OPRACOWAŁA: Magdalena Golubska

Sianów 2011

Spis treści

1. Wstęp

2. Opis sposobu realizacji celów kształcenia i zadań ustalonych w podstawie programowej wychowania przedszkolnego:

3. Wybrane zagadnienia z podstawy programowej.

4. Nasze przedszkole- program edukacji przedszkolnej wspomagający rozwój aktywności dzieci

5. Istota programu

• Ruch i muzyka we współczesnej pedagogice

• Wpływ muzyki na rozwój dziecka

• Rola tańca w rozwoju dzieci

*Ruch naturalny jako podstawa tańca ekspresyjnego i twórczego.

*Taniec ekspresyjny w wychowaniu przedszkolnym.

6. Kształcenie umiejętności tanecznych u dzieci- cele i zadania programu.

7. Sposoby sprawdzania stopnia osiąganych celów- ewaluacja

8. Scenariusze zajęć realizowanych w ramach koła tanecznego.

9. Literatura

Wstęp

Sianów to niewielka miejscowość, w której dzieci nie mają możliwości rozwijania swoich uzdolnień i zainteresowań. Najbardziej uboga jest oferta dla dzieci przedszkolnych. Aby dziecko mogło rozwijać swoje zdolności rodzice musieliby dowozić je do Koszalina. Często jednak nie mają na to czasu, lub nie stać ich na to. Do naszej placówki uczęszczają dzieci z rodzin, w których przewagę stanowią 4-5 osobowe rodziny. W większości przypadków pracują obydwoje rodzice.

Brak zakładów przemysłowych powoduje, że większość z nich jest zmuszona dojeżdżać do pracy do pobliskiego Koszalina. A to łączy się z dodatkowymi kosztami.

Czynniki te mają wpływ na niskie budżety w rodzinach, a nawet na kłopoty finansowe rodziców.

Jednak mimo trosk codziennego życia rodzice starają się dbać ze wszystkich sił o wszechstronny rozwój swoich pociech. Utrzymują kontakt z przedszkolem, są otwarci na nowatorskie metody wprowadzane w naszej placówce.

Dobry kontakt nauczyciela z domem rodzinnym dziecka to połowa sukcesu w pracy wychowawczo-dydaktycznej w przedszkolu. Wsparcie ze strony rodziców, życzliwość i praca na rzecz przedszkola, akceptacja planów i zamierzeń, wyrazy uznania i sympatii składają się na sukces.

Znając zapatrywania naszych rodziców wiemy, że chętnie pomogą nam w realizacji naszego nowego pomysłu, jakim jest utworzenie na terenie naszej placówki koła tanecznego dla dzieci4,5 - letnich.

Wymaga to jednak pewnych nakładów finansowych. Chodzi tu głównie o zakup materiałów , a także szycie zaprojektowanych strojów. W związku z tym potrzebne nam będzie wsparcie rodziców, którzy na pewno staną na wysokości zadania, pomogą znaleźć fundusze oraz sponsorów.

Dużą pomocą będzie dla nas również obecność rodziców w trakcie przygotowań do występów, gdy trzeba wykonać makijaż, ułożyć fryzurę , czy po prostu przebrać dzieci w inny strój.

W miłą chęcią zaprosimy rodziców na zajęcia otwarte, by mogli zobaczyć w jaki sposób dzieci przygotowują się do występów, jak wyglądają zajęcia koła tanecznego, czego się uczą, jaka panuje atmosfera.

Takie kontakty pozwolą zlikwidować barierę instytucja- rodzice, gdyż w spotkaniach mniej oficjalnych stajemy się po prostu znajomymi dzielącymi się uwagami na temat przedszkola. Możemy uzyskać wiele ważnych informacji o dziecku i jego życiu w rodzinie, obserwując swobodne zachowanie jej członków w naturalnej sytuacji. Oprócz tego zintegrujemy rodziców z przedszkolem- chcemy, by czuli się u nas mile widzianymi, potrzebnymi gośćmi.

Biorąc to wszystko pod uwagę uważamy, że nasza współpraca powinna być bardzo efektywna . Rodzice czekają na nasze propozycje i na pewno chętnie nam pomogą w naszych działaniach.

Opis sposobu realizacji celów kształcenia i zadań ustalonych w podstawie programowej wychowania przedszkolnego:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 23 grudnia 2008 r. DLA PRZEDSZKOLI, ODDZIAŁÓW PRZEDSZKOLNYCH W SZKOŁACH PODSTAWOWYCH ORAZ INNYCH FORM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO

Celem wychowania przedszkolnego jest:

1. wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności intelektualnych potrzebnych im w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji;

2. kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia stresów i porażek;

3. rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi;

4. stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci o zróżnicowanych możliwościach fizycznych i intelektualnych;

5. wprowadzenie dzieci w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę, małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne;

6. zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie ich ciekawości, aktywności i samodzielności, a także kształtowanie tych wiadomości i umiejętności, które są ważne w edukacji szkolnej.

Cele te są realizowane, w miarę możliwości, we wszystkich obszarach działalności edukacyjnej przedszkola. (…..)

Dla osiągnięcia tych celów należy wspomagać rozwój, wychowywać i kształcić dzieci w następujących obszarach:(…)

1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i sytuacjach zadaniowych.

2. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swoje-go otoczenia.

3. Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci.

4. Wychowanie przez sztukę - dziecko widzem i aktorem.

5. Wychowanie przez sztukę - muzyka i śpiew, pląsy i taniec.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

Wykazuje inicjatywę w działaniu

• Umiejętnie pokonuje trudności, radzi sobie z porażkami i stresem

• Przejawia wrażliwość słuchową

• Rozumie znaczenie poszczególnych zmysłów w poznawaniu otaczającej rzeczywistości

• Z radością uczestniczy w zabawach muzyczno-ruchowych

• Wyraża swoje potrzeby, emocje, uzdolnienia podczas tańca

• Dba o rozwój własnych zainteresowań z wybranej dziedziny sztuki

• Wykonuje podstawowe kroki i figury w tańcach i zabawach

• porusza się płynnie i rytmicznie

• Potrafi aktywnie spędzać wolny czas

• Rozwija indywidualne zainteresowania i zamiłowania

Wybrane zagadnienia z podstawy programowej

Celem wychowania przedszkolnego jest wspomaganie i ukierunkowywanie rozwoju dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno- kulturowym i przyrodniczym.

Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i sytuacjach zadaniowych.

• Przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych

Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci.

• Jest sprawnie fizycznie lub jest sprawne w miarę sowich możliwości, jeżeli jest dzieckiem mniej sprawnym ruchowo

• Uczestniczy w zajęciach ruchowych (…) w sali gimnastycznej

Wychowanie przez sztukę - dziecko widzem i aktorem.

• Wie, jak należy się zachować na uroczystościach

Wychowanie przez sztukę - muzyka i śpiew, pląsy i taniec.

• Dostrzega zmiany dynamiki, tempa i wysokości dźwięku utworu muzycznego, wyraża je pląsając lub tańcząc

• W skupieniu słucha muzyki, w tym także muzyki poważnej.

