Sprawozdanie nr 3
Potencjometria
Ćwiczenie P - 1
Wyznaczanie charakterystyki elektrody szklanej.
Cel i zakres ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie zależności potencjału elektrody szklanej od pH roztworu i określenie zakresu jej stosowalności w pomiarach pH.
Odczynniki i aparatura:
Elektroda szklana
Elektroda kalomelowa
Potencjometr
Roztwór NaOH o stężeniu 0,2 mol/dm3
Roztwór mieszaniny kwasów: CH3COOH, H3PO4, H3BO3 o stężeniu 0,04 mol/dm3 względem każdej z nich
Wykonanie ćwiczenia
Do siedmiu zlewek o pojemności 100 cm3 odmierzyć roztwór kwasów o stężeniu 0,04 mol/dm3 i roztwór wodorotlenku sodu o stężeniu 0,2 mol/dm3 w następujących ilościach:
Nr zlewki |
pH buforu |
Objętość roztworu kwasów [cm3] |
Objętość roztworu NaOH [cm3] |
I |
1,98 |
50 |
5 |
II |
3,29 |
50 |
10 |
III |
4,56 |
50 |
15 |
IV |
5,72 |
50 |
20 |
V |
6,80 |
50 |
25 |
VI |
7,96 |
50 |
30 |
VII |
9,15 |
50 |
35 |
Po dokładnym wymieszaniu otrzymuje się szereg wzorcowych roztworów buforowych
Zaczynając od roztworu o najniższym pH, zanurza się elektrody kolejno do poszczególnych roztworów i notuje się wskazania pehametru w mV
Po każdym pomiarze elektrodę należy spłukać wodą i lekko osuszyć bibułą
Wyniki pomiarów:
Numer zlewki |
Wskazania pehametru [mV] |
I |
-242 |
II |
-162 |
III |
-103 |
IV |
-45 |
V |
+18 |
VI |
+90 |
VII |
+152 |
Nachylenie krzywej kalibracyjnej
Nachylenie krzywej kalibracyjnej wynosi 28°.
Wnioski
Na podstawie przebiegu wykresu widać, że zależność potencjału elektrody szklanej od pH roztworu buforowego jest prostoliniowa w zakresie pH od 6 do 7. Oznacza to, iż w tym przedziale można stosować badana elektrodę.
Ćwiczenie P - 3
Oznaczanie równocześnie występujących jodków i chlorków metodą potencjometrycznego miareczkowania strąceniowego
1. Cel i zakres ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest oznaczenie zawartości jodków i chlorków w próbce otrzymanej do analizy. Oznaczenie to polega na badaniu zmian potencjału elektrody srebrowej podczas dodawania azotanu srebra do analizowanego roztworu.
2. Odczynniki i aparatura
Roztwór AgNO3 o stężeniu 0,1 mol/dm3
Elektroda srebrowa
Elektroda kalomelowa
Klucz elektrolityczny napełniony roztworem KNO3 o stężeniu 0,1 mol/dm3
Potencjometr
3. Wykonanie ćwiczenia
Przygotować analizowany roztwór do miareczkowania. W tym celu do zlewki o pojemności 250 cm3 przenieść analizowana próbkę i uzupełnić woda destylowana do objętości 150 cm3.
Zbudować ogniwo pomiarowe, zanurzając w miareczkowanym roztworze elektrodę srebrową, elektrodę kalomelową z kluczem elektrolitycznym.
Miareczkować próbę roztworem AgNO3 o stężeniu 0,1 mol/dm3, dodając roztwór w porcjach po 0,5cm3 oraz notując w tabelce sumaryczną liczbę dodawanych centymetrów sześciennych i odpowiadającą jej wartość SEM ogniwa pomiarowego.
