NaTropie 5'02 lipiec, ZHP, Na tropie, Rocznik 2002


0x08 graphic
0x08 graphic
0x01 graphic

Internetowy miesięcznik dla harcerzy starszych i wędrowników

http://www.natropie.zhp.org.pl e-mail: natropie@zhp.org.pl

Spis treści:

1. Wyniki ankiety dla czytelników ................................................................................. 2

1. Muzeum Harcerstwa - pwd. Ewa Obidowska, hm. Katarzyna Traczyk ................. 18

Od redakcji

Miniankieta


Miesiąc temu prosiliśmy Was o wypełnienie i nadesłanie miniankiety dotyczącej “Na Tropie”. Odzew... bez szaleństwa. Odpowiedziało kilkanaście osób. Bardzo dziękujemy. Tak, jak obiecaliśmy są nagrody. Spośród tych, którzy zdecydowali się przysłać do nas ankiety wylosowaliśmy jedną. Jest to Michał Nowak ze Środy Wielkopolskiej. Nagrodę wyślemy pocztą a jest nią zestaw książek.

A teraz wyniki ankiety.

Napisaliście, że

- czytacie “ Na tropie” głównie w wersji doc.

- połowa z tych, którzy wypełnili ankiety nie drukuje naszego miesięcznika, głównie z powodów finansowych,

- ci zaś, którzy go drukują przekazują swoim drużynom, namiestnictwom oraz znajomym.

- chcecie czytać o środowiskach, z którymi możecie nawiązywać kontakty, o metodyce starszoharcerskiej, o pomysłach na pracę z drużynami, o sposobach pracy namiestnictw.

Dziękujemy też za słowa pochwały. A jeśli będziecie chcieli podzielić się z nami wrażeniami
po lekturze “Na tropie” to chętnie poczytamy.

Redakcja

Forum dyskusyjne

Z różnego punktu widzenia

o kategoryzacji drużyn

Prześledziłem poprzednie wypowiedzi w “Na Tropie” na ten temat i dochodzę do podobnych wniosków co moi poprzednicy.

Zacznę od tego, że pomysł ponownego wprowadzenia w Związku kategorii dla drużyn SH jest dobry, ponieważ widząc poszerzającą się stagnację tych środowisk, byłby to dobry bodziec
do rozruchu. Otóż chętne drużyny chcąc przystąpić do zdobywania kolejnych, coraz to wyższych
i "godniejszych" kategorii, byłyby oczywiście "zmuszone" do wykonania pewnych zadań. Znając naturę ludzką, od razu rozpoczęłaby się rywalizacja miedzy drużynami. Nie mówię teraz o ogólnej rywalizacji ogólnozwiązkowej, co też “mogłoby być”, ale o rywalizacji między drużynami hufca, czy też między zaprzyjaźnionymi środowiskami. A przecież wszyscy wiemy, że taka rywalizacja wpływa na chęć walki. Czasami chorej i wg zasady "po trupach do celu", ale trzeba zawsze dążyć do tego, aby było to zdrowe. Cel trudny, ale do zdobycia. I tutaj tkwi wielka rola drużynowych - to w ich rękach leży “kwestia”, aby podejście drużyny do tego tematu było jak najbardziej "idealne". Cóż za słowo idealne. No tak, tzn. zdrowe bez zawiści, mowy, że "oni to są tacy i tacy, bo np. się podlizują itp. itd". Tak, taka jest rzeczywistość i trzeba nieustannie dążyć do tego ideału.

Mówi się, że kategoryzacja jest dobrym pomysłem. Ale “stety niestety”, aby do tego doszło trzeba jeszcze wiele pracy. I tu należy sięgnąć do starych, przedwojennych zasad oraz zebrać ludzi, którzy reprezentatywnie oraz mądrze, wspólnymi siłami opracują nowe zasady kategoryzacji. Praca ciężka, ale czy, gdy wstępowaliśmy do Związku to ktoś powiedział nam, że tu jest łatwo???

Dalsze rozważania na ten temat pozostawiam czytelnikom oraz odpowiednim "instancjom"
w ZHP.

Pozdrawiam serdecznie harcerskim CZUWAJ!

phm. Piotr Bilski

Forum dyskusyjne

DYSKUSJA METODYCZNA

[spotkanie kadry starszoharcerskiej - Warszawa, czerwiec 2002]

Obserwując coraz bardziej zmieniające się potrzeby młodych ludzi w wieku 15 - 25 lat związane
z ich rozwojem osobistym i podejmowanymi wyzwaniami, daje się zauważyć narastającą konieczność uporządkowania systemu metodycznego dla tej właśnie grupy członków naszej organizacji. Zdajemy sobie sprawę z faktu, iż tylko jednolity i uporządkowany system może stanowić podwaliny do osiągnięcia “nowej jakości”, która jest niezbędna by harcerze starsi mogli sprostać wyzwaniom niesionym przez życie oraz zapewnić sobie rozwój na miarę swoich wymagań.

Dlatego też podczas spotkania kadry starszoharcerskiej, które odbyło się w czerwcu, jednym
z najważniejszych punktów była właśnie dyskusja metodyczna - zgodna z tezami przedstawionymi
w uchwale Rady Naczelnej ZHP dotyczącej prac nad systemem metodycznym w ZHP. Ze względu
na znaczną rozległość tematu oraz skąpość czasu, na spotkaniu nie zostały omówione wszystkie zagadnienia, które przestawił prowadzący spotkanie Kierownik Wydziału Starszoharcerskiego
hm. Ryszard Polaszewski.

Poniżej przedstawiamy wyniki naszej dyskusji i stanowiska jakie zostały przyjęte wobec poszczególnych tez, zapraszając jednocześnie wszystkich do wzięcia udziału w tej, jakże ważnej dla naszego pionu dyspucie. Jej wynik zadecyduje o obrazie harcerstwa starszego na długie lata. Swój głos możecie zabrać na forum.zhp.org.pl. lub pisząc do Na Tropie lub Wydziału Starszoharcerskiego GK ZHP.

Zagadnienia przedstawione do dyskusji:

Prowadząc drużyny starszoharcerskie “nowi” drużynowi często popełniają błąd. Prowadzą je jak drużyny harcerskie tylko z trochę starszymi harcerzami. Często nie używają charakterystycznych
i niezbędnych dla pionu starszoharcerskiego instrumentów metodycznych, do których zaliczamy stopnie “starszoharcerskie”, sprawności “trzygwiazdkowe”, znaki służb, uprawnienia, odznaki oraz stopnie instruktorskie.

stopnie starszoharcerskie

Bez względu na podział grup wiekowych (czy zostanie wyszczególniona grupa gimnazjalna) dwa stopnie powszechnie uważane są za starszoharcerskie. Są to stopnie Wędrowniczka-Harcerz Orli oraz Harcerka-Harcerz Rzeczpospolitej.

Stopień samarytanka-ćwik jest stopniem “łącznikowym” - zdobywanym przez harcerzy gimnazjalistów. Dla młodych ludzi wchodzących w organizację w wieku lat 16 - 17 powinna funkcjonować “próba ZHP” (rozumiana jako kompilacja wymagań wszystkich poprzednich stopni). Tak ukształtowana próba jest niezbędna dla przekazania podstawowej wiedzy
i umiejętności jakimi powinien cechować się harcerz starszy. Szkodliwe jest bowiem zmuszanie harcerzy w wieku 16-17 lat do realizacji poszczególnych stopni harcerskich. Są one przecież skierowane do młodszych niż oni członków Związku, nie stanowią dla harcerzy starszych żadnego wyzwania a co za tym idzie nie motywują do ich zdobywania. Próba ZHP kończyłaby się złożeniem Przyrzeczenia Harcerskiego oraz otrzymaniem stopnia ćwika/samarytanki.
W tym miejscu należy jednak rozważyć celowość zmiany nazewnictwa tego stopnia (ćwik), które niezbyt przystaje do współczesności.