Nasze przedszkole-

program edukacji przedszkolnej wspomagający rozwój aktywności dzieci

AKTYWNOŚĆ SPOŁECZNA

• Wyrażanie i nazywanie różnych emocji podczas zabaw

• Samodzielne wykonywanie różnych czynności rozwijających poczucie odpowiedzialności za powierzone zadanie

• Przygotowywanie programu artystycznego

• Współdziałanie podczas zabaw , tańców integracyjnych

AKTYWNOŚĆ JĘZYKOWA

• Rozwijanie sprawności całego ciała

• Nabywanie świadomości własnego ciała

• Rozwijanie koordynacji ruchowej

• Naśladowanie ruchów wykonywanych przez nauczyciela

AKTYWNOŚĆ POZNAWCZA

• Uczestniczenie w zabawach organizowanych przez nauczyciela, dających dziecku satysfakcję i radość

• Uczestniczenie w różnego rodzaju zabawach twórczych

AKTYWNOŚĆ ARTYSTYCZNA

• Uczestniczenie w zabawach rytmicznych, ruchowych, pląsach przy muzyce

• Reagowanie na zmiany tempa i dynamiki utworu

• Estetyczne, rytmiczne poruszanie się przy muzyce

• Umiejętne posługiwanie się rekwizytami

• Wyrażanie swoich przeżyć wewnętrznych, uczuć poprzez różne formy ekspresji ruchowej

AKTYWNOŚĆ RUCHOWA I ZDROWOTNA

• Rozwijanie orientacji w schemacie własnego ciała

• Uczestniczenie w zabawach ruchowych: organizowanych metodą opowieści ruchowych, ze śpiewem

Istota programu

Każdy z nas obserwował bawiące się dzieci w różnych sytuacjach i w różnych porach dnia. Mogło to być w parku, na plaży, w lesie, na łące, w domu, czy przedszkolu. Co się w sposób zdecydowany narzuca każdemu obserwatorowi? Co jest najbardziej uderzające w zabawie dzieci? Nieustający ruch i zainteresowanie życiem. Należy podkreślić, że ta cała ruchliwość dziecka rozwija je i kształci, wzbogaca doświadczenie i uwagę, ćwiczy pamięć oraz zdolność do dokładnego obserwowania rzeczy i zjawisk, wdraża do wysiłku, współżycia oraz współdziałania z innymi dziećmi, co z punktu widzenia wychowawczego i społecznego jest niezwykle istotne. Rozwój dzieci w wieku przedszkolnym odznacza się ogromnym dynamizmem oraz plastycznością w przyjmowaniu wiedzy i zdobywaniu doświadczenia.

Wychowanie muzyczne dzieci nie jest proste. Natura i struktura uczuć i pragnień, a więc sfery emocjonalnej , z którą głównie mamy do czynienia w procesie wychowania estetycznego, jest bardziej złożona niż sfery poznawczo- intelektualnej, rozwijanie jej wymaga więc szczególnej troski, wyniki nie są od razu widoczne, a korzyści nie zawsze sprawdzają się w zewnętrznych efektach.

Ruch przy muzyce to bardzo ważny sposób kształcenia muzycznych, ruchowych, oraz ogólnych dyspozycji dzieci. Jest to również wyjście od naturalnych dziecięcych potrzeb, wszak wszystkim zabawom najmłodszych towarzyszy ruch, w ruchu realizowany jest rytm, sens i rozwój zabawy.

I muzyka sama jest rytmicznym przebiegiem dźwięków w czasie, a im bardziej element rytmu jest w niej odczuwalny, tym bardziej wywołuje ona potrzebę ruchu. Tak jest przy słuchaniu muzyki tanecznej, ale też i innych utworów, w których rytm jest elementem szczególnie eksponowanym.

Podstawą jakiegokolwiek rozwoju muzycznego dziecka są jego zdolności. Dziecko muzykalne zawsze, nawet w niesprzyjających warunkach znajdzie drogę do muzyki.

Za jedną z podstawowych zdolności muzycznych uważa się poczucie rytmu, które w tym przypadku interesuje nas najbardziej. Każda muzyka, nawet najprostsza melodia, przebiega w czasie, a ten jej przebieg jest zawsze uporządkowany rytmicznie. Warunkiem odbioru tego rytmiczno - czasowego przebiegu muzycznego jest właśnie ta specyficzna zdolność- poczucie rytmu. Jest ono umiejętnością spostrzegania, odtwarzania i tworzenia stosunków czasowych w muzyce.

Równie ważną rzeczą jest słuch muzyczny. Elementarnym jego przejawem jest zdolność do spostrzegania i rozpoznawania melodii. Cechą słuchu muzycznego jest zdolność do muzycznych wyobrażeń . Jest to ważna i niezbędna zdolność u dziecka, które chce w jakikolwiek sposób uprawiać muzykę.

Dlaczego tak ważne jest poczucie rytmu i słuch muzyczny przy realizacji tego programu? Odpowiedź jest tylko jedna: aby dziecko mogło tańczyć, wykonywać odpowiednie ruchy- kroki taneczne musi mieć poczucie rytmu, musi posiadać dobry słuch muzyczny. W innym przypadku zamiast czerpać radość z tańca, będzie się męczyło i przechodziło wiele stresowych sytuacji, które na pewno nie sprzyjają rozwojowi dzieci.

Program "Roztańczone przedszkolaki" został napisany z "potrzeby serca". W naszym przedszkolu jest wiele dzieci, które są uzdolnione muzycznie, rozbudzone tanecznie i uwielbiają ruch przy muzyce. Zajęcia z umuzykalnienia i rytmika to dla nich za mało.

Dlatego należy tym dzieciom dać dodatkową możliwość wyrażenia siebie i swoich odczuć poprzez ruch własnego ciała zgodnie z rytmem muzyki.

Tak narodziła się myśl stworzenia KOŁA TANECZNEGO, gdzie dzieci poznawałyby nie tylko nowoczesne tańce i różne gatunki muzyki, ale także uczyły się współpracować w grupie, rozwijać poczucie rytmu i umiejętnie wyrażać muzykę.

Chciałabym, aby zajęcia taneczne dawały wiele radości i okazji do spontanicznej aktywności, rozładowywały nadmiar energii i prowadziły do wyciszenia nagromadzonych emocji.

Układając cele i zadania, jakie chciałam osiągnąć podczas prowadzenia zajęć koła tanecznego, miałam na względzie wyłącznie dobro dziecka.

Pragnę , by nasi podopieczni potrafili bawić się przy muzyce, zilustrować ruchem treść piosenki, reagować na zmiany w muzyce, wyrażać swoje przeżycia wewnętrzne w formie opowieści muzyczno- ruchowej, znać kroki różnych tańców , mogły zatańczyć proste układy taneczne, interpretować ruchem muzykę.

Ważną i bardzo istotną rzeczą jest to , żeby dzieci potrafiły przełamać swoją nieśmiałość, zapominając o rywalizacji, pracowały w zespole, pomagały sobie nawzajem.

Najważniejszą jednak rzeczą jest , aby dzieci wychodziły z zajęć uśmiechnięte, pełne wrażeń i gotowe na nowe wyzwania.

Ruch i muzyka we współczesnej pedagogice.

Współczesna pedagogika pokłada wielkie nadzieje w wychowaniu przez sztukę, przyznając muzyce ważną rolę w ogólnym kształceniu i wychowaniu. Abstrakcyjny kod dźwięków pozwala na stosunkowo łatwe dotarcie i poznanie świata przeżyć zwłaszcza u małych dzieci. Dzieje się to dlatego, że język, jakim włada muzyka, pomija kontrolę intelektualną, taką jaka występuje w komunikacji werbalnej, oddziałując bezpośrednio na psychikę człowieka, jego sferę doznań emocjonalnych.

