POSTĘPOWANIE PRZYGOTOWAWCZE

CELE POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

Postępowanie przygotowawcze jest pierwszym stadium procesu karnego.

Postępowanie przygotowawcze jest obecne jedynie co do przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego.

W ustawowym unormowaniu stadium postępowania przygotowawczego można wyróżnić dwie różne koncepcje. Pierwsza z nich zakłada, że jednym z podstawowych celów tego stadium procesu karnego jest wszechstronne wyjaśnienie sprawy i zebranie także na użytek orzekającego w kolejnym stadium sądu - materiału dowodowego. W efekcie późniejsza rozprawa w sądzie pierwszej instancji w znacznym stopniu stanowi powtórzenie i ocenę dowodów, które przeprowadziły i zgromadziły organy prowadzące postępowanie przygotowawcze. Realizację tak ujętego celu postępowania przygotowawczego zapewnia możliwość zwrotu sprawy przez sąd do uzupełnienia postępowania przygotowawczego w celu usunięcia istotnych braków (art. 339 § 3 pkt. 4 i 345 k.p.k.)

Druga modelowa koncepcja ujęcia postępowania przygotowawczego zawęża cel tego stadium do wstępnego zbadania sprawy, by możliwe było podjęcie decyzji, czy podejrzenie popełnienia przestępstwa jest uzasadnione, kogo należy postawić w stan oskarżenia przed sądem i jakie wnioski dowodowe należy zgłosić sądowi.

Zadania postępowania przygotowawczego zostały określone w przepisie art. 297 k.p.k. i są one następujące:

Tak określone cele postępowania przygotowawczego nie mogą być traktowane w oderwaniu od celów wyznaczonych dla całego postępowania karnego, dla wszystkich jego stadiów.

Zostały one określone w art. 2 § 1 k.p.k.

Czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo.

? czy określone zdarzenie faktyczne nastąpiło

? czy został popełniony czyn zabroniony - czy wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w prawie karnym; przy czym zgodnie z art. 303 k.p.k. wystarcza „uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa”

!!! gdyby okazało się, że podejrzenie popełnienia przestępstwa nie zostało potwierdzone dowodami zgromadzonymi po wszczęciu postępowania, należy je umorzyć (art. 17 § 1 pkt.1 k.p.k.)

Wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy.

!!! w razie niewykrycia sprawcy popełnionego przestępstwa postępowanie należy umorzyć (tzw. umorzenie wobec niewykrycia sprawcy)

!!! w przypadkach ustalenia osoby sprawcy popełnionego przestępstwa, lecz niemożliwości jego ujęcia, dojdzie do zawieszenia postępowania (art. 22 k.p.k.), a poszukiwanie sprawcy będzie kontynuowane.

Zebranie danych stosownie do art. 213 i 214 k.p.k.

Dane o których mowa w art. 213 k.p.k. to:

- tożsamość oskarżonego

- jego wiek

- stosunki rodzinne i majątkowe

- wykształcenie, zawód

- źródła dochodu

- dane o karalności

- jeżeli podejrzany był już prawomocnie skazany, dla ustalenia czy przestępstwo zostało popełnione w warunkach recydywy, dołącza się do akt postępowania odpis lub wyciąg wyroku oraz dane dotyczące odbycia kary.

Zgodnie z art. 214 k.p.k. w razie potrzeby, a w szczególności gdy niezbędne jest ustalenie danych co do właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia oskarżonego /.../ prokurator zarządza w stosunku do oskarżonego przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego lub inny podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach przez Policję. Przeprowadzenie wywiadu środowiskowego jest obowiązkowe w sprawach o zbrodnie oraz w stosunku do oskarżonego, który w chwili czynu nie ukończył 21 roku życia, jeżeli zarzucono mu popełnienie umyślnego występku przeciwko życiu. Wywiad środowiskowy powinien w szczególności zawierać:

a/ zwięzły opis dotychczasowego życia oskarżonego oraz dokładne informacje o środowisku oskarżonego (w tym rodzinnym, szkolnym lub zawodowym)

b/ informacje o stanie majątkowym oraz źródłach dochodów

c/ informacje dotyczące stanu zdrowia oskarżonego (także o nadużywaniu przez niego alkoholu, środków odurzających, środków zastępczych lub substancji psychotropowych).

Wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody.

? ustalenie czasu, miejsca i sposobu popełnienia przestępstwa oraz jego skutków

? ustalenie okoliczności decydujących o umyślności bądź nieumyślności, o formie popełnienia przestępstwa

? ustalenie okoliczności ewentualnie wyłączających odpowiedzialność karną lub ją ograniczających (np. obrona konieczna, stan wyższej konieczności, niepoczytalność lub poczytalność ograniczona)

? ustalenie okoliczności, które mogą mieć wpływ na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu (stosownie do art. 115 § 2 k.k.)

? ustalenie osób pokrzywdzonych (pokrzywdzony jest bowiem stroną w postępowaniu przygotowawczym a ponadto często ważnym źródłem dowodowym).

Zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

! decyzja kończąca stadium postępowania przygotowawczego może być podjęta i oparta wyłącznie na materiale dowodowym zgromadzonym oraz utrwalonym w tym stadium.

! sąd pierwszej instancji na podstawie materiału dowodowego może dokonać wstępnego zbadania sprawy

! dowody zebrane i utrwalone w postępowaniu przygotowawczym są bardzo często wykorzystywane przez sąd w toku rozprawy głównej lub posiedzenia, a także mogą stanowić podstawę wydania wyroku nakazowego.

FUNKCJE POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO:

FUNKCJA PRZYGOTOWAWCZA => polega na przygotowaniu sprawy by możliwe było podjęcie decyzji o zakończeniu postępowania przygotowawczego w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy; także umożliwienie sądowi wstępnej kontroli wniesionej skargi oraz merytorycznego rozpoznania danej sprawy na rozprawie głównej lub posiedzeniu.

FUNKCJA PROFILAKTYCZNA => w postępowaniu przygotowawczym należy dążyć do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały popełnieniu czynu, w celu zapobiegania zjawiskom przestępczym w przyszłości (sygnalizacja)

OGRANICZENIE ZAKRESU PRZEPROWADZANYCH CZYNNOŚCI W POSTĘPOWANIU PRZYGOTOWAWCZYM.

Wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego bez przeprowadzenia rozprawy prokurator może umieścić w akcie oskarżenia, gdy:

a/ chodzi o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności

b/ okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości

c/ postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte.

Jeżeli zachodzą warunki wym. w pkt. a-c, a w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości, dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie przeprowadzać.

Kolejna regulacja w przedmiocie ograniczenia zakresu prowadzonego dochodzenia zawarta została w art. 325h k.p.k.

Dochodzenie może ograniczyć się do ustalenia czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Obowiązkowe są jednak następujące czynności:

1/ przewidziane w art. 313 i 314 k.p.k., które regulują instytucję przedstawienia zarzutów podejrzanemu

2/ powiadomienie podejrzanego i obrońcy o terminie końcowego zaznajomienia z materiałami postępowania, jeżeli wystąpili z wnioskiem o końcowe zaznajomienie (art. 321 § 1-5 k.p.k.)

3/ przesłuchanie podejrzanego (art. 325g § 2 k.p.k.)

4/ przesłuchanie pokrzywdzonego

5/ niepowtarzalne, a więc takie, których nie będzie można powtórzyć.

Utrwalenie innych czynności dowodowych następuje w formie protokołu ograniczonego do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących udział w czynności.

WSZCZĘCIE POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

Zgodnie z art. 303 k.p.k. oraz art. 325a k.p.k. podstawą wszczęcia postępowania przygotowawczego jest uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa.

Ustawodawca nie wymaga zatem pewności, że popełniono przestępstwo, nie wystarcza jednak samo podejrzenie. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa to zgodnie z art. 303 k.p.k. i zawartą w art. 10 § 1 k.p.k. zasadą legalizmu organ powołany do ścigania przestępstw jest zobowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego o czyn ścigany z urzędu. Instrumentem pozwalającym na upewnienie się w sprawie zasadności decyzji o wszczęciu jest konstrukcja czynności sprawdzających przewidziana w art. 307 k.p.k.

„Śledztwo lub dochodzenie może i powinno być wszczęte tylko wtedy, kiedy można przyjąć hipotezę, że popełniono przestępstwo, a hipoteza ta znajduje oparcie w wiadomościach (wiedzy) dotyczących określonego zdarzenia faktycznego. Podejrzenie popełnienia przestępstwa musi być zatem uzasadnione”. Prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa musi obejmować sam czyn (zdarzenie faktyczne), wypełnienie znamion nadających temu czynowi charakter przestępstwa oraz to, że jego karalność nie jest wyłączona.

Źródła informacji o przestępstwie.

Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomienia o tym prokuratora lub Policji (art. 304 § 1 k.p.k.) Obowiązek zawiadomienia ma charakter jedynie społeczny w tym znaczeniu, że jego niewypełnienie nie grozi żadnymi konsekwencjami prawnymi, a w szczególności nie naraża osoby na odpowiedzialność karną. Od tej reguły ustawodawca wprowadza jednak pewne odstępstwo, przewidując w art. 240 k.k. prawny obowiązek zawiadomienia o niektórych kategoriach przestępstw, którego niewypełnienie grozi odpowiedzialnością karną osoby za niezawiadomienie. Są to następujące kategorie przestępstw:

1/ zabójstwo w ramach dyskryminacji

2/ zamach na byt RP

3/ zamach na organ konstytucyjny RP

4/ szpiegostwo

5/ zamach na Prezydenta RP

6/ zamach na siły zbrojne

7/ zabójstwo

8/ sprowadzenie katastrofy

9/ uprowadzenie i porwanie

10/ wymuszenie terrorystyczne

Instytucje państwowe i samorządowe mają prawny obowiązek zawiadomienia o przestępstwie, o którego popełnieniu dowiedziały się w związku ze swą działalnością.

Organy inspekcji i kontroli mają prawny obowiązek zawiadomienia o przestępstwie.

Zawiadomienia pochodzące od pokrzywdzonych => od osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej => których dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. Definicję oskarżonego zawiera art. 49 k.p.k.

Zawiadomienia anonimowe => zawiadomienia, których autor nie jest znany organowi ścigania. Zawiadomienie anonimowe (poza próbą ustalenia jego autora) powinno być sprawdzone w drodze czynności sprawdzających i jeżeli w drodze tych czynności znajdzie potwierdzenie, będzie podstawą do wszczęcia postępowania przygotowawczego.

Samooskarżenie => sytuacja, w której to sprawca przestępstwa sam zgłasza organowi ścigania fakt popełnienia określonego czynu.

Artykuł prasowy, audycja radiowa lub telewizyjna => w szczególności materiał o charakterze reportażu, przedstawiający zdarzenie wskazujące na zaistnienie przestępstwa.