Stopień HR powinien być zdobywany w “wieku maturalnym” (18-20 lat - czyli ostatnia klasa liceum, pierwsze lata studiów), gdyż jest on potwierdzeniem dojrzałości harcerza starszego oraz wyboru drogi indywidualnego kształtowania swojej drogi życiowej. Szkodliwym jest uczynienie ze stopnia HR “fetyszu” dostępnego jedynie dla osób będących harcerskimi “supermenami”. Takie rozumienie zdobywania tego stopnia będzie prowadzić do faktycznego jego usunięcia z sytemu instrumentów metodycznych i potraktowanie go jak odznaczenia honorowego. Byłoby to wybranie złego kierunku. Ważnym jest spowodowanie sytuacji,
w której stopień HR będzie powszechnie zdobywanym stopniem. Aby osiągnąć taki skutek musi zostać zmienione podejście do wieku i poziomu wyrobienia harcerskiego harcerek
i harcerzy - stopień ten nie może być bowiem “doktoratem z harcerstwa” tylko powinien zostać sprowadzony do poziomu instrumentu metodycznego, którego celem jest kształtowanie postaw a nie nagradzanie za staż.

sprawności
Współcześnie młodzi ludzie poszukują zarówno w życiu jak i w harcerstwie coraz większych wyzwań. Chcą zdobywać szczyty swych możliwości. Dlatego też dla odpowiedniego funkcjonowania stopni starszoharcerskich niezbędne jest dopełnienie ich systemem sprawności starszoharcerskich. Niestety sprawności trzygwiazdkowe w obecnym kształcie nie są atrakcyjnym narzędziem metodycznym, ze względu na zbyt niski poziom i często anachroniczność. W związku z tym niezbędne jest by zaszły zmiany w obecnym systemie sprawności. Powinny pojawić się prawdziwie “mistrzowskie” sprawności, bo obecne nie odzwierciedlają rzeczywistego zapotrzebowania na wyczyn i realizację wyzwań. Sprawności mistrzowskich o charakterze ogólnozwiązkowym powinno być stosunkowo niewiele. Regulaminową propozycję sprawności mistrzowskich powinno uzupełnić się o sprawności opracowane przez środowiska uwzględniające ich specyfikę.

znaki służb

Aktualnie znaki służb są dobrze usytuowane w systemie metodycznym, pozwalając
na kształtowanie odpowiedzialności za powierzone zadania i stając się przyczynkiem do rozwijania własnych zainteresowań oraz kształtowania postawy życiowej wobec ważnych społecznie problemów. Znaki służb mogą być realizowane przez gimnazjalistów jako narzędzie wdrożenia do służby rozumianej na sposób starszoharcerski, czyli nie tylko jednorazowej akcji ale stałego świadomego działania zarówno na zewnątrz jak i do wewnątrz organizacji.

uprawnienia, odznaki itp.

Uczestnictwo w naszej organizacji powinno być czymś więcej niż tylko miło spędzonym czasem wśród znajomych i przekładać się na konkretne efekty zarówno w harcerstwie jak i w życiu. Byłoby dodatkową motywacją do pracy nad swoim charakterem oraz rozwijaniem indywidualnych zainteresowań i umiejętności. Dlatego też uprawnienia, odznaki oraz inne dokumenty poświadczające określone umiejętności, powinny być między innymi ukoronowaniem realizacji sprawności i znaków służb. Dzięki temu będziemy mogli być postrzegani nie tylko jako duże dzieci w krótkich spodenkach ale również ludzie posiadający konkretne umiejętności znajdujące swe zastosowanie w życiu.

stopnie instruktorskie

Mówi się, że harcerstwo starsze to kuźnia kadr, że to właśnie wśród harcerzy starszych wyrastają przyszli drużynowi, szczepowi, komendanci hufców. Stąd też pierwszy stopień instruktorski powinien być ważnym instrumentem metodycznym w pracy z harcerzami przejawiającymi predyspozycje do bycia liderem dla grupy rówieśniczej. Dzięki odpowiedniej pracy z młodymi przewodnikami będzie można pozyskać dobrą i wysoko zmotywowaną kadrę dla naszych środowisk harcerskich.

Znakiem rozpoznawczym harcerzy starszych jest służba realizowana zarówno na zewnątrz jak
i do wewnątrz organizacji. Poza tym działalność starszoharcerską charakteryzuje ważne miejsce specjalności jako form pozwalających na rozwijanie indywidualnych zainteresowań oraz wyczyn jako możliwość sięgania po coraz to nowe wyzwania, które zaspokoją potrzebę samorealizacji.

Prawo i Przyrzeczenie Harcerskie

Z punktu widzenia obecnych doświadczeń Prawo i Przyrzeczenie Harcerskie powinny pozostać fundamentem pracy wychowawczej w pionie starszoharcerskim. Nie ma więc potrzeby formułowania odrębnego Prawa i Przyrzeczenia dla harcerzy starszych. Inne funkcjonujące zapisy na przykład “Kodeks wędrowniczy” są jedynie jego “interpretacją”, wykładnią i zawsze spełniają rolę podrzędną.

system małych grup

W oparciu o doświadczenia środowisk obecnych podczas dyskusji można stwierdzić, że nie istnieje jeden uniwersalny system pracy małych grup w drużynach starszoharcerskich. Stosowany jest albo system patroli zadaniowych albo system zastępowy (dostosowany do grupy wiekowej). Drużyny powinny wybrać indywidualnie na podstawie swoich doświadczeń jaki system jest w ich wypadku najlepszy. Duży wpływ na funkcjonowanie systemu małych grup odgrywa liczebność drużyn, która w pionie starszoharcerskim jest bardzo różnorodna (od 9 do 30-kilku harcerzy).

uczenie przez działanie

program stale doskonalony i pobudzający do rozwoju

 miejsce drużynowego w zespole starszoharcerskim

Drużynowy jest pierwszym wśród równych. Zasadą jest wybieralność drużynowego przez drużynę. Niekoniecznie musi się to przejawiać w corocznym wyborze tej samej osoby na stanowisko drużynowego, może ona również przejawiać się w formie udzielenia absolutorium dotychczasowemu drużynowemu. Liczba kadencji, ich długość, sposób wyboru drużynowego lub przedłużenia jego kadencji wybierany jest indywidualnie przez środowiska na podstawie wypracowanych doświadczeń. Ważną rolą jest również zatwierdzanie drużynowego przez komendanta hufca, dla którego drużynowy ma stać się partnerem w pracy ze środowiskiem harcerskim. Pozycja drużynowego wypracowana jest poprzez jego autorytet jako lidera grupy oraz zaufanie jakim został obdarzony przez członków drużyny.

jaki drużynowy

Idealnym rozwiązaniem jest instruktor w wieku co najmniej lat 18 i najlepiej w stopniu podharcmistrza (możliwość organizowania samodzielnych obozów drużyny).

drużyna

środowisko szkolne ....

w drużynie

w hufcu, chorągwi

Na poziomie hufca drużyny powinny być obecne jako obserwatorzy zachodzących procesów demokratycznych (np. w postaci udziału jako obserwatorzy w zjazdach hufców). Uczestnictwo
w tych procesach powoduje lepsze zrozumienie problemów własnego hufca. Owocem takiego uczestnictwa jest poczucie współodpowiedzialności za własną organizację i większe zaangażowanie
w jej działania.

Jak widać z przedstawionych powyżej wyników dyskusji, wiele tematów nie zostało omówionych lub też jedynie zasygnalizowane zostały potrzeby z nimi związane. Dlatego też konieczne jest by dyskusja trafiła do środowisk i zatoczyła jak najszersze kręgi, bo przecież dotyczy ona nas samych i spraw dla nas najważniejszych.

wyniki dyskusji zebrał phm. Marek Piegat

Wydarzenia

Galeria ZHP on-line

Od prawie roku obserwujemy ciągłe zmiany na naszej witrynie internetowej zhp.org.pl. Zmieniła się koncepcja graficzna, przybywa nowych działów i specjalistycznych serwisów. Czerwcowym wydarzeniem harcerskiego internetu stało się oficjalne pojawienie się strony foto.zhp.org.pl (wcześniej była przez miesiąc testowana). Inicjatorami tego przedsięwzięcia są instruktorzy ze Szczecina tworzący Zarząd Koncepcyjny Galerii:

phm. Michał Borun - twórca koncepcji serwisu foto.zhp.org.pl i autor projektu graficznego,

hm. Adrian Łaskarzewski - współtwórca koncepcji, autor oprogramowania serwisu.

Ideą nowej witryny jest umożliwienie zaprezentowania pracy harcerskiej uwiecznionej
na zdjęciu ale nie tylko. Galeria daje możliwość promowania środowiska, prezentacji harcerskiego stylu życia. Zachęca do uwieczniania różnych zjawisk. Do wymiany doświadczeń. Do - może pierwszego - “pochwalenia” się swoimi osiągnięciami w dziedzinie fotografii.

Nowy pomysł szybko zyskał uznanie harcerskich internautów. W ciągu półtorej miesiąca zarejestrowało się 287 użytkowników i codziennie przybywają kolejni. Jeżeli nie zetknęliście się jeszcze z nią - zapraszamy.

Poniżej prezentujemy najważniejsze części regulaminu naszej internetowej galerii. Pomyślcie, czy jakieś wasze wakacyjne “fotki” nie zasługują na udostępnienie ich szerszej “publiczności”. Wakacje w trakcie - tak więc wzywamy Was - chwyćcie za aparaty fotograficzne i spróbujcie ciekawie uchwycić harcerską rzeczywistość!

Redakcja Na Tropie

Regulamin galerii ZHP on-line

Postanowienia ogólne

I. Cele galerii

II. Przedmiot galerii

III. Użytkownicy galerii

IV. Administracja galerii

V. Rankingi i nagrody

VI. Sprzymierzeńcy galerii

Postanowienia ogólne

§ 1

Gdziekolwiek w niniejszym Regulaminie występuje termin 'Galeria' oznacza on internetową galerię fotografii harcerskiej www.foto.zhp.org.pl będącą przedsięwzięciem Zespołu Internetowego ZHP on-line.

§ 2

Regulamin, ze względu na otwarty charakter pewnych działań, jak np. stałe pozyskiwanie sprzymierzeńców czy budowa Archiwum Galerii oraz konieczność dostosowywania się do bieżących warunków będzie wymagał rozszerzania i zmian. Możliwe są tym samym zmiany zakresu praw i obowiązków Użytkowników i Administratorów Galerii.