Będąc źródłem drgań akustycznych, muzyka wzbudza reakcje fizyczne i towarzyszące im reakcje psychiczne zmieniając pośrednio stan ich aktywności, wpływa na system nerwowy, dokonuje zmiany w czynnościach poszczególnych organów, zmienia napięcie mięśni, przyspiesza przemianę materii lub krążenie krwi.

Wewnętrzny świat dziecka stanowi nieustabilizowany i otwarty zespół wyobrażeń, uczuć i przekonań, które, z uwagi na swą siłę i intensywność, dążą do uzewnętrznienia się. Jest to świat jeszcze nieuporządkowany i nie zorganizowany, powoli dociera jednak do świadomości dziecka, w miarę , jak zyskuje ono umiejętność wyrażania go w formie dostępnej dla innych.

Z tej racji pedagogika, aprobując spontaniczny charakter twórczej aktywności dziecka, powinna dostarczać mu odpowiednio wyważone porcje informacji, które skłaniałyby je do kreatywnego wyrażania odczuć.

Muzyka stwarza dzieciom możliwość artystycznego wyżycia się , kompensowania braków w zakresie zaspakajania potrzeb ekspresyjnych i podniesienia poczucia własnej wartości .

Przeżycia emocjonalne związane z percepcją i wykonaniem zadań muzycznych mają wyraźny wpływ na rozwój dyspozycji psychicznych dzieci. Rozwój analizatora słuchowego w zakresie słuchu muzycznego, rozwój koncentracji uwagi, pamięci muzycznej i pozamuzycznej odbywa się w procesie oddziaływania różnorodnych bodźców muzycznych. Zajęcia pełne tańca i zabaw stwarzają możliwości zaspokojenia wrodzonej dzieciom potrzeby ruchu i uzewnętrznienia przeżyć emocjonalnych.

Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, jak ważny jest ruch i jego rola w przyrodzie, a przecież człowiek przez całe życie jest w bezustannym ruchu. Już w łonie matki wykazuje on pierwszą aktywność ruchową i towarzyszy mu ona w różnych formach aż do śmierci.

Ruch jest najistotniejszym przejawem rozwoju człowieka, razem z nim rozwija się i wzbogaca. Jest świadectwem jego poprawnego przebiegu, a zarazem czynnikiem go warunkującym. Dzięki niemu znaczna część komunikacji interpersonalnej odbywa się w postaci tzw. "języka ciała". Odgrywa więc niezwykle ważną rolę w porozumiewaniu się ludzi między sobą.

Zajęcia muzyczno- ruchowe stwarzają wielkie możliwości rozwojowe dla dzieci, szczególnie w wieku przedszkolnym. Same zajęcia pozwalają dzieciom rozładować olbrzymią w tym wieku potrzebę ruchu. Dzięki temu w ich organizmach zachodzą następujące zmiany:

* w sferze biologicznej kształtują zdrową, sprawną fizycznie i odporną na negatywne wpływy środowiska jednostkę, doskonaląc funkcjonowanie ustroju. Wyniki licznych badań dowodzą, że zwiększona aktywność ruchowa ma korzystny wpływ na wiele właściwości nie tylko fizjologicznych, ale i odpornościowych, adaptacyjnych, a także na prawidłowy przebieg szeregu procesów metabolicznych i hormonalnych rosnącego ustroju. Wpływa ona na mineralizację kośćca, powoduje zwiększanie się masy aktywnych tkanek ustroju i zmniejszenie się tkanki tłuszczowej, co ma istotne znaczenie w profilaktyce otyłości, zjawiska narastającego również w populacji w wieku przedszkolnym.

* W sferze psychicznej i społecznej pomaga uzyskać szereg cech niezbędnych w życiu dorosłego, takich jak : równowaga emocjonalna, hart psychiczny, odporność na stresy, umiejętność psychicznej adaptacji do zmieniających się warunków. Kształtuje ponadto poczucie odpowiedzialności , zdyscyplinowania, wytrwałość w pokonywaniu trudności, sprzyja przyswajaniu norm społecznych i internalizacji wartości kulturowych.

Ruch w połączeniu z muzyką ułatwia dzieciom rozwijać własną inwencję twórczą. Dzięki niej natomiast dzieci mogą szybciej poznać bardziej skomplikowane ruchy. Muzyka w sposób wręcz magiczny jest w stanie otworzyć wnętrze dziecka, pozwala mu przeżywać ją, a zarazem odkrywa ich własne emocje i uczucia. Dzięki temu oraz bogatemu arsenałowi ruchów, dziecko może coraz lepiej wyrażać samo siebie w formie najbardziej naturalnej dla człowieka, czyli w ruchu.

Wpływ muzyki na rozwój dziecka

W każdym okresie życia człowieka obecna jest muzyka, ale zajmuje ona różne miejsce i może pełnić odmienne funkcje. Rozwój muzyczny ujawnia się bardzo wcześnie. Już w okresie życia płodowego dziecko przejawia pierwsze reakcje na bodźce akustyczne i muzykę.

Rozwój muzyczny przebiega u każdego dziecka w odmienny sposób, ujawniając ogromne różnice indywidualne. Dokonuje się on w "dialogu" ze środowiskiem życia dziecka. Stąd też najistotniejsze jest, aby rodzice, później nauczyciele potrafili organizować kontakt dziecka z muzyką, dostarczając mu bodźców stymulujących ów muzyczny rozwój.

Akustyczne otoczenie dziecka jak: szelest drzew, śpiew ptaków, szum wody, odgłosy ulicy itp., wywiera duży wpływ na jego stosunek do wartości muzyki, który później bardzo trudno zmienić. Dlatego tak ważne jest, aby umieć obserwować dziecko i dostarczać właściwych do jego potrzeb, możliwości poznawczych i emocjonalnych.

Dźwięk muzyczny wywołuje różne reakcje emocjonalne u odbiorców. Przenika poprzez narząd słuchu do wyobraźni i świadomości człowieka. Wyobraźnia zaś stymuluje aktywność jednostki.

Stawiając dziecku różne zadania do wykonania w odmiennych sytuacjach, kierując jego uwagę na nowe obiekty, dźwięki, odgłosy, którymi może operować wyobraźnia, nie tylko rozwijamy tę dyspozycję, ale wytwarzamy w dziecku potrzebę poszukiwania nowych doznań. Biorąc pod uwagę indywidualny zasób doświadczeń, każdy może inaczej odbierać i rozumieć ten sam utwór muzyczny. Dlatego należy jak najwcześniej pobudzać wyobraźnię muzyczną dziecka, dostarczając mu różnorodnych bodźców wzbogacających jego doświadczenie. Ćwiczenia wyobraźni muzycznej mogą przybierać bardzo różną postać: np. po usłyszeniu serii dźwięków dzieci wyobrażają sobie czynności wykonywane przez ludzi czy zwierzęta, innym głosem ilustrują wydarzenia za pomocą dźwięków, naśladują odgłosy przyrody, ilustrują muzyczne zachowania różnych postaci.

Bardzo ważne jest, aby w poszukiwaniu ćwiczeń pobudzających wyobraźnię muzyczną dziecka wykorzystać nie tylko śpiew, taniec i grę na instrumentach, ale także naturalne odgłosy, szumy i stuki, które są maluchowi najbliższe, stanowią bowiem świat jego pierwszych akustyczno- muzycznych doznań- są muzyką, która mieszka wśród nas.

