicystycznych z zakresu polityki, ekonomii etc. Rozgłośnia ta okresla siebie mianem "pierszego radia informcyjnego", program zawiera wiele wywiadów i serwisów informacyjnych.
Trzecią rozgłośnią radiową, która ma koncesję na nadawanie w całej Polsce jest katolickie Radio Maryja (www.radiomaryja.pl). Trzon słuchaczy stanowią osoby starsze, powyżej 55 roku życia. Na antenie transmitowane są nabożeństwa i uroczystości religijne, nadawane są audycje dotyczące życia Kościoła i problemów wiernych. W tej chwili Radia Maryja można słuchać w pięciu województwach, ale podejmowane są starania nad rozszerzeniem zasięgu. Z nadajników naziemnych Radia Maryja można słuchać także w Kanadzie i USA, a dzięki transmisji satelitarnej i Internetowi praktycznie na całym świecie.
|
||
|
|
|
|
||
|
|
|
|
szukane słowa pomoc
ilość stron - ocena - płeć dowolna mężczyzna kobieta
szkoła podstawowa gimnazjum liceum studia szukaj w: Fizyka - Historia fizyki
Dodaj do notatnika
Pobierz pracę
Mini-ściąga do druku
Dodaj komentarz
Autor: I.K
Strony maszynopisu (a4): 2,6
Strony rękopisu (a5): 6,5
Ocena nauczyciela db
Komentarz nauczyciela:
poprawne opracowanie,
ładny styl
Średnia ilość gwiazdek: 4,80
Oceń pracę 123456
pdst. gimn. liceum studia
wybierz szkołę aby
ograniczyć ilość wyników
BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaEkologiaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXIX wiekXX wiekCiekawostkiAngielskiNiemieckiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaReligiaWOS
BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiFrancuskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOS
Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćBiografieMateriały do maturyMotywyPrace przekrojoweRecenzjeStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaChemia ogólnaChemia analitycznaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiWłoskiRosyjskiŁacinaFrancuskiHiszpańskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSPrzysposobienie obronne
CzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaChemia organicznaChemia ogólnaChemia analitycznaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaPrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiHiszpańskiInformatykaMatematykaEkologiaArchitekturaEkonomiaZarządzanieEuropeistykaAdministracjaDydaktykaEtykaLogistykaFilozofiaKulturoznawstwoPedagogikaPolitologiaPolitykaPrawoMaszynoznawstwoMateriałoznawstwoTeologiaSocjologiaPsychologiaMedycynaRehabilitacjaElektrotechnikaMarketingBudownictwoDziennikarstwo
Ostatnio na forum
* GRA W SKOJARZENIA
* Prace maturalne, licencjackie, magisterskie...
* Wielkości Proporcjonalne
* ZAGADKI
* 20 PYTAŃ
* X czy Y?
* OSTATNIA niech będzie PIERWSZĄ...:)
* pomocy!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! potrzebna szybka pomoc
* Potrzebna pomoc :/
* Pedagogika pracy
Brykowisko
Najświeższe galerie na Brykowisku
laseczkaaaa
Nazwa: laseczka
ewelina14
Nazwa: Galeria Eweliny
Ostatnio dołączyli do brykujących
Mariusz1408
Wiek: 13
O sobie: : -
jagoda
Wiek: 16
Nr gg: 11939404
Skype: natali1
O sobie: : to ja
Ostatnio dodali prace
macias3
Email:
jutka123
Wiek: 14
Email:
Nr gg: 474576
Skype: jutkaa123
Dołącz do nas
Polecamy na dziś
1. Budowa atomu
2. Historia telefonu
3. Izaak Newton
4. Czym są fale radiowe?
5. Maria Curie - Skłodowska - Biografia
6. Albert Einstein
7. Fizyka a rozwój techniki
8. Jak doszło do powstania radia i telewizji?
9. Biografia Alberta Einsteina
10. Układ Słoneczny Ptolomeusza
Gimnazjum » Fizyka » Historia fizyki
Jak doszło do powstania radia i telewizji?
Istnienie fal elektromagnetycznych przewidział fizyk J.C.Maxwell już w roku 1864.Miało to miejsce zanim uświadomiono sobie, że światło ma naturę elektromagnetyczną. Spowodowało to w konsekwencji ukształtowanie się koncepcji widma elektromagnetycznego i do odkrycia fal radiowych. Dokonał tego w roku 1890 fizyk niemieckiego pochodzenia Heinrich Hertz. Był on autorem pierwszego generatora tych fal.
Fale radiowe nadawane były za pomocą tzw. iskrownika. W urządzeniu tym generowany był prąd elektryczny, który zmieniał swój kierunek, gdy następował przeskok iskry z jednej elektrody na drugą. Na skutek tego przemiennego prądu następowała emisja fali radiowej przez dwie płyty.