Ustalenia własne organów ścigania => zwłaszcza informacje uzyskane w drodze czynności operacyjno-rozpoznawczych. Czynności operacyjno - rozpoznawcze to nie tylko czynności dokonywane w związku z popełnieniem konkretnego przestępstwa, lecz także czynności, które służą gromadzeniu, rejestrowaniu, dokumentowaniu i analizowaniu informacji w celu rozpoznawania zagrożeń przestępczością.

Formy przekazywania informacji organom ścigania.

a/ forma pisemna

b/ ustna

c/ telefoniczna

d/ inne formy

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 143 § 1 pkt. 1 k.p.k. przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie wymaga spisania protokołu.

Art. 304a k.p.k. stanowi natomiast, że sporządza się wspólny protokół z

przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie

przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej;

w protokole takim można ponadto zamieścić wniosek o ściganie.

Czynności sprawdzające.

! Czynności sprawdzające są dokonywane przed wszczęciem postępowania przygotowawczego (przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia)

! W razie stwierdzenia, po ich przeprowadzeniu, że nie ma podstaw do prowadzenia postępowania przygotowawczego wydaje się decyzję o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego.

!!! Istnieją trzy formy postępowania sprawdzającego i są one następujące:

1/ zażądanie uzupełnienia w wyznaczonym terminie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie;

2/ uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie przez przesłuchanie w charakterze świadka osoby zawiadamiającej;

3/ dokonanie sprawdzenia faktów przez sam organ, z reguły w drodze czynności operacyjno-rozpoznawczych.

!!! W postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się:

1. dowodu z opinii biegłego

2. czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie lub wniosku o ściganie oraz przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej o przestępstwie

! Postępowanie sprawdzające nie powinno trwać dłużej niż 30 dni od otrzymania zawiadomienia o przestępstwie (najpóźniej w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia o przestępstwie powinno być wydane postanowienie o wszczęciu śledztwa/dochodzenia albo o odmowie wszczęcia). Termin 30-dniowy jest terminem instrukcyjnym tzn. postanowienie wydane po upływie 30 dni od zawiadomienia pozostaje skuteczne. Zgodnie z treścią art. 306 § 3 k.p.k. jeżeli w ciągu 6 tygodni osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie, nie zostanie powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia postępowania może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.

Postanowienie o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia.

! Wydanie tego postanowienia rozpoczyna pierwszą fazę postępowania przygotowawczego, określoną jako postępowanie w sprawie [in rem].

! Postanowienie takie musi określać czyn, będący przedmiotem wszczętego postępowania oraz jego kwalifikację prawną.

! Postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje prokurator lub Policja, przy czym Policja ma obowiązek niezwłocznego przesłania prokuratorowi odpisu postanowienia.

Postanowienie o wszczęciu śledztwa w pewnych przypadkach może wydać tylko prokurator. Dlatego zgodnie z art. 304 § 3 k.p.k. zawiadomienie o przestępstwie, co do którego prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe (art. 311 § 2 k.p.k.), lub własne dane świadczące o popełnieniu takiego przestępstwa Policja przekazuje wraz z zebranymi materiałami niezwłocznie prokuratorowi.

! Postanowienie o wszczęciu dochodzenia wydaje prowadzący postępowanie (przy czym może ono zostać zamieszczone w protokole z przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej, i nie wymaga ono uzasadnienia). Zgodnie z przepisem art. 325e § 3 k.p.k. nie jest wymagane powiadomienie prokuratora o wszczęciu dochodzenia.

! Wydanie postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia bądź też postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa/dochodzenia, przez organ powołany do ścigania przestępstw, powinno nastąpić niezwłocznie (bez zbędnej zwłoki).

Odmowa wszczęcia śledztwa lub dochodzenia.

! Postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia zostanie wydane wówczas, kiedy organ państwa powołany do ścigania przestępstw nie znajduje podstaw do wszczęcia.

! Okoliczności uniemożliwiające wszczęcie postępowania przygotowawczego to tzw. przeszkody procesowe.

Art. 17 § 1 k.p.k. wymienia zasadnicze przeszkody procesowe, okoliczności wyłączające dopuszczalność procesu karnego.

! Postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa wydaje prokurator albo Policja, przy czym postanowienie wydane przez Policję wymaga zatwierdzenia przez prokuratora.

! Postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia wydaje organ uprawniony do prowadzenia dochodzenia, wymagane jest jednak jego zatwierdzenie przez prokuratora.

! Postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia może być zamieszczone w protokole przyjęcia ustnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej.

! Pokrzywdzonemu oraz instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia. Wywołana takim zażaleniem kontrola odwoławcza jest swoista, bowiem przewidziano aż dwa szczeble tej kontroli. Zażalenie wnosi się do prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził postanowienie o odmowie wszczęcia (pierwszy stopień kontroli); jeżeli jednak prokurator nadrzędny nie przychyli się do wniesionego zażalenia, kieruje je do sądu (drugi szczebel kontroli odwoławczej).

Faktyczne wszczęcie postępowania przygotowawczego.

W sytuacji określonej w art. 308 k.p.k. może nastąpić faktyczne wszczęcie postępowania przygotowawczego nie poprzedzone wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia.

Rozwiązanie to można określić mianem „czynności procesowych nie cierpiących zwłoki”, czyli tzw. dochodzeniem w niezbędnym zakresie, określanym jeszcze inaczej jako dochodzenie zabezpieczające.

Przeprowadzenie takich czynności jest uzależnione od dwóch warunków:

1. zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa

2. wypadek (sytuacja) nie cierpiący zwłoki

! Wszczęcie postępowania przygotowawczego następuje w momencie dokonania pierwszej czynności procesowej (faktyczne wszczęcie).Czas trwania śledztwa lub dochodzenia liczy się od dnia pierwszej czynności przeprowadzonej w tym trybie.

! Czynności takie mogą być wykonywane tylko w ciągu 5 dni od dnia przeprowadzenia pierwszej czynności.

! Prokurator albo Policja są uprawnieni w każdej sprawie do przeprowadzenia czynności procesowych nie cierpiących zwłoki.

! W przypadku stwierdzenia podstaw do wydania już formalnej decyzji o wszczęciu w postaci postanowienia o wszczęciu śledztwa bądź dochodzenia należy wydać postanowienie o umorzeniu.

FORMY POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

ŚLEDZTWO

Śledztwo obligatoryjne => sam ustawodawca zdecydował, że postępowanie przygotowawcze ma być prowadzone bezwzględnie w formie śledztwa

Śledztwo jest obligatoryjne w następujących sprawach:

1/ o zbrodnie

2/ o występki gdy osobą podejrzaną jest:

a/ sędzia

b/ prokurator

c/ funkcjonariusz Policji

d/ funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

e/ funkcjonariusz Agencji Wywiadu

3/ o występki, gdy osobą podejrzaną jest:

a/ funkcjonariusz Straży Granicznej

b/ funkcjonariusz Żandarmerii Wojskowej

c/ funkcjonariusz finansowych organów dochodzenia*

d/ funkcjonariusz organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia

w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez

tych funkcjonariusz w związku z wykonywaniem czynności służbowych

4/ o występki w których nie prowadzi się dochodzenia

*Finansowe organy dochodzenia => urząd skarbowy, inspektor kontroli skarbowej, urząd celny i funkcjonariusz Inspekcji Celnej

Zgodnie z art. 311 § 1 k.p.k. śledztwo prowadzi Policja, jeżeli nie prowadzi go prokurator. Oznacza to, że uprawnienia Policji w zakresie prowadzenia śledztwa są ograniczone na rzecz prokuratora. Policja pozbawiona jest możliwości prowadzenia śledztwa w wypadkach, gdy:

a/ ustawa upoważnia do jego prowadzenia wyłącznie prokuratora => ograniczenie ustawowe

Z mocy ustawy (art. 311 § 2 k.p.k.), prokurator jest zobowiązany prowadzić śledztwo

(obligatoryjne śledztwo prokuratorskie) w następujących sprawach:

♦ o przestępstwa gdy osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji,

funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, funkcjonariusz Agencji Wywiadu

♦ o przestępstwa, gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, funkcjonariusz

Żandarmerii Wojskowej, funkcjonariusz finansowych organów dochodzenia, funkcjonariusz

organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia

w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez

tych funkcjonariusz w związku z wykonywaniem czynności służbowych

♦ o przestępstwo określone w art. 148 k.k.

b/ prokurator uzna za celowe osobiste jego prowadzenie => ograniczenie uznaniowe

Śledztwo fakultatywne => prokurator (w sprawie o czyn będący występkiem, co do którego prowadzone jest dochodzenie) ze względu na wagę lub zawiłość sprawy postanawia prowadzić postępowanie w formie śledztwa

Jeżeli prokurator wszczął śledztwo może powierzyć Policji:

1/ przeprowadzenie śledztwa w całości (poza sytuacjami wymienionymi w art. 309 pkt. 2 i 3 k.p.k.)

2/ przeprowadzenie śledztwa w określonym zakresie

3/ dokonanie poszczególnych czynności śledztwa

O zakresie powierzenia decyduje prokurator, uwzględniając konkretne okoliczności sprawy. Policja może jednak dokonać innych czynności, jeżeli wyłoni się taka potrzeba (art. 311 § 4 k.p.k.)

!!! W razie niezakończenia dochodzenia w ciągu 3 miesięcy, po uprzednim przedłużeniu przez prokuratora czasu trwania do tej granicy, jeśli dochodzenia nie ukończono w ciągu 2 miesięcy, nie ma już możliwości dalszego przedłużenia czasu trwania dochodzenia - dalsze postępowanie musi być prowadzone w formie śledztwa.

W przepisie art. 310 § 1 k.p.k. został określony podstawowy czas trwania śledztwa. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu 3 miesięcy od jego wszczęcia. W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż rok, przez prokuratora nadzorującego śledztwo lub prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który prowadzi śledztwo. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator nadrzędny nad prokuratorem nadzorującym lub prowadzącym śledztwo może przedłużyć czas trwania śledztwa na dalszy czas oznaczony.

DOCHODZENIE

Dochodzenie prowadzi się w sprawach o przestępstwa:

I należące do właściwości rzeczowej sądu rejonowego

II zagrożone karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności,

III z tym, że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 50 000 zł.