Warto pamiętać, że zajęcia umuzykalniające na etapie wychowania przedszkolnego odgrywają niezmiernie istotną rolę zarówno w szeroko pojętym procesie rozwojowym jak i edukacyjnym.

Na żadnym z późniejszych etapów nauczania nie spełniają tej roli w tak znaczącym stopniu. Poprzez wielość form dają nauczycielowi możliwość zaktywizowania wszystkich dzieci, a tym samym dzieciom, poza rozwojem muzycznym, stwarzają szansę osiągnięcia sukcesu, zaspokojenia potrzeby popisowości, uczą integracji w grupie.

Kontakt z muzyką jest dla dziecka źródłem twórczych poczynań, różnorodnych poszukiwań, stymuluje dziecko do samowyrażania się (np. w tańcu, śpiewie). Poprzez kontakt z muzyką rozwijają się u dziecka dodatnie cechy charakteru, zdolności poznawcze, a cała osobowość kształtowana jest harmonijnie i wielostronnie. Przeżycia estetyczne czynią człowieka wrażliwym na różne przejawy życia i stosunków międzyludzkich oraz inspirują do nowego spojrzenia na świat.

Muzyka ćwiczy i wspomaga zmysły prowadząc do współdziałania pomiędzy słyszeniem, widzeniem i dotykiem. Istnieje duża zależność rozwoju aktywności zabawowej dziecka od poziomu i ilości prowadzonych w przedszkolu zabaw i zajęć muzycznych.

Niezaprzeczalne są wychowawcze aspekty muzyki. Do wartości wychowawczych muzyki można zaliczyć:

*kształtowanie kultury muzycznej,

*rozwijanie umiejętności słuchania,

*rozumienie własnej psychiki, obyczajów, warunków życia,

*rozbudzanie zainteresowań i sympatii do ludzi,

*kształtowanie umiejętności wypowiadania się,

*odczuwanie piękna,

*oddziaływanie na dyspozycję dziecka do pracy oraz na pamięć,

*rozwijanie poczucia więzi grupowej, samodzielności itp.

Reasumując, kontakt dziecka z muzyką umożliwia rozwój pełni człowieczeństwa, a ponadto pobudza i rozwija u dziecka różnorodne zdolności umysłowe, uczuciowe i praktyczne.

Kończąc rozważania dotyczące wpływu muzyki na rozwój małego dziecka, zachęcam do przeanalizowania poniższych zasad, których stosowanie może przybliżyć dziecku muzykę i ukazać mu jej piękno.

Rola tańca w rozwoju dzieci

Taniec dla człowieka był, jest i zawsze będzie rodzajem jego aktywności przejawiającej się w określonej formie ruchowej, sposobem przeżywania i przekazywania emocji oraz fizycznego i duchowego wyżycia się.

Taniec w ciągu wieków przechodził różnorodne przeobrażenia- zmieniał swoją formę, przekształcał się i doskonalił; zmieniała się też jego rola w życiu różnych grup społecznych i narodów. Pojawienie się różnych funkcji tańca przechodziło często złożone procesy uzależnione d wielu czynników, na przykład takich, jak etap rozwoju życia gospodarczego, społecznego i kulturowego danego kraju, warunki geograficzne, przyjęta przez społeczeństwo filozofia, religia, moda.

Taniec od zarania dziejów ludzkości służył człowiekowi jako forma życia towarzyskiego, zabawa rozrywka i sposób na odprężenie. Stąd nazwa "taniec towarzyski".

Taniec był i nadal jest elementem obrzędów, rytuałów, obyczajów, ceremonii związanych z wierzeniami, magią czy tradycjami narodowymi i regionalnymi. W tańcu rytualnym, obrzędowym znajdują odbicie ważne wydarzenia z życia człowieka (np. inicjacja, zaślubiny, przyjęcie do określonej społeczności) oraz jego sukcesy (np. zebranie plonów, zwycięstwo) . W tańcu wyrażał człowiek także czynności dnia codziennego i ruchy związane z wykonywaną pracą (np. taniec rzemieślników czy ludowy).

Taniec stał się również sztuką, dostępną tylko dla wtajemniczonych, specjalnie przygotowanych tancerzy świadomie prezentujących swoje umiejętności na scenie przed zgromadzoną publicznością. Taniec sceniczny, widowiskowy zajął poczesne miejsce w dziejach kultury i sztuki. Przez setki, tysiące lat zmieniał swoje oblicze, ale ciągle cieszy się popularnością i uznaniem wśród ludzi różnych narodowości i wykazuje zadziwiającą żywotność. W wielu krajach powstają ciągle klasyczne zespoły baletowe, a także zespoły taneczne , jak i specyficzne dla danego kraju, regionu czy subkultury. Wiele zespołów tanecznych poszukuje inspiracji w starych , nieco zapomnianych obrzędach i obyczajach, w których istotną rolę odgrywał taniec.

Taniec- niezależnie od tego czy był związany z rozrywką, obrzędem, magią czy wierzeniem- zawsze był i jest środkiem komunikacji międzyludzkiej i specyficznym rodzajem ruchowej aktywności człowieka.

Walory ruchów tanecznych i ich niezaprzeczalny wpływ na rozwój psychofizyczny człowieka zostały dostrzeżone przez twórców koncepcji wychowania. Taniec był uwzględniany w różnych programach i systemach edukacyjnych jako forma przygotowania do życia towarzyskiego, jako element nauczania ogłady i elegancji ruchu, jako forma zabawy i rozrywki, a przede wszystkim jako czynnik wychowania fizycznego. W dawnych koncepcjach wychowania fizycznego stosowano taniec głównie w celu umacniania i kształtowania ciała, nadawania jego ruchom płynności, zręczności, wdzięku i piękna. Nie znaczy to, że nie dostrzegano związku między rozwojem ciała , a rozwojem psychiki.

Taniec i różne formy ekspresyjnego ruchu znalazły zastosowanie w leczeniu i rehabilitacji psychicznej i fizycznej. Np. w kinezyterapii stosowanie odpowiednio dobranych ruchów czy nawet układów tanecznych przyczynia się do usprawniania kończyn dolnych, rozwijania równowagi i koordynacji ruchów, a także do złagodzenia, w odczuwalny dla pacjenta sposób, dolegliwości wynikających z monotonii zabiegów rehabilitacyjnych.

Ruch przy muzyce stosowany jest w różnych formach terapii fizycznej, której celem jest wywieranie korzystnego wpływu zarówno na umysł i emocje człowieka, jak i na siłę, kształt i sposób w jaki on wykorzystuje możliwości swego ciała. Tu można wymienić horeoterapię, w której stosuje się przede wszystkim taniec naturalny, ekspresyjny czy twórczy, czyli ruch przy muzyce oparty na improwizacji i inwencji pacjentów. Najstarszymi formami choreoterapii były , prawdopodobnie, grupowe tańce rytualne i tańce plemiennych szamanów, które poprzez rytmiczny ruch ciała wywoływały ekstazę czy nawet stan zbliżony do transu. Te "pierwotne " tańce powodowały rozładowanie zablokowanych emocji, uwalniały od napięć i frustracji; pozwalały tańczącym ludziom osiągnąć harmonię ciała i umysłu.