§ 3

Zmiany w Regulaminie ogłaszane będą na stronie startowej. Wszystkie działania Użytkownika po dniu zmiany Regulaminu świadczą o jego zgodzie na zmienione warunki.

I. Cele galerii

§ 4

Celami ogólnymi Galerii są:

- Rozwój i promocja techniki fotograficznej

- Wyszukiwanie i wspieranie talentów

§ 5

Celami Galerii dla członków ZHP:

- Kształtowanie wrażliwości na piękno

- Promocja hobby i pomoc w odnajdywaniu pasji

- Zachęta do systematycznej i profesjonalnej archiwizacji

- Dostarczanie nowych narzędzi pracy

- Prezentacja sposobów realizacji propozycji programowych ZHP

- Prezentacja i wymiana doświadczeń środowisk

- Prezentacja miejsc wartych zobaczenia i odwiedzenia

§ 6

Cele dla ZHP:

Promocja harcerstwa i jego pozytywnego wizerunku w społeczeństwie jako ruchu ludzi młodych, kreatywnych, wrażliwych na piękno, działających pozytywnie, dysponujących konkretnymi umiejętnościami i profesjonalnym przygotowaniem, rozwijających swe umiejętności.

§ 7

Głównym beneficjentem Galerii jest Związek Harcerstwa Polskiego, szczególnie jego członkowie lub ich znajomi - Użytkownicy galerii prezentujący swe umiejętności, dostający możliwość publikacji swych zdjęć w internecie oraz szansę publikacji w mediach branżowych, jak również struktury formalne Głównej Kwatery ZHP, wykorzystujące dorobek Galerii, w szczególności Muzeum Harcerstwa, któremu przekazywane są archiwa Galerii.

II. Przedmiot galerii

§ 8

Przedmiotem galerii są zdjęcia harcerskie - czyli o harcerskiej tematyce, z życia harcerskiego lub o harcerskiej wymowie.

§ 9

O przydatności technicznej zdjęcia decyduje Zarząd Techniczny Galerii.

Ostatecznie o przydatności zdjęcia do Galerii decyduje Zarząd Koncepcyjny.

§ 10

Zdjęcia dodane do Galerii mogą zostać wykorzystane przez GK ZHP do celów promocyjnych, programowych i metodycznych, w opracowaniach i wydawnictwach, z podaniem nazwiska autorów, bez ich pytania o zgodę, a jedynie z powiadomieniem ich.

Wykorzystanie zdjęć do innych publikacji niż GK ZHP wymaga uprzedniej zgody autora, bez pośrednictwa Galerii. Zarząd galerii nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie jej zdjęć do takich publikacji.

§ 11

Każde zdjęcie przyporządkowane jest jednej kategorii tematycznej.

§ 12

Spis kategorii stanowi Załącznik 1 do Regulaminu: 'KATEGORIE'.

§ 13

Spis dalszych przedmiotów Galerii stanowi Załącznik 2 do Regulaminu: 'VARIA'.

§ 14

Zasady budowy i funkcjonowania Archiwum Galerii zamieszczone są w Załączniku 2: 'VARIA'.

III. Użytkownicy Galerii

§ 15

Goście Galerii, tj. osoby nie będące jej Użytkownikami mają pełen dostęp do jawnych zasobów Galerii, dopóki jednak nie zostaną Użytkownikami, nie mogą dodawać własnych zdjęć a ich komentarze są moderowane .

§ 16

Użytkownikiem galerii może być każdy, kto wyrazi chęć aktywnego uczestniczenia w jej życiu pod własnym nazwiskiem - komentowania umieszczonych w niej zdjęć, dodawania własnych, akceptując niniejszy Regulamin.

§ 17

Użytkownikiem galerii staje się po wypełnieniu Formularza Rejestracyjnego i pierwszym prawidłowym zalogowaniu w przeciągu godziny.

§ 18

W Formularzu Rejestracyjnym przyszły Użytkownik wybiera swój login, który nie może być loginem Użytkownika już zarejestrowanego. Hasło generowane jest automatycznie i przesyłane na wskazany unikalny - właściwy tylko temu jednemu Użytkownikowi - adres e-mail.

§ 19

Zarejestrowany Użytkownik może dokonywać zmian loginu i/lub hasła, pamiętając, że login musi być unikalny, hasło zaś nie może być tożsame z loginem.

§ 20

Login i hasło umożliwiają zarejestrowanemu Użytkownikowi korzystanie z jego praw.

§ 21

Przy rejestracji Użytkownikowi przypisany zostaje automatycznie kolejny numer identyfikacyjny Użytkownika, który tak samo jak wybrany przezeń login, jednak niezmiennie, przynależy tylko jemu.

§ 22

Spis danych rejestracyjnych użytkownika określa Załącznik 3: 'REJESTRACJA'

§ 23

Użytkownikiem może zostać tylko ten, kto wypełniając Formularz Rejestracyjny potwierdził, że akceptuje niniejszy Regulamin.

§ 24

Wraz z akceptacją regulaminu użytkownik zgadza się na przetwarzanie swoich danych osobowych przez ZHP on-line zgodnie z art. 24 Ustawy o ochronie danych

osobowych z dn. 29.08.1997 (Dz.U.Nr 133 poz. 883), przyjmując jednocześnie do wiadomości, że ma prawo wglądy do swoich danych w tym ich poprawienia (umożliwione jako edycja danych osobowych po zalogowaniu).

§ 25

Zarząd Galerii może przesyłać pocztą elektroniczną wszystkim Użytkownikom Galerii informacje od Sprzymierzeńców Galerii, w czym kierować się może dodatkowymi informacjami podanymi przez użytkownika w formularzu rejestracyjnym.

§ 26

Do publicznego wglądu nie jest widoczny adres zamieszkania użytkownika.

§ 27

Zarząd Koncepcyjny Galerii może udostępniać dane adresowe nagrodzonych Użytkowników Fundatorom Nagród, które im przysługują.

§ 28

Zarząd Koncepcyjny Galerii nie udostępnia nikomu poza ZHP on-line zbiorczego zestawienia adresów e-mail Użytkowników Galerii.

§ 29

Zarząd Koncepcyjny Galerii zastrzega sobie prawo sprawdzenia danych Użytkownika w jego jednostce macierzystej, jeśli ten zadeklaruje przynależność do ZHP.

§ 30

Użytkownik ma prawo:

- dodawania do Galerii własnych zdjęć,

- komentowania zdjęć innych użytkowników,

- jawnego (tj. z ujawnieniem jego oceny) oceniania zdjęć innych uzytkowników,

- zapisywania notek osobistych (blogów),

- edycji danych w swoim profilu,

- korzystania z ofert Galerii, promocji i akcji organizowanych przez Sprzymierzeńców Galerii,

- brać udział w Rankingach,

- otrzymywać Nagrody, jeśli zostaną spełnione odpowiednie kryteria.

§ 31

Użytkownik nie ma prawa:

- dodawać cudzych zdjęć do galerii, nawet za zgodą ich autorów

- dodawać zdjęć z wizerunkami osób, które nie wyrażają na to zgody

- ataków osobowych i użycia wulgarnego języka w komentarzach

§ 32

Użytkownik ma obowiązek:

- podać swoje pełne i prawdziwe dane osobowe

- wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych przez Zarząd Galerii, w tym do celów statystycznych oraz udostępnienie ich w celach marketingowych Sprzymierzeńcom Galerii.

- stosować w tekstach poprawną polszczyznę

- stosować zasady dobrego smaku i wychowania w zdjęciach i komentarzach

§ 33

Użytkownik nie ma obowiązku:

- być członkiem ZHP ani harcerzem.

- dodawać do Galerii zdjęć, komentarzy ani blogów

§ 34

Wobec Użytkownika nie przestrzegającego swych obowiązków przewiduje się sankcje, tj. Upomnienie, Ostrzeżenie, Zablokowanie i Wykluczenie z Galerii, każdorazowo z podaniem powodu zastosowania sankcji, warunków jej zniesienia, następnej sankcji grożącej przy podobnym zachowaniu.

§ 35

Użytkownik dodając zdjęcie musi sprecyzować jego tytuł oraz kategorię tematyczną. Może również (a w przypadku zdjęcia, gdzie temat harcerski nie jest widoczny, musi) skomentować zdjęcie.

§ 36

Tytuł i pierwotny komentarz mogą być później zmieniane.

§ 37

Zmiany kategorii może dokonać tylko Zarząd Koncepcyjny Galerii, po konsultacji z Użytkownikiem, tylko zanim opublikowano zdjęcie.

Zmiana kategorii po opublikowaniu zdjęcia w Galerii nie jest już możliwa.

§ 38

Tryb przygotowania zdjęcia do publikacji określa Załącznik 4: Warunki Techniczne.

§ 39

Nowe zdjęcie użytkownik może zgłosić do dodania nie wcześniej niż 3 doby (72h) po zgłoszeniu poprzedniego.

§ 40

Odróżnia się moment zgłoszenia zdjęcia od momentu jego dodania.

Moment dodania jest momentem, w którym administrator galerii zaakceptował zdjęcie, udostępniając je publicznie. Czas oczekiwania na dodanie zdjęcia nie wydłuża czasu karencji pomiędzy dodaniem zdjęć.