IV przewidziane w art. 159 i 262 § 2 k.k. (udział w bójce z użyciem niebezpiecznego narzędzia, ograbienie zwłok, grobu lub innego miejsca spoczynku zmarłego - przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 8)

V przewidziane w art. 279 § 1 k.k. (kradzież z włamaniem - zagrożenie do 10 lat pozbawienia wolności) przewidziane w art. 286 § 1 i 2 oraz w art. 289 § 2 k.k., jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 50 000 zł (kradzież z włamaniem - do 10 lat; oszustwo - do lat 8)

Dochodzenia nie prowadzi się w sprawach o przestępstwa:

1/ z art. 155 k.k. - nieumyślne spowodowanie śmierci człowieka

2/ art. 156 § 2 k.k. - nieumyślne spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

3/ art. 157a § 1 k.k. - uszkodzenie ciała dziecka poczętego

4/ art. 164 § 2 k.k. - nieumyślne sprowadzenie zdarzenia zagrażającego życiu lub zdrowiu, czy mieniu

5/ art. 165 § 2 k.k. - nieumyślne sprowadzenie niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, mienia

6/ art. 168 k.k. - przygotowania do przestępstw określonych w art. 163,165,166,167 k.k.

7/ art. 174 § 2 k.k. - nieumyślne sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym

8/ art. 175 k.k. - przygotowania do przestępstwa sprowadzenia bezpośr. Niebezpieczeństwa katastrofy

9/ art. 181 k.k. - spowodowanie zniszczenia w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach

10/ art. 182 k.k. - zanieczyszczenie wody, powietrza lub ziemi w sposób zagrażający życiu lub środowisku

11/ art. 183 k.k. - składowanie czy inne działania z odpadami/substancjami niebezpiecznymi w sposób zagrażający życiu lub środowisku

12/ art. 184 k.k. - działania dot. materiału jądrowego czy innego źródła promieniowania zagrażające życiu lub środowisku

13/ art. 186 k.k. - zaniechanie dot. utrzymywania w należytym stanie urządzeń zabezpieczających przed promieniowaniem radioaktywnym lub jonizującym

14/ art. 187 k.k. - niszczenie terenów przyrodniczych prawnie chronionych

15/ art. 197 § 2 k.k. - doprowadzenie innej osoby groźbą lub podstępem do poddania się innej czynności seksualnej

16/ art. 201 k.k. - obcowanie płciowe z wstępnym, zstępnym, przysposobionym itd.

17/ art. 228 § 2 k.k. - przyjęcie korzyści majątkowej w związku z pełnieniem funkcji publicznej [w wypadku mniejszej wagi]

18/ art. 229 § 2 k.k. - udzielenie bądź obietnica udzielenia korzyści majątkowej osobie pełniącej funkcję publiczną [w wypadku mniejszej wagi]

19/ art. 230 § 2 k.k. - pośrednictwo w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową [w wypadku mniejszej wagi]

20/ art. 230a § 2 k.k. - udzielenie korzyści majątkowej w zamian za pośrednictwo [wypadek mniejszej wagi]

21/ art. 231 § 1 i 3 k.k. - działanie funkcjonariusza na szkodę interesu publicznego lub prywatnego

22/ art. 233 § 1 i 4 k.k. - zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w postępowaniu

23/ art. 234 k.k. - fałszywe oskarżenie

24/ art. 235 k.k. - tworzenie fałszywych dowodów

25/ art. 240 § 1 k.k. - niezawiadomienie o przestępstwie wbrew obowiązkowi zawiadomienia

26/ art. 250a § 1-3 k.k. - łapownictwo wyborcze czynne i bierne

27/ art. 258 § 1 i 2 k.k. - udział w zorganizowanej grupie lub związku przestępczym

28/ art. 265 § 1 i 3 k.k. - naruszenie tajemnicy państwowej

29/ art. 266 § 2 k.k. - naruszenie tajemnicy służbowej przez funkcjonariusz publicznego

30/ art. 271 § 1 i 2 k.k. - poświadczenie nieprawdy w dokumencie mającym znaczenie prawne

31/ rozdział XXXVI - przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu

32/ rozdział XXXVII - przestępstwa przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi

Drugie ograniczenie co do możliwości prowadzenia dochodzenia ma odmienny charakter i wiąże się z pewnymi sytuacjami występującymi po stronie podejrzanego => ograniczenie podmiotowe

Przepis art. 325c k.p.k. zakazuje prowadzenia dochodzenia wobec podejrzanego

A/ pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie, chyba że zastosowano zatrzymanie lub tymczasowe aresztowanie wobec sprawcy ujętego na gorącym uczynku (in flagranti) lub bezpośrednio potem

B/ podejrzany jest nieletni

C/ głuchy, niemy lub niewidomy

D/ zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.

! Zasadniczym organem państwa prowadzącym dochodzenia jest Policja. Poza Policją dochodzenia mogą prowadzić organy Straży Granicznej oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie ich właściwości; organy, których uprawnienia wynikają z ustaw szczególnych oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości wydanego w oparciu o delegację ustawową. Uderza w tym rozwiązaniu, że wszystkie te organy (poza Policją) są uprawnione do prowadzenia dochodzeń tylko o ściśle określone czyny.

!! Dochodzenie powinno być zakończone w ciągu 2 miesięcy, z możliwością wydłużenia czasu trwania przez prokuratora do 3 miesięcy. Przekształcenie z tego powodu dochodzenia w śledztwo nie powoduje wyłączenia rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy przez sąd w trybie uproszczonym.

!!! W dochodzeniu istnieje możliwość ograniczenia przeprowadzonych czynności. Ograniczenie zakresu czynności nie ma charakteru obligatoryjnego - o skorzystaniu z takiej możliwości decyduje organ prowadzący dochodzenie. Możliwość tę określono jako => dochodzenie skrócone; w wymiarze praktycznym będzie mogło ono znaleźć zastosowanie w sprawach nieskomplikowanych. [por. str. 2-3]

Dochodzenie rejestrowe => wprowadzone nowelą k.p.k. z 10.01.2003 r. rozwiązanie polegające na tym, że jeżeli dane uzyskane w toku czynności, o których mowa w art. 308 § 1 k.p.k. (dochodzenie w niezbędnym zakresie), lub prowadzonego co najmniej przez 5 dni dochodzenia, nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności procesowych, można wydać postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw. Na postanowienie takie przysługuje zażalenie, a Policja po wydaniu postanowienia o umorzeniu, na podstawie odrębnych przepisów, prowadzi czynności (o charakterze operacyjno - rozpoznawczym) w celu wykrycia sprawcy i uzyskania dowodów. Jeżeli działania takie ujawnią dane pozwalające na wykrycie sprawcy, Policja wydaje postanowienie o podjęciu na nowo dochodzenia.

INSTYTUCJA PRZEDSTAWIENIA ZARZUTÓW

Instytucja przedstawienia zarzutów rozpoczyna drugą fazę śledztwa lub dochodzenia, fazę in personam, inaugurując postępowanie przeciwko określonej osobie. Osoba ta zostaje pociągnięta do odpowiedzialności karnej i staje się podejrzanym, a więc stroną postępowania przygotowawczego. By przedstawić zarzut określonej osobie, musi zaistnieć co najmniej dostateczne podejrzenie, że czyn popełniła ta osoba.

!! Przepis art. 313 § 1 k.p.k. stanowi, że jeżeli dane uzasadniają dostateczne podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, należy tej osobie przedstawić zarzut popełnienia określonego przestępstwa. Zawarto w nim określenie podstawy przedstawienia zarzutów, bliżej jej jednak nie precyzując.

Instytucja przedstawienia zarzutów składa się z pewnego ciągu czynności procesowych; zespół tych czynności jest następujący:

1/ sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów

2/ niezwłoczne ogłoszenie jego treści podejrzanemu

3/ przesłuchanie podejrzanego (pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach procesowych - art. 300 k.p.k.)

4/ pouczenie podejrzanego o prawie żądania podania mu ustnie podstaw zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia na piśmie

5/ doręczenie uzasadnienia podejrzanemu i ustanowionemu obrońcy w terminie 14 dni

Rozwiązanie to jest z pewnością zgodne z regułą uczciwego procesu (fair trial) i realizuje zasadę informacji procesowej (lojalności) obowiązującą w naszym systemie procesowym (art. 16 k.p.k.). Informacje te są szczególnie istotne z punktu widzenia realizowania przewidzianego w Konstytucji RP prawa do obrony każdego obywatela (art. 42 ust. 2)

Pewne obowiązki i konsekwencje, o których należy pouczyć podejrzanego wskazują art. 74,75,138 i 139 k.p.k.

Ustawodawca przewiduje pewne odrębności (modyfikacje) w unormowaniu instytucji przedstawienia zarzutów. Zgodnie z art. 325g § 1 k.p.k. nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów w dochodzeniu, chyba że podejrzany jest zatrzymany lub tymczasowo aresztowany. W sytuacji, kiedy nie sporządza się postanowienia o przedstawieniu zarzutów, przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego. Treść zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania musi spełniać takie same wymagania, jak określone dla postanowienia o przedstawieniu zarzutów.

! w dochodzeniu w niezbędnym zakresie możliwe jest przesłuchanie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa w charakterze podejrzanego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia.

Zmiana, rozszerzenie zarzutów w toku prowadzonego śledztwa lub dochodzenia.

W unormowaniu art. 314 k.p.k. przewidziano następujące sytuacje:

1/ w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o przedstawieniu zarzutów [=>rozszerzenie zarzutów]

2/ okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn w postaci zmienionej w istotny sposób [=>zmiana zarzutu]

3/ okaże się, że czyn zarzucany podejrzanemu należy zakwalifikować z surowszego przepisu [=>zmiana oceny prawnej czynu zarzucanego podejrzanemu]

Zgodnie z przepisem art. 314 k.p.k. konieczne staje się ponowienie wszystkich czynności składających się na instytucję przedstawienia zarzutów, przy czym w dochodzeniu modyfikacja zarzutów może nastąpić w formie przewidzianej w art. 325g k.p.k. (nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów)

UPRAWNIENIA STRON I ICH PRZEDSTAWICIELI

Stadium postępowania przygotowawczego w przeciwieństwie do stadium postępowania sądowego oparto na modelu procedury śledczej, w którym wyraźnie dominuje reguła działania z urzędu organów prowadzących śledztwo lub dochodzenie.

! Przeprowadzane czynności są niejawne wobec społeczeństwa, a tzw. => jawność wewnętrzna (wobec stron uczestniczących w postępowaniu) jest bardzo ograniczona. Także prawo do obrony podejrzanego doznaje ograniczeń.

! Zasada => kontradyktoryjności realizowana jest w bardzo ograniczonym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 299 § 1 k.p.k. stronami w postępowaniu przygotowawczym są pokrzywdzony i podejrzany. Zarazem przepis ten w § 2 stwierdza, że w wypadkach wskazanych w ustawie określone uprawnienia przysługują także osobom nie będącym stronami (np. w sytuacjach określonych w art. 305 § 4 i w art. 306 § 1 k.p.k.) W tym zakresie szczególnie istotne znaczenie ma przepis art. 302 k.p.k.