Ruch naturalny jako podstawa tańca ekspresyjnego i twórczego.

W różnych systemach wychowania, bardziej lub mniej odległych od naszych czasów, uwzględniano przede wszystkim ruchowy aspekt tańca i stosowano go głównie w wychowaniu fizycznym; łączono go z gimnastyką, której nadano nazwę "estetyczna" lub "rytmiczna".

Istotny wpływ na pojmowanie roli tańca w wychowaniu miała twórczość taneczna Isadory Dunkan (1878-1927), amerykańskiej tancerki irlandzkiego pochodzenia, najwybitniejszej przedstawicielki tzw. tańca wyzwolonego. Isadora Dunkan (bosa tancerka w krótkie tunice) stworzyła własny system tańca i chreografii niezależny od zasad baletu klasycznego, system oparty na improwizacji i artystycznie przetworzonych, swobodnych ruchach ciała, wyrażających określone stany psychiczne. W swoich indywidualnych recitalach tanecznych interpretowała głównie muzykę poważną, m.in. Chopina, Schuberta, Brahmsa, Glucka. "W imię zgodności ruchów człowieka z jego organizmem uprawiała taniec nie oparty na ustalonych kanonach, natomiast uzasadniony psychologicznie oraz muzycznie" (Lange, 1975)

Taniec wyzwolony I.Dunkan stał się inspiracją dla twórców programów gramatyki połączonej z ruchem tanecznym. "Utanecznienie" gimnastyki było jednak głównym dziełem Rudolfa von Labana (1879-1958) , węgierskiego gimnastyka, tancerza, choreografia, teoretyka tańca, który działał na terenie Niemiec, Austrii, Szwajcarii i Anglii. Przesłankami jego teorii były poglądy Delsarte'a, rytmika E.Jacques-Dalcroze'a, taniec wyzwolony I.Dunkan oraz studia nad tańcami ludowymi (europejskimi i azjatyckimi); a podstawowym założeniem- przekonanie, że dzieci i młodzież przejawiają naturalne zamiłowanie do tańca i ruchowej improwizacji przy muzyce.

Rudolf Laban- twórca oryginalnej harmonii ruchów, tańca zespołowego oraz kinetografii (zapisu graficznego ruchów tanecznych)- postulował rozwijanie inwencji ruchowej wychowanków (młodszych i starszych) poprzez taniec wyrazisty, "utanecznioną" gimnastykę, wprowadzanie do zajęć gimnastycznych improwizacyjnych akcji ruchowych opartych na ruchu naturalnym lub tanecznym, pełnym ekspresji i dynamiki. Zalecał nauczycielowi stosowanie, w umiarkowanym zakresie, formy opowieści ruchowej i zabawowo-naśladowczej o charakterze dowolnym (każde dziecko ćwiczy tak ,jak chce i potrafi; nikt mu niczego nie narzuca, ale i nikt mu nie pomaga) oraz zadań wymagających odwzorowywania ruchów według precyzyjnych poleceń.

Zgodnie z tą koncepcją ćwiczenia gimnastyczne powinny przybierać formę zadań otwartych, które zapewniają uczestnikom duży zakres swobody, możliwość decydowania o sposobie wykonywania ruchów i tym samym wyrażania swej indywidualności.

Twórczość R.Labana wywarła istotny wpływ na wychowanie fizyczne w szkołach europejskich i polskich. Jego koncepcja artystycznego i pedagogicznego tańca, mimo upływu lat, ciągle cieszy się popularnością i wzbudza zainteresowanie ludzi zajmujących się edukacją dzieci, młodzieży, a także osób dorosłych: jest dla nich inspiracją w poszukiwaniu jak najlepszych metod pracy z wychowankami i podstawą w tworzeniu własnych teorii pedagogicznych. Przykładem może być tu opracowany przez Gusti Reichel program zajęć ruchowo- tanecznych, którego podstawę stanowi labanowska "analiza ruchowa".

Gusti Reichel (ur.1949)- pedagog tańca i działań grupowych, zwolenniczka i propagatorka swobodnego i twórczego tańca- swoją pracę z dziećmi i młodzieżą opiera na przesłankach pedagogiki ruchu, której myślą jest pogląd, że świadomość ciała jest świadomością samego siebie.

Taniec ekspresyjny w wychowaniu przedszkolnym.

Dziecko "używając" swojego ciała w różnych naturalnych sytuacjach nie tylko eksploruje je, ćwiczy i doskonali, ale też- poprzez swą ruchliwość- poznaje siebie i swoje otoczenie; uczy się i zdobywa wiedzę o świecie podczas raczkowania, wspinania się , manipulowania przedmiotami i wreszcie- chodzenia. Rozwijanie u dzieci poczucia swych kompetencji w zakresie sprawności fizycznej jest podstawą i warunkiem kształtowania się jego obrazu własnego "JA", samooceny i poczucia własnej wartości.

Spójność, współzależność, uczenia się i ruchowego działania kończy się , gdy dziecko rozpoczyna naukę w szkole- tu rozpoczyna się "rozdzielenie" umysłu od ciała. Dziecko zostaje podporządkowane szkolnej "siatce" godzin lekcyjnych i krótkich przerw, które nie stwarzają możliwości pełnego ruchowego odreagowania 45-minutowego siedzenia w ławce. Dzieci w przedszkolu są w lepszej sytuacji, ale i tu wiele nauczycielek preferuje prowadzenie zajęć "na siedząco". Jest to wbrew naturze dziecka w wieku "koziołka". Niezaspokojenie jego potrzeby ruchu może doprowadzić do powstania niepożądanych napięć w jego ciele, a w konsekwencji : do zaburzeń w emocjonalnej sferze osobowości. Aby nie dopuścić do takiego stanu, nauczycielka powinna stosować ćwiczenia i zabawy, które miałyby wartość profilaktyczną, terapeutyczną w zakresie integracji ciała, umysłu i emocji. Taką funkcję pełni swobodny, improwizowany, tworzony "na gorąco" ruch przy muzyce, który może mieć charakter tańca ekspresyjnego czy twórczego.

Ćwiczenia ruchowo-taneczne zaspakajają nie tylko ruchowe potrzeby dziecka, ale też rozwijają szereg jego dyspozycji psychofizycznych, takich jak spostrzegawczość, pamięć, koncentracja, szybka reakcja, koordynacja wzrokowo-ruchowa, orientacja w schemacie własnego ciała i przestrzeni , itp.; aktywizują ciało i umysł dziecka- rozwijają jego wyobraźnię, mobilizują do działania i rozwiązywania zadań według własnych pomysłów, dostarczają nowych wrażeń i doświadczeń z zakresu komunikacji i współdziałania w grupie, wyrabiają dyscyplinę wewnętrzną, uczą świadomego panowania nad ruchem ciała. Atmosfera swobody , niewymuszonej dyscypliny i nastrój radości podczas tańca ekspresyjnego, pozwalają dzieciom "dynamicznym" (inaczej- nadpobudliwym) na ruchowe wyżycie się, a tym "zamkniętym w sobie"- na pokonanie swej nieśmiałości, a jednym i drugim- na rozwijanie wiary w siebie i odwagi w poszukiwaniu własnych form i własnej estetyki ruchu, na zmniejszenie, a nawet pozbycie się zahamowań psychicznych czy też niezręczności fizycznej oraz napięć w ciele, jakie powoduje "sztywna" postawa ciała. Podstawowe elementy tańca- rytm i ruch, mogą pomóc dziecku w wyrażaniu bez słów emocji, przeżyć, doświadczeń; w zwiększeniu własnego potencjału twórczego; w osiągnięciu harmonii we wszystkich sferach osobowości.

