Błąd pomiaru 6^# wielkości tg ^ oblicza się ze wzoru

Rys. 39. Pomiar stożka wewnętrznego o dużej średnicy

Rys. 40. Pomiar średnicy D stoz-ks wewnętrznego za po­mocą dopasowanego trzpienia stożkowego i wałeczków

Stożki o stosunkowo dużym kącie •O' i małeJ mniejszej średnicy mierzy się za pomocą

kulek o różnych średnicach — kulki leżące na płycie są większe. Oczywiście wzory obliczeniowe są inne.

Na rys. 40 podano sposób pomiaru średnicy większej otworu stożkowego za pomoc";

przeciwsprawdzianu i wałeczków o średnicach dw.

Średnicę D znajduje się ze wzoru

b. Pomiar stożka wewnętrznego za pomocą odlewu siarkowego

W przyp-¹^^¹¹ trudnego dostępu do otworu stożkowego o małej średnicy, w otworze

badanym wykonuje się odlew (rys. 41), który po stwardnieniu i wyjęciu mier2y się na mikroskopie.

Na odlewy stosuje się materiały podane w tabl. 6 (najczęściej używa się mieszaniny siarki z grafitem, której skurcz odlewniczy wynosi ~0,5%).

W ostatnich czasach uzyskano dodatnie wyniki, stosując masy plastyczne (tworzywa sztuczne), niezbędne jest jednak przy tym ogrzewanie przedmiotu, którego zarys ma być odwzorowany, do temperatury 100'C.

4. Pomiary stożków zewnętrznych na dużym mikro­skopie warsztatowym, metodą optyczną

Stożek mierzony umieszcza się w kłach (rys. iż;. Ostrość oorazu należy nastawić wg tworzącej kła. Średnicę d-i stożka w przekroju A-A otrzymuje się jako różnicę od­czytań na przesuwie poprzecznym w położeniach l i 2, w których tę samą kresę (przery-

;::;-i. 42. Pomiar zbieżności stożka na mikroskopie warsztatowym metodą optyczna

"•-ą) okularu kątowego pokrywa się — przekręcając okular — z tworzącą stożka. - Jebnie otrzymuje się średnicę Di stożka w przekroju B-B, oddalonym o wielkość - .d przekroju A-A (położenia 3 i 4).

---