4. Wyniki pomiarów
Objętość V cm3. AGNO3 |
Wartość E ogniwa [mV] |
Wartość dE |
Wartość dV |
Wartość dE/dV |
0,0 |
-0,325 |
|
|
|
0,5 |
-0,325 |
|
|
|
1,0 |
-0,324 |
|
|
|
1,5 |
-0,323 |
|
|
|
2,0 |
-0,320 |
|
|
|
2,5 |
-0,318 |
|
|
|
3,0 |
-0,316 |
|
|
|
3,5 |
-0,313 |
|
|
|
4,0 |
-0,310 |
|
|
|
4,5 |
-0,306 |
|
|
|
4,7 |
-0,305 |
|
|
|
4,9 |
-0,304 |
|
|
|
5,1 |
-0,303 |
|
|
|
5,3 |
-0,300 |
|
|
|
5,5 |
-0,299 |
|
|
|
5,7 |
-0,296 |
|
|
|
5,9 |
-0,294 |
|
|
|
6,1 |
-0,293 |
|
|
|
6,3 |
-0,289 |
|
|
|
6,5 |
-0,286 |
|
|
|
6,7 |
-0,283 |
|
|
|
6,9 |
-0,280 |
|
|
|
7,1 |
-0,275 |
|
|
|
7,3 |
-0,271 |
|
|
|
7,5 |
-0,265 |
|
|
|
7,7 |
-0,258 |
|
|
|
7,9 |
-0,249 |
|
|
|
8,1 |
-0,233 |
|
|
|
8,3 |
-0,176 |
|
|
|
8,5 |
-0,046 |
|
|
|
8,7 |
-0,025 |
|
|
|
8,9 |
-0,008 |
|
|
|
9,1 |
+0,009 |
|
|
|
9,3 |
+0,021 |
|
|
|
9,5 |
+0,026 |
|
|
|
9,7 |
+0,034 |
|
|
|
9,9 |
+0,039 |
|
|
|
10,1 |
+0,045 |
|
|
|
10.3 |
+0,050 |
|
|
|
10,5 |
+0,054 |
|
|
|
10,7 |
+0,057 |
|
|
|
10,9 |
+0,060 |
|
|
|
11,1 |
+0,063 |
|
|
|
11,3 |
+0,066 |
|
|
|
11,5 |
+0,068 |
|
|
|
11,7 |
+0,071 |
|
|
|
12,0 |
+0,075 |
|
|
|
12,5 |
+0,080 |
|
|
|
13,0 |
+0,084 |
|
|
|
13,5 |
+0,090 |
|
|
|
14,0 |
+0,099 |
|
|
|
14,5 |
+0,108 |
|
|
|
15,0 |
+0,125 |
|
|
|
15,2 |
+0,140 |
|
|
|
15,4 |
+0,171 |
|
|
|
15,6 |
+0,236 |
|
|
|
15,8 |
+0,268 |
|
|
|
16,0 |
+0,278 |
|
|
|
16,2 |
+0,290 |
|
|
|
16,4 |
+0,294 |
|
|
|
16,9 |
+0,306 |
|
|
|
17,5 |
+0,315 |
|
|
|
18,0 |
+0,320 |
|
|
|
18,5 |
+0,325 |
|
|
|
19,0 |
+0,329 |
|
|
|
19,5 |
+0,343 |
|
|
|
20,0 |
+0,344 |
|
|
|
20,5 |
+0, |
|
|
|
21,0 |
|
|
|
|
21,5 |
|
|
|
|
22,0 |
|
|
|
|
22,5 |
|
|
|
|
23,0 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5.Odczyt punktów końcowych miareczkowania jodków i chlorków
Wykres E=f(V)
PK1=6
PK2=12
Wykres
PK1=5,5 V1= PK1=5,5 cm3
PK2=12
V2= PK2- PK1 =12 cm3-5,5 cm3=6,5 cm3
Do obliczenia zawartości jodków i chlorków bierzemy pod uwagę punkty końcowe odczytane z wykresu E=f(V).