Dziecko w sytuacjach codziennego życia wykonuje wiele różnych ruchów: biega, skacze, podskakuje, unosi ręce, klaszcze w dłonie, porusza każdą częścią ciała. Gdy usłyszy muzykę, zaczyna tańczyć, wykorzystując te "codzienne'' ruchy. Nawet całkiem małe dziecko, które jeszcze nie opanowało dobrze chodzenia, gdy usłyszy muzykę, spontanicznie zaczyna poruszać swoim ciałem, kołysać się, obracać, przytupywać- tańczy, kierując się swym "naturalnym wyczuciem istoty tańca".

Wiele korzyści można uzyskać wprowadzając do pracy z przedszkolakami taniec naturalny- ekspresyjny i twórczy. Źródłem inspiracji tańca mogą być codzienne czynności człowieka, zachowanie się obserwowanych zwierząt czy roślin poruszanych wiatrem, ruch mechanicznych urządzeń, działania bajkowych postaci albo pewne wydarzenia z literatury lub z "życia wzięte", a także ludzkie nastroje, przeżycia, emocje i uczucia.

Ważne jest, aby taniec ekspresyjny maił charakter ludyczny. Powinien on- tak , jak zabawa- umożliwić wszystkim dzieciom przeżycie radości, zadowolenia i satysfakcji z własnej aktywności i ze współdziałania z partnerami przy tworzeniu wspólnego ruchu. Tylko w klimacie zabawy taniec może pomóc każdemu dziecku w kształtowaniu duchowej doskonałości- psychicznej harmonii w zgodzie z własnym ciałem, wrażliwością, zaufaniem do siebie i poczuciem własnej wartości.

Kształcenie umiejętności

tanecznych u dzieci -

cele i zadania programu.

Taniec jest naturalną potrzebą i przyjemnością ludzką wynikającą z bogatych tradycji, daje okazję do ekspresji indywidualnej i zbiorowej , umożliwia wypracowanie prostych rytmów, wymaga wykształcenia uwagi, zawiera w sobie właściwą organizację przestrzeni.

W swobodnym tańcu dzieci zachowują się różnie, jedne podrygują, przytupują, klaszczą, inne galopują, maszerują. Tańcząc obracają się, trzymają brzegi spódniczki, kładą dłonie na biodrach, wykonują ruchy ramion i skłony.

Dzieci najłatwiej uczą się przez naśladownictwo. Dobry pokaz nauczycielki jest więc tu niezbędny.

Najpiękniejsze i najbardziej wartościowe są własne improwizacje taneczne dzieci, samorodne bądź jako reminiscencje pokazu. Wystarczy wówczas ,że dzieci usłyszą melodię danego tańca, a swobodnie improwizować będą własne tańce.

Głównym celem mojego programu jest

WSPOMAGANIE AKTYWNOŚCI ROZWOJOWEJ DZIECI W OPARCIU O NOWATORSKIE METODY Z WYKORZYSTANIEM MUZYKI.

Program posiada oprócz tego szereg celi szczegółowych. W przypadku zajęć tanecznych większość z nich stanowią cele wychowania muzycznego z elementami wychowania zdrowotnego. Jednocześnie musimy zdawać sobie sprawę z tego ,że celem zajęć muzyczno- ruchowych jest nie tylko dbanie o rozwój muzyczny i fizyczny, ale przede wszystkim uczynienie człowieka aktywnym, twórczym, myślącym, wrażliwym i otwartym. To sprawia, że na plan pierwszy wysuwają się następujące cele:

-rozwijanie umiejętności komunikowania się w sposób niewerbalny

-stworzenie dzieciom warunków do zabaw twórczych poprzez samodzielne przygotowywanie elementów układu tanecznego -rozwijanie wyobraźni twórczej;

-rozwijanie umiejętności wyrażania muzyki ruchem

-wyrabianie pamięci: obserwacja i odwzorowywanie ruchu;

-rozwijanie kreatywności;

-kształcenie pojęć związanych z orientacją i organizacją ruchu w przestrzeni- zmiany kierunku ruchu w kole, poruszanie się w przestrzeni po linii falistej, utrwalanie umiejętności różnych ustawień;

-koncentracja słuchu- wyróżnianie zmian w utworze muzycznym;

-usprawnianie małej i dużej motoryki;

-rozwijanie aktywności i wyobraźni twórczej;

-kształcenie sprawności ruchowej;

-orientowanie się w przestrzeni według umownych sygnałów;

-nabywanie umiejętności organizowania ruchu w przestrzeni przestrzegając zasady bezkolizyjnego wymijania się;

Cele są ściśle powiązane z zadaniami . Muszą ze sobą współgrać , aby zajęcia taneczne mogły być przeprowadzane w sposób prawidłowy. Każde zadanie, jakie muszą wykonać dzieci ma swój cel. Dlatego też wielką wagę należy przywiązywać do integracji celów z zadaniami.

Do najważniejszych zadań programu "Roztańczone przedszkolaki" należą:

-łączenie muzyki z ruchem

-wykorzystanie muzyki do form teatralnych: drama, pantomima, żywy obraz, własne improwizacje

-zapamiętanie kroków różnych tańców

-stosowanie poznanych kroków tańców: nowoczesnych i integrujących

-uczestniczenie w zabawach i ćwiczeniach wykorzystujących różnorodne bodźce słuchowe

-muzyka inspirowana ruchem - wyciszyć, odprężyć , rozładować napięcie

-branie udziału w ćwiczeniach relaksacyjnych,

-wykonywanie improwizacji ruchowych przy muzyce o różnym tempie i nastroju.

-rozwijanie umiejętności estetycznego poruszania się przy różnych rodzajach muzyki

-dowolne interpretowanie muzyki ruchem

-nauka prostych układów tanecznych

-odtwarzanie ruchem nastroju słuchanej muzyki

-wykonywanie ćwiczeń inhibicyjno- incytacyjnych , które:

*utrzymują dziecko w stałej gotowości do działania

*uczą szybkiego reagowania na różnego rodzaju sygnały odbierane za pomocą zmysłów

*uczą działania spontanicznego i jednocześnie kontrolowanego

*oddziałują pozytywnie na system nerwowy dziecka.

Tak skonstruowane cele i zadania pozwolą : po pierwsze- rozbudzić u dzieci zamiłowanie do rytmicznego ruchu przy akompaniamencie muzyki, rozwinąć pamięć muzyczną i ruchową oraz umiejętność uczenia się melodii, zapamiętywania rytmów i następstwa ruchów w powiązaniu z muzyką; po drugie-przyczynią się do wykształcenia u dzieci karności, koncentracji, przystosowania się do pracy w zespole, a wreszcie do wyrobienia takich cech jak: orientacja w ustawieniu przestrzennym, szybka reakcja ruchowa na wrażenia słuchowe, panowanie nad swoimi ruchami. Pomogą rozładować ogromną energię , którą posiadają w sobie dzieci, będą mogły w niewerbalny sposób wyrazić swoje emocje, rozwijać swoje zdolności muzyczno- ruchowe.