§ 41

Użytkownik dodając zdjęcie potwierdza, iż jest jego autorem oraz posiada zgodę osób przedstawionych na zdjęciu na jego publikacje. Odpowiedzialność za publikację w Galerii cudzych zdjęć lub wizerunku osób wbrew ich woli ponosi tylko i wyłącznie Użytkownik.

§ 42

Dodając komentarze i blogi należy pisać po polsku z zachowaniem zasad ortograficznych - chyba że jest to parafraza lub cytat - oraz dobrego smaku.

§ 43

Nazwa blog pochodzi od angielskiej zbitki "weblog" co oznacza dosłownie rejestr sieciowy, czy też dziennik sieciowy. Blog jest więc rodzajem ekshibicjonistycznego wynurzania się na oczach całego świata. W treści bloga zawierać się mogą zapisane wydarzenia bieżącego dnia, ale może to być też coś więcej, jak środek artystycznej ekspresji. (więcej w www.blog.pl)

IV. Administracja galerii

§ 44

Zarząd Koncepcyjny Galerii odpowiada za jej funkcjonowanie i rozwój.

Reprezentuje Galerię przed komórkami GK ZHP oraz na zewnątrz.

Opracowuje plan rozwoju Galerii, dba o jej promocję i archiwizację.

§ 45

Obowiązki Zarządu Koncepcyjnego:

- publikacja w Galerii prawdziwych treści

- publikacja na pierwszej stronie informacji o zmianach w regulaminie

- dokumentacja przebiegu aktywności Galerii i zestawienie jej archiwum

- publikacja informacji o przygotowanych i przyznanych nagrodach oraz zasad ich przyznania

- przyznanie i nadzór doręczenia nagród

- przyjęcie oczekującego zdjęcia w ciągu 24 godzin od jego zgłoszenia przez Użytkownika (o ile jest to technicznie możliwe)

- w przypadku wykorzystania lub przekazania zdjęcia z galerii innym jednostkom, podanie danych jego twórcy

§ 46

Prawa Zarządu Koncepcyjnego:

- sprawdzenie danych użytkownika w jego jednostce macierzystej,

- przekazanie zdjęć z galerii komórkom GK ZHP (z informacją o autorze),

- publikacja i udostępnianie zdjęć Użytkowników Galerii np. jako tzw. tapet (z podaniem Š Galerii oraz nazwiska autora),

- nie przyjęcie zdjęcia ze względu na wady techniczne lub niezgodność z charakterem Galerii (z podaniem powodu),

- nie przyjęcie komentarza Gościa lub zablokowanie komentarza dodanego przez Użytkownika (z podaniem powodu),

- zmiana treści komentarza lub zmiana kategorii zgłoszonego zdjęcia, jeśli uzna, że zdjęcie nie pasuje do oryginalnie zgłoszonej kategorii,

- upomnienie lub ostrzeżenie Użytkownika (z podaniem powodu),

- zablokowanie Użytkownika w Galerii (z podaniem powodu),

- wykluczenie Użytkownika z Galerii (z podaniem powodu).

§ 47

Skład Zarządu Koncepcyjnego podany jest do publicznej wiadomości. Jego członkowie mają prawo bycia Użytkownikami Galerii, włącznie z uczestniczeniem w rankingach, zdobywaniem punktów, aczkolwiek nie mogą zdobyć żadnych Nagród Rzeczowych.

§ 48

Zarząd Koncepcyjny może na własnych zasadach dobierać współpracowników, nadając im zakres kompetencji i podając to do publicznej wiadomości. Współpracownicy o ograniczonym zakresie kompetencji mogą korzystać z pełni praw Użytkownika.

§ 49

Zarząd Techniczny Galerii dba o jej fizyczne istnienie oraz poprawną implementację zasad jej działania. Stwarza Użytkownikom warunki do korzystania z ich praw.

§ 50

Obowiązki Zarządu Technicznego:

- umożliwienie techniczne rejestracji Użytkownika oraz bezpiecznego i wygodnego zarządzania przez niego własnym profilem

- stworzenie sprawnych procedur wskazania zwycięzców i przydziału nagród

- służenie pomocą Użytkownikom

§ 51

Prawa Zarządu Technicznego:

- nie przyjęcie zdjęcia ze względów technicznych (z podaniem powodu)

- zasugerowanie Użytkownikowi zmian w treści bądź formie zdjęcia

§ 52

Zarząd Techniczny zapewnia bezpieczeństwo przesyłu danych osobowych jedynie przy wykorzystaniu przez Użytkownika bezpiecznego połączenia (https://); nie odpowiada za skutki nie skorzystania z tej oferty. Nie odpowiada również za odtajnienie danych Użytkownika z jego własnej winy, jak np. przy korzystaniu z publicznego komputera.

§ 53

Zarząd Techniczny Galerii nie ponosi odpowiedzialności za jakość transferu, łącz, wysokość opłat za połączenia i tym podobne koszty użytkowania Galerii poniesione przez Użytkowników.

§ 54

Skład Zarządu Technicznego podany jest do publicznej wiadomości. Jego członkowie mają prawo bycia Użytkownikami Galerii, włącznie z uczestniczeniem w Rankingach, zdobywaniem punktów, aczkolwiek nie mogą zdobyć żadnych Nagród Rzeczowych.

§ 55

Zarząd techniczny może na własnych zasadach dobierać współpracowników, nadając im zakres kompetencji i podając to do publicznej wiadomości. Współpracownicy o ograniczonym zakresie kompetencji mogą korzystać z pełni praw Użytkownika.

§ 56

Osobna pula nagród i korzyści z których korzystają osoby prowadzące serwis, ZHP on-line, czy ZHP w ogóle, negocjowana jest jawnie ze Sprzymierzeńcami Galerii oraz podana do publicznej wiadomości.

V. Rankingi i nagrody

§ 57

Użytkownik nie ma możliwości oceny własnych zdjęć.

§ 58

Użytkownik może każde zdjęcie innych Użytkowników ocenić jeden raz.

§ 59

Użytkownik nie ma możliwości ponownej oceny tego samego zdjęcia lub zmiany oceny raz wystawionej.

§ 60

Użytkownik oceniając ma do dyspozycji skalę pięciostopniową - od 1 (najgorzej) do 5 (najlepiej).

Ocena przydzielana jest za całokształt, technicznie i merytorycznie, w proporcjach wg uznania użytkownika - ewentualne doprecyzowanie zasad przyznania oceny użytkownik może zawrzeć w komentarzu.

§ 61

Użytkownik, który nie dodał żadnego zdjęcia, nie może oceniać zdjęć na 1 ani 2.

§ 62

Każde dodane zdjęcie jest automatycznie gotowe do wzięcia udziału w bieżących rankingach, czyli tych, które trwają w chwili jego dodania.

§ 63

Rankingi trwają w okresach: miesiąc, kwartał, rok - od początku do końca danego okresu, tak że dodane zdjęcie bierze udział w rankingu trwającego miesiąca, kwartału, roku.

§ 64

Bez względu na moment dodania zdjęcia jest ono liczone do rankingu w bieżącym okresie. Podstawą oceny jest nie suma ocen a ich wartość średnia.

§ 65

Aby zdjęcie było liczone do rankingu musi otrzymać odpowiednią dla okresu danego rankingu minimalną ilość ocen.

§ 66

Ilość ocen dopuszczających zdjęcie do Rankingów to: 5 w miesiącu, 10 w kwartale, 25 w roku.

§ 67

Zdjęcie po upływie bieżących dla niego rankingów jest dalej oceniane na takich samych zasadach. Bierze więc udział w rankingu ciągłym galerii.

§ 68

W oparciu o wyniki rankingu ciągłego możliwe jest tworzenie dodatkowych rankingów specjalnych.

§ 69

"Gorąca szesnastka" - Ranking najczęściej komentowanych. Ten Ranking wskazuje te szesnaście (16) spośród zdjęć dodanych w ciągu ostatniego miesiąca (30 dni), pod którymi najwięcej użytkowników dopisało komentarze.

§ 70

Kryterium udziału i zajęcia miejsca w tym Rankingu jest nie suma punktów czy średnia ocen, a poruszenie, jakie wywołało - mierzone ilością osób, które skomentowały to zdjęcie.

§ 71

W Rankingu "Gorąca szesnastka" nie przewiduje się nagród.

§ 72

Rankingi nagradzane są szczególnymi przypadkami rankingu bieżącego - trwają od momentu dodania zdjęcia do galerii do końca bieżącego dla danego Rankingu Okresu.

§ 73

O kolejności w Nagradzanym Rankingu decyduje arytmetyczna średnia wartość wszystkich ocen danego zdjęcia.

§ 74

Rankingi nagradzane rozróżnia się według dwu kryteriów: okresu i zakresu.

§ 75

Pod względem Okresu wyróżnia się Ranking i Zwycięstwo w miesiącu, kwartale oraz roku.

§ 76

Pod względem Zakresu wyróżnia się Ranking i Zwycięstwo zdjęć - w jednej kategorii - oraz Ranking i Zwycięstwo autorów - całościowe.

§ 77

Kryteria te łącznie tworzą 6 płaszczyzn oceniania, czyli 6 rankingów i 6 stopni nagród: w każdym Okresie po dwie co do Zakresu czyli w każdym Zakresie po trzy - w różnych Okresach w ciągu roku.

