Pytania z kinezyterapii

1. Wymień i opisz pomiary długości kończyn górnych

Słowa kluczowe: długość względna, długość bezwzględna, długość absolutna, długość ramienia, długość przedramienia.

2. Wymień mięsnie zginacze stawu kolanowego i ich przyczepy

Słowa kluczowe:

mięsień dwugłowy uda początkowe: głowa krótka przyczepia się do wargi bocznej kresy chropawej. Głowa długa przyczepia się do powierzchni tylnej guza kulszowego. Przyczep końcowy mają na głowie strzałki,

mięsień półścięgnisty, przyczepem początkowym jest tylna powierzchnia guzka kulszowego. W połowie uda włókna mięśniowe przechodzą w długie wąskie ścięgno kończące się na kości piszczelowej przyśrodkowo i poniżej guzowatości piszczeli

mięsień półbłoniasty, mięsień leżący pod mięśniem półścięgnistym, rozpięty między guzem kulszowym a piszczelą, przy czym przyczep końcowy składa się z dwóch części: prostej (która kończy się na tylnym guzku piszczeli) i przednio-przyśrodkowej (która biegnie w rowku poniżej przyczep torebki stawowej pod więzadłem pobocznym piszczelowym do nasady piszczeli, przyczepiając się w pobliżu jej przedniego brzegu).

mięsień smukły, Biegnie od gałęzi dolnej kości łonowej i gałęzi kości kulszowej, kieruje się ku dołowi i w dolnej części uda przechodzi w ścięgno, które owija się od tyłu wokół nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej

mięsień krawiecki. Przyczep początkowy znajduje się na kolcu biodrowym przednim górnym. Przyczep końcowy znajduje się nieznacznie poniżej i przyśrodkowo od guzowatości piszczeli

3. Przedstaw definicję i cele redresji

Słowa kluczowe: ograniczenie ruchomości, przykurcze mięśni i tkanek okołostawowych, rozciąganie, zniesienie przykurczów, ćwiczenia.

Redresje - ręczna korekcja ustawienia stawu, rozciągniecie przykurczonych mięśni, torebek stawowych, poprawę ustawienia utrwala się w opatrunku gipsowym, wskazane wykonywanie ćwiczeń czynnych, biernych w ciepłej wodzie.

Cel Redresji:

1. uzyskanie pełnej, biernej ruchomoći w ćwiczonym stawie

2. poprawa ruchomości w możliwym do wyćwiczenia zakresie po to by częściowo odzyskać utracone mozliwości funkcjonalne albo jako przygotowanie stawu do rekonstrukcyjnego zabiegu chirurgicznego.

4. Wskazania do ćwiczeń czynnych w obciążeniu

Słowa kluczowe: zaniki mięśni, osłabienie siły mięśni, słaby zrost kostny, zmiany chorobowe stawów, ułatwienie ruchu.

Wskazania do prowadzenia ćwiczeń czynnych w odciążeniu:

1. uzyskanie poprawy wskaźników siły mięśniowej w tych zespołach dynamicznych, które wskutek np. unieruchomienia kończyny opatrunkiem gipsowym, posiadają zmniejszony potencjał w tym zakresie,

2. likwidacja nie utrwalonych tzw. miękkich ograniczeń w stawach

3. zapobieganie powstawaniu ograniczeń ruchu przez stosowanie ich jako kontynuacja ćwiczeń biernych, prowadzonej już bez fizycznego udziału terapeuty

4. możliwość wykonywania ruchu czynnego przy współobecności niepełnych zrostów kostnych po urazach, najczęściej kończyn dolnych. Jeżeli lekarz prowadzący pacjęta zdecyduj się po uzyskaniu zrostu klinicznego na zabezpieczenie np. złamanej kończyny tylko szyna gipsową , to z jego aprobatą można rozpocząć takie ćwiczenia, oczywiście po uprzednim zdjęciu łuski zabezpieczającej,

5. możliwości wykonywania ruchu czynnego przy współobecności bólu o mniejszej intensywności. Odciążenie za pomocą systemu bloczkowego zmniejsza(często znacznie) te odczucia umożliwiające tym samym zwiększenie zakresu wykonywanego ruchu.