Aby wprowadzenie tańca odbywało się bez zbędnego wysiłku, powinno się u dzieci kształcić odpowiednie umiejętności:

-poczucie rytmiczne (wyczuwanie mocnej strony części taktu)

-sprawność ruchowa w szybkim przejściu z jednej czynności do drugiej

-koordynację słuchowo-ruchowa

-pamięć muzyczna przejawiająca się w zapamiętywaniu motywów

-umiejętność spostrzegania powtórzeń i kontrastów w budowie utworów muzycznych

-poczucie rytmu

-umiejętność realizacji prostych tematów rytmicznych

-wrażliwość na zmianę charakteru muzyki.

Wszystkie te umiejętności, kształcone systematycznie od najmłodszych grup przedszkolnych, doprowadza do łatwego opanowania przez dzieci tańca bez zbędnego wysiłku.

Ewaluacja

Sposoby sprawdzania stopnia osiąganych celów

• Sprawdzanie nabytych umiejętności, czyli ewaluacja będzie się odbywać przede wszystkim na podstawie obserwacji dziecka i jego rozwoju ruchowego w trakcie zajęć.

• Dodatkowo będą wykonywane zdjęcia utrwalające występy naszych wychowanków podczas różnych imprez przedszkolnych

i środowiskowych. Każde półrocze będzie opisane krótką notatką z działalności naszego koła i umieszczone jako załącznik do programu.

• Następnym elementem ewaluacyjnym będzie ankieta, którą wypełniać będą rodzice podczas zaplanowanego w maju zajęcia otwartego.

W załączeniu przedstawiamy kwestionariusz ankiety dla rodziców.

Konspekt tańca pt.: „Summer Wind”

- muzyka relaksacyjna

Cele ogólne:

*rozwijanie wrażliwości słuchowej

*kształtowanie i rozwijanie muzycznej inwencji twórczej

*uwrażliwienie na dźwięki szybkie i wolne

*rozwijanie wyobraźni

*rozwijanie umiejętności wyrażania muzyki ruchem

*zapoznanie z podstawowymi krokami

*kształcenie sprawności ruchowej

Cele szczegółowe:

Wiadomości:

*zapamiętać krok podstawowy „na dwa do boku” i „na cztery do boku”, skoki, podskoki, obroty, wymachy rąk

Umiejętności:

*umiejętnie ustawić się w kole, w parach, w rzędzie, w szeregu

*odtworzyć ruchem nastrój słuchanej muzyki

Forma: praca z całą grupą

Metoda: praktyczna

Środki dydaktyczne: magnetofon, płyta CD z muzyką „Summer Wind”.

Przebieg tańca

1.Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem słuchanej muzyki, odtwarzanej z płyty CD.

2.Dzieci wykonują poszczególne ruchy: podskoki, obroty; unoszą ręce, ustawiają się w rzędzie, w szeregu, naśladują szum drzew, fale, ruchy zwierząt (rozgrzewka).

3.Nauczycielka w rytm muzyki wykonuje kroki:

*„na dwa do boku”

*„na cztery do boku” i obrót

(dzieci naśladują poszczególne ruchy).

4.Do opanowanych kroków dołączamy wymachy rąk w górę i w dół.

5.Przed każdą zmianą sposobu poruszania się następuje pauza, podczas której pojawia się kolejny ruch, wykonywany w różny sposób przez nauczycielkę - za każdym razem inaczej:

*wymach rąk w górę i w dół z połączeniem kroku podstawowego „na dwa” i „na cztery do boku”,

*krok dosuwany do przodu

*wykonywanie rękami ruchów kolistych

*kołysanie biodrami

*obroty

(dzieci wykonują poszczególne ruchy).

6.Dzieci ustawiają się w trzech szeregach i wykonują wszystkie kroki i ruchy w rytm muzyki.

Konspekt tańca do piosenki pt.: „Boogie- Woogie”

Cele ogólne:

*łączenie muzyki z ruchem

*kształtowanie płynności i estetyki ruchów

*rozwijanie umiejętności komunikowania się w sposób niewerbalny

*rozwijanie aktywności i wyobraźni twórczej

Cele szczegółowe:

Wiadomości:

*zapamiętać poszczególne czynności: klaskanie, obrót, kołysanie, podnoszenie rąk

*odtworzyć ruchem nastrój słuchanej muzyki

Umiejętności:

*reagowanie na rytm muzyki

Forma: praca z całą grupą

Metoda: praktyczna

Środki dydaktyczne: magnetofon, kaseta z piosenką „Boogie - woogie”.

Przebieg tańca

1.Wysłuchanie piosenki pt.: „Boogie - woogie”.

2.Ustawienie się w szeregu.

3.Układ ruchowy do piosenki:

Do przodu prawą rękę daj (pokazują prawą rękę)

Do tyłu prawą rękę daj

Do przodu prawą rękę daj

I pomachaj nią (machają ręką)

Bo przy „Boogie- woogie” (ręce na biodra)

Trzeba w koło kręcić się (obrót dookoła własnej osi)

No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy (klaszczą w dłonie)

„Boogie - woogie” ahoj (opierają ręce na biodrach i kołyszą się)

„Boogie - woogie” ahoj

„Boogie - woogie” ahoj

Dibu, dibu, dibu, dibu daj (podnoszą ręce w górę, machają i robią obrót)

Do przodu lewą rękę daj (pokazują lewą rękę)

Do tyłu lewą rękę daj

Do przodu lewą rękę daj

I pomachaj nią (machają ręką)

Bo przy „Boogie - woogie” (ręce na biodra)

Trzeba w koło kręcić się (obrót dookoła własnej osi)

No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy (klaszczą w dłonie)

„Boogie - woogie” ahoj (opierają ręce na biodrach i kołyszą się)

„Boogie - woogie” ahoj

„Boogie - woogie” ahoj

Dibu, dibu, dibu, dibu daj (podnoszą ręce w górę, machają i robią obrót)

Do przodu prawą nogę daj (pokazują prawą nogę)

Do tyłu prawą nogę daj

Do przodu prawą nogę daj

I pomachaj nią (machają ręką)

Bo przy „Boogie- woogie” (ręce na biodra)

Trzeba w koło kręcić się (obrót dookoła własnej osi)

No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy (klaszczą w dłonie)

„Boogie - woogie” ahoj (opierają ręce na biodrach i kołyszą się)

„Boogie - woogie” ahoj

„Boogie - woogie” ahoj

Dibu, dibu, dibu, dibu daj. (podnoszą ręce w górę, machają i robią obrót)

Układ kończą niskim ukłonem.

Konspekt tańca pt.: „Polka Tramblanka”

Cele ogólne:

*kształcenie pojęć związanych z orientacją i organizacją ruchu w przestrzeni - zmiany kierunku w kole, poruszanie się w przestrzeni po linii falistej

*utrwalenie umiejętności różnych ustawień

*kształcenie koordynacji słuchowo - ruchowej

*rozwijanie aktywności i wyobraźni twórczej

Cele szczegółowe:

Wiadomości:

*Zapamiętać poszczególne układy taneczne

Umiejętności:

*Reagować na rytm muzyki

*Ustawić się w dwa szeregi, podać ręce partnerom, unieść ręce w górę, biec parami po obwodzie koła

Forma: praca z całą grupą

Metoda: praktyczna

Środki dydaktyczne: magnetofon, kaseta.

PRZEBIEG TAŃCA

1.Wszystkie dzieci parami wbiegają w rytm muzyki.