6.Obliczenia dotyczące zawartości:
b)chlorków
a) jodków
1 mol I- reaguje z 1 molem AgNO3
g I-
1 mol Cl- reaguje z 1 molem AgNO3
g Cl-
7.Wnioski
Przeprowadzone doświadczenie pozwoliło na równoczesne oznaczenie jodków i chlorków w otrzymanej do analizy próbie. Polegało ono na badaniu zmian potencjału elektrody srebrowej podczas dodawania do analizowanego roztworu azotanu srebra. Na krzywej miareczkowania potencjometrycznego wystąpiły dwa wyraźne punkty przegięcia: pierwszy dla AgJ a drugi dla AgCl. Kolejność ta wynika z dużej różnicy w iloczynach rozpuszczalności tych roztworów.
W próbie analizowanej przeze mnie znajdowało się 0,023g chlorków i 0,07 g jodków.
Ćwiczenie P - 6
Oznaczanie zasadowości wody metodą miareczkowania potencjometrycznego.
1. Cel i zakres ćwiczenia
Oznaczanie zasadowości polega na określeniu zawartości związków reagujących zasadowo wobec fenoloftaleiny i oranżu metylowego. Zawartość tych związków jest równoważna ilości miligramorównoważników kwasu mineralnego zużytego do miareczkowania próby w obecności danego wskaźnika.
2. Odczynniki i aparatura
Kwas solny o stężeniu 0,1 mol/dm3
Pehametr z elektrodą szklaną i kalomelową
Zestaw do miareczkowania
3. Wykonanie ćwiczenia
Do zlewki o pojemności 200 cm3, ustawionej na mieszadle magnetycznym, odmierzyć 100 cm3 badanej wody i miareczkować roztworem kwasu solnego do osiągnięcia pH=4. Po przekroczeniu pH od 8,5 do 8,0 oraz 4,8 do 4,2 dodawać małe porcje roztworu kwasu.
4. Wyniki pomiarów
Objętość HCl [cm3] |
Miareczkowanie I |
Miareczkowanie II |
Miareczkowanie III |
0 |
11,29 |
11,55 |
11,55 |
1 |
11,23 |
11,47 |
11,49 |
2 |
11,13 |
11,37 |
11,40 |
3 |
11,02 |
11,25 |
11,28 |
4 |
10,89 |
11,11 |
11,14 |
5 |
10,76 |
10,97 |
11,00 |
6 |
10,65 |
10,84 |
10,88 |
7 |
10,53 |
10,71 |
10,78 |
8 |
10,42 |
10,60 |
10,66 |
9 |
10,32 |
10,51 |
10,55 |
10 |
10,23 |
10,42 |
10,46 |
11 |
10,15 |
10,32 |
10,37 |
12 |
10,08 |
10,22 |
10,27 |
13 |
9,99 |
10,12 |
10,17 |
14 |
9,89 |
10,03 |
10,08 |
15 |
9,79 |
9,93 |
9,98 |
16 |
9,66 |
9,81 |
9,86 |
17 |
9,53 |
9,67 |
9,72 |
18 |
9,35 |
9,49 |
9,56 |
19 |
9,06 |
9,22 |
9,31 |
20 |
8,34 |
8,62 |
8,51 |
21 |
8,04 |
8,15 |
8,13 |
22 |
7,79 |
7,90 |
7,89 |
23 |
7,62 |
7,75 |
7,71 |
24 |
7,48 |
7,62 |
7,60 |
25 |
7,38 |
7,50 |
7,45 |
26 |
7,28 |
7,39 |
7,34 |
27 |
7,19 |
7,29 |
7,24 |
28 |
7,10 |
7,18 |
7,15 |
29 |
7,00 |
7,09 |
7,04 |
30 |
6,90 |
7,00 |
6,95 |
31 |
6,80 |
6,88 |
6,84 |
32 |
6,67 |
6,77 |
6,71 |
33 |
6,51 |
6,60 |
6,55 |
34 |
6,24 |
6,34 |
6,30 |
35 |
5,55 |
5,60 |
5,63 |
36 |
4,66 |
4,69 |
4,71 |
37 |
4,44 |
4,45 |
4,38 |
38 |
4,31 |
4,32 |
4,23 |
39 |
4,23 |
4,24 |
4,14 |
40 |
4,16 |