6. uzyskanie aktywacji psychicznej pacjęta dzięki możliwości samodzielnego wykonywania ćwiczeń bez fizycznego udziału terapeuty

5. Zasady prowadzenia ćwiczeń synergistycznych

Słowa kluczowe: ćwiczenia kontralatalne, unieruchomienie kończyny, maksymalny opór, ćwiczenia ipsilateralne, wolny odcinek kończyny.

ćwiczenia synergistyczne - synergia polega na dostosowawczej zmianie napięcia w grupie agonistów podczas wykonywania ruchu w zależności od różnej wielkości oporów zewnętrznych. Współpraca różnych grup mięśni nie przebiega z jednakowym nasileniem w czasie. Wyróżniamy następujące rodzaje synergizmów:
bezwzględne - są to wrodzone i utrwalone w procesie filogenezy reakcje neuromięśniowe występujące u każdego osobnika już w momencie urodzenia. To m.in. odruch ssania. Do najbardziej znanych w narządzie ruchu należą:
- w obrębie tułowia. Skłon głowy i szyi w przód z oporem w pozycji leżąc tyłem powoduje napięcie mięśnia prostego brzucha
- skłon głowy i szyi w tył z oporem w pozycji leżąc przodem wywołuje napięcie mięśni pośladkowych wielkich
- w obrębie kończyn górnych. Wyprost w stawie pomieniowo-nadgarstkowym z oporem w pozycji nawrócenia przedramienia, powoduje napięcie mięśnia trójgłowego ramienia
- w obrębie kończyn dolnych. Wyprost stopy z oporem w stawie skokowo-goleniowym powoduje napięcia mięśnia czwoogłowego uda
względna - ich cechą charakterystyczna jest fakt iż są one osobniczo różne. Tzn. U jednego pacjenta lepszy efekt napięciowej daje aktywizacja jakiejś odległej terytorialnie grupy mięśniowej, a u drugiego identyczny cel osiąga się dzięki aktywizacji innej. Bardzo istotnymi sa tu badania elektromiograficzne, które określają wielkość potencjałów elektrycznych występujących w pracujących zespołach mięśniowych.
Za pomocą omawianej grupy ćwiczeń nie można osiągnąć efektu wzmacniania mięśni. Pomagają one jedynie opóźnić występowanie prostych zaników z nieczynności
Wskazania do stosowania ćwiczeń synergistycznych: planowane z różnych względów unieruchomienie części ciała, w dalszym procesie leczenia. Pozwala to na wykonanie odpowiednich niezbędnych działań przygotowawczych.
Wyróżniamy ćwiczenia synergistyczne  kontralateralne i ipsilateralne.  Ćwiczenia kontralateralne stosuje się w przypadku unieruchomienia całej kończyny w opatrunku gipsowym.  Chory ćwiczy wówczas kończynę wolną od opatrunku gipsowego. Warunkiem uzyskania napięcia izometrycznego mięśni unieruchomionej kończyny jest ćwiczenie kończyny  wolnej od unieruchomienia z maksymalnym oporem.  Ćwiczenia synergistyczne ipsilateralne stosujemy wówczas, kiedy opatrunek gipsowy nie obejmuje całej kończyny. Chory ćwiczy wolny od opatrunku odcinek kończyny z oporem maksymalnym, pobudzajac przez to dynamiczne zespoły części kończyny objętej opatrunkiem gipsowym. Przez stosowanie  ćwiczeń synergistycznych  można znacznie przyśpieszyć  zrost kostny  oraz uzyskać najlepsze wyniki w transedukacji mięśni przeszczepionych w przebiegu chorób.  Ćwiczenia  te stanowią najkorzystniejszy bodziec biologiczny w rehabilitacji chorych po urazach narządu ruchu.

---