2.Opis tańca:

*Dzieci biegną na palcach, podnosząc zgięte nogi do tyłu i przytupując dwa razy w miejscu. Pary ustawiają się w kole, chłopiec staje od środka, podaje partnerce zgiętą rękę.

*Dzieci zwracają się przodem do partnerów. Podczas czterech pierwszych taktów melodii dziewczynki obiegają swoich chłopców, podczas następnych czterech chłopcy biegną wokół partnerek, przy ostatnich czterech taktach dzieci podają obie ręce partnerom i obracają się drobnym biegiem dookoła.

*Dziewczynki stają w kole, zwrócone twarzą do środka i miarowo klaszczą. Chłopcy znajdujący się wewnątrz biegną po obwodzie koła, wracając wraz z końcem melodii na swoje miejsce.

*Pary biegną dookoła, następnie przechodzą środkiem i ustawiają się w równej kolumnie. Przy zakończeniu melodii następuje zwrot plecami do partnerów i podanie rąk dzieciom stojącym z boku.

*Dwa szeregi chłopców i dziewczynek wiążą dwa oddzielne kółka i obracają się w nich lekkim biegiem. Chłopcy zatrzymują się i unoszą w górę podane ręce. Dziewczynki wbiegają szeregiem dookoła, zachowując ustawienie przodem do chłopców, tyłem do środka koła. Dobiegają do swych partnerów i podają im obie ręce.

*Dzieci w parach obracają się, a następnie biegną parami po obwodzie koła.

* Na zakończenie kłaniają się i parami wychodzą z sali.

KONSPEKT TAŃCA PT "PRZEDSZKOLAKI W KOSMOSIE"

Cele ogólne:

*zapoznanie z nowym tańcem

*rozwijanie poczucia rytmu

*nabywanie płynności i estetyki ruchów.

Cele szczegółowe:

Wiadomości

*nauka prostych form tanecznych

*poznanie kroku na dwa, na cztery, do boku

Umiejętności

*poznanie swojego miejsca w szeregu

*reagowanie ruchem na słyszaną muzykę

*prawidłowe wymachy rąk.

Metody:

-podająca: pokaz prawidłowych kroków tanecznych

-praktyczna: samodzielne odtwarzanie kroków.

Forma: zbiorowa

Pomoce: magnetofon z kasetą, elementy przebrania.

PRZEBIEG:

1.Cwiczenia rozgrzewające: bieg, na hasło „hop”jedno klaśnięcie nad głową, na bęc przysiad i uderzenie dłońmi o podłogę. Komendy zmieniają się nieoczekiwanie, mogą kilkakrotnie powtórzyć się po sobie takie same.

-przygotowanie ramion:zabawa ruchowa „Szumi wiatr”, powolne unoszenie ramion do góry i wodzenie za nimi wzrokiem

2.Wysłuchanie melodii przygotowanej na występ:swobodna improwizacja taneczna, dzieci wykonują dowolne ruchy do słyszanej muzyki

3.Pokaz prawidłowych kroków przez nauczycielki, dzieci próbują powtarzać

4.Poznanie kroku na dwa, na cztery, do boku,przy trzecim powtórzeniu kroków, włączenie ramion

5.Poznanie swojego miejsca w szeregu: nauczycielki dobierają dzieci według wieku:osobno tańczą dzieci młodsze i dzieci starsze;według wzrostu: z przodu dzieci mniejsze, z tyłu większe

6.Powtórzenie kroków tanecznych przy prawidłowym ustawieniu dzieci.

7.Zabawa ruchowa: dzieci wolno chodzą w różnych kierunkach sali i wysoko unoszą kolana, dotykając nimi po każdym kroku schylonego czoła. Następnie prostując, ”wyciągając” całe ciał próbują „głowami dotknąć sufitu”.

8.Podziękowanie dzieciom za wspólną zabawę.

Nauka tańca trwa przez kilka kolejnych spotkań, ćwiczenia są prowadzone tak długo, aż dzieci będą samodzielnie wykonywały układ taneczny.

konspekt tańca "krakowiak"

Cele ogólne:

*poznanie nowego tańca

*wyzwalanie uczucia zadowolenia z umiejętności zatańczenia krakowiaka

Cele szczegółowe:

Wiadomości

*zapoznanie z krokami krakowiaka

*poznanie kroku dosuwanego

*poznanie figur tanecznych występujących w krakowiaku.

Umiejętności

*tańczyć w parach po kole

*prawidłowo reagować na muzykę

*wykonywać odpowiednie figury taneczne

Metody:

-podająca: pokaz prawidłowych kroków tanecznych

-praktyczna: samodzielny taniec dzieci

Forma: zbiorowa i indywidualna

Pomoce: kaseta z nagraniem

PRZEBIEG:

1.Cwiczenia rozgrzewające: dzieci skaczą w podanym rytmie w dowolny sposób: na jednej nodze, na dwóch, krzyżując obie nogi, obracając się itp.

2.Dzieci dobierają się parami, chłopiec staje bliżej środka koła, dziewczynka na zewnątrz. Chłopiec ujmuje prawą ręką dziewczynkę w pasie, ta opiera mu lewą dłoń na ramieniu. Druga ręka chłopca spoczywa na biodrze, dziewczynka ujmuje spódniczkę.

3.Pary tańczą krokiem dosuwanym po okręgu koła, zewnętrzne nogi wysunięte są w przód.

4.Dzieci zwracają się twarzami do partnerów, chłopiec opiera ręce na biodrach, dziewczynka ujmuje spódniczkę. oboje wystawiają na przemian lewą i prawa nogę w przód opierając ją piętą o podłogę.

5.Chłopiec klęka na jednym kolanie, unosi rękę w górę, dziewczynka ujmuje ją lekko za palce i podskokami okrąża klęczącego partnera.

6.powraca pierwsza figura, dzieci tańczą dookoła sali.

7.Chłopcy klękają na jednym kolanie przed swymi partnerami i klaszczą miarowo w kolano. W tym czasie dziewczynki tańczą bocznym cwałem w dużym kole i po okrążeniu sali wracają do partnerów.

8.Taniec parami dookoła sali

9.Podziękowanie za wspólną zabawę, zaproszenie na następne spotkanie.

Literatura

1. M.Dąbrowska, J.Grafczyńska -"Zabawy rytmiczne i umuzykalniające dla dzieci"

2. M.Przychodzińska- Kaciczak - "Dziecko i muzyka"

3. Edukacja w przedszkolu - rozdział pt: "Aktywność twórcza"

4. B.Podolska "Z muzyką w przedszkolu"

5. U.Smoczyńska- Nachtman "Kalendarz muzyczny w przedszkolu"

6. Encyklopedia multimedialna "OMNIA"

7. Praca zbiorowa pod redakcją Bronisławy Dymary "Dziecko w świecie muzyki" Oficyna Wydawnicza "Impuls"

8. Kwaśniewska M., Żaba-Żabińska W.: Nasze Przedszkole -Program edukacji przedszkolnej, MAC, Kielce 2009.

9. Rozporządzenie MEN z dnia 23.12.2008 w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U z dnia 15 stycznia 2009 r. Nr 4, poz. 17).

10. Rozporządzenie MEN z dnia 8.VI.2009 .w sprawie dopuszczenia do u żytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczenia do użytku szkolnego podręczników (Dz. U. z dnia 10 czerwca 2009 r.)

---