Podejrzany staje się stroną z momentem przedstawienia mu zarzutu popełnienia określonego przestępstwa (art. 71 § 1 k.p.k.). Decyduje o tym odpowiedni akt organu procesowego. Definicję oskarżonego zawiera art. 49 k.p.k. (por. str. 4) - przy czym zauważyć należy, że „do tego, by zostać pokrzywdzonym nie potrzeba żadnego kreującego aktu organu procesowego”.

Prawa stron postępowania.

Podejrzany i pokrzywdzony jako strony postępowania przygotowawczego mają prawo do:

1/ korzystania z pomocy przedstawiciela (podejrzany z pomocy obrońcy, pokrzywdzony z pomocy pełnomocnika)

♦ przepis art. 301 k.p.k. stanowi, że na żądanie podejrzanego należy przesłuchać go z udziałem

ustanowionego obrońcy, przy czym niestawiennictwo obrońcy nie wstrzymuje czynności przesłuchania;

takie żądanie podejrzany może wysunąć jedynie wtedy, kiedy obrońca został już ustanowiony (obrońcę

ustanowił bądź sam podejrzany, bądź prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznaczył mu

obrońcę z urzędu). Generalnie podejrzany na każdym etapie śledztwa lub dochodzenia może zgłosić

żądanie, o którym mowa wyżej.

2/ przeglądania akt sprawy, sporządzania odpisów lub kserokopii za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze;

♦ zgodnie z przepisem art. 156 § 5 k.p.k., w toku postępowania przygotowawczego stronom,

obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze.

♦ Na odmowę udostępnienia akt przysługuje stronom zażalenie (art. 159 k.p.k.)

3/ inicjatywy dowodowej (składania wniosków dowodowych)

♦ wniosków o dokonanie określonych czynności śledztwa lub dochodzenia

♦ uprawnienie to wynika z przepisów art. 167 oraz 169, 315 k.p.k.

♦ stronie, która złożyła wniosek, oraz jej obrońcy lub pełnomocnikowi nie można odmówić udziału w

czynności, jeżeli tego żądają, jednak podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, jeżeli

spowodowałoby to poważne trudności.

4/ uczestniczenia w czynnościach śledztwa lub dochodzenia

♦ przepis art. 316 k.p.k. dotyczy udziału w czynnościach niepowtarzalnych. Jeżeli czynności śledztwa

lub dochodzenia nie będzie można powtórzyć (ponowić) na rozprawie sądowej, należy podejrzanego,

pokrzywdzonego i ich przedstawicieli ustawowych, a obrońcę i pełnomocnika, jeżeli są już w sprawie

ustanowieni, dopuścić do udziału w czynności, chyba że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub

zniekształcenia dowodu w razie zwłoki.

♦ dopuszczenie do udziału w czynności określonej w art. 316 § 1 k.p.k. następuje z mocy prawa, a

zatem składanie wniosku o dopuszczenie do udziału w takiej czynności jest zbędne.

5/ udziału w przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego (art. 318 k.p.k.)

♦ jeżeli dopuszczono dowód z opinii biegłego, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i

jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu (art. 194 k.p.k.)

♦ i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłego oraz na zapoznanie się z jego opinią, jeżeli

została złożona na piśmie (art. 200 k.p.k.)

♦ udziału w czynności przesłuchania biegłego można odmówić tylko podejrzanemu pozbawionemu

wolności, gdy jego sprowadzenie spowodowałoby poważne trudności

6/ wnoszenia zażalenia w przypadkach przewidzianych w ustawie

! Uprawnienie stron (i ich przedstawicieli) do składania wniosków nie ogranicza się jedynie do składania wniosków przewidzianych w art. 315 k.p.k., czyli wniosków o dokonanie określonej czynności w śledztwie lub dochodzeniu. Mogą oni ponadto składać inne wnioski.

!! W niektórych sprawach ważnym uprawnieniem pokrzywdzonego oraz podejrzanego może okazać się podjęcie inicjatywy (przez zgłoszenie odpowiedniego wniosku), by prokurator lub organ prowadzący dochodzenie skierował sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między pokrzywdzonym i podejrzanym (art. 23a § 1 k.p.k.)

! Warto wspomnieć o przyznanym pokrzywdzonemu uprawnieniu do zgłoszenia już w toku postępowania powództwa cywilnego, a z nim także wniosku o zabezpieczenie roszczenia - art. 69 k.p.k.

INSTYTUCJA ZAMKNIĘCIA ŚLEDZTWA LUB DOCHODZENIA

! czynności składające się na instytucję zamknięcia śledztwa lub dochodzenia są dokonywane w końcowym etapie postępowania przygotowawczego i to wówczas jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia (art. 321 § 1, 325g § 1 k.p.k.). Instytucja ta wchodzi w grę wtedy, kiedy po zakończonym postępowaniu przygotowawczym spraw miałaby zostać skierowana do rozpoznania i rozstrzygnięcia przez sąd I instancji.

Chodzi zatem o sytuację, kiedy ma być sporządzony i wniesiony do sądu:

- akt oskarżenia (art. 331 i 335 k.p.k.)

- wniosek o warunkowe umorzenie postępowania przez sąd na posiedzeniu (art.336 k.p.k.)

- wniosek o umorzenie postępowania ze względu na niepoczytalność podejrzanego i zastosowanie wobec niego środków zabezpieczających (art. 324 k.p.k.).

! Zgodnie z przepisem art. 321 k.p.k., ta instytucja procesowa składa się z określonego ciągu czynności, a przeprowadza je organ prowadzący postępowanie przygotowawcze. Organ prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę na ich wniosek o terminie końcowego zaznajomienia z zebranymi materiałami, pouczając zarazem ich o prawie uprzedniego przejrzenia akt w terminie odpowiednim do wagi lub zawiłości sprawy, określonym przez organ procesowy. Termin zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim podejrzanemu i jego obrońcy upłynęła co najmniej 7 dni.

! Uprawnienie przejrzenia akt przewidziane w art. 321 § 1 k.p.k. wynika wprost z ustawy i nie może być ograniczane przez organ procesowy.

! W czynnościach zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania ma prawo uczestniczyć obrońca, jednak nie usprawiedliwione niestawiennictwo nie tamuje dalszego postępowania (art. 321 § 3 i 4 k.p.k.)

! Samo zaznajomienie podejrzanego z materiałami postępowania przygotowawczego polega na ustnym zreferowaniu (przedstawieniu) przez organ procesowy zebranego w sprawie materiału dowodowego. W trakcie tej czynności zarówno podejrzany jak i jego obrońca mogą wypowiadać się na temat przedstawionych materiałów, a także składać oświadczenia czy też wyjaśniać nasuwające się wątpliwości. Przepis art. 321 k.p.k. nie zobowiązuje prowadzącego śledztwo lub dochodzenie do końcowego przesłuchania podejrzanego.

Z czynności końcowego zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania sporządza się protokół (art. 143 § 1 pkt. 8 k.p.k.). Sporządzenie protokołu w tym przypadku jest obowiązkowe.

!!! W terminie 3 dni od daty zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania strony mogą składać wnioski o uzupełnienie śledztwa lub dochodzenia. Po upływie terminu przewidzianego dla złożenia wniosku o uzupełnienie postępowania, jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia wydaje się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści zawiadamia podejrzanego oraz jego obrońcę.

NADZÓR PROKURATORA NAD POSTĘPOWANIEM PRZYGOTOWAWCZYM

! Art. 326 § 1 k.p.k. stanowi, że prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem przygotowawczym w zakresie, w jakim go sam nie prowadzi i może także objąć nadzorem postępowanie sprawdzające prowadzone w oparciu o art. 307 k.p.k. W systemie organów ścigania prokurator zajmuje zatem pozycję szczególną.

Pewne czynności w postępowaniu przygotowawczym mogą być dokonywane wyłącznie przez prokuratora, np.

1/ stosuje on środki zapobiegawcze (art. 250 § 4 k.p.k.) poza tymczasowym aresztowaniem

2/ składa wniosek do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego (art. 250 § 2 i 3 k.p.k.)

3/ uchyla lub zmienia zastosowany środek zapobiegawczy, także tan zastosowany przez sąd (art. 253 § 1 i 2 k.p.k.)

4/ wydaje postanowienie o poszukiwaniu podejrzanego listem gończym (art. 279 § 1 k.p.k.)

5/ wydaje postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym (art. 293 k.p.k.)

6/ orzeka w sprawie wniosku o zabezpieczenie roszczenia powoda cywilnego (art. 69 § 2 k.p.k.)

7/ powołuje biegłych lekarzy psychiatrów w celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego podejrzanego (art. 202 § 1 k.p.k.)

8/ składa wniosek do sądu o badanie psychiatryczne podejrzanego połączone z obserwacją w zakładzie leczniczym (art. 203 k.p.k.)

9/ uczestniczy w czynności otwarcia zwłok (art. 209 § 4 k.p.k.)

10/ zarządza wyjęcie zwłok z grobu (art. 210 k.p.k.)

11/ zarządza w stosunku do podejrzanego przeprowadzenie wywiadu środowiskowego (art. 214 § 1 k.p.k.)

12/ zarządza badanie podejrzanego przez biegłych psychologów lub lekarzy (art. 215 k.p.k.)

13/ wydaje postanowienie o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych (art. 184 § 1 k.p.k.)

Niektóre postanowienia i czynności organów ścigania muszą być zatwierdzone przez prokuratora, np.

1/ przeszukanie dokonane przez Policję lub inny organ w wypadkach nie cierpiących zwłoki (art. 220 § 3 k.p.k.)

2/ tymczasowe zajęcie mienia ruchomego osoby podejrzanej (art. 295 k.p.k.)

3/ postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu śledztwa wydane przez Policję (art. 305 § 3 k.p.k.)

4/ postanowienie o odmowie wszczęcia, umorzeniu dochodzenia, umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, zawieszeniu dochodzenia (art. 325e § 1 i 2 k.p.k.)

5/ Prokurator rozpoznaje także większość zażaleń na postanowienia oraz inne czynności organów ścigania.

Możemy wyróżnić trzy różne fazy, w których nadzór prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym jest sprawowany:

→ w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego

→ w zakresie decyzji kończących to stadium

→ w zakresie już prawomocnych postanowień o umorzeniu

! prokurator ma obowiązek czuwania nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem postępowania:

+ szybkość postępowania

+ realizacja celów postępowania

+ respektowanie przepisów prawa

+ respektowanie uprawnień procesowych stron postępowania i innych uczestników tego postępowania

+ udzielanie organom ścigania wszechstronnej pomocy w rozstrzyganiu pojawiających się kwestii prawnych.

Jeżeli chodzi o formy sprawowania nadzoru nad postępowaniem przez prokuratora konieczna jest analiza

art. 326 § 3 k.p.k.

Momentem sprawowania nadzoru jest moment dotyczący już prawomocnych postanowień o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia. Są to swoiste formy nadzoru nad postępowaniem przygotowawczym i mogą polegać na:

♦ podjęciu na nowo umorzonego postępowania (art. 327 § 1 k.p.k.)