R E K L A M A czytaj dalej ↓
Kontynuatorem prac Hertza był Guglielm Marconi . Początkowo jego badania nad emisja fal radiowych prowadzone były w laboratorium, które urządził w rodzinnym domu.
Gdy Marconi miał niespełna dwadzieścia lat zbudował pierwsze urządzenie odbiorczo - nadawcze dla fal radiowych. Skorzystał tutaj z iskrownika skonstruowanego przez Hertza. Pierwsza próba demonstracji pracy nowego mechanizmu zakończyła się sukcesem. Nadajnik był źródłem fal , które spowodowały uruchomienie dzwonka przymocowanego do detektora. Detektor był urządzeniem, który dokonywał transformacji fal radiowych na energię elektryczną.
Na początku Marconi współpracując ze swoim bratem dokonywał przesyłu i odbioru fal radiowych na niewielkie odległości. Pracowali w przydomowym ogrodzie. Jednak stopniowo odległość ta się zwiększała . Tak że już w 1896 roku emitowana fala przebyła odległość 3 kilometrów i została szczęśliwie odebrana.
Od tej pory rozpoczęło się ogromne zainteresowanie tym tematem. Pierwsza sieć radiowa pojawiła się w Londynie.
Zalety fal radiowych szybko zostały dostrzeżone przez marynarkę wojenną. Było to dla nich ważne ze względu na powstająca szansę utrzymywania kontaktu z okrętami znajdującymi się na otwartym morzu.
W roku 1889 Marconi nadał pierwszą transmisję radiową z zawodów żeglarskich. Wkrótce potem udało mu się przesłać fale przez kanał La Manche. To jednak nie koniec sukcesów. Już w roku 1901 została podjęta udana próba łączności radiowej przez Ocean Atlantycki. Od tamtego momentu łączność radiowa była coraz powszechniej wykorzystywana.
Jednak musiało upłynąć ponad dwadzieścia lat do czasu nadania pierwszej audycji radiowej. Można jej było słuchać niestety tylko przez odpowiednie słuchawki. Były one połączone z kryształowym odbiornikiem. Te pierwsze odbiorniki fal radiowych nie potrzebowały źródła zasilania aby funkcjonować. Dźwięk generowany był dzięki energii fali, odbieranej przez antenę. Audycje w miarę dobrej jakości mogły być odbierane tylko w niedalekiej odległości od stacji nadawczej. Wadą tych odbiorników była także słaba rozdzielczość. Natomiast słuchawki zawierały wewnątrz element zwany elektromagnesem, który pod wpływem fali radiowej wprawiał w drgania diafragmę czyli cieniutką płytkę wykonaną z metalu. Dzięki tym drganiom generowane były dźwięki.
W zależności od pasma nadawania stacje radiowe stosują technikę modulacji amplitudowej lub modulacji częstotliwości. Pierwsza charakterystyczna jest dla pasma fal długich i średnich, natomiast druga dla ultrakrótkich. Technika modulacji częstotliwości jest lepsza, ze względu na to, że w większości przypadków szumy nie mają wpływu na odbierany sygnał.
W naszym kraju pierwsze audycje radiowe pojawiły się w roku 1926.
Początki telewizji datuje się na rok 1929. Rozpoczęto wtedy emitowanie eksperymentalnego programu telewizyjnego przez stację BBC. Od roku 1936 stacja ta rozpoczęła regularne nadawanie. Natomiast już w roku 1940 w Stanach Zjednoczonych zaczęto emitować pierwsze programy w kolorze. Rok 1956 to data wyprodukowania pierwszego na świecie magnetowidu. Potem powstawały coraz nowocześniejsze technologie do zapisu i odtwarzania kaset. Przełomowym wydarzeniem było zastosowanie w takich urządzeniach lasera.
W Polsce pierwsze prace nad budowa stacji telewizyjnej zostały podjęte jeszcze w roku 1935. Powstała wtedy stacja eksperymentalna, która w roku 1937 nadawała swój próbny program. Niestety w dwa lata później wybuchła wojna i siłą rzeczy wszelkie prace zostały zarzucone. Ponownie pomysł stacji telewizyjnej powrócił w roku 1947. Już pięć lat później istniało studio telewizyjne . Do emisji pierwszego programu doszło w roku 1952. Ale jeszcze pół roku musiało upłynąć, aby telewizja polska zaczęła regularnie emitować program. Początkowo program trwał pół godziny i był nadawany raz na tydzień. Potem częstotliwość nadawania zwiększyła się do trzech razy. Początkowo problem był ze stosunkowo małym zasięgiem stacji. Wynosił on niespełna 55 kilometrów. Tak wyglądały początki polskiej telewizji.
Wyszukiwarka