§ 78

W pełnym cyklu rocznym mieści się:

72 zwycięstwa 6. stopnia

za najlepsze zdjęcia

w kategoriach

w miesiącach

24 zwycięstwa 5. stopnia

za najlepsze zdjęcia

w kategoriach

w kwartałach

12 zwycięstw 4. stopnia

dla najlepszych autorów

w miesiącach

6 zwycięstw 3. stopnia

za najlepsze zdjęcia

w kategoriach

w roku

4 zwycięstwa 2. stopnia

dla najlepszych autorów

w kwartałach

1 zwycięstwo 1. stopnia

dla najlepszego autora

roku

§ 79

Zwycięzcą Rankingu zostaje zdjęcie lub autor prowadzący w Rankingu w ostatniej chwili danego Okresu. Ogłoszone wyników odbywa się natychmiast, dokonuje go automat.

§ 80

Zwycięzcą Rankingu w Zakresie Kategorii zostaje zdjęcie, Nagroda przypada Użytkownikowi, który zgłosił to zdjęcie.

§ 81

Zwycięzcą Rankingu w Zakresie Ogólnym, tj. bez względu na Kategorię, zostaje Użytkownik, który uzyskał najwyższą średnią ocenę wszystkich zdjęć liczonych do rakingów danego okresu, przy założeniu że jest ich wymagane minimum.

§ 82

Wymagane do udziału Użytkownika w Rankingu Ogólnym minimum dodanych przezeń zdjęć, które zakwalifikowały się do Rankingów w danym Okresie to: 5 w miesiącu, 10 w kwartale, 25 w roku.

§ 83

Lista zwycięzców ostatniego Okresu wraz z Nagrodami, które otrzymują opublikowana jest w ciągu 7 dni od ogłoszenia wyników - czyli w pierwszym tygodniu następnego Okresu.

§ 84

Nagrody mogą być rzeczowe wielokrotne, rzeczowe jednorazowe (tytularne), nagrody estymy oraz specjalne.

§ 85

Nagrody rzeczowe wielokrotne - takie, które Użytkownik otrzymuje w ilości proporcjonalnej do liczby zwycięstw (np. przedmiot, usługa)

§ 86

Nagrody rzeczowe jednorazowe (nagrody tytularne) - takie, które przysługują Użytkownikowi, o ile w danym okresie nie ma on takiej samej nagrody tytularnej (np. prenumerata, zniżka)

§ 87

W przypadku, gdy dana jednorazowa nagroda przypadnie Użytkownikowi, który już nią dysponuje, stosuje się odpowiedni sposób jej alternatywnego przydziału (ustalony przez Zarząd Koncepcyjny Galerii w porozumieniu z Fundatorem Nagrody), np. przedłużenie świadczenia - trwałości nagrody, lub przejście nagrody na Użytkownika kolejnego w Rankingu.

§ 88

nagrody estymy - np. publikacja zdjęcia w mediach przez Patrona Medialnego lub w serwisie ZHP on-line.

§ 89

nagrody specjalne - wg uznania Zarządu Koncepcyjnego Galerii (np. autorska poddomena, jak: heniek.foto.zhp.org.pl)

§ 90

Wykluczony z otrzymania Nagród Rzeczowych w danym okresie jest Użytkownik, który w dowolnym momencie danego Okresu był członkiem jednego z Zarządów Galerii. Nie dotyczy to osób o ograniczonym zakresie kompetencji nadanym przez odpowiedni Zarząd .

§ 91

Za jedno zwycięstwo może przypadać więcej niż jedna nagroda.

§ 92

Dokładna specyfikacja ilości, rodzaju i wartości aktualnych nagród opisana jest w Załączniku 5 'NAGRODY'.

VI. Sprzymierzeńcy galerii

§ 93

Sprzymierzeńcami Galerii są Fundatorzy Nagród, Patroni Medialni, Darczyńcy Dokumentacji oraz Inni sprzymierzeńcy.

§ 94

Fundator nagrody to osoba lub firma, która zgodnie z umową z ZHP on-line ufunduje dla zwycięzców wybranych rankingów Nagrody Rzeczowe.

§ 95

Patron Medialny to pismo lub inne medium, które w ustalony z ZHP on-line sposób promuje Galerię, np. informując o niej, reklamując ją, publikując jej zdjęcia.

§ 96

Darczyńca dokumentacji to ten, kto pomaga budować fizyczne Archiwum Galerii - tj. wszelkie materiały potrzebne do archiwizacji i wystawiennictwa, jak np. odbitki zdjęć, ramy, sztalugi.

§ 97

Inni sprzymierzeńcy to życzliwi nam pomagający w inny sposób - np. wymieniając łącza lub banery w internecie.

§ 98

Lista wszystkich (byłych i obecnych) Sprzymierzeńców, ze wskazaniem rodzaju wsparcia znajduje się w Załączniku 6: 'SPRZYMIERZEŃCY'

§ 99

Ostateczna interpretacja regulaminu należy do Zarządu Koncepcyjnego Galeri

Wydarzenia

Harcerska Szkoła Ratownictwa

oraz

Harcerska Grupa Ratownicza “POMORZE”

zapraszają do udziału

w IV Ogólnopolskich Zawodach ZHP w Ratownictwie

27 - 29. 09. 2002 r. w Szczecinie

W programie: ratownictwo medyczne, wodne, wysokościowe, chemiczne, nawigacja
i łączność , topografia, wielobój sprawnościowy, współdziałanie ze służbami profesjonalnymi.

W dniu 29. 09. 2002 r. odbędzie się również konferencja z udziałem przedstawicieli władz oraz instytucji ratowniczych, pt. “Wolontariat w ratownictwie”.

Ważne terminy, opłaty:

Szczegółowe informacje:

od 1 sierpnia we wszystkich Komendach Chorągwi oraz
w internecie dostępny będzie regulamin zawodów

Strony: www.hgr.z.pl oraz www.hsr.zhp.org.pl

Komendant zawodów: phm. Mariusz Cyrulewski

tel. 0600 397 370

Na tropie imprez

Ogólnopolski Harcerski Rajd Radomski


W tym roku, a dokładniej w dniach 24-26 maja odbył się 38 Ogólnopolski Harcerski Rajd Radomski organizowany przez KH Radom-miasto. Jak można zauważyć mamy długą historię. Ja na swój pierwszy Radomski poszłam w 2001 roku i właśnie wtedy "zaraziłam się" harcerską atmosferą i przygodą. Chciałam następnym razem zorganizować jedną z trzech tras (zuchowa, harcerska, starszoharcerska) rajdu. Po przekonaniu mojej drużynowej spełniło się małe marzenie
i w tym roku trasę starszoharcerską zorganizowała 111 RDH "HOST". Kluczową postacią dla fabuły rajdu był mjr Henryk Dobrzański, a nasza trasa nosiła miano trasy wędrowników. Oparliśmy ją na Programie Harcerstwa Starszego i idei wędrowniczej. Przez cale dwa dni nasza wędrówkę wskazywał czerwony szlak partyzancki od Bielin do Szydłowca. Zaczęliśmy rano ok. godziny 8 w Bielinach. Z tamtąd wyruszyło 6 patroli. Na uczestników czekało kilka zadań podczas których trzeba było wykazać się kreatywnością i wiedzą zarówno harcerską jak i o mjr. Hubalu. Wieczorem spotkaliśmy się we wsi Hucisko. Miejsce noclegowe wyglądało całkiem przyjemnie. Polanka wokół mały lasek i źródełko bijące czysta woda, cóż nam harcerzom potrzeba więcej. Rozbiliśmy namioty później wspólny posiłek a następnie debata przy ognisku na temat "wędrownictwo czy harcerstwo starsze?". Ognisko ciągnęło się długo a argumenty nie kończyły się po żadnej stronie. Trudno było podsumować te dyskusje gdyż obie strony przedstawiły równie przekonujące argumenty. Zmęczeni poszliśmy do śpiworków. Właśnie teraz zaczął się, spędzający sen z powiek, nieprzewidziany koszmar. Milionom malutkich muszek wcale nie chciało się spać i uparcie pozostawiały na nas czerwone plamki. Gdyby nie te zwierzątka, noc byłaby całkiem spokojna. Rano po śniadanku wyruszyliśmy dalej na drugą cześć trasy. Punkty kontrolne zostały wzbogacone o elementy ratownictwa medycznego. Symulacja była ostatnim punktem trasy. Po odratowaniu pozorantek można było ruszyć w drogę do drugiego noclegu. Tam mogliśmy w końcu odpocząć. Wieczorem bawiliśmy się na festiwalu piosenki. Zmęczeni, ale pełni wrażeń, poszliśmy spać, na szczęście tym razem bez zwierzątek. Rajd zakończył poranny apel wszystkich trzech tras następnie rozdanie dyplomów i nagród oraz powrót do domu. Jak wynikało z ankiet trasa podobała się. Myślę, że nas - organizatorów dużo nauczyła. Na koniec mogę dodać ze świetnie się bawiliśmy. Poznaliśmy i spotkaliśmy wiele drużyn z całej Polski i mamy dużo wspomnien.Za rok odbędzie się kolejny Ogólnopolski Harcerski Rajd Radomski, na który zapraszamy wszystkich, którzy chcą świetnie się bawić krocząc szlakiem za radomskimi harcerzami.