• umorzone postępowanie przygotowawcze może być w każdym czasie podjęte na nowo na mocy

postanowienia prokuratora, jeżeli nie będzie się toczyć przeciw osobie, która w poprzednim postępowaniu (a więc umorzonym) występowała w charakterze podejrzanego.

♦ wznowieniu prawomocnie umorzonego postępowania (art. 327 § 2 k.p.k.)

• warunek uzasadniający wydanie postanowienia o wznowieniu sformułowany został następująco: „tylko wtedy, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane w poprzednim postępowaniu albo gdy zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 3”

• postanowienie o wznowieniu wydaje prokurator nadrzędny nad tym, który wcześniej wydał lub zatwierdził postanowienie o umorzeniu.

• Prokurator może przedsięwziąć osobiście lub zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia.

• Po wniesieniu aktu oskarżenia sąd umarza postępowanie, jeżeli stwierdzi, iż postępowanie przygotowawcze wznowiono mimo braku podstaw (art. 327 § 4 k.p.k.)

♦ uchyleniu prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego przez Prokuratora Generalnego (art. 328 k.p.k.)

• uprawnienie to nie dotyczy wypadku, w którym sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu (art. 306 k.p.k.), rozpoznając wniesione zażalenie

• przesłanką jest uznanie przez Prokuratora Generalnego umorzenia postępowania za niezasadne

• po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia Prokurator Generalny może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego uzasadnienie jedynie na korzyść podejrzanego.

ROLA SĄDU W STADIUM POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

! Powszechnie przyjmuje się, że jedną z gwarancji prawidłowego wymiaru sprawiedliwości jest zapewnienie możliwości kontrolnych sądu nad czynnościami dokonywanymi w postępowaniu przygotowawczym.

Ustawowo uregulowana ingerencja sądu w postępowanie przygotowawcze przejawia się w trzech płaszczyznach:

A/ w kontroli czynności organów prowadzących postępowanie przygotowawcze i wyciągnięciu konsekwencji prawnych ze spostrzeżonych uchybień (=> prawo uchylenia lub zmiany decyzji)

B/ w podejmowaniu określonych czynności procesowych zastrzeżonych dla sądu, które nie mają charakteru decyzji procesowych (art. 298 § 2 k.p.k.)

C/ w podejmowaniu decyzji procesowych, które są wynikiem uprzedniej kontroli i oceny działań podjętych w postępowaniu przygotowawczym pod względem prawnym i merytorycznym i które podlegają dalszej kontroli instancyjnej.

!!! Ingerencję sądu w postępowanie przygotowawcze przewidziano także w wypadkach, w których jest to pożądane ze względu na gwarancje procesowe stron.

! Istotne jest prawo zażalenia na prokuratorskie decyzje o zaniechaniu ścigania karnego, które może wystąpić w następujących postaciach:

• przysługującego pokrzywdzonemu oraz instytucjom państwowym, samorządowym i społecznym, które złożyły zawiadomienie o przestępstwie, zażalenia na odmowę wszczęcia postępowania przygotowawczego.

• Przysługującego stronom zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia.

! Jeżeli prokurator nadrzędny nie przychyli się do takiego zażalenia kieruje je do sądu.

!!! Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące (art. 330 k.p.k.)

Sąd rozpoznaje zażalenia na:

1/ postanowienie prokuratora o zabezpieczeniu majątkowym (art. 293 § 2 k.p.k.)

2/ postanowienie prokuratora w przedmiocie środków zapobiegawczych innych niż tymczasowe aresztowanie (art. 252 § 2 i 3 k.p.k.)

3/ zatrzymanie osoby (art.246 k.p.k.)

4/ postanowienie prokuratora dotyczące kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych oraz przekazów informacji innych niż rozmowy telefoniczne (art. 240 w zw. z art.241 k.p.k.)

5/ postanowienie prokuratora o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych (art. 184 § 5 k.p.k.)

Wśród czynności nie będących rozpoznawaniem zażaleń do kompetencji sądu należy wydanie postanowień:

1/ o zastosowaniu oraz o przedłużeniu tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym (art. 250 i 263 k.p.k.)

2/ o przepadku przedmiotu poręczenia majątkowego lub ściągnięciu sumy poręczenia (art. 270 § 1 k.p.k.)

3/ o stosowaniu aresztowania jako kary porządkowej w toku postępowania przygotowawczego na wniosek prokuratora (art. 290 § 1 w zw. z art. 287 § 2 k.p.k.)

4/ o skierowaniu podejrzanego na obserwację psychiatryczną w zakładzie leczniczym oraz o przedłużeniu trwania takiej obserwacji (art. 203 § 2 i 3 k.p.k.)

5/ o wprowadzeniu kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych oraz treści przekazów informacji innych niż rozmowy telefoniczne (art. 237 § 1 w zw. z art. 241 k.p.k.)

6/ o wydaniu oraz odwołaniu listu żelaznego (art. 281 i 282 § 2 k.p.k.)

7/ o zezwoleniu na przesłuchanie w charakterze świadka osoby obowiązanej do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, lekarskiej lub dziennikarskiej (art. 180 § 2 k.p.k.)

Sąd decyduje:

1/ o umorzeniu postępowania w razie stwierdzenia popełnienia czynu przez podejrzanego w stanie niepoczytalności i zastosowaniu środków zabezpieczających (art. 324 k.p.k.)

2/ o warunkowym umorzeniu postępowania po przeprowadzonym postępowaniu przygotowawczym (art. 336 k.p.k.)

! w sytuacji określonej w przepisie art. 316 § 3 k.p.k., na wniosek strony, prokuratora albo innego organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, sąd może przeprowadzić czynność dowodową w postaci przesłuchania świadka, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że świadka nie będzie można przesłuchać na rozprawie.

! w sprawach o przestępstwa określone w rozdziale XXV k.k. pokrzywdzonego, który w chwili czynu nie ukończył 15 lat przesłuchuje w charakterze świadka sąd.

! sąd ma obowiązek przesłuchania podejrzanego przed zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania

!!! Przewidziane w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

!!! Sąd dokonuje czynności jednoosobowo także wtedy, gdy rozpoznaje zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 329 § 2 k.p.k.)

SPORZĄDZENIE SKARGI ZASADNICZEJ I JEJ WNIESIENIE DO SĄDU

FUNKCJE SKARGI

• funkcja impulsu procesowego - [funkcja inicjująca] - bez skargi uprawnionego oskarżyciela sąd nie przystąpi do rozpoznawania określonej sprawy karnej; wniesienie do sądu skargi przez uprawnionego oskarżyciela wywołuje stan zawisłości sprawy (lis pendens) w sądzie pierwszej instancji. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od wniesionego oskarżenia nie wiąże sądu, co oznacza, że impuls procesowy w postaci skargi uprawnionego oskarżyciela publicznego trwa przez cały tok postępowania w sądzie pierwszej instancji niezależnie od późniejszego zachowania się oskarżyciela publicznego.

• funkcja obowiązku procesowego - wniesienie skargi do sądu przez oskarżyciela obliguje sąd do podjęcia działalności procesowej, określonej przez przepisy prawa karnego procesowego. Rozwiązanie przyjęte w k.p.k. powierza prezesowi sądu (przewodniczącemu wydziału) podjęcie decyzji o wyznaczeniu terminu rozprawy (albo inaczej o skierowaniu sprawy na rozprawę główną) lub posiedzenia. On to bowiem ma obowiązek przeprowadzenia kontroli wymagań formalnych, którym musi odpowiadać skarga, oraz obowiązek sprawdzenia, czy nie zachodzi potrzeba wydania rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, które może być podjęte przez sąd na posiedzeniu.

Funkcja obowiązku procesowego skargi wyraża się i w tym, że sąd pierwszej instancji jest zobowiązany rozpatrzyć sprawę w granicach (ramach) podmiotowych oraz przedmiotowych, zakreślonych przez oskarżyciela w skardze.

=> granice podmiotowe tzn. musi objąć ramami swego postępowania wszystkie osoby wskazane w skardze przez oskarżyciela

=> granice przedmiotowe tzn. sąd ten ramami swego postępowania musi objąć wszystkie czyny określone przez oskarżyciela w skardze

• funkcja informacji procesowej - funkcja związana ściśle z zasadą kontradyktoryjności oraz z zasadą jawności. Skarga to źródło informacji o przedmiocie postępowania, zarówno dla oskarżonego i jego obrońcy, jak również dla innych stron uczestniczących w procesie, a także dla osób (publiczności) uczestniczących w zazwyczaj jawnej rozprawie przed sądem I instancji.

!!! przepis art. 385 k.p.k. stanowi, że przewód sądowy na rozprawie głównej rozpoczyna się od odczytania przez oskarżyciela aktu oskarżenia, a jeżeli wniesiono odpowiedź na akt oskarżenia, przewodniczący składu informuje o jej treści.

!!! akt oskarżenia dostarcza informacji o osobie oskarżonego, zarzucanym mu czynie oraz dowodach, za pomocą których oskarżyciel zamierza wykazać, iż oskarżony winien ponieść odpowiedzialność karną.

• Funkcja bilansująca - skarga stanowi podsumowanie stadium postępowania przygotowawczego

!!! W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego akt oskarżenia wnosi do sądu oskarżyciel publiczny, którym jest prokurator (art. 45 § 1 k.p.k.) a inny organ państwowy (art. 45 § 2 k.p.k.) z mocy szczególnych przepisów ustawy, określających zarazem zakres jego działania.

!!! Przepis art. 331 § 1 k.p.k. stanowi, że w ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa albo od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu, prokurator sporządza akt oskarżenia lub zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu i wnosi go do sądu albo wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu albo o uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia.

Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, termin wskazany w art. 331 § 1 k.p.k. ulega skróceniu do 7 dni; oba terminy mają charakter instrukcyjny.

RODZAJE SKARG

Zwykły akt oskarżenia

Zwykły akt oskarżenia powinien odpowiadać wymaganiom ustawowym określonym w art. 332 § 1 i 2 oraz

art. 333 k.p.k.

Akt oskarżenia to czynność procesowa, która musi przybrać formę pisemną, z wyjątkiem sytuacji szczególnej, związanej z konstrukcją tzw. procesu wpadkowego, przewidzianej w naszym systemie procesowym w art. 398 k.p.k.

Pisemna forma tej czynności przesądza o tym, że struktura aktu oskarżenia wymaga zachowania określonego układu jego elementów. Co do układu aktu oskarżenia to istnieją dwa jego główne wzorce:

• wzorzec germański - uzasadnienie mieści się na końcu, po przytoczeniu wszystkich elementów postulatywnych

• wzorzec romański - konieczne jest najpierw przedstawienie motywacji oskarżenia, a następnie jego określenie w konkluzji

Przyjęte w naszym systemie procesowym rozwiązanie oparte jest na wzorcu germańskim.