4,18 |
4,06 |
41 |
4,12 |
4,13 |
4,02 |
42 |
4,08 |
4,09 |
3,97 |
43 |
4,07 |
4,06 |
3,94 |
Wyznaczenie z wykresów Vp i Vm
Objętość |
Miareczkowanie I |
Miareczkowanie II |
Miareczkowanie III |
Vp |
20 |
20,5 |
20,3 |
Vm |
36,4 |
36,5 |
36,4 |
Obliczanie zasadowości Zp i Zm
W milivalach
Vp- objętość kwasu solnego zużytego na miareczkowanie do pH=8,3 [cm3]
Vm- objętość kwasu solnego zużytego na miareczkowanie do pH=4,5[cm3]
V- objętość wody pobranej do miareczkowania [cm3]
Miareczkowanie I |
Miareczkowanie II |
Miareczkowanie III |
|
|
|
|
|
|
W stopniach
Vp- objętość kwasu solnego zużytego na miareczkowanie do pH=8,3 [cm3]
Vm- objętość kwasu solnego zużytego na miareczkowanie do pH=4,5[cm3]
V- objętość wody pobranej do miareczkowania [cm3]
Miareczkowanie I |
Miareczkowanie II |
Miareczkowanie III |
|
|
|
|
|
|
Obliczanie zasadowości
,
,
2Zp>Zm
W mval/dm3
Zasadowość |
Miareczkowanie I |
Miareczkowanie II |
Miareczkowanie III |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
W stopniach
Zasadowość |
Miareczkowanie I |
Miareczkowanie II |
Miareczkowanie III |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dyskusja wyników:
a) w mval/dm3
Średnia arytmetyczna zbiorowości próbnej:
xi-poszczególny wynik pomiaru
n-liczba wyników
Zp:
Zm:
Wariacja zbiorowości próbnej:
; n -1= k - liczba stopni swobody
Zp:
Zm:
Odchylenie standardowe pojedynczego wyniku:
Zp:
Zm:
Odchylenie standardowe średniej arytmetycznej:
Zp:
Zm:
Względne odchylenie standardowe- charakteryzuje wielkość rozrzutu wyników:
Zp:
Zm:
Przedział ufności:
95% dla k = 2 tstudenta = 4,303
[ ]
Zp: x=20,27±4,303·0,14=20,27±0,6
Zm: x=36,43±4,303·0,03=36,43±0,13
b) w stopniach
Średnia arytmetyczna zbiorowości próbnej:
xi-poszczególny wynik pomiaru
n-liczba wyników
Zp:
Zm:
Wariacja zbiorowości próbnej:
; n -1= k - liczba stopni swobody
Zp:
Zm:
Odchylenie standardowe pojedynczego wyniku:
Zp:
Zm:
Odchylenie standardowe średniej arytmetycznej:
Zp:
Zm:
Względne odchylenie standardowe- charakteryzuje wielkość rozrzutu wyników:
Zp:
Zm:
Przedział ufności:
95% dla k = 2 tstudenta = 4,303
[ ]
Zp: x=56,75±4,303·0,01=56,75±0,04
Zm: x=102,01±4,303·0,01=102,01±0,04
9.Wnioski
Przeprowadzone doświadczenie pozwoliło na oznaczenie zasadowości wody. Polegało ono na określeniu zawartości związków reagujących zasadowo wobec fenoloftaleiny i oranżu metylowego. W analizowanej przeze mnie próbce wody znajdowało się 4,1 [mval/dm3] jonów wodorotlenowych, 32,33 [mval/dm3] jonów węglanowych i 0 [mval/dm3] jonów wodorowęglanowych, natomiast w przeliczeniu na stopnie 11,48 [stopni] jonów wodorotlenowych, 90,53 [stopni] jonów węglanowych i 0 [stopni] jonów wodorowęglanowych.
3