PS Zapomniałam o jednym: pamiętajcie aby wziąć ze sobą dużo środków owadobójczych, gdyż nie wiadomo na kogo natrafimy następnym razem:)

Asia Baranowska

Dla każdego coś ciekawego

Taka sonda ratownicza

Kurs Instruktorów Harcerskiej Szkoły Ratownictwa w “Perkozie”. Własnie w dniu wydania “Na Tropie” dobiega końca. Nie mogłam się doczekać, kiedy wreszcie przyjadę
i zobaczę nowe pokolenie tych, którzy chcą uczyć pierwszej pomocy. To ciekawe ale zawsze mam chęć zadania tego samego pytania: dlaczego tu przyjechaliście? Mimo, że w większej części padają te same odpowiedzi zawsze znajdzie się coś nowego. Tym razem też tak było. Pomyślała, że czytelnicy “Na Tropie” mogą tych odpowiedzi nie znać, dlatego poniżej zamieszczam kilka z nich. Może sami zechcecie spróbować jak to jest. Zapraszam na kursy HSR.

phm. Katarzyna Krawczyk

Sekretarz HSR

1. Dlaczego chcę zostać instruktorem HSR?

- Już wiele razy zdarzyło mi się udzielać pierwszej pomocy w różnych miejscach
i sytuacjach. Teraz chciałabym móc przekazywać tę wiedzę innym, aby i oni potrafili jej udzielać.

- W mojej naturze jest chęć pomagania innym; zawsze to było podświadomie moim marzeniem.

- Zostałam zarażona ideą niesienia pomocy i chciałabym podnieść swoje umiejętności;
W mojej chorągwi nie ma żadnego instruktora HSR, natomiast jest ogromne zapotrzebowanie na kursy BORM; Istnieje potrzeba stworzenia inspektoratu, który działałby prężnie.

- Ponieważ byłem świadkiem wypadku samochodowego, i ... Nie umiałem udzielić pierwszej pomocy, a potem czułem się trochę winny z powodu tragedii tych ludzi. Wyobraziłem sobie, że ofiarami mogła być moja rodzina, której mógłby nikt nie pomóc. Więc pomyślałem: im więcej jest osób potrafiących pomóc poszkodowanym, tym lepiej.

2. Dlaczego warto umieć ratować ludzi?

- Dzisiaj ja jestem ratownikiem i udzielam pomocy najlepiej jak potrafię, jutro to ja mogę być ratowanym i też chciałbym, aby znalazły się osoby, które by mi pomogły.

- Umiejętność ratowania może nam się przydać w najmniej spodziewanym momencie. Warto wtedy wiedzieć co należy robić, żeby pomóc, żeby być w porządku wobec siebie i innych - nie mieć wyrzutów sumienia, że mogło się coś zrobić...

3. Co skłoniło mnie do przyjazdu?

- Jestem na kursie, bo nie cierpię tego uczucia niemocy, które ogarnia mnie na widok sytuacji, która mnie przerasta. Życie ludzkie jest najwyższą wartością - trudno patrzeć jak zanika.

- Na kurs przyjechałam po to, aby podnieść swoje umiejętności i wiedzę na tematy medyczne. Potrzebuję tego, ponieważ chciałbym uczyć i szkolić młodych harcerzy
z mojego środowiska, aby podnieść poziom bezpieczeństwa na zbiórkach i imprezach organizowanych przez naszych harcerzy, nauczyć ich postępowania w razie wypadków zarówno spotykanych w życiu codziennym, jak i tych na ulicach. Ponadto chciałbym prowadzić HGR w Gdyni. Chcę być dobrze wyszkolonym ratownikiem.

Dla każdego coś ciekawego

Poradnik prawny

"Na wszelki wypadek..." [cz. 1]

“Być może, nie wszystkie opisane tu sytuacje zdarzą się na pewno, lecz nie ma większej mądrości niż wszelki wypadek...”

Joanna Chmielewska

Dla większości harcerzy oraz instruktorów pojęcie prawo karne czy cywilne jest niemal tak samo odległe jak wykład z wybranych zagadnień Teorii Względności czy rachunku różniczkowego. W związku z tym, łamanie zapisów któregokolwiek z nich to jest to, co zdarza się wyłącznie innym szczególnie w kontekście prowadzenia drużyny, szczepu czy innej jednostki organizacyjnej naszego Związku. Niestety jednak obserwując zachowania niektórych ekip harcerskich podczas rajdów, obozów oraz innych form pracy włos na głowie się jeży na myśl o konsekwencjach podejmowanych działań i o tym jak łatwo byłoby im zapobiec, gdyby tylko ci, którzy są odpowiedzialni za nadzór nad swoimi harcerzami posiadali minimum świadomości prawnej. Swoistej instruktorskiej wyobraźni, dla której nie jest niezbędna gruntowna wiedza o prawie, lecz znajomość podstawowych jego zapisów dotyczących sytuacji, w jakich może znaleźć się zarówno instruktor jak i każdy harcerz. Niniejszy artykuł i następne jest próbą rozpoczęcia budowy takiej właśnie świadomości.

Harcerstwo pozwala przeżyć wspaniałą przygodę. Podczas zbiórek w terenie, obozów stałych
i wędrownych kadra dwoi się i troi aby zapewnić atrakcyjne zajęcia uczestnikom. Realizowane są najdziksze pomysły, które mają przykuć uwagę podopiecznych i wzmocnić w nich przekonanie,
że przychodząc do harcerstwa dokonali właściwego wyboru. Tak więc oprócz tradycyjnego zbijania karmników i przeprowadzania na siłę staruszek przez ulicę w naszym programie zagościły już na stałe takie elementy jak wspinaczka, eksploracja jaskiń i bunkrów, surviwal (zarówno cywilny jak i wojskowy) oraz cała gama innych sportów ekstremalnych, którymi chcemy przyciągnąć młodych ludzi do harcerstwa.

Niestety, znaczna część tych właśnie działań charakteryzuje się znacznym stopniem niefrasobliwości ich organizatorów. Czasem tylko cud powoduje, że wszystko kończy się szczęśliwie i nikt nie ponosi żadnego uszczerbku. Co jednak będzie, gdy coś “nie pójdzie”?

Pytanie to, dość niechętnie, zadają sobie organizatorzy różnego rodzaju harcerskich przedsięwzięć, w których programie znajdziemy różnego rodzaju “ekstremalne” przygody. Często, gdy już stajemy przed faktem doznania urazów przez uczestników takich “zabaw”, nagle okazuje się, że prowadzący nie mieli uprawnień lub w nienależyty sposób zabezpieczono zajęcia. Wtedy wybucha tragedia bo okazuje się, że trzeba płacić odszkodowania a na horyzoncie pokazuje się policja i prokurator, którzy podczas postępowania wyjaśniającego odkrywają wszystkie błędy
i zaniechania jakich dopuścił się drużynowy lub osoba odpowiedzialna.

Drużynowy to brzmi dumnie. To również niezwykle ważna i odpowiedzialna funkcja
w naszej organizacji. Dlaczego? Bowiem prowadząc drużynę przyjmuje on nie tylko odpowiedzialność za wychowanie swoich harcerzy na dobrych obywateli, ale również za to, że doświadczając wspaniałej przygody, jaką jest harcerstwo, nie poniosą żadnych obrażeń.

Przejdźmy jednak do konkretów. Przyjrzyjmy się sytuacji, zapewne znajomej dla pewnej części naszych czytelników...

Tomek zawsze był bardzo wysportowanym chłopakiem. Jak tylko dostał się do liceum zapisał się do klubu alpinistycznego. Później został drużynowym. Zainteresowania sportami ekstremalnymi znalazły odbicie w proobronnej specjalności drużyny. Chłopakom w prowadzonej przez niego drużynie to odpowiadało. Któregoś dnia drużyna po raz kolejny udała się do starego wyrobiska po piaskarni na “zbiórkę z linami”. Chłopcy to uwielbiali.

Ta zbiórka miała okazać się dla Tomka pamiętna. Chłopcy zdążyli już rozciągnąć liny. Wszystko szło nader gładko. Jako że drużyna była proobronna zadbano również o odpowiednią oprawę. Więc liny okazały się być strzeżonymi mostami, przez które trzeba było się jak najszybciej przeprawić. Chłopcy ruszyli więc z wigorem do pokonania przeprawy. Aby utrudnić zadanie mosty należało pokonać wraz z plecakami. Lina rozciągnięta na koronie wąwozu jakieś 10m nad ziemią, jednym słowem "fajowo". Nagle w pobliżu przeprawiających się harcerzy wybuchła raca dymna
i kilka petard wojskowych, jeden z chłopaków przestraszony detonacją omal nie spadł z liny, ale jakoś zawisł tylko “na misia” i dokończył przejście. Później było śmiechu co niemiara,

Rzeczywiście można się uśmiechnąć, bo wszystko skończyło się dobrze. Jednak sytuacja, w której zarówno nie zabezpieczony jak i nie ubezpieczany przez nikogo harcerz osuwa się z liny wypełnia już znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 160 Kodeksu Karnego, który brzmi:

art. 160 § 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (…)

Brzmi groźnie. Jak wynika z treści przepisu czynu tego może dopuścić się każdy, którego działanie lub zaniechanie działania będzie można nazwać narażaniem.