Składniki aktu oskarżenia:

Art. 332 § 1 k.p.k.

→ element ten zakreśla granice podmiotowe postępowania przed sądem I instancji

→ dane osobowe muszą stwierdzać tożsamość oskarżonego w sposób nie budzący żadnych wątpliwości

→ „inne dane“ to przede wszystkim dane wskazujące: datę i miejsce urodzenia, pochodzenie społeczne, zawód, wykształcenie, stan rodzinny oraz majątkowy, dotychczasową karalność, miejsce zamieszkania (pobytu)

Art. 332 § 2 k.p.k.

→ element określany mianem „konkluzji skargi“

→ zakreśla ramy przedmiotowe postępowania przed sądem I instancji

Art. 332 § 4 k.p.k.

→ sąd nie jest związany kwalifikacją prawną czynu przyjętą przez oskarżyciela

Art. 332 § 5 k.p.k.

→ chodzi o wskazanie sądu rzeczowo i miejscowo właściwego do rozpoznania sprawy

→ zgłoszenie przez oskarżyciela propozycji co do trybu postępowania

→ sąd z urzędu bada swoją właściwość (art. 35 k.p.k.)

→ sąd decyduje o trybie postępowania nie będąc związany propozycją oskarżyciela zawartą w akcie

oskarżenia

Art. 332 § 6 k.p.k.

→ wykształciły się dwie metody sporządzania uzasadnienia aktu oskarżenia: chronologiczna i

systematyczna.

• metoda chronologiczna - w uzasadnieniu przedstawia się okoliczności sprawy w takiej kolejności, w jakiej były one ujawnione w toku postępowania przygotowawczego

• metoda systematyczna - w uzasadnieniu przedstawia się okoliczności w takiej kolejności, w jakiej przebiegały one w rzeczywistości.

Pamiętać zarazem należy, że akt oskarżenia jako pismo procesowe musi spełniać wymagania ustawowe przewidziane w art. 119 k.p.k.

!!! Wraz z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania przygotowawczego razem z załącznikami, a także po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego oskarżonego (art. 334 § 1 k.p.k.)

Szczególne formy aktu oskarżenia.

• skrócony akt oskarżenia

→ akt oskarżenia sporządzony przez Policję lub inny organ uprawniony do prowadzenia dochodzeń może nie zawierać uzasadnienia

→ chodzi o sprawy rozpoznawane przez sąd w trybie uproszczonym

→ akt taki musi spełniać wszystkie, poza uzasadnieniem, ustawowe wymagania przewidziane dla zwykłego aktu oskarżenia

→ organy sporządzające taki akt mogą w nim zamieścić wniosek o skazanie oskarżonego bez przeprowadzenia rozprawy

• uproszczony akt oskarżenia

→ akt oskarżenia wnoszony do sądu przez pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa z oskarżenia prywatnego

→ może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się wnoszone oskarżenie.

→ Policja ma obowiązek na żądanie pokrzywdzonego przyjąć jego ustną lub pisemną skargę (także w razie potrzeby zabezpieczyć dowody) i przesłać ją do właściwego sądu

→ uproszczenia te nie dotyczą aktu oskarżenia wnoszonego przez subsydiarnego oskarżyciela posiłkowego

• ustny akt oskarżenia

→ składany w tzw. procesie wpadkowym, polegający na przedmiotowym rozszerzeniu oskarżenia w toku prowadzonej rozprawy w sądzie I instancji

Czynności zastępujące akt oskarżenia.

• wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego

→ sporządzany przez prokuratora lub organ prowadzący dochodzenie

→ wniosek taki musi zawierać większość elementów przewidzianych dla aktu oskarżenia (art. 332 § 1 pkt. 1,2,4 i 5 k.p.k. stosuje się odpowiednio)

→ uzasadnienie wniosku można ograniczyć do wskazania dowodów świadczących o tym, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a nadto okoliczności przemawiających za warunkowym umorzeniem

→ we wniosku można wskazać proponowany okres próby, obowiązki, które należy nałożyć na oskarżonego i stosownie do okoliczności wnioski co do dozoru.

• wniosek o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających (art. 324 k.p.k.)

→gdy ustalone zostanie, że podejrzany popełnił czyn w stanie niepoczytalności i zarazem istnieją podstawy do zastosowania środków zabezpieczających.

• wniosek o ukaranie

→ w sprawach o wykroczenia

Art. 339.

§ 3. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:

/…/

 4)  zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego,

Art. 345. § 1. Sąd przekazuje sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, jeżeli akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania, zwłaszcza na potrzebę poszukiwania dowodów, zaś dokonanie niezbędnych czynności przez sąd powodowałoby znaczne trudności.

§ 2. Przekazując sprawę prokuratorowi sąd wskazuje kierunek uzupełnienia, a w razie potrzeby także odpowiednie czynności, jakie należy przedsięwziąć.

§ 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy stronom zażalenie.

Art. 297. § 1. Celem postępowania przygotowawczego jest:

  1)  ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo,

  2)  wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,

  3)  zebranie danych stosownie do art. 213 i 214,

  4)  wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody,

  5)  zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym należy dążyć także do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały popełnieniu czynu.

Art. 2. § 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby:

 1)  sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności,

 2)  przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu

przestępstwa osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz

w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego,

 3)  uwzględnione zostały prawnie chronione interesy pokrzywdzonego,

 4)  rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie.

§ 2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne.

Art. 335.  § 1. Prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte.

§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w § 1, a w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości, dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie przeprowadzać; przeprowadza się jednak czynności, co do których zachodzi niebezpieczeństwo, że nie będzie można ich przeprowadzić na rozprawie.

§ 3. Uzasadnienie aktu oskarżenia można ograniczyć do wskazania okoliczności, o których mowa w § 1.

Art. 325i. /…/

§ 3. Uprawnienia prokuratora określone w art. 335 § 1/…/ przysługują także organom, o których mowa w art. 325d.

Art. 325d. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z właściwymi ministrami, określi, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom, mając na uwadze określony przez ustawę zakres kompetencji tych organów.

Art. 325h. Dochodzenie można ograniczyć do ustalenia, czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Należy jednak dokonać czynności przewidzianych w art. 321 § 1-5 oraz w art. 325g § 2, przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić i utrwalić w protokołach czynności, których nie będzie można powtórzyć. Utrwalenie innych czynności dowodowych następuje w formie protokołu ograniczonego do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących udział w czynności; przepisu art. 148 § 2 zdanie pierwsze nie stosuje się.

Art. 303.  Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, wydaje się z urzędu lub na skutek zawiadomienia o przestępstwie postanowienie o wszczęciu śledztwa, w którym określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną.

Art. 307. § 1.  Jeżeli zachodzi potrzeba, można zażądać uzupełnienia w wyznaczonym terminie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie lub dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym wypadku postanowienie o wszczęciu śledztwa albo o odmowie wszczęcia należy wydać najpóźniej w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia.

§ 2. W postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie lub wniosku o ściganie oraz czynności określonej w § 3.

§ 3. Uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie może nastąpić również przez przesłuchanie w charakterze świadka osoby zawiadamiającej.

§ 4.  (uchylony).

§ 5.  Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w wypadku podejmowania przez organy ścigania przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa sprawdzenia własnych informacji, nasuwających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo.

Art. 49. § 1. Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.

§ 2. Pokrzywdzonym może być także instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej.

§ 3. Za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia.

§ 4. W sprawach o przestępstwa, którymi wyrządzono szkodę w mieniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, jeżeli nie działa organ pokrzywdzonej instytucji, prawa pokrzywdzonego mogą wykonywać organy kontroli państwowej, które w zakresie swojego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania.

Art. 143. § 1. Spisania protokołu wymagają:

1)  przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie i jego cofnięcie,

Art. 311.  § 1. Śledztwo prowadzi Policja, jeżeli nie prowadzi go prokurator.

§ 2. Prokurator prowadzi śledztwo w wypadkach określonych w art. 309 pkt 2 i 3 oraz w sprawach o przestępstwo określone w art. 148 Kodeksu karnego.

Art. 309. Śledztwo prowadzi się w sprawach:

/.../

2)  o występki - gdy osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu,

3)  o występki - gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowych organów dochodzenia lub

organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia, w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki

popełnione przez tych funkcjonariuszy w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

/.../

Art. 17. § 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:

1)  czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia,

Art. 308. § 1. W granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, prokurator albo Policja może w każdej sprawie, w wypadkach niecierpiących zwłoki, jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, przeprowadzić w niezbędnym zakresie czynności procesowe, a zwłaszcza dokonać oględzin, w razie potrzeby z udziałem biegłego, przeszukania lub czynności wymienionych w art. 74 § 2 pkt 1 w stosunku do osoby podejrzanej, a także przedsięwziąć wobec niej inne niezbędne czynności, nie wyłączając pobrania krwi, włosów i wydzielin organizmu. Po dokonaniu tych czynności, w sprawach, w których prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe, prowadzący postępowanie przekazuje sprawę niezwłocznie prokuratorowi.

§ 2. W wypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przestępstwa, można w toku czynności wymienionych w § 1 przesłuchać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa w charakterze podejrzanego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia. Przesłuchanie rozpoczyna się od informacji o treści zarzutu.

§ 3. W wypadku przewidzianym w § 2, w sprawach, w których prowadzenie śledztwa jest obowiązkowe, najpóźniej w ciągu 5 dni od dnia przesłuchania wydaje się postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo, w razie braku warunków do jego sporządzenia, umarza się postępowanie w stosunku do osoby przesłuchanej.

§ 4. W sprawach, w których obowiązkowe jest prowadzenie śledztwa przez prokuratora, postanowienie przewidziane w § 3 wydaje prokurator.

§ 5. Czynności, o których mowa w § 1 i 2, mogą być dokonywane tylko w ciągu 5 dni od dnia pierwszej czynności.

§ 6. W wypadkach określonych w § 1 i 2 czas trwania śledztwa lub dochodzenia liczy się od dnia pierwszej czynności.

Art. 309. Śledztwo prowadzi się w sprawach:

  1)  o zbrodnie,

  2)  o występki - gdy osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu,

  3)  o występki - gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowych organów dochodzenia lub organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia, w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez tych funkcjonariuszy w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

  4)  o występki, w których nie prowadzi się dochodzenia,

  5)  o występki, w których prowadzi się dochodzenie, jeżeli prokurator tak postanowi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy.

Art. 311.  § 1. Śledztwo prowadzi Policja, jeżeli nie prowadzi go prokurator.

§ 2. Prokurator prowadzi śledztwo w wypadkach określonych w art. 309 pkt 2 i 3 oraz w sprawach o przestępstwo określone w art. 148 Kodeksu karnego.

§ 3. Jeżeli prokurator wszczął śledztwo, może powierzyć Policji jego przeprowadzenie w całości lub w określonym zakresie albo dokonanie poszczególnych czynności śledztwa; w wypadkach określonych w art. 309 pkt 2 i 3 nie można powierzyć Policji prowadzenia śledztwa w całości.

§ 4. W sytuacji, o której mowa w § 3, Policja może dokonać innych czynności, jeżeli wyłoni się taka potrzeba.

§ 5. Prokurator może zastrzec do osobistego wykonania jakąkolwiek czynność śledztwa, a w szczególności czynności wymagające postanowienia, związane z przedstawieniem zarzutów, zmianą postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub zamknięciem śledztwa.

Art. 310.  § 1. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu 3 miesięcy.

§ 2. W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony na dalszy czas oznaczony przez prokuratora nadzorującego śledztwo lub prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który prowadzi śledztwo, nie dłuższy jednak niż rok. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator nadrzędny nad prokuratorem nadzorującym lub prowadzącym śledztwo może przedłużyć jego okres na dalszy czas oznaczony.

Art. 325b. § 2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w § 1 pkt 1 nie prowadzi się dochodzenia w sprawach o przestępstwa określone w Kodeksie karnym w art. 155, 156 § 2, art. 157a § 1, art. 164 § 2, art. 165 § 2, art. 168, 174 § 2, art. 175, 181-184, 186, 187, 197 § 2, art. 201, 228 § 2, art. 229 § 2, art. 230 § 2, art. 230a § 2, art. 231 § 1 i 3, art. 233 § 1 i 4, art. 234, 235, 240 § 1, art. 250a § 1-3, art. 258 § 1 i 2, art. 265 § 1 i 3, art. 266 § 2, art. 271 § 1 i 2 oraz w rozdziale XXXVI i XXXVII.

Art. 325c. Dochodzenia nie prowadzi się:

  1)  w stosunku do oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie, chyba że zastosowano zatrzymanie lub tymczasowe aresztowanie wobec sprawcy ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem; przepisu art. 259 § 3 nie stosuje się,

  2)  jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 79 § 1.

Art. 79. § 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli:

  1)  jest nieletni,

  2)  jest głuchy, niemy lub niewidomy,

  3)  zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.

/.../

Art. 313. § 1. Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia śledztwa lub zebrane w jego toku uzasadniają dostatecznie podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, sporządza się postanowienie o przedstawieniu zarzutów, ogłasza je niezwłocznie podejrzanemu i przesłuchuje się go, chyba że ogłoszenie postanowienia lub przesłuchanie podejrzanego nie jest możliwe z powodu jego ukrywania się lub nieobecności w kraju.

§ 2. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawiera wskazanie podejrzanego, dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej.

§ 3. Podejrzany może do czasu zawiadomienia go o terminie zaznajomienia z materiałami śledztwa żądać podania mu ustnie podstaw zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia na piśmie, o czym należy go pouczyć. Uzasadnienie doręcza się podejrzanemu i ustanowionemu obrońcy w terminie 14 dni.

§ 4. W uzasadnieniu należy w szczególności wskazać, jakie fakty i dowody zostały przyjęte za podstawę zarzutów.

Art. 314. Jeżeli w toku śledztwa okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o przedstawieniu zarzutów albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci lub też, że czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, wydaje się niezwłocznie nowe postanowienie, ogłasza się je podejrzanemu oraz przesłuchuje się go. Przepis art. 313 § 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 300.  Przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć podejrzanego o jego uprawnieniach: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do składania wniosków o dokonanie czynności śledztwa lub dochodzenia, do korzystania z pomocy obrońcy, do końcowego zaznajomienia z materiałami postępowania, jak również o uprawnieniu określonym w art. 301 oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138 i 139. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie; podejrzany otrzymanie pouczenia potwierdza podpisem.

Art. 301. Na żądanie podejrzanego należy przesłuchać go z udziałem ustanowionego obrońcy. Niestawiennictwo obrońcy nie tamuje przesłuchania.

Art. 74. § 1. Oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.

§ 2. Oskarżony jest jednak obowiązany poddać się:

  1)  oględzinom zewnętrznym ciała oraz innym badaniom nie połączonym z naruszeniem integralności ciała; wolno także w szczególności od oskarżonego pobrać odciski, fotografować go oraz okazać go w celach rozpoznawczych innym osobom,

  2)  badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz badaniom połączonym z dokonaniem zabiegów na jego ciele, z wyjątkiem chirurgicznych, pod warunkiem że dokonywane są przez uprawnionego do tego pracownika służby zdrowia z zachowaniem wskazań wiedzy lekarskiej i nie zagrażają zdrowiu oskarżonego, jeżeli przeprowadzenie tych badań jest nieodzowne; w szczególności oskarżony jest obowiązany przy zachowaniu tych warunków poddać się pobraniu krwi, włosów lub wydzielin organizmu.

§ 3.  W stosunku do osoby podejrzanej można dokonać badań lub czynności, o których mowa w § 2 pkt 1, a także, przy zachowaniu wymagań określonych w § 2 pkt 2, pobrać krew, włosy lub wydzieliny organizmu.

§ 4.  Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób poddawania oskarżonego oraz osoby podejrzanej badaniom, a także dokonywania z ich udziałem czynności, o których mowa w § 2 pkt 1 oraz w § 3, mając na uwadze, by gromadzenie, utrwalanie i analiza materiału dowodowego dokonywane były zgodnie z aktualną wiedzą w zakresie kryminalistyki i medycyny sądowej.

Art. 75. § 1. Oskarżony, który pozostaje na wolności, jest obowiązany stawić się na każde wezwanie w toku postępowania karnego oraz zawiadamiać organ prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dni, o czym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu.

§ 2.  W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego można zatrzymać go i sprowadzić przymusowo.

§ 3.  Przepisy art. 246 stosuje się odpowiednio. Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów.

Art. 138. Strona, a także osoba niebędąca stroną, której prawa zostały naruszone, przebywająca za granicą, ma obowiązek wskazać adresata dla doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego pismo wysłane na ostatnio znany adres w kraju albo, jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy uważa się za doręczone.

Art. 139. § 1. Jeżeli strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, pismo wysłane pod tym adresem uważa się za doręczone.

§ 2.  (uchylony).

§ 3.  Przepis § 1 nie dotyczy pism wysłanych po raz pierwszy po prawomocnym uniewinnieniu oskarżonego.

Art. 325g. § 1. Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest zatrzymany lub tymczasowo aresztowany.

§ 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego.

§ 3. Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy.

Art. 299. § 1. W postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony i podejrzany są stronami.

§ 2. W wypadkach wskazanych w ustawie określone uprawnienia przysługują również osobom nie będącym stronami.

§ 3. W czynnościach sądowych w postępowaniu przygotowawczym prokuratorowi przysługują prawa strony.

Art. 305.  /.../ § 4.  O wszczęciu, odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa zawiadamia się osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, oraz ujawnionego pokrzywdzonego, a o umorzeniu także podejrzanego - z pouczeniem o przysługujących im uprawnieniach.

Art. 306. § 1.  Pokrzywdzonemu oraz instytucji wymienionej w art. 305 § 4 przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa, a stronom - na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.

Art. 302. § 1. Osobom nie będącym stronami przysługuje zażalenie na postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.

§ 2. Stronom oraz osobom nie będącym stronami służy zażalenie na czynności inne niż postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.

Art. 301. Na żądanie podejrzanego należy przesłuchać go z udziałem ustanowionego obrońcy. Niestawiennictwo obrońcy nie tamuje przesłuchania.

Art. 156. § 1.  Stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta sprawy sądowej i daje możność sporządzenia z nich odpisów. Za zgodą prezesa sądu akta te mogą być udostępnione również innym osobom.

§ 2.  Na wniosek oskarżonego lub jego obrońcy wydaje się odpłatnie kserokopie dokumentów z akt sprawy. Kserokopie takie można wydać odpłatnie, na wniosek, również innym stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym.

§ 3.  Prezes sądu może w razie uzasadnionej potrzeby zarządzić wydanie odpłatnie uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy.

§ 4. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia tajemnicy państwowej, przeglądanie akt, sporządzanie odpisów i kserokopii odbywa się z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Uwierzytelnionych odpisów i kserokopii nie wydaje się, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 5.  Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania przygotowawczego stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom.

§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za wydanie kserokopii dokumentów oraz uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy, mając na uwadze koszty wykonania takich kserokopii.

Art. 159. Na odmowę udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym przysługuje stronom zażalenie

Art. 167.  Dowody przeprowadza się na wniosek stron, podmiotu określonego w art. 416 albo z urzędu.

Art. 169. § 1. We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz okoliczności, które mają być udowodnione. Można także określić sposób przeprowadzenia dowodu.

§ 2. Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu.

Art. 315. § 1. Podejrzany i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik mogą składać wnioski o dokonanie czynności śledztwa.

§ 2. Stronie, która złożyła wniosek, oraz jej obrońcy lub pełnomocnikowi nie można odmówić wzięcia udziału w czynności, jeżeli tego żądają. Przepis art. 318 zdanie drugie stosuje się.

Art. 316. § 1. Jeżeli czynności śledztwa nie będzie można powtórzyć na rozprawie, należy podejrzanego, pokrzywdzonego i ich przedstawicieli ustawowych, a obrońcę i pełnomocnika, jeżeli są już w sprawie ustanowieni, dopuścić do udziału w czynności, chyba że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub zniekształcenia dowodu w razie zwłoki.

§ 2. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się wtedy, gdy zwłoka grozi utratą lub zniekształceniem dowodu.

§ 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że świadka nie będzie można przesłuchać na rozprawie, strona lub prokurator albo inny organ prowadzący postępowanie mogą zwrócić się do sądu z żądaniem przesłuchania go przez sąd.

Art. 317.  § 1. Strony, a obrońcę lub pełnomocnika, gdy są już w sprawie ustanowieni, należy także na żądanie dopuścić do udziału w innych czynnościach śledztwa.

§ 2. W szczególnie uzasadnionym wypadku prokurator może postanowieniem odmówić dopuszczenia do udziału w czynności ze względu na ważny interes śledztwa albo odmówić sprowadzenia oskarżonego pozbawionego wolności, gdy spowodowałoby to poważne trudności.

Art. 318. Gdy dopuszczono dowód z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli złożona została na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, gdy spowodowałoby to poważne trudności.

Art. 194. O dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaje się postanowienie, w którym należy wskazać:

 1)  imię, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych, a w wypadku opinii instytucji, w razie potrzeby, specjalność i kwalifikacje osób, które powinny wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy,

 2)  przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem, w miarę potrzeby, pytań szczegółowych,

 3)  termin dostarczenia opinii.

Art. 200. § 1. W zależności od polecenia organu procesowego biegły składa opinię ustnie lub na piśmie.