W naszej sytuacji Narażeniem - może być działanie lub jego brak (inaczej: zaniechanie) przez co sprawca dokonuje zmiany sytuacji, w jakiej znajduje się dana osoba, polegającej w szczególności na przeniesieniu jej położenia z bezpiecznego, w położenie niebezpieczne bezpośrednio dla życia lub zdrowia. Przestępstwo dokonane jest z chwilą narażenia, chociażby osoba narażona nie doznała żadnego uszczerbku na zdrowiu bądź krzywdy.

Jak wynika z powyższej historyjki niezabezpieczone przejście po moście linowym będzie już właśnie takim narażaniem. Niebezpieczeństwo musi mieć również charakter bezpośredni czyli, że w opisanej sytuacji, dalszy rozwój wypadków, nawet bez jakiejkolwiek akcji ze strony naszego drużynowego, powoduje duże prawdopodobieństwo nastąpienia w najbliższej chwili skutków opisanych w omawianym przez nas przepisie.

Na szczęście §1 obejmuje swą treścią tylko tych, którzy działają umyślnie z zamiarem narażenia,
a przecież Tomek nie miał takiego zamiaru. Niestety, sprawę Tomka pogarsza również fakt, iż jest on drużynowym, a więc na podstawie przepisów wewnątrz organizacyjnych jest osobą odpowiedzialną za swoich harcerzy. Znajduje to bowiem swoje odbicie w §2 art. 160, w którym jest napisane, że:

§2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Skąd więc nasze czepianie się Tomka, który przecież nie działał umyślnie? Otóż wynika to z treści §3 gdzie łagodzona jest kara za działanie nieumyślne, którego dopuścił się nasz młody drużynowy bowiem:

§3 Jeżeli sprawca czynu określonego w §1 lub §2 działa nieumyślnie podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Co prawda kara już jest mniejsza, ale przecież w dalszym ciągu mamy do czynienia z czynem zabronionym. Spójrzmy jednak na powstałą sytuację jeszcze pod innym kątem. Otóż przypuśćmy, że Tomek zdawał sobie sprawę z faktu, że organizując tego typu zajęcia i nie gwarantując zabezpieczenia w jakiś sposób łamie prawo i dopuszczał myśl, że komuś może się cos stać jeżeli spadnie z liny. Tak skalkulowane ryzyko będzie potraktowane przez prokuratora jako działanie umyślne z zamiarem ewentualnym, co w praktyce spowoduje powrót do odpowiedzialności
na podstawie §2 omawianego przepisu. Nie mniej jednak osoba prowadząca postępowanie przygotowawcze może właśnie w taki sposób spojrzeć na całe zdarzenie, co nie wróży nic dobrego...

Co gorsza, harcerz pochwalił się przygodami ze zbiórki swoim rodzicom, a Ci będąc ludźmi niezbyt przekonanymi do harcerstwa złożyli wniosek o ściganie drużynowego za narażenie ich “kruszynki” na niebezpieczeństwo, bo takie prawo daje im §5 omawianego przepisu. Z tego jednak Tomek nie zdawał sobie sprawy...

Pamiętajcie o zagwarantowaniu należytego zabezpieczenia (sprzęt asekuracyjny, opieka osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia) podczas wykonywanych w terenie ćwiczeń i zadań.

W powyższym przypadku Policja i prokurator nie będą bowiem zastanawiać się nad specyfiką działań drużyny proobronnej. Zadane zostaną tylko następujące pytania: dlaczego osobom niepełnoletnim bez odpowiedniego przygotowania pozwolono na pokonywanie w ten sposób rozmieszczonej liny, dlaczego nie było zabezpieczenia, dlaczego użyto środków pozoracji pola walki (zostawmy na razie sposób w jaki weszły one w posiadanie drużyny), czy osoba odpowiedzialna za to ćwiczenie czyli Tomek miała odpowiednie uprawnienia do organizowania tego typu zajęć, czy członkowie drużyny byli ubezpieczeni od tego typu zajęć?

Na szczęście rodziców harcerza udało się jakoś udobruchać, bo “przecież nic się nie stało”, skutkiem czego wycofali oni swój wniosek. Skończyło się “tylko” na naganie w rozkazie komendanta Hufca oraz burzy w domu. A gdyby nasz nieszczęśliwy komandos spadł na ziemię?

Cóż... Tą sytuacją oraz innymi “ciekawymi przypadkami” zajmiemy się w następnym numerze

phm. Marek Piegat

Referat Starszoharcerski

Chorągwi Wielkopolskiej

Dla każdego coś ciekawego

ZNAK SŁUŻBY PRZYRODZIE

ZASTĘP “CAMORA”

Patrol zdobywający znak służby powstał w oparciu o Zastęp Zastępowych "Camora"
32 Harcerskiej Drużyny Wodnej działającej w Szczepie HDWiGZ "Szpilki" - Hufiec ZHP Rzeszów

SKŁAD PATROLU:

PROGRAM:

tematy:

dla Na Tropie sporządził:

phm. Kamil Wais HO

komendant szczepu "Szpilki"

Metodyka

O ankiecie metodycznej

“Od kilku lat w Polsce wdrażana jest reforma edukacji, w wyniku której wprowadzono nowy podział w szkolnictwie (na szkoły podstawowe, gimnazja, szkoły średnie). Zmiany te wpływają także na funkcjonowanie naszej organizacji. Harcerzami jednej drużyny są teraz uczniowie różnych szkół - podstawowej i gimnazjum, znajdujących się czasem nawet w różnych miejscowościach.

Aby rozpoznać oczekiwania związane z przystosowaniem naszego systemu metodycznego
do systemu szkolnego przeprowadziliśmy w ZHP dyskusję instruktorską i badania, w ramach projektu “Gimnazjum”. Raport z tych badań opublikowano na stronie internetowej Wydziału Programowego (www.program.zhp.org.pl).

XXXII Zjazd ZHP, odbywający się w grudniu 2001 roku, zobowiązał Radę Naczelną ZHP
do przeprowadzenia (najdalej do końca roku 2002) ogólnopolskiej dyskusji metodycznej
i podjęcia wiążących decyzji w sprawie metodyki poszczególnych grup wiekowych. Zgodnie
z oczekiwaniami Zjazdu w przygotowaniu dyskusji należy wykorzystać wyniki prac projektu “Gimnazjum” oraz dostępne badania i opracowania pedagogiczne.

Główna Kwatera ZHP przewiduje, że efektem wszystkich przeprowadzonych badań oraz dyskusji odbywającej się na łamach forum dyskusyjnego www.forum.zhp.org.pl będzie przygotowanie projektu zmian w systemie metodycznym na jesienne zebranie Rady Naczelnej ZHP.

Aby skutecznie wprowadzać konieczne zmiany musimy poznać mocne
i słabe strony funkcjonowania metodyki zuchowej, harcerskiej i starszoharcerskiej. ... “

hm. Wiesław Maślanka

Listy o treści cytowanej powyżej otrzymało w połowie czerwca 205 drużynowych gromad i drużyn z całej Polski, wylosowanych w ramach programu prowadzonego przez Wydział Strategii i Analiz GK ZHP. Celem badania ankietowego jest zebranie informacji o funkcjonowaniu metody harcerskiej w drużynach i gromadach, potrzebnych do podjęcia decyzji przez Radę Naczelną ZHP w sprawie dalszego funkcjonowania systemu metodycznego w naszej organizacji. Wśród wylosowanych drużyn jest 23 starszoharcerskich i 22 wielopoziomowe. Z niecierpliwością oczekujemy w Wydziale Starszoharcerskim na wyniki badania. Wpadliśmy na jeszcze jeden pomysł. Chcemy ankietę udostępnić tym drużynowym, którzy są czytelnikami Na Tropie, a nie zostali wylosowani. Jeżeli macie ochotę wypełnijcie załączoną do NaTropka ankietę i prześlijcie drogą elektroniczną na adres natropie@zhp.org.pl lub na adres wydziału wydzial.starszoharcerski@zhp.org.pl . Nadesłane ankiety posłużą nam do rozszerzenia naszej wiedzy o funkcjonowaniu metodyki, będą jednak opracowywane osobno od tych ankiet, które zostały rozesłane pocztą.

Redakcja

Na tropie historii

Muzeum Harcerstwa

Historia - nie zna początku, nie zna końca, bo sama nie wie, kiedy nastąpił jej początek
i kiedy nastąpi jej kres. Na tej linii od nieskończoności w nieskończoność stawały się przełomy, rewolucje, stawały się żywoty wielkie i żywoty zwyczajne.

Wzrastamy też my rozwijając naszą pamięć o tym co było, i co ciągle jest w nas
i poza nami…

Naszą harcerską pamięcią jest Muzeum Harcerstwa. Jego zadaniem jest ocalić dla potomnych spuściznę jaką pozostawiły nam minione pokolenia harcerek i harcerzy.

Nie jest to zadanie łatwe, ponieważ przez wiele lat mało kto zajmował się systematyczną archiwizacją materiałów historycznych. Dziś archiwa Muzeum, które od niedawna są jego własnością, w obecnym stanie są odkurzane i porządkowane przy ogromnym zacięciu i chęciach wielu ludzi, w ogromnej mierze wolontariuszy.

Napływają tutaj materiały podarowane przez druhny i druhów, którzy w okresie swej długoletniej służby stworzyli prywatne zbiory, np. zbiór druhny Hanki Olszańskiej. Jest to zbiór mówiący o funkcjonowaniu Dworku Cisowego, a w szczególności o jego wychowankach, tzw. “dzieciach dworkowych”

W czasie pracy często napotkać można niesamowite curiosa harcerskie, często zaskakujące archiwistę, chociażby książkę pracy drużyny harcerskiej działającej
w Warszawie w 1917 roku, w której znajdujemy zgodę rodziców na wyjazd dzieci na biwak, która nie różni się od obowiązujących dzisiaj dokumentów ZHP. Tyle lat i prawie nic się nie zmieniło! .

Nie brakuje również elementu humorystycznego, ot, chociażby kilka pomysłów
z Młodzieżowego Biura Patentów, np. patent na menażkę zastępu z podwójnym dnem
do przechowywania skarbów zastępu, sanki na kółkach.

Muzeum harcerstwa posiada również bibliotekę historyczną i pedagogiczną, na którą składa się ponad 13 tys. tytułów z różnych dziedzin harcerskiego życia, w tym harcerskie zbiory wydawnictw i prasy harcerskiej od 1911 roku, a nawet wcześniej.

biblioteka dostępna jest dla wszystkich zainteresowanych od września do października. Więcej dowiedzieć się można na stronach internetowych www.muzeum.zhp.org.pl.

Od dawna funkcjonują w chorągwiach Komisje Historyczne, które po powołaniu Muzeum stały się jego głównymi partnerami w terenie. Kolejne decyzje dotyczące Muzeum Harcerstwa i jego dalszych poczynań podejmowane są na kolejnych zbiórkach Przewodniczących Chorągwianych Komisji Historycznych.

Muzeum nie jest instytucją sztywną i skostniałą, wręcz przeciwnie, funkcjonuje żywo, prężnie i aktywnie - organizuje wystawy, współpracuje z Muzeum Narodowym, Muzeum Wojska Polskiego, utrzymuje kontakty z mediami czy potencjalnymi sponsorami.

Można by pokusić się o stwierdzenie, że Muzeum Harcerstwa jest metainstytucją - jest ponad podziałami, nie ogranicza się jedynie do pamięci ZHP, ale jest to pamięć wszystkich harcerek i harcerzy, niezależnie od tego czy są oni w ZHP, ZHR, SH, Zawiszy, czy jeszcze innego związku. Wszak wszyscy wywodzimy się przecież ze wspólnego pnia, który gałęzi ma wiele.

Ostatnio Muzeum Harcerstwa podpisało porozumienie z Łazienkami Królewskimi. Dzięki temu porozumieniu harcerki i harcerze będą mogli gościć tam znacznie częściej , m.in. powodem ku temu może być czynna od początku czerwca fotowystawa, pt. “Przed stuleciem harcerstwa Warszawie…”. Wystawę tę można zwiedzać w pawilonie Teatru na Wyspie codziennie oprócz poniedziałku w godzinach od 11 do 16. Serdecznie zapraszamy Was byście zechcieli odwiedzić to miejsce, jeśli szlaki Waszych wakacyjnych wędrówek prowadzić będą przez Warszawę.

Krótkie przesłanie: Druhny i Druhowie!!! Troszczcie się o zachowanie swoich wspomnień nie tylko w swoich sercach. Troszczcie się, by inni pamiętali jakim było NASZE harcerstwo.


Z archiwum “Na Tropie”

Gawęda o odpowiedzialności

Wiem, jak poznać dobry obóz. W każdym razie tak mi się wydaje. Po prostu po przejściu bramy przyglądam się namiotom. Dobre środowiska mają zwykle porządne namioty, co rzecz jasna nie znaczy, że nowe. Pamiętam taki maleńki obozik harcerzy i harcerek z Opola, którzy opowiadali mi, że tych namiotów to już nie da się połatać i w przyszłym roku przyjdzie im spać pod gołym niebem. Spojrzałem na ich “dychy”. Wypłowiałe do granic białości stały idealnie rozbite pomiędzy drzewami, tak by nie zniszczyć nadmiernie rosnących wokół przepięknych paproci. Wszystkie linki w równym szeregu (pomijając kilka, które umocowano nieregularnie celem ocalenia paprotek), poły równo podwinięte i podwiązane tasiemkami, a w środku własnoręcznie wykonane prycze
i pozostałe meble. I co dziwniejsze, harcerze i harcerki z tej drużyny wyglądali jak ich namioty, prawidłowo umundurowani, dopięci i zorganizowani.

* * *

Od tego czasu upłynęło wiele wody w Rawce (nad Rawką moja drużyna ma ośrodek jeździecki, gdzie jeździmy konno). Drużyny, które organizują takie obozy, jak opisałem powyżej, nazwano SPECJALNOŚCIOWYMI - o specjalności puszczańskiej, a harcerze obładowani zostali nowym sprzętem. Z sentymentem pożegnałem się z wojskowymi opinaczami, podgumowaną pałatką, wojskową kostką i “zagariełką”, czyli maszynką pod denaturat do gotowania. Założyłem kurtkę z polara, dobre buty z goretexem i nieprzemakalną kurtkę, która już chyba nic nie waży. Ale nie pozbyłem się natrętnej myśli o tym, że dbanie o sprzęt nadal wyróżnia dobre drużyny.

* * *

Pierwsza oznaką rozkładu drużyny jest zauważalny niedowład logistyczny. Cała drużyna czeka na przystanku i wypatruje kolegi, który miał kupić bilety, a on nie przychodzi, bo zaspał Zastęp nie sprząta po sobie harcówki i podczas zabawy w słonie wdeptuje w wykładzinę stearynę ze świec. W szafce hufca od trzech tygodni stoją nieumyte szklanki, a ekspres do kawy jest nie używany, bo ktoś go zepsuł Zrozpaczony komendant hufca wynajmuje człowieka do zgrabienia liści, bo przez pół roku żadna z drużyn nie mogła tego zrobić, a Straż Miejska wlepiła już dwa mandaty. W magazynku zgniły dwa namioty, bo ci którzy je wzięli na biwak, zapomnieli powiedzieć, że zwrócili je mokre, po trzydniowej ulewie.

* * *

Im mniej dbamy o sprzęt i inne rzeczy wokół nas, tym bardziej narastają konflikty
w zespole. Nic tak bowiem nie rozbija braterstwa jak cieknący namiot, śmierdzące koce i brudne latryny. Wtedy to rodzą się kasty - ci do nowych, jeszcze nie “przerobionych” namiotów, ci do starych, bo już użytych w zeszłym roku, “dyszek”. Jest żal i oburzenie, obrażanie się i odwracanie plecami. Psuje się nastrój i rwą się nici przyjaźni, rozsypuje się misternie przygotowany program.

* * *

Mówię sobie, że mnie to nie dotyczy. Niestety i mnie dopada jęzor niechlujstwa. Nie chce mi się spakować plecaka, bo wystarczy naładować go do pełna. Lubię sprawdzać porządek
w namiocie harcerzy, ale sam zamykam dokładnie swój, bo przecież nigdy nie mam czasu, aby go posprzątać. Nie stanę w kolejce po obiad, bo mogę się wepchać przed harcerzy. Od trzech dni nie wypastowałem butów, a na służbę nie zakładam munduru, bo za gorąco.

* * *

Nie marnujmy szans wychowawczych. Nie pozwólmy, aby destrukcja w wychowaniu rozpoczęła się od spraw drobnych i dotarła do poziomu, który rozkłada Związek. Ważne jest wszystko, co uczy odpowiedzialności. Jestem odpowiedzialnym instruktorem - bo daję przykład osobisty. Jestem odpowiedzialny - bo dbam o stare namioty i sprzęt, który jest wspólną własnością Jestem odpowiedzialny - bo można mi powierzyć zadanie. Jestem odpowiedzialny - NAUCZONO MNIE TEGO W HARCERSTWIE - nadaję się do tej pracy ....

* * *

Zaufałem ci człowieku. Dzięki twojej odpowiedzialności zastałem w górskiej chacie zapałki
i drewno, koc i jedzenie. To pozwoliło mi przetrwać. Ogrzeję się, posilę, a kiedy zamieć przeminie, uzupełnię zapasy w chacie - dla następnego wędrowca. I pójdę dalej, bo wędrówka trwać musi,
a jedynym śladem po mnie pozostanie to drewno, zapałki, koc i jedzenie w maleńkiej górskiej chatce. Tylko tyle i aż tyle ....

hm. Paweł Mikołaj Rożdżestwieński

Kodeks Karny - Komentarz Tom III; O. Górniok, S. Hoc, S. M. Przyjemski; ARCHE s.c. Gdańsk 1999, str. 109

ibidem

5

NA TROPIE

NR 5

lipiec

2002


Wyszukiwarka