§ 2. Opinia powinna zawierać:

 1)  imię, nazwisko, stopień i tytuł naukowy, specjalność i stanowisko zawodowe biegłego,

 2)  imiona i nazwiska oraz pozostałe dane innych osób, które uczestniczyły w przeprowadzeniu ekspertyzy, ze wskazaniem czynności dokonanych przez każdą z nich,

 3)  w wypadku opinii instytucji - także pełną nazwę i siedzibę instytucji,

 4)  czas przeprowadzonych badań oraz datę wydania opinii,

 5)  sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i spostrzeżeń oraz oparte na nich wnioski,

 6)  podpisy wszystkich biegłych, którzy uczestniczyli w wydaniu opinii.

§ 3. Osoby, które brały udział w wydaniu opinii, mogą być, w razie potrzeby, przesłuchiwane w charakterze biegłych, a osoby, które uczestniczyły tylko w badaniach - w charakterze świadków

Art. 23a. § 1. Sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może z inicjatywy lub za zgodą pokrzywdzonego i oskarżonego, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między pokrzywdzonym i oskarżonym.

§ 2. Postępowanie mediacyjne nie powinno trwać dłużej niż miesiąc, a jego okresu nie wlicza się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

§ 3. Postępowania mediacyjnego nie może prowadzić osoba, co do której w konkretnej sprawie zachodzą okoliczności określone w art. 40-42, czynny zawodowo sędzia, prokurator, adwokat, radca prawny, a także aplikant do tychże zawodów albo inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze lub innej instytucji uprawnionej do ścigania przestępstw.

§ 4. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników.

§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji, sposób ich powoływania i odwoływania, zakres i warunki udostępniania akt instytucjom i osobom uprawnionym do przeprowadzenia mediacji oraz sposób i tryb postępowania mediacyjnego, mając na uwadze potrzebę skutecznego przeprowadzenia tego postępowania.

Art. 69. § 1. Jeżeli powództwo cywilne zostało zgłoszone w toku postępowania przygotowawczego, organ prowadzący postępowanie załącza pozew do akt sprawy, a postanowienie co do przyjęcia powództwa wydaje sąd po wpłynięciu sprawy z aktem oskarżenia; za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się wówczas dzień zgłoszenia powództwa.

§ 2. Jeżeli wraz z powództwem cywilnym został zgłoszony wniosek o zabezpieczenie roszczenia, w przedmiocie tego wniosku orzeka prokurator.

§ 3. Na postanowienie co do zabezpieczenia roszczenia przysługuje zażalenie do sądu.

§ 4. W razie umorzenia lub zawieszenia postępowania przygotowawczego pokrzywdzony w terminie zawitym 30 dni od daty doręczenia postanowienia może żądać przekazania sprawy sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Jeżeli pokrzywdzony w terminie tym żądania nie zgłosi, zabezpieczenie upada, a wniesiony poprzednio pozew nie wywołuje skutków prawnych

Art. 325g. § 1. Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest zatrzymany lub tymczasowo aresztowany.

Art. 321. § 1. Jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia śledztwa, na wniosek podejrzanego lub jego obrońcy o końcowe zaznajomienie z materiałami postępowania, prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę o terminie końcowego zaznajomienia, pouczając ich o prawie uprzedniego przejrzenia akt w terminie odpowiednim do wagi lub zawiłości sprawy, określonym przez organ procesowy.

§ 2. Termin zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim podejrzanemu i jego obrońcy upłynęło co najmniej 7 dni.

§ 3. W czynnościach zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania ma prawo uczestniczyć obrońca.

§ 4. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego lub jego obrońcy nie tamuje dalszego postępowania.

§ 5. W terminie 3 dni od daty zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania strony mogą składać wnioski o uzupełnienie śledztwa. Przepis art. 315 § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 6.  Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia śledztwa, wydaje się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści zawiadamia się podejrzanego oraz jego obrońcę.

Art. 326. § 1. Prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem przygotowawczym w zakresie, w jakim go sam nie prowadzi; prokurator może także objąć nadzorem postępowanie, o którym mowa w art. 307.

§ 2. Prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem całego nadzorowanego przez siebie postępowania.

§ 3. Z tytułu sprawowanego nadzoru prokurator może w szczególności:

  1)  zaznajamiać się z zamierzeniami prowadzącego postępowanie, wskazywać kierunki postępowania oraz wydawać co do tego zarządzenia,

  2)  żądać przedstawienia sobie materiałów zbieranych w toku postępowania,

  3)  uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie, osobiście je przeprowadzać albo przejąć sprawę do swego prowadzenia,

  4)  wydawać postanowienia, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie.

§ 4. W razie niewykonania przez organ nie będący prokuratorem postanowienia, zarządzenia lub polecenia wydanego przez prokuratora sprawującego nadzór, na jego żądanie przełożony funkcjonariusza wszczyna postępowanie służbowe; o wyniku postępowania informuje się prokuratora.

Art. 11. § 1. Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.

§ 2. Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona, postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne przestępstwo, o którym mowa w § 1.

§ 3. Postępowanie umorzone na podstawie § 1 można wznowić w wypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego wyroku, z powodu którego zostało ono umorzone.

Art. 327. § 1. Umorzone postępowanie przygotowawcze może być w każdym czasie podjęte na nowo na mocy postanowienia prokuratora, jeżeli nie będzie się toczyć przeciw osobie, która w poprzednim postępowaniu występowała w charakterze podejrzanego. Przepis ten stosuje się odpowiednio w sprawie, w której odmówiono wszczęcia śledztwa lub dochodzenia.

§ 2.  Prawomocnie umorzone postępowanie przygotowawcze wznawia się przeciwko osobie, która występowała w charakterze podejrzanego, na mocy postanowienia prokuratora nadrzędnego nad tym, który wydał lub zatwierdził postanowienie o umorzeniu, tylko wtedy, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane w poprzednim postępowaniu albo gdy zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 3. Przewidziane w ustawie ograniczenia okresu tymczasowego aresztowania stosuje się wówczas do łącznego czasu trwania tego środka.

§ 3. Przed wydaniem postanowienia o podjęciu lub wznowieniu, prokurator może przedsięwziąć osobiście lub zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia.

§ 4. Po wniesieniu aktu oskarżenia sąd umarza postępowanie, jeżeli stwierdzi, że postępowanie przygotowawcze wznowiono mimo braku podstaw.

Art. 328. § 1. Prokurator Generalny może uchylić prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego w stosunku do osoby, która występowała w charakterze podejrzanego, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było niezasadne. Nie dotyczy to wypadku, w którym sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu.

§ 2. Po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu Prokurator Generalny może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego uzasadnienie jedynie na korzyść podejrzanego.

Art. 306. § 1.  Pokrzywdzonemu oraz instytucji wymienionej w art. 305 § 4 przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa, a stronom - na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.

§ 2. Zażalenie wnosi się do prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził postanowienie. Jeżeli prokurator nadrzędny nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu.

§ 3.  Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.

Art. 298. § 1. Postępowanie przygotowawcze prowadzi prokurator, a w zakresie przewidzianym w ustawie - Policja. W wypadkach przewidzianych w ustawie uprawnienia Policji przysługują innym organom.

§ 2. Określone w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym przeprowadza sąd.

Art. 329. § 1. Przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

§ 2. Sąd dokonuje czynności jednoosobowo także wtedy, gdy rozpoznaje zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 330. § 1. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące.

§ 2. Jeżeli prokurator nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. Postanowienie to podlega zaskarżeniu tylko do prokuratora nadrzędnego. W razie utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia, pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 i 2, może wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 - o czym należy go pouczyć.

§ 3. W razie wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia prezes sądu przesyła jego odpis prokuratorowi, wzywając go do nadesłania w terminie 14 dni akt postępowania przygotowawczego

Art. 45. § 1. Oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator.

§ 2. Inny organ państwowy może być oskarżycielem publicznym z mocy szczególnych przepisów ustawy, określających zakres jego działania.

Art. 331. § 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa albo od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu, prokurator sporządza akt oskarżenia lub zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu i wnosi go do sądu albo sam wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu albo o uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia.

§ 2. Organ, o którym mowa w art. 325d, może wnieść akt oskarżenia bezpośrednio do sądu, chyba że prokurator postanowi inaczej.

§ 3. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, termin wymieniony w § 1 wynosi 7 dni.

§ 4. W sprawie, w której wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, akt oskarżenia należy wnieść nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.

Art. 332. § 1. Akt oskarżenia powinien zawierać:

  1)  imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego,

  2)  dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody,

  3)   wskazanie, że czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64 Kodeksu karnego albo art. 37 § 1 pkt 4 Kodeksu karnego skarbowego

  4)  wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada,

  5)  wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu postępowania,

  6)  uzasadnienie oskarżenia.

§ 2. W uzasadnieniu należy przytoczyć fakty i dowody, na których oskarżenie się opiera, a w miarę potrzeby wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie.

§ 3.  Akt oskarżenia sporządzony przez Policję lub organ, o którym mowa w art. 325d, może nie zawierać uzasadnienia.

Art. 333. § 1. Akt oskarżenia powinien także zawierać:

  1)  listę osób, których wezwania oskarżyciel żąda,

  2)  wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej domaga się oskarżyciel.

§ 2. Prokurator może wnieść o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie zeznań świadków przebywających za granicą lub mających stwierdzić okoliczności, którym oskarżony w wyjaśnieniach swych nie zaprzeczył, a okoliczności te nie są tak doniosłe, aby konieczne było bezpośrednie przesłuchanie świadków na rozprawie. Nie dotyczy to osób wymienionych w art. 182.

§ 3. Do aktu oskarżenia dołącza się, do wiadomości sądu, listę ujawnionych osób pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, a także adresy osób, o których mowa w § 1 pkt 1.

§ 4. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o zobowiązanie podmiotu określonego w art. 52 Kodeksu karnego do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa uzyskanej korzyści majątkowej oraz zawiadomienie tego podmiotu o terminie rozprawy; wniosek powinien zawierać uzasadnienie.

Art. 398. § 1. Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy, oskarżyciel zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia, sąd może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie, chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu.

§ 2. W razie odroczenia rozprawy oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt oskarżenia.

Art. 119. § 1. Pismo procesowe powinno zawierać:

  1)  oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy,

  2)  oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo,

  3)  treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem,

  4)  datę i podpis składającego pismo.

§ 2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu.

Art. 334. § 1. Z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania przygotowawczego wraz z załącznikami, a także po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego oskarżonego.

§ 2.  O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oraz o treści przepisów art. 335 i 387 oskarżyciel publiczny zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego, a także osobę lub instytucję, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Pokrzywdzonego należy pouczyć o uprawnieniach związanych z dochodzeniem roszczeń majątkowych, a w razie potrzeby także o prawie do zgłoszenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

---